zondag 31 mei 2020

KLOKKENLUIDER

Ik heb er destijds (begin december 2019) niets over gehoord of gelezen. Ik hoorde er over in Buitenhof vandaag. Daarin kwam de term "Marokkanenverdelger" aan de orde. Omdat het me dus niets zei, ben ik gaan googelen. Ik kwam diverse krantenberichten tegen. Zo schreef Trouw: Een groep agenten noemt zich volgens NRC Handelsblad ‘Marokkanenverdelgers’. Ze klagen over ‘soft links gedoe’ en promoties van allochtone agenten, die ze ‘goudzoekers’ noemen. Ook zouden agenten met een dienstauto op skivakantie zijn gegaan. Een agent zou pepper­spray op zijn kogelwerend vest spuiten, zodat hij verdachten met een stevige omhelzing kon ‘nemen’, zonder een geweldincident te hoeven rapporteren.

Op de website Doorbraak las ik: Een jongen van 18 werd bij zijn aanhouding “meermaals” geslagen met een wapenstok. Daarna hebben de agenten valse proces-verbalen opgesteld over wat er gebeurd is. In het cellencomplex (de jongen liep inmiddels mank) maakte een agent een filmpje van hem, dat hij deelde in een appgroep met andere agenten.

Hier is duidelijk sprake van discriminatie. Ik  noem dit geen racisme, want Marokkanen behoren tot hetzelfde (blanke) ras als 'wij'. In het hele persbericht rept de politie met geen woord over discriminatie. (...) Volgens de politie is echter uit het “onderzoek niet gebleken dat er sprake is van racisme of discriminatie”.

Bij 'Joop' van BNNVARA las ik: De Haagse politieagent die een Marokkaans-Nederlandse arrestant mishandelde, mag zijn baan houden. NRC meldt dat politiebaas Paul van Musscher het strafontslag van de man heeft ingetrokken. Ook de disciplinaire straf van een andere agent betrokken bij de mishandeling is verlaagd. Teamchef Fatima Abouloufa uit Leiden, een van de klokkenluiders van de mishandelingen, vertrekt bij de politie. Ik kan me de reactie van die Fatima heel goed voorstellen. Wie kan er in godsnaam met enig plezier werken bij een organisatie die zulk wangedrag van werknemers vrijwel onbestraft laat. Dat geldt des te meer voor de politie, die er juist is om daders van onwettig gedrag op te sporen.

zaterdag 30 mei 2020

PREVENTIEF

Hoewel er inmiddels talloze voorbeelden te zien zijn geweest, vindt de politiek het nog steeds geen goede zak deze mensen uit te rusten met basisverdedigingsmiddelen als wapenstok en pepperspray. Maar de politie(k) vindt wel, schrijft Het Parool, dat de gewone politie meer mogelijkheden moet krijgen, zoals preventief fouilleren. Dat zou dan vooral moeten kunnen in Amsterdam Zuidoost. Daar vinden nogal war steekpartijen plaats. Juist vanwege de vele steekincidenten in de wijk vroeg de in 2019 uit Rotterdam overgekomen politiechef Frank Paauw al eerder om preventief te mogen fouilleren en zo grip te krijgen op de situatie. “Door de steekpartijen hebben niet alleen de bad guys een mes bij zich, maar ook de good guys om zichzelf te beschermen,” zegt hij. “Het meevoeren van messen is een zorg van de bovenste plank.”

Het  Parool wijst nadrukkelijk op het mogelijk negatief neveneffect van etnisch profileren.  Ruim driekwart van de bewoners van Zuidoost heeft een niet-Nederlandse achtergrond. Die bewoners worden al vaak gediscrimineerd en met etnisch profileren wordt de kans alleen maar groter dat ze overheid als disriminator gaat beschouwen.

Het preventief fouilleren kan aardig wat tijd kosten en dat in een periode dat veel politiepersoneel is wegbezuinigd. De agent die aan het fouilleren is kan zich niet bezig houden met het vangen van echte boeven.

We willen hier natuurlijk geen toestanden zoals die recentelijk te zien waren in de VS. Echter, ik kan me voorstellen dat er eens een jongere is die zich verzet tegen preventief fouilleren. Wat doet/ doen de betrokken agent(en)?


donderdag 28 mei 2020

Vandaag zit het er weer even niet in. Morgen waarschijnlijk ook niet.

woensdag 27 mei 2020

R

Veel mensen, met name smulpapen, worden heel vrolijk als ze kunnen zeggen “De R is weer in de maand.” Dan is immers het mosselseizoen weer begonnen.

Sinds een mand of twee is er vaak sprake van een andere R. Een getal Dat heeft te maken met het aantal coronabesmettingen. Als ik het goed heb werkt het zo: als er gemiddeld sprake is van één besmet persoon die één ander persoon besmet is er sprake van R=1. Als één persoon meer dan één ander besmet gaat R omhoog: er komen steeds meer  besmettingen bij. Dat willen we natuurlijk niet. We willen R=0!

Rond deze tijd worden veel lockdonwnmaatregelen versoepeld. Ik ben daar, als een van de weinigen, niet zo blij mee. Die maatregelen hebben maar weinig effect op mijn dagelijks leven gehad.

Het is nu al weer een tijdje mooi weer. De komende zomer zou wel eens net zo mooi kunnen worden als die van vorig jaar. COVID-19 schijnt niet zo te houden van een mooie zomer. Wij wel! Zeker na al die lockdowntoestanden. We hebben al eerder gezien wat er gebeurt als we wat meer mogen. Hoezo anderhalve meter?

Het zou zomaar kunnen dat al voor september de R weer in de maand is.


dinsdag 26 mei 2020

Toch weer niets vandaag. Ik vertrek zo naar de kaakchirurg,


maandag 25 mei 2020

Morgen weer een Beggartalk. (Hoop ik.)

zondag 24 mei 2020

Ook vandaag geen Beggatalk.

ik heb al enkele dagen constant pijn in mijn nek. De minste last heb ik  als ik plat op mijn rug lig. Dat hen ik gisteren gedaan en doe ik vandaag  weer.  Echt veel slapen doe ik natuurlijk niet, maar ik heb wel veel kleine droompjes.

zaterdag 23 mei 2020

Geen Beggartalk vandaag.

vrijdag 22 mei 2020

HEMELVAART

Je kunt natuurlijk analogieën constateren tussen de huidige  coronacrisis en crises uit vroeger jaren. Trouw kwam er met een die ik  niet zag aankomen. Her sociaal afstand houden, kwam al ruim 2000 jaar geleden voor, zij het op iets kleinere schaal: Raak me niet aan’, zei Jezus volgens de bijbelschrijver Johannes toen hij was opgestaan uit de dood. Hou afstand. In de veertig dagen die volgden tot Hemelvaart heeft hij het wellicht vaker gezegd.

De tijd van Pasen tot Hemelvaart en Pinksteren overlapt met de zich ontvouwende coronacrisis. Het artikel gaat dan verder met de beschrijving van drie fasen in de rampenpsychologie: de honeymoonfase, de desillusiefase en de reïntegratiefase. De eerste fase, de honeymoonfase hebben we dubbel en dwars meegemaakt. Het bracht een hartverwarmende eenheid teweeg in Nederland.

Nu schijnt het dat we geneigd zijn de desillusiefase over te slaan. De fase waar de moderne mens volgens allerlei denkers zo ongelooflijk slecht in is geworden. Een fase van rouw, van verdriet, van boosheid en van lijden - en daar de woorden voor vinden. Van erkennen dat het leven ongrijpbaar is als een virus en zo oneerlijk als je het zelf niet zou kunnen verzinnen. En je daarbij neerleggen. (...) Op Hemelvaart kiest de christelijke God er bewust voor om onzichtbaar en onaanraakbaar te zijn. God werd besmettelijk. Hij ging als een virus de wereld over. Een verhaal vol emoties dat bij miljoenen mensen resoneert. Een verhaal waar de goede afloop niet zeker van is, maar met een open einde. Een verhaal dat vaker verwarring en desillusie veroorzaakt dan we misschien zouden willen. Een eerlijk verhaal, een realistisch verhaal waar mensen zich in herkennen in voor én in tegenspoed.

