donderdag 23 oktober 2014

Transgender

Op een website van de KRO lees ik: "We gebruiken de term transgender in de betekenis van je jongen/man voelen terwijl je fysiek een meisje/vrouw bent of anders om." Ik kom daar op omdat ik in Trouw de kop lees: Transgenders niet welkom in Amerikaanse leger. Het duurde in Amerika tot Bill Clinton president werd, voordat homo's, lesbiënnes en biseksuelen (holebi's) bij de Amerikaanse krijgsmacht mochten dienen, maar: ze mochten niet voor hun geaardheid uitkomen. Anderzijds was het de overheid/de krijgsmacht verboden militairen naar hun geaardheid te vragen. ('Don'ask, don't tell' heette dat beleid.) In 2011 tekende president Obama een wet die die het voor holebi's mogelijk maakte om wel uit te komen voor hun seksualiteit. Maar die nieuwe wet geldt niet voor transgenders.

In Nederland doen we het stukken beter: Nederland staat volgens onderzoek van het Haags Centrum voor Strategische Studies (HCSS) op de tweede plek wereldwijd als het gaat om acceptatie van homo's, lesbiennes en transgenders bij defensie. Al veertig jaar mogen alle geaardheden zich aanmelden, terwijl bijvoorbeeld het Engelse leger pas sinds 2000 homoseksuelen toelaat.

Trouw schrijft ook over een transgender bij de Nederlandse krijgsmacht: Mees Soffers (43) werkt vanaf haar achttiende bij het Nederlandse ministerie van defensie. De eerste twintig jaar als man, maar sinds dit jaar officieel als vrouw. Soffers: "Het is een strijd geweest, je voelt dat je anders bent, maar je weet niet zo goed waar het zit. Tijdens mijn uitzending is Bosnië in 2008 realiseerde ik me dat ik in het verkeerde lichaam zat."

Bij terugkomst in Nederland meldt Soffers zich direct aan bij het VU in Amsterdam en begint met gesprekken. Tijdens deze gesprekken blijft ze gewoon werken als groepscommandant in Ermelo. Als Soffers voor het eerst als vrouw gekleed komt werken, zijn de reacties van haar collega's op z'n zachtst gezegd niet goed. Ze wordt gepest en twee keer met de dood bedreigd. Soffers: "Mensen, mannen vooral, zien het als een soort verraad denk ik. Of ze zijn gewoon bang voor het onbekende."

Hoeveel beter doen we het hier eigenlijk? De officiële regels zijn prima, maar in de dagelijkse praktijk zijn 'we' geen cent beter dan de Amerikanen. Uit recent onderzoek blijkt dat nog altijd veel niet-hetero's met name in hun werkomgeving niet voor hun seksuele geaardheid durven uitkomen uit, de niet-onterechte, vrees dat ze daarmee gepest zullen worden, of dat er sprake zal zijn van een negatief effect op hun carrièrekansen.

We maken ons zelf graag wijs dat we een zeer tolerant volkje zijn, maar in Het PAROOL las ik: De spanningen tussen bevolkingsgroepen in Amsterdam is het afgelopen jaar opgelopen. Dat blijkt uit onderzoek van de Dienst Onderzoek en Statistiek. Dit jaar ervaarde 19,5 procent van de Amsterdammers dergelijke spanningen, terwijl dat in vorige jaren nog 15 procent was.  Daar werkt niet alleen Wilders aan mee. Als we maar vaak genoeg lezen en horen over (terugkerende) jihadisten en 'toegenomen dreigingsniveau' gaan we al gauw onze islamitische buurman met andere ogen bekijken. Tolerantie is geen zaak van wetgeving alleen.