woensdag 31 juli 2013

Fotogeniek

 1. De Magerebrug;
 2. Oud West;
 3. De Westertoren;
 4. Museumplein;
 5. Albert Cuypmarkt;
 6. Amsterdamse School;
 7. Jan Schaeferbrug;
 8. Oudezijdse Achterburgwal;
 9. Hoek Albert Cuypstraat en de Eerste van der Helststraat;
10. Het Rembrandtplein.

Het zal iedereen wel duidelijk zijn dat hierboven plaatsen in Amsterdam staan. Ze worden vermeld in Het PAROOL als De tien meest fotogenieke plekken van Amsterdam. Maar dat vonden ze bij Nikon, dat zich beter kan bezig houden met de tien meest fotogenieke plekken van Tokio. Volgens Van Dale is 'fotogeniek' "zich goed latende fotograferen, op foto's een voordelige indruk makend".

Ik ken Amsterdam ook een beetje en kan me niet helemaal verenigen met het lijstje hierboven. Wat moet ik met "Oud West"? Dat is geen "plek" dat is een heel stadsdeel. Daar zitten vast wel fotogenieke plekken in, maar ook plekken die nauwelijks een tweede blik waardig zijn. Ook de "Amsterdamse School" is geen plek. Fotogenieke voorbeelden van deze bouwstijl kom je op diverse plaatsen in Amsterdam tegen: in het stadsdeel "De Baarsjes", in de "Nieuwe Pijp", de "Rivierenbuurt" en de "Spaarndammerbuurt".

Het Museumplein was misschien ooit fotogeniek, maar na de aanbouw bij het Van Gogh Museum en de (ver)nieuwbouw van het Stedelijk Museum heeft het, naar mijn oordeel, veel van zijn charme verloren.

De Albert Cuypmarkt is een toeristische trekpleister, maar ik zie geen verschil met de Ten Catemarkt in Amsterdam West. Beide markten bestaan uit reeksen kraampjes waar voornamelijk etenswaren verkocht worden. Wat daar fotogeniek aan is, is me niet duidelijk.

De Oudezijds Achterburgwal hoort zeker bij de lijst, maar waarom juist die is uitgekozen is me niet duidelijk. Je kunt immers de hele grachtengordel wel op die lijst zetten. Is de Oudezijds fotogenieker dan de Gouden Bocht van de Herengracht?

Ook in dit lijstje is weer eens een van de mooiste stukjes Amsterdam over het hoofd gezien: de Westelijke Eilanden, met o.a. het Prinseneiland en het Bickerseiland. Eigenlijk moet ik er mijn mond over houden, want voor je het weet gaan alle toeristen erheen. Die zie je er nu nauwelijks. Dat moeten we maar zo houden.

dinsdag 30 juli 2013

Zomergasten

Jarenlang heb ik niet naar 'Zomergasten' gekeken. Na een aantal jaren had ik het wel gezien. Het was niet langer belangrijk wie en wat er in het programma te zien was, maar wie het presenteerde en hoe zhij het deed. Afgelopen zondag heb ik weer eens gekeken. Niet vanwege de gast van dienst want ik ben geen liefhebber van Hans Teeuwen. Ik vind hem eerder irriterend dan humoristisch, maar dat ligt ongetwijfeld aan mij. Na een half uur was ik dan ook wel uitgekeken en ben ik naar bed gegaan.

De Volkskrant vond het de moeite waard er een hele column aan te wijden onder de titel 'Teeuwen bleek ze toch echt allemaal op een rijtje te hebben en wilde zich hier bijna voor verontschuldigen'. 37 mensen (tot 14:12 uur) vonden het weer de moeite waard daarop te reageren en de onbenullige details werden daarbij niet geschuwd: Waar komt overigens die vreemde onhebbelijkheid vandaan om, zoals (Wilfried) De Jong (de presentator) gisteren deed, de bovenste twee -- of waren het er drie ?? -- knoopjes van het overhemd open te zetten? Zeer, zeer ordinair. Teeuwen deed dat beter: van zijn duur ogende overhemd stond slechts één knoopje, het bovenste, open. Misschien voor sommigen een detail, maar juist aan details herken je de beschaving.

Als je nog even verder googelt dan zie dat die column en de reacties daarop weer aanleiding gaven tot commentaren op Facebook. Ik heb geen tweets gezien, maar waarschijnlijk heb ik niet lang genoeg gezocht. (Zal ik vast reageren? Er moest ook iemand zo nodig over bloggen.) Het programma wordt inmiddels 26 seizoenen uitgezonden, wat behoorlijk lang is voor een programma dat (gemiddeld) zo'n 300.000 kijkers trekt. Ik vermoed dat die zich als intellectuelen beschouwen. Ik ben maar een gewone jongen.

maandag 29 juli 2013

Onderdanig

Ik had gisteren naar het 'Filosofenkwintet' gekeken op Nederland 1 en bleef nog even hangen. Dus zag ik 'Op Avontuur'. Dat ging over Nederlandse mannen die bij een bureau hier in Nederland aan de hand van videobanden een vrouw in de Filipijnen zoeken. Ze zoeken er een paar uit en gaan vervolgens naar de Filipijnen om kennis met ze te maken en, als alles volgens plan verloopt, een definitieve keuze te maken. Je mag van een Filipijnse vrouw niet verwachten dat ze Nederlands spreekt, dus je zou verwachten dat zo'n Nederlandse man redelijk Engels spreekt. Een van die mannen duidde kaas aan als "Cheers" en een goed gesprek zat er verder ook niet in.

Waarom gaat iemand helemaal naar de Filipijnen om een vrouw te vinden? Je zou zeggen dat Nederlandse datingsites ruim voldoende mogelijkheden bieden en je kan ook nog altijd lid van een tennisclub worden. Maar ja, Nederlandse vrouwen zijn "geëmancipeerd, materialistisch en carrièrejagend". Aziatische vrouwen zijn "veel onderdaniger". Dat blijkt. Een van die vrouwen wil in Nederland graag werken voor haar eigen inkomen "als het van hem mag".