Het christelijk geloof is mij met de paplepel ingegoten. Dat geloof heb ik al lang niet meer, maar ik weet natuurlijk nog wel waar het zo'n beetje over gaat. Ik zie geen gelijkenis tussen het verhaal van Jezus en de coronacrisis. Het overlijden, wederopstanding, Hemelvaart en Pinksteren  waren bepaald geen gebeuren met een globale impact. Zelfs onder de toenmalige Joden zal de dood van Jezus niet overal alS een groot verlies beschouwd zijn. Toe Pilatus de keus voorlegde Barrabas of Jezus, werd voor Barrabas gekozen. Hoezo honeymoonfase? En waren betrokkenen, zoals de discipelen, nou echt zoveel beter dan wij in de volgende fase van rouw, van verdriet, van boosheid en van lijden?
 De kop boven het artikel luidt:

Wat Hemelvaart ons over de coronacrisis kan leren.
Mij eerlijk gezegd niet zo gek veel.


donderdag 21 mei 2020

GEVALLEN

Geen diepgravende Beggartalk vandaag.

Ik heb een wat moeizame nacht achter de rug. Om half twaalf trok ik mijn steunkousen uit, met behulp van een apparaat. Daarna ben ik van mijn stoel gegleden en lag ik op mijn rug op de grond. Opstaan in mijn eentje lukt van kanten dus ik drukte op de knop van de alarmeringsdienst. Ik  kreeg al snel contact en beschreef de situatie. Ze zouden hulp sturen. Na een half uur belde ik nog eens, want ik lag niet echt lekker. Ze vertelden dat mijn zuster onder weg was.

Ik heb ooit het telefoonnummer van mijn zus gegeven voor het geval er doorgegeven moest worden dat ik onverwacht in het ziekenhuis lag. Haar bellen met de mededeling dat ik op de grond lag was niet zo handig. Ze woont namelijk in Weesp. Niet geweldig ver van Amsterdam, maar ook niet 'om de hoek'. niet veel later kwam ze inderdaad, samen met mijn andere zus die in Weesp logeerde. Ook met vereende krachten kregen ze mijn niet overeind. Dus ik drukte mijn alarmknop maar weer eens in. Er kwam geen verbinding tot stand. Die kwam  er pas na enkele pogingen.
Ik vertelde dat ik nog steeds (inmiddels ruim een uur) op de grond la en dat ik toch wel graag op een stoel zou zitten of in in bed zou u liggen en of ik nu eindelijk geholpen kon worden. Na ongeveer twintig minuten meldden zich twee dames. Die hadden het varkentje duidelijk eerder gewassen, dus na ongeveer een kwartier lag ik mijn bed.

Morgen bel ik nog even met  die alarmeringsdienst.


woensdag 20 mei 2020

VERTROUWEN

Veel mensen zijn er, denk ik, blij mee dat de coronamaatregelen versoepeld worden. Er zijn specifieke maatregelen voor specifieke bedrijven/instellingen, zoals horeca, openbaar vervoer, sportscholen, musea en bioscopen.

Er is één maatregel die voor iedereen geldt. Ik las hem  op de website van RTV-Noord:
- Buiten mogen mensen bij elkaar komen als zij 1,5 meter afstand tot elkaar bewaren. Rutte en De Jonge spreken niet langer van een maximum groepsgrootte van drie personen.

- Thuis blijft het dringende advies om voor bezoekers 1,5 meter afstand aan te houden, zowel binnen als in de tuin en op het balkon.

Ben ik blij met die versoepeling? Absoluut niet! Ik vertrouw mijn medemensen voor geen meter. Al onder de oude regeling zag je foto's van parken waar groepen mensen veel te dicht op elkaar zaten. Ik zag filmpjes, waarin boa's door groepen fysiek mishandeld werden, omdat zij op de regel wezen.

Nu het weer ook nog eens mooi is, zullen veel mensen de gelegenheid te baat nemen om 'eindelijk' weer eens naar hun favoriete park of stadsstrandje te gaan. Daar zou het wel eens druk kunnen worden. Maar jullie willen toch je eigen plekje. Nou ja, zal het net iets minder zijn dan anderhalve meter.

Ik gun iedereen zijn verzetje en iedereen mag van mij zelf bepalen hoeveel risico zhij wenst te nemen, maar zoals ik hier al eerder schreef, kan iemand die net in het park besmet is, even later bij AH te dicht in mijn buurt komen te staan. Hoe meer versoepeling, hoe meer mooi weer en hoe meer terras op het plein vlakbij AH, hoe meer kans op besmetting en ik doe echt wel voorzichtig. Het Parool schrijft dit vandaag: De meeste mensen die nu nog een coronabesmetting oplopen, doen dat in de grote stad, veelal in het westen van het land. Zeker de mensen daar moeten dan ook discipline tonen als de regels weer versoepeld worden, waarschuwen epidemiologen. ‘Het gaat er echt om spannen’. (Onderstreping toegevoegd.


dinsdag 19 mei 2020

SEKS

Ik vraag me wel eens af: Zitten ze bij de media nou voortdurend te zoeken naar onderwerpen die in verband gebracht kunnen worden met Corona? Natuurlijk de ouderen zijn een veelbeschreven/-besproken onderwerp. De horeca wordt ook vaak belicht en natuurlijk de economie in het algemeen.

Er zijn natuurlijk veel meer facetten van het dagelijks leven die beïnvloed worden door corona en de Volkskrant heeft er eentje uitgelicht.
Samen komen: over seks in een anderhalvemeterwereld
Bij de lessen psychologie die ik op de kweekschool kreeg is mij verteld dat de drang naar voeding vele malen sterker is dan de drang naar seks. Zonder seks kan je het wel een paar jaar uithouden, zonder voeding niet meer dan een paar weken en zonder water niet meer dan een paar dagen.

Waar hebben het nou over? De partner met wie je samenwoont hoef je niet op anderhalve meter afstand te houden, dus ik zou zeggen: 'seks as usual'. Een one night stand lijkt me in de deze tijd af te raden. Daten is ook wat moeilijk in deze tijd. Vind je iemand met wie het klikt, dan wordt de volgende stap, een ontmoeting, iets waarover je goed moet nadenken.

De Volkskrant sprak met een aantal stellen en singles. Ik ga hun ervaringen niet uitgebreid weergeven, maar ik kan vertellen dat telefoonseks is teruggekeerd. (Zo zijn ooit de eerste 06-nummers begonnen.) Ook leuk, geloof ik: bij het skypen je kleren uittrekken. Er zijn vast nog veel meer leuke dingen te bedenken. Zie maar.

BOFFEN

Dit beeld van corona kennen we intussen allemaal




Maar er zijn meer corona's.

Deze corona zie je bij een totale zonsverduistering , als de maan precies tussen de zon en de aarde staat.

Deze is inmiddels ruim bekend.
  
Het zou me niet verbazen als dit bier, wanneer de cafés  en terrassen weer (mondjesmaat0 opengaan vaker gedronken zal worden dan voorheen.
En dan is er ook nog een heilige Corona.


