woensdag 2 juli 2014

Finale

Het zou zomaaar kunnen: in de finale van het WK-voetbal speelt Nederland tegen Duitsland of België. Zou Duitsland de tegnstander worden dan kunnen 'we' (EINDELIJK!) echt revanche nemen voor de verloren finale van veertig jaar geleden. (Wacht effe, het zou volgens mij ook best kunnen dat we België al eerder moeten uitschakelen, als we in de finale tegen Duitsland willen spelen. Ik heb dat speelschema niet echt goed in mijn hoofd.)

De laatste decennia wordt er steeds gedaan of, historisch gezien, Duitsland voor Nederland altijd DE te kloppen tegenstander was. Maar ik herinner me nog dat, in mijn jonge jaren, twee zondagen per jaar 'Holland-België' gespeeld werd, toen nog met, bijvoorbeeld, Abe Lenstra en Faas Wilkes en keeper Kraak in het doel. In die tijd was bij ons thuis nog de discussie: mag je op zondag voetballen en, als er gevoetbald wordt, mag je dan naar een direct verslag daarvan, op de radio, tv was er nog niet, luisteren? Eigenlijk mocht dat natuurlijk niet, maar gelukkig was mijn vader wel eens bereid iets door de vingers te zien.

Je kunt je nu nauwelijks meer voorstellen dat je anderhalf uur alleen maar zit te luisteren naar een verslaggever die vertelt hoe een bal van de ene naar de andere voetballer getrapt wordt, maar spannend was het altijd. Er kon door beide partijen afschuwelijk slecht gespeeld worden, maar dat zag je niet. De verslaggever kon er een prachtwedstrijd van maken. Je kon je van alles en vooral veel moois voorstellen bij wat hij vertelde.

Tegenwoordig kun je zelf zien dat er een waardeloze wedstrijd gespeeld wordt. Er zijn ook geen verslaggevers, maar commentatoren die, las ik in verschillende kranten, hele ladingen tweets over zich heen krijgen als ze één te kritische opmerking over het spel van het Nederlands elftal laten horen. Nu moet je het met de vaak prozaïsche werkelijkheid doen en ben je, als je zo in elkaar zit, heel blij als Nederland maar gewonnen heeft, al is het met saai spel.