Wat zijn we toch een vooruitstrevend volkje. Als de vrouwen hier te zelfstandig zijn en niet gewoon naar je willen luisteren, dan ga je toch in een ver buitenland zoeken. Daar zien ze er ook nog wat exotisch uit en je bent een stuk welvarender dan de mannen die ze in hun dagelijkse omgeving tegenkomen. Dat is ook een pluspunt. Dan worden ze al gauw gek op je.

zondag 28 juli 2013

Tempel

Wie mijn website wel eens bezocht heeft weet dat ik wel iets heb met schaatsen. Je hoeft niets met schaatsen te hebben om te weten dat onlangs de KNSB en NOC-NSF hebben besloten dat de belangrijkste overdekte kunstijsbaan (tegenwoordig schaatstempel genoemd) in Almere gebouwd moet worden. Dat wordt ze niet in dank afgenomen in Heerenveen en aanpalende slikken en sompen. Je kunt ook zeggen dat heel Friesland, onder aanvoering van de Commissaris van de Koning, over de rooie is. Schaatswedstrijden van enige importantie, vinden ze daar, horen in Thialf geschaatst te worden. Dat is al enkele tientallen jaren zo en dat hoort zo te blijven.

Als er in Thialf geschaatst wordt, zit de publieke tribune meestal vol, dit in tegenstelling tot ijsstadions in het buitenland, die zelfs met Olympische wedstrijden of WK-wedstrijden niet vol te krijgen zijn. In tegenstelling tot wat ze in Friesland schijnen te denken worden die tribunes niet alleen gevuld door Friezen en komen al die mensen niet op Thialf af. De toeschouwers komen uit heel Nederland en ze komen om naar het schaatsen te kijken. Neem van mij maar aan dat als over enkele jaren het WK-allround in Almere geschaatst wordt, de tribunes daar tot de laatste zit- en of staanplaats gevuld zijn.Toen Thialf nog niet overdekt was werden belangrijke schaatswedstrijden ook wel eens buiten Heerenveen gereden en altijd zaten de publieke tribunes vol.

Ik kijk graag naar schaatswedstrijden, maar ik ben nog nooit in Thialf geweest en zal ook nooit in de Ice Dome in Almere komen. Nederland is immers het enige land ter wereld waar schaatswedstrijden integraal op tv te bekijken zijn. Waarom zou ik naar een plaats op het platteland afreizen om te kijken naar iets wat ik thuis beter kan zien?

zaterdag 27 juli 2013

Lelijk

Volgende week zaterdag is het weer zo ver. Dan gaan homo's en lesbo's tijdens de Gay Pride Canal Parade  weer massaal op de Amsterdamse grachten varen. Amsterdamse en niet-Amsterdamse hetero's gaan er weer massaal naar kijken. BNH's (Bekende Nederlandse Hetero's), o.a. Jeanine Hennis-Plasschaert, onze charmante minister van Defensie, gaan niet alleen kijken, zij varen zelfs mee. Zo kunnen ze laten zien dat de organisatie die zij vertegenwoordigen homo's en lesbo's niet minder waardeert dan hetero's.

Er vaart ook een 'voetbalboot' mee. Als ik het allemaal goed begrepen heb, zal zich daar geen enkele (voetbal) praktiserende homo of lesbo op bevinden. We zullen Louis van Gaal zien, Patrick Kluivert, Ronald de Boer, Aron Winter, Pierre van Hooijdonk, Bryan Roy en niemand minder dan de voorzitter van de KNVB, Michael van Praag. Op de website van RTV-NH lees ik: "De KNVB wil met deelname aan de Gay Pride laten zien dat het Nederlandse voetbal openstaat voor een open en veilig sportklimaat waarin iedereen zichzelf kan zijn. De voetbalbond presenteerde in oktober het actieplan 'Voetbal voor iedereen'. Dat plan bevat 11 actiepunten ter bevordering van homoacceptatie in het Nederlandse voetbal." Voor zover ik weet heeft dat actieplan er nog niet toe geleid dat er veel voetballende homo's uit de kast gekomen zijn. Ik kan me eerlijk gezegd niet voorstellen dat een boot vol ex-voetballers/hetero's en voetbalbobo's een belangrijke bijdrage zal leveren.

We moeten er natuurlijk blij mee zijn dat de Gay Pride Canal Parade een van de drukst bezochte publieksevenementen in Nederland is en dat overheidsvertegenwoordigers vrolijk meedoen. Er zijn immers nog heel wat landen waar soortgelijke evenementen kunnen rekenen op tegenwerking van de overheid en agressie van het grote publiek. Dit jaar wordt de Gay Pride Canal Parade hier voor de achttiende maal gehouden. Is het nog steeds nodig? Er zijn nog altijd mensen in Nederland die niets van homo's en lesbo's moeten hebben. Zullen die door het bijwonen van de Canal Parade op andere gedachten gebracht worden? Ik vrees eerder het tegendeel. Ik ga zelf niet naar die Canal Parade kijken, want ik neem nooit deel aan grote publieksevenementen, of die nu het koningshuis, oude zeilschepen of niet-hetero's als uitgangspunt hebben. Ik ken die Canal Parade dus alleen van wat de tv ervan laat zien. En van die beelden zou ik bijna homofoob worden. Ik vind het een ontzettend exhibitionistisch gedoe. Ik vind het best dat iemand trots is op zijn seksuele geaardheid - al heb ik nog nooit een trotse hetero ontmoet - maar als ze het met hun allen doen vind ik het lelijk en ik houd niet van lelijk. Sorry hoor, maar van mij mogen ze die jaarlijkse boottocht afschaffen.

vrijdag 26 juli 2013

Emotie

Als je daarvan houdt kun je vrij vaak genieten, ik geloof met het programma 'Spoorloos', van mensen die na vele jaren, of voor het eerst in hun leven, een nabije bloedverwant ontmoeten. De programmamakers zien er geen been in naar andere werelddelen te reizen om zo'n ontmoeting te regelen. Ze doen dat uiteraard omdat er niet veel mooiers is dan het bij elkaar brengen van bloedverwanten die elkaar lang of nog nooit gezien hebben. Dat de ten toon gestelde emoties ook nog eens door een groot aantal kijkers graag meebeleefd worden is mooi meegenomen natuurlijk. Ook de publieke omroep gaat vette kijkcijfers niet uit de weg.

Gisteravond was er bij de KRO ruimte voor 'Spoorloos', maar kennelijk hadden ze geen materiaal meer op de plank liggen. Wat een mazzel dat een Engelse zender het format voor dit programma van de KRO heeft gekocht. Daar heet het 'Long Lost Family'. Dus viel er gisteren volop te genieten van twee tweelingzussen die kort na de geboorte van elkaar gescheiden waren, maar elkaar nu eindelijk ontmoetten. En het mooiste was nog wel dat ze slechts 5 km van elkaar wonen. Nee, ik heb het programma niet gezien, want ik kan niet tegen zo veel emotie. Die wetenschap haal ik uit de tv-gids.

