woensdag 31 augustus 2011

Medelijden

Een tijdje geleden vernamen we dat een Nederlands ex-fotomodel in Tripoli uit een hotelkamer was gevallen en gewond was geraakt. Dan ben je geneigd enig medelijden met haar te hebben. Wat later blijkt dat ze een vriendin was van een zoon van Kaddafi. Dan wordt je gevoel van medelijden al een stuk minder.

In het gratis dagblad De Pers schrijft journalist Arnold Karskens dat hij Talitha van Zon geholpen heeft het land uit te te komen (met een boot naar Malta), door haar te voorzien van iets wat op een perskaart leek. Talitha vond het wel niet heel plezierig in Libië, maar: Riante cadeaus maakten de ongemakken goed. Dat zal best, want die zoon van Kaddafi was een levensgenieter die in een weekend een paar ton stuksloeg. Ze was trouwens niet uit het hotel gevallen, maar gesprongen en had niet meer dan een gekneusde arm en wat blauwe plekken. Ze was bang voor de rebellen. Ja, vind je 't gek?

Talitha is veilig op Malta aangekomen. Het artikel van Karskens eindigt met: En een bedankje bij het van boord gaan? Dat kan er niet af. Niet het type vrouw waar ik medelijden mee heb
x

dinsdag 30 augustus 2011

Stadscamping

'The Rock' is een negentig meter hoog kantoorgebouw aan de Amsterdamse Zuidas. De Zuidas is een kantorengebied. Er ligt nog een leeg terrein naast The Rock en kennelijk is daar voorlopig nog geen bestemming voor. De Amsterdamse dienst Zuidas heeft daarom een prijsvraag uitgeschreven voor de beste tijdelijke invulling van dat terrein. "And the winner is", las ik in Het Parool: een overdekte stadscamping. Een tijdelijk gebouw met vijf etages zal behalve kampeerders ook een restaurant, een nachtclub en culturele activiteiten huisvesten.

Omdat de Zuidas een kantorengebied is, is er 's avonds en in het weekend geen bal te te beleven. De daar aanwezige horeca moet het hebben van de noeste kantoorwerkers. Oase, een combinatie van kampeerflat, horeca en cultuur, zal de gewenste reuring brengen, zegt prijswinnaar Erik Hehenkamp van Ontwerpers A'dam. En kennelijk vindt de dienst Zuidas dat ook. Er wordt gemikt op nieuw publiek, onder wie buitenlandse toeristen, jongeren en studenten.

Ik weet natuurlijk niets van stadsontwikkeling, horeca, toerisme en cultuur. Toch heb ik zo mijn bedenkingen bij dit plan. Die kampeerflat zullen ze misschien nog wel vol krijgen, want een overnachting zal daar goedkoper zijn dan in een hotel. Maar gaan die 'kampeerders' voor reuring zorgen? Ik betwijfel dat, want die komen niet naar Amsterdam om de Zuidas te bewonderen. Die komen voor de coffeeshops, de Wallen en alles wat de binnenstad aan kunst en cultuur te bieden heeft. Met een paar minuten lopen zijn ze bij een halte van de trams 16, 24 of 5 en binnen de kortste keren zitten ze in het centrum. De in Amsterdam woonachtige jongeren en studenten zie ik ook nog niet direct hun vertier gaan zoeken in de Oase. De VU en het VU Medisch Centrum liggen op een steenworp afstand van de de geplande Oase. Die trekken ook aardig wat mensen, maar 's avonds en in het weekend zorgen die niet voor reuring. Na je studie ga je de stad in en na het ziekenhuisbezoek ga je naar huis en niet gezellig naar de Oase. Let op mijn woorden: die Oase wordt niets.
x

maandag 29 augustus 2011

Onafhankelijk

Ybo Buruma wordt binnenkort lid van de Hoge Raad der Nederlanden, ons hoogste rechtscollege. Buruma was lid van de PvdA. Hij heeft zijn lidmaatschap opgezegd om te voorkomen dat PVV-aanhangers hem 'te links' of 'te politiek' (en dus geen geen goede rechter) zouden vinden. Hij had al eens duidelijk laten blijken niet enthousiast te zijn over de ideeën van Geert Wilders. “Er zijn nu misschien wel anderhalf miljoen mensen die denken dat ik geen goed recht over ze spreek omdat ik bij de PvdA ben. Dat wil ik niet”, zegt hij vandaag in NRC Handelsblad. (Het citaat is van de NRC-website.)

De redenering van Buruma is me niet geheel duidelijk. Het opzeggen van zijn PvdA-lidmaatschap zal toch niet betekenen dat hij meteen het complete gedachtegoed van de PvdA overboord heeft gegooid. Je moet bovendien een wel heel domme PVV'er zijn, als je denkt dat Buruma nu ineens een stuk onafhankelijker - of misschien wel echt onafhankelijk - is geworden.

Ik kan me ook niet zo goed voorstellen dat er mensen zijn die veronderstellen dat je pas echt onafhankelijk bent als je er überhaupt geen politieke of maatschappelijke ideeën op na houdt. Kijk naar de VS. Daar wordt bij de benoeming van leden van de Supreme Court wel degelijk naar de politieke en maatschappelijke achtergrond van een kandidaat gekeken. De invloed van dat Hof is nog wat groter dan bij ons omdat het wetten mag toetsen aan de Grondwet. Probeer dat maar eens te doen zonder politieke ideeën te hebben.

Dat Buruma zijn lidmaatschap van de PvdA heeft opgezegd betekent in de praktijk helemaal niets. Hij werkt er echter wel aan mee dat Wilders tegen zijn achterban kan zeggen dat hij weer eens een overwinning heeft behaald in zijn voortdurende strijd tegen 'links'. Het aardige is dat niemand bezwaar kan maken tegen de benoeming van een PVV-aanhanger tot lid van de Hoge Raad, want daar kun je geen lid van worden.
x

zondag 28 augustus 2011

Muziek

Hier valt weer weinig te lezen vandaag. Maar als je hier klikt, zie je dat ik niet stil gezeten heb. Je kunt er ook nog maar een muziekje luisteren.
x

zaterdag 27 augustus 2011

Dom

Gistermiddag kwam ik thuis na een zeer aangename en onderhoudende lunch met 'Zuster Klivia', ook bekend als 'Silly Me' van het gelijknamige blog. De lunch vond plaats op een terras 'ergens in de Randstad', waar het tussen alle buien door wonderwel droog bleef en de temperatuur aangenaam was. Het werd wel weer eens tijd, want het was al weer maanden geleden dat we elkaar face to face ontmoet hadden. Dat hield geen contactarmoe in, want er gaan maar weinig dagen voorbij waarop er niet diverse e-mailtjes uitgewisseld worden. Ik was dan ook blij dat ze een week geleden terugkwam van haar vakantie in Frankrijk met Vlam en dochter.

Maar goed, dat heeft allemaal niets te maken met het 'Dom' hierboven. Thuisgekomen zette ik de pc aan. Nadat ik een theezakje in heet water had gehangen, klikte ik op het icoontje van Firefox. Dat leidde tot de mededeling dat Firefox geen server konden vinden. Ook Internet Explorer en Chrome slaagden er niet in mij met het wereldwijde web te verbinden. 's Ochtends had ik nog volop verbinding gehad. Ik keek naar mijn Experiabox, die ervoor zorgt dat ik kan internetten, bellen en tv kijken. Alle lampjes die daarop moeten branden deden dat ook.