Je kunt haar niet uitroepen om te vragen of ze je wil bijstaan bij de genezing van COVID-17. In de katholieke kerk, schrijft Trouw, behoorde zij lange tijd tot de categorie ‘obscure’ heiligen. Maar sinds het virus dat haar naam draagt ons leven heeft lam gelegd, staat de heilige Corona weer volop in de belangstelling. Ze is nu in alle haast uit de krochten van de Dom van Aken. Zij is  de patrones van grafdelvers, schatgravers, slagers en houthakkers. Boffen die even.


maandag 18 mei 2020

RUIMTE

Opeens ­waren de Wallen leeg, geen auto’s meer in de straten. Door dat nieuwe gebruik van de openbare ruimte gaan mensen zeggen: verdorie, dat wil ik altijd. Dat zei Maarten ­Hajer, hoogleraar  Urban Futures aan de Universiteit van Utrecht tegen Het Parool.

Je mag aannemen dat komende zomer beduidend minder buitenlandse toeristen naar Amsterdam komen dan voorheen. Dat is fijn voor alle Amsterdammers die niet hun dagelijks brood in de toeristenindustrie verdienen.

Wordt het dus lekker rustig in de (binnen)stad. Misschien wel, maar belangrijk is de vraag: hoe gebruiken/verdelen we de publieke ruimte. De druk komt terug op de publieke ruimte. Dat zorgt onherroepelijk voor verdringing, maar biedt ook kansen. Wethouder Ivens roept op: blijf in je stadsdeel, maak een voortuin van je eigen straat.

Waardoor ontstaat dan die druk op de publieke ruimte? Ondernemers nemen ook steeds meer ruimte in. Cafés met hun terras, winkels met hun wachtrijen voor de deur, sportschoolhouders die kettlebells dan maar op een plein leggen – dat is allemaal stoep. En die is nu al te krap. Wil je elkaar coronaproof passeren, dan moet die 3 meter breed zijn, minstens. Op een fietspad zelfs nog meer. Dat gaat onherroepelijk knellen.

Ga niet met z'n allen naar het Vondelpark of Sarphatipark, maar naar een park in de buurt, het Baanakkerspark in Amsterdam-Noord is volgens Ivens ook "prachtig". Echt? Het is bepaald geen groot park en ik kar daar met mijn scootmobiel doorheen als ik naar mijn huisarts moet. De enige mensen die ik daar zie zijn net als ik op 'doorreis'. Als het echt zo prachtig is zou het er op zomerdagen een stuk drukker zijn. Quod non.

Van de Nieuwmarkt wil men één groot terras maken met 500 tafels die geëxploiteerd worden door aanliggende horecagelegenheden.
Ik zie me daar niet naartoe gaan.

Aan dit plein ligt overigens het (eet)Café Bern, waar ik graag eet, al is het al weer te lang geleden. Het menu biedt niet veel keuze, maar dat hoeft ook niet, want ik neem er altijd de Entrecote Café Bern. Voorgebakken reepjes entrecote op een schaal waaronder een spiritusverwarmeer. Het vlees ligt in een saus die stijf staat van de knoflook. Smullen!

zondag 17 mei 2020

HARTJE

Veel mensen zijn van mening dat voetbal de belangrijkste bijzaak in het leven is.  Er wordt dan ook veel gepraat over alle voetbalwedstrijden die niet doorgingen. Afgaande op de tijd die er in diverse programma's aan besteed is, kom ik tot de conclusie dat  er een grotere, gelijke, misschien iets kleinere bijzaak is: het Eurovisie Songfestival. Voor de hard core liefhebbers waren er afgelopen week al twee TV-avonden verpest. Dinsdag ging de eerste halve finale van het Eurovisie Songfestival niet door en donderdag de tweede. En gisteren ging de grote finale niet door.

Voor zover ik het me goed herinner hen ik één volledig songfestival uitgezeten, dat van 1959, waar Teddy Scholten won met 'Een beetje'. Niet dat ik toen bijzonder geïnteresseerd was, maar in een gezin met twee ouders, zeven kinderen en een grootmoeder en één (zwart-wit) TV, kan je wel vragen of er naar iets anders gekeken kan worden, maar dat zit er niet in. Het alternatief was toen geen TV, want er was nog maar één net. (Overigen leidde het liedje tot protesten bij delen van de christelijke bevolking, want daarin was sprake van een "eedje van trouw. Zo mocht je de huwelijksbelofte toch niet aanduiden.)

De finale ging gisteren dus niet door, maar omdat 'we' echt  niet zonder kunnen, werd dus een coronavrij festival georganiseerd. Zo'n veertig zangers, geloof ik, traden in eigen land/woonplaats op, na eerst een vrolijk praatje te hebben gehouden. Ik vermoed dat veel zangers gebruik hebben gemaakt van dat vreselijk populaire gebaar (en met vreselijk bedoel ik ook echt vreselijk).


zaterdag 16 mei 2020

MAATREGELEN

Gisterochtend ging ik naar de kapper, met  de rollator en dus met de taxi van het Aanvullend Openbaar vervoer. (Ik ga nog steeds naar de kapper vlakbij mijn vorige woning.)

De aangepaste regels voor het AOV zijn simpel, niet meer dan één cliënt per auto/busje. Ook voor de chauffeurs zullen er (gedrags)regels zijn, mam ik aan. De chauffeur op de heenweg bevestigde die aanname. Mondkapje dragend en de handgrepen van mijn rollator werden schoongemaakt, voordat die werd opgepakt en in de auto werd gezet.
 
De chauffeur van de terugweg deed wat relaxter. Geen mondkapje en hij pakte zonder enig schoonmaken mijn rollator op.

Ik vond dat ongelijke gedrag wat vreemd, dus ik belde maar eens met de klantenservice van de RMC, het bedrijf dat in Amsterdam het Aanvullend Openbaar Vervoer uitvoert. Wat bleek? Ik had mazzel gehad dat mijn rollator in de taxi geladen werd. De chauffeurs mogen niets aanraken van spullen van de cliënt. Niet de rollator, niet de scootmobiel, niet de bagage.

Ik merk nog wel eens dat de chauffeurs niet zonder enige moeite de rollator in de achterbak plaatsen. Zij hebben er ervaring mee en ik ben de onhandigheid in persoon. Als autoloze heb ik überhaupt nog nooit iets in de achterbak van een auto geplaatst, dus ik ben benieuwd hoe dat een volgende keer gaat.

"Hoe gaat het dan met de scootmobiel?" vroeg ik. "U rijdt uw scootmobiel op de lift. Die gaat naar boven en u rijdt de taxi in." Simpel toch? Ja, alleen vóór de coronacrisis was het verboden op je scootmobiel te blijven zitten als die met de lift omhoog ging. Dat leverde teveel risico op, want daarbij had al eens een dodelijk ongeluk plaats gehad. Ik ben wel eens één of twee keer op de scootmobiel blijven zitten als die omhoog ging. Dat vond ik al redelijk eng. Achteruit die lift op rijden heb ik nog nooit gedaan. Ik weet wat voor brokkenmaker ik ben.

vrijdag 15 mei 2020

VAKANTIE

Boukje en ik hadden altijd 'actieve' vakanties. Veertien dagen aan een strand liggen was niet ons ding. We wandelden met rugzak van camping naar camping, we wandelden in Schotland en Wales, maar we wandelden vaak in Zweeds Lapland, vooral  in het nationale park Sarek, dat wel 'de laatste wildernis van Europa' genoemd wordt.

Er zijn in Noord-Zweden twee aangeven wandelroutes: Kungsleden (Koningsweg) en Padjelantaleden.(Padjelanta is een nationaal park grenzend aan Sarek). Langs de routes staan hutten, waarin allerlei keukenmateraai  is, hokken waarin je kleding kunt drogen en uiteraard bedden. Als de route je bij een rivier brengt, ligt daar vaak een brug.