Wereldwijd zijn er nog negentien tv-stations die het format van de KRO hebben gekocht. Mocht, God verhoede het, de KRO dus stoppen met het zelf produceren van nieuwe opnamen van 'Spoorloos', dan kunnen ze vast, tegen een vriendenprijsje, buitenlandse emotie importeren en die over de Nederlandse kijkers uitstorten.

Een wat recenter fenomeen op de Nederlandse tv is 'Heel Holland Bakt' (dat geloof ik al weer afgelopen is). Vrij onlangs zag ik, bij een Nederlandse zender, een Engelstalige versie van dit programma voorbij komen. Van 'Europa' moeten we niets hebben, maar we nemen wereldwijd wel elkaars tv-programma's over. Over monocultuur gesproken.

donderdag 25 juli 2013

Warm

Wat een spanning gisteren! Wordt het nou een hittegolf of niet? Drie dagen met 30 graden hadden we al gehad. Vandaag schijnt het zeker 25 graden te gaan worden. Maar zou het gisteren wel 25 graden worden? En dan niet in Achterste Heikant of Beersterhoogen maar in De Bilt, want anders geldt het niet.

Eerst zijn we er maanden lang mee bezig dat het veel te koud is. En nu roepen we elkaar voortdurend toe dat we niet te lang in de zon moeten zitten, dat we voldoende moeten drinken en ons vooral niet te veel moeten inspannen. Ik heb in de loop van 74 jaar al diverse hittegolven meegemaakt, zonder dat er code geel of oranje of wat voor kleur dan ook, werd uitgeroepen. Gingen er toen niet meer mensen, vooral oudjes, dood of wisten we dat gewoon nog niet? We lagen hele dagen in het (open lucht) zwembad. We dronken gewoon wat, limonade of water, als we dorst hadden. Daar hoefde niemand ons voor te waarschuwen.

Zeuren over het weer behoort, net als bij de Britten, tot onze nationale volksaard, maar wanneer zijn we er eigenlijk min of meer wetenschappelijk over gaan zeuren? Over kou, geloof ik, toen we de eerste Elfstedentocht na 1964 achter de rug hadden. Die was rechtstreeks op tv uitgezonden en sindsdien hebben we min of meer jaarlijks recht op die schaatstocht. Het mag niet meer koud worden zonder Elfstedentocht, want dan is kou vervelend.

Van hitte werden we ons dacht ik pas goed bewust toen er bij een Vierdaagse twee doden vielen, waarop die Vierdaagse werd afgelast. Als ik me goed herinner hadden de twee mensen die toen overleden, gezien hun algemene conditie, sowieso beter niet, nog helemaal los van de weersomstandigheden, aan de Vierdaagse kunnen deelnemen.

Eerlijk gezegd interesseert het me geen bal of de weerman/vrouw van dienst vanavond in het NOS-journaal verklaart dat we een echte hittegolf hebben meegemaakt. Ik heb geen medelijden met mensen van wie in een onweersstorm de tent onder water loopt of uit de grond gerukt wordt. Hadden ze die tent maar op de juiste plaats en goed moeten opzetten.  Kamperen moet je leren. En ze hoeven mij niet te vertellen dat ik kalm aan moet doen als het warm is.

woensdag 24 juli 2013

Water

Vanwege alle medische toestanden ben ik er nog niet toe gekomen in de buitenlucht van de zomer te genieten. Ik ben nog niet de stad in gefietst naar een terrasje, noch naar het naaktstrandje in het Twiske. Ik heb me dus ook nog niet bezorgd hoeven te maken over de beschermingsfactor.

Fysiek span ik me dus nauwelijks in, zodat ik ook weinig (extra) vocht verlies. Dat hoef ik dus ook niet aan te vullen. Je zult mij dus geen water zien drinken, (behalve als ik mijn dagelijkse pillen inneem). Ik houd niet van water drinken. Ooit fietsten we door Colorado en daar bezochten we dus wel eens een horecagelegenheid. Zodra je zat werden er een karaf met water en twee glazen neergezet. Meteen ook hing er een walm van chloor om ons heen. De inwoners van Colorado waren er waarschijnlijk wel aan gewend, maar daar dronk ik zeker geen water.

Het kraanwater in Nederland is in het algemeen zeker van betere kwaliteit dan dat in Colorado. Het schijnt zelfs onzin te zijn om zogenaamd bronwater te drinken, tenzij je per se water met bubbeltjes wilt drinken. Een paar jaar geleden was zag je ineens 'iedereen' vrijwel constant aan een flesje water lurken. Die hype is inmiddels over, al zie je nog vaak mensen die regelmatig hun flesje tevoorschijn halen.

Er zijn periodes geweest dat ik veel water dronk. Dat was tijdens wandeltochten door Zweeds Lapland. Daar kan van alles gebeuren, maar van dorst omkomen is vrijwel onmogelijk. Waar je ook loopt, staat, zit of ligt, zelden is stromend water verder dan enkele meters bij je vandaan. Je kunt het rechtstreeks uit het stroompje, beekje of rivier drinken. Het hoeft niet gekookt te worden. En het is lekker! Waarschijnlijk maakte het enkele uren eerder nog deel uit van een gletsjer. Het zit waarschijnlijk vol stoffen als mineralen, die er hier volledig uitgefilterd worden. Het is water zoals de natuur dat bedoeld heeft en nog steeds produceert.



dinsdag 23 juli 2013

Gallemiezen.

Vandaag wederom een blogje van mijn hand.

Niet omdat het weer slecht gaat met Evert, die mankeert namelijk niks. Naar eigen zeggen zit ie niet meer in de stijgende lijn omdat hij weer zijn oude zelf is. Er valt niks meer te stijgen. Hij voelt zich prima. Dat heb ik overigens zelf ook live kunnen constateren. Afgelopen zaterdag waren Vlam, Jill en ik even op de koffie bij hem. We hadden het wereldberoemde (in de Haaglanden e.o.) hazelnootschuimgebak van Maison Kelder bij ons en hebben in anderhalf uur zo goed als bijgekletst. Na mijn vakantie staat er een lunch gepland en kunnen we uitgebreider praten.

Ik dwaal af: vandaag dus geen blogje van Everts hand.

Zijn modem is namelijk naar de gallemiezen.

Donderdag wordt het apparaat vervangen/gemaakt.

Tot die tijd radiostilte alhier.

Helaas!

Groet,
Klivia.


maandag 22 juli 2013

Communicatie

Enkele regels uit Trouw: Volgens de grote incassobureaus kampen een paar honderdduizend jongeren in Nederland met betalingsachterstanden. Gemiddeld staan ze 1050 euro in het rood. (...) Van de jongeren met schuld staat 60 procent in het krijt bij een telecombedrijf. M.a.w. : de schulden worden voor het merendeel veroorzaakt door het gebruik van het mobieltje. De jongeren communiceren dat het een aard heeft. En wij en zij weten allemaal dat die communicatie in het algemeen over helemaal niets gaat.

