vrijdag 31 december 2010

Conference

Vanavond mag Erik van Muiswinkel het proberen: humoristisch zijn op de laatste avond van het jaar. Hij doet het niet alleen: een aantal anderen draagt ook zijn/haar steentje bij. Daarbij wordt een zogenaamde traditie voortgezet, die begon met Wim Kan. Maar dat was nauwelijks een traditie te noemen. Van 1954 t/m 1963 gaf hij vijf keer een conference op de radio. Hij was vier keer met een conference op tv te zien in de periode 1973 t/m 1982. De eerste die - in 1969 - op tv een oudejaarsconference bracht was Seth Gaikema.

Ik behoor tot de generatie die alle radioconferences van Wim Kan nog heeft gehoord op de dag dat ze werden uitgezonden en uiteraard heb ik alle tv-conferences van hem gezien. En hoe al die anderen ook hun best gedaan hebben, geen van hen heeft - wat mij betreft - Wim Kan ooit weten te overtreffen. De afgelopen jaren heb ik óf niet naar de oudejaarsconference gekeken, of - als ik wel keek - me nauwelijks of niet geamuseerd. Het is niet geheel uitgesloten dat ik het vanavond weer eens probeer, maar ik garandeer niet dat ik tot het einde blijf kijken.

PS
Er is weer een nieuwe 'Beggarkort'. Klik hier.
x

donderdag 30 december 2010

Verschillen

Ik kijk altijd op gids.publiekeomroep.nl om te zien of er nog iets de moeite waard op tv is om te bekijken. Gisteren was de Nederlandse film 'Van God los' te zien, die destijds wel goede kritieken kreeg, geloof ik. Bij de programma's wordt ook altijd een korte beschrijving (hieronder links) en 'Algemene informatie (rechts) gegeven (de rode tekst). Je krijgt de indruk dat die twee teksten door geheel verschillende afdelingen, door personen met verschillende perceptie worden geschreven en dat ze geen enkel overleg met elkaar hebben. Links immers wordt gesproken van een 'thriller', rechts van een 'misdaaddrama', maar daar zal ik niet te moeilijk over doen.

Links lees ik dat twee vrienden "ik koelen bloede" een man doodschieten, maar rechts doden ze iemand "in paniek". Daar zit toch enig verschil tussen. Hoofdpersoon Stan wordt afwisselend beschreven als "rustig" en als "zeventienjarig". Er is sprake van een "maffia" en een "drugsmaffia". Anna, de vriendin van Stan, is alleen links "bloedmooi" en "onweerstaanbaar" en alleen rechts is ze "doodsbang". De twee schrijvers zijn het over twee dingen eens: die twee jonge mannen vormen een "doodseskader" (klinkt lekker dramatisch) en over "Een onmogelijke keuze" die Stan moet maken. Ik heb niet naar de film gekeken.

Nederlandse (NL) Thriller uit 2003 van Pieter Kuijpers. Met: Tygo Gernandt, Angela Schijf, Egbert Jan Weeber
e.a.

In koelen bloede schieten de rustige scholier Stan en de kleine crimineel Maikel een man dood. De lokale maffia is onder de indruk en vraagt hen nog enkele klusjes op te knappen. Een nieuw doodseskader is geboren: het geweld werkt verslavend en ze zwemmen in het geld. Tot hun opdrachtgevers hen laten vallen en Anna, Maikels bloedmooie vriendin, een probleem gaat vormen. Ze schrikt steeds meer terug van de gewelddadige Maikel. In haar doodsangst doet ze een beroep op Stan om haar te helpen weg te komen. Stan zal moeten kiezen tussen zijn boezemvriend Maikel en de onweerstaanbare Anna. Een onmogelijke keuze.
Nederlands (NL) misdaaddrama uit 2003 van Pieter Kuijpers. Met: Egbert Jan Weeber, Tygo Gernandt, Angela Schijf e.a.


