zondag 31 augustus 2008

Veep

Met de 'kop' in Trouw van gisteren was ik het helemaal eens:
McCain doet meesterzet tegen Obama
Ze is jonger dan Obama, 'nieuwer' dan Obama, ziet er minstens zo goed uit als Hillary Clinton en zet zich in voor duurzaamheid en schone energie: Sarah Palin, de Republikeinse kandidaat voor het vice-presidentschap van de Verenigde Staten.

De vice-president heeft in de VS in het algemeen politiek weinig in te brengen. Dick Cheney is een uitzondering, maar met George W. Bush als president is dat niet verwonderlijk. John McCain lijkt me niet het type dat zijn vice-president veel invloed zal geven, dus wat zal het uitmaken als Sarah werkelijk vice-president wordt? Maar: McCain is afgelopen vrijdag wel 72 geworden. Zeker, hij kan nog best 76 worden en mogelijk op zijn 80ste afscheid nemen van het Witte Huis. De kans dat hij tussentijds ineens geen president meer is, is toch wat groter dan bij een jongere kandidaat als Obama. Wie krijgen we dan als eerste vrouwelijke president?

Palin is fel tegen abortus, tegen het homohuwelijk en voor de doodstraf. Daarnaast is Palin al heel haar leven lid van de National Rifle Association die wapendracht als grondwettelijk recht verdedigt. Als ik een enigszins progressieve Amerikaanse kiezer was, zou ik me toch nog wel even achter het oor krabben voor ik mijn stem op McCain - en dus op Palin - zou uitbrengen.

Is Sarah Palin uitgekozen door John McCain zelf? Ik denk het niet. Ik denk dat zij is uitgekozen door zijn media-adviseurs en spindoctors. In zijn boek "The Image", schreef Daniel J. Boorstin : "Our national politics has become a competition for images or between images, rather than between ideals." Boorstin schreef dat al in 1961. Sindsdien is het alleen maar verder bergafwaarts gegaan. Hoeveel kiezers verdiepen zich werkelijk in wat de politici zeggen te zullen gaan doen wanneer zij gekozen worden? Na de onvermijdelijke tv-debatten tussen de twee kandidaten die we te zien zullen krijgen zal de vraag niet zijn: wat wilden zij nou? De vraag zal zijn: wie heeft het debat 'gewonnnen'? Wie heeft zich het best gepresenteerd? Moge de beste acteur winnen.

zaterdag 30 augustus 2008

Geschrokken

VVD-Kamerlid Helma Neppérus is volgens Trouw deze week "hevig geschrokken". Ja, wie niet? Ik heb ook nauwelijks meer een oog dichtgedaan sinds ik las dat Jacqueline Cramer 22 jaar geleden steun betuigde aan het actieblad Bluf! Dat wordt maar gewoon hoogleraar en dat wordt gvd (sorry hoor) ook nog eens minister. In wat voor land leven we eigenlijk? Heeft de AIVD weer eens zitten slapen toen Jan Peter dit kabinet zat te formeren? Had Wouter Bos niet eerst even moeten checken voor hij een randcrimineel voordroeg als minister? Nou moet Ernst & Young nog gaan onderzoeken of Jacqueline wel echt haar naam onder die steunbetuiging heeft gezet, want er staat 'Kramer' i.p.v. 'Cramer'. En ze kan zich niet herinneren dat ze zoiets gedaan heeft. Zitten we ook nog eens met een minister met een slecht geheugen. Waarschijnlijk moet Jacqueline dinsdag al in de Tweede Kamer tekst en uitleg komen geven. Als ik mijn zin krijg wordt er een kamerbrede motie van wantrouwen aangenomen.

Ik vraag het nog een keer: In wat voor land leven we eigenlijk? Als ik in de schoenen van Jacqueline stond zou ik het volgende tegen de Tweede Kamer zeggen:
Mevrouw de voorzitter, ik heb toch maar afgezien van dat onderzoek door Ernst & Young. Dat zou weggegooid geld zijn. Ik had gewoon meteen moeten zeggen dat ik me uitstekend herinnerde dat ik voor honderd procent achter die steunbetuiging stond. Sterker nog: ik sta er nog steeds voor de volle honderd procent achter. Ik stond daar achter omdat ik voor persvrijheid was en nog steeds voor persvrijheid ben. Als dat u niet zint, dames en heren, zeg het dan maar, dan laat ik meteen nagaan of het Hare Majesteit uitkomt dat ik vandaag nog even langskom om mijn ontslag aan te bieden. Ik ga nog een stapje verder, mevrouw de voorzitter. Er hoeft hier maar één geachte afgevaardigde de kleinste hint te geven dat ik ooit betrokken zou zijn geweest bij het ondermijnen van de democratische rechtsorde en ik verlaat deze zaal.

vrijdag 29 augustus 2008

Plein

Je hebt in de wereld een paar beroemde pleinen: het Rode Plein in Moskou, Place de la Concorde in Parijs, Trafalgar Square in Londen en Tian An Men in Beijing. Als je naar een van die steden gaat verwacht je een plein te zien dat je herkent van foto's.

Amsterdam heeft ook een plein: het Musemplein. Je hoort mij niet zeggen dat het minstens zo boeiend of indrukwekkend als die andere pleinen. Het is een open ruimte tussen bebouwing. Afgezien misschien van het Rijksmuseum kun je ook niet spreken van indrukwekkende bebouwing. Het Concertgebouw valt niet meer weg te denken, maar om nou te zeggen dat het een geweldig mooi gebouw is. Hoe dan ook, een flink open stuk in een toch tamelijk volgebouwd stuk Amsterdam is nooit weg.

Om de een of andere duistere reden kunnen Amsterdamse stads(deel)bestuurders niet tegen een gewone open ruimte. Er was al eens een plan het plein voor 10 miljoen euro te verbeteren, maar: Een week geleden werd juist bekend dat Van Poelgeest en De Vries afzien van de grondige renovatie van het plein, die vorig jaar werd aangekondigd, schrijft Het PAROOL. Fijns, dacht ik, maar ik heb te vroeg gejuicht. Wethouder Maarten van Poelgeest en de voorzitter van stadsdeel Oud-Zuid, Egbert de Vries denken er toch heel anders over. Maarten is bereid alleen al voor het opstellen van een 'visie' 1,3 miljoen euro uit te trekken. Het totale budget bedraagt vooralsnog bijna zes miljoen. Volgens Egbert de Vries (...) is dat de ondergrens.

Weliswaar moet eerst die dure visie nog op gesteld worden, maar een bepaald idee heeft Maarten toch al: het betreft 'geen volledig plan', waar de raad ja of nee tegen moet zeggen, maar is het 'een blokkendoos' waar de gemeente- en de stadsdeelraad zaken uit kunnen halen.

Ik heb nog een kleine hoop: De meeste fracties reageerden (...) onaangenaam verrast door de mededeling dat het nog steeds de bedoeling is het plein voor miljoenen op te knappen. Maar ik vrees nu al dat wanneer die blokkendoos er eenmaal is - en die komt er geheid - de meeste fracties er toch wel mee willen spelen.


donderdag 28 augustus 2008

Malus

Cliënten merken overigens niets. Nou, da's fijn. Maar waarvan merken zij niets en waarvan zijn ze cliënten? Dat lezen we in Trouw. De cliënten van de UWV merken er niets van dat er 87 miljoen euro bij de UWV de mist ingegaan is.

De cliënten zijn dus werklozen en arbeidsongeschikten die hun uitkeringen krijgen van het UWV. Die instantie is "onvoldoende in staat om een grootschalig ICT-programma te sturen en te beheersen". Er komt nu een grootschalig onderzoek. Ik denk dan meteen: een grootschalig onderzoek doe je ook niet voor een paar euro. En waarom is dat allemaal? Het moest allemaal weer eens mooier en beter. Het project, dat zich vooralsnog beperkte tot de uitvoering van de WIA (de opvolger van de WAO), zou een forse bijdrage leveren aan de verbetering van kwaliteit in het werk en de bedrijfsvoering en zorgen voor lagere kosten. Klanten en organisaties waarmee UWV samenwerkt, zouden ervan profiteren.

Weten we nog van die OV-chipkaart? Dat moest allemaal ook mooier en beter. Alleen hebben we na de miljoenen die daar inmiddels voor zijn uitgegeven nog steeds geen OV-chipkaart. In dat verband heb ik hier al eens gezegd dat het betere vaak de vijand is van het goede. Tot welke conclusie kwamen ze in juni bij het UWV? Dat "als er al een functionerend systeem zou komen", dit veel te complex en te duur zou worden. (Onderstreping toegevoegd.)

En hoezo merken de cliënten er overigens niets van? Waar kwam al dat geld dan vandaan. Van de Postcodeloterij? Of financierde de UWV dat project uit eigen middelen? Zijn die middelen er niet in de eerste plaats om door te sluizen naar de werklozen en arbeidsongeschikten? Met 87 miljoen had je de cliënten een aardige eindejaarsuitkering kunnen geven. Hadden ze op Eerste Kerstdag een plakje cake bij de koffie gehad. Ik noem maar wat.


We maken ons nog wel eens boos over bonussen die zogenaamde topbestuurders krijgen. Ik kan me niet voorstellen dat de chef van de helpdesk van het UWV leiding gaf aan dat grootschalig ICT-programma. Een of meer leden van de Raad van Bestuur zullen daar wel eens naar gekeken hebben en daarvoor verantwoordelijk zijn geweest. Waarom horen we in dit soort situaties nooit eens iets over een malus? Krijgen we binnenkort nog te horen dat één van de bestuurders nou eens aan de andere kant van het UWV-loket komt te staan?

woensdag 27 augustus 2008

Risico

Het Bronovo ziekenhuis in Den Haag zal met ingang van 1 januari a.s. zijn deuren sluiten. Het ziekenhuis kampt met torenhoge hoge kosten, maar de tarieven die deze kosten moeten dekken, zijn in het nieuwe systeem van marktwerking niet concurrerend. Waar ik dat gelezen heb? Nergens natuurlijk. Dat heb ik zelf bedacht. Er is geen mens die gelooft dat een ziekenhuis failliet gaat of gesloten wordt omdat zulke dingen nu eenmaal bij marktwerking horen.

Ik las wel in de Volkskrant dat topbestuurders van ziekenhuizen 220.000 euro per jaar moeten verdienen. Dat is zo'n 40.000 euro meer dan de Balkenendenorm. Dat topsalaris is echter alleen bereikbaar in sectoren met veel marktwerking, zoals grote ziekenhuizen en landelijk actieve concerns voor ouderenzorg. (...) Bestuurders en toezichthouders vinden een topsalaris boven de Balkenende-norm voor ziekenhuizen en ouderenzorg verantwoord, omdat die moeten concurreren op de zorgmarkt en daardoor grote financiële risico’s lopen.

