Discriminatie

Als ergens op de aardbol homo's en lesbo's met een flink aantal in het kader van 'Gay Pride' naar buiten willen treden is er een grote kans dat dat verboden wordt. Als ze dat toch doen is er een grote kans dat ze door homofobe idioten met geweld belaagd worden. In dit soort situaties vind ik het toch wel plezierig in Nederland te wonen. A.s. zaterdag gaan al die boten met homo's en lesbo's weer door de Amsterdamse grachten varen en niet alleen burgemeester Job Cohen vaart mee, ten minste twee ministers - Ronald Plasterk en Guusje ter Horst - en twee staatssecretarissen - Sharon Dijksma en Frans Timmermans - monsteren aan, meldt Het Parool. Guusje gaat mee omdat ze als minister van Binnenlandse Zaken 'over de Grondwet gaat' en (...) op deze manier de gelijke rechten wil verdedigen en wil uitdragen dat discriminatie fout is. Ik word altijd een beetje moe van dat soort teksten. Als ik zaterdag zou gaan kijken (quod non) en Guusje zou zien, zou ik er geen moment aan denken dat discriminatie fout is. Het feit dat die gigarondvaart al voor de zoveelste keer plaatsvindt, toont dacht ik voldoende aan dat homo's en lesbo's hier niet meer op grote schaal en in ieder geval niet door de overheid gediscrimineerd worden.

Waarom ga ik niet kijken? Ik heb daar drie redenen voor: a. ik moet om half vijf in Gouda zijn; b. ik ga nooit de stad in als die om een of andere reden massaal bezocht wordt, zoals met Koninginnedag; c. omdat ik, eerlijk gezegd, niet goed word van dat exhibitionistische gedoe; één minuut op het NOS-journaal vind ik ruim voldoende. Ik zeg er voor alle duidelijkheid maar even bij dat als er een soortgelijke rondvaart van hetero's was met hetzelfde exhibitionistische gedoe, ik dat net zo lelijk zou vinden. Ik ga niet kijken op grond van morele normen of fatsoensnormen, ik vind het lelijk.

D66 vaart al jaren mee en wil nog verder gaan. Zo werkt de oppositiepartij aan een Grondwetswijziging om in artikel 1 van de wet homoseksuele gerichtheid als non-discriminatiegrond op te nemen. In artikel 1 van de Grondwet staat: "Discriminatie wegens godsdienst, levensovertuiging, politieke gezindheid, ras, geslacht of op welke grond dan ook, is niet toegestaan." Je kunt uiteraard homoseksuele gerichtheid expliciet vermelden, maar dan heb ik er ook nog wel een paar: lichamelijke en/of geestelijke beperking, leeftijd. Volgens mij heb je met op welke grond dan ook alle discriminatiegronden wel 'gecoverd'. Het gevaar van een opsomming is dat er nogal wat mensen zijn die denken dat zo'n opsomming uitputtend is: wat niet expliciet vermeld wordt hoort er ook niet bij. Als je toch artikel 1 van de Grondwet wil wijzigen, maakt het dan korter: "Discriminatie op welke grond dan ook is niet toegestaan."

LEES OOK IVARS BLOG. Klik HIER

Serie

In Het Parool las ik dat vanaf vanavond BBC 2 de vierdelige serie 'House of Saddam' uitzendt. Daarin wordt het leven van Saddam als president geschetst. Het is geen documentaire, het is gespeeld, maar wel gebaseerd op interviews met leden van het regime, familieleden en anderen die in zijn omgeving werkten. Het verhaal begint in 1979, het jaar dat Saddam president van Irak werd, en volgt hem en zijn entourage terwijl ze steeds verder van de realiteit verwijderd raken, aldus de BBC.

Ik denk niet dat ik ga kijken, want ik ben niet echt geïnteresseerd in het dagelijks leven van een aperte ploert. Dat dictators en hun entourage in een eigen soort realiteit leven is nou ook niet bepaald een recent ontdekt fenomeen. Veel interessanter in het hele bericht vind ik nog wat een van de scenaristen, Alex Holms zei. Hij was vooral geïnteresseerd (...) in het feit dat Saddam 24 jaar aan de macht is geweest terwijl hij door veel van de mensen om zich heen en 'de rest van de wereld' gehaat werd. Als Holms de moeite had genomen even een geschiedenisboekje te lezen, had hij geweten dat Franco ruim dertig jaar in Spanje aan de macht geweest is. Franco was geen aardige man. In het naburige Portugal was de niet veel minder slechte Salazar nog iets langer aan het bewind.