De zeventienjarige scholier Stan sluit vriendschap met de drie jaar oudere, kleine crimineel Maikel. Als de jongens bij een overval in paniek hun slachtoffer doden, maken ze onbedoeld indruk op het hoofd van de
plaatselijke drugsmaffia. Deze ziet wel wat in de jongens en ze maken snel carrière als zijn doodseskader. Hun vriendschap wordt door de
gebeurtenissen steeds hechter. Alleen Anna, Maikels vriendin, vormt een probleem. Stan is meer voor haar gaan voelen dan hij zou willen, maar slaagt er toch in haar op afstand te houden. Dan komt Anna erachter waar Maikel zoveel geld mee verdient. Bang geworden, doet ze een beroep op Stan om haar te helpen weg te komen. Stan moet kiezen tussen Maikel en de doodsbange Anna. Een onmogelijke keuze. Herhaling van 1-10-2005.
x

woensdag 29 december 2010

Zinloos

Is er een houding van levenskunst te vinden als je geliefde sterft, of is het puur een kwestie van overleven? Dat vraagt Christa Anbeek (1961) zich af. Haar partner Paul is plotseling overleden aan een acute hartstilstand tijdens een bergwandeling in Spanje. Twintig jaar eerder verloor ze binnen korte tijd haar ouders en enige broer. Dat las ik in Trouw in een artikel onder de kop ’Het leven heeft zin, de dood niet’.

In 1967 overleed mijn vader (55) aan een hartstilstand. In 1989 overleed een jongere broer (47) eveneens aan een hartstilstand. In 1996 hoorde mijn vrouw op 14 mei volkomen onverwacht dat ze een terminale vorm van kanker had. Zij (51) overleed op 29 juli. (Dan heb ik het nog niet over andere personen uit mijn directe omgeving die 'te vroeg' zijn overleden.) Je zou kunnen zeggen dat er enige parallellen zijn tussen het leven van Christa Anbeek en dat van mij. Nu is Christa filosofe en hoofddocent bestaansfilosofie en heb ik een hbo-opleiding en verder nog wel eens een boek gelezen. Christa ging zich dus verdiepen in zenboeddhisme en gaat te rade bij de existentiële psychotherapie van de Amerikaanse psychiater Irvin Yalom, de klassieke levenskunst van Joep Dohmen en Wilhelm Schmid, het werk van filosofe Patricia de Martelaere, de schrijfsters Kristien Hemmerechts en Anna Enquist, cardioloog Pim van Lommel, dichter (en psychiater) Rutger Kopland, Thich Nhat Hanh en evolutiebioloog Richard Dawkins. Alleen van Irvin Yalom heb ik iets gelezen, 'When Nietzsche wept', een voortreffelijk roman, en 'Lying on the couch', een prima thriller, maar ik betwijfel of dat - in dit verband - telt.

Aan de hand van haar persoonlijke ervaringen en de hierboven beschreven studies schrijft Christa haar eigen boek: (...)  ’Overlevingskunst’ is het verslag van haar zoektocht naar de diepere zin van dood. (...) Haar conclusie: ’Ik heb geen antwoord op de dood. Er is geen zin in de dood. Uit alles blijkt dat er slechts zin is in het leven’.

Ik heb niet zo ver en zo veel doorgeleerd als Christa, maar merkwaardig genoeg had ik - al geruime tijd geleden - dezelfde conclusie bereikt als zij. Ik zeg daarmee niet dat filosofie eigenlijk allemaal onzin is en dat ik een type ben dat een persoonlijk verlies 'effen gauw' verwerkt. Ik ben er ook zeker van dat het uitwisselen van ervaringen met 'lotgenoten' steun kan betekenen bij het verwerken van eigen ervaringen. Waarom raak ik dan ietwat geïrriteerd door het lezen over dat boek van Christa? Zij schrijft uit onmiskenbare persoonlijke betrokkenheid en deskundigheid. Maar met al die betrokkenheid en deskundigheid komt zij niet verder dan het intrappen van een deur die, wat mij betreft, al wagenwijd open staat. Voor wie niet in een hiernamaals gelooft is de (eigen) dood net zo belangrijk als het niet-bestaan vóór de conceptie. Alleen de dood van anderen is van belang voor ons en uiteraard nog veel meer hun leven vóór hun dood. Hun dood zinvol noemen zou een indicatie geven van de tijdens hun leven bestaande relatie met hen.
x

dinsdag 28 december 2010

Klagen

De Jordaan in Amsterdam is een leuke buurt. De straten zijn smal. Er zijn veel winkeltjes en er zijn ook vooral veel horecagelegenheden, die vaak terrasjes hebben. Nu weet ieder weldenkend mens dat horecagelegenheden, met name cafés, iets meer geluid produceren dan de gemiddelde boekhandel of gespecialiseerde kaaswinkel. Als je dus niet gehinderd wilt worden door luide muziek of luide praat op een terras tot diep in de nacht, moet je dus goed uitkijken wanneer je erover denkt je metterwoon in de Jordaan te vestigen. Het PAROOL schrijft: Vooral in de Jordaan wonen veel notoire klagers, die een vaak al jaren slepende vete uitvechten met naburige kroegen. Zij voelden zich genegeerd door de politiek en klaagden over toenemende geluidsoverlast. Helemaal ongelijk hebben de binnenstadbewoners niet.

