donderdag 16 juli 2009

Foto

De trouwe bezoekers van 'Beggartalk' kijken er al lang niet meer naar, denk ik, die foto van mij rechts van de tekst. Diezelfde trouwe lezers herinneren zich wellicht mijn blog van 5 juli jl., waarin ik het had over de uiterlijke kenmerken van mijn leeftijd. Daarover zat ik nog wat verder te denken, wat mij tot de conclusie bracht dat de op zich heel aardige foto inmiddels wat gedateerd was. Die foto is zo'n jaar of zeven oud en het verouderingsproces heeft in die jaren niet stilgestaan. Maar zoals Al Stewart zingt in 'On the border': "You never see the change from day to day".

Ik beschikte niet over recente foto's van mezelf, dus bezon ik mij. Vrijwel iedereen kan tegenwoordig 'instantfoto's' maken en per omgaande aan anderen toesturen. Het wachten was dus op een ontmoeting met iemand die tussen de bedrijven door even een hedendaagse foto van mij wilde maken. Afgelopen dinsdag deed die gelegenheid zich voor.

Al ruim een jaar volg ik het eveneens (vrijwel) dagelijks verschijnende blog van 'Zuster Klivia' en zij het mijne. We reageren wel eens online op elkaars teksten en een enkele keer doen we dat wat uitgebreider via e-mail. Op die manier ontstond een soort relatie, die je overigens niet in 'romantische' zin moet duiden, alleen al gelet of het feit dat ik ruim ouder ben dan haar moeder. Zuster Klivia begon afgelopen maandag aan haar vakantie en deze week bevindt haar dochter zich in een ponykamp. De zuster is niet het type dat dan een week met de ziel onder haar arm rondloopt en voortdurend op zoek is naar gezelschap. Maar toen ik een ontmoeting suggereerde, zodat we ook eens 'het gezicht achter het blog' konden zien, had ze daar wel oren naar. Zo troffen we elkaar dinsdag om 15.15 uur op het terras van Café Reijnders op het Leidseplein. Rond 20.00 uur nam zij de tram naar Amsterdam Centraal en ik de tram naar huis. Het was, dat zal wel duidelijk zijn, een aangenaam samenzijn, dat op passende wijze werd begeleid door bier, fish and chips, cider, wijn, espresso en cappuccino. En tussendoor werd dus mijn duidelijk ouder geworden kop vastgelegd op Klivia's mobieltje. Kijk en huiver.

In haar weblog van gisteren schreef Zuster Klivia: Voorzichtig als ik ben (ben geen allemansvriendje), had ik een uurtje of twee uitgetrokken voor een borrel. Maar die twee werden er vijf. Daaruit kun je dus opmaken dat het erg gezellig was. Na bier en cider besloten we daar ook wat te eten te nemen en na de 'fish and chips' dronken we nog even koffie. Ik zat weer in de trein van 20h40 terug naar Delft en was dus omstreeks tien uur weer 'zu hause'. Waarvan acte.

Let op! Vandaag is er een dubbele 'Beggartalk'. Zie hieronder.
x

Blaren

Obama strikt Balkenende. Dat was een 'kop' in Het PAROOL van gisteren. Balkenende wil toch overwegen om gevangenen uit Guantánamo Bay op te nemen in Nederland. (...) "Er zijn geen garanties, want dit onderwerp ligt buitengewoon gevoelig in Nederland." Dat mag je wel zeggen. Ik zou in Balkenendes plaats gezegd hebben: "Beste Barack, we hebben in Nederland een spreekwoord: Wie zijn gat brandt moet op de blaren zitten."

Toen Amerika in de 'war on terrorism' gevangenen ging maken kon er gekozen worden uit twee dingen: 1. het zijn krijgsgevangen; 2. het zijn misdadigers. In geval 1. zou de Conventie van Genève van toepassing zijn geweest. In geval 2. zouden de gevangenen voor een normale rechter kunnen worden gebracht, hetzij in Amerika, hetzij in een andere land. Tegen beter weten en adviezen uit andere democratische landen in, koos Amerika voor een geheel nieuwe optie. Het ging hier niet om krijgsgevangen, niet om misdadigers, maar om "unlawful combattants" (onwettige strijders). Zij zouden worden berecht door een speciaal daarvoor ingestelde rechtbank in Guantánamo Bay. Intussen is duidelijk geworden dat, zelfs volgens de Amerikaans regels, een aantal personen volkomen onterecht gevangen werd gehouden. Intussen is ook duidelijk dat een rechtszaak voor een 'gewone' rechtbank niet tot een veroordeling zou leiden, omdat het 'bewijsmateriaal' op onwettige wijze (bijv. marteling) was verkregen. Bovendien zijn veel gevangenen na zeven jaar gevangenschap nog altijd niet voor welke rechter dan ook gebracht. De behandeling van de gevangen was, kortom, een aanfluiting van elk democratisch rechtssysteem.

Obama kan niet persoonlijk verantwoordelijk gehouden worden voor wat zijn voorganger willens en wetens fout gedaan heeft. Maar hij is nu 'de regering' en de Amerikaanse regering zal in eigen huis een oplossing moeten vinden voor de opvang van die personen die niet naar hun land van herkomst terug kunnen, omdat hen daar mogelijk een lot wacht dat nog een graadje erger is dan het verblijf in Guantánamo Bay. Amerika kent een 'getuigenbeschermingsprogramma'. Dat kan volgens mij zo toegepast worden op de personen die Guantánano Bay mogen verlaten. Het zal een paar dollarcenten kosten, maar waarom zouden wij de rotzooi van de Amerikanen opruimen die ze zelf gemaakt hebben?