Kort voor ik 's ochtends mijn woning had verlaten, was daar min of meer recht boven en aardig felle onweersbui voorbij getrokken die zijn reis over de rest van het land vervolgde. Ik kon mij voorstellen dat ergens inslaande bliksem de verbinding tussen mij en KPN verbroken had. Ik besloot de helpdesk te bellen. Voor ik dat besluit tot uitvoer bracht realiseerde ik mij wat er aan de hand was. Ik heb ooit eens gelezen dat de elektrische ontladingen die het onweer veroorzaken er ook toe kunnen leiden dat gevoelige elektrische apparaten als pc en tv beschadigd worden. Ik heb geen idee of dat een bakerpraatje is of keiharde wetenschap. In ieder geval: je zou die beschadiging kunnen voorkomen door de apparaten los te koppelen van alles waarmee ze verbonden zijn. Dat schoot mij dus 's ochtends, met dat onweer recht boven mijn hoofd, te binnen. Better safe than sorry, dacht ik toen.

Enkele seconden later vond Firefox de server.
x

vrijdag 26 augustus 2011

Centrale

Je vraagt een overheid, of diverse overheden, vergunning voor het een of ander. De overheid maakt de aanvraag bekend en vermeldt erbij dat belanghebbenden bezwaar kunnen maken. Die bezwaren komen er, maar de overheid verleent de vergunning. Wat doe je nu je de vergunning hebt?

Je hebt bedrijven die gaan aan de slag met een vergunning zodra ze die hebben. Bijvoorbeeld een bedrijf dat groot genoeg is om een of meer juristen in dienst te hebben. Die juristen wijzen erop dat de belanghebbenden nog altijd in beroep kunnen gaan bij de Raad van State en dat die zou kunnen besluiten dat de vergunning ten onrechte is verleend

In 2008 verleenden de minister van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit en Gedeputeerde Staten van Groningen  vergunning aan RWE/Essent  voor het bouwen van een kolencentrale bij de Eemshaven. In het NOS-journaal zag ik dat die centrale al voor een groot deel recht overeind staat. Dat was een illustratie bij het bericht dat de Raad van State de vergunning vernietigd heeft, omdat er onvoldoende onderzoek gedaan is naar de gevolgen van (het werken van) de centrale voor naburige kwetsbare natuurgebieden.

Minister Verhagen (Economie) denkt dat er alsnog een vergunning wordt gegeven als er aanvullend onderzoek gedaan wordt. Ik kan me zo voorstellen dat na dat onderzoek blijkt dat de centrale inderdaad schadelijk is voor de omringende kwetsbare natuur en dat de Raad van State nog steeds vindt dat er geen vergunning mag worden verleend. Dan staat daar een nu al voor meer dan helft opgebouwde centrale. Hoeveel geld zou Essent daar al ingestoken hebben? Het lijkt me moeilijk voor het gebouwde een andere bestemming te vinden. Essent is zo'n energiemaatschappij met heel capabel, dus heel duur management. Daadkrachtig ook. "Bouwen, jongens!" Die gaan ons over een tijdje vertellen dat het toch zonde zou zijn van al dat geld dat al is uitgegeven. En wat maken die paar zeehonden en vogeltjes nou uit?
x

donderdag 25 augustus 2011

Slim

Slimmelingen hebben weer een nieuwe manier gevonden om geld te verdienen door met zinloze dingen mensen geld af te troggelen. Deze keer is het de 'Brugklastraining', waarover de Volkskrant bericht. Er is een aanbieder die de ouders verleidt door zijn pakket 'Bright brugklastrainingen' te noemen, daarmee de ouders het idee gevend dat je door die training bright (pienter, red.) kunt worden. Wat bieden die trainers zoal? Een Bright-training duurt slecht één dag. Dat kost je 245 euro. Er wordt namelijk gespeculeerd op bezorgde ouders: zal ons kind het wel redden bij het voortgezet onderwijs?

Je weet als ouder natuurlijk nooit of je kind, hoe slim het ook is, het wel zal redden. Dolph Kohnstamm, oud-hoogleraar ontwikkelingspsychologie - hij zal er dus verstand van hebben - schrijft: In zes uur zouden kinderen dan moeten leren hoe hun taken te plannen en organiseren en hoe het huiswerk goed te maken. Ook zouden ze in die zes uur kunnen leren dat leren leuk is. Dat hebben ze in de acht voorafgaande jaren op de basisschool kennelijk niet geleerd, maar dat zou dan in deze ene dag wél geleerd kunnen worden.

De Engelsen hebben een al eeuwen oud gezegde: "A fool and his money are soon parted." Degenen die deze trainingen bedachten moeten een bekende Amerikaanse spreuk in gedachten hebben gehad: "There's a sucker born every minute."
x

woensdag 24 augustus 2011

Handdruk

Onlangs stapte de bestuursvoorzitter van het Maasstad Ziekenhuis op, omdat hij niet geheel adequaat had gereageerd op de uitbraak van een zeer gevaarlijke bacterie, waaraan tegen de dertig patiënten overleden. Hij kreeg een (financieel) warme handdruk mee.

Toen moest het Maasstad Ziekenhuis een nieuwe bestuursvoorzitter zoeken. Nou, een goeie vind je niet zomaar. Dus stel je een interim-voorzitter aan. Die was, schrijft de Volkskrant, gauw gevonden: het werd Peter Weeda (65), lid van de Raad van Toezicht van dat ziekenhuis. Die Weeda had er dus (mede) op moeten toezien dat zijn voorganger geen fouten maakte.  Er was wel een probleempje: Volgens de code voor governance in de zorg, die het Maasstad Ziekenhuis hanteert, mag een lid van de raad van toezicht de eerste drie jaar na het einde van zijn toezichtfunctie niet worden benoemd als (interim-)bestuurder. Deze regel moet belangenverstrengeling voorkomen, omdat de raad van toezicht de (interim-)bestuurders benoemt. Maar ja, ook een interim-bestuurder met een beetje kwaliteit vind je niet zo gauw. Dan moet je wat als Raad van Toezicht, toch?

Is die Weeda nou zo goed? In ieder geval in het verzamelen van handdrukken. Hij is bij het Ministerie van Onderwijs al eens vertrokken met een handdruk van twee jaarsalarissen. Bij Vektis, het onderzoeks- en informatiecentrum voor zorgverzekeraars, werd hij in 2009 ontslagen. Voor de vertrekregeling had Vektis 370 duizend euro gereserveerd. Ook geen lullig bedrag.

SP en PVV vinden elkaar weer eens in de Tweede Kamer. Zij vinden dat minister Schippers van Volksgezondheid iets moet doen aan de benoeming van Weeda. Die zal wel zeggen dat ze niet over het personeelsbeleid van ziekenhuizen gaat. En we moeten natuurlijk bedenken dat een code voor governance wat  anders is dan een wet van Meden en Perzen. Voor topsalarissen heb je ook codes of richtlijnen, of principe-afspraken die de indruk moeten wekken dat er wel degelijk op verantwoorde wijze wordt gehandeld.

Weeda zegt een wachttijd van drie jaar voor het vervullen van een interimfunctie erg veel te vinden. Dan zou hij pas op zijn achtenzestigste in het Maasstad Ziekenhuis aan de slag kunnen. Wat voor pensioen zou die man hebben?
x

dinsdag 23 augustus 2011

Meebetalen

Een paar dagen geleden heb ik eens - tegen mijn gewoonte in - gekeken naar het tv-programma 'Ik vertrek'. Dat gaat over Nederlandse stellen die naar een buitenland vertrekken om daar een naar hun idee beter of leuker of aangenamer bestaan op te bouwen. Uiteraard hebben ze mijn zegen.

In het programma dat ik zag ging een stel naar de Zweedse provincie Jämtland. (De commentaarstem had het voortduren over Jamtland, zonder umlaut, dus Jamt met de a van man.) Toevallig ken ik dat fraaie gebied, want ik heb daar eens een plezierige fietsvakantie doorgebracht. Het is daar, zoals het overgrote deel van Zweden, een zeer rustig gebied. De dichtstbijzijnde buren van de hoofdpersonen woonden op een afstand van 600 meter. Dat is dus de bewoonde wereld.