Franco en Salazar werden ook in eigen land en 'de rest van de wereld' gehaat. Dat weerhield een heel rijtje zeer democratische NAVO-landen er niet van ze op te nemen in hun club. Toen Dick Cheyney nog geen vice-president was, maar CEO van Halliburton en ook toen al verdomd goed wist dat Saddam een ploert was, heeft hij uitgebreid zaken met dezelfde Saddam gedaan. Dat deed hij zo goed dat hij bij zijn vertrek een douceurtje van 34.000.000 dollar mocht opstrijken. Daar zou je ook een boeiende serie van kunnen maken. Dictators blijven aan de macht niet omdat ze dik in de vrienden zitten, maar omdat er voldoende meelopers zijn die er zelf beter van denken te worden. En omdat buitenlandse mogendheden, hoe democratisch ze ook zijn, 'realpolitik' belangrijker vinden dan de mensenrechten van 'die mensen daar'. "Erst kommt das Fressen, dann komt die Moral", schreef Bertold Brecht. Zo houd je dictators aan de macht.

LEES OOK IVARS BLOG. Klik HIER

Nieuws

Wat is nieuws? Ik bedoel: welk feit verdient vermelding in de krant? Elke dag beslissen talloze redacties dat het van belang is een bepaald feit onder de aandacht van, soms enkele honderdduizenden, lezers te brengen. Je ziet al gauw verschil tussen landelijke en regionale bladen. Een bericht dat in de Amsterdamse krant Het Parool verschijnt hoeft niet noodzakelijkerwijs de pagina's van de landelijke Volkskrant te halen.

Gisteren had Het Parool het volgende bericht:
Een hond is zondagmorgen 27 juli overleden in een geparkeerd bestelbusje op De Boelelaan in Buitenveldert, vermoedelijk als gevolg van de hitte. Een voorbijganger reageerde op het auto-alarm en zag de Rotweiler hevig hijgend en piepend in de volledig afgesloten auto zitten.

Hij belde de politie. Vrij kort na de melding belde de melder opnieuw dat de hond vermoedelijk overleden was. Na het inslaan van het achterraam konden politiemensen slechts vaststellen dat de melder gelijk had.

Wat moet ik met zo'n bericht? Heeft het enige maatschappelijke relevantie? Ik neem aan dat zo langzamerhand iedereen wel weet dat het niet handig is dieren, kinderen, oudjes of zelfs maar gezonde volwassen enige tijd te laten verblijven in een afgesloten auto die in de brandende zon staat. Als waarschuwing heeft het dus nauwelijks of geen effect. Dan zou je er trouwens bij moeten zetten waarom dat niet zo handig is. Het feit op zich - hond overlijdt - is hoogstens van belang voor de eigenaar en een nauw kringetje daar omheen. Ik bedoel: als een hond van een collega het loodje legt ga je niet op condoleancebezoek. Je houdt bij: "Goh, wat lullig nou."

In Den Haag ben ik een tijdje geabonneerd geweest op de Haagsche Courant. Eenmaal terug in Amsterdam was ik een tijdje geabonneerd op Het Parool. Na de zoveelste aangereden fietser die met enkele schrammetjes of de schrik vrij kwam, had ik wel weer gehad met de regionale krant.

Lintenknippers

In beginsel is er in de Tweede Kamer een meerderheid te vinden, blijkt uit een opsomming in de Volkskrant, voor het afschaffen van het koningshuis. In ieder geval zou die meerderheid het al voldoende vinden als de familie van Oranje-Nassau zich zou beperken tot het komen opdraven om een lint door te knippen of een troostschouder te bieden bij een ramp van enig formaat. Toch zal geen enkele partij deze kwestie aan de orde stellen uit vrees voor stemmenverlies, want: Uit de jaarlijkse TNS Nipo-enquête blijkt dat nog altijd 85 procent van de bevolking de monarchie steunt. Het republikeinse aandeel is al een paar jaar stabiel: 13 tot 15 procent.

