dinsdag 25 juni 2019

FIETSEN

Bij YouTube zijn vrij veel video's te zien die buitenlanders in en over Nederland - vooral Amsterdam - maken. Een van de dingen waarover ze niet uitgepraat raken is dat hier zo ontzettend veel gefietst wordt en dat er zo'n goede infrastructuur voor fietsen is met aparte fietspaden, aparte stoplichten, aparte richtingaanwijzers. Buitenlanders staan er verbaasd over dat oude mensen fietsen, dat kleuters fietsen, dat er van alles en nog wat met de fiets wordt vervoerd, zelfs kleine kinderen, dat de fiets gebruikt wordt voor woon-werkverkeer en voor het naar school gaan. Zelfs naar restaurants, bioscopen, theaters en stadions gaan wij op de fiets. Niet alleen auto's ook fietsen hebben hun eigen parkeerplaatsen.

Nadeel van dat enthousiasme voor fietsen is dat toeristen denken dat ze dat ook wel kunnen. Met name in Amsterdam is dat een enorme misvatting. Veel Amsterdamse fietsers zijn pure anarchisten. Ze doen alles wat God, de Wegenverkeerswet en de Algemene Plaatselijke Verordening hebben verboden. Amsterdammers zullen zich daar in het algemeen niet veel van aantrekken. Ze zijn immers zelf ook vaak fietser, zelfs als ze hard core automobilist zijn. Toeristische fietsers moeten zich niet zich niet als Nederlandse fietser willen gedragen. Sterker nog: toeristen moeten de fiets laten staan. De meesten hebben nauwelijks enige ervaring met fietsen en weten zich niet soepel aan de rest van het verkeer aan te passen. Gelukkig kun je ze meestal herkennen, omdat ze vaak in roedels fietsen en hun fiets meestal wel als huurfiets herkenbaar is, zodat de Amsterdamse fietser op hun gedrag kan anticiperen.

Dat we blij mogen zijn met onze Nederlandse fietscultuur, bleek weer eens uit een artikel in de Volkskrant. Het gaat over Robert Hazeldean. Op een zomerdag in 2015 fietste Robert Hazeldean tijdens de avondspits over een drukke weg nabij de London Bridge. Hij fietste tussen de 15 en 20 kilometer per uur, te snel om een jonge vrouw te ontwijken die, terwijl ze op het scherm van haar mobieltje keek, plotseling overstak. Bij de botsing raakten beiden lichtgewond. Hoewel de vrouw zich door een ‘posttraumatisch geheugenverlies’ niets van het ongeluk kon herinneren, spande zij een letselschadezaak aan.

Vier jaar na het ongeluk oordeelde de rechter dat beide partijen schuldig waren aan het ongeluk. Robert wil principieel  geen bijdrage leveren aan de 'claimcultuur'. Hij moet nu niet alleen de vrouw, omgerekend, € 4.650,00 betalen, maar ook alle juridische kosten. Bij de zaak lieten de letselschadeadvocaten van de vrouw, zogeheten ‘ambulance chasers’, doorschemeren dat de totale rekening kan lopen tot ruim een ton. (Hyperlink toegevoegd.)

Fietsers op het eiland zijn wettelijk gezien vogelvrij.  Anders dan in Nederland genieten ze bijvoorbeeld niet het voordeel van de twijfel bij een verkeersongeluk. Sterker nog , automobilisten die schuldig zijn bevonden aan de dood van een fietser wacht zelden een celstraf, zo is uit een onderzoek van Cycling UK gebleken. Er klinkt nu een roep om een verplichte aansprakelijkheidsverzekering voor fietsers. Als je als Tweede Kamerlid politieke zelfmoord wil plegen moet je hier voorstellen een verplichte aansprakelijkheidsverzekering voor fietsers in te voeren.

In 2001 was ik een paar dagen in Washington DC. Om wat meer van de stad te zien huurde ik een fiets. Een Amsterdammer op de fiets in Washington levert veel minder gevaar op dat een Amerikaan op een fiets in Amsterdam. De fiets die ik huurde was in een veel betere staat dan de fietsen die in Amsterdam verhuurd worden. Ik moest wat persoonlijke gegevens invullen op een PC. Heel leuk vond ik dat je bij 'nationaliteit' kon kiezen tussen Amerikaans, Nederlands en Overig.