zaterdag 7 november 2015

FANTOOM

Vannacht ben ik erin getrapt: de fantoomhuisbel. Een jaar of vijf, zes geleden, ik woonde toen nog op de Geuzenkade in De Baarsjes, heb ik daarover hier al eens geschreven. Af en toe word ik wakker door mijn telefoon of huisbel. Die telefoon echter klinkt met zo'n ouderwetse rinkel van de telefoon uit mijn jeugd. Hij gaat ook nooit meer dan één keer over. Ook de huisbel klinkt heel anders dan de echte 'bel'. Ik realiseer me dus altijd direct dat ik in mijn beld kan blijven liggen.

Je moet ook nog even weten dat sinds begin mei ik tweemaal daags bezoek krijg van de thuiszorg die de steunkousen komt aan- en uittrekken die de bloedsomloop in mijn benen reguleren. (Er schijnt hier en daar een enkeling te zijn die die dingen zelf kan aantrekken, maar daar hoor ik dus niet bij.) 's Avond komt de thuiszrg meestal tussen acht en negen uur. Soms ga ik ook wel eens kort na het journaal naar bed.

Vannacht werd ik dus wakker van de 'huisbel'. Ik had net een uurtje geslapen, bleek later. Ik stapte mijn bed uit en liep naar de woonkamer waar de intercom hangt, waarop ik kan zien wie er voor de deur staat en waarop een knopje zit waarop ik moet drukken om de deur open te doen. Tijdens die paar stappen dacht ik: 'Ga dan ook niet naar bed als de thuiszorg nog niet geweest is.' (Ik draag nooit een pyjama.) Direct daarna besefte ik dat de thuiszorg al geweest was en toen constateerde ik ook dat de monitor van de intercom zwart was: er was helemaal niet gebeld. Voor het eerst sinds dat fantoom zich af en toe aandient was ik erin getrapt. Dat overkomt me geen tweede keer.