Zit die communicatiebehoefte van nature in ons? Ik kan het me nauwelijks voorstellen. Immers dan zouden we vroeger de PTT gek en rijk gemaakt hebben met de brieven die we schreven en de ansichtkaarten die we stuurden. Dat deden we wel meer dan nu, maar niet de godganse dag. Zelfs gewoon met elkaar praten deden we niet zonder ophouden. Ook nu communiceren al die jongeren niet met personen in hun onmiddellijke omgeving, maar met personen op enige afstand. Zit daar de crux? Overigens, laten we niet doen alsof alleen de jongeren hun mobieltje gebruiken om constant een eind in de ruimte te ouwehoeren. Ouderen komen er alleen minder vaak door in de schulden.

Is communicatie via een apparaatje makkelijker, risicolozer dan een gesprek face to face? Uit een persoonlijk gesprek kun je niet zo maar weglopen, maar een gesprek via je mobieltje kun je eenzijdig à bout portant beëindigen, als je even niet zo gauw weet hoe je reageren moet. ("Sorry, ik drukte op het verkeerde knopje.") Via het mobieltje kun je enthousiaster doen dan je in feite bent. Je kunt je totaal anders voordoen dan je bent. Dat kon altijd al via de (vaste) telefoon, maar die hadden we niet altijd bij de hand. Dat kon al veel langer via e-mail, maar die ging via een pc op je kamer thuis, niet via een apparaatje in je zak. De kwantiteit van onze communicatie is gigantisch toegenomen. De kwaliteit is, vrees is, recht evenredig afgenomen.

zondag 21 juli 2013

Studie

Je hoort het vaak zeggen, vooral uit kringen rond Geert Wilders: Europa kost ons alleen maar geld. Nou, toevallig las ik in Het PAROOL: Brussel maakt 80 miljoen euro over naar Den Haag, aldus het ministerie van I&M vrijdag. Wat gaan we dan wel allemaal doen met die 80 miljoen? Planstudies maken. Zo schijnt het Station Amsterdam Zuid nodig heringericht te moeten worden. Ik kom daar niet zo vaak, maar het is me nooit opgevallen dat er iets mis mee was. Het ligt tussen Amsterdam Rai en Schiphol, er zijn geen kruisende lijnen. Je kunt er overstappen op tramlijn 5 en sneltram 51 naar Amstelveen en richting centrum. Het ligt ook nog eens dicht bij allerlei grote kantoren aan de Zuidas.

Wat heb je nodig aan zo'n station? Een aantal perrons om in- en uit te stappen en een gelegenheid om kaartjes en informatie te verkrijgen. Een toilet is ook nooit weg en als je er een versnapering kunt krijgen is dat mooi meegenomen. Dat kan en is er volgens mij allemaal. Wat moet er dan zo nodig heringericht worden? Is het er zo druk dat de reizigers er over elkaar heen tuimelen? Zijn de buitenlanders die van Schiphol naar zo'n duur kantoor aan de Zuidas komen veel beter gewend? Ik was ooit op het station van Albuquerque, hoofdstad van de Amerikaanse staat New Mexico, een stad met meer dan 500.000 inwoners. Het station had niet veel meer voorzieningen dan bijv. Diemen-Zuid. Buitenlanders zijn qua station echt niet veel gewend, tenzij ze uit een grote stad komen.

Maar goed, minister Melanie Henriëtte Schultz van Haegen-Maas Geesteranus vindt het kennelijk nodig dat Amsterdam Zuid wordt heringericht en dat er flink gestudeerd wordt op de de manier waarop dat gedaan wordt. Dat studeren alleen al kost een deel deel van die 80 miljoen euro die we van Brussel krijgen. De uitvoering van de plannen gaat uiteraard heel wat meer kosten. Ik ben ban bang dat Brussel daar niet aan meebetaalt.


zaterdag 20 juli 2013

Controleren

Moeten we ons eigenlijk wel druk maken over PRISM, dat programma van de Amerikaanse National Security Agency, dat telefoon- en internetgegevens van Jan en alleman over de hele wereld verzamelt? Laten we eerst maar eens kijken naar onze eigen overheid die zulke gegevens over haar burgers verzamelt op een schaal die zijn weerga op Europees niveau niet heeft. We hebben hier geen eens een klokkenluider nodig om daar achter te komen. Onze eigen minister van Justitie en Veiligheid schrijft dat open en bloot in een brief aan de Tweede Kamer. Verder, schrijft de Volkskrant, vroeg justitie 56.825 keer om historische gegevens, bijvoorbeeld om de locatie van het begin van een gesprek. Dat vraagt ze dan aan de telefoon- en internetproviders, die verplicht zijn zulke gegevens gedurende bepaalde tijd te bewaren.

Veel mensen vinden het argument voldoende, dat door al dat afluisteren en meelezen toch boeven gevangen worden en "van mij mogen ze alles weten." Ja, het bevolkingsregister is op zich een nuttige zaak, maar tijdens de Tweede Wereldoorlog deed het ondergrondse verzet zijn best zo veel mogelijk van die bevolkingsregisters te vernietigen, omdat de Duitse bezetters daar heel veel gegevens uit konden halen die ze ten nadele van het Nederlandse volk konden gebruiken.


We mogen niet vergeten dat gedurende de Koude Oorlog veel Nederlanders die van communistische of pro-Russische sympathieën verdacht werden, nauwkeurig gevolgd worden en gehinderd werden in het verkrijgen van een baan van enig niveau. (Zelfs de meest simpele baan bij de overheid, bijv. postbode, was sowieso uitgesloten.) We hebben nu een redelijk democratische overheid, maar het is in meer landen gebeurd dat een democratische overheid vervangen werd door een minder democratische. Die laatste beschikt dan ook over al die persoonlijke gegevens. Vind je dat een prettig vooruitzicht?

Bits of Freedom, een organisatie die opkomt voor de digitale burgerrechten, meent dat de gepubliceerde cijfers onbruikbaar zijn. 'Er moet veel meer bekend worden gemaakt, wil je de autoriteiten kunnen controleren', aldus een woordvoerder. Precies! De overheid mag op bepaalde, wettelijk omschreven terreinen ons controleren en wij, de burgers, hebben het recht om iedere stap te controleren die de overheid doet..


vrijdag 19 juli 2013

Bezuiniging

Ik vertel niets nieuws als ik hier schrijf dat ik het afgelopen jaar nogal wat artsen bezocht heb en nogal wat verschillende. Gelukkig werden/worden alle daarmee verbonden kosten door de zorgverzekering vergoed. Maar dat gaat met ingang van volgend jaar veranderen. Dan gaat mijn zorgverzekeraar alleen nog de hulp van die arts (of paramedicus) vergoeden met wie hij een contract heeft afgesloten.