In Sarek vind je al dat soort 'luxe' niet. Geen routes, geen hutten. Als je naar de andere kant van de rivier wil, dan loop je er maar doorheen. Geen sinecure, want het water is ijskoud en de ondergrond zijn losliggende stenen. Je route bepaal je aan de hand van kaart en kompas.

Het aantrekkelijke van Sarek is dat het door de totale afwezigheid van wat voor voorzieningen dan ook geen massa's toeristen aantrekt. Je kunt er dagen lopen zonder anderen tegen te komen. Je hebt alleen met elkaar te maken. Juist in vakanties worden nog wel eens ruzies uitgevochten, omdat je ineens hele dagen op elkaars lip zit. Daar hebben wij nooit las van gehad.

Omdat Boukje het doorwaden van rivieren steeds enger ging  vinden, besloten we in onze vakanties te gaan fietsen. We fietsten in Yorkshire,  Surrey, Kent en Cornwall. We fietsten in Ierland en Midden-Zweden en uiteindelijk in de Rocky Mountains.

Het waren allemaal geweldige vakanties, maar de mooiste vakantie was twee weken op het Griekse eiland Karpathos in 1994. In juni dat jaar was bij Boukje een oogmelanoom vastgesteld. Bij melanoom wordt vaak gedacht aan huidmelanoom, een oogmelanoom komt niet veel voor, in Nederland bij ongeveer 220 mensen per jaar. De enig mogelijke therapie bij Boukje was het verwijderen van het hele oog. Na een aantal weken kreeg ze een kunstoog. Boukje zelf deed daar nooit moeilijk over, "want", zei ze, "ik heb nog een oog." Er was ons overigens verteld dat de kans op uitzaaiingen gering was. Tot 14 mei 1996 hebben we ons daarom nooit zorgen gemaakt.

We verbleven in een appartement met uitzicht over de stad. We deden niets bijzonders en elke dag hetzelfde. Voor het ontbijt daalden wij af naar een terrasje bij de haven. Daarna liepen we naar en strandje, waar we een strandstoel in beslag namen en gingen lezen. Af en toe gingen we even het water in.

We lunchten altijd op een terras vlak bij het strand: een niet te groot hapje, een glaasje retsina,een cappuccino. Er werd contant muziek gedraaid van  Maria Farantouri, de  'huiszangeres' van Mikis Theodorakis.



(Los Libertadoras is een deel van Canto General, muziek van Theodorakis op teksten van Pablo Neruda.)

Na de lunch gingen we weer even naar het strandje om verder te lezen. In de loop van de middag gingen we terug naar het appartement. Rond zes uur gingen we naar een restaurant bij de haven. Elke avond hetzelfde restaurant. Het eten was daar goed en betaalbaar. Waarom zou je dan elke dag weer naar een ander restaurant zoeken? Na een paar dagen kregen we een handje als we binnenkwamen. Ook daar besproeiden we de maaltijd met retsina.

Dat lijkt zeker meer op een nogal saaie vakantie dan op de mooiste vakantie van ons leven. Dat was het, omdat meer nog dan in het stille Sarek, we ons door de gebeurtenissen van de voorafgaande zomer meer nog dan voorheen met elkaar verbonden voelden. Als ik daar aan terugdenk voel ik dat nog altijd.


donderdag 14 mei 2020

NABESTAANDE

De afgelopen dagen werden twee rampen in herinnering gebracht'. Twintig jaar geleden was  er de vuurwerkramp in Enschede. Tien jaar gelden stortte een vliegtuig neer in Libië, waar bij ook een aantal Nederlanders omkwam. Er vinden herdenkingen plaats en er  wordt met nabestaanden gesproken.

Ik kan me heel goed voorstellen dat het een verschrikkelijke ervaring is van het ene op het andere moment een geliefde te moeten missen. Ik begrijp ook wel dat contact met andere nabestaanden van dezelfde ramp een belangrijke steun kan zijn. Maar ik begrijp nooit helemaal goed waarom ik daar  via de media ook bij betrokken wordt.

Het is vandaag 14 mei, een datum die in mijn geheugen gegrift staat. Het is vandaag precies 24 jaar geleden dat Boukje, volkomen onverwacht te horen kreeg niet alleen dat ze kanker had, maar dat het terminaal was. Ze had niet lang meer te leven. Ze moest niet in jaren denken, maar hooguit in maanden.

Ik was niet met haar meegegaan naar  het ziekenhuis, omdat we helemaal niet zo'n uitslag verwachten van een, naar wij dachten, eenvoudig bloedonderzoek in her AZL (nu LUMC) in Leiden. Achteraf heb ik me bedacht dat het vreselijk voor haar geweest moet zijn alleen met trein en tram naar huis te gaan, waar ze mij moest vertellen, dat we niet veel langer samen zouden zijn.

Ik zat thuis op haar te wachten, ik vermoed met een pilsje bij de hand. Het werd later dan ik verwachtte. Toen ik haar hoorde in de hal, hoorde ik, voelde ik, dat er iets mis was. Ik ging naar haar toe. Ze stond te huilen. "Ik ga dood", zei ze. Ze zal nog wel wat meer gezegd hebben, maar dat herinner ik me niet meer. We stonden een tijdje samen te huilen en we huilden verder op de bank waar ze het hele verhaal vertelde.

Zoals ik hierboven al schreef, ik kan me heel goed voorstellen dat het een verschrikkelijke ervaring is van het ene op het andere moment een geliefde te moeten missen. Maar is dat erger dan volkomen onverwacht te horen krijgen dat je grote liefde op korte termijn uit je leven zal verdwijnen? Ik wens het niemand toe naar een aangekondigde dood te moeten toeleven.

Uiteindelijk had Boukje nog 11 weken te leven. Ik heb haar nooit meer bewonderd dan toen. Van nature kon ze zich vaak zorgen maken over dingen die naar mijn oordeel niet zo vreselijk belangrijk waren. Gedurende die 11 weken heeft ze nooit geklaagd in de zin van 'Waarom moet mij dit overkomen?' Ze accepteerde wat niet te veranderen was. Ze had geen bucketlist, nog even gauw dingen  doen waar ze nooit aan toegekomen was. Bij haar crematie heb ik o.a.gezegd: "Het klopt niet helemaal wat ik zeg, maar ik zeg het toch maar: de laatste twee maanden van haar leven waren, ondanks haar ziekte, voor Boukje onvergetelijk. Niet eens zo zeer om de dingen die ze deed: een dagje naar de Efteling, een middagje in een tuin, een wandeling hier vlakbij, een dagje op de boot, iets drinken op een terras in Kijkduin, een bezoekje aan een museum of galerie, een telefoongesprek of gewoon thuis of bij anderen wat praten. Voor Boukje werden al die dingen pas echt waardevol, als ze die kon doen samen met iemand van wie ze hield of die ze gewoon aardig vond. Ze wilde niet in haar eentje genieten of verdriet hebben, maar haar ervaringen, positieve en negatieve, met anderen delen. Ze vond het altijd jammer als ik niet toe kwam aan het lezen van een boek dat zij mooi vond. Dat was ook weer geen ramp, want er was altijd wel iemand anders die het gelezen had, of die graag met haar dezelfde film wilde zien, of naar hetzelfde museum wilde, of ook gewoon wilde winkelen.

Dit is Boukje ongeveer drie jaar voor haar overlijden.

Er is nog veel meer naar boven gekomen vandaag. Daarover schrijf ik morgen.


woensdag 13 mei 2020

PANIEK

Ieder land heeft zo zijn eigen problemen t.g.v. COVID-19. Kop in het AD:
Paniek in de VS: de hamburgers raken op
Amerikaanse fastfoodketens en supermarkten kampen met een tekort aan hamburgers en steaks. Gedurende het hele barbecueseizoen dreigt er te weinig vlees te zijn. (...) Geen volk ter wereld eet zo veel vlees als de Amerikanen, die elk gemiddeld 120 kilo per jaar verorberen. Wij gebruiken zo'n 77 kilo per jaar, maar dat is inclusie been, vet en zwoerd.

