Verbieden

Van 1919 tot 1933 was Amerika 'drooggelegd', dat wil zeggen: het vervaardigen, verkopen, vervoeren, importeren en exporteren van alcohol ('intoxicating liquors') was grondwettelijk verboden. Het gebruik zelf ervan was niet verboden. Tot in de hoogste kringen werd vrolijk doorgedronken, al kon dat - afgezien van hier of daar een privévoorraadje - alleen maar illegale drank zijn. Het resultaat van de drooglegging was een enorme toename van de georganiseerde misdaad (de Maffia), die er ook nog eens steenrijk van werd.

In Nederland geldt voor weed ongeveer het zelfde wat destijds voor drank in Amerika gold, met dien verstande dat de verkoop en het gebruik in zeer kleine hoeveelheden worden gedoogd. Dit beleid heeft hetzelfde gevolg als in Amerika: de georganiseerde misdaad is er door toegenomen en verdient er miljoenen mee.

Geen mens heeft alcohol, weed en tabak nodig. Overmatig gebruik is zelfs schadelijk voor de mens. Maar omdat deze stoffen ook effecten heb die als aangenaam worden ervaren, worden ze op grote schaal gebruikt en zullen ze, ondanks alle verboden, gebruikt blijven worden.

Het aantal slachtoffers van weedgebruik valt in het niet bij de slachtoffers van het gebruik van alcohol en tabak. (In een artikel in de Volkskrant uit 2002 vond ik dat volgens het CBS in de toen tien afgelopen jaren weed en hash voor 0 dodelijke slachtoffers hadden gezorgd, alcohol voor ruim 8.000 en tabak voor ruim 230.000.) Toch wordt steeds weer opnieuw gepleit, recentelijk nog door Pieter van Geel, fractieleider van het CDA, voor afschaffing van het gedoogbeleid, dus een totaalverbod van weed en sluiting van de coffeeshops. Omdat ze in de ons omringende landen strenger zijn dan wij, is er een enorm drugstoerisme op gang gekomen en wordt 80% van 'onze' weedproductie geëxporteerd (door de georganiseerde misdaad).

De burgemeesters van 33 gemeenten waar coffeeshops gevestigd zijn gaan nu opnieuw proberen de regering op andere, soepeler gedachten te brengen. Het zal wel weer niet in het regeeerakkoord passen.