zondag 31 januari 2010

Held

Kapitein Marco Kroon, die vorig jaar wegens zijn heldhaftig optreden in Afghanistan de Militaire Willems-Orde kreeg, wordt verdacht van overtreding van de opiumwet en de wet wapens en munitie. Dat meldt het Brabants Dagblad. (...) Het zou daarbij gaan om cocaïnegebruik door de onderscheiden militair en bezoekers van Café Vinny, de kroeg die Kroon in Den Bosch exploiteert. Dat stond gisteren te lezen in de Volkskrant. De politie bevestigt de verdenking, Kroon ontkent.

Op zo'n bericht kun je natuurlijk allerlei commentaar geven zoals: helden zijn uiteindelijk ook maar gewone mensen, maar daar gaat het me helemaal niet om. Het bericht doet me weer aan iets heel anders denken. Dat was trouwens al zo toen het verlenen van die Willemsorde voor de eerste keer in het nieuws kwam. Waarom kreeg Kroon die hoge onderscheiding? Kroon gaf in 2006 leiding aan een peloton dat meerdere gewaagde commandoacties uitvoerde in Afghanistan. Voor de wijze waarop hij dat deed, kreeg hij de onderscheiding. Ik twijfel er geen moment aan dat de onderscheiding terecht aan Kroon is verleend. Maar vervolgens denk ik: heeft de rest van het peloton zich bij die gewaagde acties minder heldhaftig gedragen? Toen ik in militaire dienst zat bestond een peloton uit een man of dertig. Onder die dertig man moet er toch minstens één geweest zijn die zich minstens zo heldhaftig gedroeg als zijn commandant. Waarom heeft die geen Militaire Willemsorde gekregen?
x

zaterdag 30 januari 2010

Richting

Omdat ik ook niet overal verstand heb, zijn er wel eens dingen die ik niet begrijp. Zo heb ik nooit begrepen dat probleemjongeren soms voor enige tijd naar het buitenland gestuurd worden. Uit een artikel in Trouw leer ik dat het gaat om jongeren tussen de 12 en 18 jaar oud. Zij hebben vaak zware problemen en worden naar het buitenland gestuurd om uit hun negatieve omgeving weg te zijn en aan hun gedrag te werken. Dat "uit hun negatieve omgeving weg" begrijp ik nog net. Zo'n jongere uit de Amsterdamse Diamantbuurt gaat dus voor een half jaar werken op een boerderij in Biddinghuizen. Het is me niet helemaal duidelijk waarom ze helemaal naar Polen of Schotland moeten. Dat twee weken onder begeleiding survivallen beter tot zijn recht komt rond de Matterhorn dan rond de Holterberg kan ik me nog voorstellen.

Het artikel in Trouw ging overigens over een rapport van de Inspectie Jeugdzorg. Dat artikel begint zo: Jongeren die door jeugdzorginstellingen naar het buitenland worden gestuurd, werken daar soms bijna de hele week, onbetaald, 14 uur per dag. Er zijn projecten die het principe hanteren 'als je niet werkt, krijg je geen eten', wat in strijd is met de rechten van het kind. Ook worden gastgezinnen niet altijd goed gescreend, waardoor de probleemjongeren te maken krijgen met gastouders die uit onmacht schreeuwen en schelden. Je zou kunnen zeggen: die jongeren zijn in feite ook aan het survivallen en daar worden ze flink van. Maar ja, het mag niet en de Inspectie Jeugdzorg heeft niet de bevoegdheid om buiten Nederland te controleren. Die mag ook niet controleren bij particuliere opvang in Nederland. Iedereen kan zo’n opvang beginnen – de Inspectie Jeugdzorg is niet bevoegd om er controles uit te voeren.

OK, er gaat wat mis, maar er is nu een rapport, dus er kan wat aan gedaan worden. We hebben zelfs voor vier jaar André Rouvoet ingehuurd die zich in het bijzonder met jeugd en gezin bezighoudt. Dat zou je denken, maar: Het rapport lag al een jaar op de plank. Volgens een inspectiewoordvoerder wilde de Inspectie Jeugdzorg minister Rouvoet (Jeugd) de tijd geven 'zijn richting te bepalen'. (Onderstreping toegevoegd.) Ik heb tijdens vakanties ook wel eens, aan de hand van kaart en kompas, mijn richting bepaald. Maar dan was ik er nog niet. De route van A naar B was nooit een rechte lijn. En pas als ik die route bepaald had begon het echte werk: van A naar B lopen. Als André al een jaar nodig heeft om de richting te bepalen, hoe lang duurt het dan nog voor hij echt op stap gaat?
x

vrijdag 29 januari 2010

Gadget

Er werd allang naar uitgekeken. Het internet gonsde al van de geruchten. Maar over twee maanden is hij à raison vanaf 499 dollar (in Amerika) te verkrijgen: de iPad van Apple. Je kan ermee internetten, de krant lezen, een boek lezen en films bekijken. Je mobieltje hoef je dan alleen nog maar te gebruiken voor het bellen en af toe een foto nemen. De iPad is klein genoeg (kleiner dan een laptop) om overal mee naar toe te nemen. Trouw schrijft: De iPad beschikt over een scherm dat ongeveer even groot is als een A4'tje en is slechts 1,27 centimeter dik. Nu maar hopen dat iemand die in tram, bus of trein een film of YouTube wil bekijken eraan gedacht heeft oordopjes mee te nemen, want anders kan het behoorlijk storend zijn als ik net aan het bellen ben.

Pakweg tien jaar geleden was ik nog wel zo'n gadgetfreak die dat ding per direct zou willen aanschaffen en ook nog voortdurend en overal bij me zou hebben. Nu denk ik: allemaal ijdelheid en het najagen van wind (Prediker 1:14). Het zal wel met mijn leeftijd te maken hebben. Er is een tijd geweest dat ik wel drie keer in de week naar een bioscoop ging, of twee keer op één dag. Ik heb er nu al een jaar of drie geen een van binnen gezien. De films die ik wil zien komen wel een keer op tv, of ik haal de dvd uit de bibliotheek. Ik hoef niet al 's middags het 'breaking news' op mijn iPad te zien dat ik in het NOS-journaal van acht uur kan zien. Ik hoef niet meer bijna letterlijk de wereld en alles wat erin gebeurt overal en altijd onder mijn vingertoppen te hebben. (Alle functies op de iPad bewerk je via het touchscreen.)

Ben ik nou ouderwets of conservatief aan het worden? Ik geloof het niet, want ik wil die ontwikkeling echt niet tegenhouden en ik begrijp heel goed dat veel anderen het wel allemaal willen bijhouden. Ik heb zo langzamerhand een verzadigingspunt bereikt. Als mijn laptop het een keer begeeft, schaf ik een nieuwe aan, zonder al te veel toeters en bellen. De pc is inmiddels een gewoon huishoudelijk apparaat geworden, met de nadruk op 'huis'. Mijn magnetron of elektrische waterkoker neem ik ook niet mee als ik de deur uitga. Dan kijk ik liever om me heen dan weer naar een scherm. En als ik uitgekeken ben in trein, kroeg of wachtkamer, haal ik het boek uit mijn rugzakje.
x

donderdag 28 januari 2010

Vrienden

Mensen die zich bezighouden met 'Hyves' of 'Facebook' willen nog wel eens pronken met het feit dat zij enkele honderden 'vrienden' hebben. Als ik zo iets lees, denk ik hetzelfde als wanneer ik, bijvoorbeeld, een Amerikaanse president een Nederlandse premier 'mijn vriend' hoor noemen. Die Hyves- en/of Facebookverslaafden voegen iedereen met wie zij een keer enkele digitale woorden gewisseld hebben aan hun vriendenlijst toe.

In een blog van de Volkskrant (over die Facebookvrienden) lees ik dat de evolutionair antropoloog Robin Dunbar in de negentiger jaren van de vorige eeuw heeft vastgesteld dat het menselijk brein in staat is tot het onderhouden van maximaal 150 vriendschappen. Zo'n mooi afgerond getal maakt mij weer wantrouwig. Hoe weet Dunbar zo zeker dat het er geen 151 of 149 zijn? Het lijkt me niet iets wat je makkelijk kunt turven. Wat verstaat Dunbar trouwens precies onder 'vriend'? Dunbar definieert vriendschap als iemand om wie je geeft en met wie je minstens één keer per jaar contact hebt. Ja, als één contact per jaar al voldoende is om iemand vriend(in) te noemen, kun je die 150 wel halen. Maar als je werkelijk om iemand geeft vind ik één contact per jaar wat dunnetjes. Met 150 vrienden moet je elke vijf dagen met twee verschillende vrienden contact hebben. Je zou een administratie moeten bijhouden om na verloop van een jaar tevreden te kunnen vaststellen dat je met alle 150 minimaal één keer contact hebt gehad.

Uit mijn hoofd kan ik zo een rijtje aardige mensen opnoemen die ik één keer per jaar ontmoet, omdat zij familie of vriend zijn van een een familielid of vriend van mij wiens verjaardag ik bezoek en zij daar ook jaarlijks zijn. Hoe aardig ik die mensen ook vind en hoe leuk ook om ze weer eens te ontmoeten, ik haal het niet in mijn hoofd die mensen dan ook maar meteen als vrienden te bestempelen. De rest van het jaar denk ik namelijk geen moment aan ze. Als ik zou horen dat er iets ergs of iets leuks met ze gebeurd zou zijn, zou ik daar heel even bij stil staan, maar al vrij snel doorgaan met waar ik mee bezig was. Ik zou het erg of leuk vinden voor die vriend(in) om wie ik wel iets of veel geef. Als ik vanuit dat aspect een lijstje met vriend(inn)en opmaak, haal ik met enige moeite de vijfentwintig. Daar kun je nog een aantal familieleden bij optellen. Ik vind dat ruim voldoende.
x

woensdag 27 januari 2010

Recreatie

Af en toe lees je toch ook wel iets in de krant dat - hoe onbedoeld ook - best grappig is. Recentelijk was het gemeentebestuur van Amsterdam in het nieuws omdat het het seksgebeuren op de Walletjes wat meer wil reguleren. Maar nu lees ik in Trouw dat je voor de betere seks-buiten-de-deur echt niet in Amsterdam moet zijn.