Ik heb al nooit begrepen waarom iemand die zich in kommervolle omstandigheden bevindt extra steun of troost ontleent aan het feit dat de eigenaar (m/v) van de troostschouder woonachtig is in 'Huis ten Bosch', op het landgoed 'de Horsten' of 'Het Loo'. Het is mij ook volstrekt onduidelijk waarom je van het doorknippen van linten en het gooien van flessen champagne tegen nieuwe boten erfelijke taken zou maken. Een beetje verstandig opgroeiend kind dat op een gegeven moment te horen krijgt dat zhij voor dat soort taken vrijwel letterlijk in de wieg gelegd is, zou toch moeten vragen of het niet beter zou zijn een echt vak te leren. Trouwens, voor dat soort toch redelijk eenvoudige taken iemand een jaarsalaris toekennen van meer dan 700.000 euro (daar heb je toch een paar Balkenendes voor) is ook een beetje aan de overdreven kant.

Wat ik ook zo'n merkwaardige gewoonte van die Willem-Alexander vindt, is dat hij voor bepaalde publieke optredens ineens een militair uniform aantrekt. Een van de aardige dingen van dit land is juist dat we niet of nauwelijks militaristisch zijn. Zal hij daarmee doorgaan als hij eindelijk aan zijn 'werk' begint?

Hoe komt het nou dat in duidelijk democratische landen als Noorwegen, Zweden, Denemarken, Engeland, Spanje en Nederland zoiets archaïsch als een erfelijk staatshoofdschap in stand wordt gehouden? Na stadhouder Willem III (overleden in 1702, ruim driehonderd jaar geleden) moesten we tot 1940 wachten voor er weer een nazaat van Juliana van Stolberg, door de omstandigheden gedwongen, wat bijzonders deed. Ik vind dat een wat zwakke basis voor de aanhoudende adoratie voor 'ons' koningshuis. Voor en na stadhouder Willem III hadden we nog stadhouderloze tijdperken. Zoveel slechter zijn we daar ook niet van geworden. Het was het Oranjegezinde gepeupel dat een van onze grootste staatslieden, Johan de Witt, gelyncht heeft. De direct verantwoordelijken voor deze lynchpartij werden, mede door toedoen van Willem III, niet bestraft, maar juist beloond. (De oom van zijn grootvader had overigens de voorganger van Johan de Witt, Johan van Oldebarnevelt, al onder valse voorwendselen, laten onthoofden.) We mogen ook niet vergeten dat niet eens zo verre voorgangers (m/v) van ons huidige staatshoofd wat autocratische trekjes hadden. Dat mag je ons huidige en toekomstige staatshoofd niet nadragen, maar het zou de blinde aanhankelijkheid voor de koninklijke familie wat kunnen nuanceren.

LEES OOK IVARS BLOG. Klik HIER

Ziekte

Een, vond ik, opmerkelijk bericht in Trouw van gisteren: Hiv-patiënt wordt nu gemiddeld 69 jaar. Dat is te danken aan de combinatietherapie, een cocktail van medicijnen, die sinds de introductie in 1996 sterk is verbeterd. Dat is natuurlijk in de eerste plaats goed nieuws voor aids- en hiv-patiënten. Maar zoals je dat wel vaker ziet bij goed nieuws: er is ook een keerzijde.

Er is een tijd geweest dat je aan een longontsteking dood kon gaan. Als je nu longontsteking krijgt, krijg je van de huisarts een penicillinekuur en klaar is Kees. Geen mens die zich er echt zorgen over maakt. Tbc was vroeger een vreselijke ziekte. Dat is nog steeds zo, maar wel ver van ons bed. In ons eigen bed liggen we daar al lang niet meer wakker van.

We kennen aids intussen al weer ruim twintig jaar. In met name Afrika is het een nog steeds toenemende epidemie die miljoenen mensenlevens eist, maar in ons veilige westen worden de aidsremmende middelen, de combinatietherapie, door de ziektekostenverzekering vergoed. We kunnen er bijna zeventig mee worden. Meer mensen zullen denken: er zijn goede medicijnen, waarom zou ik me druk maken? Dat zegt Sven Danner, aidsbehandelaar van het eerste uur en hoogleraar interne geneeskunde aan de Vrije Universiteit. Nog niet zo lang werden op 'feestjes' in Groningen mensen opzettelijk met hiv besmet. Kennelijk wordt in bepaalde kringen het lijden aan aids of hiv als 'camp' beschouwd.

Als ik dit soort dingen verneem denk ik altijd aan een rijmpje van John O'Mill, dat ik al eens eerder bij Beggartalk citeerde:
Het is het dier dat aan de rand
Van het gevaar terugspringt.
Het is de mens met zijn verstand
Die er elke keer weer instinct.


