maandag 29 juli 2019

HERINNERINGEN


Dit is de laatste foto die van Boukje gemaakt is, kort voor haar overlijden, vandaag precies 23 jaar geleden. Sjoukje en Willem hadden ons opgehaald in Den Haag. Wij gingen een paar dagen naar hun zeilboot in Den Oever bij de Afsluitdijk. We waren voor de lunch gestopt bij een restaurant bij de Hondsbossche Zeewering. We hebben nog wat gewandeld langs het strand en daar is deze foto gemaakt. Opvallend, vind ik, aan deze foto is dat Boukje zelfs toen nog kon lachen. Ik weet niet of we toen ook nog gevaren hebben. Waarschijnlijk wel, maar het staat me niet bij.

Het jaar daarop ben ik van Den Haag naar Den Oever gefietst en heb ik weer een paar dagen op de boot vertoeft. Op de heenweg fietste ik langs de IJsselmeerkant van  Noord-Holland, op de terugweg door de duinen. Op een gegeven moment realiseerde ik me dat ik langs de Hondsbossche Zeewering zou komen en ook langs het restaurant waar we toen geluncht hadden. Zou ik daar weer gaan lunchen? Zou ik dat aan kunnen?

Ik kon het aan. Misschien omdat ik ook toen, net als vele keren daarna, bij het denken aan Boukje me niet de nare dingen voor de geest haal, maar de vele goede, leuke en gelukkige momenten uit ons samenzijn; de wandelingen door Lapland, Schotland en Wales, de fietstochten  door Engeland, Ierland en de Rocky Mountains; de laatste, voor ons atypische, vakantie op Karpathos, die ook de mooiste was van allemaal. Maar ook in ons gewone dagelijkse leven waren er veel mooie en gelukkige momenten.

Ik doe vrijwel nooit iets aan verjaardagen en andere gedenkdagen. 29 juli breng ik nooit veel anders door dan andere dagen. Dat ik vandaag dit blog schrijf komt omdat bij een verjaardag waar ik gisteren bij was een vriendin zei dat ze er aan dacht dat het Boukjes sterfdag was. Ik zei dus: "Dat is niet vandaag, dat is morgen." Ze dacht dat het al de 29ste was.

Het wordt een dag met mooie herinneringen.