Wel eens van Nijetrijne gehoord? Ik ook niet. Dat blijkt een gehucht te zijn aan de N351 tussen Wolvega en Kuinre, niet ver van de Weerribben. Leuke omgeving dus. Bij de gemeente (Weststellingwerf) was informatie binnengekomen dat in het bedrijf 'Sauna Eldorado' illegale seksfeesten georganiseerd werden. Ik vraag me dan meteen af: wat zijn de typische kenmerken van een legaal seksfeest? Of is een seksfeest per definitie illegaal? Op welk moment moet je zeggen: dit gewone feest is ontaard in een seksfeest? Er zouden zich bij dat seksfeest in Nijetrijne ook criminelen ophouden. Nou, die zaten er: drie vermeende winkeldieven en een persoon die nog een boete van 600 euro te betalen had. De burgers in dat gebied kunnen weer opgelucht ademhalen.

"Er was daar een groot feest", zegt een woordvoerder van de gemeente Westellingwerf. "Iedereen moest zich eerst nog aankleden." Ja, wat dacht je anders? Ik ben ook wel eens in een sauna geweest en het eerste wat je daar opvalt is dat er weinig kleren gedragen worden. Er moeten geen misverstanden ontstaan, dus ik zeg er meteen maar bij dat destijds andere bezoekers en ik ons beperkten tot bezigheden die gebruikelijk zijn in sauna's.

De gemeente wil wel verdergaande maatregelen nemen, maar zit met een probleem: het pand heeft een recreatieve bestemming. Hier en daar wordt nog gedacht dat seks uitsluitend bedoeld is ter vermenigvuldiging, maar voor velen heeft seks nu eenmaal ook recreatieve facetten. Je kunt dus niet zeggen dat er tegen de bestemming van het pand in werd gehandeld. Wat zegt de gemeente nu? Zo recreatief als we daar aantroffen hadden we het in de vergunning niet bedoeld. Ze hebben bij de afdeling 'voorlichting' van de gemeente in ieder geval iemand in dienst die leuke teksten weet te bedenken.
x

dinsdag 26 januari 2010

Voorspellen

Wat kun je allemaal voorspellen als je verschillende landen vergelijkt op basis van o.a. het inkomen per hoofd van de bevolking, de bevolkingsomvang en de resultaten die een land behaalde bij wereldkampioenschappen?  Nou, bijvoorbeeld hoeveel medailles een land gaat halen bij de komende Olympische Winterspelen in Vancouver. De Groningse economen Gerard Kuper en Elmer Sterken voorspellen dat Nederland vier gouden medailles haalt en deden dat in het vakblad voor economen, Economisch Statistische Berichten. In Trouw worden niet de door deze economen verwachte zilveren en bronzen medailles gemeld. Op Nieuws.nl las ik dat dat er resp. vier en drie zullen worden.

Je mag er niet vanuit gaan dat Nederland hoge ogen gooit bij het schansspringen, de reuzenslalom en curling (als we daar al meedoen). We schijnen kansen/kansjes te maken bij het bobsleeën, snowboarden en shorttrack schaatsen, sporten waar ik weinig vanaf weet.

De meeste kansen hebben 'we' natuurlijk bij het langebaanschaatsen. Daar heb ik wel enige kijk op. Zonder te kijken naar het inkomen en de bevolkingsomvang durf ik daarover zelfs wel een voorspelling te doen. Op de 10000 m voor mannen halen we goud en zilver (Sven Kramer en Bob de Jong). Op de 5000 mannen zie ik hetzelfde gebeuren. Dan hebben we de door de economen op een ingewikkelde manier voorspelde gouden en zilveren medailles al binnen.  Nu is het bepaald niet uitgesloten dat we ook bij de ploegenachtervolging mannen goud halen, maar 'een' medaille is vrijwel zeker. Op de drie kortste afstanden hebben we in de totale Olympische geschiedenis maar vier keer goud gewonnen, maar op die korte afstanden is alles mogelijk: één misslag kan van een torenhoge favoriet een loser maken. Een voordeel voor de Nederlanders is ook dat er op een laaglandbaan geschaatst wordt, dus enig brons acht ik niet bij voorbaat uitgesloten.

Bij de vrouwen zie ik hooguit goud op de ploegenachtervolging, maar ik zou er zeker niet veel geld op zetten. Op de 5000 en 3000 m gaan het goud en zilver naar Tsjechië en Duitsland, brons is mogelijk voor Nederland. Ook op de korte afstanden zie ik weinig eremetaal voor de vrouwen liggen en zeker geen goud. Maar hier en daar is brons, wellicht zilver, niet uitgesloten. Hoe dan ook, ik ga er vanuit dat die economen met hun modellen op een te laag aantal medailles uitkomen. Alleen met het langebaanschaatsen krijgen we er al meer en voor je het weet gaat Nicolien Sauerbreij als een gek op haar snowboard naar beneden en verrassen onze bobsleeërs vriend en vijand met hun gloednieuwe hi-tech bobslee.

PS
Ben je al aan mijn nieuwe vervolgverhaal begonnen?
x

maandag 25 januari 2010

Peiling

Rita Verdonk zal het vast helemaal met Camiel Eurlings eens zijn: bij zo'n ingrijpend besluit als (eventuele) invoering van de kilometerheffing/rekeningrijden moet je naar 'de burgers' luisteren, in dit geval naar de autorijdende burgers die lid zijn van de ANWB, die de meningen van haar leden gaat peilen.

Nog even los van de wat merkwaardige opstelling van Camiel was mijn eerste reactie: die peiling deugt van geen kanten, want je mag er hoe dan ook van uitgaan dat vooral tegenstanders zullen reageren. En waarom wordt alleen de mening van autorijders gevraagd? Wat er uiteindelijk ook besloten wordt, het besluit heeft ook consequenties voor mensen als ik die zelden of nooit gebruik maken van een auto. Zo zal ik provinciale belasting gaan betalen die in de plaats van 'opcenten' komt. Bovendien is de ANWB niet de enige belangenorganisatie van automobilisten.

Tot mijn genoegen las ik in de Volkskrant dat twee opinieonderzoekers het met mij eens zijn: Maurice de Hond en Willem Koetsenruijter, docent journalistiek en nieuwe media aan de Universiteit Leiden. Maurice de Hond noemt de onderzoeksmethode 'een heel ongelukkige manier om steun in de samenleving te peilen'. Volgens Koetsenruijter is het een ver van evenwichtige steekproef, met een systematische fout. 'Het is zeer onwaarschijnlijk dat er evenveel voor- als tegenstanders zullen meedoen'.

De Hond merkt ook op: Door de lading die Camiel Eurlings er zelf aan heeft gegeven, weet je bijna zeker dat nee-stemmers harder hun best gaan doen. Er staat namelijk een premie op: je kunt de kilometerheffing tegenhouden.

Camiel was in 1994 het jongste gemeenteraadslid ooit. Hij is op twee na de jongste minister sinds 1815. Hij is de jongste minister van Balkenende IV. Hij heeft volgens mij een brandende ambitie: Jan Peter opvolgen als leider van het CDA en als premier. De manier waarop hij omgaat met de kilometerheffing zou wel eens een behoorlijk obstakel kunnen worden.
x

zondag 24 januari 2010

Geruststelling

Naar de uitzending 'Nederland Helpt Haïti' heb ik niet gekeken. Ik heb ook niets overgemaakt naar de 'Samenwerkende Hulporganisaties'. (Ik geef het hele jaar al geld dat aan mensen in armere landen ten goede komt, ramp of geen ramp.)

In de Volkskrant van gisteren stond een artikel ter geruststelling van mensen die zich schuldig voelen over het feit dat zij ook geen financiële bijdrage hebben geleverd: we hebben allemaal bijgedragen. Minister Koenders heeft immers het bedrag dat tot donderdag middernacht binnengekomen was verdubbeld, ruim veertig miljoen euro. Die euro's hebben wij via onze belasting opgebracht. Diverse provinciale en gemeentelijke overheden hebben ook soms redelijke forse sommen overgemaakt. En waar komen hun inkomsten vandaan? Precies: ook van ons! Veel Nederlandse burgers hebben dus driemaal bijgedragen middels hun belastinggeld: via hun stad, hun provincie en door de verdubbeling van Koenders. Grote bedrijven kunnen hun giften aftrekken van hun belastbare inkomen. (Gewone burgers trouwens ook.) Ook langs die weg betalen we dus al weer mee.

Heb je jouw bankrekening ongemoeid gelaten? Heb je geen pannenkoeken gekocht van lieve kinderen die ze zelf voor het goede doel gebakken hadden? Je hebt toch jouw bijdrage geleverd.

In de VS werd ook zo'n grote tv-uitzending gemaakt onder leiding van George Clooney. Op een website las ik: Clooney urged people to help, imploring them to let the people of Haiti know that they are "not alone". In dezelfde Volkskrant las ik dat Obama 33 miljard dollar extra wil uitgeven aan contraterreur en contrarebellie in Afghanistan en Irak. iedereen heeft zo zijn eigen prioriteiten. Het is ook de moeite waard even te noteren dat we niet meer alleen tegen 'terroristen' vechten, maar ook tegen 'rebellen'. Rebellen zijn meestal mensen die zich verzetten tegen een regering die aan de macht is. Ik heb al eens eerder Multatuli geciteerd: "De muiters van gisteren zijn dikwijls de helden en martelaren van vandaag."

PS
Het is zover! De eerste aflevering van 'AANPASSEN' is verschenen! Ga naar mijn website en klik daar op ... Dat zie je wel.
X

zaterdag 23 januari 2010

Afkopen

President Karzai van Afghanistan, las ik in Trouw, wil strijders van de Taliban met geld en werk overhalen om de wapens neer te leggen. Dat geld heeft hij zelf niet in kas. Het programma moet worden gefinancierd door de internationale gemeenschap. Volgens Karzai zullen de Verenigde Staten en Groot-Brittannië volgende week tijdens een internationale conferentie in Londen naar buiten brengen dat ze het plan steunen. Beide landen zouden van mening zijn veranderd. In het verleden zouden ze dergelijk plan nog hebben afgewezen.

Het lijkt me een goed plan. Ergens las ik dat er in 2007 zo'n drieduizend fulltime Talibanstrijders waren. Laten we het eens ruim nemen en veronderstellen dat er nu dertigduizend zijn. Tot nu toe hebben de VS in Afghanistan 177.173.420.080 euro uitgegeven. Dat is op jaarbasis ruim 19 miljard euro. Neem daar nou eens tien procent van en je kunt die fulltime Talibanstrijders ieder ruim 65.000 euro contant in het handje geven. (Dat is het gemiddeld jaarinkomen van 180 Afghanen samen.) Alleen een paar diehards zullen daar nee tegen zeggen. Als dan de bondgenoten de parttimers voor hun rekening nemen, kunnen onze jongens en meisjes volgens plan uit Uruzgan teruggetrokken worden. Onze aanwezigheid daar heeft al ruim meer dan een miljard euro gekost. Kunnen we dat niet beter met 100.000.000 euro afkopen?