LEES OOK IVARS BLOG. Klik HIER

Energie

Het NOS-journaal besteedt deze week dagelijks aandacht aan (de gevolgen van) het smeltende ijs op de Noordpool. Onder wetenschappers bestaat nog altijd geen communis opinio over het antwoord op de vraag of de opwarming van de aarde nu (uitsluitend) het gevolg is van onze eigen activiteiten. Er is immers altijd al sprake geweest van een afwisseling van warme en koude tijdperken. Van dit soort dingen heb ik nauwelijks verstand, maar ik kan me wel voorstellen dat onze activiteiten een natuurlijk proces versnellen.

Waar, geloof ik, wel iedereen over eens is, is dát het ijs op de Noordpool, althans het zomerijs, aan het smelten is. Er zijn mensen die daar een beetje bezorgd naar kijken, maar er zijn ook mensen die daar bijna verlekkerd naar zitten te kijken: regeringen en raden van bestuur van grote oliemaatschappijen. Olie en gas immers leveren veel centjes op en onder dat ijs schijn je nogal wat olie en gas te kunnen vinden. De United States Geological Survey raamt de hoeveelheden, volgens Trouw, op 90 miljard vaten olie en 47 biljoen kubieke meter aardgas. Dat lijkt veel, maar: De wereld verbruikt nu 86 miljoen vaten per dag. Dat wil zeggen dat de wereld in dit tempo met de Arctische voorraden drie jaar vooruit kan. Dat klinkt al wat anders. Moet je voor drie jaar olie een tot nu toe redelijk ongerept gebied blootstellen aan de gevaren van vervuiling? Als we daar olie en gas gaan winnen, gaat er volgens 'Murphy's Law' op een gegevn moment iets fout en stroomt een grote hoeveelheid olie de Noordelijke IJszee in. Daar zullen ijsberen, walrussen en zeehonden niet blij mee zijn.

Ik heb wel eens horen verluiden dat energie niet alleen uit fossiele brandstoffen gehaald hoeft te worden. Er schijnen methoden te zijn om op schone manier energie op te wekken: met windmolens, met zonnecellen, met biomassa. In datzelfde Trouw lees ik dat er nog twee schone methodes zijn. Zo hoef je planten niet eerst dood te laten gaan en ze dan tot biomassa te verwerken. Slimmeriken aan de Universiteit van Wageningen hebben aangetoond dat je gewone groeiende en bloeiende plantjes electriciteit kunt laten opwekken. Op een veld van een hectare zou de techniek ongeveer 14.000 watt opleveren. Dat is genoeg om 28 huishoudens van stroom te voorzien. Er is nog een andere snaakse mogelijkheid: het bij elkaar laten komen van zoet en zout water levert ook energie op. Overal waar rivieren in zeeën stromen - en dat gebeurt vrij veel - kan die energie dus opgewekt worden. Nu moet er alleen nog wat meer onderzoek gedaan worden, bijvoorbeeld moet nagegaan worden of je deze manieren van energieopwekking op een voordelige manier exploitabel kunt maken. Voor dat onderzoek is geld nodig. Maar ja, met die hoge olieprijzen van tegenwoordig is het leven toch al zo duur, dus of ze dat geld kunnen vinden?

LEES OOK IVARS BLOG. Klik HIER

Ontslag

Ontslaggolf onder bestuurders in zorg
In de top van de zorg is een ontslaggolf gaande. In de eerste helft van dit jaar zijn al meer bestuurders ontslagen dan in heel 2007, zo meldt het tijdschrift Zorgvisie in het jongste nummer dat vrijdag uitkomt.
Dat waren de kop en het begin van een bericht in de Volkskrant.

Mijn eerste reactie na dit bericht was: hoeveel gaat ons dat nou weer kosten aan gouden handdrukken? Tel daar nog eens bij op de kosten van de duurbetaalde interimmanagers die eerst gaan puinruimen voordat de nieuwe raad van bestuur kan aantreden die begint met het ruimen van het puin dat de interimmanagers hebben achtergelaten. Volgens Sierk Ter Horst, oud-bestuurder van gehandicapteninstellingen en nu coach van ontslagen bestuurders, is de wereld rondom de bestuurder veranderd. Het is een risicovol bestaan geworden en zaken als marktwerking, bezuinigingen, kritische consumenten en negatieve publiciteit maken het de bestuurder niet gemakkelijk. Het ontslag draait volgens hem meestal niet eens om niet of slecht functionerende bestuurders. Meestal komt het door het spanningsveld waarin zij opereren.

