woensdag 30 november 2011

Bondgenoot

Mark Rutte heeft aan zijn bezoek aan Barack Obama in ieder geval drie boeken overgehouden: de tot nu toe driedelige biografie van president Lyndon Johnnson, geschreven door Robert Caro. Die delen zijn verschenen met tussenpozen van een jaar of acht en ik zit inmiddels even zo veel jaren te wachten op deel vier, waarin zijn (vice-)presidentschap beschreven wordt. Het werk wordt algemeen beschouwd als een van de beste politieke biografieën ooit. Rutte had ook een presentje voor Obama meegebracht, meldt Trouw: een shirt van het Nederlandse honkbalteam. Over Hollandse zuinigheid gesproken.

Obama zei gewoon 'Mark' tegen Rutte, maar er wordt niet bij gezegd, dat Mark gewoon 'Barack' mocht zeggen tegen de machtigste man op aarde. Het was natuurlijk wel een hele eer dat het gesprek plaatsvond in 'the Oval Office', de officiële werkkamer van de Amerikaanse president en dat het met maar liefst twintig minuten uitliep tot vijftig minuten.

Rutte vloog dus een hele oceaan over voor een gesprek van vijftig minuten. Zou er nou geen ambtenaar, hier of daar, geweest zijn die gezegd heeft dat je zoiets sneller en goedkoper, zonder allerlei veiligheidsmaatregelen, via Skype kunt oplossen? En moeten we ons nu trots voelen, omdat Obama Nederland de belangrijkste bondgenoot van de Verenigde Staten noemde? Hij wil ook graag een keer hier komen. 'Ik heb gehoord dat het een mooi land is met aardige mensen.' Misschien heeft zijn voorganger Bill Clinton hem wel verteld dat je ergens op de Brouwersgracht in Amsterdam geweldige appeltaart kunt krijgen. Na 'Mom' en God komt voor veel Amerikanen 'apple pie' immers op de derde plaats.

Tijdens die vijftig minuten zullen er best wat belangrijke onderwerpen aan de orde zijn geweest, zoals de eurocrisis en de economische crisis in het algemeen, maar wat kun je in zo'n korte tijd nou helemaal afspreken? En van hoeveel gewicht is dan de mening van dat kleine landje dat Mark Rutte vertegenwoordigde? De meeste Amerikanen moeten er een atlas bij pakken of Google Maps consulteren om erachter te komen, waar ze die 'belangrijkste bondgenoot' kunnen vinden. Als de media daar al enige aandacht aan het bezoek hebben geschonken. Vertel die Amerikanen erbij dat Amsterdam de hoofdstad van dat landje is en ze denken dat Nederland in de buurt van Sodom en Gomorra ligt. Ze zouden zich doodschamen voor zo'n bondgenoot.
x

dinsdag 29 november 2011

Beleving

We moeten toch bezuinigen? Waarom lees ik dan in Trouw Om de verhoging van de maximumsnelheid mogelijk te maken, trekt de minister 132 miljoen euro uit en wordt ongeveer 50 miljoen euro eerder geïnvesteerd. Het gaat om investeringen in onder meer extra schermen voor de luchtkwaliteit en tegen het geluid? Volgens de minister is er een maatschappelijke behoefte om zo veel mogelijk 130 km/u te kunnen rijden, of 100 km/u waar je nu maximaal 80 km/u mag rijden. 'Je bent sneller op de plek van bestemming en het sluit ook beter aan bij de beleving van de weggebruiker.' Wat beleven die automobilisten eigenlijk als ze vijf minuten eerder op de plaats van bestemming zijn?

Ik heb al eens eerder geschreven dat in de Verenigde Staten, waar je veel grotere afstanden moet afleggen en dus veel meer tijd kunt winnen, overal een maximumsnelheid geldt die ongeveer gelijk is aan 100 km/u. In Nederland is meer dan de helft van alle autoritten korter dan 7 km. Hoeveel tijd kun je op zo'n afstand winnen? Een paar seconden? Big deal! Die afstand is overigens in korte tijd te fietsen. Maar we gaan toch 132 miljoen euro extra investeren om een aantal automobilisten iets te laten beleven. Als we genoeg investeren kunnen we in de bebouwde kom dat maximum van 50 km/u vast ook wel verhogen en kunnen wie die zones van 30 km/u ook afschaffen en die bepalingen voor woonerven. Dan kunnen we tijd die 'we' besteden aan het boodschappen doen in het weekend, als de auto wordt volgeladen, misschien wel met een minuut verlagen.