PS
Had je 't al gezien? Morgen verschijnt (op Beggar.nl) aflevering 1 van "AANPASSEN", het nieuwe vervolgverhaal.
x

vrijdag 22 januari 2010

Solliciteren

Iemand vertelde mij ooit het verhaal van een kennis. Deze kennis was een autochtone jongeman wiens vader gedurende een aantal jaren in Suriname gewerkt had. Zijn moeder was daar dus ook en hij werd daar geboren. In sollicitaties vermeldde hij als geboorteplaats dus de plaats in Suriname waar hij geboren was. Het viel hem na enige tijd op dat hij beduidend minder voor sollicitatiegesprekken werd opgeroepen dan zijn studiegenoten. Dat veranderde toen hij als geboorteplaats een Nederlandse gemeentenaam opgaf.

Ik kan commentaar geven op een artikel dat ik gisteren in de Volkskrant las, maar als je het artikel zelf leest, weet je wat mijn commentaar zou zijn.

PS
Het heeft meer dan een jaar geduurd, maar eindelijk lijkt het dan zo ver te zijn: binnenkort - a.s. zondag is een zeer waarschijnlijke datum - zal de eerste aflevering verschijnen van wat naar ik hoop weer een compleet en afgerond verhaal zal worden. Ik zit nog, tussen het schrijven door, na te denken over een titel.  
X

donderdag 21 januari 2010

Jaarsalaris

Gisteren was het precies een jaar geleden dat Barack Obama zijn werkzaamheden als president van de VS officieel begon. Het geweldige enthousiasme is allang verdwenen. De eerste echt harde klap kwam ook gisteren aan. De voor de Democraten vrijwel zekere senaatszetel voor de staat Massachusetts, die 47 jaar lang werd bezet door de vorig jaar overleden Ted Kennedy, werd overgenomen door een tot nu toe vrijwel onbekende Reublikein, Scott Brown. Het PAROOL schrijft dat voor Kennedy de hervorming van de gezondheidszorg 'de zaak van zijn leven' was. Brown denkt daar heel anders over: die hervorming 'verhoogt de belastingen, vernietigt banen en drukt het land verder in de schulden'. De meerderheid van de kiezers in Massachusetts - en in de rest van Amerika - denkt er net zo over. Door de verkiezing van Brown zijn de Democraten ook de voor Obama zo cruciale tweederde meerderheid in de Senaat kwijt.

Nog niet zo lang geleden kon je in de Volkskrant lezen dat in de VS, die toch al aardig in de schulden zitten, de drie grote Amerikaanse zakenbanken Goldman Sachs, Morgan Stanley en JPMorgan Chase, in 2009 toch nog 28,5 miljard dollar (bijna 20 miljard euro) in de bonuspot hadden zitten. Er zijn ook nog wat minder grote banken met een bonuspot. Van die bonuspot van de drie grootste banken zouden ruwweg 11 miljoen Nederlanders een jaar lang de premies voor hun zorgverzekering kunnen betalen. Voor Amerika zou je ook zo'n sommetje kunnen maken.

Intussen, zag ik in een of ander tv-programma, heeft Wouter Bos ontdekt wat ik al jaren wist en hier wel eens geschreven heb: voor een jaarsalaris van 600.000 euro moet je hier of daar een redelijk competente bankdirecteur kunnen vinden.
x

woensdag 20 januari 2010

Populariseren

Ik luister heel weinig naar muziek via de radio en ben dus ook geen regelmatige of vaste luisteraar van Radio 4, de radiozender voor klassieke muziek. Wel heb ik altijd de indruk gehad dat Radio 4 een zender is voor de echte liefhebbers. Nu is er, las ik in de Volkskrant, Heibel in de doorgaans beschaafde wereld van de klassieke muziek uitgebroken.

Wat is het geval? Momenteel is er een kennelijk populair programma van 7 tot 9 uur 's ochtends: 'Viertakt', "Aangenaam wakker. De mooiste klassieke muziek, cultuurnieuws, concerttips en de cd van de week. Presentatie: Hans Haffmans." Binnenkort moet dat programma plaatsmaken voor 'Van Trigt tot Negen', dat zal worden gepresenteerd door Annette van Trigt, die we voorheen ook al diverse andere programma's hoorden en zagen presenteren. Ze is zonder meer iemand met ervaring in het omroepwezen. Annette moet wat lichtere muziek en nieuws gaan brengen. Zo moet het Radio 4-publiek verjongen en vergroten. Radio 4 moet, kortom, gepopulariseerd worden.

Laat me voorop stellen dat ik niets tegen jongeren heb. In mijn familie- en vriendenkring ken ik dertigers met wie ik het, ondanks - soms - verschil van opvattingen, uitstekend kan vinden. Ik verwacht maar zelden een voorkeursbehandeling op grond van mijn leeftijd. Ik zit maar zelden zo lang in tram of bus dat ik het niet zonder problemen staande kan uithouden. Ik hoef niet geamuseerd te worden op basis van mijn leeftijd. Als ik op tv naar iets diepgravends kijk, ga ik er niet vanuit dat alleen mijn generatie en iets jonger daar belangstelling voor heeft. Ik kijk ook wel eens naar 'populaire' programma's en ben dan vast niet het enige oudje. Maar als 'ze' nog een tijdje zo doorgaan, ga ik de pest krijgen aan 'jongeren' omdat het hun allemaal zo veel mogelijk naar de zin gemaakt moet worden. Als die jongeren tussen zeven en negen alleen de wat lichtere klassieke kost willen horen, dan luisteren ze wel naar 'Classic FM'. O, wacht even, dan gaat alle reclame (en de daarbij behorende inkomsten) ook naar Classic FM. Dan moet Radio 4 op een houtje bijten. Nou en? Schaf een aantal presentatoren af. Je hebt alleen maar iemand nodig die de cd opzet en vertelt wat er te horen valt. Het gaat toch om de muziek?
x

dinsdag 19 januari 2010

Herhaling

Het lijkt erop of de geschiedenis zich gaat herhalen. In 1820 ontstond aan de Afrikaanse westkust een gemeenschap van ex-slaven uit Amerika. Zij keerden als het ware terug naar het gebied van waaruit hun voorouders door slavenhandelaars waren weggehaald. Zo ontstond in 1847 de republiek Liberia met als hoofdstad Monrovia, genoemd naar de toenmalige Amerikaanse president Monroe (die ook zijn naam gaf aan de Monroedoctrine: Europa mocht zich niet bemoeien met wat er in de Verenigde Staten en hun achtertuin gebeurde). Liberia is nu een van armste staten van Afrika.

De president van Senegal, las ik in Trouw, heeft het idee geopperd honderdduizenden Haïtianen - hun voorouders kwamen ook uit Afrika - in Senegal en andere Afrikaanse landen land aan te bieden, waar zij hun eigen staat kunnen stichten. Je mag aannemen dat daarmee een aaneengesloten stuk land bedoeld wordt. Op het kaartje heb ik aangegeven waar dat dan zo ongeveer zou kunnen zijn: het grensgebied tussen Senegal, Mali en Mauretanië. De laatste twee staan vooral bekend als Sahellanden. Vruchtbare grond is daar niet in overvloed aanwezig. In alle drie de landen leeft een groot deel van de bevolking onder de armoedegrens.

Je kunt je afvragen, dat doe ik tenminste, of de Haïtianen in Afrika veel beter af zijn dan op het eiland dat zij nu delen met de Dominicaanse Republiek, het eigentijdse vakantieparadijs. De aarde beeft in West-Afrika niet, maar de Sahara rukt steeds verder op naar het zuiden. Dat was voor sommige truckers, auto- en motorrijders juist een van de aardige aspecten van een ritje naar Dakar, de hoofdstad van Senegal. (Vanwege onlusten in Mauretanië hebben ze die benzine zuipende, CO2 uitstotende toertocht verplaatst naar Argentinië en Chili.)

Senegal en de omringende landen hebben de Haïtianen niet meer te bieden dan een stuk land. Daar een enigszins bloeiende natie van maken kost tientallen jaren en een (door mij) niet te becijferen hoeveel geld dat die de Afrikaanse landen voorlopig niet in handen hebben. Geen enkel rijk land zal het idee van de Senegalese president enthousiast ondersteunen en van financiële middelen voorzien. Wat brengt die president op zo'n idee?
x

maandag 18 januari 2010

Boodschap

Gisteren heb ik niet naar 'Buitenhof' gekeken. In Trouw las ik dat Wouter Bos daarin te gast was. Hem werd ook wat gevraagd over datgene wat Jan Peter Balkenende als reactie gaf kort na de openbaarmaking van het rapport van de 'Commissie Davids". Bos was zeer teleurgesteld over het effect van de persconferentie die Balkenende hield na de uitreiking van het rapport Davids. Dat zei hij in het programma Buitenhof. 'De boodschap kwam niet over'.

Ik dacht dat we de operatie 'Red Balkenende IV' al een paar dagen achter de rug hadden. Iedereen die getuige was van de boodschap, tot en met prominente leden van de Tweede Kamer, waaronder de fractievoorzitter van coalitiegenoot PvdA, wist wat de inhoud was: "Ik heb helemaal niets fout gedaan." Volgens Bos werd in de toespraak van Balkenende scherp onderscheid gemaakt tussen de Regering en de positie van de premier nu en in 2003. Hoe zou het nu komen dat het niemand was opgevallen dat er onderscheid gemaakt werd, laat staan een scherp onderscheid?

Dat scherpe onderscheid is, nadat de PvdA zelf voor de nodige - en terechte - commotie had gezorgd, achteraf zorgvuldig in elkaar geknutseld. Het eerste doel, het CDA een hak zetten, was bereikt. Vervolgens moest het tweede doel, de coalitie in stand houden, bereikt worden. Ook dat lukte. Was Wouter Bos nou bang dat ook de PvdA-boodschap niet goed overgekomen was? Bij mij wel: zo de wind waait, waait m'n jasje.
x

zondag 17 januari 2010

Hoop

Er was een flinke aardbeving voor nodig om Haïti weer eens op de wereldkaart te zetten. Het is een van de armste landen ter wereld, al ligt het in de achtertuin van het rijkste land ter wereld. Enkele decennia lang heerste er de bloedige dictatuur van 'Papa Doc'  en 'Baby Doc', die met hun nauwelijks geheime politie, de 'Tonton Macoute', de bevolking onder de duim hielden. De fundamentalistische Amerikaanse dominee Pat Robertson hoorde ik op tv vertellen dat de Haïtianen alle ellende over zichzelf afgeroepen hebben: in hun strijd tegen de (Franse) koloniale overheersers hadden ze de hulp van de duivel ingeroepen en in mijn jonge jaren heb ik geleerd dat de Here God "de zonden der vaderen bezoekt aan de kinderen'' en daar schijnt Hij lang mee door te gaan. Ook de kindskinderen moeten er nog steeds aan geloven.