Zijn er ineens minder koeien in de VS? Die zijn toch geen slachtoffers van corona? Nee hoor. Trump wil dan wel een muur bouwen om immigranten tegen ter houden, maar zonder die immigranten is er lang niet genoeg vlees voor de barbecue. De tekorten zijn ontstaan vanwege het grote aantal coronabesmettingen onder het personeel van slachterijen. Meer dan twintig grote vleesverwerkingsfabrieken moesten in de afgelopen maanden sluiten vanwege zieken. De veelal laagbetaalde immigranten die aan de lopende band staan, werken schouder aan schouder, en klagen over gebrek aan bescherming. Ze blijven vaak komen als ze zich niet goed voelen, omdat ze vrezen inkomen te verliezen. (Onderstreping toegevoegd.)

Met een beroep op een oude oorlogswet heeft president Trump de vleesverwerkers opgedragen te blijven draaien. Dat beperkt de mogelijkheden om de bedrijven aansprakelijk te houden als werknemers ziek worden of overlijden. Maar om afstand te kunnen houden tijdens het werk, draaien veel slachters nu op halve kracht. Trump wil dat de vleesfabrikanten hun productie opschroeven. In een gezamenlijke persconferentie met zijn minister van Landbouw zei hij vorige week: ,,Je moet ze pushen, push ze nog meer."

Ik hoor Joe Biden tijdens een TV-debat zeggen 'Je was niet eens in staat voldoende vlees op de barbecues te krijgen.' Het slaat natuurlijk nergens op, maar alle wat slecht gaat in het land is nu eenmaal de schuld van de tegenstander.


dinsdag 12 mei 2020

CORONAVRIJ

Ja, velen zullen dit jaar niet naar een vakantie in het buitenland gaan. Maar voor wie per se toch naar zonniger oorden wil vertrekken is er toch nog een kans. Corendon, lees ik in het liveblog van de Volkskrant, biedt Coronavrije reizen aan.

Klanten van Corendon worden vanaf die datum vlak voor hun vlucht getest op het coronavirus, op een testlocatie vlakbij Schiphol, voor 50 euro per persoon. Hiernaast voert de touroperator extra maatregelen in voor de transfer naar de luchthaven, het inchecken, de vlucht en de transfer naar het all-inclusive hotel om het besmettingsgevaar te minimaliseren. Zo hoopt Corendon een veilige vakantie te organiseren zonder verplichte mondkapjes of 1,5 meter afstand. ‘Dat is voor ons geen vakantie,’ aldus topman Steven van der Heijden van de reisorganisatie. ‘Wij willen dat onze klanten zich vrij en zorgeloos kunnen bewegen.’

De voorwaarde: gasten mogen het hotel niet verlaten. Anders kan Corendon niet meer garant staan voor hun veiligheid. De touroperator hoopt dat klanten dat accepteren in ruil voor een ‘onbezorgde’ vakantie. De eerste Coronavrije vakantie gaat naar Anrtalya.

Een reis met mondkapjes en op anderhalve meter afstand is dus volgens Corendon geen vakantie.
Nu zou ik, zelfs onder de beste omstandigheden, niet doodgevonden  willen worden in Antalya, maar los daarvan: hoe veel vakantie is het eigenlijk om een week of tien dagen opgesloten te zitten in een hotel?

In de komende weken overlegt de organisatie met de autoriteiten op andere bestemmingen om ook daar vakanties te kunnen aanbieden, waaronder Ibiza en Curaçao, Sardinië en Sicilië. Live it up!

maandag 11 mei 2020

POSITIEF

COVID-19 heeft ook wel wat positieve kanten, althans kanten die ik positief vind. 'We' hebben geleerd dat thuiswerken een optie is ook voor het post-coronatokdperk. We hoeven onze vakantie niet per se aan een warme kust door te brengen. Nederland heeft ook heel mooie gebieden, misschien wel vlak bij waar je woont en per fiets te bereiken en doorkruisen. (Amsterdammers raad ik het Waterland aan, het groene Amsterdam-Noord. Vanuit Buitenveldert aan de zuidkant ben je er op de fiets in een uur.)

Dat ik het ook over fietsen heb is niet helemaal toevallig. Als alles doorgaat krijgen fietsers veel meer ruimte in Amsterdam. Het Parool schrijft schrijft daarover. Fietsers naar de rijbaan, voetgangers naar de fietspaden én de maximumsnelheid wordt teruggebracht van 50 naar 30 kilometer. Rustige straten worden wellicht zelfs afgesloten voor ál het autoverkeer.

Het zijn maar enkele van de maatregelen die Amsterdam neemt om de stad aan te passen aan de 1,5 metersamenleving: voetgangers en fietsers krijgen ineens enorm veel meer vierkante meters ter beschikking.

Ik ben bang dat heel veel autobezitters nogal negatief zullen reageren op deze maatregelen. Met een snelheid van 30 km/u door de stad kruipen en ze pakken ook nog een deel van 'onze' weg af. De term 'automobilistje pesten' zal weer luid klinken. Ik ivnd het niet zo'n slecht idee de stad terug te geven aan de bewoners die zich er niet zo snel doorheen behoeven te geven.

O ja, we zijn allemaal reuzeblij dat de regels versoepeld worden. Dat waren ze in Korea ook, maar intussen zijn de regels al weer verscherpt. Wat mij betreft mag die versoepeling nog wel wat later.



zondag 10 mei 2020

WETGEVING

Afgelopen vrijdag schreef ik hier: Binnenkort zijn we verplicht in het openbaar vervoer te doen wat tot nu toe verboden is, gezichtsbedekking dragen. Daar voegde ik de vraag aan toe of een niqab ook zou mogen.

Ik had het niet als een serieuze vraag beschouwd, maar uit een artikel in Trouw blijkt dat ik toch wel een serieus onderwerp had aangesneden. De neus is niet te zien, sproeten en snorren zijn verholen en een glimlach is onmerkbaar. Wie een mondkapje op heeft, is lastig te herkennen. Enkel een paar ogen verraadt de identiteit van de drager, kenmerkende gelaatstrekken zitten verstopt achter een stuk stof. Net als bij nikabs eigenlijk, die sinds augustus niet meer gedragen mogen worden op verschillende publieke plekken. Botst het nieuwe gebod op mondkapjes in het openbaar vervoer met het ‘boerkaverbod’?  Die vraag leggen we voor aan Herman Bröring, hoogleraar bestuursrecht aan de Rijksuniversiteit Groningen. Die vindt het een interessante vergelijking. En hij erkent dat de beslissing om mondkapjes per 1 juni te verplichten in trein, tram en metro op gespannen voet staat met de ‘wet gedeeltelijk verbod gezichtsbedekkende kleding’.

Dat is bepaald niet niks. De regering stelt een regeling in werking die op gespannen voet staat met de wet. Bröring ziet wel raad. “In de wet is een voorziening opgenomen, een uitzondering. Als de gezichtsbedekkende kleding noodzakelijk is ter bescherming van het lichaam in verband met de gezondheid of de veiligheid, dan mag die wel gedragen worden op die plekken. De mondkapjes vallen daar natuurlijk onder.” Maar beschermt het mondkapje wel? RIVM-directeur Jaap van Dissel zal die vraag niet met een hartgrondig 'ja' beantwoorden.