Stel nou dat ik, i.v.m. mijn copd,  een mooie relatie met mijn longarts heb opgebouwd. Dan verzeker ik mij dus bij die verzekeraar die een contract heeft gesloten met deze longarts. Maar dan moet ik ineens weer naar de uroloog. Bij hem ben ik ook al eens geweest, dus het ligt voor de hand dat ik me weer tot hem wendt, maar helaas: mijn verzekeraar heeft deze uroloog niet onder contract, dus er is een aardige kans dat ik (ten minste een deel van) de kosten zelf moet betalen.

Het moet de beleidsmakers toch opgevallen zijn dat mensen van mijn leeftijd wat vaker en wat meer soorten medische hulp zoeken, dus allerlei soorten hulpverleners raadplegen. Het zou zo maar kunnen dat niet al die hulpverleners een contract met 'jouw' zorgverzekeraar hebben en dat je dus, naast premie, eigen risico en eigen bijdrage, nog wat zelf moet betalen. Dat betekent dat deze regeling, die weer iets met marktwerking te maken schijnt te hebben, in feite niet meer is dan een ordinaire bezuiniging, oftewel een verschuiving van de collectieve, naar de persoonlijke lasten.

O ja, ik kan natuurlijk ook kiezen voor de uroloog met wie mijn verzekeraar wel een contract heeft gesloten. Dan fiets ik niet in 10 minuten naar het BovenIJ ziekenhuis, maar maak ik een busreis van 52 minuten naar het AMC in Zuidoost. Een andere optie is een busreis van 43 minuten naar het Lucas Andreas ziekenhuis. Ik heb niet uitgezocht hoe lang de reistijd is naar het VUMC en het Onze Lieve Vrouwe Gasthuis, maar dat zal echt niet veel korter zijn. Ik woon nu eenmaal niet in de grachtengordel.

donderdag 18 juli 2013

Zendeling

Ik ben orthodox gereformeerd opgevoed. Ik denk dat ik daardoor redelijk veel begrip heb voor mensen die geloven, of dat nu in de christelijke of welke andere god ook is. Maar ik heb wel altijd een hekel gehad aan ‘zendelingen’, welk geloof of seculiere overtuiging ze ook verkondigen. Onder 'zendeling’ versta ik een persoon die er zo zeer van overtuigd is dat zijn/haar levensopvatting de enig juiste is, dat zhij door roeien en riemen gaat om die overtuiging aan de man/vrouw te brengen. Een walgelijk voorbeeld daarvan was in Trouw te lezen. Tientallen kinderen uit Nepal, Tibet, Bhutan, India en Burma zijn verhandeld uit religieuze motieven. Ze komen uit boeddhistische en hindoeïstische gezinnen en worden in kindertehuizen opgeleid tot christelijke zendelingen. (…) Onder meer de Nederlandse Stichting Hulp Vervolgde Christenen (HVC), een orthodox-protestantse organisatie, financiert het project. (Onderstreping toegevoegd.) Let wel: het gaat hier niet om vervolgde christenkinderen maar om geronselde andersgelovige kinderen. Zijn ze er bij die HVC soms van overtuigd dat boeddhisme en hindoeïsme vormen van christenvervolging zijn? Zouden ze nu echt denken dat ze de Here Here der Heirscharen er een groot plezier mee doen eraan mee te helpen dat ouders belazerd worden en dat hun kinderen tegen wil en dank tot Zijn evangelisten worden opgeleid?  Wat ik me van het protestants-christelijke geloof herinner doet me anders vermoeden.
x

woensdag 17 juli 2013

Thuis

Lieve Zuster Klivia,

Ook langs deze weg mijn hartelijke dank dat je gedurende mijn verblijf in het BovenIJ ziekenhuis de trouwe lezers van Beggartalk op de hoogte hebt willen houden van mijn medische wederwaardigheden.

X X X 

Lieve lezers,

Hartelijk dank voor het medeleven dat jullie de afgelopen dagen betoond hebben met mijn wat minder gelukkige leefomstandigheden. (Dit geldt uiteraard ook voor de Zuster!)

Het is duidelijk, neem ik aan, dat ik weer terug ben op het eigen nest en dat ik de nacht zonder overduidelijke problemen ben doorgekomen. Tijd voor een terugblik.

Ik heb nog nooit last van mijn maag gehad (ik heb zelfs nog nooit een Rennie geslikt), dus ik was nogal verbaasd te vernemen dat ik een maagbloeding had gehad. Ik leefde in de veronderstelling dat je zoiets toch wel zou voelen. Niet dus. Een andere oorzaak voor opname in het ziekenhuis en daarbij behorend onderzoek leidde tot de conclusie dat mijn bloed een wel heel lage hb-waarde had. Verder onderzoek leerde dat dat een maagbloeding als oorzaak had.

Achteraf meen ik te moeten/kunnen vaststellen, dat ik na de opname in de nacht van zaterdag 6 op zondag 7 juli wel heel snel, op maandag 8 juli, al weer naar huis gestuurd ben. Ik ben er niet voor mensen onnodig lang in ziekenhuizen te houden, maar nu was ik na drie dagen al weer ver genoeg heen voor een heropname van vijf dagen, waar ook weer een ambulancerit voor nodig was. Dan heb ik het nog niet over de nacht die daaraan vooraf ging. Die kostte niets, maar als je midden in de nacht alleen thuis bent en je voelt je nauwelijks  in staat op te staan voor enkele stappen naar het toilet, dan ben je niet gelukkig, zeker niet na een recente tia-ervaring (lees Eng!).

Uit wat de Zuster schreef bleek al dat ik twee lieve, maar ook zeer bezorgde zussen heb. Zij vinden het eigenlijk maar niets, dat ik nu al weer gewoon in mijn eentje thuis zit. Zij zagen mij liever nog enige tijd in een meer verzorgende omgeving. Ik kan mij dat goed voorstellen en zou daar geen principieel bezwaar tegen hebben, maar ik ken het wereldje van de gezondheidszorg goed genoeg om te weten dat er aan mijn situatie geen indicatie vast te knopen is die betaalde zorg mogelijk maakt. Ik zou enige tijd zorg ook wel zelf kunnen betalen, maar dan haal ik iemand weg bij de reguliere zorg die daar nuttiger werk doet. Ik rommel dus voorshands maar wat rond met wat mantelzorg (vaste professionele huishoudelijke hulp heb ik al jaren) en zal jullie vanaf morgen weer vervelen met mijn dagelijkse overpeinzingen of zomaar wat geneuzel.  

dinsdag 16 juli 2013

Update 6

Gistermiddag belden we even, Evert en ik.