De Braziliaanse regering ,die een VN-troepenmacht van 9000 man op Haïti leidt, stuurt extra wapens naar het land, waarmee rubberen kogels kunnen worden afgeschoten. Daarmee kunnen ze de half verhongerde mensen die nog kwaad kunnen worden wel in toom houden. In Amerika gaan ze over vijf dagen, onder leiding van niemand minder dan George Clooney, (who else?) een inzamelingsactie op tv houden: 'Hope for Haiti'. Allerlei bekende sterren kunnen hun bewogenheid weer eens voor het grote publiek tentoonspreiden. Hier en daar is men zich in ons land ook vast al aan het warmlopen. En laten we vooral niet vergeten dat behalve duizenden Haïtianen ook enkele Nederlanders de aardbeving niet overleefd hebben.

Als we nou eens een fractie van de hoeveelheid geld die we aan Irak en Afghanistan besteden*) zouden inzetten voor de verbetering van de infrastructuur, de economie en de democratie in Haïti, zouden we de bevolking daar echt enige hoop kunnen geven. Dat red je niet met één avondje gezellige muziek op tv.

*) Sinds 2001 hebben alleen de VS al daaraan $949.817.379.130,00 uitgegeven (bijna duizend miljard dollar!).
x

zaterdag 16 januari 2010

Klok

Hoe je het ook wendt of keert, er komt een keer een eind aan deze wereld, of in ieder geval aan het leven op aarde. Onvoorziene omstandigheden daargelaten, duurt het nog wel even voor het zo ver is. Je kunt er uitgebreid over speculeren en er zijn altijd weer groepjes mensen die op basis van hun geloof of een of andere wazige theorie zeggen de precieze datum van 'de dag des oordeels' te kunnen aanwijzen. Er is een periode geweest waarin aardig wat mensen bang waren dat we er zelf binnen afzienbare tijd een einde zouden maken door een kernoorlog. Per slot van rekening waren er in 1945 al twee kernbommen daadwerkelijk gebruikt. Met het einde van de Koude Oorlog is die angst wel zo'n beetje verdwenen, al worden we er af en toe nog fijntjes aan herinnerd, dat je maar nooit weet wat ze in Noord-Korea of Iran van plan zijn. (Daarover heb ik hier al eens wat geschreven.) Een iets reëlere dreiging is de opwarming van onze atmosfeer. Die leidt niet tot een acuut einde van de aarde of het (menselijk) leven daarop, maar die kan het voor veel mensen wel knap lastig maken en dan druk ik me nog gematigd uit.

Wat ik niet wist, maar gisteren in Trouw las, is dat het volgens Amerikaanse wetenschappers "zes minuten voor twaalf" is. Dat bericht is overigens geruststellend bedoeld, want tot voor kort dachten ze dat het "vijf minuten voor twaalf" was. We hebben er een minuut bij gekregen, want: De wetenschappers zijn optimistischer geworden omdat er enige vooruitgang is geboekt in de strijd tegen de klimaatveranderingen en de nucleaire vernietiging. Het gaat hier om een symbolische 'Doomsday Clock', die de wetenschappers al sinds 1947 bijhouden en dus ook wel eens bijstellen. Hij heeft wel eens op twee voor twaalf, maar ook op zeventien voor twaalf gestaan.

Nu zit ik me weer af te vragen wat de toegevoegde waarde van die Doomsday Clock is. Als waarschuwing of poging tot bewustmaking is hij redelijk overbodig. Wie een beetje verder kijkt dan zijn neus lang is weet intussen wel dat  we iets aan de opwarming van de atmosfeer moeten doen, d.w.z.:  'ze' moeten er iets aan doen, want 'we' blijven liever op de oude voet doorgaan. Het is misschien aardig om t.z.t. te weten dat het symbolisch één minuut voor twaalf is, maar het lijkt me voor wie dan leeft (ik in ieder geval niet) relevanter te weten of ze nog 10, 50 of 1000 jaar de tijd hebben om te redden wat er te redden valt. De niet-symbolische klok tikt gewoon door.
x

vrijdag 15 januari 2010

Gratis

De afgelopen dagen heb ik nogal eens twee blogs per dag geschreven, dus er viel voldoende te genieten van de producten van mijn denkwereld. Gisteren had ik daar niet veel tijd voor, want ik was druk aan de slag met mijn pc. Ik stel geen overdreven eisen aan mijn pc. Zo gebruik ik al ruim zes jaar Office 2003 en tot grote tevredenheid.

Een van de onderdelen van Office is Excel. Dat heeft één nadeeltje: je kunt geen bestanden maken met meer dan 65.536 regels. Heb ik dan zulke grote bestanden? Houd ik een minutieuze boekhouding bij? Wordt de uitgave van 17 eurocent voor een blikje tomatenpuree zonder pardon vastgelegd? Nee, sinds begin december 2007 houd ik dagelijks bij hoeveel personen mijn website bezoeken en hoeveel pagina's ze bekijken. Volgens mijn bezoekersteller hebben er inmiddels al ruim 86.000 pageviews plaatsgevonden.

Ik houd niet van overdreven cijfers. Iemand die op één dag twee keer langs komt, tel ik maar één keer. Als iemand diverse keren dezelfde pagina bekijkt (dat gebeurt!) tel ik maar één pageview. Maar sinds 1 juni 2008 begon het aantal bezoekers aan beggar.nl aanmerkelijk te stijgen. Toen startte ik, in nauwe samenwerking met een andere schaatsliefhebber - die overigens het meeste werk doet - met de publicatie van de persoonlijke records die alle Nederlandse schaatsers  sinds de tijd van Jaap Eden hebben weten te realiseren, van junioren tot veteranen, van gelauwerde schaatsers als Ard Schenk, Kees Verkerk, Rintje Ritsema en Sven Kramer, van Atje Keulen-Deelstra, Ria Visser en Ireen Wüst, tot hen die alleen in de familiekring om hun prestaties bewonderd worden. Maar ondanks alle beperkingen die ik aanleg, begin ik intussen de 50.000 pageviews te naderen. Ik voorzag dat ruim vóór het einde van het schaatsseizoen de limiet van 65.536 rijen bereikt zou zijn. Wat dan? Mijn kennis van Excel is maar beperkt en het zou me aardig wat hoofdbrekens kosten om de continuïteit erin te houden.

Een goede vriend wees mij op een uitweg. In oktober komt Office 2010 op de markt. Nu al is daarvan een zogenaamde bèta-versie beschikbaar, die je gratis en toch voor niks bij Microsoft kunt downloaden. Die geeft ruimte voor 1.000.000 regels. Dat downloaden heb ik dus gisteren gedaan en dat doe je niet in een paar minuten. Het installeren kost nog veel meer tijd. Dan is er altijd even een angstig moment: is er bij het installeren niet iets vreselijk mis gegaan? Ik kon opgelucht ademhalen en vervolgens uitproberen. Nu moet ik weer wennen aan nieuwe taak- en werkbalken met weer nieuwe icoontjes. En gisteravond kon ik niet verder werken, want mijn jongste zus zou het wel leuk vinden als ik met haar het glas zou heffen ter gelegenheid van haar 62ste verjaardag.
x

donderdag 14 januari 2010

Put

Het debat in de Tweede Kamer over de reactie van het kabinet op het rapport van de 'Commissie Davids' heb ik gedeeltelijk gevolgd. Het begin heb ik niet gezien en niet lang na één uur vond ik het welletjes. Het komt een enkele keer voor dat 'de politiek' ook mij even de strot uitkomt.

Ik acht het voorstelbaar, zelfs verdedigbaar, dat een politicus (m/v) van een regeringspartij de fout of een misstap van (de leider van) een coalitiegenoot uiteindelijk 'slikt'. De reden daarvoor kan, eerlijk gemeend, het landsbelang zijn. ("Dit is niet de tijd voor een crisis.") Er lijkt mij niets tegen te zijn om dat dan ook gewoon open en eerlijk te zeggen. De meeste gewone burgers zullen dat begrijpen en waarschijnlijk ook billijken.

Ruim een etmaal dreigde er een kabinetscrisis. Werd die nou veroorzaakt door Jan Peter Balkenende, die fris van de lever zijn straatje begon schoon te vegen of door Mariëtte Hamer die even fris van de lever dat straatje weer vol begon te vegen?

De bijdrage van Mariëtte Hamer aan (de eerste termijn van) het Kamerdebat heb ik helemaal gevolgd. Uiteindelijk ben ik ook maar een politieke tinnegieter, maar ik ben ervan overtuigd dat over die bijdrage net zo hard is onderhandeld als over de brief van het kabinet. Die bijdrage is een schoolvoorbeeld van 'achteraf redden wat er nog te redden valt'. O ja, het CDA heeft een 'knieval' gemaakt. Maar de PvdA heeft een even diepe knieval gemaakt: die eerste reactie op de schoonveegoperatie van Balkenende was niet zo hard bedoeld.

Balkenende begon zelf driftig een kuil te graven. Hamer begon even driftig mee en dieper te graven. Toen het kalf dreigde te verdrinken, werd meteen begonnen met het dempen van de put. We zien later wel wie er in die gedempte put zijn achtergebleven. Bij de eerstkomende verkiezingen voor de Tweede Kamer zal PvdA-lijstaanvoerder Diederik Samson alle zeilen moeten bijzetten om het verlies van zijn partij nog enigszins te beperken.
x

Wetenschap

Je kent dat vast wel: je voelt iets op je klompen aan, maar dan begin je toch te twijfelen. Of iemand zegt glashard dat je ongelijk hebt. Gelukkig is er dan nog altijd de wetenschap. Nijvere lieden zijn voortdurend bezig hypothesen te onderbouwen met feiten. Zo las ik in Het PAROOL van gisteren dat een reeds lang door mij gekoesterd vermoeden op keiharde feiten berust: Op IJburg wordt het makkelijk een paar graden kouder dan in de Negen Straatjes. IJburg is een verzameling eilanden in het IJmeer, waar de wind vrij toegang heeft. De Negen Straatjes is een verzamelnaam voor een aantal veel bezochte smalle (winkel)straatjes in het centrum van Amsterdam. Intussen staat ook onomstotelijk vast dat het in de Kalverstraat altijd wat warmer is dan in het Vondelpark.

Gewapend met mijn pas verworven kennis durf ik zonder meer de stelling aan dat het op de Geuzenkade waar ik woon momenteel wat kouder is dan op de Willem de Zwijgerlaan, aan de andere kant van het blok. Zie het kaartje.