's Ochtends luister ik altijd met enig sardonisch plezier naar de fileberichten. Bij een 'normale' ochtendspits met de 'gebruikelijke' files zijn vertragingen van 15 tot 30 minuten zeer normaal. Dat wordt geaccepteerd. Maar iedereen schreeuwt moord en brand als er bij de spoorwegen weer eens een trein 5 minuten vertraging heeft.

Ik ben maar twee jaar forens geweest, tussen Amsterdam en Den Haag. Ik heb zelden een vertraging van enige betekenis meegemaakt. Als ik met een auto gereisd had, had ik alles bij elkaar waarschijnlijk vele uren in een file gestaan. Het moet een irriterende beleving zijn: langzaam rijdend verkeer op een traject waar je in principe 130 mag rijden. Daar gaan we dan 132 miljoen euro voor ophoesten.
x

maandag 28 november 2011

Stress

Een citaat uit Trouw van heden: "In december word ik altijd geleefd en ik ben wel eens bang dat mijn kinderen daar ook een tik van meekrijgen", zegt Ghislaine, die achteraf toch maar liever niet met haar achternaam in de krant wil, om nog meer decemberstress te voorkomen.

De feestdagen zitten er weer aan te komen. Pedagoog Emmeliek Boost vindt: Kinderen en ouders lijden aan een overdosis Sint. En aan een overdosis kerst, voeg ik er maar aan toe. Emmeliek verzorgt al jaren een workshop 'Voorkom decemberstress' bij de Opvoeddesk in Laren.

Het waren ooit gewone familiefeesten, die in de huiselijke kring gevierd werden, maar tegenwoordig moeten ze ook gevierd worden op school, bij de sportclub, op het werk, bij de buurtvereniging. De Kerst is volgens mij nog iets erger dan Sinterklaas, omdat er ook nog een heilig sfeertje omheen hangt. Ghislaine viert het thuis compleet met pakjes onder de boom en een strak bezoekschema: kerstavond met vrienden, Eerste Kerstdag bij haar ouders, Tweede Kerstdag bij haar schoonmoeder en Derde Kerstdag bij haar schoonvader. Stel je eens voor dat haar ouders ook gaan scheiden. Dan moet er nog een vierde kerstdag aan geplakt worden.

Gelukkig heb ik al zo'n veertig jaar geleden besloten aan al die verplichte gezelligheid niet meer mee te doen. Dit jaar zal ik voor de vijftiende keer de Kerstdagen helemaal in mijn eentje doorbrengen en zal ik medelijden hebben met al die mensen voor wie die 'feestdagen' verplichte nummers zijn geworden en die zich afvragen of ze niet iemand vergeten zijn te betrekken bij de gezelligheid. En gelukkig heb ik mijn familie- en vriendenkring ervan weten te overtuigen dat ik tijdens die feestdagen helemaal niet zielig ben. Ik hoef dus nooit uitnodigingen af te slaan, want die ontvang ik niet meer. Ik red me wel, zonder enige stress.
x

zondag 27 november 2011

Overstap

Het is weer de tijd dat je moet nadenken over de vraag of je misschien van zorgverzekeraar moet veranderen. Ik heb intussen nagedacht en besloten inderdaad over te stappen. Wat is voor mij de goedkoopste? Geen idee! Ik heb helemaal niet zitten uitpluizen wat voor mij, financieel gezien, de voordeligste verzekering zou zijn.

Ik stelde mij de situatie voor dat ik het niet eens was met mijn verzekeraar, omdat die beslist had dat ik ergens geen recht op had. Dat leidt dan om te beginnen tot een telefoongesprek met een 0900-nummer. Dan krijg je eerst te horen dat je veel antwoorden op vragen ook op de website kunt vinden, maar daar zou ik al gekeken hebben en dat leidde niet tot duidelijkheid. Daarna krijg je een keuzemenu en toets je een nummertje in. Dan hoor je dat alle medewerkers in gesprek zijn en wordt de wachttijd ingevuld met vreselijke muziek. Als je dan eindelijk een medewerk(st)er van het callcenter aan de lijn krijgt, geeft die dezelfde antwoorden, die je al op de website gelezen had. Als je doorvraagt blijven die hun eerdere antwoorden herhalen en dat schiet, via de telefoon, niet op. Ook al niet, omdat ik wel zo ongeveer weet welke vragen ik moet stellen. Per slot van rekening heb ik 11 jaar in het ziekenfondswezen gewerkt.