Het enige risico dat die topbestuurders lopen is dat ze in feite klungels blijken te zijn die de tent niet goed kunnen runnen. Er is geen zorgverzekeraar die een ziekenhuis of landelijk actief concern voor ouderenzorg als een baksteen laat vallen, want dat kun je de patiënten/cliënten niet aandoen. Er is dus 40.000 euro per jaar per persoon nodig om dat 'risico' goed te maken. Wat voor risico loopt een wijkverpleegkundige die een per ongeluk een fout maakt bij het in bed helpen van oudje dat een heup kan breken omdat het door die fout op de grond valt? Hoeveel euro per jaar persoon hebben we er voor over om dat risico goed te maken?

dinsdag 26 augustus 2008

Handig

Het gaat economisch gezien (nog?) niet erg slecht, maar helemaal goed gaat het ook niet. Dat lijkt me nu typisch zo'n situatie voor 'samen de schouders eronder zetten': de regering ziet af van btw-verhoging; de vakbonden zien af van te harde looneisen; werkgevers zien af van hun bonussen; aandeelhouders worden niet meteen zenuwachtig als de koersen wat zakken. Ik noem maar wat, want een economisch deskundige ben ik niet. Het vervelende is nu dat er altijd mensen zijn die denken: hoe kan ik daaruit (waar dan ook uit) een slaatje slaan? Zo loopt de fiscus (wij met ons allen dus) jaarlijks HONDERDEN MILJOENEN mis, omdat - lees ik in de Volkskrant - in Nederland actieve private equity-fondsen vorig jaar honderden miljoenen terugkregen van de Belastingdienst, dankzij handigheidjes met de renteaftrek en fiscaal compensabele verliezen.

Ik heb maar eens gekeken wat private equity-fondsen precies zijn. Dat zijn dus fondsen die beleggen in niet-beursgenoteerde ondernemingen. Die ondernemingen worden opgekocht, gesaneerd (= mensen ontslagen, bijvoorbeeld) en dan weer met winst verkocht. Tussendoor maken ze dus gebruik van die handigheidjes, die daarvoor niet bedoeld waren. De Tweede Kamer wil daar wat aan doen. Minister Bos deelt zorgen over opkoopfondsen. Maar: Hij wees op het bezwaar dat private equity voor de wet niet anders behandeld kan worden dan 'gewone bedrijven. 'Bovendien moeten we niet alle private equity over een kam scheren.'

Natuurlijk moet je niet alles en iedereen over één kam scheren. Daar ben ik het helemaal mee eens. Daar was ik het jaren geleden al mee eens toen de wao-discussie aan het woeden was. Er waren mensen die onterecht in de wao zaten. Dat wist ik ook en ik vond dat die eruit gehaald moesten worden. Toen had de partij van dezelfde minister Bos er geen bezwaar tegen alle wao-ers over één kam te scheren. Zijn de 'echte' wao-ers daar beter van geworden? Ik vrees van niet. Er werd en wordt misbruik gemaakt van de bijstand. Er zijn AOW-ers met een alleenstaandenuitkering die toch stiekem samenwonen met een andere AOW-er met een alleenstaanduitkering. Als we aan die slechteriken wat willen doen, wordt er een regeling getroffen die voor alle bijstandstrekkers en AOW-ers geldt. Het nettoresultaat is dan al gauw dat het voor de goeieriken slechter wordt.

Het zal wel zo zijn dat onze economie op het bedrijfsleven steunt. Dat zorgt voor brood op de plank, toch. En wiens brood men eet ...

maandag 25 augustus 2008

Doelgroep

Gelukkig heeft maar een klein deel van de Nederlandse bevolking een handicap die het moeilijk maakt aan het gewone maatschappelijke verkeer deel te nemen. Je zou ook kunnen zeggen: waren het er maar meer, want dan zou het wat meer opschieten bij het in brede zin toegankelijk maken van onze maatschappij. Er is ook al heel vaak gezegd, dat voorzieningen die toegankelijk zijn voor mensen met een handicap, even toegankelijk zijn voor mensen zonder een handicap. In de trams van het type Combino kun je met een rolstoel, maar ook met een kinderwagen stap je een stuk makkelijker in.

De Vereniging Allergie Patiënten schat dat één op de drie Nederlanders aan een allergie lijdt. Dat lees ik in de Volkskrant. Kijk, dat is een doelgroep, waar ondernemers wel aandacht aan willen besteden. Ook mensen met een allergie schijnen wel eens op vakantie te willen gaan, maar dan huren ze een bungalow waar het sterft van de huisstofmijt. Dus: 'Roompot Holidays bekijkt hoe zij hun bungalows nog geschikter kunnen inrichten en hun beleid kunnen aanpassen. En ook Landal Greenparks wil het aanbod verbeteren', zegt Van Dalen, die hotels en vakantieparken hierover adviseert.

Bij Van der Valk zijn ze ook niet op hun achterhoofd gevallen: Hoteliers kloppen ook aan bij de Vereniging van Allergie Patiënten, zegt bestuurster Yola de Vries. Zij vertelt dat Van der Valk onlangs nog advies heeft ingewonnen voor de bouw van nieuwe hotels. En waar is die Vereniging achter gekomen? 'Het zou fijn zijn als alle nieuwe hotels kamers inrichten voor allergische mensen. Een stofvrije omgeving is immers ook goed voor gezonde mensen.'

Een flinke Hollandse jongen, van zessen klaar, die allergisch is voor huisstofmijt, kan nog altijd kiezen voor zijn eigen huisstofmijtvrije tentje in plaats van een bungalow. Die kan wekenlang op stap. Een Hollandse jongen in een rolstoel, mag blij wezen als hij voor één week een bungalow vindt waar hij zonder hulp en bijstand van derden in en uit en doorheen kan rijden. Hoe zou dat nou komen?

LEES OOK IVARS BLOG. Klik HIER

zondag 24 augustus 2008

Spiritueel

Nog altijd komt het voor dat ik dingen lees waarvan ik niets begrijp of die ik met geen mogelijkheid kan 'invoelen'. Ik neem direct aan dat het helemaal aan mij ligt, maar dat brengt me geen stap verder. Neem nou Lourdes.

Nee, ik ga nu geen tirade houden tegen wat ik als bijgeloof beschouw. Ik kan me best voorstellen dat mensen met een langdurige ziekte of handicap die ook gelovig zijn, een bedevaart naar Lourdes als een, mogelijk laatste, redmiddel zien. Ik neem direct aan dat voor veel mensen, zelfs als er geen genezing plaatsvindt, een bedevaart naar Lourdes of ander heilig oord toch een mooie religieuze ervaring is.

Een ander populair bedevaartsoord is Santiago de Compostella. Daar gaan ook veel niet-religieuze mensen heen. Als ik het goed begrijp is hier niet zozeer de plaats zelf het belangrijkste, maar de route ernaar toe: het is immers een uitdaging deze lange route te voet of met de fiets af te leggen. Daar kan ik me van alles bij voorstellen. Tijdens de meeste van mijn vakanties heb ik heel wat afgewandeld en -gefietst, waarbij ik ook niet het einddoel maar de tocht belangrijk vond.

In de Volkskrant lees ik dat er weer iets nieuws is: Bedevaart wordt steeds populairder. Dat wil zeggen dat steeds meer niet-religieuze mensen, ook een toenemend aantal jongeren, als vakantiebesteding naar een bedevaartsoord gaan. Zo is de in Duitsland georganiseerde motorbedevaart uitgegroeid tot een jaarlijks evenement met meer dan vierduizend deelnemers. Waarom is dat dan wel? Al die mensen zijn op zoek naar een spirituele vakantiebestemming. Ik misgun niemand zijn genoegens, maar wat is nou precies voor iemand die niet in God gelooft de spirituele ervaring die zhij in Lourdes opdoet? Wat beleef je als je met je motor in het bedevaartsoord aankomt?

Ik weet dat steeds meer mensen van God los zijn. Ik behoor zelf al jaren tot die nog steeds groeiende groep. Maar veel ongelovigen hebben toch behoefte aan spirituele ervaring. Waarom heb ik dat niet? Wat is er mis met mij? Ik kan me zelfs niets voorstellen bij 'spirituele ervaring'. De Sint Pieter in Rome vond ik destijds prachtig en Sint Jan in Lateranen nog mooier, maar ik kan me daar geen enkel spiritueel gevoel bij herinneren. In de Blauwe Moskee in Istanbul voelde ik ook niets bijzonders. Moet het per se een bedevaartsoord zijn? Zijn die ongelovigen stiekem jaloers op gelovigen die wel over transcendentale banden beschikken? Vertel!

zaterdag 23 augustus 2008

Speldje

Intussen draagt Obama wel zo’n speldje.
Zomaar een zinnetje uit een artikel in Trouw van gisteren. In oktober gaan de Amerikanen kiezen wie hun volgende president wordt. Ook voor niet-Amerikanen een belangrijke keus. Wij ondervinden thans immers in onze portemonnee wat er gebeurt als het de Amerikanen economisch gezien niet zo voor de wind gaat. We kunnen dus rustig stellen dat de Amerikanen hun hoofd goed bij de les moeten houden voor ze het stemhokje instappen. Wat gaat de nieuwe president aan het gigantische begrotingstekort en de negatieve betalingsbalans van de Verenigde Staten doen? Gaat hij kiezen voor raketten of voor boter? Zal hij erin slagen het autogebruik en bijbehorend benzinegeslurp te verminderen? Geen onbelangrijke keuzes, lijkt mij en dan heb ik er nog maar een paar genoemd.

Sommige Amerikanen hebben andere prioriteiten. Janet LaPoint, een 57-jarige gezinsverzorgster en kapster, trouw Democrate, zegt het zo: "Wat me dwarszit bij Obama is bijvoorbeeld dat hij weigerde een speldje met de Amerikaanse vlag op zijn revers te dragen. Hij deed daar geringschattend over. Terwijl het een teken van patriottisme is." Dan volgt dat zinnetje waarmee deze 'Beggartalk' begint. Obama zag dus al gauw het belang in van een patriotistisch speldje op zijn revers. Hij kan, beter nog, een voorbeeld nemen aan Jan Peter: niks speldje, maar de VOC-mentaliteit uit de mottenballen halen. "Remember the Alamo!" ligt naar mijn gevoel zeer voor de hand. Een doos Cubaanse sigaren in de haven van Boston gooien is ook nooit weg: het toont de juiste mentaliteit t.o.v roken en Cuba.

