zaterdag 23 juli 2011

Uitslag

Via Trouw kwam ik op de column van Sabine Uitslag (dat opgewekte type hiernaast). Zij is voor het CDA lid van de Tweede Kamer (zij kwam daarin zelfs via voorkeursstemmen terecht) en heeft 'zorg' in haar portefeuille. Sabines column ging over mantelzorg en is veel lezers in het verkeerde keelgat geschoten. De kop in Trouw was: CDA-Kamerlid bagatelliseert in column de mantelzorg.

Ik ging naar de 'bron', de column zelf, en las o.a.: Iets doen voor een ander: is dat waardevol of kost het vooral tijd? Vervolgens heeft ze het over het klaarmaken van het ontbijt voor haar eigen (niet-zieke) partner. Is een moeder die een baby voor de derde keer in een nacht uit bed haalt om te verzorgen een mantelzorger? (...) Mijn conclusie is dat we mantelzorg tegenwoordig kwantificeren en daarmee wordt datgene wat altijd vanzelfsprekend was opeens iets waar eisen en verwachtingen aan worden gesteld.

Als Sabine woordvoerder van het CDA voor 'zorg' is, mag je aannemen dat zij het CDA-gevoelen weergeeft. Het CDA vindt dus dat als jij voor een partner met MS zorgt, of voor een vader met Alzheimer, of een kind met niet-aangeboren hersenletsel, of een buurvrouw met terminale kanker, dan moet je dat niet gaan zitten kwantificeren. Je bent waardevol als mens als je voor niets iets doet voor een ander. Dan is je zoon, je buurman of moeder van onschatbare waarde, die absoluut niet te kwantificeren is! Je wordt nog waardevoller, denk ik dan, als je dat  - naast je gewone werk - ieder ogenblik doet, zodat je nauwelijks of geen vrije tijd meer hebt, ook geen vakantie, waarin je even kunt bijkomen. Dat waardevol zijn maakt bijvoorbeeld het afschaffen van het PGB helemaal goed! Je zoon, buurman of moeder gaan dan gewoon naar een inrichting en jij hoeft alleen nog maar af en toe op bezoek te gaan. Nou, dat wil jij zeker niet kwantificeren.

Als je vroeger iets goeds of aardigs voor een medemens deed zeiden christenen: "God zal het u lonen!" Sabine - en met haar het hele CDA - wil kennelijk weer terug naar die tijd. God beloont je met een mooie vaste plek in het hiernamaals, of een gevoel van waardevol zijn in het hiernumaals. Dus: Niet zeuren, maar zorgen! Tot je er bij neer valt.
x