Maar het grootste probleem voor Amsterdam was toch wel het rookverbod in de horeca, dat op 1 juli 2008 was ingevoerd. Het gevolg: de rokers bleven naar de kroeg gaan, maar gingen ieder half uur en-masse naar buiten om te roken. Zomer of winter, weer of geen weer. En ze blijven uiteraard doorconverseren en mogelijk ook luidruchtig lallen.

Nu stond er de dag voor kerst in de Volkskrant (maar ook andere kranten hadden dat nieuws) dat in 51% van de kroegen al weer volop gerookt wordt. 'In Bergen op Zoom hebben horecaondernemers een alarmlijn', zegt Francooy (voorzitter van de FNV Horecabond). 'Als er een inspecteur langskomt, belt de kroegbaas de andere cafés op. Dan gaan overal voor een tijdje de asbakken van tafel.' Ik heb nergens gelezen dat niet-rokers die kroegen massaal zijn gaan mijden.

Ik ben niet geheel onpartijdig in deze, maar ons gedeeltelijk liberale kabinet kan zich nuttig maken door dat onzinnige rookverbod af te schaffen. Er verdwijnt weer enige overlast en de inspecteurs van de Voedsel en Waren Autoriteit kunnen weer nuttige dingen gaan doen.
x

maandag 27 december 2010

Top

Deze dagen luister ik, met vele anderen, regelmatig naar de 'Top 2000' op Radio 2. Het is immers leuk de popmuziek te horen waar ik enkele tientallen jaren geleden met plezier naar luisterde.

Wanneer ik jaartallen en andere getallen zie, word ik ook vaak wat nieuwsgierig. Wat was/is nou de populairste periode uit de popmuziek? Ik ging als volgt te werk: ik verdeelde de 'geschiedenis' na 1950 in vijfjarige perioden. Van alle nummers uit die periode telde ik de rangnummers die ze in de 'Top 2000' bezitten bij elkaar en deelde de som door het aantal nummers uit die periode. Zo krijg je (min of meer) de gemiddelde waardering voor de muziek uit de periode. De resultaten zie je in de tabel.

Je ziet een duidelijke 'breuk' na 1965. Dat is niet zo vreemd, want je moet toch wel ongeveer 50 jaar oud zijn om je nummers uit die tijd te herinneren. Ik vermoed dan ook dat de keuze voor de nummers uit de periode 1966- 1975 voornamelijk gemaakt is door de wat oudere luisteraars. De tweede 'breuk' valt na 1990. Hier zijn naar mijn gevoel vooral de jongeren aan het stemmen geweest.

Wat zijn mijn favorieten? Ik heb geen nummers die duidelijk boven de anderen uitsteken. Uit die 'Top 2000' heb ik er vijftig gehaald die je redelijk favoriet kunt noemen. Ik heb ze geplaatst in de volgorde van het jaar waarin ze uitkwamen. Daaruit kun je ook iets opmaken.

Harry Belafonte Island in the sun 1957
Jacques Brel Marieke 1961
Dave Brubeck Quartet Take five 1962
Gilbert Becaud Nathalie 1964
Astrud Gilbert The girl from Ipanema 1964
Jacques Brel Ne me quitte pas 1965
Byrd Mr. Tambourine man 1965
Simon & Garfunkel The sound of silence 1966
Boudewijn de Grool Welterusten mijnheer de president 1966
Beach Boy Sloop John B 1966
Beatles Eleanor Rigby 1966
Boudewijn de Groot Testament 1967
Beatles While my guitar gently weeps 1968
Leonard Cohen So long Marianne 1968
Simon & Garfunkel Mrs Robinson 1968
The Band The weight 1968
Ennio Morricone Once upon a time in the west 1968
Steppenwolf Born to be wild 1968
Zager & Evans In the year 2525 1969
Peter Sarstedt Where do you go to my lovely 1969
Crosby, Stills, Nash & Young Our house 1970
M.A.S.H. Suicide is painless 1970
Santana Oye como va 1971
George Harrison Bangla desh 1971
America A horse with no name 1972
Don McLean American pie 1972
Lou Reed Walk on the wild side 1973
Wim Sonneveld Het dorp 1974
Mike Oldfield Tubular Bells 1974
Drs. P Dodenrit 1974
Carpenters Jambalaya (on the bayou) 1974
Paul Simon 50 Ways to leave your lover 1976
Eagles Hotel California 1977
Fleetwood Mac Go your own way 1977
Al Stewart Year of the cat 1977
Frans Halsema & Jenny Arean Vluchten kan niet meer 1977
Meat Loaf Paradise by the dashboard light 1978
10CC Dreadlock holiday 1978
Marianne Faithfull The ballad of Lucy Jordan 1979
Pink Floyd Another brick in the wall 1979
Bob Marley & the Wailers Stir it up 1979
Supertramp Breakfast in America 1979
Charlie Daniels Band The devil went down to Georgia 1979
Dire Straits Telegraph road 1982
Michel Sardou Les lacs du Connemara 1982
Bangles Walk like an Egyptian 1986
Status Quo In the army now 1986
Vangelis Conquest of paradise 1995
Freek de Jonge & Stips Leven na de dood 1997
Bløf Mooie dag 200