We halen er nog een hoogleraar bij, Jerfi Uzman, hoogleraar staatsrecht aan de Universiteit Utrecht. “Als Rutte had aangekondigd dat we verplicht pindakaas moesten eten, lag dat anders. Dat draagt overduidelijk geen jota bij aan de bestrijding van corona. Maar het nut van mondkapjes is schimmiger. Veel landen verplichten het dragen van maskers, het RIVM is kritisch maar sluit het niet uit, sommige wetenschappers denken dat ze helpen.” (...) De opgeworpen vraag toont juist aan dat het boerkaverbod juridisch onhoudbaar is, voorkomt uit symboolpolitiek.”

Dan hebben we ook nog de Familie Arslan, die een advocatenkantoor heeft in Den Haag  'Die hield zich jarenlang bezig met het boerkaverbod. “Het is natuurlijk een barre tijd, maar dit vind ik toch wel hilarisch. Járen en járen heeft het geduurd voor de wet gedeeltelijk verbod gezichtsbedekkende kleding werd aangenomen. Nu is-ie nog geen jaar van kracht en snijdt de overheid zichzelf in de vingers door de verplichting van mondkapjes. Ik denk namelijk wel dat het gebod in strijd is met de wetgeving.”

Ik heb nog geen mondkapje en voorlopig zal ik dat ook niet aanschaffen


zaterdag 9 mei 2020

VERSOEPELING

Trouw schreef: Het treinverkeer tussen Weesp en Amsterdam heeft donderdagochtend enige vertraging opgelopen, omdat een trein te vol was. Omdat geen van de passagiers wilde uitstappen, kon de trein niet vertrekken. Dat meldt de treinverkeersleiding van ProRail.

Wat leren we hieruit? Dat, als het erop aankomt mensen best risico willen nemen. Dat voorspelt weinig goed met de versoepelingen in het coronabeleid  voor de boeg.

Kan het nou echt veel kwaad als je op een terras op net wat minder dan anderhalve meter van elkaar zit?  Ik weet echt niet hoe 'hard' die anderhalve meter is. Maar als ik het goed heb kun je al drager van het virus zijn, voordat je de symptomen begint te vertonen.

Dus jij hebt lekker geborreld met een vriend die je al lang niet  gezien hebt. Jouw  vriend is, zonder dat hij weet, drager van het virus. Bij het afscheid nemen schudden je elkaar hartelijk de hand. (O shit, dat mocht niet, hè? Nou ja we hebben geen van beiden wat, toch?)

Jij gaat na de borrel nog even naar Albert Heijen. Nu is dat de enige plek waar ik de laatste twee maanden kan zijn, als ik niet thuis ben. Daar kom ik jou tegen, want terwijl ik een pak  yoghurt uit het koelvak pak, sta je naast me, bijna tegen me aan, want je hebt ook yoghurt nodig en waarom zou je wachten tot die ouwe man op zijn scootmobiel eindelijk zijn pak yoghurt heeft? (Ik moet nu al vaak moeite doen om mensen te ontwijken.)

Ik heb er alle begrip voor dat bedrijven/winkels/zzp'ers weer aan het werk willen gaan. Maar ik heb er niet zo veel vertrouwen in dat het sociaal afstand houden nog lang consequent zal worden nageleefd, als er zoveel anderen dingen wel weer mogen. Een week geleden al zag ik in 'mijn' AH, ondanks het advies om met niet meer dan één persoon te winkelen een man en een vrouw met drie kinderen rond een boodschappenkar. Toen was er nog niet eens sprake van versoepelingen.

Die tweede golf zal er nog wel komen en mogelijk overleef ik die ook weer.

 

vrijdag 8 mei 2020

MONDKAPJES

Binnenkort zijn we verplicht in het openbaar vervoer te doen wat tot nu toe verboden is, gezichtsbedekking dragen.
Zou dit dan ook mogen?
Los daarvan: waar kan je mondkapjes aanschaffen, waarvan je zeker bent dat ze voldoende bescherming bieden? Op het internet regent het bedrijven, die tegen allerlei prijzen mondkapjes aanbieden, o.a. Gamma. Als je een klopboor wilt kopen, kun je er wel op vertrouwen, dat Gamma je er een van goede kwaliteit kan leveren, maar hebben ze ineens ook verstand van mondkapjes?  Ik neem aan dat ze ze ergens inkopen. Hebben ze voldoende kennis om de kwaliteit te beoordelen.
Op de website van Gamma zie je trouwens dit.

Bij  veiligheidssetje.nl kun je 100 mondkapjes voor 120 euro aanschaffen. Dat is 1,20 euro per stuk. Ik zie ze ook voor 14,95 euro per stuk en 10 stuks voor 24,95 euro. Ik heb geen idee hoe vaak je één mondkapje mag gebruiken, eventueel na een wasbeurt.

Volgens mij ligt er een mooie taak voor de overheid om  voldoende mondkapjes van goede kwaliteit in te slaan en die gratis en toch voor niks ter beschikking te stellen aan reizigers, bijv. via gemeentehuizen en informatiebalies van de NS. Als we nou eens uitgaan van een gemiddelde prijs van 2 euro per mondkapje, dan kan de overheid voor 100  miljoen euro 50 miljoen mondkapjes aanschaffen. Dat moet voor een tijdje genoeg zijn, vermoed ik. Ja, 100 miljoen euro is een hoop geld, maar het is maar 2,5% van het geld dat in KLM wordt gestopt.

donderdag 7 mei 2020

FIETSEN

Waar veel buitenlandse niet over uitgepraat raken is het enorme aantal fietsers en fietsen in Nederland, met name in de grote steden. Ze verbazen zich over jonge kinderen  en ouderen die de fiets gebruiken.

Belangrijk voor al dat fietsen is een goede infrastructuur. Fietspaden die gescheiden zijn van de rijweg die door het snelverkeer gebruikt wordt. (Nou ja, snelverkeer. Door het centrum van Amsterdam, maar ook door andere drukke buurten verplaats je jezelf meestal sneller met een fiets dan met auto.) In Amsterdam worden nog steeds nieuwe fietspaden aangelegd.

In het AD las ik een aardig artikel. De Franse overheid trekt 300 miljoen euro uit om Parijs en omgeving te voorzien van fietspaden. Nederlander Stein van Oosteren (47) woont aan de rand van Parijs. Mede op zijn initiatief presenteerden Franse fietsorganisaties in januari een plan om op grote schaal fietspaden aan te leggen. "In totaal is het 650 kilometer aan onafgebroken en veilige fietspaden, in en rondom Parijs'', vertelt Van Oosteren. ,"We hebben het bedacht, uitgewerkt en uitgetekend."

Ik denk niet dat in Parijs ooit zoveel gefietst gaat worden als in Amsterdam. Amsterdam heeft immers nog één groot voordeel:  het is zo lekker plat. Je moet alleen een paar meter hoogteverschil overbruggen als je een brug of viaduct over moet. Ik fiets elke dag naar mijn werk, vanuit de voorstad waar ik woon. Dat is 35 minuten heen en 45 minuten terug, want naar huis moet ik bergopwaarts.Het is al een tijd geleden dat ik voor het laatst in Parijs, maar als ik me goed herinner, zijn daar op veel plaatsen ook nog behoorlijke hoogteverschillen, bijvoorbeeld de plaats van de Sacé Coeur.

Degenen die in Parijs van fietsten gebruik willen maken kunnen natuurlijk ook meteen een e-bike kopen.


woensdag 6 mei 2020

VRIJHEID

 

In diverse  media is  nogal aandacht besteed aan het feit dat Willem-Alexander in  zijn toespraak op de Dam onverhuld kritiek uitte op Wilhelmina, zijn overgrootmoeder. In Trouw las ik: Een jaar voor de oorlog uitbreekt, krijgt koningin Wilhelmina een vraag. Of ze het goed vindt dat er een Joods vluchtelingenkamp op het ­Elspeterveld komt, vlak bij haar ­zomerverblijf Paleis het Loo. Duitse Joden hebben het steeds moeilijker onder Hitlers bewind. De gemeente en minister zijn al akkoord, maar Wilhelmina blaast het plan af. Liever niet in háár achtertuin.