Janet heeft John McCain ook heel hoog zitten. "Ik hou van die man. Hij is een echte held. Hij heeft als krijgsgevangene geleden voor Amerika." Ik zie niet zo gauw het heldendom in het van grote hoogte bommen laten vallen op een bijna weerloos land. Ook krijgsgevangene zijn maakt niet automatisch een held van iemand. En 'lijden voor Amerika'? Hoeveel Vietnamezen heeft McCain met zijn bommen laten lijden voor hun land?


vrijdag 22 augustus 2008

Kinderloos

We hebben er weer een categorie gediscrimineerden, resp. achtergestelde groep Nederlanders bij: de bewust kinderlozen. Als ik daarover iets lees, zoals gisteren in Trouw, voel ik me enigszins aangesproken: ik ben kinderloos, maar halfbewust. Toen Boukje en ik te horen kregen dat kinderen krijgen er niet erg inzat, was onze reactie: "Nou, dan niet." De medische wereld had ons met behulp van de toen beschikbare kennis en hulpmiddelen graag bijgestaan bij pogingen alsnog nageslacht te verwerven, we hadden adoptie kunnen overwegen, we hadden ons in de pleegzorg kunnen storten, maar we hadden niet zo'n allesoverheersende kinderwens. Het heeft ook wel iets om vlak voor je je naar de keuken begeeft om de warme hap te bereiden te kunnen zeggen: "Laten we maar iets in de stad gaan eten."

Wat zeggen nu die bewust kinderlozen? (Er) zou een toeslag moeten zijn voor kinderlozen omdat zij geen ’kleine milieuvervuilers’ op de wereld zetten. Is dat alles? Ben je gek? Er is volgens mij geen duidelijke samenhang tussen bewust kinderloos zijn en verhoogde aandacht voor het milieu. Het zit allemaal veel dieper en als je maar diep genoeg doorgraaft kom je altijd terecht bij de algemene klacht: hullie hebben meer voordeeltjes dan wij.

Het maandblad J/M, Voor Ouders, heeft het allemaal uitgezocht. Ik heb het persbericht van het maandblad er maar eens bij gezocht, want dan heb je het uit de eerste hand. (W)ie kinderen wil, moet alle lasten zelf maar dragen, zeggen bijna drie op de vier (74%) kinderlozen. Mensen met kinderen krijgen extra verlof (zwangerschap, bevalling, ouderschap). Vanaf 1 januari 2009 krijgen zij een kindgebonden budget, dat groter wordt bij elk volgend kind. (Uit wat jongere jaren kan ik mij de term 'fokpremie' nog herinneren.) Minderheden onder de gediscrimineerde bewust kinderlozen hebben de meest briljante ideeën: kindvrije uren in de supermarkt (28%), kindvrije zones en voorzieningen en parken, restaurants en dergelijke (31%), of een gegarandeerd kindvrije woonomgeving (19%). Laten we dan in één moeite door meteen maar het jeugdjournaal en 'Klokhuis' afschaffen; sluit alle speeltuinen; verwijder klimrekken en zandbakken, die medegefinancierd worden met de belastingcenten van de kinderlozen; gebiedt ouders met blèrende kinderen tram, bus of trein bij de eerstvolgende halte te verlaten .

40% van de kinderlozen erkent wel dat kinderen nodig zijn vanwege de vergrijzing. Die andere 60% vindt het kennelijk geen punt dat de Nederlandse bevolking uitsterft, of ze willen blijven doorwerken tot ze in het harnas sterven; pensioenen zijn dan immers niet meer nodig. Als ze maar geen cent voor anderen hoeven uit te geven.

LEES OOK IVARS BLOG. Klik HIER.

donderdag 21 augustus 2008

Citaat

"Wel ja, leg ze maar weer eens in de watten!" Dat zal bij velen de reactie zijn op het volgende bericht in Trouw: Levenslang moet menselijker. Een forum van vooraanstaande juristen en wetenschappers pleit voor een tussentijdse beoordeling na 15 jaar. Dat zou tot strafvermindering of vrijlating kunnen leiden. "De nabestaanden hebben ook levenslang." Dat is een van de redenen voor het huidige beleid: levenslang IS levenslang. Het is de enige straf die niet verminderd wordt. Om aan 'onze' gevoelens voor een juiste straftoedeling tegemoet te komen wordt levenslang de laatste jaren in toenemende mate opgelegd. Het leidt niet tot minder moorden, maar komt in ieder geval tegemoet aan onze behoefte aan wraak.

Levenslang krijg je niet zomaar in Nederland. Daarvoor moet je moord met voorbedachte rade gepleegd hebben. Een vrij grote minderheid van de bevolking zou nog liever de doodstraf opleggen in dat geval. Nu dat niet kan zal bijvoorbeeld Mohammed B., geboren in 1978, tot ongeveer 2058 in de gevangenis moeten vertoeven. Hij kan zich bekeren tot het boeddhisme of lid van de pinksterbeweging worden, hij kan pacifist worden en elke vorm van geweld afzweren, hij zal toch tot zijn dood achter de tralies moeten blijven. Als hij uiteindelijk op tachtigjarige leeftijd overlijdt, zal een kort berichtje daarover en over wie Mohammed B. ook weer precies was, door vrijwel iedereen over het hoofd gezien worden. Er zijn dan al twee generaties opgegroeid voor wie Theo van Gogh en Mohammed B. niet meer dan onopgemerkte voetnoten in de vaderlandse geschiedenis zijn.

Moordenaars begaan een uiterst inhumane, om niet te zeggen: de ultiem inhumane, daad. Moeten wij daarom een deel van onze humaniteit inleveren? Is een deel van onze humaniteit juist niet dat wij zonder te vergeten toch kunnen vergeven? Willen we nooit en te nimmer accepteren dat iemand na vijftien jaar een ander mens met andere inzichten en meer humaniteit is geworden? Hoe sterk staan we zelf in onze morele schoenen?

Trouwe lezers van 'Beggartalk' hebben eerder dit citaat van de Engelse rechter Sir Thomas Noon Talfourd (1795 - 1854) gelezen: "Fill the seats of justice with good men, not so absolute in goodness as to forget what human frailty is." Dit citaat las ik voor het eerst toen ik nog op school zat. Het was het onderschrift bij een foto die deel uitmaakte van een grote tentoonstelling: "The Family of Man". Mijn oudste broer had het boek van die tentoonstelling gekocht. Meer dan veel lessen en preken heeft dit citaat een deel van mijn kijk op het leven en op andere mensen bepaald.

woensdag 20 augustus 2008

Tekstschrijver

Tussen de kop van een artikel in Trouw en het artikel zelf staat: Jacques Kraaijeveld, tekstschrijver. Het hele artikel, exclusief kop, bestaat uit 541 woorden. Dat zette me aan het denken. Die 541 woorden haal ik dagelijks met gemak. Die liggen zelfs ruim onder mijn dagelijkse gemiddelde, dat vaak boven de 1000 ligt. Ik mag me zelf dus met recht en reden ook 'tekstschrijver' noemen. Het is zelfs een exacte aanduiding van wat ik doe: teksten schrijven, woorden in een min of meer logische volgorde zetten, zonder enige pretentie overigens. Het is niet meer dan gewoon wat tijdpassering.

Als je teksten in een landelijke krant worden afgedrukt, heb je wél enige pretentie: dit willen mensen graag lezen. Ze betalen er zelfs voor. En Trouw, neem ik aan, betaalt Jacques voor zijn tekst. Zijn artikel staat zelfs in het katern 'Verdieping'. Zo'n artikel graaft ergens naar en komt met iets bijzonders boven, waar we wat aan hebben, dat ons aan het denken zet.

Wat wil Jaques ons laten weten? Dat die zgn. 'medaillespiegel' bij de Olympische Spelen niet zo veel zegt. China staat boven Amerika, maar Amerika heeft meer medailles. China heeft de meeste gouden medailles. Daar ligt het aan. Het zou verder wel heel vreemd zijn, volgens Jaques, als (ik parafraseer) China met meer dan een miljard inwoners niet meer medailles haalde dan Nederland met zijn zestien miljoen. Jaques wijst er ook op dat een rijk land als Amerika al gauw meer topsporters en medaillewinnaars oplevert dan bijvoorbeeld de Centraal Afrikaanse Republiek. Dat is toch heel 'verdiepend'?

Al schrijf ik dan wat raillerend over het artikel van Jaques, op zich is het wel goed dat er wat relativerend wordt geschreven over al dat gedoe over (gouden) medailles. Is het behalen daarvan nou zo belangrijk dat in elk NOS-journaal vermeld moet worden hoeveel plaatsen Nederland is gestegen of gedaald in het medailleklassement? 'Wij' vallen ook nog eens tegen. Marianne Vos heeft er 'maar' één bij elkaar weten te fietsen. Theo Bos gaat met lege handen naar huis, hoewel iedereen hem met goud omhangen zag terugkeren. Bij het judo was het ook geen feest op feest. En onze zwemmende hoop in bange dagen, Marleen Veldhuis, haalde alleen een medaille in groepsverband. Nou, en?

Wat zei de oude baron Pierre de Coubertin ook al weer? "Meedoen is belangrijker dan winnen." Kan iemand dat even aan Marleen gaan vertellen? De huldiging zondag in Holland Heineken Huis - voor die ene gouden medaille in groepsverband - kon Marleen Veldhuis na haar teleurstellende vijfde plaats op de 50 meter vrij gestolen worden. Aldus 'De Gelderlander'.

PS Bij het tafeltennissen versloeg de Nederlandse Li Jao de Luxemburgse Ni Xia Lian. Een andere Nederlandse, Li Jie, versloeg de Oostenijkse Liu Jia.

LEES OOK IVARS BLOG. Klik HIER.

dinsdag 19 augustus 2008

Luchtig

Weerzin voelen tegen nieuwe ontwikkelingen kan twee oorzaken hebben: 1. ik word ouder (en kan het allemaal niet meer bijbenen); 2. ik word conservatief. Ouder worden heb ik niet in de hand: de tijd loopt onafwendbaar door. Conservatief worden heb ik wel zelf in de hand. Ik kan mezelf voortdurend voorhouden dat iets niet goed of beter is omdat het ouder is, of omdat ik er nou eenmaal aan gewend ben. Ik moet geen dingen afwijzen alleen maar omdat ze nieuw zijn, of omdat ze alleen voor jongeren bedoeld zijn. "Ook deze tijd wordt een keer de goeie ouwe tijd."