Wat ging dat stel daar doen? Die gingen daar logeergelegenheid (en wat er verder bij komt) creëren voor personen die met crossmotoren door de natuur raggen, dus kolereherrie maken en de lucht vervuilen. Lang leve de natuur en ja, in Nederland kan dat niet zo makkelijk.

Daar gaat het me overigens niet eens om. Gisteravond kon je kijken (wat ik niet gedaan heb) naar 'Onverwacht bezoek'. Daarin zien we Nederlanders die voor goed naar een buitenland zijn vertrokken en daar "onverwacht" bezoek krijgen van een dierbare (moeder, vader, dochter, zoon, vriend, vriendin, noem maar op). Gisteravond dus: "Jacky weet niet wat haar overkomt als haar hartsvriendin ineens voor haar neus staat." (Dat haal ik uit de gids.) Jackie woont met haar tienjarig zoontje op Hawaii, waar haar relatie het schip is ingegaan en ze krijgt borstkanker. Ik begrijp best dat die hartsvriendin het wat moeilijk vindt Jacky over zo'n afstand troost en andere hulp te bieden. Fijn - voor beiden - dat de EO die reis voor haar regelt en, naar ik aanneem, betaalt. Het is de publieke omroep, dus jij en ik betalen mee.

Jaarlijks vertrekken talloze mensen naar het buitenland. Hun familie en vrienden zien hen minder vaak dan ze hier zouden doen en vice versa. Dat weet je van tevoren. Ik zie niet zo goed waarom ik eraan mee moet betalen het voor een enkeling (zes in dit seizoen) mogelijk te maken al of niet 'onverwacht' op bezoek te gaan of bezoek te krijgen. Al die tv-kijkers die ervan meegenieten richten maar een stichting op die geld inzamelt om dat soort bezoeken voor veel meer mensen mogelijk te maken. Kan die bijstandsmoeder uit Cadzand wat vaker op bezoek bij haar vader die met zijn rolstoel en wao-uitkering maar zelden van Schiermonnikoog af komt. Het is minder exotisch dan Hawaii, maar met het openbaar vervoer ben je toch ook gauw ruim zeven uur kwijt voor de reis en enkele tientallen euro's. Maar voor de tv is dat niet zo interessant, vrees ik.
x

maandag 22 augustus 2011

Techniek

Het Vondelpark heeft vier terrassen. Vanwege het uitzicht en de ambiance prefereer ik daar een van, o.a. omdat ik aan het gebouw leuke herinneringen heb: twee keer heb ik daar, met collega's, een cabaretprogramma uitgevoerd. De teksten waren alle van mijn hand. Beide keren was het ter gelegenheid van het afscheid van een algemeen secretaris van de Ziekenfondsraad, waarbij ik veertig jaar geleden, werkte. Het gebouw heette toen 'Vondelparkpaviljoen' en er was gevestigd het ICC, het Internationaal Cultureel Centrum. Tegenwoordig is (nog) het Filmmuseum er gevestigd (de onderkant van het gebouw) en café-restaurant 'Vertigo'. Ik neem aan dat de naam ontleend is aan de gelijknamige film van Alfred Hitchcock.

Vertigo exploiteert dus ook het terras. De bediening is daar ronduit waardeloos. Het personeel is niet onvriendelijk of zo, ze gedragen zich ook niet vervelend; de organisatie is gewoon slecht, terwijl die juist - vermoed ik - gericht is op efficiency.



Bestellen kun je alleen bij personeel met zo'n rood shirtje, waarvan er meestal drie rondlopen. Op hun rug is ook, in eigentijds Nederlands, te lezen: "Order here". Bij hun moet je ook direct afrekenen. Zij geven draadloos de bestelling door aan de keuken/bar en een collega komt na enige tijd de bestelling afleveren.

Wat is nu het probleem? Als je daar op een zonnige dag, zoals gisteren, gaat zitten en je doet verder niets, kan het echt een hele tijd duren voor 'someone in red'  je opmerkt en je bestelling opneemt. Dat weet ik en ik heb maar zelden haast en altijd een boek bij me. Gisteren zat ik er al een tijdje en op een gegeven moment maakte ik - op bescheiden en nette wijze, denk ik - de dame die je hierboven ziet attent op mijn wens iets te bestellen. Ze gaf te kennen dat ze dit opgemerkt had. Daarna duurde het nog twintig minuten voor ik mijn bestelling kon plaatsen. Intussen waren aan een tafeltje naast mij drie dames gaan zitten. Die converseerden lustig met elkaar en dachten dat er wel eens iemand langs zou komen. Ik heb de tijd opgenomen. Na ruim twintig minuten besloten ze ook er iets aan te doen.


Enige tijd geleden zat ik daar ook en wilde iets kleins eten. Het menu vermeldt o.a. stokbrood met Stolwijker kaas, sla, komkommer en nog zo wat. Ik heb een hekel aan al die toevoegingen, die het eten onhandiger maken. Ik wil gewoon brood met kaas (of ander beleg) die ik uit het vuistje kan eten. Ik vraag bij andere gelegenheden vaak of ze toevoegingen achterwege willen laten en dat kan altijd. Ik vroeg dus of ik een stuk brood met uitsluitend kaas kon krijgen. Niet dus. Ik vroeg of al die hapjes al klaar lagen. Nee, die werden pas na bestelling klaar gemaakt. De dame in rood zei erbij dat ze wel eerder zo'n verzoek als het mijne kreeg, maar er kon niet aan voldaan worden. Ik denk wel te begrijpen waarom niet. Op hun zendapparaatje toetsen ze alleen een code in voor het gewenste item en het tafelnummer. Daar kunnen ze niet bij typen: laat de flauwekul maar weg. Zo wordt goede service, het voldoen aan een simpele wens van een klant, onmogelijk gemaakt door de veronderstelde efficiency van de moderne techniek.
x

zondag 21 augustus 2011

Euro(pa)

Toen de euro nog niet bestond, hadden, neem ik aan, onze banken en institutionele beleggers, zoals pensioenfondsen, ook een deel van hun en onze centjes in Griekenland belegd. Als toen, net als nu, Griekenland in de deconfiture was geraakt, hadden die beleggers dan niet de kans gelopen (een deel van) hun beleggingen kwijt te raken? Hadden onze overheid en de overheden van andere landen geen poot uitgestoken om Griekenland - onder allerlei voorwaarden - op de been te houden? Hadden ze dan niet moeten overwegen de verliezen van de beleggers (iedere overheid in eigen land) bij te spijkeren?

Mensen die altijd al tegen 'Europa' en de euro waren roepen nu weer om het hardst "Zie je wel?" Zijn die ervan overtuigd dat we nu een behoorlijke waardevaste gulden zouden hebben? Zouden we met onze eigen gulden de economische stormen beter kunnen doorstaan? Waar halen ze die wijsheid vandaan?

Ik heb ook geen verstand van het internationale monetaire gebeuren. Ik weet wel dat als het in een ander land niet goed gaat, ze daar geen geld hebben voor het aanschaffen van producten die wij maken en graag aan hun zouden willen verkopen. Dat lijkt me niet bevorderlijk voor onze welvaart.

Er is een tijd geweest dat Friezen, Brabanders en Hollanders allemaal hun eigen beleid voerden. Gek genoeg doen we het nu al zo'n kleine 200 jaar samen en zijn we toch wat verwonderd als Vlamingen en Walen erover denken uit elkaar te gaan. Er is vast wel een van onze twaalf provincies die het meeste bijdraagt aan onze gezamenlijke welvaart. De inwoners van die provincie zijn toch gek dat ze de rest een beetje subsidiëren?
x

zaterdag 20 augustus 2011

Echt

Ik heb niets tegen het christendom en evenmin tegen (de meeste) christenen. Ik vrees dat Mattheus van der Steen (eigenlijk heet hij Matthieu) behoort tot degenen die ik niet zo serieus neem. Sterker nog: hij lijkt me het type gelovige dat ervoor zorgt dat mensen buiten zijn kring de pest aan het geloof krijgen. Hij wordt volgens Trouw als een 'extreem charismatisch leider' beschouwd, in ieder geval in radicaal-evangelische kringen. Hij heeft al weer zijn tweede boek het licht doen zien: Durf te leven.