PS
Er is weer een 'Beggarkort'. Klik hier.
x

zondag 26 december 2010

Netjes

Dit las ik net in Trouw:

Beste Beatrijs,

Tijdens het klassieke zondagochtendconcert in het Concertgebouw zitten hoofdzakelijk oudere, nette Amsterdammers te luisteren naar een in stijlvol zwart gekleed orkest. Een aanzienlijk deel van de aanwezigen heeft geen enkele moeite gedaan om zich netjes aan te kleden. Onlangs zat ik achter iemand met een gestreept voetbalshirt aan, terwijl velen in trui en kampeerbroek gekleed waren. Ook zag ik iemand in geruit hemd met rode bretels. Dit stoort me en ik word erdoor afgeleid. In het buitenland ziet het publiek in een concertzaal er altijd veel netter uit. Wat is uw advies aan de culturele Amsterdammer?

Een aantal l keren per jaar zit ik dus aanstoot te geven en iemands plezier te vergallen, want ik bezoek het Concertgebouw in spijkerbroek (andere broeken heb ik niet) en, afhankelijk van het seizoen, een sweater of een poloshirt, die overigens geen opvallende kleuren of dessins hebben. Ik vind dat ik een netjes geklede, culturele Amsterdammer ben. Daarnaast ben ik een tolerante Amsterdammer, die anderen niet wil voorschrijven wat de juiste kleding bij welke gelegenheid is. Ik ga naar het Concertgebouw voor de muziek, niet voor een modeshow.
X 

Film

Ik kijk graag naar een onderhoudende film. Daarmee geef ik tevens mijn belangrijkste criterium voor een film: hij moet onderhoudend zijn. Alle andere kwaliteiten zijn meegenomen. Dat ik in deze niet elitair ben moge blijken uit het feit dat toen ik nog wel eens naar een filmhuis ging, de daar aangeboden films zelden onderhoudend vond. Het genre maakt me ook niet uit. Zelfs romantiek ga ik niet uit de weg.

Hieronder zie je wat de Nederlandse zenders vandaag aan film te bieden. De kinderen komen wel aan hun trekken, met o.a. 2 x Pippi Langkous. 'The Sword in the Stone' is een tekenfilm die ik lang geleden - maar ik was al ruim volwassen - heb gezien en toen vond ik hem heel leuk. Als ik me echt volop wil amuseren ga ik kijken naar 'Sissi, die junge Kaiserin'. Zelfs de slechtste soap haalt dat drakerige niveau niet en dan wordt het weer leuk, of 'camp', zoals de Amerikanen zeggen. 'The Terminal' schijnt een best aardige, humoristische film te zijn, met Oscarwinnaar Tom Hanks (niet voor deze film), maar ik heb niets met Tom Hanks. Die film met de Muppets is wel aardig, maar haalt niet het niveau van de 'gewone' Muppetshows. Voor de rest houdt het wat mij betreft niet over.

Wil je weten welke film ik in ieder geval ga bekijken, dan moet je mijn gastblog bij 'Silly me' lezen. Klik hier.