Hoe kom ik daar nou weer op? "We moeten veel dichter bij de belevingswereld van onze luisteraars komen te staan. We zoeken naar de toon van 'De Wereld Draait Door'. Het mag allemaal wel iets luchtiger, gevarieerder, sneller en populairder worden", aldus zendermanager Laurens Borst. Laurens wordt geciteerd door Joost van Velzen die in Trouw over radio en tv schrijft. Laurens managet Radio 1, waar ik redelijk veel naar luister. Ik ben dus één van 'onze luisteraars' en Radio 1 moet dus ook 'veel dichter' bij mijn belevingswereld komen.

"Radio 1 is de nieuws- en sportzender van de publieke omroep. Zeven dagen in de week, 24 uur per dag, de snelste nieuwsvoorziening in de ether en op de kabel. (...) De achtergronden bij het nieuws worden dagelijks via diverse rubrieken toegelicht. AVRO, EO, KRO, NCRV, NPS, TROS, VARA en VPRO werken op Radio 1 samen om het pluriforme geluid van de Nederlandse samenleving in al zijn schakeringen goed over het voetlicht te krijgen." Die tekst bedenk ik niet zelf, die haal ik van de website van Radio 1, dus daar zal Laurens helemaal achter staan. Nieuws en achtergronden, daarvoor luister ik naar Radio 1. Zo kan ik de wereld en de mensen om me heen wellicht een beetje beter begrijpen. Volgens mij zijn er radio- en tv-kanalen te kust en te keur waar ik iets luchtigs, gevarieerds, snels of populairs kan vinden. Gaan we binnenkort Radio 4 populairder maken door dagelijks een paar uur André Rieu uit te zenden?

Ben ik nou een eenzame uitzondering, of lid van een klein clubje zonderlingen? Mijn haren gaan helemaal overeind staan als ze gaan zoeken naar de toon van 'De Wereld Draait Door', dat wordt gepresenteerd door de exorbitant hoog betaalde Matthijs van Nieuwkerk. Binnenkort kan hij weer vrijwel dagelijks voor dat exorbitant hoge salaris mensen onderbreken en afkappen als ze langer dan vijf seconden dreigen te praten op een manier die niet luchtig, gevarieerd, snel of populair genoeg is. Als dat de belevingswereld is waarop Radio 1 gaat mikken, schakel ik over naar Sky radio. Daarvan weet ik tenminste zeker dat het me niets te bieden heeft.

LEES OOK IVARS BLOG. Klik HIER.

maandag 18 augustus 2008

Biecht

De Amerikanen moeten natuurlijk helemaal zelf weten hoe ze hun verkiezingsstrijd voeren. We weten dat die daar wat anders, veel tumultueuzer verloopt dan hier. Omdat ik nu eenmaal iets heb met Amerikaanse politiek, probeer ik die wel zo veel mogelijk te volgen. Dan zie ik gewoon in onze eigen Volkskrant de kop: Obama en McCain te biecht bij predikant.

Beide kandidaten waren gezamenlijk te gast bij de predikant Rick Warren en beantwoordden zijn vragen. Het ging daarbij o.a. om de fouten die ze in hun leven gemaakt hebben. De Republikein McCain noemde het mislukken van zijn eerste huwelijk de grootste morele fout van zijn leven. Waar maakt de brave man zich druk om, denk ik dan. De nog altijd alom in hoog aanzien staande president John F. Kennedy was een van de grootste rokkenjagers uit de geschiedenis. Bij hem vergeleken waren, bij wijze van spreken, Casanova en Don Juan preutse typetjes. Vóór Kennedy trouwde met de even hemelhoog vereerde Jackie, was hij eerder getrouwd én gescheiden. De Kennedy's hebben die geschiedenis succesvol onder de tafel weten te werken, maar zelfs een onverdachte bron als Richard Kardinaal Cushing, aartsbisschop van Boston en jarenlang de 'huisgeestelijke' van de Kennedy's heeft dit erkend. (Zie: Seymour M. Hersh, The Dark Side of Camelot; 1997.)

En wat biechtte Barack Obama nederig op? Hij noemde ‘egoïsme’ de grootste morele fout uit zijn leven. Je moet er toch niet aan denken? Jarenlang zitten we met een nitwit opgescheept en nu is de kans levensgroot aanwezig dat we een egoïst in het Witte Huis krijgen. Hij heeft nog een half jaar te gaan. Is dat voldoende om hem van dat egoïsme te genezen? Redt een goede psychiater dat? Heeft Barack daar nog tijd voor tussen al het campagnevoeren door? Als ik zou moeten kiezen tussen een gescheiden man en een egoïst, zou ik het wel weten.

LEES OOK IVARS BLOG. Klik HIER.

zondag 17 augustus 2008

Ondermijnen

Fractieleider Halsema zegt dat GroenLinks nooit acties zal steunen die de democratie ondermijnen. Maar haar partij is verdeeld. Dat schreef Trouw gisteren. Uiteraard ging het daarbij om de 'affaire-Duyvendak'. Met die uitspraak van Femke ben ik het voor 100% eens. Iedere rechtgeaarde democraat zal het daarmee eens zijn. Zitten er dan ondemocratische types bij dat verdeelde GroenLinks? Als dat al zo is, zullen er dat niet veel zijn. Ik denk alleen dat er wat dingen door elkaar gehaald worden.

Inbraak is een misdaad. Duyvendak heeft dus in zijn jonge, actievoerende jaren een misdaad begaan, waarvoor hij nooit gestraft is en nu, i.v.m. verjaring, niet meer gestraft kan worden. Daar zijn we het met ons allen, Duyvendak incluis, roerend over eens. De vraag is nu: heeft Duyvendak destijds iets gedaan wat de democratie ondermijnt? Is elke wetsovertreding per definitie een ondermijning van de democratie? Dan wordt alleen al op ons wegennet de democratie massaal ondermijnd.

Wij hebben een democratie gekregen omdat er ooit mensen waren die de moed hadden de destijds bestaande wetten te overtreden en te ondermijnen. Multatuli schreef: "De muiters van gisteren zijn dikwijls de helden en martelaren van vandaag." Onze wetgeving op terreinen als abortus en euthanasie zijn tot stand gekomen, doordat voorafgaande aan die wetgeving mensen de bestaande wetgeving overtraden. Formeel pleegden zij een van de zwaarste misdaden: moord met voorbedachte rade. Waren die mensen de democratie aan het ondermijnen? Onzin! Die mensen hebben eraan bijgedragen dat op democratische wijze onze wetgeving veranderde en naar de mening van een meerderheid ten goede.

GroenLinks-partijvoorzitter Henk Nijhof zegt: "Ik denk dat we in Nederland wel een gezamenlijk gevoel hebben van wat kan." Dat zal best, maar dat gaat niet over veel dingen. Het aardige van een democratie is juist dat we over een heleboel dingen heel verschillend voelen en denken en dat we ondanks dat toch nog kunnen samenleven zonder elkaar voortdurend de hersens in te slaan, pootje of op te lichten of elkaar op andere manieren het leven zuur te maken. Als we dat toch doen, doen we dat niet om de democratie te ondermijnen. Ik durf zelfs te beweren dat er maar heel weinig mensen zijn die zich bij alles wat ze doen afvragen of het democratieondermijnend of democratieondersteunend is. En het sterft van de mensen die bij voortduring een of andere regeltje overtreden.

Duyvendak is niet 'onmogelijk' geworden omdat hij ruim twintig jaar geleden een misdaad heeft begaan, maar omdat daarover en over dingen die er omheen hingen een geweldige hype gemaakt is. In het algemeen heb ik van Femke Halsema een redelijk hoge pet op. Het valt me van haar tegen dat ze uit electorale overwegingen, want andere kan ik mij niet voorstellen, een partijgenoot en medeparlementariër die ook buiten GroenLinks gewaardeerd werd, als een baksteen heeft laten vallen.

LEES OOK IVARS BLOG. Klik HIER.

zaterdag 16 augustus 2008

Kloof

De kloof bestaat en politici zitten vooral hun eigenbelang na te jagen. Vraag het maar op straat. Twee op de drie Nederlanders menen dat een ravijn het land doorklieft, met aan de ene kant Haagse politici en aan de overzijde ‘gewone mensen’, zo constateert het Centraal Bureau voor de Statistiek in het woensdag gepubliceerde Nationaal Kiezersonderzoek. Het artikel in de Volkskrant gaat daar nog een tijdje over door.

Aan de borreltafel mag iedereen meepraten, of je nou ergens verstand van hebt of niet. Het is niet de bedoeling dat je naar elkaar luistert. Het maakt niet uit of je iemand overtuigt. Het gaat erom dat jij even stoom kunt afblazen over het feit dat 'ze in Den Haag' (of in het gemeentehuis, of het provinciehuis) hun eigenbelang, of het belang van je buurman in plaats van het allerbelangrijkste belang, jouw belang, nastreven. Jij weet al jaren hoe dat belang het best bevorderd kan worden, maar 'ze' weigeren dat te begrijpen. 'Ze' luisteren niet eens naar je. Hoe komt dat nou?

Heb ik een vreselijk hoge pet op van politici? Nee, maar dat gaat even hard op voor leden van raden van bestuur, treinconducteurs, bloggers, violisten, tv-presentatoren, opiniepeilers, geënquêteerden, ouderen, jongeren, mannen en vrouwen. Het zijn allemaal net mensen. Van sommige mensen heb ik een hoge pet op. Dat kunnen familieleden zijn, of vrienden of mensen die ik alleen maar van horen zeggen ken, maar die wel iets gepresteerd hebben waar ik om een of andere reden bewondering voor heb. Ook mensen waar ik een hoge pet van op heb doen wel eens dingen waarvan ik denk: jammer nou.

Politici worden door ons ingehuurd om dingen te regelen waar we zelf niet aan toe komen: een dijk langs een rivier leggen, een rijstrook verbreden, dieven vangen, het minimumloon vaststellen en nog een paar van die dingen. Het vervelende is dat we met ons zestien miljoenen niet allemaal hetzelfde willen. Dat betekent dat politici altijd besluiten nemen waar een deel van de bevolking het absoluut niet mee eens is. Dat deel van de bevolking vindt dus dat 'ze' moeten opdonderen. De nieuwe 'ze' doen wel wat jij zegt, maar vreemd genoeg zijn veel van je familie, vrienden, kennissen en collega's het daar helemaal niet mee eens. Die vinden dat 'ze' meer naar het volk, naar hun dus, moeten luisteren. Die gapende kloof tussen hun en 'ze' moet nou toch eindelijk eens overbrugd worden. Is er iemand die mij in een paar woorden kan uitleggen hoe 'ze' dat moeten doen?

vrijdag 15 augustus 2008

Sorry

Ja, sorry hoor! Ik blijf nog even doorzeuren over dat autorijden. Trouw wijdde gisteren een commentaar aan het rapport van het Milieu- en Natuurplanbureau. Ik citeer het einde van dat commentaar: Kortom, het beeld dat zich aftekent, is dat van een kabinet dat de burger een rad voor de ogen draait. Die burger wil voor zo weinig mogelijk geld onbelemmerd in zijn auto kunnen rijden. En het kabinet is zo tegemoetkomend om die burger in die illusie te stijven.