De auteur spreekt over het nastreven van dromen, succes en voorspoed. Want, zo redeneert hij, wie écht gelooft, valt dit alles ten deel. In het boek zet hij Jezus neer als een soort Superman die zijn volgelingen iets soortgelijks laat doen. Dat nastreven leidt tot realisering. En wat hebben wij daarvoor nodig? Ik verklap geen geheim als ik zeg: écht geloof in God. Nu zijn er nogal wat mensen die niet succesvol en voorspoedig zijn. Waar ligt dat nou aan? Ik hoef het hele boek niet te lezen om het antwoord te weten: die geloven gewoon niet (goed) genoeg.

Van der Steen is als de succesvolle zakenman die vindt dat iemand die geen succes heeft dom en/of lui is. Kijk eens goed rond in een willekeurige boekhandel en je ziet talloze boeken waarin 'aangetoond' wordt dat je gelukkig, succesvol, gezond of wat dan ook wordt als je het recept van de auteur maar volgt. Er is altijd wel een oom van de nicht van de buurvrouw te vinden die het een geweldig boek vindt.

Van der Steen verspreidt zijn religieuze succesformule over de gehele wereld. Daarbij kwam hij afgelopen winter in opspraak toen er een filmpje opdook waarop te zien was hoe hij in de Oegandese hoofdstad Kampala lukraak kinderen van straat plukt voor een christelijk weeshuis. In Birma zou hij - wonder boven wonder - zes blinde jongens hebben 'genezen', met Gods hulp uiteraard. Een kritische Nederlandse dominee ging het ter plekke checken: hij ontdekte dat het aantal blinden er nog even groot was als voor Van der Steens 'genezingswerk'. (...) Dit was de reactie van Van der Steen op de bevindingen van predikant Visser: "Laten we bidden dat deze meneer zich bekeert van zijn zondige praktijken om zo tekeer te gaan tegen het koninkrijk van God." In Amerika wemelt het van predikers die schatrijk zijn geworden met dit soort redeneringen. Je richt een stichting op, die geen winst mag maken, dus geen belasting betaalt, maar wel jou een vorstelijk salaris betaalt en je buitenlandse reisjes financiert. Wat is geloof toch mooi. En handig.
x

vrijdag 19 augustus 2011

Bezoekje

In veel EU-landen gaat het financieel-economisch niet geweldig. In Spanje gaat het nog wat minder geweldig, ronduit slecht eigenlijk. Daar moeten ze dus de tering naar de nering zetten, oftewel: drastisch bezuinigen.

In een benarde situatie is een bemoedigend woord nooit weg. Ben je Spanjaard, dan is er een aardige kans dat je rooms-katholiek bent. Laat nu gisteren Joseph Aloisius Ratzinger, ook bekend als Benedictus XVI, bisschop van Rome, Heilige Vader en paus, in Spanje gearriveerd te zijn! Pausen zijn in het algemeen zeer bedreven in het debiteren van bemoedigende gemeenplaatsen. Die zullen een aantal Spanjaarden wel - tijdelijk - een warm gevoel geven. Het is de vraag hoe lang dat warme gevoel beklijft, als ze horen dat dat pauselijk bezoek vijftig miljoen euro (€ 50.000.000,00) kost! Is er een Latijnse vertaling van 'godgeklaagd'?
x

donderdag 18 augustus 2011

WIJ

Soms kom je al lezend een uitspraak tegen die heel beknopt precies onder woorden brengt wat je al jaren 'wist'. Ik las 'Hope and Prospects' van Noam Chomsky. Chomsky is inmiddels 82. Hij is een van de toonaangevende taalkundigen van de de twintigste eeuw en emeritus hoogleraar aan het Massachusets Institute of Technology. Hij is buiten zijn vakgebied vooral bekend geworden als een van de scherpste critici van de Amerikaanse (met name buitenlandse) politiek, zonder onderscheid te maken tussen Democraten en Republikeinen. Hij ziet zichzelf als libertarisch socialist en anarchist. Eenendertig jaar geleden las ik voor het eerst een boek van hem: 'American Power and the New Mandarins'.

Hope and Prospects is een bundel van artikelen en toespraken. Het eerste gaat over globalisatie. Hierin haalt hij Thomas Brady aan, hoogleraar geschiedenis aan de Berkeley University of California: "His point was that the profits of empire were privatized, but the cost socialized." (Onderstreping en nadruk toegevoegd.) Dat ging over vroeger tijden, de kolonisatie van onder meer Zuid-Amerika en Azië, maar het gaat, vrees ik, nog steeds op. Vrij vertaald zegt Brady: de winsten van de handel zijn privé, daar moet de overheid zich dus niet mee bemoeien, de kosten dragen we met ons allen, dat mag de overheid wel regelen. Dat betekent in de praktijk: de winsten voor de weinigen, de kosten voor iedereen.

Volgens mij gaat er jaarlijks voor miljarden subsidie naar het bedrijfsleven. Daar betalen jij en ik dus ook aan mee. Zien we daar iets van terug als de bedrijven gigawinsten maken? Met ons geld zijn tijdens de crisis banken overeind gehouden. Die banken maken weer winst. Hebben ze al laten merken dat ze ons een beetje dankbaar zijn?

De bankencrisis is niet door regeringsmaatregelen, maar juist door de afwezigheid ervan veroorzaakt. Het privékapitaal, een heel klein clubje, kon rustig zijn gang gaan. Dat vindt pas dat 'WIJ' er iets aan moeten doen als ze de zaak in het honderd hebben laten lopen. Is dat eenmaal geregeld dat moet de overheid, als vanouds, 'MIJ' niet meer lastig vallen.
x

woensdag 17 augustus 2011

Lopen

Bij het zoeken naar een andere woning was voor mij altijd een belangrijk punt van overweging: is er een halte van het openbaar vervoer in de buurt? Dat is wel handig als je geen auto hebt. Ook nu zit ik prima: op hooguit vijf minuten lopen drie trams en één bus. Maar we moeten bezuinigen. Melanie Schultz van Haegen denkt 120 miljoen euro te kunnen bezuinigen door het openbaar vervoer in de drie grote steden (en omringende regio's) openbaar aan te besteden. Dan kunnen die klunzige overheden vervangen worden door handige zakenmensen die het veel goedkoper kunnen. Price Waterhouse Cooper denkt dat je zo hooguit 20 miljoen kunt bezuinigen. Hoe komen we dan aan die andere 100 miljoen? De ritprijs verhogen is een optie. Een bezuiniging is verder het schrappen van een fors aantal buslijnen, blijkt uit een onderzoek van Conquist. Als dat gebeurt, moeten reizigers soms een halfuur naar een halte lopen in plaats van ongeveer 10 minuten zoals nu het geval is. Dat las ik in Trouw.

Wat doe je als je jong en gezond van lijf en leden hebt en een half uur van een bushalte afwoont? Je moet wel heel principieel zijn om de auto te laten staan. Je kunt ook de fiets nemen tot de bushalte. Tenzij er bijzondere, geld kostende, voorzieningen zijn getroffen, moet je na terugkomst toch een half uur lopen. Wat doe je als je oud bent, niet meer zo goed ter been, maar je wilt toch even achter die geraniums weg? Een taxi nemen naar de bushalte? Da's ook niet goedkoop. Natuurlijk kunnen ook jonge, gezonde, sportieve en milieubewuste mensen zomaar eens een tijdje met een been in het gips zitten en met krukken heb je nog meer tijd dan een half uur nodig om de bushalte te bereiken.