Ik heb dus gekozen voor de in Amsterdam gevestigde verzekeraar AGIS, niet omdat ik geloof dat dit inderdaad de Zorgverbeteraar is, die ze zeggen te zijn.Het ligt simpeler. AGIS heeft een 'steunpunt' op een afstand van nog geen vijf minuten lopen van mijn woning. Ik kom er langs op mijn dagelijkse weg naar AH. Mocht ik ooit vinden dat ik onjuist behandeld ben door AGIS dan stap ik naar dat steunpunt, om daar face to face met een medewerk(st)er mijn probleem te bespreken. Daar heb ik wel een paar euro per maand meer voor over.
x

zaterdag 26 november 2011

Model

Door alle CO2-uitstoot warmt het klimaat steeds verder op, zegt het Klimaatpanel van de VS en dat is niet goed. Daar moeten we dus met ons allen wat aan doen. Een panel van Amerikaanse wetenschappers vindt dat maar onzin. Die hebben hun eigen modellen ontwikkeld en daaruit zou blijken dat het allemaal reuze meevalt, lees ik in Trouw. Wat moet ik als gewone man nou met al die voorspellingen? Wie heeft er nou gelijk?

Allerlei toekomstverwachtingen komen voort uit 'modellen' zoals:
- er gaan zo veel mensen per jaar dood aan 'meeroken' of aan de uitstoot van fijnstof;
- er komen zo veel mensen op minimumniveau bij of er verdwijnen er zo veel.

Het begint erop te lijken dat we in een soort sciencefictionwereld leven. We stellen feiten vast en vragen ons af: wat zou er gebeuren ALS. Ik heb de indruk dat er modellen ontwikkeld worden die leiden naar een uitkomst die de bedenkers ervan graag willen zien: Amerikanen houden niet van maatregelen die de economie beperken, dus die bedenken een model waarin het allemaal wel meevalt, maar die VN-wetenschappers vormen een stelletje pessimisten en bedenken een model waarin we met ons allen aan de ondergang werken. Let wel: ze gaan allemaal uit van dezelfde feiten.

Maar hoe zit het nu met die feiten? Recent zijn we hier in Nederland geconfronteerd met twee wetenschappers die hun eigen feiten bedachten en furore maakten met de conclusies die ze daarop baseerden.

Ik behoor tot diegenen die vinden dat je alleen dat voor waar moet aanvaarden, als het na empirisch onderzoek ook echt waar blijkt te zijn. Daarom heb ik niets met, bijvoorbeeld, godsdiensten, alternatieve geneeswijzen en de opvattingen van Geert Wilders.

Ik heb ook meer opvattingen dan kennis. Mijn opvattingen zijn gebaseerd op de kennis van anderen, omdat ik er vanuit ga, dat die eerlijk moeite gedaan hebben de waarheid te achterhalen. Maar wat moet ik nu denken van (de oplossing van) de schuldencrisis of de klimaatproblematiek als de deskundologen er niet gezamenlijk uitkomen?
x

vrijdag 25 november 2011

Car2go

Al weer jaren geleden werd de "Witkar", een elektrisch aangedreven voertuig in Amsterdam, een flop, o.a. omdat er te weinig plaatsen waren waar je zo'n ding kon oppikken en weer moest achterlaten. Ik denk dat het nog een ander bezwaar had: het leek in de verste verte niet op een auto en wie niet als een watje beschouwd wilde worden ging daar dus niet mee rijden.

Amsterdam komt nu met een nieuw initiatief: Car2togo, 300 auto's van het type Smart. Je kunt ze overal oppikken en mag ze overal achterlaten. Via een handige app op je mobiele telefoon zie je of er een in de buurt staat. Je kunt reserveren, maar het is niet nodig. De prijs die je betaalt is 29 cent voor iedere minuut, die jij het wagentje gebruikt. Daar zit alles in, ook parkeergeld en verzekeringen.

