maandag 2 november 2009

Spectaculair

Met paarden heb ik niet zo veel. Ik vind ze eigenlijk alleen boeiend om naar te kijken als ik er heel veel tegelijk zie, zoals in een westernfilm, of nog mooier: in 'The Lord of the Rings'.

Gezien het voorgaande zul je begrijpen dat dressuur me ook niets zegt. Eerlijk gezegd vind ik dat er altijd nogal tuttig uitzien, al begrijp ik echt wel dat wat (o.a) Ankie van Grunsven met diverse paarden weet te bereiken heel knap werk is. Maar hoe knap het ook is, ik zou het als onderdeel van de Olympische Spelen willen schrappen. Voor hetzelfde geld immers kun je gedresseerde dolfijnen laten optreden. Dat kan ook behoorlijk spectaculair zijn. Of vervang kleiduiven door echte duiven en geef de gouden medaille aan de eigenaar/trainer van de duif die de meeste op hem/haar gerichte schoten weet te ontwijken.

Maar goed, ook bij de paardendressuur staan de ontwikkelingen niet stil, begrijp ik uit een artikel in de Volkskrant: 'Dressuur moet spectaculairder'. Een heuse Task Force heeft een vijftig pagina's tellend rapport uitgebracht. Zo moet het jurysysteem op de schop om vóór de volgende Olympische Spelen in Londen, 2012, tot een veel inzichtelijkere sport te komen. Nu is de toeschouwer vaak de dupe van de moeilijk te volgen jurering in een sport die voor leken toch al uiterst lastig te begrijpen is. Dat begrijp ik dan weer niet. Hoezo: de dupe? Toeschouwer A en toeschouwer B vinden na een paar uur volop genieten dat paard X de gouden medaille verdient, maar tot hun afgrijzen besluit de jury dat die medaille naar paard Y gaat. Hebben A en B ineens minder genoten? Dit is weer typisch zo'n geval van: het wordt pas echt leuk als je na afloop naar je eigen nationale vlag kunt kijken die onder het luisteren naar het eigen volkslied omhoog gaat. OK, zal de halve jury omgekocht zijn, als we dat volkslied maar horen.

Waar het allemaal om gaat is dat er wat wordt gesleuteld aan het jureringssysteem. Daar zal die Task Force best heel grondig over hebben nagedacht, maar het is me volstrekt een raadsel hoe je daarmee het hupsen van die paarden spectaculairder kunt maken. Daarvoor moet je die paarden nog wat nieuwe kunstjes leren, bijvoorbeeld een heel rondje alleen op de achterbenen lopen. Of je laat ze, vergelijkbaar met de limbo, niet over een oxer heen springen, maar er onderdoor dansen.

De Task Force heeft één baanbrekend, vind ik tenminste, advies: we noemen het geen dressuur meer, maar showdressage. In ieder geval weten de Engelsen, Fransen, Spanjaarden, Italianen en Portugezen wat daarmee bedoeld wordt. De Grieken komen er ook wel achter dat εκπαίδευση αλόγου σε περιστροφές hetzelfde is.