Maar Willem-Alexander had het ook over de bevolking van Nederland die wat meer had kunnen doen. Hij Jules Schelvis (toen 93), die sprak in een bijeenkomst in de Westerkerk. Hij beschreef zijn tocht naar Sobibor. Wat ik me ook herinner, is zijn verslag van wat er aan de reis voorafging. Na een razzia werd hij samen met zijn vrouw en vele honderden anderen weggevoerd naar station Muiderpoort. Ik hoor nog zijn woorden: “Honderden omstanders hebben zonder vorm van protest toegekeken hoe de overvolle trams, onder strenge bewaking, voorbij reden.” (...) Het leek zo geleidelijk te gaan. Elke keer een stapje verder. Niet meer naar het zwembad mogen. Niet meer mogen meespelen in een orkest. Niet meer mogen fietsen. Niet meer mogen studeren. Op straat worden gezet. Worden opgepakt en weggevoerd.

Sobibor begon in het Vondelpark. Met een bordje: ‘Voor Joden verboden’.


Er bestaat wel eens de indruk dat in Nederland veel verzet is gepleegd. Dat valt nogal tegen. Volgens het Verzetsmuseum was slechts 5% van de bevolking actief in het verzet. Er werd onderduikhulp verleend, Medemensen, medeburgers in nood, voelden zich in de steek gelaten, onvoldoende gehoord, onvoldoende gesteund, al was het maar met woorden. Ook vanuit Londen, ook door mijn overgrootmoeder, toch standvastig en fel in haar verzet. Het is iets dat me niet loslaat.

Er was ook een deel van de bevolking dat met de Duitsers sympathiseerde.  Het overgrote deel wachtte af en hield zich gedeisd. Ik was nog te jong om me druk te maken over verzet of collaboreren. Ik kan me niet voorstellen dat ik tijdens een bezetting door een vreemde mogendheid zou collaboreren. Maar ik durf  durf echt niet te zeggen dat ik in het verzet zou gaan..


dinsdag 5 mei 2020

WAARDERiNG

Bij One World las ik dat Mark Rutte onlangs tijdens een coronapersconferentie zei dat hij een
‘diep socialistisch land’ leidt met ‘veel waardering voor de publieke sector’. Een VVD'er die al bijna 10 jaar een diep socialistisch land leidt? Dat gelooft hij toch zelf niet? Als Nederland diep socialistisch land zou zijn dan zouden PvdA, Groen socialistiscjLinks en SP samen in 2017 toch een ruime meerderheid in de Tweede Kamer hebben behaald. Ze haalden nog geen kwart van het aantal zetels.

Er zullen best wat Nederlanders zijn die de publieke sector waarderen, maar heeft Mark Rutte ook zoveel waardering? Ik vraagt het u af. Bij de NOS immers lees ik: "Door het nijpende tekort aan rechters en officieren van Justitie en hun ondersteuning, hun structurele overbelasting en de gebrekkige ICT-voorzieningen, komt de kwaliteit van onze rechtspraak steeds meer in het gedrang."
En waarom is er zo fors bezuinigd op de politie ? Wanneer gaat de Belastingdienst weer eens goed werken?

Bij RTLZ lees ik: Bezuinigingen op de publieke sector zijn via de 'participatiesamenleving' afgewenteld op burgers. In de Duplomaat wordt Jesse Klaver geciteerd: “De VVD (dus ook Rutte) ziet de publieke sector als een kostenpost, waar je op moet bezuinigen”, zo omschreef Jesse Klaver het beleid van de VVD in de afgelopen kabinetsperiodes. Klaver doelt hiermee op de vele bezuinigingen gedaan door de afgelopen kabinetten. Zo is er volgens Klaver een grote crisis ontstaan in de publieke sector, waar hij zelf achter gekomen is door met het personeel in gesprek te gaan tijdens zijn ‘kantinetour’.

Dankzij COVID-19 is de VVD  in de peilingen fors gestegen, niet omdat de VVD het zo bijzonder doet, maar omdat Rutte het beleid uitvoert dat hem door de deskundigen geadviseerd wordt. Ook een SP-, PvdA of GroenLinks premier zou dat gedaan hebben, zonder iets te roepen over een diep socialistisch  land te praten, maar wel met veelmeer waardering voor de publieke sector. 


maandag 4 mei 2020

HERDENKEN

Zoals ik hier al eens eerder schreef, o. a. op 26 april 2017, behoor ik tot de laatste generatie, die nog de hele Tweede Wereldoorlog heeft meegemaakt. Ik werd een klein half jaar voor het begin (1 september 1939) van de oorlog geboren. Van de eerste jaren herinner ik me dus nauwelijks iets. Mij staat nog wel bij dat ons wel eens gewezen werd op een ruimte tussen voor- en achterkamer, tussen het plafond en de bovenkant van de schuifdeuren. De ruimte was geloof ik zo'n anderhalve meter lang en een halve meter breed en diep. Je kon in die ruimte komen via een luik in de erboven gelegen rommelzolder. Ons werd verteld dat mijn vader zich daarin zou verschuilen, mocht hij door de  moffen (ja, zo noemden we de Duitsers toen) gezocht worden. Die kans was, achteraf gezien, niet geweldig groot, want mijn vader deed niets in het verzet en om een of andere reden hoefde hij niet bang te zijn in Duitsland te werk gesteld te worden (Arbeitseinsatz), dus daarvoor hoefde hij zich ook niet schuil te houden. Ik herinner me nog wel goed de hongerwinter, de voedseldroppings, het Zweedse wittebrood en de intocht van de Canadezen die ons bevrijd hadden.

In de kring van mijn familie, vrienden en bekenden (van mijn ouders) ken ik geen personen die in de oorlog slachtoffer zijn geworden. Ik kan dus niet een specifiek persoon herdenken gedurende de  twee minuten stilte vanavond. Redacteur Maurits de Bruijn van de Volkskrant schreef eergisteren:
Laten we juist dit jaar écht herdenken
Nu we op 4 mei noodgedwongen thuisblijven, is dit hét moment om de twee minuten stilte wat bewuster te beleven, betoogt Maurits de Bruijn. Niet als toeschouwer, maar als actieve deelnemer.

De  Bruijn roept op niet op TV te kijken naar de herdenking op de Dam. De 4 mei-herdenkingen hebben twee belangrijke functies. Ze stellen overlevenden en nabestaanden in staat te rouwen en vormen een jaarlijks terugkerend ankerpunt voor educatie en bewustwording over de Holocaust en de oorlogen die sindsdien hebben plaatsgevonden.

Ik ben geen nabestaande en beschouw mezelf ook niet als een overlevende.Weliswaar heb ik de oorlog overleefd, maar dat was niet zo moeilijk. Waar moet ik aan denken vanavond? Ik kijk altijd naar de dodenherdenking op de Dam en naar de bijeenkomst daarvoor in de Nieuwe kerk. Als het aan een aantal bewoners van mijn flat ligt, doe ik dat dit jaar niet. Die nodigen alle bewoners van de flat uit naar de 'zithoek' in de gemeenschappelijke tuin te komen. Daar zal de Last Post gespeeld  worden en na de twee minuten stilte onder begeleiding van vier hoornblazers van de kapel van het GVB het Wilhelmus gezongen worden. Wie de bijeenkomst niet kan/wil bijwonen wordt verzocht het Wilhelmus vanaf het balkon mee te zingen. Op Koningsdag kon dat ook, maar ik heb niets gehoord.