Het stuk Geuzenkade waar ik woon loopt vrijwel precies noord-zuid. Een koude wind uit oostelijke richtingen komt grotendeels ongehinderd, de bomen zijn immers ook bladerloos, tegen mijn woning aan, terwijl de huizen aan de Willem de Zwijgerlaan lekker in de luwte liggen. Wat is wetenschap toch mooi!
x

woensdag 13 januari 2010

Reclamespot

Jan Peter had prima geslapen de nacht vóór de ochtend waarop de 'Commissie Davids' haar rapport zou aanbieden. Hij wist immers dat hij altijd het juiste beleid had uitgevoerd inzake de oorlog in Irak. Een deskundige commissie onder leiding van niemand minder dan een oud-president van de Hoge Raad der Nederlanden, zou tot geen andere conclusie kunnen komen. Vreemd genoeg bleek de commissie op een aantal punten toch een andere mening te zijn toegedaan dan Jan Peter. Maar na enkele uren was Jan Peter er al uit: hij had toch gelijk! En dat zou hij zijn coalitiegenoten, de oppositie, de media en niet te vergeten de burgers wel eens snel duidelijk maken.

Het zal wel eigenwijs overkomen als ik beweer dat het rapport van de 'Commissie Davids' mij niet gek veel nieuws heeft geleerd. We lopen qua buitenlandse politiek al jaren slaafs achter onze Angelsaksische Atlantische bondgenoten aan. Ambtelijke opvattingen en kennis die niet in het politieke beleid passen worden al jaren buiten de besluitvorming gehouden. De minister die niet af en toe een feitje 'vergeet' te vermelden moet nog benoemd worden.

Maar los daarvan: het zou Jan Peter, Alexander, Agnes, Pieter, Mariëtte, Mark, Femke en hun partijgenoten gesierd hebben als zij gezegd zouden hebben: "We nemen tot en met het komende weekend rustig de tijd om dit rapport goed te lezen en te bestuderen. Tot die tijd: geen commentaar!" Maar ja, het zijn politici. Over anderhalve maand zijn er verkiezingen. Dan worden gemeenteraden samengesteld voor een deel op basis van (het antwoord op) de vraag of we nou wel of niet de oorlog in Irak hadden moeten ondersteunen, of Jan Peter wel of niet gelijk had. Over de herinrichting van het Dorpsplein kunnen we ons later wel druk maken.

Het optreden van de politieke 'leiders' van gisteren was één grote reclamespot voor Geert en Rita.
x

Sabbatical

Je werkt al een flink aantal jaren. Je loopt niet de kantjes er vanaf. Iedereen is meer dan tevreden over de resultaten van jouw arbeidsinspanningen. Dan komt er een moment dat je denkt: waar ben ik nou eigenlijk mee bezig? Is dit wat ik altijd heb willen doen en zijn? Daar wil je wel eens goed over nadenken, zonder al die dagelijkse beslommeringen. De oplossing ligt voor de hand: een sabbatical. Een jaar lang, althans een behoorlijk lange tijd, even niet gericht zijn op geld verdienen, maar eens flink met jezelf aan de gang gaan, of hoe je dat ook noemen mag.

Sabbatical (year) is de Engelse aanduiding voor 'sabbatsjaar', een Bijbelse term. Volgens de joodse wetgeving moest het volk Israël elk zevende jaar de landbouwgrond met rust laten, zoals het zelf elke zevende dag moest rusten.

Ik kom hier op omdat ik een kort berichtje in de Volkskrant las over Co Adriaanse, de bekende voetbaltrainer. Die was na een sabbatical weer aan de slag gegaan in Qatar. Vrij recent zag ik bij Pauw & Witteman nog de bekende acteur Gijs Scholte van Aschat. Die had zijn sabbatical gebruikt om naar Spanje te fietsen.

Co en Gijs zijn BN'ers, anders zou je niet horen over de vrije tijd die ze zichzelf toemeten. Ik gun hen, iedereen trouwens, veel vrije tijd, waarin ze erachter kunnen komen hoe ze (nog meer) zin aan hun leven kunnen geven. In ieder geval doet Co dat door gewoon door te gaan met voetballers trainen en coachen en ik heb Gijs niet horen zeggen dat hij eigenlijk liever boekhouder zou zijn. Die zien we over een tijdje dus gewoon weer terug op de planken of in een tv-serie.

Ik kan me voorstellen dat een willekeurige postbesteller of stratenmaker van tegen de vijftig ook wel eens een sabbatical wil. Dat zal er in het algemeen niet in zitten, want wat je in de eerste plaats nodig hebt is geld om de periode waarin je niet met werk, maar met jezelf bezig bent, redelijk goed gevoed en gekleed door te komen. Je baas moet het ook nog eens goed vinden dat je een tijdje onbetaald verlof neemt. Is je baan er trouwens nog na die sabbatical? Kijk, voor dat soort vragen kom je te staan als je geen (zeer)  goed verdienende BN'er bent en het interesseert Pauw & Witteman en al hun kijkers geen ene malle moer.
x

dinsdag 12 januari 2010

Toevoeging

Heel lang hield Jan Peter Balkenende het been stijf: er hoefde geen onderzoek gedaan te worden naar het beleid van de Nederlandse regering inzake de oorlog in Irak. Alles wat het parlement, de media en geïnteresseerde burgers wilden weten was al geopenbaard. Zojuist heeft de 'Commissie Davids', die Jan Peter tenslotte wel moest instellen, haar meer dan 500 pagina's dikke rapport gepubliceerd. Wat daaruit in ieder geval blijkt - en wat iedere parlementariër, journalist en geïnteresseerde burger allang wist - is dat nog veel helemaal niet geopenbaard was, in ieder geval niet door Jan Peter of een van zijn collega's.

Wanneer zal Jan Peter naar het staatshoofd gaan om zijn ontslag aan te bieden?
x

Nationaliseren

Het is een inmiddels achterhaald idee dat vitale dienstverlenende bedrijven in handen van de overheid zouden moeten zijn, zodat er voldoende democratische controle op de bedrijfsvoering is. Er was immers ook sprake van een niet te miskennen bureaucratie. Het begrip 'marktwerking' deed zijn intrede en ook openbare nutsbedrijven als de energievoorziening, het openbaar vervoer en de telecommunicatie werden geprivatiseerd. De bureaucratie en de miscommunicatie zijn naar mijn oordeel weinig minder geworden. Afgelopen zaterdag werd in  'Kassa' nog eens duidelijk dat energiebedrijven argeloze burgers ongegeneerd belazeren en contracten aansmeren. Alleen in de telecommunicatie zijn de tarieven merkbaar gedaald.

De kredietcrisis heeft ervoor gezorgd dat ABN AMRO in feite genationaliseerd is, al is het dan maar, in principe, voor korte tijd. Wereldwijd werd schande gesproken van de bonuscultuur en de daarmee verband houdende veel te hoge risico's die werden genomen. Intussen is het bij veel banken al weer 'business as usual'. Er worden al weer miljarden aan bonussen toegezegd en/of uitgekeerd. Trouw bericht daarover: Banken vervallen in zelfde fout. De Financial Stability Board (FSB), een instelling die door de G20 werd opgericht als reactie op de crisis, stelde zaterdag ronduit dat bankiers veel te veel risico nemen en te optimistisch zijn over het herstel op de financiële markten.

De banken zijn bang, althans zeggen dat te zijn, dat hun beste mensen weglopen naar andere banken als zij niet meedoen aan het verstrekken van bonussen of het betalen van exorbitante salarissen. Zouden die banken niet eens gewoon bij elkaar kunnen gaan zitten en afspraken kunnen maken? Dat zit er, vrees ik, niet in. Uit een anonieme peiling die zakenkrant Financial Times dit weekeinde publiceerde, blijkt dat Britse banken voornemens zijn de bonussen dusdanig te verhogen dat werknemers de afgekondigde bonustax van 50 procent niet zullen voelen. Als de overheid vervelend gaat zitten doen, gooien ze nog een schepje bovenop de bonussen. Het heeft allemaal niets te maken met vrije markteconomie. Het is doodordinaire geldzucht. Zoals de oude meeuw Tractaal in een van A. Koolhaas' dierenverhalen ('De bijeenkomst' in de bundel 'Vergeet niet de leeuwen te aaien') veelvuldig opmerkt: "Het is de schraapzucht, gentlemen."

Als vitale bedrijven onmachtig zijn zichzelf op een ordentelijke manier te reguleren, rest maar één middel: ingrijpen van de overheid. Nationaliseer de banken! De bureaucratie neem ik graag voor lief.
X

maandag 11 januari 2010

Sneeuwpret

Doordat het niet zo vaak meer voorkomt dat er veel en langdurig sneeuw in en op ons land ligt, is het woord 'sneeuwpret' bijna in onbruik geraakt. Het doet denken aan kinderen die met sneeuwballen naar elkaar gooien, ouders die kinderen op een slee voorttrekken. (Dat heb ik pas één keer gezien.) Verliefde jongeren wreven elkaars gezicht in met verse sneeuw. En er worden kennelijk ook nog steeds sneeuwpoppen gemaakt. Kortom, leuke oud-Hollandse gezelligheid.

Helaas: de tijdgeest, of hoe je dat ook noemen mag, heeft ook de sneeuwpret aangevreten. Een kop in Trouw meldt: Sneeuwbalincidenten in winters weekeinde. Een man in Dordrecht gaat met een broodmes achter kinderen aan die sneeuwballen tegen zijn huis hebben gegooid. Een 12-jarige jongen bestookte in Tilburg het huis van een plaatsgenoot met sneeuwballen. Een 42-jarge (sic) man ging vervolgens achter de sneeuwbalgooier aan. De man gleed uit en pakte de jongen beet en duwde hem met zijn hoofd in de sneeuw. Toen de vader van de jongen poolshoogte kwam nemen ontstond een gevecht. Tegen de twee mannen werd proces-verbaal opgemaakt. Jongens die met de neus van een sneeuwpop een ruit ingooiden werden heel eigentijds meteen op de foto gezet en konden dankzij die foto's worden ingerekend.

Eén ding is zeker: korte lontjes doven niet uit in de overal aanwezige sneeuw.
x

zondag 10 januari 2010

Stemming

Hoewel ik gisteren al weer een eindje op weg was met een blog voor vandaag, was ik niet in een stemming om dat af te maken. Morgen is er weer een dag.
x

zaterdag 9 januari 2010

Perspectief

Het viel me ineens op dat Trouw een overzicht had gemaakt van gebeurtenissen die plaatsvonden in de eerste tien jaar van deze eeuw. Tien jaar geleden hadden de meeste mensen nog nooit gehoord van Osama bin Laden. Toon Hermans leefde nog. En bij politieke moorden in Nederland dacht men aan Balthasar Gerards. Wat gebeurde er nog meer?