Hij had voor het eerst wat mogen eten en was samen met zijn broer naar buiten geweest. Losgekoppeld van alle apparaten en zakken en ellende, heeft hij in de zon gezeten.

Er is sprake van dat hij vandaag naar huis mag, maar eerst volgt er nog een gesprek met een transferverpleegkundige, Evert en Everts zussen. Ze gaan met zijn allen beslissen wat de handigste keuze is. Alleen naar huis of even aansterken in een verzorgingstehuis.

Hij had gelukkig weer wat praatjes en was blij met alle reacties op zijn blog (ik heb nog nooit zoveel respons gehad) en vond dat ik niet zo moest zeuren toen ik zei dat ik pvd blogreces had en nou tóch weer elke dag wat zat te schrijven (wees blij dat je zelf geen onderwerpen hoeft te verzinnen, ik zorg voor voldoende inspiratie.)

Ik eindigde het gesprek door te zeggen dat ik hem eigenhandig weer het ziekenhuis in zou meppen als hij eigenwijs was en tegen het advies in, wél per se naar huis zou willen. Dan zou hij aan 4 zakken bloed niet genoeg hebben...

Daarop moest hij gniffelen.

Mooi om dat te horen. Het was sowieso leuk om hem even te spreken.

Ik hoop snel weer eens live ook.

Tot zover weer!

Groet,
Klief.

maandag 15 juli 2013

Update 5

Het verlies van bloed en dus het enorm lage Hb dat Evert had, kwamen door een maagbloeding.

Er is van het weekend een gastroscopie uitgevoerd die dat heeft aangetoond.

Inmiddels is het Hb gestegen tot 6,6 dus het gaat ook daarmee langzaam de goeie kant op.

Evert mag nog geen vast voedsel eten en medicatie gaat via het infuus.

Volgens zijn zus is hij weer goed aanspreekbaar, dus ik ga hem vandaag maar eens bellen.

Wordt vervolgd weer!

Groet,
Klivia.

zaterdag 13 juli 2013

Update 4

Niet veel te melden vandaag.

Everts zus gaat vandaag praten met de zaalarts want er is nog niks bekend. Wat is er uit de CT-scan gekomen? Waarom daalt Everts Hb zo snel, is er een inwendige bloeding?

Van Evert zelf kreeg ik vanmorgen om een uur of 6 een sms'je: zijn Hb was gestegen tot 6 komma nog wat en hij bedankte me voor het contact met zijn zus.

Als altijd zat zijn sms'je vol fouten en was er een abrupt en open einde. Het is nooit zijn hobby geweest, dus daar maak ik me geen zorgen om, één en ander is geen teken aan de wand ;)

Als ik iets te melden heb, of als Evert zelf weer in staat is en/of zin heeft wat te bloggen, zult u dat hier wel lezen.

Goed weekend!
Klief.



vrijdag 12 juli 2013

Update 3

Over de mail ontving ik gisteravond van de zus van Evert de laatste berichten.

Zijn situatie verslechterde donderdagmorgen aanmerkelijk. Hij was erg bleek, suf en slap. De huisarts werd wederom gealarmeerd. Zij is meteen na haar spreekuur gekomen.

Evert bleek een Hb van 2.7 te hebben en is per ambulance naar het ziekenhuis vervoerd.

Aldaar heeft hij 4 zakken bloed gekregen. Ook is er een CT-scan gemaakt om te kijken of er interne bloedingen waren. Gelukkig bleek dat niet zo te zijn.

Vandaag is er een bespreking tussen chirurg, uroloog en internist. Zij gaan bespreken hoe het nu verder moet.

Tot zover.

Fingers crossed allemaal... Hopen op goeie berichten!

Groet,
Klivia.

donderdag 11 juli 2013

Update 2

Evert heeft mij jaren geleden al eens gevraagd hier wat te posten als hij er zelf niet toe in staat is.

Vanmorgen was dat -helaas- het geval.

Van zijn zus kreeg ik een mail dat Evert vannacht wederom niet lekker is geworden en dat de familie nu bezig is om hem gedurende enkele weken (?) in een verzorgingshuis te krijgen om op krachten te komen.

Ik hoop dat hij hier zelf weer snel te vinden is...

Geen bericht, goed bericht, is in dit specifieke geval namelijk niet van toepassing.

Groet,
Klivia.

woensdag 10 juli 2013

Update

Zo, ik heb weer lang genoeg in bed gelegen, de thee staat te trekken. Tijd voor een medische update. De internist van de spoedeisende hulp in het ziekenhuis te Blaricum had niet alleen aangegeven dat de hb-waarde van mijn bloed aan de lage kant was. Er werd ook geadviseerd. i.v.m. die tia een echo te maken van mijn halsslagader. Om mijn hb-waarde op te krikken had ik in het BovenIJ ziekenhuis al een bloedtransfusie gehad.

Gistermiddag had ik een al eerder gepland gesprek met de vaatchirurg, die verantwoordelijk was voor het dotteren van mijn benen. Daarover is het nauwelijks gegaan. N.a.v. mijn tia vroeg hij wat de neuroloog daarvan vond. Ik zei hem dat ik geen neuroloog gesproken had. Even later vroeg hij wat de internist van mijn tia vond, maar een internist had ik daarover evenmin gesproken. De vaatchirurg stuurde mij door naar radiologie. Daar wordt vanmiddag om 14.45 uur een echografie van de halsvaten (onderzoek Carotiden/Vertebralis) gemaakt. "De radioloog bestudeert de gemaakte foto's. U krijgt de uitslag van uw behandelende arts bij de eerstvolgende afspraak." Die vaatchirurg werkt alleen op dinsdag in het BovenIJ ziekenhuis. En ik wil helemaal niet nog eens een week wachten op de uitslag. Een tia is een zeer onaangename ervaring. 'Mijn' uroloog (die toevallig nachtdienst had, toen ik zaterdagnacht per ambulance in het BovenIJ arriveerde) had niets gedaan met het advies mijn halsvaten te onderzoeken. Hij lijkt me ook niet DE specialist voor het onderzoek en behandeling van tia's. De vaatchirurg evenmin. Ik ga vanmiddag dat ziekenhuis niet uit voor ik meer weet over de uitslag van dat onderzoek.

dinsdag 9 juli 2013

Eng!