09:00 - 10:26 Z@ppbios: Het fluwelen konijn Nederland 3 & Z@pp
10:55 - 12:30 The sword in the stone SBS 6
13:00 - 14:30 Z@ppbios: Pippi in Taka Tuka Land Nederland 3 & Z@pp
13:35 - 15:25 Home alone RTL 4
15:05 - 16:55 The little princess SBS 6
15:30 - 16:50 Z@ppbios: Pippi op de vlucht Nederland 3 & Z@pp
16:35 - 18:20 Sissi, die junge Kaiserin Nederland 2
16:55 - 18:20 Dennis the menace strikes again! SBS 6
17:05 - 18:45 A Christmas Carol RTL 5
18:00 - 20:00 A Cinderella story Net 5
18:20 - 20:00 A Dennis the menace christmas SBS 6
18:20 - 20:00 The Muppet christmas carol Veronica
18:45 - 20:30 Call me Claus RTL 5
20:00 - 22:00 The prince and me II: The royal wedding Net 5
20:00 - 22:00 Scrooged Veronica
20:00 - 22:05 Serenity RTL 7
20:00 - 22:15 Home alone 2: Lost in New York RTL 4
20:00 - 22:30 The terminal SBS 6
20:30 - 22:20 How to marry a billionaire: A Christmas tale RTL 5
22:00 - 00:10 Bam Margera presents: Where the #$&% is Santa? Veronica
22:20 - 00:05 The Christmas box RTL 5
22:20 - 23:50 Vet hard Nederland 3 & Z@pp
23:15 - 00:55 The perfect husband: The Laci Peterson story RTL 8

x

zaterdag 25 december 2010

Kerstbezoek

Het zou best kunnen dat er vandaag hier en daar wat mensen bij elkaar op bezoek gaan. Dat schijnt iets met de tijd van het jaar te maken te hebben. In het algemeen zal daarbij enige afstand overbrugd moeten worden en niet altijd zal dat wandelend of fietsend kunnen, dus wordt auto of openbaar gebruikt. De wegen zijn weer redelijk goed berijdbaar, dus auto en bus leveren geen problemen op. De trams zullen in het algemeen ook wel volgens de dienstregeling rijden. Maar je zult maar afhankelijk zijn van ProRail en de NS.

In Trouw las ik: De aanpak van de NS om het spoor winterklaar te maken, biedt zelfs bij extreem winterweer ’voldoende vertrouwen’. Dat rapporteerde adviesbureau Horvat & Partners deze zomer aan toenmalig verkeersminister Eurlings. Ik heb pakweg 60 winters bewust meegemaakt. De enige extreme winter die ik precies kan dateren is die van 1963. Dat was die winter waarin Reinier Paping de Elfstedentocht won. Die winter zat ik in militaire dienst en heb ik bij temperaturen van -20 graden nachten in een tentje doorgebracht. Dat tentje stond in de sneeuw. Maar ik kan me niet herinneren dat de trein waarmee ik in het weekend van Harderwijk naar Amsterdam reed vertraging had.

Nu kunnen ze me veel vertellen, maar niet dat we op dit moment te lijden hebben onder een extreme winter. Wij hebben te lijden onder extreem incompetent management bij ProRail en NS. De een slaagt er maar niet in de wissels op aanvaardbare manier te laten functioneren, de ander laat zich 96 nieuwe stoptreinen aansmeren, waarvan er inmiddels 63 niet functioneren, want: Stroomomvormers die onder de trein hangen, blijken niet goed afgeschermd tegen sneeuw. Hebben ze er eigenlijk over nagedacht dat het zelfs bij zachte winters wel eens een keer kan sneeuwen?

Als je vandaag toch met de trein moet, wens ik je veel sterkte. Dikke kans dat je mee mag in een oude trein die ze uit de stalling hebben gehaald. Hij rijdt wel, maar het is niet zeker dat de verwarming werkt en of er nog normaal functionerende toiletten zijn.

Melanie Schultz van Haegen-Maas Geesteranus schijnt een daadkrachtig type te zijn en die gaat tegenwoordig als minister ook over het spoor. Misschien kan zij, als ze terug is van het kerstreces, ook eens wat extreme maatregelen nemen in de personeelssfeer bij ProRail en NS.