Persoonlijk dacht ik niet aan Balthasar Gerards, maar aan de moord op de gebroeders De Witt in 1672. Maar los daarvan: zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan en zelfs met enige zekerheid 'voorspellen' welke opmerkelijke zaken ook nog hebben plaatsgegrepen, maar (nog) niemand zijn opgevallen. Zo lopen er waarschijnlijk al enkele kinderen rond die t.z.t. populaire of verguisde  ministers zullen worden. Wie kon in 1910 vermoeden dat de op 12 april 1902 in Roermond geboren Louis Joseph Maria Beel tot tweemaal toe minister-president van Nederland zou worden en zijn carrière zou beëindigen als vice-voorzitter van de Raad van State? Het is niet bij voorbaat uitgesloten dat in 2054 de Nobelprijs voor de geneeskunde wordt uitgereikt aan een Nederlander die in de afgelopen tien jaar is geboren. Mogelijk vraagt men zich in 2024 in athletiekkringen vertwijfeld af wanneer het inmiddels stokoude record (uit 2009) van Usain Bolt op de 100 meter sprint nou eens verbeterd wordt.

Wat ik maar zeggen wil: wat we nu belangrijk of opmerkelijk vinden zal over enkele decennia wellicht niet meer blijken te zijn dan hooguit een voetnoot bij de vaderlandse of wereldgeschiedenis. We missen nog volledig het perspectief op de zojuist afgelopen tien jaar. Het duurt nog een paar jaar voor we zeker weten of Rita Verdonks 'TON' en Geert Wilders' PVV blijvertjes in de politiek zijn of niet meer dan politieke 'ships that pass in the night'. Er lopen nu kinderen rond van wie in de afgelopen tien jaar een ouder is overleden. Dat zal hun hele leven wellicht meer invloed op ze hebben dan de drieduizend overledenen bij de aanslag op de Twin Towers. Zeg 'Piet de Jong' en 'duikboot' en bij hoeveel procent van de Nederlanders levert dat een herkenbare associatie op?  Vandaag is er ook weer een nieuwe periode van tien jaar aangebroken. Die is morgen weer voorbij.
x

Satire

Jaloers ben ik niet zo snel en dat komt dus ook maar zeer zelden voor. Vanochtend kwam ik heel dicht in de buurt tijdens het lezen van het weblog 'Niets is geheel waar, en zelfs dat niet' van 'gerbie7', hier ook bekend als Gerben. (Hij draagt maandelijks bij aan de Prognose.) In zijn blog van vrijdagavond geeft Gerben een voortreffelijke satire op het zo vaak onzinnige gedachtegoed van de PVV. Lezen!
x

vrijdag 8 januari 2010

Overstappen (2)

Afgelopen woensdag schreef ik hier over het overstappen van de ene internetprovider naar de andere en de vervelende gevolgen die dat kon hebben. Zojuist had ik een ietwat geagiteerde zuster aan de (mobiele) telefoon. Ik belde haar eerst op haar vaste nummer, maar kreeg zelfs geen verbinding met haar antwoordapparaat. Wat bleek? Zij was gisteren overgestapt (van KPN, geloof ik) naar UPC. Gevolg: geen internet, geen (vaste) telefoon. Ze had inmiddels voor 17 euro met UPC gebeld. A.s. dinsdag reeds komt er een monteur langs.
x

Stommeling

In het hoofdkwartier van een Amerikaans presidentskandidaat hing deze tekst:
1. Change vs more of the same
2. The economy, stupid
3. Don't forget health care

Change? Health care? Dat moet het hoofdkwartier van Barack Obama geweest zijn. Nee, het was in 1992 het hoofdkwartier van Bill Clinton, die het opnam tegen George Bush sr. Die werd na de succesvolle Golfoorlog onverslaanbaar geacht, maar de slechte economie deed hem de electorale das om.

Barack Obama werd met een duidelijke meerderheid gekozen. Zijn Democratische partij heeft in het Huis van Afgevaardigden een even duidelijke meerderheid, in de Senaat zelfs zo'n meerderheid, dat de Republikeinen geen gebruik, eigenlijk misbruik, kunnen maken van (het dreigen met) de 'filibuster', waarmee nieuwe wetgeving vertraagd, zo niet voorkomen kan worden.

En wat lees je dan op een gewone doordeweekse dag in Trouw? Macht van Democraten wankelt. Op 2 november a.s. zijn er weer verkiezingen voor alle zetels in het Huis van Afgevaardigden en 36 zetels in de Senaat. De Democraten zien nu al een bui hangen. Waarom? Het is inmiddels een vaak gebruikte kreet geworden: It's the economy, stupid!


De financiële en economische crisis ontstond tijdens, je zou ook kunnen zeggen: mede door, het achtjarige beleid van George W.Bush. Barack Obama kreeg die crises en de gevolgen daarvan in de schoot geworpen. Iedereen die een heel klein beetje doordenkt begrijpt dat je niet binnen een jaar dat allemaal even recht breit. Maar je moet haast concluderen dat de kiezersgunst in Amerika vooral bepaald wordt door de (verwachte) inhoud van de portemonnee. Waar de kiezer ruim een jaar geleden toenmalig president Bush en zijn Republikeinen hard afrekende op de crisis, lijkt hij meer en meer de Democraten en president Obama verantwoordelijk te houden. Obama en zijn Democraten zijn er niet binnen één jaar in geslaagd alles financieel weer lekker te laten lopen en de algemene koopkracht weer op peil te brengen. Hij wil ook nog eens een voor iedereen toereikende gezondheidszorgverzekering. Maar dat kost veel mensen wat extra geld, dus daar is de meerderheid tegen, want ook Amerikanen zijn nier graag een dief van eigen portemonnee. Kortom, tijd om weer op de Republikeinen te stemmen. Ze hoeven er maar één zetel in de Senaat bij te krijgen en ze kunnen weer lekker tegenwerken. De mensen met de laagste inkomens, of zonder enig inkomen, moeten gewoon wat beter hun best doen. Dan is ook voor hun de 'American Dream', veel geld, bereikbaar.
x

donderdag 7 januari 2010

Megalomaan

Maarten van Poelgeest, GroenLinks wethouder van Amsterdam, vraagt er zo langzamerhand om niet meer serieus genomen te worden. Gisteren schreef ik al over zijn niet erg consequente beleid nopens damherten, vandaag lees ik in Het PAROOL dat hij een boekje heeft afgescheiden, 'Meer Amsterdam', waarin hij beschrijft hoe Amsterdam er in 2020 uitziet. Het Paleis op de Dam is dan weer stadhuis. Dat is nou echt niet het meest originele idee van de afgelopen 100 jaar. Dan is Paul Rosenmöller, laatstelijk bij mijn weten tv-presentator en politiek vriendje van Maarten, burgemeester. Dan is er een regionaal treinnetwerk tussen Amsterdam, Zaandam, Schiphol, Haarlem en Almere. De laatste keer dat ik keek lag er al een netwerk, maar de megalomane denkwijze van Maarten inmiddels kennende, zou het best kunnen dat hij er een eigen Amsterdams netwerk naast wil leggen. Veel Amsterdammers rijden in 2020 op elektrische scooters en het sterft van de oplaadpunten. Zo kun je weer eens wat straten opbreken in de stad. Het mooiste komt nog: al die rotjochies in Zuid-Oost hebben hun pistolen ingeleverd en zijn een goed gesprek met elkaar aangegaan, tenminste: als de politie ophoudt met preventief fouilleren.

Ik ben bereid om één ding plechtig te beloven: bij de komende gemeenteraadsverkiezingen stem ik GroenLinks als dat garandeert dat Maarten nooit meer wethouder wordt.
x

Connectie

Wie had ooit kunnen denken dat er zekere connectie bestaat tussen het werk van de grote humanist Desiderius Erasmus en dit simpele weblog? De herkomst van 'Beggartalk' is duidelijk: mijn website heet beggar.nl. (Geuzenkade > gueux > bedelaar > beggar.) Op mijn bezoekersteller zie ik wel eens dat mensen hier terecht komen door te googelen op 'beggartalk'. Dan kun je ook terecht komen bij 'Beggars Talk'. Dat nu is de Engelse vertaling van een van de 'Colloquia' ('Samenspraken') van Erasmus, die hij de titel 'Bedel-praetjen' meegaf. Je zou haast denken dat ik die titel gejat en letterlijk in het Engels vertaald heb, quod non. Ik heb een Prismapocket uit 1961 met 'Samenspraken', maar dat is een selectie, waarin het Bedel-praetjen niet voorkomt.
x

Overstappen

Overstappen van de ene dienstverlener, bijvoorbeeld de energieleverancier, naar de andere, gaat nog altijd niet zonder dat er zich problemen kunnen voordoen. De een stopt, maar de volgende begint niet, of de oude blijft net zo makkelijk ook rekeningen sturen. Trouw komt nu weer met een artikel over wat er allemaal mis gaat bij de overstap van de ene internetprovider naar de andere.

Of je dat nu leuk vindt of niet, het internet is een niet meer weg te denken communicatiekanaal. Zonder internetverbinding kan ik dit blog niet publiceren, waardoor een aantal personen zich gaat zich afvragen of er misschien iets met me aan de hand is. En dat is maar een simpel voorbeeld. Een 'internetwinkel' kan heel wat orders mislopen.

De Consumentenbond heeft geconstateerd dat ruim één op de vijf 'overstappers' meer dan 24 uur zonder internetverbinding zit. Bij twaalf procent duur het zelfs langer dan vijf dagen. Het probleem doet zich vooral voor bij verandering van ADSL-aanbieder. Dan zit 31 procent langer dan een etmaal zonder internet.

Als er nou iets computergestuurd is, is dat wel het internet. Je zou dus mogen aannemen dat die internetaanbieders een paar ICT-ers in dienst hebben die van wanten weten. Hier en daar een keer een foutje maken, OK, dat kan iedereen overkomen. Ik beheer zelf een website en weet dus dat in html-taal een dubbele punt i.p.v. een puntkomma een wereld van verschil kan maken en hoe lang het kan duren voordat je zo'n foutje gevonden hebt. Maar als je 31 procent van de 'overstappers' meer dan een etmaal zonder internet laat zitten is er meer aan de hand. Dan heb ik het idee dat deze bedrijven niet uitgaan van het oud-Hollandse principe 'de cost gaat voor de baet uyt'. Die willen eerst jouw klandizie en (vooral) jouw centen en daarna gaan ze nog wel eens kijken of ze het echt goed voor je kunnen regelen.