Gaat die Car2togo een succes worden? Ik betwijfel het. Volgens mij beschouwen 'echte' automobilisten die Smart niet als een 'echte' auto, anders zou je er in de grote steden al veel meer zien, waar hij veel handiger is dan een PC-tractor. Je hoeft dat ding niet achter te laten bij een stopcontact, dus het zal nog wel eens voorkomen dat je na het instappen merkt dat je nog maar een klein stukje, in ieder geval niet naar de andere kant van de stad, kunt rijden. Het gps-systeem leidt je dan automatisch naar het dichtstbijzijnde stopcontact, maar hoe lang duurt dat opladen? Heb je daar de tijd voor? Hoeveel van die wagentjes worden in een uithoek van de stad achtergelaten? Is iedere gebruiker wel zo aardig het ding in schone toestand achter te laten? Kortom: ik vrees dat na enige tijd dat soort ervaringen het gebruik zal doen afnemen. En natuurlijk komt op een gegeven moment 'Kassa' of 'Radar' met het algemeen gevoelde bezwaar dat het gebruik op hele minuten wordt afgerond.

Merkwaardig vind ik ook dat bij het 'werkgebied' niet Amsterdam-Noord behoort, dat via Coen- en IJtunnel toch makkelijk te bereiken is, maar wel Zuidoost dat door de gemeente Duivendrecht van de rest van Amsterdam gescheiden wordt. Binnen dat werkgebied kun je je nog altijd een stuk goedkoper laten vervoeren met het openbaar vervoer en is ook de fiets, die helemaal emissievrij is, nog altijd een goed alternatief.

De elektrische auto is, ecologisch gezien, in de grote stad prima: minder lawaai en minder directe uitstoot in het stadsmilieu van vervelende stoffen. Maar op wat grotere schaal maakt het niet zo veel uit, want die elektriciteit wordt wel ergens opgewekt door verwerking van vervuilende stoffen. Dat zou zomaar steenkool kunnen zijn.

Ik ben helemaal voor een schoon Amsterdam, maar de gemeente zit zich nu al weer, las ik in Het Parool, zorgen te maken over het grote aantal geparkeerde fietsen. Dat zal wel weer tot beperkende maatregelen leiden. Ik ben bang dat dat weer zal gaan leiden tot meer gebruik niet van Car2togo, maar van de eigen auto. Kunnen we niet gewoon beginnen met alle overbodig gebruik van auto's binnen de A10 verbieden?
x

donderdag 24 november 2011

Sinterklaas

In Trouw zijn vandaag twee filosofen aan het woord over Sinterklaas. Het kan natuurlijk niet missen: het gaat weer over kolonialisme en de vraag of je tegen kinderen mag liegen. René Gude, filosoof en directeur van de Internationale School voor Wijsbegeerte zegt onder meer: "Ik ben als kind ook enorm 'gesinterklaast' en ik vond het prachtig. Maar op het moment dat de goedheiligman niet bleek te bestaan, voelde ik me wel gepakt. Ik ben daardoor echt anders tegen mijn ouders gaan aankijken, dat weet ik nog. Toen ik zelf vader werd, dacht ik om die reden: ik ga er niet op tamboereren, op die sinterklaas. Van mij zullen ze er geen wonderverhalen over horen." Sabine Roeser, bijzonder hoogleraar politieke filosofie en ethiek van technologie: "Het verbaast mij niet dat mensen aanstoot nemen aan de Sint en zijn ambiance. Ik werk in een internationale omgeving. Elk jaar rond deze tijd vragen buitenlandse collega's die het sinterklaasfeest voor het eerst meemaken mij of we totaal krankzinnig geworden zijn. Ze vinden het een choquerende openlijke uiting van racisme en kolonialisme."

Mij staat absoluut niet bij dat ik mij als kind me door mijn ouders belazerd voelde toen ik erachter kwam dat Sinterklaas niet bestond. Toen ik de jaren des onderscheids bereikt had, heb ik ook nooit Zwarte Piet als een kolonialistisch icoon gezien. De mensen die dat zeiden vond ik scherpslijpers. Ik vond het choquerender dat er steeds meer Zwarte Pieten met borsten opdoken. In mijn pubertijd vond ik Sinterklaas leuk omdat ik dan een boek kreeg. Veel later hebben we een aantal jaren met een stel vrienden Sinterklaas gevierd. Er werden lootjes getrokken. Het cadeau was totaal onbelangrijk en mocht niet duur zijn, maar er moest werk gemaakt worden van surprises en gedichten. Dat leverde veel leuks op.