Ik heb een  voorstel: het complete kabinet en alle Kamerleden die met het voorstel instemmen zijn verplicht om voor al hun niet-werkgerelateerde vervoer en hun woon-werkverkeer gebruik te maken van het openbaar vervoer. Dat zou enig inzicht kunnen opleveren.
x

dinsdag 16 augustus 2011

Scheuren

In tegenstelling tot wat wel eens gedacht wordt ben ik niet anti-auto. Ik ben wel tegen overbodige auto's en tegen overbodig gebruik van op zich terecht aangeschafte auto's. Ik vind dus dat auto's terecht aangeschaft en gebruikt kunnen worden. Ik vind het ook nog voorstelbaar dat mensen autorijden plezierig vinden, of leuk, of zoiets.

Er zijn dagen dat ik denk dat autogebruik niet genoeg aan banden gelegd kan worden en dat iedere automobilist een gevaarlijke gek in wording is. Gisteren was zo'n dag.

In de Volkskrant las ik: Ambulanceklever van de A7 gehaald. Een automobilist ging eerst vóór een ambulance rijden die met een spoedgeval op weg was van Joure naar het UMC in Groningen. Nadat hij de ambulance had laten passeren bleef hij er,MET 160 km/u achter rijden. Het ambulancepersoneel waarschuwde de politie, die de automobilist van de weg haalde. Gevraagd naar de reden van zijn gekleef zei de man 'dat het op deze manier zo lekker opschoot'.

Je kan het nog wat bonter maken, las ik in Trouw: Man scheurt met 240 over A16. (...) Luid toeterend en met lichtsignalen maakte de snelheidsduivel andere weggebruikers duidelijk dat hij er langs wilde. (Onderstreping toegevoegd.) Eenmaal in Breda wilde maniak nog wel stoppen voor een rood licht. Daar kon de politie hem aanhouden. De man verklaarde dat hij zin had om eens hard te rijden en dat iedereen maar aan de kant moest voor hem. Voorlopig zal hij dat meer kunnen, want auto en rijbewijs werden in beslag genomen. Het lijkt me alleszins redelijk dat hij zijn rijbewijs de eerste tien jaar niet terug krijgt.
x

maandag 15 augustus 2011

Druk

Sorry, trouwe lezers: het komt maar zelden voor en dan zeker niet op zondag, maar ik had het gisteren een keer druk met wat andere dingen. Ik kwam dus niet toe aan een min of meer leesbaar blogje vandaag. Tot morgen dus.
x

zondag 14 augustus 2011

Vasten

Vasten, je gedurende een bepaalde periode onthouden van eten en drinken, heeft veelal een religieuze achtergrond. In de islam is vasten, de Ramadan, nog altijd een serieuze aangelegenheid. De achtergrond is sympathiek: leef je in in de situatie van mensen die niet (genoeg) te eten te hebben.

Er zijn wel wat problemen: de Ramadan valt dit jaar in een periode dat - in noordelijke streken - de dagen lang zijn en dat het bijvoorbeeld in Turkije bloedheet is. Dan valt vasten bepaald niet mee. Nu zijn moslims, net als andersgelovigen en atheïsten, net gewone mensen: als je principes het je moeilijk maken, ga je naar een pragmatische oplossing zoeken.

In Turkije hebben ze een oplossing gevonden, las ik in Trouw: de Ramadanpil: De 'ramadanpillen' worden normaal gesproken voorgeschreven aan dikke patiënten. Ze bevatten sibutramine, een geneesmiddel voor de behandeling van obesitas en overgewicht. Sibutramine werkt in op de hersenen en zorgt ervoor dat de behandelde persoon een gevoel van verzadiging krijgt. Het mag dan een geneesmiddel zijn, je kunt het gewoon op straat krijgen. Vaak is de dosis dan onverantwoord hoog, maar de Ramadan is wel een stuk makkelijker vol te houden.


Wat leren we hieruit? Ook moslims zien er geen been in wat te sjoemelen met hun heilige principes, of dat nu de Ramadan betreft of ... de jihad bijvoorbeeld?
x

zaterdag 13 augustus 2011

Haat

Ik volg de uitspraken van Geert Wilders niet allemaal even nauwkeurig. Ik heb betere dingen te doen. Maar Mark Rutte moet dat natuurlijk wel doen. Volgens de NRC zei hij: "Het is een verschrikkelijke uitspraak." Dat ging over een uitspraak van Wilders waarin hij, na de moordpartijen in Noorwegen,  moskeeën "haatpaleizen" noemde.

Het kan best zijn dat ik een prinzipienreiter ben. Maar ik weet in ieder geval zeker, dat ik voor geen prijs zou willen samenwerken met iemand die verschrikkelijke uitspraken doet, laat staan dat ik van zo iemand mijn (politieke) voortbestaan zou willen laten afhangen.

Wie met honden slaapt krijgt vlooien.
x

vrijdag 12 augustus 2011

Taxi

In 2000 werd de taximarkt vrijgegeven. In feite kon iedereen met een auto en rijbewijs als taxichauffeur optreden. Het werd een grote rotzooi, want er kwamen, met name in de grote steden veel te veel taxi's, waardoor de taxi niet een echte inkomstenbron werd. Er kwamen zeer veel ondeskundige chauffeurs. Van de prijs was je zelden meer zeker. Veel toeristen betaalden veel te hoge tarieven. Als ik buiten de stad geweest was ging ik ervoor zorgen dat ik terug was bij Amsterdam Centraal of Sloterdijk vóór het vertrek van de laatste tram, want ik had geen zin meer in uitvoerige discussies over de prijs van mijn rit naar huis. Er werd een 'keurmerk' ingevoerd en de 'Taxistandplaats-plus', waarop de gemeente nauwelijks controle uitoefende. (Lees nog eens mijn Beggartalk van 6 december 2008.)

En wat heeft minister Melanie Schultz van Haegen nu besloten? Vanaf 1 oktober a.s. gaat het allemaal anders worden. In de praktijk betekent dat, dat we teruggaan naar de situatie van 2000 toen de taximarkt net 'geliberaliseerd' was. Vanaf 1 oktober weten we dus niet alleen zeker dat het een rotzooi wordt (hoewel: blijft), maar ook dat je niet aan de overheid moet vragen de regeltjes te handhaven, want er valt niet veel meer te handhaven.

Is het nu nog nooit bij de overheid opgekomen dat taxivervoer een onderdeel is van het openbaar vervoer en dat je daar dus best wat eisen aan mag stellen? Daarover schreef ik in 2008: "Ik verwacht maar een paar dingen:

Het maakt mij niet uit op grond waarvan het tarief bepaald wordt: afstand, tijdsduur of zone, zolang het maar duidelijk is. Als ik tram, bus, trein of pont neem weet ik vooraf precies wat ik moet betalen. Dat zijn intussen allemaal private ondernemingen, waarmee ik niet over de prijs per rit kan onderhandelen. Waarom moet dat bij een taxirit wel?"
x

donderdag 11 augustus 2011

Meerkosten

Lapatinib is een pillen-chemokuur voor patiënten met uitgezaaide borstkanker die na meerdere behandelingen geen uitzicht meer hebben op genezing. Het verlengt de levensverwachting aanzienlijk in vergelijking met andere middelen en werkt ook uitzaaiing in de hersenen tegen.

Zo'n bericht, uit de Volkskrant, zal - ondanks alles wat ze toch nog moeten meemaken - verheugend zijn voor patiënten en hun familie en vrienden. Ook de beroepsgroep van behandelend specialisten is enthousiast. Maar we hebben ook nog een 'College van Zorgverzekeringen' (CvZ), dat de minister adviseert over wat er wel of niet vergoed moet worden. Het CvZ schreef de minister dat de behandeling erg duur is en geen meerwaarde heeft.