Ik kijk vanavond weer naar de herdenking op de lege Dam.

zondag 3 mei 2020

VOORSPELLING

Op 17 april schreef ik hier: "Al weer vijf jaar geleden waarschuwde Bill Gates dus dat de grootste bedreiging voor de mensheid niet een atoomoorlog zal zijn, maar de uitbraak van een virus dat miljoenen mensenlevens bedreigt.

Trouw schreef gisteren: Feit is dat Bill Gates al jaren geleden een pandemie voorspelde. Ik vind dat wel wat erg sterk uitgedrukt. Bij een voorspelling denk je aan de bewering van iemand dat iets  op een specifiek moment in de toekomst zal gaan gebeuren. In zijn toespraak, die je op YouTube kunt volgen, was Bill helemaal niet zo concreet. Hij wijst erop dat wij ons destijds voorbereidden, o.a. met schuilkelders, op een atoomoorlog, die nooit kwam, maar dat we totaal niet voorbereid zijn op een door een virus veroorzaakte epidemie, die zich in de volgende tientallen jaren ("the next few decades"). Dat is geen voorspelling, dat is, zoals ik kort geleden schreef, een waarschuwing.

Bill hield zijn toespraak dus in Ted Talks. Wikipedia: "TED (Technology, Entertainment, Design) is een jaarlijkse, vierdaagse bijeenkomst die in 1984 voor het eerst gehouden werd in Californië. Sprekers worden uitgenodigd om in maximaal 18 minuten "de presentatie van hun leven" te geven over hun gebied van expertise, over een bepaald project, of iets waarvan zij vinden dat het een idee is dat verspreid moet worden.[1] Tijdens een conferentie komen tientallen sprekers aan het woord, afgewisseld door diverse korte dans- en muziekuitvoeringen." 

Bill is geen viroloog, niet eens een medicus. Hij sprak dus niet op het terrein van zijn expertise. TED Talks is bovendien geen typisch wetenschappelijk omgeving. Er komen wel wetenschappers aan het woord, maar ook Jamie Oliver, kok en schrijver van kookboeken.

Bill had natuurlijk wel gelijk. De pandemie kwam eerder dan hij zelf waarschijnlijk verwachtte/vermoedde. Er zijn nogal wat mensen die waarschuwen voor de desastreuze gevolgen van opwarming van de atmosfeer. Daar wordt wel naar geluisterd (behalve door Thierry Baudet), maar de  vraag is of op tijd de noodzakelijk en voldoende maatregelen genomen worden.

Er wordt druk gewerkt aan een vaccin tegen COVID-19, ik denk ook wel een medicijn. We weten nu ook wat we moeten doen als in Verweggistan een epidemie de kop opsteekt. We kunnen nu al maatregelen nemen, zoals het aanhouden van een voldoende voorraad beschermende middelen.

We weren alleen nog niet wat de oorzaak van de volgende pandemie zal zijn.


zaterdag 2 mei 2020

INVLOED

Australië, lees ik in Trouw, pleit al  enige tijd voor een internationaal onderzoek naar de oorzaak van de coronapandemie. Frankrijk en Groot-Brittannië lieten weten dat het voor zo’n initiatief nog te vroeg is. Een van de weinige staten die zich er wel duidelijk achter schaarde, is Australië’s buurland en oude bondgenoot Nieuw-Zeeland.

Voor Donald Trump hoeft zo'n onderzoek ook niet. Hij weet het al: het virus is afkomstig uit een laboratorium in Wuhan. Op de website van rtl nieuws  viel te lezen: Wel stelde Trump dat het virus door een opeenstapeling van fouten kan zijn ontsnapt of dat het virus zelfs met opzet is verspreid. Het virologisch instituut in Wuhan heeft alle aantijgingen van Trump ontkend. Trump wilde niet duidelijk maken waar hij zijn wijsheid vandaan haalde.

Je kunt, geloof ik, best je twijfelt hebben bij de vraag of China van meet af aan voldoende duidelijk is geweest over het ontstaan van de pandemie.

Ook weer in Trouw: En eerder deze week kwam naar buiten dat China hoge kringen in Duitsland en Frankrijk en de diplomatieke dienst van de Europese Unie onder druk zette om een kritisch rapport over Chinese desinformatie over het virus af te zwakken.

Nog los van de coronacrisis was het al enige tijd 'in' om China te beschuldigen/verdenken van pogingen (meer) invloed te krijgen in andere landen. Dat zou best eens kunnen, maar wat dan nog? Ik ken een land waarvan ik zeker weet dat het zich invloed wilde verschaffen in andere landen: onze grote vriend de USA. Natuurlijk waren we direct na de Tweede Wereldoorlog blij met het Marshallplan, maar dat was echt niet puur altruïsme van de Amerikanen. Hoe eerder Europa weer op de been was, hoe eerder het een belangrijke markt was voorde afzet van Amerikaanse producten.

Bij mijn weten heeft het moderne China nog niet geprobeerd zijn invloed met militaire middelen te vergroten, zelfs niet in Taiwan, al wordt dat als een deel van China gezien. Ga eens in Vietnam, Laos, Cambodja, Nicaragua  en Chili (om maar een paar voorbeelden te noemen) vragen hoe za daar de Amerikaanse 'invloed' hebben ervaren.

vrijdag 1 mei 2020

OCTROOI

Wereldwijd wordt onderzoek gedaan naar een vaccin tegen COVID-19. Je mag hopen dat niet een groot farmaceutisch bedrijf als eerste een echt goed werkend vaccin weet te ontwikkelen. We weten wat er dan kan gebeuren. Het bedrijf vraagt octrooi op het vaccin aan en als dat inderdaad verleend wordt,  mag het bedrijf gedurende 20 jaar (plus een mogelijke verlenging met nog eens vijf jaar) als enige dat vaccin maken en verkopen. Dat is een mooie monopoliepositie voor een product dat wereldwijd op grote schaal gebruikt zal gaan worden   De Correspondent had vandaag een artikel over de winstmarges van farmaceutische bedrijven. Farmabedrijven vragen exorbitante prijzen voor hun geneesmiddelen en zouden meer belang hechten a an hun winstmarges dan aan het genezen van mensen.

Farmabedrijven beweren vaak dat ze zo veel geld voor geneesmiddelen moeten vragen, omdat ze anders niet kunnen investeren in onderzoek naar nieuwe medicijnen.(...) Farmaceuten realiseerden een gemiddelde netto winstmarge van 13,8 procent. Per 100 dollar omzet, maakten ze dus 13 dollar en 80 cent winst. Andere grotere bedrijven waren heel wat minder winstgevend. Hun netto winstmarge was gemiddeld 7,7 procent.

Op basis van wetenschappelijk onderzoek, o.a. gepubliceerd in het gezaghebbende Journal of the American Medical Association wordt aangetoond dat de winst zeker niet alleen gebruikt wordt voor onderzoek. Het wordt ook besteed aan het opkopen van de eigen aandelen. Als dat massaal genoeg gebeurt, stijgen de aandelenkoersen, vooral leuk voor de aandeelhouders. En het levert een aardige bonus op voor de CEO's, bovenop hun toch al riante salaris. In 2012 verdiende je als CEO van een grote farmaceut gemiddeld 34,9 miljoen dollar per jaar. In 2015 was dat al gestegen naar 47,3 miljoen.

Goed, het vaccin komt op de markt en de prijs is 'traditioneel' veel te hoog. Durf je dan als overheid of zorgverzekeraar te zeggen dat je die prijs niet gaat betalen en te riskeren dat je dus dat vaccin niet krijgt? Wordt daar op (inter)nationaal) niveau al over nagedacht?