Je krijgt toch acuut medelijden met die ontslagen bestuurders? We geven deze capabele figuren toch geen salaris boven de Balkendenorm om ze vervolgens te confronteren met marktwerking en bezuinigingen? Waar halen wij, consumenten, het recht vandaan kritisch te zijn? En tot overmaat van ramp gaan de media ook nog eens beetje negatief doen. Zitten ze vreselijk hun best te doen, maar maken wij het hun met ons allen makkelijk om dat te doen? We moeten ons doodschamen!

Terug naar de werkelijkheid. Ik weet niet precies hoe dat komt of waar ik dat vandaan haal, maar ik heb zo'n gevoel dat bestuurders van zorginstellingen die riante salarissen ("Anders kunnen we geen goede mensen krijgen.") onder andere krijgen omdat zij, in tegenstelling tot al die sloofjes die gewoon met patiënten of cliënten bezig zijn, wél met risico's en spanningsvelden kunnen omgaan. Als ze dat niet kunnen, hadden ze niet naar die baan moeten solliciteren. En als ze onverhoopt toch zijn aangenomen, maar niet tegen de spanning kunnen, moeten ze gewoon oplazeren en zich bij het CWI melden. De mensen van wie die 'handen aan het bed' zijn en wiens werkomstandigheden en werkplezier deze imcompetente bestuurders verziekt hebben, krijgen ook geen zak met geld mee, waaruit ze de kosten van een coach kunnen betalen. Sierk kwam als oud-bestuurder waarschijnlijk nooit op 'de werkvloer', anders had hij geweten dat de wereld daar ook voortdurend verandert, mede door het ingrijpen van bestuurders die druk bezig zijn hun 'targets' te halen. De werkers daar zien collega's verdwijnen omdat bezuinigen een van de targets is.

Naar aanleiding van de tekst hierboven stuurde mijn jongste zus mij een mailtje, waaruit ik het volgende citeer:
"Je beggartalk van vandaag was mij natuurlijk als zorgmedewerkster uit het hart gegrepen. In 2006 zijn onze raad van bestuur en raad van toezicht weggemanoevreerd wegens wanbeleid. Uit de krant moesten wij vernemen dat onze stichting deze mensen, ondanks een tekort van bijna 9 miljoen euro en een dreigend faillisement, een douceurtje van ruim 1,4 miljoen euro cadeau heeft gedaan. Al deze artikelen, waaronder een dramatisch stuk in de Volkskrant van vorig jaar over ons eigen huis, recent in de zaterdagtelegraaf en diverse artikelen in het Haarlemsch Dagblad, maken dat de grimmigheid en wantrouwen werkvloer/mangement toenemen. Niet alleen de fysieke werkdruk maar eveneens de mentale werkdruk nemen hand over hand toe. Je durft na deze negatieve publiciteit bijna niet meer te zeggen bij welke organisatie je werkt.Als je onderling als personeel geen goede sfeer hebt ga je het niet redden. Gelukkig blijkt bij ons het tegendeel. Wij houden de moed er nog wel even in omdat je bewust voor de ZORG gekozen hebt, maar waar het eindigt............?"

LEES OOK Ivars blog. Klik HIER.

BEGGAR?

Waar komt de titel van dit blog, 'Beggartalk', vandaan? Nou, ik beheer al jaren een website - beggar.nl - dus vandaar. O, hoe die website aan zijn naam komt? In 1556 stapten Willem van Oranje en nog wat edelen op landvoogdes Margaretha van Parma af met een 'Smeekschrift'. Aan een van haar raadgevers, graaf Charles de Berlaymont, vroeg ze wie dat stelletje ongeregeld was. Hij antwoordde: "Ce ne sont que des gueux." (Het zijn maar bedelaars.)

Wat als scheldnaam bedoeld was, werd een erenaam: de geuzen.
Al weer ruim tien jaar woon ik op de Geuzenkade in Amsterdam. Zoekend naar een nieuwe naam voor mijn reeds bestaande website borduurde ik op dat 'Geuzen' door, maar de meeste combinaties met geuzen waren al bezet. Ik had kunnen gaan voor iets met 'bedelaar', maar dat vond ik wat armoedig staan.  In een vreemde taal klinkt dat een stuk beter, dus ik vertaalde 'geus' in het Engels: beggar. Dat werd het dus.

UPDATE
Inmiddels ben ik van de Geuzenkade verhuisd naar Amsterdam-Noord.
X

Test

Test