Toen ik nog ambtenaar was moest ik vaak aanhoren dat het bedrijfsleven zo veel efficiënter werkte dan de overheid. Echt compleet overtuigende bewijzen heb ik nog nooit gezien.
x

woensdag 6 januari 2010

Afschieten

De Amsterdamse wethouder Maarten van Poelgeest (GroenLinks) meldde eerder dit jaar dat hij overwoog de herten te laten afschieten. Dat leidde tot protest van onder meer de Partij voor de Dieren. Dat stond in De Pers van 5 september 2007. Dat ging over damherten in de Amsterdamse Waterleidingduinen bij Zandvoort. Het zouden er veel te veel zijn, waardoor overlast ontstond omdat deze (beschermde) dieren zich ook wel eens buiten de Waterleidingduinen begaven.

In Het PAROOL van heden lees ik, dat het provinciebestuur van Noord-Holland damherten wil afschieten, maar: Wethouder Maarten van Poelgeest, die verantwoordelijk is voor het gebied, piekert er niet over de herten af te laten schieten. "Het zijn schitterende dieren. Als terreinbeheerder vinden wij het niet nodig te jagen. Bovendien is er ook overlast van de damherten in gebieden waar wel wordt gejaagd." Bij gebrek aan natuurlijke vijanden zijn er de afgelopen twee jaar alleen maar meer damherten bij gekomen, neem ik aan. Ik vraag me wel af waar Maarten de afgelopen twee jaar over heeft zitten piekeren.
x

Beugeltjes

Marktwerking in de zorg moet toch kunnen? Dan moet je het ook wat aantrekkelijk maken. Dus een nieuw orthodontiecentrum vestigt zich in de P.C. Hooftstraat in Amsterdam. Dan weet het 'betere' publiek tenminste waar ze hun kinderen een trendgevoelig beugeltje kunnen laten aanmeten. Je bedenkt ook nog een mooie naam: Da Vinci. Past wel bij P.C. Hooft, al zou ik voor 'Vondel', of gewoon 'Joost' gekozen hebben.

Bij Da Vinci hebben ze, geheel in overeenkomst met de tijdgeest, een nieuwe manier van klantenwerving bedacht, las ik in het Het PAROOL: een tandarts die een cliënt naar Da Vinci verwijst krijgt daarvoor 50 euro. Ja, wat doe je dan als tandarts als een bezorgde ouder vraagt: "Is dat echt de beste om mijn kind een beugel te geven?" Zeg je dan: "Nou, ze zijn misschien niet de beste, maar ze betalen mij wel 50 euro?" Stel je even voor dat specialisten de huisartsen een douceurtje geven voor elke patiënt die ze doorsturen. Heb jij veel vertrouwen in een huisarts die dat wel een aantrekkelijk idee zou vinden?

"Voor zover ik weet is dit niet verboden," zegt één van de aan het centrum verbonden tandartsen. Zij ziet de brief als een vorm van reclame maken. "Dat wordt niet op prijs gesteld door de beroepsgroep, en dan vooral de oudere generatie, maar er zijn geen regels voor." Ze heeft dat met accountants en advocaten besproken, zegt ze. (...) Gevraagd naar haar naam, gooit ze de hoorn op de haak. Behalve aan een accountant en een advocaat had deze tandarts ook nog advies moeten vragen aan een etiquettedeskundige.

Kijk, een pandje in de PC kost een paar centen. De wachtkamer kun je niet inrichten met een paar klapstoelen. Daar moet iemand van het formaat Jan de Bouvrie aan te pas komen. Overjarige Story's en Privé's kun je daar ook niet neerleggen. Daar moeten de laatste nummers van 'National Geographic', de 'Financial Times' en de 'Wall Street Journal' liggen, misschien een 'Elle' en een 'Elegance'. Voordat je die investeringen er allemaal uit hebt en een inkomen dat een orthodontist schijnt te moeten verdienen, moet je heel wat beugeltjes geplaatst hebben. Ja, dan doe je alles wat God en de Nederlandse Maatschappij tot bevordering der Tandheelkunde niet expliciet verboden hebben.

Het leukste komt aan het eind van het artikel: Het Orthodontie Centrum beaamt dat het geen orthodontist in huis heeft. Maar zolang ze zichzelf geen orthodontist noemen, mag dat, weten ze bij Da Vinci. "Dus dat doen we ook niet. We zijn een orthodontiecentrum." Bedenk dus wel: er is bij Da Vinci 'geen orthodontist, maar een tandarts die veel aan orthodontie doet' werkzaam.
x

dinsdag 5 januari 2010

Eenheidsworst

De recente mislukte aanslag op het vliegtuig naar Detroit heeft eens te meer duidelijk gemaakt hoe we op de hoede moeten zijn voor de volgelingen van Mohammed. Dat is tenminste de mening van velen. Die zien de moslims ook als mensen die allemaal hetzelfde denken en willen, een eenheidsworst. Die mensen zouden er goed aan doen het artikel in de Volkskrant te lezen van Afshin Ellian. Hij is Iraniër van oorsprong en thans hoogleraar aan de rechtenfaculteit van de Universiteit Leiden.

Uit het artikel van Ellian blijkt dat in het als fundamentalistisch beschouwde Iran alleen de aan de macht zijnde 'top' fundamentalistisch is. Uit zeer recente betogingen en betogingen een paar maanden geleden, kort na de presidentsverkiezingen, bleek al dat er wel degelijk grootschalige kritiek is. Ellian, van wie ik meen te mogen aannemen dat hij nog steeds goed geïnformeerd is/wordt over de situatie in Iran, beschrijft hoe diverse ayatollahs, en niet de minste, nadrukkelijk en openlijk van mening verschillen met Khamenei en Ahmadinejad. Niet alleen dissidente ayatollahs als de onlangs overleden Ali Montazeri keren zich tegen Khamenei. Ook religieuze geleerden die tot voor kort niet openlijk het regime aanvielen, hebben zich bij de oppositie aangesloten, zoals de gerespecteerde ayatollah Yussuf Sanai, eens vriend van Khamenei, die verklaarde dat Khamenei’s strijd om behoud van de macht tegen de sharia is.

Als de ayatollahs het al niet eens zijn, hoe eens zijn de burgers/gelovigen het dan? Zeker, er blijven altijd extremisten die zelfs het meest extreme geweld niet schuwen. Maar laten we niet vergeten dat de meest dodelijke aanslag vóór '9/11' in de Verenigde Staten al in 1995 werd gepleegd door Timothy McVeigh, omdat hij het niet eens was met de regering in Washington.

In het NOS-journaal van gisteravond werd gemeld dat in Atjeh de sharia is ingevoerd. Het grootste deel van de bevolking trekt er zich weinig van aan.  Zijn alle moslims fundamentalisten? Je zou dit ook nog eens kunnen lezen.
x

maandag 4 januari 2010

Fossielen

Ronald Plasterk, die over cultuur, dus ook over de tv gaat, heeft ontdekt dat er een zekere verwevenheid bestaat tussen tv en internet. Dat hadden een paar gewone burgers, ik bijvoorbeeld, ook al door. Internet en tv komen bij  mij via hetzelfde draadje binnen. Regelmatig roept iemand op tv dat je meer (van hetzelfde) op het internet kunt zien. Nu hoef ik daar verder niet over na te denken, maar Ronald moet dat, qualitate qua, wel. Hij, of zijn opvolg(st)er, moet in 2016 nieuwe concessies verlenen. Het zou best kunnen dat de burgers, met name zij die naar de publieke omroepen kijken, zich tegen die helemaal niets meer aantrekken van de pakketten die de netmanagers zorgvuldig samenstellen, zodat je een hele avond bij één net blijft hangen, maar via internet hun eigen pakket voor die avond samenstellen. Dus Ronald gaat pittige gesprekken voeren met de (bazen van) de publieke en commerciële omroepen. Als daar wat uitkomt kunnen de politieke partijen daar nog vóór de verkiezingen voor de Tweede Kamer rekening mee houden bij de samenstelling van hun verkiezingsprogramma's. Dat is, kort samengevat, wat Trouw schrijft in wat weer een samenvatting is van wat Ronald aan Het PAROOL vertelde.

We zitten hier met een erfenis: de omroepverenigingen. Gedurende een aantal decennia pasten die wel in onze samenleving, waarin ook andere organisaties - kerken, partijen, vakbonden - volgens hetzelfde stramien geordend waren. De kerken zitten al geruime tijd in de deconfiture en voor partijen en vakbonden wordt, denk ik, meer op pragmatische dan principiële gronden gekozen. De omroepverenigingen brengen allemaal hetzelfde en doen krampachtig hun best om hier en daar nog iets van een eigen identiteit te laten zien, waaraan weinig kijkers zich, vrees ik, nog iets gelegen zullen laten liggen. Maar steek één vinger naar die omroepverenigingen uit en CDA en PvdA zullen alles in het werk stellen om deze fossielen in stand te houden.

Het lijkt me goed dat er naast commerciële omroepen een publieke omroep blijft, die niet uitsluitend rekening hoeft te houden met de kijkcijfers. Er is niets tegen programma's met een verstrooiend karakter, maar er mag ook best eens wat geboden worden waar geen honderdduizenden naar kijken. Er is niets tegen programma's waarin zaken vanuit politiek/levensbeschouwelijke kant bekeken worden. Het moet mogelijk zijn er daarbij waarborgen voor te scheppen dat het complete politiek/levensbeschouwelijke spectrum tot zijn recht komt, naar rato van het aantal aanhangers. Desondanks zullen er altijd mensen zijn die vinden de tv 'veel te links' of 'teveel Volkskrant' is. Wat ze bedoelen is: "Mijn benepen mening is nooit op tv horen."
x

zondag 3 januari 2010

Toetsen

"De Katholieken! Dat is het meest schunnige, belazerde, onderkruiperige, besodemieterde deel van ons volk! Maar díe naaien er op los! Die planten zich voort! Als konijnen, ratten, vlooien, luizen. Die emigreren niet! Die blijven wel zitten in Brabant en Limburg met puisten op hun wangen en rotte kiezen van het ouwels vreten!" Dat liegt er niet om. Het werd geschreven in 1951, door niemand minder dan W.F. Hermans in zijn roman 'Ik heb altijd gelijk'. Met dit citaat begint Frank Ankersmit, hoogleraar intellectuele en theoretische geschiedenis aan de Rijksuniversiteit Groningen, een uitvoerig artikel in Trouw over het komende proces tegen Geert Wilders. Tegen Hermans werd een rechtszaak aangespannen. Maar tot verbazing, zoniet verbijstering van velen werd Hermans vrijgesproken met het door de neerlandicus Garmt Stuiveling aangereikte argument dat je een romancier niet kunt aanspreken op wat hij de personen in zijn roman laat zeggen.