De mensen die nu nog tegen Sinterklaas zijn, moeten gewoon wat geduld hebben. Het verdwijnt vanzelf: het cadeautjes geven - en daar gaat het toch om - verschuift meer en meer naar de Kerst, wat mij betreft het meest irriterende feest van het jaar, omdat velen worden gedwongen 'gezellig' te zijn, of op zijn minst te doen.("Wat doen jullie/waar zijn jullie met de Kerst?") En dan wordt er ook nog eens voor ik weet niet hoeveel kilowatt/uur aan energie verspild door het aansteken van allerlei oubollige kerstverlichting. Het verbranden van kerstbomen leidt later weer tot allerlei ongeregeldheden.In 1997 was ik tijdens de Kerstdagen in Nieuw-Zeeland, waar de zomer net begonnen was, maar waar ook gezongen werd over het dromen van een witte Kerst. Hoe gek kun je het maken?

Het feit alleen al dat een serieuze krant twee beroepsfilosofen hun licht laat schijnen over een onschuldige traditie geeft aan dat we niet helemaal goed bezig zijn.
x

woensdag 23 november 2011

Tekort

Waarom is het zo moeilijk om een eenduidig beleid te voeren voor het weer gezond maken van de euro? Omdat je het met zeventien verschillende landen eens moet worden over de te nemen maatregelen. Dat denken veel mensen tenminste en daarom zouden we dan ook weer terug moeten naar de gulden, die we zelf helemaal in handen hebben. Is dat nou zo?

De dollar doet het momenteel ook niet zo best. De Amerikaanse economie ook niet. Obama wil 1200 miljoen dollar bezuinigen. De USA kan daar helemaal alleen over beslissen. Het Amerikaanse parlement heeft maar twee partijen. Die moeten het samen eens worden over een aantal maatregelen. Dat moet kunnen, zou je zeggen, maar het lukt van geen kanten. Dat geeft maar weer eens aan wat ik hier al eerder schreef: economie is geen exacte wetenschap. Economische beslissingen worden genomen op grond van ideeën en met name veel Republikeinen vinden dat je de rijken niet teveel belasting moet laten betalen. Merkwaardigerwijs heeft een redelijk grote groep miljardairs gezegd dat ze best meer willen betalen.

De VS kampt al jaren met een gigantisch begrotingstekort. Het land zou met zo'n tekort waarschijnlijk nooit tot de eurozone worden toegelaten (als het dat al zou willen). Ik heb niet alle cijfers op een rijtje, maar ik denk niet dat ze het daar veel beter doen dan Griekenland of Italië. De kredietbeoordelaars geven de Amerikaanse regering ook niet zo'n hoog cijfer. Als ik het goed heb, hebben 'wij' aardig wat geld in Amerika geïnvesteerd. Ik zie het er nog van komen dat 'wij' de dollar moeten redden. Dat lijkt me een nog wat moeilijker klus dan Griekenland binnen de eurozone houden. En Amerika is verder van mijn bed dan Griekenland.
x

dinsdag 22 november 2011

Terug

Ik ben intussen al bijna een uur mijn bed uit en heb al twee kranten gelezen, maar er heeft zich nog geen onderwerp aangediend, waarover ik een leesbaar blog zou kunnen schrijven. Ik kan het per slot van rekening niet weer over de euro- of Cruijffcrisis hebben.  Ik ga weer mijn bed in. Misschien doet zich iets voor als ik weer wakker wordt.

Update (10.56 uur)
Ik ben al weer een tijdje op. Ik moest wel, want er zou iemand komen kijken naar een disfunctionerende deurbel. Die doet het inmiddels weer. Los daarvan: helemaal lekker voelde ik me ook niet. Ik was wat dizzy en mijn maag speelde op. Misschien heb ik gisteren iets gegeten wat over de houdbaarheidsdatum was.
x

maandag 21 november 2011

Bijzaak

Ik heb het niet bijgehouden, maar het zou me niet verbazen als zou worden vastgesteld dat er in de afgelopen dagen meer aandacht in de media was voor de bestuurscrisis bij Ajax dan voor de eurocrisis. Gistermiddag keek ik naar Studio Sport omdat dat schaatsen in de aanbieding had, maar als dat schaatsen het maar even toeliet, werd er naar de Arena geschakeld waar de ledenraad vergaderde. Wat mij betreft heeft al dat gedoe bij Ajax zo langzamerhand vooral een hoge curiositeitswaarde. En dat uitsluitend omdat DE vraag is: wordt er iets besloten of geconcludeerd waarmee HET ICOON kan leven?