Dat CvZ vindt dus dat een verlengde levensverwachting geen meerwaarde heeft. Dat beslissen mensen rond een vergadertafel. Ik vermoed dat de patiënten en hun omgeving daar net iets anders over denken. O ja, het is erg duur en moeten, in deze tijd van bezuinigingen, alle andere verzekerden wel aan die meerkosten meebetalen? Nou, Edith Schippers, onze minister van Volksgezondheid, vindt van niet. Dus die patiënten moeten maar zien hoe ze dat betalen, als ze zo nodig nog een tijdje willen doorleven. Opmerkelijk is dat de behandeling bijna in heel Europa wel wordt vergoed en geregistreerd is door de Europese farmaceutische autoriteit EMA. Daar hebben het CvZ en Edith Schippers niets mee te maken. Die letten op de centjes, onze centjes.

Hoeveel zou de vergoeding van dat medicijn dan wel niet extra kosten? 1,5 miljoen euro per jaar. Dat zal per premiebetaler toch al gauw twee cent premie per maand meer betekenen. Dat wil Edith Schippers ons niet aandoen. Zij en haar collega's en de meerderheid van de Tweede Kamer vinden dat we die twee centen per maand beter in de economie kunnen steken. Dankjewel, Edith. Die twee cent per maand zou ik echt niet willen missen om een aantal vrouwen nog een tijdje langer te kunnen laten leven. Mijn vrouw is doodgegaan aan een vorm van kanker waar ze helemaal nog niets tegen hebben. God verhoede dat ze daartegen iets vinden, want wie weet hoeveel dat gaat kosten. En het komt maar zo'n honderd keer per jaar voor. Daar zal het CvZ ook wel de meerwaarde niet van zien.
x

woensdag 10 augustus 2011

Rijk

Dit schreef ik hier op 22 april 2010: "In 1992 verscheen in Amerika een aardig boekje van Mark Zepezauer en Arthur Naiman: "Take the rich off welfare" (Haal de rijken uit de bijstand). Daarin wordt beschreven hoe allerlei belastingmaatregelen en overheidssubsidies vooral in het voordeel van de veel en zeer veel verdienende mensen werken." Daar beginnen we nu in Nederland ook achter te komen. In de Volkskrant lees ik immers: De tien procent rijkste huishoudens profiteren financieel het meest van de overheid. Jaarlijks krijgen ze gemiddeld 11.500 euro aan voorzieningen; bijna twee keer zoveel als huishoudens met een modaal inkomen. Ze profiteren meer van de hypotheekrenteaftrek, hun kinderen gaan meer naar het hoger onderwijs. Ze gaan ook meer naar musea en concerten en dat zet alle bezwaren tegen het bezuinigen op 'kunst' toch in een iets ander daglicht. Het is allemaal uitgezocht door het Sociaal en Cultureel Planbureau en gepubliceerd in het rapport 'Profijt van de Overheid 2007'.

Dat we nu weer in een economische crisis dreigen te raken komt mede door het feit dat een aantal Republikeinse diehards in het Amerikaanse congres het verdommen akkoord te gaan met welke belastingverhoging dan ook, met name de belastingen op de allerhoogste inkomens. Zij zeggen daar niet bij dat met name tijdens het presidentschap van hun Republikeinse vriend George W. Bush het Amerikaanse tekort enorm is toegenomen en echt niet alleen door de gevoerde oorlogen. Daarover is ook - in 2005 - een aardig boek verschenen, van David Cay Johnston, waarvan vooral de ondertitel veelzeggend is: "Perfectly legal, The covert campaign to rig our tax system to benefit the super rich - and cheat everybody else".

Overal gaan de aandelenkoersen fors omlaag. Daar hoor je Jan met de pet niet over klagen, want die heeft geen aandelen. Jan Modaal heeft er ook niet gek veel. Die merken het pas als hun pensioenfonds, waar ze ook niet meebeslissen over de beleggingen, de premie verhoogt of de uitkering bevriest of verlaagt. Die merken het ook als de rente omhoog gaat, omdat een aantal zeer goed verdienende heren niet meer zo'n vertrouwen in een bank of regering hebben. Die hebben niet in hun arbeidscontract staan dat ze een jaar (riant) salaris meekrijgen als ze vrijwillig ontslag nemen. Die worden kwaad aangekeken als ze ontslagen zijn, want hun ww-uitkering is wel erg hoog, toch? Dat kan wel een tandje minder. Maar voor hun dagelijks brood, hun dagelijks vervoer, hun dagelijkse energie betalen ze net zo veel als de voorzitters van de Raden van bestuur. Een zeiljacht of motorjacht hebben ze nog nooit gehad, zelfs niet over gedroomd. Met koopjesjacht hebben ze al een jarenlange ervaring.
x

dinsdag 9 augustus 2011

Joods

Gisteren liep ik in een horecagelegenheid naar de bar om af te rekenen. Aan de bar zat een wat oudere man, d.w.z. nog wat ouder dan ik. Hij vroeg ineens, terwijl de barman wisselgeld aan het verzamelen was: "Bent u Joods?"

Het hele op de vraag volgende gesprekje duurde hooguit een minuut. Ik antwoordde uiteraard ontkennend. Immers, ik neem aan dat als ik Joods was, dat in mijn familie wel eens ter sprake zou zijn gekomen. Het zou zeer de vraag geweest zijn of mijn ouders, mijn oudste broer en zus en ik, allen nog van vóór WO II, die oorlog wel overleefd zouden hebben en of mijn andere broers en zussen wel geboren zouden zijn. (Dat laatste bedacht ik later pas, want die vraag bleef me bezighouden.) Ik vroeg de man wel waarom hij dat vroeg.  Zijn antwoord was verrassend: volgens hem heb ik een typisch Joodse neus en typische Joodse oren. Hij had, lichtte hij toe, een studie gemaakt van  raskenmerken.

Wat sommige mensen al niet onder 'studie' verstaan. Er bestaat niet zoiets als een Joods ras. Die 'Joodse neus' bestaat evenmin, want dan zou de Jodenster overbodig zijn geweest. Van 'Joodse oren' heb ik nooit eerder gehoord. Achteraf ben ik een beetje kwaad op mezelf, dat ik niet verder gepraat heb met die man. Gevaarlijk zal hij niet zijn, maar wel een racist.
x

maandag 8 augustus 2011

Toerisme

Waarom komen toeristen voor één dag of enkele dagen naar een grote stad? Omdat die stad een bepaalde reputatie heeft opgebouwd qua beziens- en bezoekwaardigheid. Neem Amsterdam afgelopen zaterdag. We hadden weer de 'Gay Pride Canal Parade'. Die zal veel, ook buitenlandse toeristen, hebben aangetrokken. Waar anders vind je een homo-evenement waaraan ministers en parlementariërs deelnemen en een officiële vertegenwoordiging van de krijgsmacht? En er stonden geen knokploegen klaar om het hele evenement onmogelijk e maken.

Amsterdam trekt ook veel toeristen vanwege het Anne Frank Huis, de grachtengordel, de Walletjes, de diamanten, het Van Gogh Museum en zo kan ik nog wel even doorgaan. In Trouw las ik : Vorig jaar bezocht een recordaantal van ruim 12 miljoen toeristen de hoofdstad en de eerste helft van dit jaar liet wederom een stijgende lijn zien.

Prachtig toch? Nou Stefan Diender, directeur van het Amsterdam Toerisme en Congres Bureau (ATCB), vindt dat het anders moet. Er moet, buiten de stad, echt iets vernieuwends en grootschaligs komen, voor de familie, al moet dat ook weer geen park als de Efteling of Walibi worden. Je moet nu al de toeristen naar de 'Stelling van Amsterdam' dirigeren, een serie oude forten die ooit deel uitmaakten van de Waterlinie. Mooie forten, daar niet van, maar als je er één hebt gezien, heb je ze allemaal gezien. Ik zie de buitenlandse en binnenlandse toeristen daar niet in drommen op afkomen. Sportliefhebbers moeten terecht kunnen in het gebied rond het Olympisch Stadion. Komen die naar Amsterdam om zelf te sporten?   

