Agenda

Ahmed Aboutaleb, voorheen wethouder van Amsterdam, nu staatssecretaris van sociale zaken, ken ik alleen van de tv en van wat ik over hem lees. Op basis daarvan lijkt hij me een aardige man. Trouw schreef: De PvdA-politicus hield gisteren de Abel Herzberglezing, die jaarlijks wordt georganiseerd door het Amsterdamse debatcentrum De Rode Hoed en Trouw. Ahmed had het daarin over de onvrede en het onbehagen in onze samenleving. Hij zei niet met zoveel woorden, dat bleek tenminste niet uit de verslaggeving in Trouw, dat die onvrede wordt aangewakkerd door Rita Verdonk en Geert Wilders. Hij had het wel over populistische partijen. Ahmed vindt dat de andere politieke partijen iets aan die onvrede en dat onbehagen moeten doen. Die moeten ze serieus nemen. Ze moeten die op de agenda durven zetten. Ook al hebben ze er niet direct een oplossing voor.

Goed, het staat op de agenda. Misschien staat het wel bovenaan de agenda. En dan? Dan praten we erover. We discussiëren erover. Dat wil zeggen: een stel doorgewinterde vergadertijgers en -tijgerinnen praat en discussieert daarover. De tv komt langs voor een paar soundbites met bijpassende beelden. Rita en Geert, gevraagd om commentaar, gooien er ook een paar soundbites tegenaan. Die denken in soundbites, die staan er mee op en gaan er mee naar bed.

Ik zal maar weer eens elitair zijn: de grote massa denkt in soundbites. Met een drukke baan, opgroeiende kinderen en een hobby heb je wel eens geen tijd om veel aandacht te besteden aan de krant, een opinieweekblad en een boek en ook nog eens naar NOVA, Zembla, Netwerk en Binnenhof te kijken en naar 'Met het oog op morgen te luisteren'. Je bent al blij als je de hapklare brokken van 'De wereld draait door' en 'Pauw & Witteman' kunt bijbenen. Die worden ook nog op aangename wijze geserveerd. Het is geregisseerde werkelijkheid. ("In de voorbereiding van dit gesprek zei u ...") De gasten brengen geen nieuws, ze zijn nieuws.

Politici die zich de blaren op de tong praten verschaffen geen nieuwe inzichten, ze bevestigen bestaande. Neem de onvrede bij de ene groep weg en je creëert onvrede bij een andere groep. Nou, en? De meeste mensen hier wonen redelijk beschut, omdat vroegere generaties onvrede hadden met een tochtig hutje van boomstammen en modder. De misdaadcijfers dalen, maar we voelen ons onveiliger. In de Tweede Kamer zitten politici, geen therapeuten. Ze zijn ongetwijfeld van tijd tot tijd veroorzakers van onvrede. Ga eens na hoeveel samenlevende stellen bij elkaar onvrede en onbehagen veroorzaken. Dat is misschien ook wel een aardig agendapunt al hebben we er dan geen oplossing voor.