woensdag 11 januari 2017

BELEGGEN

Negentien jaar geleden kocht ik een appartement aan de Geuzenkade in het stadsdeel De Baarsjes. Ik betaalde daar 180.000 gulden voor. Een week of drie geleden keek ik eens op Funda. In hetzelfde stuk Geuzenkade zag ik een pand te koop gelijk aan wat ik bezat voor de prijs van 275.000 euro. Gisteren was dat pand niet meer te vinden op Funda. Je mag aannemen dat het verkocht is. Het is niet ondenkbaar dat er meer voor betaald is dan de vraagprijs.

Ik vertel niets nieuws als ik hier schrijf dat de woningmarkt in Amsterdam enigszins overspannen is. Het is bepaald niet eenvoudig een betaalbare woning te vinden. Dat is niet alleen een kwestie van (veel) vraag en (weinig) aanbod. In Het PAROOL las ik: Eén op de zes woningen die in Amsterdam worden verkocht, valt in handen van beleggers.

Beleggers willen geld verdienen. Dat dat ten nadele kan gaan van gewone mensen die niets anders willen dan betaalbaar wonen in de woonplaats naar keuze, dat zal de beleggers worst wezen. Je koopt een huis, splitst dat in diverse apartementen, die je vervolgens, tegen een behoorlijke prijs, gaat verhuren.

Je kunt natuurlijk redeneren: Ja, de markt is nu eenmaal de markt, maar ik zou het geen gek idee vinden om dit soort prijsopdrijvende praktijken onmogelijke te maken. Wat mij betreft mogen dat best overheidsmaatregelen zijn.