Burgemeester Eberhard van der Laan waarschuwde eerder ook al dat Amsterdam aan zijn taks zit op dagen als bijvoorbeeld Koninginnedag. Dat zal best, maar op Koninginnedag blijven ze komen. Dan gaan ze echt niet massaal naar Zuidoost of naar nabijgelegen stranddorpen (geen idee wat ik daaronder moet verstaan).

Met een aantal vrienden ga ik al jaren achtereen een paar dagen naar een stad in het buitenland, niet vanwege allerlei nieuwigheden buiten die steden, maar juist vanwege allerlei oudheden binnen die steden. Zonder iets extra's neemt het aantal bezoekers aan Amsterdam nog steeds toe. Kunnen we dat niet gewoon zo houden? Hoeft Eberhard zich ook geen zorgen te maken.
x

zondag 7 augustus 2011

DSM

Nee, ik ga het niet hebben over een Nederlandse multinational. DSM staat ook voor 'Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders'. Het wordt wereldwijd gebruikt door psychiaters en psychologen. Op zich is het natuurlijk een goede zaak dat er overeenstemming is allerlei soorten psychische problematiek. Je hebt, zeg maar, overal dezelfde kwaal.

In de Volkskrant las ik dat er een nieuwe, bijgewerkte versie van het DSM verschenen is. De Britse beroepsvereniging van psychologen en in navolging hun Nederlandse collega's, zijn niet onverdeeld gelukkig. Kern van het bezwaar: de samenleving wordt verder gemedicaliseerd: In de vernieuwde 'bijbel' van de geestelijke gezondheidszorg wordt de drempel voor een aantal bestaande aandoeningen verlaagd en worden nieuwe aandoeningen toegevoegd.

Over de vernieuwing en de bezwaren daartegen kan ik als leek uiteraard geen zinnig woord zeggen. Maar in het artikel vielen mij enkele zinnen op. In Nederland is een DSM-diagnose inmiddels noodzakelijk om een behandeling vergoed te krijgen. OK, daar kan ik me nog iets bij voorstellen. Maar: Veranderingen in het handboek hangen zo direct samen met de kosten van de GGZ. Een vernieuwd en uitgebreid DSM levert dus meer kosten voor de GGZ op en dat terwijl ook daar driftig bezuinigd moet worden.

Jürgen Margraf, vicevoorzitter van de Duitse Federatie van Psychologenverenigingen zegt: 'De meerderheid is tegen het denken in diagnostische categorieën. Maar het is praktisch, met name voor gezondheidszorgsystemen. Daarom is het tot nu toe nooit gelukt een ander systeem te creëren.' Over "aap uit de mouw" gesproken: het is niet het belang van de patiënt/cliënt dat voorop staat, het DSM is lekker handig voor de "gezondheidszorgsystemen". Intussen is er geen zelfrespecterende zorgverlener of zorginstelling meer te vinden die niet luidkeels  roept dat de patiënt CENTRAAL staat. Mag ik even lachten?
x

zaterdag 6 augustus 2011

Geleerde

Dit is een soort vervolg op mijn blog van gisteren, waarin ik het had over bekende geleerden die "handelen in twijfel". Veel mensen zijn geneigd iets voor 'waar' aan te nemen als een geleerde dat zegt. Op zich is dat niet heel vreemd. Als een astronoom iets zegt over verre melkwegstelsels, ga ik niet met hem in discussie, want ik weet van melkwegstelsels niet meer dan dat ze er zijn. Maar als diezelfde astronoom beweert dat het fileprobleem kan worden opgelost door de maximumsnelheid te verhogen tot 140 km/u, denk ik niet dat hij gelijk heeft omdat hij een geleerde is. Ik ben sterk geneigd hem te vragen waar hij zijn wijsheid vandaan haalt.

Ik heb twee keer een proefschrift, vóór publicatie, mogen doorlezen op taalfouten. Die proefschriften waren al diverse malen door diverse geleerden gelezen, d.w.z. geleerden op het vakgebied van de promovendi. Die geleerden hadden er al heel wat taalfouten uitgehaald, dus de promovendi waren stomverbaasd over het grote aantal taalfouten dat ik er nog uithaalde. En ik ben geeneens een taalgeleerde, maar een doordeweekse taaldeskundige en -liefhebber.

Ik kom hierop door een artikel in Trouw. Daarin gaat het over Dick Swaab, eminent neuroloog - en onlangs te zien in 'Zomergasten' - en Pim van Lommel, eminent cardioloog. Beiden hebben boeken het licht doen zien die bestsellers werden, maar de psycholoog Douwe Draaisma wijst er in het artikel op dat de inhoud van beide boeken buiten de vakgebieden van beide geleerden vallen. Zo heeft de cardioloog een boek geschreven over bijna-doodervaringen. Bij bol.com lees ik: "Volgens Van Lommel zijn er goede redenen om aan te nemen dat ons bewustzijn niet altijd samenvalt met het functioneren van onze hersenen." Dat bedoel ik nou. Als dat onderzoek nu door Swaab, die alles van hersenen weet, gedaan was, had ik er iets meer fiducie in gehad. Maar met hartklachten ga ik weer niet naar Swaab, maar naar Van Lommel.
x

vrijdag 5 augustus 2011

Twijfelen

Twijfel is, lijkt mij, een essentieel onderdeel van wetenschappelijk onderzoek. Wat eerder als een paal boven water leek staan, kan later volkomen onjuist blijken te zijn. Dat komt naar voren als iemand zich de simpele vraag stelt: "Is dat nou zou?" Het is echt wel voorgekomen dat iets na gedegen wetenschappelijk onderzoek onomstotelijk leek vast te staan, totdat nieuwe twijfel tot nieuw onderzoek en nieuwe conclusies leidde. Dat is alleen maar goed.

Je kunt wetenschapper zijn en daarnaast allerlei opvattingen hebben over hoe de maatschappij in elkaar zit of zou moeten zitten. Zo zijn er aardig wat wetenschappers die geloven in het onbewijsbare bestaan van God of een andere hogere macht en diens voorschriften. Dat mag, mits die wetenschapper zich door zijn geloof niet laat leiden tot het (bewust) verkeerd presenteren of het onvermeld laten van feiten.

In Trouw las ik dat onlangs het boek 'Merchants of Doubt' (Handelaren in twijfel) is verschenen. Het gaat daarbij om een klein groepje geleerden die een paar belangrijke, opmerkelijke eigenschappen gemeen hebben: ze zijn invloedrijk en Ze zijn groot voorstander van het gebruik van atoomwapens, ze hangen de ideologie van de vrije markt aan en ze bestempelen milieu als een hobby van de linkse kerk. (...) De groep houdt het Amerikaanse publiek en politici voor dat er te weinig informatie beschikbaar is om een eenduidig oordeel te vellen over deze kwesties, laat staan maatregelen te nemen.

Biologen, natuurkundigen, paleontologen, astronomen, ze mogen net als ieder ander mens overtuigd zijn van de waarde van de vrije markt. Ze mogen het betreuren dat het behoud van een (min of meer) gezond milieu tot overheidsmaatregelen en kleiner winstmarges leidt.  Het is hun recht, zelfs hun plicht, op wetenschappelijke gronden vraagtekens te zetten bij politieke besluiten. Maar waar blijven we als de twijfel wordt gezaaid niet op grond van feiten, maar op grond van een ideologie? Hoe zat dat ook al weer met Galilei?
x

donderdag 4 augustus 2011

Borrel

Hoewel ik officieel op één hoog woon, moet ik twee trappen op om mijn woning te bereiken. De gehele onderste laag van het blok waarin ik woon bestaat uit boxen. Dat betekent dus ook dat er niemand in het blok is met een eigen tuin(tje). Er is een gemeenschappelijke tuin, die dus door alle aanwonenden gebruikt kan worden. Ik moet zeggen dat ik nooit op het balkon zit, maar de enkele keer dat ik daar ben, voor de vuilnisbak, zie ik daar zelden of nooit iemand. Hooguit één maal per jaar wordt er wel eens iets gemeenschappelijks georganiseerd met hapjes en drankjes, maar dat levert nooit een grote drukte op.