Als ik eenmaal op een stokpaardje zit rijd ik door tot het bittere einde. Om de gezondheid van andere mensen te beschermen wordt mij op steeds meer plekken verboden te roken. Autogebruik leidt aantoonbaar tot meer doden en tot meer mensen die moeten leven met een beperking dan meeroken. Toch wil ik dit even opmerken: IK BEN NIET TEGEN AUTO'S. Ik ben tegen OVERBODIGE auto's en tegen OVERBODIG autogebruik. Ondanks al het gezeur en gezever over wat er steeds niet klopt met ons openbaar vervoer, hebben wij een van de beste openbaar-vervoerssystemen ter wereld. Ik kan het weten, want ik er ben altijd van afhankelijk geweest. Nu niet gaan zeggen: "Ja, jij had het makkelijk, want je had geen kinderen." Ik heb een vrouwelijke collega gehad die fulltime in Den Haag werkte en in Amsterdam woonde. Haar man werkte ook fulltime. Ze hadden twee (basis)schoolgaande kinderen en deden het allemaal zonder auto. Een enkele keer huurden zij er een.

Als alle overbodige autoritten werden vervangen door het gebruik van het openbaar vervoer, de fiets of de aloude benenwagen, zouden we niet al om half zeven 's ochtends te maken hebben met 'de gebruikelijke files'. Dan zou Camiel Eurlings minder miljarden hoeven te besteden aan het wegwerken van knelpunten in het verkeer. Het openbaar vervoer staat bij hem op het tweede plan.

De miljarden die Camiel kan overhouden zou je aan iets anders kunnen besteden. Het zal intussen niemand ontgaan zijn dan het ons economisch gezien een pietsje minder voor de wind gaat. Alleen de inflatie stijgt. En wie gaan er het meest op achteruit? Wat vervelend nou: de mensen die toch al de laagste inkomens hebben. Gelukkig hebben we in de PvdA-er Wouter Bos een man die zich tot het uiterste zal inzetten om de minima een toeslagje hier of daar te bezorgen. 'Tot het uiterste wil zeggen: tot Jan Peter "Ho!" roept. "Weet je nog wat er in het coalitie-akkoord staat, Wouter? We gaan onze coalitie toch niet op het spel zetten?" Wouter is opgelucht. Dát kan hij zijn achterban duidelijk maken: verkiezingen tijdens economische malaise zijn desastreus voor regerende partijen. Die achterban, dat zijn niet de minima, dat zijn de middengroepen. Als die hun koopkracht maar behouden! Laat de SP zich maar druk maken om de minima.

donderdag 14 augustus 2008

Nakomelingen

Wat een rot weer, hè? Dat zal wel iets met klimaatverandering te maken te maken hebben. Die heeft weer iets met CO2-uitstoot te maken en die op zijn beurt weer met autogebruik. Minder autogebruik leidt tot minder CO2-uitstoot. Gaan wij dus minder autorijden? Ben je nou helemaal gek? Volgens het Milieu- en Natuurplanbureau gaan we voorlopig alleen maar nog meer auto's kopen en nog meer autorijden. Vind ik dat erg? Nee hoor! Het zal mij een rotzorg zijn. Ze doen maar! De tijd dat ik drie weken in een tentje zat en hele dagen fietste of wandelde zijn voorbij. En de generaties na ons dan? Heb ik daar wat mee te maken dan? Daar zitten geen nakomelingen van mij bij. En ik heb nooit een auto gehad. Moet ik me nou zorgen gaan maken over de nakomelingen van autorijders? Ja, dag!

LEES OOK IVARS BLOG. Klik HIER.

woensdag 13 augustus 2008

Kamperen

Toen na de dood van Tito in Joegoslavië het centrale gezag wegviel, ontdekten de mensen weer dat ze Kroaten, Slovenen, Serviërs, Montenegrijnen en Bosniërs waren. Wat vroeger gewone buren waren, waren ineens moslims. Alsnog moest de nederlaag bij de Slag op het Merelveld uit 1389 op de etnische Albanezen in Kosovo gewroken worden. Blind nationalisme leidde tot massaal bloedvergieten. De Verenigde Naties grepen in.

Toen de voormalige USSR werd omgevormd tot Russische Federatie bleek een aantal leden van die Federatie liever zelfstandig te worden. Estland, Letland, Litouwen, Oekraïne, Wit-Rusland, Georgië en nog een paar mochten hun gang gaan. Abchazië en Zuid-Ossetië wilden dat misschien ook wel, maar die schenen bij Georgië te moeten horen en blijven. Ik zou natuurlijk kunnen uitzoeken waarom dat nou precies was, maar eigenlijk interesseert het intrinsieke verschil tussen Georgiërs, Abchazen en Osseten me net zo veel als het verschil tussen Friezen en Zeeuwen. In Zuid-Ossetië wordt daar anders over gedacht. Daar speelden ze dus onafhankelijke republiek tot Mikheil Saakashvili er genoeg van had. Dat pikte Dmitri Medvedev weer niet en intussen zijn er al weer een paar duizend doden gevallen en zijn tienduizenden mensen onvrijwillig aan het kamperen.

Je zou zeggen dat de Verenigde Naties moeten ingrijpen voor er nog meer doden vallen en nog meer mensen moeten gaan kamperen. Maar het ligt nu allemaal wat genuanceerder. Er zijn een aantal conflicten waar Russische hulp onontbeerlijk is bij de aanpak: Noord-Korea, Afghanistan en met name Iran. Dat las ik in de Volkskrant. Dat Rusland tussen de bedrijven door ook Georgië wil aanpakken vindt George Bush "onacceptabel". John McCain riep het Kremlin vrijdag in een gespierde verklaring op 'zijn militaire operaties onvoorwaardelijk op te schorten en alle troepen van soeverein Georgisch grondgebied terug te trekken.' Dan kan Barack Obama niet achterblijven: In het weekeinde veroordeelde hij alsnog 'Ruslands agressieve acties'. Zijn ze zich in Rusland rot geschrokken van die gespierde Amerikaanse taal? Ze weten daar wel beter. Ene Jeff Mankoff van de Council on Foreign Relations (een denktank) zegt het zo: Hoe aardig we Saakasjvili en het Georgische volk ook vinden, dit is de geopolitieke realiteit.

Begrijp je het nu een beetje? Geopolitiek mag best een paar duizend doden kosten. Dat hebben ze er in Amerika en Rusland wel voor over.

LEES OOK IVARS BLOG. Klik HIER.

dinsdag 12 augustus 2008

Engels

D66 is echt wel een aardige partij, met af en toe best aardige ideeën. Maar niet iedere D66-er heeft continu alles op een rijtje. Dat is helemaal niet erg, want we hebben allemaal onze zwakke momenten. Als echter een duoraadslid een idee krijgt en dat naar buiten wil brengen, mag je van zijn collega-raadsleden verwachten dat zij vragen: "Vind je dat nou echt een heel goed idee, Jan?" Óf ze hebben dat gewoon vergeten, óf ze willen de carrière van Jan niet in de weg staan, óf, en dan is het met alle D66-ers in de Amsterdamse gemeenteraad treurig gesteld, ze vonden het allemaal een lumineus idee. In Het Parool las ik: Duoraadslid Jan Paternotte (D66) komt met dat voorstel in een notitie. Volgens Paternotte kan Amsterdam op die manier bewijzen een echte wereldstad te zijn en wordt de stad aantrekkelijker voor toeristen en bedrijven.

Nu wil je natuurlijk weten wat "dat voorstel" is. Welnu, Jan Paternotte wil dat Amsterdam officieel tweetalig wordt. Die tweede officiële taal moet niet Marokkaans/Arabisch worden, zelfs geen Turks, maar Engels.

De enige tweetalige stad die ik ken is Brussel. Daar zijn zelfs de straatnaambordjes tweetalig. Wil Jan nu op alle straatnaambordjes langs de Herengracht ook "Gentlemen's canal" vermelden? Ik zal toch even moeten wennen aan 'Straighttreeditch' (de Rechtboomsloot), maar 'Beggar's Qay' zal me wellicht minder moeite kosten. Maar moeten we om al die veel geld kostende onzin over ons hoofd halen om te bewijzen dat we een echte wereldstad zijn?

Of Amsterdam nou een wereldstad is of niet, feit is dat er veel toeristen naar Amsterdam komen. Er vestigen zich ook buitenlandse bedrijven in Amsterdam. Ook als die toeristen of bedrijven niet uit Engelstalige landen komen zijn ze het Engels vaak machtig. Veel Amsterdammers zijn dat ook en kunnen een toerist adequaat vertellen hoe je van het Rembrandtplein bij het Rijksmuseum komt. Een buitenlands bedrijf dat zich hier wil vestigen verwacht echt niet dat het gemeentebestuur zo vriendelijk is geweest om alle regeltjes waaraan zo'n bedrijf moet voldoen in het Engels te vertalen. Zo'n bedrijf huurt gewoon een Nederlandse deskundige in om ze dat te vertellen.

Er zijn al heel wat trambestuurders die bij het naderen van de halte Koningsplein niet alleen 'Bloemenmarkt', maar ook 'Flower market' roepen, maar gek genoeg roepen ze nooit eerst 'King's Square'. 'Coin Square' (Muntplein) of simpelweg 'The Coin' heb ik ook nog nooit gehoord. Haltes als 'Barndegat' en 'Bolstoen' lijken me uitdagingen voor vertalers, maar 'Grandpa's Street' hebben ze gauw gevonden.

LEES OOK IVARS BLOG. Klik HIER.

maandag 11 augustus 2008

Inhuren

De hoogte van een salaris is afhankelijk van veel factoren: vereiste kennis/opleiding, verantwoordelijkheden, leidinggeven, risico's etc. In - bijvoorbeeld - een ziekenhuis verdient de voorzitter van de raad van bestuur dus meer dan een dialyseverpleegkundige. Een goede voorzitter vind je niet zomaar. Daar wil een ziekenhuis graag wat extra geld voor uittrekken. Veel extra geld soms.