Het Openbaar Ministerie wilde aanvankelijk niet tot vervolging, o.a. wegens groepsbelediging van moslims, van Wilders overgaan, omdat, schrijft Ankersmit, krenking van iemand in zijn geloofsovertuiging niet automatisch betekent dat hij dan ook als persoon beledigd wordt – ongeacht hoe die persoon dat zelf ziet of ervaart. De subjectieve gevoelens van de klager kunnen niet doorslaggevend zijn voor strafoplegging. Hij vindt het besluit van het Amsterdamse Hof dat wél tot vervolging moest worden overgegaan dan ook Heel, héél erg dom, zoals de kop boven het artikel luidt. Waarom bemoeit de rechtspraak zich met de politiek?

De redenering van het O.M., door Ankersmit onderschreven, kan ik wel volgen en ook onderschrijven. Maar bemoeit de rechter, i.c. het Gerechtshof van Amsterdam, zich met de politiek door te overwegen dat Wilders' uitlatingen over de islam beledigend waren voor de moslims zelf? En waarom is dat "héél erg dom"? In de Verenigde Staten is de rechterlijke macht expliciet een van de drie 'Branches of government'. Een Amerikaanse rechter mag andere wetten toetsen aan de Grondwet. Door uit te spreken dat een wet in strijd is met de Grondwet bemoeit hij zich met de politiek, de wetgevende macht, die immers de wet heeft vastgesteld. Binnen de EU zijn Nederland en Finland de enige landen waar de rechter geen wetten aan de Grondwet mag toetsen.  Inmiddels heeft de Eerste kamer met krappe meerderheid en tegen de wens van de regering een initiatiefwetsvoorstel van GroenLinks aangenomen, dat toetsing aan de Grondwet mogelijk maakt. Het is zeer de vraag of deze wet bij tweede behandeling een tweederde meerderheid haalt. (Het gaat hier om een Grondwetswijziging.) Juist in deze tijd, waarin in verband met bestrijding van terrorisme en andere misdaad, veel inperkingen van de persoonlijke vrijheid plaatsvinden, zou het aanbeveling verdienen de wetgeving op dit terrein door de onafhankelijke rechter aan de Grondwet te laten toetsen.
X

zaterdag 2 januari 2010

Tendens

Zulke dingen vallen mij niet op, maar door twee columns in Trouw werd ik erop opmerkzaam gemaakt dat er al weer tien jaar van de 21e eeuw verstreken zijn. Dat geeft dan weer reden tot terugblikken, alsof 1 januari 2000 en 1 januari 2010 begin en einde waren van een duidelijk markeerbare periode in de geschiedenis. (Çilay) Özdemir schrijft haar laatste column. Ruim dertig jaar geleden kwam zij met haar ouders naar Nederland. Toen waren we Turken. We werden aangesproken op onze Turkse afkomst, mensen stelden vragen over Turkije (hebben ze daar bakstenen huizen?), en onze Turkse gastvrijheid werd hoog gewaardeerd door onze Nederlandse kennissen en buren die we thuis uitnodigden. (...) Mijn zoontjes groeien nu op in een totaal andere Nederland. Ze zijn in de eerste, tweede en derde plaats moslim en in de vierde plaats een peuter. Özdemir schrijft dus over de in negatieve zin veranderde positie van de islamitische allochtonen in Nederland en is daar duidelijk niet gelukkig mee.

(Sylvain) Ephimenco, in Algerije geboren Fransman, woont een paar jaar minder dan Özdemir in Nederland. Hij merkt op dat door haar de twee belangrijkste gebeurtenissen die het land een ander aanzien hebben gegeven niet door Özdemir worden genoemd. Of liever gezegd, zorgvuldig worden vermeden. In mei 2002 werd Pim Fortuyn door een linkse activist met zes kogels geëxecuteerd. In november 2004 viel Theo van Gogh onder de slagen van een moslimfanaticus.

Ephimenco is een door veel lezers van Trouw, ook door mij, gewaardeerd columnist, maar hij gaat ook wel eens in de fout. Hij moet als geen ander weten dat een columniste in een stukje van 624 woorden niet alle facetten van een nogal gecompliceerd vraagstuk kan behandelen. Columnisten schrijven, haast per definitie, eenzijdig, uitdagend en overtrokken. In 479 woorden maakt hij ook niet duidelijk waarom de moorden op twee publieke personen "de twee belangrijkste gebeurtenissen die het land een ander aanzien hebben gegeven" zijn. Telt de dodemansrit op 30 april 2009 in Apeldoorn niet mee omdat daarbij alleen onbekende mensen het slachtoffers werden? Het was wel, las ik in de Volkskrant, Hét TV-moment van 2009. Dit bleek donderdagavond tijdens de gelijknamige uitzending op SBS6. Zeggen de moorden op Fortuyn en Van Gogh meer over (de veranderingen in) onze samenleving dan de vele moorden op (eigen) kinderen en ex-partners?

Er is de afgelopen jaren sprake van een verruwende tendens. Die is er zeker verbaal. Theo van Gogh vond het niet meer dan normaal, eigenlijk een onvervreemdbaar recht, moslims 'geitenneukers' ten noemen. Anderen zien er geen been in personen van Marokkaanse afkomt aan te duiden als 'Berberaapjes'. Geert Wilders schuwt enige verbaal geweld ook niet. Let wel: dat is geen enkel excuus voor gewelddadig verhaal halen. "Er zijn nog rechters in dit land." Het zijn bepaald niet uitsluitend allochtonen die van tijd tot tijd het noodzakelijke werk van ambulancepersoneel, politiemensen of ander dienstverlenend personeel belemmeren. Het was geen overwegend allochtoon gezelschap dat in Hoek van Holland doelbewust de politie provoceerde. Voordat één moslim ook maar één radicaal woord uitte vochten autochtone voetbalsupporters elkaar al de tent uit.

Ephimenco heeft het over een solide argwaan jegens de islam en het linkse radicalisme. Het valt me wat tegen van Ephimenco dat hij de islam en links radicalisme op één hoop gooit. Hij gooit toch ook niet het socialisme en moslimextrisme op één hoop? Voor mij zijn alle radicalen en extremisten, van welke denominatie ook, één pot nat. Godfried Bomans heeft eens geschreven: "Een fanaticus is een twijfelaar die een besluit genomen heeft."Je vindt ze in alle lagen van de bevolking, ongeacht godsdienst, levensovertuiging, politieke gezindheid, ras of geslacht.Je vindt ze in kerken, moskeeën, synagogen en tempels. Je vindt ze in vakbonden, politieke partijen, omroepverenigingen, supportersclubs en streetgangs. Ze zijn bang voor elkaar, maar nog banger voor de twijfel.
x

vrijdag 1 januari 2010

Aanpassen

Traditioneel is 1 januari de datum waarop veel rokers beginnen met het ten uitvoer leggen van een goed voornemen: stoppen met die voor hen slechte en voor anderen op zijn minst hinderlijke gewoonte. Ab Klink heeft, in gemeen overleg  met de Staten-Generaal, vreselijk zijn best gedaan de niet-rokers terzijde te staan door een algeheel rookverbod in de horeca. Daar kwam enigszins de klad in toen rechters beslisten dat in kleine cafés waarin alleen de eigenaar achter de bar staat, wel gerookt mag worden. In september besloot Ab aan een wetswijziging te werken: in cafés met een goed ventilatiesysteem zou weer gerookt mogen worden; tot de wetswijziging van kracht wordt zal het roken in kleine cafés worden gedoogd.

De laatste Trouw van 2009 had deze kop:
Rookverbod wordt volop genegeerd

Niet alleen door die Bourgondische types bezuiden de grote rivieren wordt, ook in grotere cafés, weer volop gerookt, de nuchtere inwoners van Drenthe doen vrolijk mee. Je vraagt je misschien af waarom dit verschijnsel mij nog niet opgevallen was? Simpel: Ab Klink was er in ieder geval in geslaagd mijn horecabezoek drastisch te verminderen. Kan ik dan helemaal niet gedurende 2 à 3 uur zonder sigaret? Ja hoor, daar was ik allang aan gewend. Toen ik nog werkte was het reeds jaren gebruikelijk dat er tijdens vergaderingen niet gerookt werd. En ik vergaderde veel, ook in mijn vrije tijd. Als ik, sinds het rookverbod, in gezelschap naar een kroeg of restaurant ging, rookte ik ook geruime tijd niet. De aangename aspecten van het gezelschap wogen op tegen het gemis van de nicotine. Maar als ik alleen naar een kroeg ga, doe ik dat (ook) voor mijn plezier. Dat plezier bestaat in die situatie uit een combinatie van bier drinken, boek lezen en sigaret roken. Dat kan ik thuis uiteraard naar hartenlust doen, maar zelfs ik vind het wel eens leuk om in een andere omgeving te zitten.

Intussen lijkt het me wel duidelijk dat de Voedsel en Waren Autoriteit (VWA) andere prioriteiten aan haar kop heeft dan en masse overtreders van het rookverbod op te sporen, aan te houden en voor te geleiden. Ab Klink heeft kennelijk de consequenties van het verbod - een voldoende aantal mensen om het te handhaven - niet helemaal realistisch ingeschat. Dat is ook wat moeilijk als je samen met je collega's hebt besloten dat het aantal ambtenaren verminderd moet worden. De medewerkers van de VWA zijn ambtenaren. Daar zullen ook wel wat rokers onder zitten. Die zijn wellicht wat gauwer geneigd een kroeg "klein" te vinden en dus tot gedogen.

Camiel Eurlings, een collega van Ab Klink, heeft het bij zijn plannen voor de kilometerheffing voortdurend over 'voldoende draagvlak'. Ik vraag me zo langzamerhand af of Ab bij de voorbereiding van zijn wet ook wel eens over draagvlak heeft nagedacht. "Ruim zestig procent van de bevolking rookt niet," zal Ab gedacht hebben, "draagvlak genoeg." Ongezien durf ik te zeggen dat in al die kroegen waar het rookverbod wordt overtreden de meerderheid van de clientèle bestaat uit niet-rokers. Die hebben, denk ik, net iets als ik: gedurende een paar uur nemen ze, omwille van het gezelschap, even genoegen met een iets minder leuk facet van de omgeving. Dat gebeurde al voordat die wet er was. Maar ja, er moest weer eens ingegrepen worden in het vrije spel der maatschappelijke krachten.

PS
Net als op alle voorgaande dagen hoop ik dat het mijn lezers de toekomende dagen voortdurend naar wens gaat.

PPS
Er is weer een nieuwe Prognose.
x