PS
Toen ik het voorgaande al geschreven had bleek mij uit Het PAROOL dat de VVD-fractie en ik (bien etonnés de se trouver ensemble) hetzelfde idee hebben:
'Top NS en ProRail moet opstappen'

PPS
Vandaag is er ook weer een 'Beggarkort'. Klik hier.
x

vrijdag 24 december 2010

Maatregelen

Al ben ik dan geen vriend van het huidige kabinet, het kan best eens voornemens of plannen hebben die ik als positief beoordeel. Maar dan wel graag concrete plannen, niet alleen maar 'doelstellingen' of 'convenanten'. Neem nou het landbouwbeleid. Op gezag van Trouw neem ik aan dat het kleine Nederland, na het grote Amerika, de tweede exporteur van landbouwproducten ter wereld is. Uit economisch oogpunt is dat natuurlijk heel mooi, want we verdienen er miljarden aan. Maar landbouw is de meest milieuvervuilende activiteit van de mens, goed voor bijna een derde van de wereldwijde uitstoot van broeikasgassen en de daarbij behorende klimaatverandering. Het kan niet anders of onze landbouw zal daar een flinke steen aan bijdragen

Wat zijn nu de doelstellingen van het VVD/CDA-kabinet? De omzetgroei van duurzame producten moet met 15 procent omhoog, de voedselverspilling moet met 20 procent omlaag in 2015, vindt het huidige kabinet. Daarbij past echter geen overheid die normen oplegt en kaders stelt. We weten allemaal dat de VVD niet van regeltjes houdt en dat het CDA heel veel houdt van de akkerbouwers, de tuinbouwers en de veetelers. Dus met ons geld zal de overheid wel weer een campagne verzinnen om ons ervan te overtuigen dat we beter duurzame voeding kunnen eten, al is die dan duurder dan de 'gewone' voeding. Ze zal ook de vertegenwoordigers van de landbouworganisaties vragen eens voor een goed gesprek naar Den Haag te komen. Die hebben er helemaal geen bezwaar tegen hun handtekening te zetten onder een tekstje waarin staat dat ze flink hun best zullen doen wat minder CO2 en methaan te gaan produceren. Het gaat immers alleen maar om een inspanningsverplichting, niet om een resultaatverplichting. In 2015 of 2020 kunnen ze altijd zeggen: "We hebben echt vreselijk ons best gedaan, maar helaas, het is ons niet gelukt. En we moeten wel zo, want anders doen ze het in India of China veel goedkoper. Jullie zitten toch niet te wachten op 'Boer zoekt geld'?"

Ik weet best dat we hier voor een ingewikkeld probleem staan. Ik wil echt niet onze agrarische stand van het ene jaar op het andere armlastig maken. Maar ik weet ook dat als we dit probleem overlaten aan 'het vrije spel der maatschappelijke krachten' we geen stap verder komen. Producenten willen nu eenmaal produceren, zo veel mogelijk. Marian Thieme maakt een aardige vergelijking die ook in Trouw te lezen is: Als je als overheid stelt dat we de duurzame weg opmoeten, mag je best duidelijke kaders stellen. Dat geeft bedrijven zekerheid en de consument wordt gevrijwaard van foute, want onduurzame producten. Kijk eens hoe dat is gegaan met de invoering van loodvrije benzine. Dat was snel voor elkaar omdat de overheid maatregelen nam. Precies, geen convenanten, maatregelen. Daarvoor hebben we de overheid ingehuurd.
x

donderdag 23 december 2010

Leuk

Het gebeurt nogal eens dat wanneer ik wakker wordt er een stuk tekst in mijn hoofd speelt. Meestal is het een tekst die nergens op slaat en waarvan de achtergrond of diepere betekenis niet (door mij) te achterhalen is. Gisteren had ik er een die in ieder geval leuk was. Ik zag die tekst ook voor me. Die ging over een "banketbakker die naar zijn vrouw cake." Mijn onderbewuste had een, volgens mij, alleraardigste woordspeling bedacht.

Toen sloeg de frustratie toe. Ik zag een mooie aanleiding voor een blog met een reeks van soortgelijke woordspelingen. Maar hoewel ik niet onbedreven ben in de Nederlandse taal en het Engels iets beter beheers dan de gemiddelde Nederlander kwam ik tot niets. Nou ja, wel iets, maar dat kon de toets van mijn eigen kritiek niet doorstaan: te gezocht of te gewrongen, dus niet echt leuk. Let wel: ik ging net als bij de banketbakker-en-cake uit van een tweetalige woordspeling. Probeer het maar eens. (Een andere vreemde taal dan Engels mag ook.)