Goede dialyse- of ok-verpleegkundigen krijg je ook niet vanzelf. Daar is zelfs een tekort aan. Anders dan bij een voorzitter van de raad van bestuur kun je die niet met extra geld elders weglokken, want je zit aan die vervelende cao-bepalingen vast. Meer mag je niet betalen en op die bepalingen is je (personeels)budget gebaseerd. Nu zijn verpleegkundigen ook niet helemaal gek. Net als de voorzitter van de raad van bestuur willen ze ook wat meer in hun handjes krijgen. Wat doen ze dus? Ze nemen ontslag! Dat klinkt wat vreemd op het eerste gezicht, maar waarschijnlijk staat die verpleegkundige bij wijze van spreken de volgende dag al weer met zijn of haar handen aan het bed. Alleen zijn ze niet meer in loondienst van het ziekenhuis, maar zijn ze voor zichzelf begonnen, of zijn ze in dienst van een bedrijfje dat verpleegkundigen verhuurt. Ze zijn nu alleen een stuk duurder, want die bedrijfjes zijn niet aan cao-bepalingen gebonden. Die hebben maar één regel: wie het meeste betaalt kan een vacature invullen. De Volkskrant zegt er dit over:
Duizenden verpleegkundigen nemen ontslag en laten zich vervolgens voor meer geld inhuren via een extern bedrijf of eigen zaak. Daardoor zijn ziekenhuizen miljoenen euro's extra kwijt, blijkt uit onderzoek van RTL Nieuws.

Neem ik het die verpleegkundigen kwalijk dat zij ons opzadelen met hogere kosten voor onze gezondheidszorg en dus hogere premies voor onze ziektekostenverzekering? Nee, dat neem ik ze niet kwalijk. Ik vind al heel lang dat het zware, verantwoordelijke werk van verpleegkundigen wordt onderbetaald vergeleken met de salarissen voor het administratieve en 'regelende' werk dat in ziekenhuizen gedaan wordt. Ik geef ze nog meer gelijk als ik in de Volkskrant lees: Een kwart van de ziekenhuizen maakt gebruik van een interim in de raad van bestuur, die gemiddeld 30.000 euro per maand kost. 30.000 euro PER MAAND! Er zijn aardig wat mensen die dat niet eens in een jaar verdienen. Voor die 30.000 euro kun je een paar verpleegkundigen inhuren.

Gewone werknemers krijgen voortdurend te horen dat zij hun looneisen moeten matigen, terwijl "de top" er procenten tegelijk meer bij krijgt. De verpleegkundigen geven nu aan hoe je het voorbeeld van de baas kunt volgen.

LEES OOK IVARS BLOG. Klik HIER.

zondag 10 augustus 2008

Verdacht

Er zijn nogal wat 'probleemkinderen' uit 'probleemgezinnen'. Er is daarom grote behoefte aan pleegouders, bij wie de probleemkinderen tijdelijk opgevangen kunnen worden. Er zijn veel te weinig pleegouders. Toch wordt een deel van de beschikbare en mogelijk geschikte pleegouders niet in staat gesteld, lees ik in Trouw, daadwerkelijk hun wens iets te betekenen voor probleemkinderen te realiseren. De reden daarvoor is dat zij alleenstaande mannen zijn. En ja, een alleenstaande man die wel een tijdje voor een kind wil zorgen ... eh ... waarom wil zo'n man dat? Ik bedoel ... nou ja, je begrijpt wel wat ik bedoel.

Er zijn nogal wat alleenstaande mannen die onderwijzer zijn, of trainer van jonge sporters, of hopman bij de scouting. Er wordt uiteraard gekeken of ze over de juiste papieren beschikken en of ze wellicht een strafblad hebben. Als dat allemaal in orde is, kunnen ze hun zegenrijke werk beginnen. Voor zover ik weet komt in de sollicitatieprocedures nooit de vraag aan de orde: "Voelt u zich seksueel aangetrokken tot kinderen?" Als die vraag al gesteld zou worden en als de sollicitant al pedofiel zou zijn, ligt het toch niet voor de hand dat hij antwoordt: "Nou, reken maar!" Dus komt het van tijd tot tijd voor dat een onderwijzer, trainer of hopman (of priester, of betonvlechter) zich aan kinderen blijkt te vergrijpen. Het schijnt ook wel eens voor te komen dat niet-alleenstaande mannen zich aan kinderen vergrijpen. Worden selectieprocedures meteen aangescherpt om herhaling tot elke prijs te voorkomen? Mij staat daar niets van bij.

Is het mogelijk dat van een echtpaar dat pleegzorg wil verrichten de man pedofiel is? Ik zou niet weten waarom niet. Uiteraard wordt zo'n echtpaar onderzocht op geschiktheid voor het pleegouderschap, maar wordt daarbij nagegaan of de man wellicht andere dan puur zorgende motieven voor zijn pleegvaderschap heeft? Ik kan het me haast niet voorstellen. Er is geen strafblad, dus alles is prima in orde, toch? Henk Folkerts van pleegzorginstelling Yorneo zegt in Trouw:
"Mensen moeten echt alles op tafel leggen. Bij alleenstaande mannen vragen we letterlijk of ze zich seksueel aangetrokken voelen tot kinderen. Dat begrijpen ze altijd en iedereen geeft antwoord." Waarom vraagt Folkerts dat niet aan getrouwde mannen?

Pas nog had Folkerts een gesprek met een alleenstaande homoseksuele man die pleegouder wilde worden. "Ik vroeg: stel nou dat je over tien jaar toch seksuele gevoelens krijgt voor een pleegzoon. Hij had daar goed over nagedacht. Voor mij een reden om hem door te laten gaan." Als Folkerts een gesprek heeft met een echtpaar, vraagt hij dan aan de man: "Stel nou dat je over tien jaar toch seksuele gevoelens krijgt voor een pleegdochter." En wat doet Folkerts als die man daar helemaal niet over nagedacht heeft?

"Alleenstaande mannen hebben de schijn tegen." Dat zegt Folkerts ook nog. Ik ben al twaalf jaar een alleenstaande man. Ik kan geen pleegouder worden en heb de ambitie daartoe ook nooit gehad. Ik ben niet uitgesproken kindvriendelijk, maar ik zal best eens vriendelijk gekeken hebben naar een kind in een park of zomaar in het wild op straat. Heb ik dan ook een schijn tegen? Pas op: vies oud mannetje! Ik ga me van nu af aan maar zo onaangenaam mogelijk gedragen als er kinderen in de buurt zijn.

LEES OOK IVARS BLOG. Klik HIER.

zaterdag 9 augustus 2008

Strandleven

Trouw beschrijft een stukje strand in de Marokkaanse badplaats Larache aan de Atlantische noordkust. Er zitten Belgen, Engelsen, Fransen, Spanjaarden en natuurlijk ook Nederlanders. Een van die Nederlanders heeft - kan het Nederlandser? - zijn eigen pindakaas meegenomen. Een Engelsman vertelt dat hij, behalve met andere Engelsen, het liefst met de Nederlanders omgaat, want die spreken goed Engels. Een vrouw uit Antwerpen gaat ook het liefst met de Nederlanders om, maar juist omdat ze daar Nederlands mee kan praten. De Engelsman vindt de Fransen koppig en de Spanjaarden heethoofden. Met de plaatselijke bevolking bemoeien ze zich allemaal niet of nauwelijks.

Als je de beschrijving leest, heb je de indruk dat Larache nauwelijks verschilt van Torremelinos of Benidorm. Toch is er wél een verschilletje. De mensen die beschreven en met wie gesproken wordt zijn tweede- en derde-generatie Marokkanen, die geboren en getogen zijn in een van de genoemde Europese landen.
Spanjaarden kleden zich extravagant. Engelsen zijn bruut en gebruiken constant het F-woord, en Nederlanders passen zich te veel aan. (Het) groepje Belgische Marokkaanse meiden (...) heeft een waslijst vooroordelen over de andere nationaliteiten die ook liggen te zonnebaden.

We zitten ons hier nogal eens druk te maken over 'Marokkanen' die niet genoeg zijn ingeburgerd. Dat gaat misschien nog enigszins op voor die Belgische meiden:
"(...) Marokkaanse Nederlanders zijn te veel verwesterd. Ze doen veel te hard hun best om erbij te horen. Marokkaanse Belgen zijn trotser op hun afkomst." Maar als ik het artikel goed lees beoordelen die 'Marokkanen' daar elkaar niet zo zeer op hun Marokkaans-zijn, maar op hun Engels-, Frans- of Nederlands-zijn. Ze zijn ook al zo ver ingeburgerd dat ze de vooroordelen over andere nationaliteiten hebben overgenomen. Die Engelsen zullen best vaak "Fuck!" zeggen, maar dat wordt in inmiddels al zo vaak in Nederland gebruikt, dat het niet zo lang meer zal duren voor het in het Groene Boekje komt te staan, omdat het tot het Nederlandse taaleigen is gaan behoren.

Is het niet wat vreemd dat als die Nederlanders weer thuis zijn, wij ze ineens weer als 'Marokkanen' gaan beschouwen?

LEES OOK IVARS BLOG. Klik HIER

vrijdag 8 augustus 2008

Tijdsverschil

Het is niet overal tegelijk dag en nacht op deze wereld. Daar hebben we mee leren leven. Het komt nu wel een beetje vervelend uit als je een fanatieke sportliefhebber bent: de Olympische Spelen zijn begonnen. Er zijn mensen die echt alles willen zien en er zijn mensen die alles van één bepaalde sport willen zien en als het even kan live.

De NOS heeft flink uitgepakt! Ze kunnen uiteraard op tv niet alle sporten laten zien die op dat moment in Beijing live worden uitgezonden. Ze laten dus - bijvoorbeeld - voetbal zien, terwijl jij veel liever naar het Grieks en Romeins worstelen kijkt, want wanneer zie je dat nou op tv? Het kan ook zijn dat de NOS jouw favoriete tak van sport wel live uitzendt, maar - vanwege dat tijdverschil - om twee uur 's nachts. Daar kan de NOS ook niets aan doen, maar wel aan die 'samenvallende' wedstrijden: via het internet kun je een keuze maken uit maar liefst TWAALF kanalen.

Goed, we kijken dus naar live-uitzendingen op tijdstippen die het beste passen bij de tijdzone waarin de Chinezen leven? Dat geloof je toch zelf niet? Welk land wil nou, net als in 2004, de meeste medailles halen? Waar zijn ze nou het meest verslaafd aan sport op de tv? Natuurlijk: de Verenigde Staten van Amerika. De wedstrijden - en meer in het bijzonder de finales en nog meer in het bijzonder de finales van sporten waarin de Amerikanen naar verwachting een medaille kunnen halen - worden gehouden en live uitgezonden op tijdstippen die niet de Chinezen, laat staan de Bulgaren of Oegandezen, maar de Amerikanen het best uitkomen. Let wel: de Amerikaanse kijkers en adverteerders. Dat een sporter, zelfs een Amerikaanse sporter, daardoor aan de bak moet op een tijdstip dat hem of haar, sportief gezien, niet zo goed uitkomt, is een zaak van ondergeschikt belang. Hoofdsponsor, dus grootste geldschieter van de Olympische Spelen, is NBC, de National Broadcasting Corporation. De NBC wil rendement van zijn geïnvesteerde centjes en dat komt er als de voor Amerikanen belangrijkste evenementen op voor Amerikanen 'prime time' worden uitgezonden.