Zo'n twintig jaar geleden kreeg ik een herseninfarct. Ik herinner me daar weinig van. Het ene moment zat ik naar het NOS-journaal te kijken, het volgende moment (voor mijn gevoel dan), lag ik in mijn eentje op enen vrij grote kamer in het Haagse Leyenburg ziekenhuis. Ik was al vrij snel weer de oude, maar herinner me nog goed dat ik voor het eerst weer naar het toilet mocht lopen: die hele kamer door en dan nog een gang oversteken! Ik vond het doodeng!En durfde die tocht pas te maken aan de hand van een verpleegkundige.

Gistermiddag om een uur half vijf kreeg ik te horen dat ik het ziekenhuis mocht verlaten, nu na een tia. Ik vond het weer eng, al hoefde ik maar naar de uitgang te lopen en te vragen een taxi voor me te bestellen, voor een ritje van hooguit vijf minuten. Ik heb dus Louise, mijn schoonzus gebeld. Die nam mijn koffertje mee op haar fiets, kwam vlak na mij bij mijn flat, heeft mijn koffertje uitgepakt en andere mantelzorgende activiteiten uitgevoerd. We hebben Japans gegeten en rond half tien voelde ik mij weer vertrouwd genoeg in eigen huis en ben naar bed gegaan. Ik ben diverse malen wakker geweest en deed een plasje. maar anders dan in het ziekenhuis, viel ik ook zo weer in slaap. Nu zit ik aan een zelf gemaakte mok sterke thee en luister, onder het schrijven door, naar Radio 1. Het komt allemaal weer goed.

maandag 8 juli 2013

Hekel.

Het was een onverwachte ervaring, die tia tijdens de barbecue bij mijn zus, afgelopen zaterdag. Ik wist precies wat ik zeggen wilde, maar ik kon de juiste woorden niet formuleren. Ik las dat een tia vaak niet langer duurt dan een minuut of twintig. Bij mij duurde het ook nauwelijks veel langer en ik kon al vrij snel weer aan een normale conversatie deelnemen. Ik was niet geschrokken, maar terug kijkend is het best een beangstigende ervaring. Niet kunnen uitdrukken wat je voelt of denkt is bijna onmenselijk. Afasie lijkt me daarom nog erger dan dementie.

Hoe dan ook, ik lig nog wat langer in het ziekenhuis dan aanvankelijk voorzien en ik ga er steeds meer een hekel aan krijgen. Vroeger, bij eerdere ziekenhuisopnamen, kon ik mij redelijk naar de omstandigheden schikken. Het kwam zelfs voor dat ik zo'n opname als een soort extra vakantie zag, zoals de behandeling met radioaktief jodium. Maar ik heb me nog nooit zo afhankelijk gevoeld als nu. Ik heb niet eerder zo vaak op het knopje gedrukt, waarmee je een verpleegkundige oproept.

Inmiddels ben ik voorzien van 0,555 liter (donor)bloed, teneinde mijn hb-waarde weer op pijl te krijgen. Die bevond zich zaterdag rond de 4,5, waar die rond 8,5 hoort te zijn. Ik heb geen koorts meer, dus waarschijnlijk is er ook geen ontsteking meer. Vanochtend wordt er weer bloed afgenomen. Aan de hand van het onderzoek daarnaar zal worden beslist over mijn herhaalde thuiskomst. Keep your fingers crossed.

zondag 7 juli 2013

Verrassing

De barbecue gisteren was lekker, maar liep - voor mij - wat onverwacht af. Tegen half acht begaf ik mij van de tuin naar binnen. Daar zei ik wat, maar het was geheel onbegrijpelijk, ook voor mezelf. Beter gezegd: ik kon niet weggen wat ik wilde zeggen. De huisartsenpost werd gebeld. Maar er kwam een ambulance die mij naar het ziekenhuis te Blaricum bracht. Er werd een ct-scan gemaakt: tia. Er werd bloed geprikt: laag hb, vier komma nog wat. Ik had koorts. Ik kon al weer normaal converseren. Rond half drie werd ik per ambulance naar het BovenIJ ziekenhuis gebracht. Temperatuur is weer normaal. Waarschijnlijk wel een blaasontsteking. In de loop van de dag krijg ik een bloedtransfusie. Wellicht daarna wat meer nieuws.


zaterdag 6 juli 2013

Slapen

"Ik mag niet klagen." Dat is een standaardantwoord op de vraag: "Hoe gaat er mee?" Nou, vandaag wil ik wel een keer klagen. Niet over mijn recente ziekenhuisopname, of de reden daartoe. Die heb ik achter de  rug. Het was wel tijdens de ziekenhuisopname dat ik weer eens met de neus op het feit gedrukt werd, dat ik al in geen maanden een hele nacht heb doorgeslapen. Ik slaap met tussenpozen van één tot anderhalf uur. Het begon vorig jaar oktober toen ik ophield met roken. Dat leidde tot veel, vooral nachtelijk, gehoest. Dan bleef ik niet in bed liggen, maar ging eruit en dronk een mok thee. Meestal hiel de (kriebel)hoest dan na enige tijd wel op.

Op zich vind ik het niet erg om even wakker te liggen. Ik ben niet het type dat zich dan allerlei muizenissen in het hoofd haalt. Als het wat langer duurt, ga ik gewoon mijn bed uit. Dan lees ik wat, of ik kijk wat tv. Daarom was het in het ziekenhuis zo vervelend, want daar stap je, verbonden met allerlei slangen, niet even gauw je bed uit. Een boek lezen is er ook niet bij, want dan heb je licht nodig en dat wilde ik mijn kamergenoot, een man van 83, niet aandoen. Dus kon ik zo om het uur constateren dat de nacht nog lang zou duren. En die nachten duurden heeeeel lang. Nu ik weer thuis ben is dat minder erg, maar ik wil wel weer eens doorslapen. Ik slik tegenwoordig al acht pillen epr dag en heb geen zin daar ook nog eens slaappillen aan toe voegen. (Voor je het weet ben je daar weer aan verslaafd.) Dus als iemand een (huis)middeltje weet dat moeder of opoe al met succes gebruikte, dan hoor ik dat graag.

vrijdag 5 juli 2013

Roken

Op een van de laatste dagen in het ziekenhuis ging ik met de mij bezoekende schoonzus in de buitenlucht, (het 'terrasje' bij het ziekenhuisrestaurant) een cappuccino drinken. Op een gegeven moment zei ik: "Als zich dit allemaal een jaar eerder had voorgedaan, had ik nu zitten roken." Dan had ik nog wel enkele meters moeten doorlopen, want de rook wordt zo ver mogelijk van het ziekenhuis gehouden. Op een gegeven moment heb ik wel iemand iemand horen zeggen: "Dat was vroeger de rookruimte van het ziekenhuis." Daar doen ze dus niet meer aan. Het wordt de verslaafden zo moeilijk mogelijk gemaakt, terwijl ze het toch al niet makkelijk hebben.