Gevolg van een en ander is dat hier vandaag weinig te lezen valt. Dat wordt dan weer gecompenseerd door een nieuwe 'Beggarkort'. Klik hier.
x

woensdag 22 december 2010

Kerstkaart

Kerstkaarten verstuur ik nooit. Ik ontvang er ook bijzonder weinig. Dit jaar werd ik verrast. Bij mijn e-mail zat een digitale kerstkaart, die ik aanvankelijk niet vertrouwde. Hij kwam uit de VS en daar heb ik familie noch vrienden. Zonder het bericht te openen, keek ik toch even verder. Ik kwam niet alleen mijn naam tegen ("Beste Evert"), maar ook namen uit mijn lagereschooltijd en de naam van de lagere school waarop ik gezeten had. Spammers en virusverspreiders, bedacht ik, nemen echt niet de moeite eerst in het verleden van de geadresseerde(n) te duiken. In het 'hoofd' van de kerstwens stond 'Jack van Ommen', maar de ondertekening was 'Jaap'. Ik herinnerde mij de tweelingbroers Jaap en Jan van Ommen. Ik opende dus de e-mail.

Het leuke was dat bij de kerstkaart een foto was gevoegd die 60 jaar geleden werd gemaakt. Als je op mijn (nog jonge) hoofd hiernaast klikt, zie je hele foto. Het is geen foto van (alleen) jongens uit mijn klas, want mijn oudste broer staat er ook op, geheel rechts, en die zat echt een klas hoger. Wat opvalt, is dat mijn broer duidelijk zo'n vermaledijde plusfour draagt (in de volksmond 'drollenvanger' genoemd) en zo te zien ik ook. Dat is merkwaardig, want kennelijk was het weer warm genoeg voor een korte broek, die de andere jongens allemaal droegen. En wij haatten die plusfour, bleven tot ver in het najaar een korte broek dragen. De foto is gemaakt op 'Het Land', het toen nog braak liggende land aan de zuidkant van de Rivierenlaan (nu President Kennedylaan), wat de facto de zuidgrens van Amsterdam was.

Klik op de foto hiernaast en je ziet een 'echte' klassenfoto, compleet met onderwijzer (tevens schoolhoofd), 'meneer' Faber. (In onze buurt werd een onderwijzer niet met 'meester', maar met 'meneer' aangesproken.) Het was de laatste klas. Voor de kenners moeten twee dingen opvallen: de omvang van de klas (meer dan veertig kinderen in één klas was toen standaard) en enige overmaat aan jongens. Dat kwam zo: er waren in feite twee zesde klassen, waarvan er één de zevende klas werd genoemd. Die was bestemd voor de kinderen die werden klaargestoomd voor hbs of gymnasium. De slimmeriken, zoals ik, gingen direct van de vijfde naar de 'zevende'. Anderen deden eerste de zesde of gingen van de zesde meteen naar mulo, ambachtschool of huishoudschool. Dat klaarstomen gebeurde o.a. door het maken van toelatingsexamens van vorige jaren voor hbs en gymnasium. Ja, toen moest je voor die scholen nog een toelatingsexamen in verschillende vakken doen.

Die klassenfoto zat niet bij de e-mail, maar is te vinden op de website van Jaap/Jack, een site die overigens ook om ander redenen de moeite waard is. In 2003 nam hij deel aan een reünie van de lagere school. Mijn oudste broer en zus zijn daar geweest, ik niet. Op de website zijn foto's van die reünie te vinden, maar ook die klassenfoto.

Hoewel ik een aardig geheugen heb (en het gaat hier duidelijk niet om mijn kortetermijngeheugen) kan ik me bij geen van de gezichten een naam herinneren. Ik weet nog wel enkele namen, maar het 'bijbehorende' hezicht herken ik niet.

Jaap/Jack was aan mijn e-mailadres gekomen door een bezoek aan de website 'Geheugen van Plan Zuid', die geheel gewijd is aan de geschiedenis van 'Plan Zuid', het deel van Amsterdam dat geheel door Berlage is ontworpen en waarvan de 'Rivierenbuurt' deel uitmaakt. Op die site heb ik wel eens een bijdrage - met mijn e-mailadres - geplaatst. Vandaar dus. Het internet is een prima go-between voor dit soort toevallige 'ontmoetingen', die naar mijn idee veel leuker zijn dan het geteut met al die 'vrienden' op Facebook of Hyves.
x

dinsdag 21 december 2010

Wildgroei

De directeur van het 'Hofnarretje' legde zijn functie neer toen bekend werd dat hij voor vertrekkende kinderen zogenaamde 'slaapfeestjes' in zijn eigen woning organiseerde. In Het PAROOL viel gisteren te lezen dat hij in de jaren negentig bij een ander kinderdagverblijf is ontslagen wegens ontoelaatbaar gedrag. De krant vermeldt niet welke functie hij daar bekleedde en wat de aard van dat ontoelaatbare gedrag was, wel dat er melding is gedaan bij de GGD en de politie.