Sport en politiek schijnen niets met elkaar te maken te hebben. Sport en commercie hebben alles met elkaar te maken.

LEES OOK IVARS BLOG. Klik HIER

donderdag 7 augustus 2008

Wind

Wie wil er nou in zijn hele leven in de stad wonen zonder tuin of balkon? Deze, kennelijk retorische, vraag wordt in Het Parool gesteld door Hetti Willemse, voor de PvdA lid van de Amsterdamse gemeenteraad. Als Hetti dat toch graag wil weten, dan kan ik het haar vertellen: IK! Ik heb mijn hele leven op een 'bovenhuis' gewoond. Er was altijd een balkon, maar ik zat er nooit op. Ik kan dus heel goed leven met een huis zonder tuin, zonder terras en zonder balkon. Intussen is er iets moois bedacht: Iedere nieuwbouwwoning in Nederland moet voortaan met balkon, terras of tuin worden opgeleverd. Het bouwen van huizen zonder buiten buitenruimte is er niet meer bij. Dit is het gevolg van een bepaling die op aandringen van het Tweede Kamerlid Staf Depla (PvdA) is opgenomen in het nieuwe landelijke Bouwbesluit.

Begrijp me goed: ik vind het prima dat iedereen buiten moet kunnen zitten op zijn/haar eigen stukje grond of huis. Er is echter, wat dat balkon betreft, een minpuntje. Afgelopen zaterdag was ik op bezoek bij een vriend, die in maart van dit jaar een splinternieuwe flat in Gouda heeft betrokken, op de vijfde verdieping van een twaalf verdiepingen hoog gebouw. Die flat heeft een zeer fraai, ruim balkon, maar HET WAAIT ER ALTIJD! Daar kun je iets aan doen: de zijkanten van dat balkon afschermen met glas. Dat kost enkele duizenden euro's per balkon.

Het toeval wilde dat ik afgelopen zondag op bezoek ging bij mijn schoonzus en zwager. Die zwager is architect. Die zwager vertelde mij desgevraagd dat iedere architect weet dat boven een bepaalde hoogte er ALTIJD een behoorlijke wind om een gebouw waait, hard genoeg om te voorkomen dat je er rustig een krant bij kunt lezen, zoals mijn vriend inmiddels ervaren heeft. "Waarom", vroeg ik mijn zwager, "ontwerpen architecten gebouwen met balkons die niet afgeschermd zijn tegen die altijd waaiende wind?" Op deze eenvoudige vraag kreeg ik een eenvoudig antwoord: "Omdat projectontwikkelaars geen afgeschermde balkons willen."

Weet je wat ik ook nog in dat artikel las?
Dat (...) sinds 2003, in de vorige kabinetsperiode, de verplichte buitenruimte juist geschrapt was uit het Bouwbesluit, met de gedachten dat ontwikkelaars uit zichzelf aan de vraag uit de markt zullen voldoen. Nou, we weten allemaal dat de markt altijd doet wat de klant wil. Dus hebben die projectontwikkelaars onderzocht wat voor balkon de gemiddelde huizenbezitter wil. Gezien de resultaten is daar uitgekomen dat men een lekker winderig balkon wil. Is marktwerking niet heerlijk?

Mijn zwager zei dat niet, maar ik vermoed dat: afgeschermde balkons maken de flats duurder en hoe duurder een nieuwe flat, hoe minder makkelijk hij verkocht wordt. Daar houden projectontwikkelaars niet van. Dat eigenaars worden opgescheept met het alsnog uitgeven van enkele duizenden euro's zal de projectontwikkelaar een overgrote zorg zijn. Voldoen aan de vraag uit de markt? Pleurt even mooi op! Daarvoor word je geen projectontwikkelaar.

Misschien kan Staf Depla aandringen op nog een wijziging van het Bouwbesluit.

LEES OOK IVARS BLOG. Klik HIER

woensdag 6 augustus 2008

Afvalhulp

Op het eerste gezicht lijkt het zo'n goed idee. Je vindt dat je aan een nieuwe computer toe bent en schaft die ook aan, maar wat doe je met die oude? Precies: er zijn nog tal van mensen in ontwikkelingslanden die onze oude computer nog een knap staaltje moderne techniek vinden. Daar kunnen ze er vast nog wel iets nuttigs mee doen. Je brengt je oude computer dus naar een of ander inzamelingspunt. Er zijn bedrijven in Europa en Amerika die zo hele massa's oude computers naar ontwikkelingslanden versturen. Die zullen daar wel blij mee zijn.

Die blijheid blijkt tegen te vallen. In Agbogbloshie wordt daar iets genuanceerder over gedacht. Agbogbloshie is een plaats in Ghana waar veel van die oude computers terecht komen, je mag ook zeggen: gedumpt worden. 80% ervan gaat regelrecht naar de toch al hoge afvalbergen daar. Er wordt daar wel iets nuttigs, in zekere zin, mee gedaan. De koperdraden worden schoongebrand, want koper levert geld op. Het verbranden echter levert vervuilde lucht op.
In ziekenhuizen in de omgeving staat Agbogbloshie bekend om zijn vele gevallen van ademhalingsproblemen. Dat schrijft Trouw. Die computers bevatten ook veel zware metalen als lood, zink en cadmium. Die zijn dan ook in overvloedige mate in de grond onder die stortplaatsen te vinden.

Veel onderdelen van computers behoren bij het chemisch afval. Op grond van internationale verdragen is het exporteren naar landen als Ghana van giftig afval verboden. Chemisch afval hier - in het Westen dus - verwerken is duur. Er is een goedkopere oplossing bedacht: het is geen afval meer, het is ontwikkelingshulp geworden. Maar een computer uit 1992 wordt zelfs in een land als Ghana niet meer als 'state of the art' beschouwd.

Innovaties moeten vaak van het bedrijfsleven komen. Het is elke keer wat spijtig te moeten constateren dat innovatieve kwaliteiten op de verkeerde manier gebruikt worden.

LEES OOK IVARS BLOG. Klik HIER

dinsdag 5 augustus 2008

Eindelijk

Sorry, lieve lezers. Het was dus toch niet helemaal zo'n goed idee het roken in de horeca te verbieden. Nu jullie niet meer geteisterd worden door al die sigarettenrook, komen jullie erachter dat het stinkt in de horeca. De Volkskrant schrijft: Zeer penetrante lijfgeuren, zoals zweetvoeten, en de lucht van verschaalde drank blijven lang hangen. Klanten ervaren dat als onprettig. Voorheen werden die luchtjes door de tabaksrook geabsorbeerd. Nu valt het nog mee, want er staan veel deuren en ramen open, maar dat duurt niet zo lang meer. Dan zit jij, in aangenaam gezelschap, te genieten van een stukje dood beest op een bedje van het een of ander met een exquis sausje en dan komt er in jullie buurt iemand zitten die op zijn racefiets is gekomen en die zich moest haasten om niet te laat te komen. Tot voor kort kon ik of een medeparia de penetrante geur die zo'n man verspreidt nog maskeren. Dat kostte jullie geen cent, want ik liet jullie niet bijdragen in de de door mij verzorgde stankmaskering.

De horeca moet nu zelf gaan zorgen voor het maskeren of absorberen van al die vieze luchtjes. De bedrijven die daarvoor zijn staan al te trappelen. Wat dacht je van
Mistig Moeras, Grootmoeders Boenwas en Zeewater Fris & Zilt"? Mijn zeer persoonlijke voorkeur gaat uit naar Bounty Beach: 'Het geeft een bepaalde ambiance.' De horecaketens kunnen - heel eigentijds - ook kiezen voor een 'corporate geur': waar je ook een 'Van der Valk' betreedt, het ruikt overal naar de toekankooi in Avifauna. De eigenaar van de Rotterdamse Baja Beach Club drukt de noodzaak van geurmachines treffend uit: Het is niet fris als je de geurmachine niet aanzet. Je ruikt de aanwezigheid van mensen. Het is al erg genoeg dat je mensen ziet en hoort. Dan wil je ze niet ook nog een keer ruiken.

Ik voorspel wel één ding: die aso's die rookten in de horeca zorgden voor stankverdrijving. Nu de horeca dat zelf moet gaan verzorgen én betalen, zullen de kosten daarvan onvermijdelijk in de prijzen verwerkt worden. Bij mij zal dat zo'n beetje kostenneutraal verlopen. Zijn jullie nou blij?

LEES OOK IVARS BLOG. Klik HIER

maandag 4 augustus 2008

Regelen

In Nederland mogen twee mensen die elkaar erg aardig vinden gaan samenwonen. Daar kijkt nauwelijks meer iemand van op. Als die twee vermoeden of aannemen dat ze best een tijd bij elkaar zullen blijven en gezamenlijk (kapitaal)goederen aanschaffen of samen kinderen (willen) krijgen, is het wel handig de onderlinge verhoudingen te regelen, bijvoorbeeld voor het geval een van de partners komt te overlijden. Je kunt trouwen, een geregistreerd partnerschap aangaan of via de notaris een samenlevingscontract sluiten.

Er is een, nog steeds slinkende, groep mensen die ook 'voor de kerk' (of de synagoge) willen trouwen. Dat is wettelijk verboden als er niet een burgerlijk huwelijk heeft plaatsgevonden. Nu komt het voor dat imams een 'islamitisch huwelijk' willen sluiten zonder voorafgaand burgerlijk huwelijk. Het is binnen de Nederlandse rechtsorde niet meer dan logisch dat ook dat verboden wordt. In Trouw van vandaag lees ik:
Met een dreigement tot beboeten (3350 euro) wist de nieuwe Haagse burgemeester Van Aartsen onlangs de orthodoxe As Soennah-moskee te bewegen informele islamitische huwelijken stop te zetten. Hij wees op de onvolkomenheden als zo’n ’halal huwelijk’ stukloopt, of bij overlijden van één van de partners. Er is dan geen recht op alimentatie of erfenis.

Uit praktisch oogpunt gezien heeft Van Aartsen natuurlijk gelijk. Net als de meeste autochtone Nederlanders weten de meeste allochtone Nederlanders niet hoe het hier allemaal in elkaar zit en een stel dat alleen 'islamitisch getrouwd' is kan ten onrechte van mening zijn dat er bij ziekte, werkloosheid, overlijden alles fijn geregeld is. Dus moeten we ervoor zorgen dat ook het islamitisch huwelijk zonder voorafgaand burgerlijk huwelijk strafbaar wordt.