Nu is het niet zomaar een tuin. Hij is ontworpen (in de dertiger jaren van de vorige eeuw) door de ook internationaal bekende tuinarchitecte Mien Ruys. Het was zelfs een van haar allereerste projecten.

Nu staat er binnenkort wat te gebeuren. De makers van het programma 'Eigen Huis en Tuin' (RTL4) gaan ergens in het blok, aan de kant van de Willem de Zwijgerlaan, een paar keukens 'pimpen'. Zo werd dat tenminste aangekondigd op  een briefje dat in alle portieken hing. Leuk voor die bewoners natuurlijk, maar RTl4 laat het daar niet bij. Ik heb het programma nooit gezien, maar het schijnt gebruikelijk te zijn dat het pimpen van een woning gepaard gaat met het pimpen van de directe omgeving.

Eerlijk gezegd houd ik mijn hart vast. 'Pimpen' komt van pimp, het Engelse woord voor pooier. Als je de betekenis ervan opzoekt, kom je op aanduidingen als 'kitscherig', 'opdirken', 'overdadig' en 'te overdreven'. Ik kan me dus niet voorstellen dat ik na de operatie vaker, in feite voor de eerste keer, in de tuin zal vertoeven.

Ik vraag me ook af waar iemand het recht vandaan haalt te gaan rotzooien met de artistieke, intellectuele nalatenschap van iemand anders. We gaan toch ook niet het 'Huishouden' van Jan Steen pimpen, zodat het net een feestje in een doorzonwoning in een Vinex-wijk lijkt?

De klap op de vuurpijl? Na afloop van al dat gepimp kan er gepimpeld worden, d.w.z.: dan is er een gemeenschappelijke borrel in de gepimpte tuin. Nu ben ik pragmatisch genoeg om al mijn principes overboord te gooien als RTL4 een borrel aanbiedt, maar helaas: een regel verder las ik dat je geacht wordt je eigen drank mee te nemen. Sta ik daar met mijn blik pils van het huismerk van AH voor 50 eurocent, terwijl mijn buurman een fles Dom Pérignon champagne heeft meegebracht. Die borrel laat ik maar aan mij voorbij gaan.
x

woensdag 3 augustus 2011

Demoniseren

Al eerder heb ik hier opgemerkt: Wilders heeft zelf gezegd dat hij vaak bewust "grof en denigrerend" te werk gaat. Hij doet maar. Maar Wilders kan het absoluut niet hebben dat anderen eerst nadrukkelijk opmerken dat hij op geen enkele manier verantwoordelijk kan worden gehouden voor wat één Noor deed en vervolgens vinden dat Wilders een van de mensen is die een politiek klimaat hebben geschapen waardoor individuen, zoals in Noorwegen, tot actie kunnen overgaan, zoals het in Trouw wordt uitgedrukt. Die mensen zijn aan het DEMONISEREN, vindt Wilders.

De uitdrukking 'demoniseren' kwam in zwang ten tijde van de opkomst van Pim Fortuyn. Die kreeg ook nogal wat kritiek van 'links' te verduren. Wil Wilders nu zeggen: "En kijk eens hoe het met Fortuyn is afgelopen"?

Ik vind het ronduit verwerpelijk dat er mensen zijn die Wilders bedreigen. Net zo verwerpelijk als de opvattingen van Wilders en de manier waarop hij ze naar buiten brengt. Maar hij moet niet ineens de vermoorde onschuld gaan spelen als anderen hem op serieuze wijze ter verantwoording roepen en niet eens grof en denigrerend zijn. Het wordt langzamerhand zelfs hoog tijd dat Wilders zelf eens aan een serieus debat deelneemt, met argumenten in plaats van niet onderbouwde 'kreten'.

Ik heb nog een Angelsaksisch advies voor Wilders: "If you can't stand the heat, get out of the kitchen!"
x

dinsdag 2 augustus 2011

Motor

Ik heb helemaal niets met auto's, motoren, brom- en snorfietsen. Dat heeft niets met het milieu te maken, al is dat een aardig neveneffect. Die dingen hebben me gewoon nooit geïnteresseerd. Nochtans kan ik me best voorstellen dat er mensen zijn die het rijden in of op een gemotoriseerd voertuig leuk, plezierig, spannend of wat dan ook vinden. Het zal ook wel iets hebben om lid te worden van een clubje mensen die een bepaald merk of een bepaald type oldtimer leuk vinden.

Motorrijders verenigen zich ook graag en gaan graag met een grote rij op stap. De Hell's Angels zijn daar wel het beste voorbeeld van. Om die club hangt altijd een waas van criminaliteit, al lukt het justitie maar zelden een of meer van hen veroordeeld te krijgen.

Je hebt ook andere motorclubs. Een daarvan is Satudarah, een club van Molukkers die graag op een motor rijden. Moet kunnen. Satudarah overwoog zich aan te sluiten bij de Bandido's, een soort overkoepelende internationale club als de de Hell's Angels. Om de een of andere reden liggen die twee clubjes elkaar niet. Nu is gezonde rivaliteit nooit weg, maar waarin rivaliseren die twee clubjes nu met elkaar? Ik hoor nooit over wedstrijden, bijvoorbeeld over wie er het hardst of het behendigste rijdt.  Toch leidt die rivaliteit ertoe dat ze elkaar soms om zeep helpen.

Als je gaat googelen kom je op berichten volgens welke de 'strijd' gaat om bijvoorbeeld territorium of posities in de prostitutie. Drugs worden ook genoemd. Daar kan ik me geweld bij voorstellen, maar wat heeft dat met motorrijden te maken? Er zijn talloze brave, oppassende burgers die de motor een plezierig of handig vervoermiddel vinden. Je hoort nooit over fietsclubs of roeiverenigingen die elkaar de tent uitvechten. Fans van voetbalclubs gaan wel eens met elkaar op de vuist, maar voetballers zelf doen dat sporadisch. Wat doen die Hell's Angels en Bandido's nou nog meer dan motorrijden en bij elkaar in clubhuis zitten? Ik vind dat een raadsel.
x

maandag 1 augustus 2011

Later

Het is komkommertijd voor de journalistiek en de aanslagen in Noorwegen worden dan ook flink 'uitgemolken'. Zo wordt ons gemeld dat Breivik, als hij niet in een legeruniform voor de rechter mag verschijnen, uitsluitend een rode sweater van Lacoste in het openbaar wil dragen.  Nou, dat weten we dan ook weer. Krijgen we ook nog het merk tandpasta te weten dat hij bij voorkeur gebruikt?

Iets meer nieuwswaardig zou je het feit mogen noemen dat hij later dan gepland het eiland Utoya had bereikt, waardoor er minder slachtoffers vielen. Een aantal bezoekers van de bijeenkomst daar was inmiddels al weer vertrokken, waaronder een Noorse ex-premier.

Trouw meldt waarom Breivik later bij het eiland aankwam: Onderweg stuit hij op een lange file, veroorzaakt door een ongeval. Dat lijkt me een logische verklaring. Maar de schrijver van dat artikel heeft kennelijk niet zijn/haar eigen krant gelezen, althans niet de digitale versie. Een paar uur eerder namelijk stond in een ander artikel in Trouw: Als gevolg van de vertraagde explosie (van de bom bij het regeringsgebouw) kwam Breivik ook ongeveer anderhalf uur later dan gepland op het eiland Utoya aan.

Hieruit kunnen we leren dat je ook krantenberichten altijd met een korreltje zou moet nemen.
x