Bij vroegere ziekenhuisopnamen was ik meer in zo'n rookruimte dan in bed te vinden. Ik heb tijdens deze opname geen enkele maal de behoefte gevoeld te gaan roken. Betekent dat nou dat ik al behoorlijk over mijn verslaving heen ben? Want ik bevond mij toch echt wel in een redelijk stressige situatie. Tijdens vorige ziekenhuisopnamen was ik veel meer ontspannen. Ik voelde me deze keer veel meer patiënt dan vroeger. Ik heb nog nooit eerder zo vaak op het knopje gedrukt waarmee je een verpleegkundige naar je bed roept, omdat er, bijvoorbeeld, zich weer een lekkage had voorgedaan. Als je bed weer verschoond werd, zou je - in vroeger tijden - een rokertje best plezierig gevonden hebben. Of was ik toch helemaal niet gestrest? Ik denk toch dat ik over het roken heen ben. Halleluja!

donderdag 4 juli 2013

Lief

Het moet maar eens publiekelijk gemeld worden: ik heb twee zeer lieve zusjes, Truus (69) en Jacoliene (65). Gisteren kwamen ze mij gezamenlijk met het automobiel uit het ziekenhuis ophalen. Maar daarbij hebben ze het niet gelaten. Er lag enig achterstallig schoonmaakwerk, want mijn schoonmaakster die vorige week maandag zou komen, had zich ziek gemeld. Het hele huis is nu weer spic & span. Er werden wasjes gedraaid; het bed werd verschoond; de koelkast kreeg een grote beurt; er werden voldoende boodschappen gedaan zodat ik de komende dagen de deur niet uit hoef. (Ik moet natuurlijk wel lopen, maar dat doe ik thuis op zo'n loopband, die aangeeft hoe veel en hoe lang ik loop.) Ze hebben ook een tweede jogging broek voor me gekocht, want die zit de komende dagen toch plezieriger dan een spijkerbroek. Verder hebben ze nog allerlei dingen aangeschaft, waarvan ze vinden dat de oudere man anno nu daar niet zonder kan. Zoals fleurige handdoekjes voor in de keuken en het toilet. (Daar hing wel wat, maar niet van het fleurige type.) Ze waren ook zeer verbaasd dat ik het al jaren doe zonder een molton onderlaken. Vanaf gisteren niet meer. En tenslotte: een aanzienlijke hoeveel oud papier is inmiddels naar de daarvoor bestemde plek gebracht. En terwijl zij druk bezig waren, zat ik rustig naar het tennis op Wimbledon te kijken, waaraan mijn zusjes na gedane arbeid bij een glaasje wijn graag meededen. Ik heb al vast een beetje teruggedaan door ze een Japanse maaltijd (sushi en gebraden kip) voor te zetten, die de naburige Japanner bezorgde.

A.s. zaterdag zie ik beide zusjes weer en niet alleen hen, ook de rest van de familie. Dan viert Truus met een barbecue het feit dat ze op zes juli zeventig wordt. Niet de hele familie komt overigens. Mijn jongste broer, Roel, zal niet van de partij zijn. O jee, ruzie in de familie? Tijd om EO's Familiediner in te schakelen? Nee, zo gaan we niet met elkaar om. Truus en Roel zijn een tweeling. Dus ook Roel wordt zaterdag zeventig en hij gaat dat met vrouw, kinderen en kleinkinderen vieren tijden een verblijf op de Veluwe. Als ze 75 of 80 worden kan Roel het, desgewenst, groot aanpakken. Maar niets hoeft.

Truus en Jacoliene gaven mij gisteren af en toe in overweging even te gaan liggen. Dat heb ik niet gedaan, want de afgelopen week heb ik genoeg gelegen. Ik wilde bovendien graag wat moe worden, zodat ik goed zou slapen afgelopen nacht. Ik ging dus pas naar bed na afloop van Nieuwsuur. Maar van slapen is nauwelijks wat gekomen. Daar moet ik nog iets op vinden.




woensdag 3 juli 2013

Wond

Op het moment dat ik dit schrijf is het bepaald nog niet zeker dat ik vandaag naar huis ga. Dat heeft niets te maken met katheters. Als ik een plasje moet doen, ga ik, net als ieder ander (weer) gewoon naar het toilet. Het probleem is de operatiewond die, althans gisteravond, nog steeds niet goed dicht is, waardoor er wondvocht naar buiten komt en dat vinden de artsen niet zoals het behoort. Er is dus weer een nieuwe bandage (iets meer dan een simpel pleistertje) op geplakt. Op hun gebruikelijke ronde van vanochtend zullen de artsen bekijken hoe het ermee staat. Kom hier rond een uur of tien nog even kijken voor verdere bijzonderheden.

8.55 uur

Het hoge woord is eruit: ik mag het ziekenhuis verlaten. Rond elf uur komt mijn kleine zusje mij op mijn thuisreis vergezellen en ze zal ook wel enkele boodschapjes willen doen.

12.10 uur

Hoera! Ik ben weer thuis. Mijn zussen hebben mij met de auto opgehaald en zullen nog wat eerste boodschapjes doen.

dinsdag 2 juli 2013

Zeker

Eén ding is zeker: vandaag gaat de katheter eruit. Verder is het afwachten. Ik moet veel water drinken en gecontroleerd, o.a. door middel van echo's, weer kwijtraken. Aan de hand van hoe dat verloopt wordt besloten wanneer ik het ziekenhuis kan/mag verlaten. Het zou zelfs zo maar zo kunnen zijn dat ik persoonlijk zelf besluit dat ik liever nog wat langer onder directe medische controle blijf en nog een nachtje hier slaap. Kom hier vandaag nog eens terug om te zien wat de laatste ontwikkelingen zijn.

Vervolg (9.00 uur)

Nou de kogel is door de kerk: vandaag blijf ik nog hier en morgen ga ik naar huis

maandag 1 juli 2013

Waardeloos

De afgelopen dag en nacht waren niet om over naaar huis te schrijven. Een gedetailleerde beschrijving daarvan zou je op je nuchtere maag ook niet willen lezen. Hopelijk gaat het vandaag beter en kan ik morgen iets vrolijks schrijven.