Ik heb een veel simpeler oplossing: schrap uit de wetgeving elke bepaling die het religieus sluiten of inzegenen van welke vormen van samenleven ook verbiedt. Als mensen dat waardevol, mooi, wel passend of toch wel sfeervol vinden, gun ze dan die lol. Laat het aan de kerken, synagogen, moskeeën of wat voor levensbeschouwelijk club dan ook over of zij dat met hun religie of levensbeschouwing kunnen rijmen. Maak vervolgens nog eens, voor alle zekerheid, duidelijk dat daaraan - buiten die gemeenschap - geen enkele recht ontleend kan worden. Als je alles goed wilt regelen ga je naar het stadhuis of de notaris. Als een islamiet op islamitische wijze met vier vrouwen wil trouwen, heeft hij mijn zegen. Hij kan er maar met één wettelijk trouwen. Dat kan vervelend uitpakken voor die andere drie, maar de 'bijzit' van een Nederlandse man die wettig getrouwd is met een andere vrouw kan bij zijn plotselinge verscheiden ook nergens heen voor financiële bijstand en zo.

LEES OOK IVARS BLOG. Klik HIER

zondag 3 augustus 2008

Voorbeeld

Uit een onderzoek van industrieel ontwerper Elke den Ouden, bleek dat de helft van apparaten als mp3-spelers en home-cinemacenters die in reparatiecentra belandden, niets mankeerde. Ploeterende consumenten kregen de dingen thuis gewoonweg niet aan de praat. Is dat geen alleraardigst bericht? Het stond in Trouw van gisteren. Zijn we nou zo stom met ons allen? Dat valt wel mee. Het probleem ligt meer bij de elektronicafabrikanten. Die gingen tot voor kort uit van het principe: als het kan, doen we het ook. Dat betekende dus: als we een apparaat kunnen maken dat én een kopje espresso maakt én een e-mailtje verstuurt, dan doen we dat.

Ik weet ook wel dat ik een onzinnig voorbeeld geef. Maar zo langzamerhand heeft bijna iedereen een mobiele telefoon waarmee je:
- kunt fotograferen;
- muziek kunt afspelen;
- tv kunt kijken;
- kunt internetten;
- kunt e-mailen;
- je plaats op de wereldbol kunt bepalen;
- office-bestanden kunt gebruiken.
Het aardige is dat je er ook nog mee kunt bellen en sms-en.

Met mobieltjes kun je steeds meer doen en voor al die functies moet je op knopjes drukken, of op twee knopjes tegelijk. En die krengen worden steeds kleiner. Je hoeft niet eens van die grote handen en vingers te hebben om ongewild twee knopjes tegelijkertijd in te drukken. Als je er tenminste al achter bent gekomen welk knopje je voor welke functie moet indrukken. En wat voor mobieltjes geldt, geldt voor heel wat andere apparaten. Wat hebben die innovatie elektronicafabrikanten nu bedacht?
Ze zijn meer naar de wensen van de gebruikers gaan luisteren. Het staat in de krant, dus het is zo. Tot voor kort waren ze dus vooral met zichzelf bezig om aan de consument te laten zien hoe slim ze wel waren en wat voor mooie apparaten ze wel konden maken.

Ik ben twintig jaar ambtenaar geweest en ik heb dus nogal eens gehoord en gelezen dat de overheid een voorbeeld moest nemen aan het bedrijfsleven: dat bedrijfsleven werkte tenminste klantgericht. Laat me niet lachen! Probeer eens bij zo'n klantgerichte bank, verzekeraar, energiebedrijf, telefoonprovider of wat voor groot bedrijf dan ook telefonisch een probleempje op te lossen. "U hoort nu een keuzemenu." Nadat je een serie toetsen hebt ingedrukt krijg je te horen dat er zoveel wachtenden voor je zijn dat de verbinding wordt verbroken. "Probeert u het later nog eens." Als je dan later echt een sprekend mens aan de lijn krijgt, weet zhij vooral duidelijk te maken dat het probleem niet aan hun ligt, of dat het al lang geregeld is, of dat het binnenkort geregeld is als de computer weer eens meewerkt, of dat je niet bij hun bij maar bij zullie moet wezen.

Laten we eerst maar eens bekijken of dat klantgerichtwerken bij het bedrijfsleven echt gaat lukken. Daarna kan de overheid alsnog bekijken of ze dat moeten overnemen.

LEES OOK IVARS BLOG. Klik HIER

zaterdag 2 augustus 2008

Censuur

Donderdag erkende het IOC akkoord te zijn gegaan met het censureren van internet voor journalisten door de Chinese autoriteiten tijdens de Spelen, die volgende week in Peking beginnen. Dat schreef de Volkskrant op vrijdag. Daar gaan we dus weer vreselijk verontwaardigd over doen.

Tien jaar geleden, geloof ik, besloot het IOC dat de Olympische Spelen dit jaar door Beijing georganiseerd mochten worden. Iedereen die destijds een beetje de media volgde wist toen dat China geen toonbeeld was van een open, democratische maatschappij met een heilig respect voor de mensenrechten. Iedereen wist ook dat de kans op drastische veranderingen in de volgende tien jaar niet al te hoog ingeschat moest worden. Begin dit jaar liet de Chinese regering in Tibet weer eens zien hoe zij omgaat met mensen die openlijk blijk geven van enige onvrede. Prompt kwam de onvermijdelijke discussie op gang: moeten onze sporters de SPELEN boycotten. Maar dat kun je die jongens en meisjes niet aandoen. Die hebben zich vier jaar lang te pletter getraind.

Goed, 'wij' gaan dus gewoon meedoen en 'wij' gaan op de tv gewoon alle sporten volgen die we interessant vinden tot en met het kleiduiven schieten toe. Maar dan doet de Chinese overheid iets onvergeeflijks: niet alleen onthouden zij de Chinezen de onbelemmerde toegang tot het internet, ook de journalisten van over de grens mogen niet alle sites bezoeken die ze willen bezoeken. Daar word je als journalist bijzonder pissig van. Dus wat doe je als journalist? Je maakt daar een pissig berichtje over en daarna ga je je bezighouden met die sporten waarvoor je bent ingehuurd. Per slot van rekening krijg je niet elke dag de kans Beijing te bezoeken.

In een eerdere 'Beggartalk' heb ik al eens geschreven dat er een perfecte manier is om de Chinese regering te straffen voor hun censuur: alle journalisten uit Beijing terugtrekken en niet meer, aan de hand van Chinese persberichten, bekend maken dan de uitslagen. De sporters kunnen rustig doen waar ze goed in zijn, 'wij' krijgen een warm gevoel als 'we' een medaille halen en China mist alle reclame- en propagandamogelijkheden.

Uiteraard hebben wij in Nederland onze typische Nederlandse problemen: van dat schijterige IOC maakt ook een lid van ons koninklijk huis deel uit. En voor alles wat die enthousiaste supporter van 'Oranje' doet is Jan Peter verantwoordelijk.
Vrijwel de hele Tweede Kamer noemt de kniebuiging van het internationale sportcomité een schande. Het gaat de coalitiepartijen PvdA en CDA te ver om Willem-Alexander verwijten te maken. SP’er Van Bommel (...) heeft officieel aan Balkenende gevraagd of de prins van de overeenkomst op de hoogte was. Stomme vraag! Natuurlijk niet! Die maoïst Van Bommel weet net zo goed als jij en ik dat als onze koninklijke familie ergens de pest aan heeft, dan is het wel aan censuur. Willem-Alexander kan echt niet elke IOC-vergadering bijwonen. Hij moet ook het water overal in de gaten houden en dat resort in Mozambique komt er ook niet vanzelf. Reken er maar op dat hij tussen het bekijken van alle wedstrijden en het meehossen in het Holland Huis door best even tijd vindt om die Jaques Rogge op zijn vestje te spugen.

LEES OOK IVARS BLOG. Klik HIER

vrijdag 1 augustus 2008

Liberalisering

De Verenigde Staten en de Europese Unie zijn, op mondiaal niveau, welvarende gebieden. Canada, Australië en Nieuw-Zeeland mag je daar ook bij rekenen. In deze 'Eerste Wereld' wordt niet op grote schaal honger geleden. Vrijwel overal elders gaat het minder goed. Die Eerste Wereld is bereid de honger in andere landen te bestrijden door de wereldhandel te liberaliseren. Daarnaast vinden ze vrije handel ook nog eens principieel van groot belang. Maar al te goed is natuurlijk buurmans gek en daarom is de conferentie van de Wereldhandelsorganisatie, de WTO, over liberalisering van de wereldhandel mislukt. Trouw schrijft in een bericht daarover: De Wereldbank heeft onlangs berekend dat de mondiale economie jaarlijks met 96 miljard dollar kan groeien als goederen en diensten onbelemmerd de grens over kunnen. Dat is een enorm bedrag, waarmee heel wat kwakkelende economieën op de been geholpen, dan wel gehouden kunnen worden. Het zou bovendien een weldadig effect kunnen hebben op het nijpende probleem van de voedselschaarste, dat met name arme landen de das dreigt om te doen. We blijven onze boeren dus gewoon beschermen door met importheffingen de invoer van producten te beperken.

De Eerste Wereld, de vrije-marktdenkers van de Verenigde Staten voorop, zijn bang. Ze zijn met name bang voor de zogenaamde 'opkomende economieën', China, India en Brazilië, landen die je
nauwelijks nog als ontwikkelingslanden kunt beschouwen. Ik ben geen groot kenner van de (economische) situatie in die opkomende economieën, maar uit wat ik daarover zie en lees heb ik nooit de indruk gekregen dat het de grote massa's daar nou al bijna net zo goed gaat als bij ons. Zeker, in het NOS-journaal van eergisteren werd melding gemaakt van de gigawinst van het Indiase Tata-Steel (eigenaar van Corus/Hoogovens), maar hoeveel van de ruim één miljard Indiërs gaan daar meer en beter van eten?

Het zou al heel wat zijn als nergens op de wereld meer mensen gewoon dood gingen van de honger, maar als ze eenmaal zo ver zijn, willen ze ook wat bij ons 'standaard' is: een huis dat je droog en warm houdt, een kraan waar schoon water uitkomt, een toilet dat is aangesloten op een goed functionerende riolering, een radio, een tv, een koelkast, een wasmachine, een mobieltje, een pc met internetaansluiting ... etc.

Liberaliseren? Natuurlijk! Doen! Maar het hemd is nog altijd nader de rok.

Filmtip: Net 5, 20.30 uur: "Witness".

LEES OOK IVARS BLOG. Klik HIER