Sinds de kinderopvang volgens rijksregels vergoed ging worden is het kennelijk een lucratieve business geworden en zo ongeveer iedereen die er zin in hand kon er zich mee gaan bezighouden en kennelijk is de marktwerking hierop van meet af aan losgelaten. Zoals iedereen weet is marktwerking niet de panacee voor gezond en klantvriendelijk ondernemen. Ik heb het hier al eens over het Amsterdamse taxiwezen gehad, dat daarvan een schoolvoorbeeld is. Marktwerking kan ook tot wildgroei leiden waarop toezichthouders nauwelijks meer echt zicht hebben, al was het alleen maar omdat het aan voldoende menskracht ontbreekt.

Na het bekend worden van de verschrikkelijke dingen die in diverse Amsterdamse kinderopvangverblijven gebeurd zijn, werd er allerwegen geroepen dat zoiets nooit had mogen gebeuren en natuurlijk is dat zo. En we kijken met ons allen naar de overheid die dat allemaal zoveel als mogelijk had moeten voorkomen. 'Europa' moet vooral niet teveel willen regelen, maar het had er wel voor moeten zorgen dat we hier wisten dat Robert M. in Duitsland al een veroordeling achter de rug had. En bij de GGD moeten ze geen ambtenaren gaan ontslaan. Die kunnen ze beter gaan omscholen tot inspecteur kinderopvang.

Wil je dat je kinderen goede, gekwalificeerde dagopvang krijgen, die op onafhankelijke manier gecontroleerd wordt? Dan kost dat geld! Daar wil ik, al heb ik nooit kinderen gehad, via mijn belastingcenten, nog wel aan meebetalen ook, zoals ik ook meebetaal aan het onderwijs van jullie kinderen en hun ziektekostenverzekering. Ik betaal ook van harte mee aan de salarissen van de ambtenaren die het controleren. Maar kom me dan niet aan de kop zeuren dat je alleen nog werkt om de kinderopvang te kunnen betalen. Dan mogen ze het van mij helemaal aan de markt overlaten, zonder enig toezicht van de overheid. Ga dan maar zelf zoeken naar de beste opvang voor de laagste prijs. En draag zelf de consequenties als er toch weer iets misloopt.

PS
Er is ook weer een nieuwe Beggarkort. Klik hier.
x

maandag 20 december 2010

Middelpuntzoekend

Sap wil vergaand samenwerken met D66 en PvdA
Van het verschijnsel fusie is ze ’zeker niet vies', maar een dergelijke combinatie vergt een langjarig proces, stelde ze desgevraagd.
Dat zei Jolande Sap, de nieuwe leider van GroenLinks, volgens Trouw, afgelopen zaterdag in 'Nieuwsuur'.

Stel nu eens dat over een jaar of wat zo'n fusie er inderdaad komt. Ik geef die partij maar even de voorlopige naam PDG (gewoon de initialen van die drie partijen). De PDG zal ietsje liberaler dan de VVD zijn, ietsje linkser dan de PvdA en wat minder groen dan GroenLinks. Uitgaande van de huidige zetelverdeling in de Tweede Kamer zou zo'n PDG met 50 zetels de grootste partij zijn. Samen met VVD en CDA vormen ze dan samen 'het grote midden' van de Nederlandse politiek, 102 van de 150 zetels. Toekomstige coalities zouden bestaan uit combinaties van steeds twee van deze partijen, met af en toe wellicht wat (gedoog)steun van een partij ter linker- of rechterzijde.

Nederland is een land van compromissen. Daar ben ik helemaal niet tegen. Maar voor een politiek compromis heb je eerst duidelijke politieke standpunten nodig. In een PDG zijn al diverse standpunten tot een compromis samengebracht, dat dicht tegen het midden aanschurkt. Na verkiezingen wordt er alleen nog over de marges onderhandeld. De (dan voormalige) GroenLinksers zullen eindelijk (een deel van de) regeringsmacht hebben en mogen meehelpen het compromis tussen de standpunten van VVD of CDA en hun reeds eerder verwaterde standpunten uit te voeren. Wellicht is dat voor deze en gene een wekend perspectief.

Jolande Sap heeft duidelijk gezegd dat zij het beleid van Femke Halsema voortzet. In de top van GroenLinks wordt dus al langer nagedacht over dat niet vieze verschijnsel. Als ik nu lid was van GroenLinks zou ik me eens diepgaand gaan bezinnen.
x