zaterdag 23 september 2017

HELM

Ik heb ooit, rond de jaarovergang 1997 - 1998, een aantal weken met een helm op gefietst. Dat was tijdens een (fiets)vakantie in Nieuw-Zeeland. Daar is voor iedere fietser het dragen van een helm verplicht. Ik vond het maar niks de hele dag zo'n ding op m'n kop te moeten hebben.

De discussie over het, al of niet verplicht, dragen van een helm is weer opgelaaid, nu is vastgesteld dat er nogal wat dodelijke verkeersslachtoffers zijn onder, met name oudere, e-bikegebruikers. Als oorzaken worden o.a. genoemd de drukte op de overvolle fietspaden; door het motorblok een ander zwaartepunt dan bij een gewone fiets; de e-bike is zwaarder dan een gewone fiets.

Dat zal allemaal wel zo zijn, maar de hoofdoorzaak is volgens mij dat er veel te hard gefietst wordt. Ik heb een aantal jaren op een e-bike gefietst, maar in de stad ging ik nooit harder dan 15 km/u. In de polder ging ik wel eens tot 25 km/u. Bij die snelheid hield de ondersteuning op.

Het idee achter de e-bike is niet ergens sneller te zijn, maar om het einddoel te bereiken met minder inspanning. Dat kwam mij, als COPD-patiënt, goed uit. De beste manier om, met welk vervoermiddel dan ook, het einddoel op tijd te bereiken is: op tijd vertrekken. We doen dat volgens mij alleen als we ergens lopend heen gaan. Snelwandelaars zie je alleen bij de Olympische Spelen.

De maximumsnelheid die ik met mijn scootmobiel kan halen is 19 km/u. Die haal ik zelden, eigenlijk alleen als ik, via een geasfalteerd en rustig fietspad, naar mijn huisarts of naar het BovenIJ ziekenhuis ga. In het winkelcentrum dat ik dagelijks frequenteer ritselt het van de scootmobielen. Het gebeurt echt niet zelden dat ik andere scootmobielgebruikers zie 'scheuren'. Het zijn meestal oudere mensen. Vanwaar die haast?