Destijds vond ik Cruijff een zeer goede voetballer. Ik ken de man niet persoonlijk, maar zo langzamerhand begin ik een hekel aan hem te krijgen. Hij zal best wel goede ideeën hebben over voetballen, maar zo zijn er nog wel een paar. In Barcelona en omstreken werd hij ooit 'El Salvador' genoemd. Ik kan me best voorstellen dat hij ook hier de status van 'Verlosser' wil bereiken. Wie er gisteren ook een mening gaf, ze hadden allemaal hetzelfde doel: Ajax! Dat moet weer Nederlands kampioen worden en de Champions League winnen als het even kan ook nog met oogstrelend voetbal.

Mijn idee is: als je allemaal hetzelfde wil bij zoiets eenvoudigs als het voetbalspel, dan moet je daar in goed overleg wel uit kunnen komen. Dan moet je vooral de besluitvorming niet ingewikkeld maken. Het is mij intussen niet duidelijk wie er gaat over de manier waarop de voetballers hun  vak wekelijks moeten uitoefenen en hoe de jeugd moet worden opgeleid. Is dat Ronald de Boer (coach), Danny Blind (technisch directeur), Louis van Gaal (algemeen directeur) of Johan Cruijff (lid van de Raad van commissarissen, belast met technische zaken)?

Daar komt dan nog eens bij dat Ajax niet alleen maar een 'kluppie' (een vereniging) is, maar ook een beursgenoteerd bedrijf, met aandeelhouders, die winst op hun geïnvesteerde geld willen hebben. Als ik het goed heb, zijn het de aandeelhouders die de leden van de Raad van commissarissen benoemen Die Raad heeft, in meerderheid Louis van Gaal aangesteld als algemeen directeur. Geen vreemd besluit als je bedenkt dat onder zijn leiding Ajax landskampioen en Europees kampioen werd. Ik neem direct aan dat ze daarbij Johan Cruijff niet zo netjes behandeld hebben en het is algemeen bekend dat Van Gaal en Cruijff niet de beste vrienden zijn. De toegang tot de Arena moet wel heel breed zijn willen die twee ego's daar gelijkertijd doorheen kunnen. Cruijff heeft nu besloten dat hij niet meer met de overige commissarissen wil samenwerken. Ik zou zeggen "Beloofd is beloofd" en hem lekker in Barcelona laten zitten. Wat Van Gaal, De Boer en Blind ook doen, het ziet er niet naar uit dat Ajax dit jaar kampioen wordt. Het is zelfs de vraag of ze volgend seizoen aan Uefa-leaguevoetbal toekomen. Geef Cruijff de vrije hand en dat resultaat zal nauwelijks beter zijn. En wat dan nog? Voetbal mag dan voor veel mensen de belangrijkste bijzaak in het leven zijn, het blijft een bijzaak en waarom zouden de media zoveel aandacht aan een bijzaak moeten geven?
x

zondag 20 november 2011

Elders

Mijn blog van vandaag vind je hier.
x

zaterdag 19 november 2011

HSL

De NS mag vanaf 2015 nog eens tien jaar voor het treinvervoer in het grootste deel van Nederland zorgen. Als tegenprestatie moet ze er o.m. wel voor zorgen dat er ook in sprinters op gepaste wijze een plasje gedaan kan worden. Er komen ook meer trajecten met een hogesnelheidslijn. Waar heb dat nou voor nodig? De HSL die nu al rijdt - van Amsterdam naar Breda - is financieel gezien een flop. De meeste reizigers hebben er kennelijk geen toeslag van enkele euro's voor over om hun reis met 25 minuten te bekorten. Dat is namelijk het tijdsverschil tussen de Fyra en de normale Intercity van Amsterdam naar Breda.

Hoeveel tijd kun je nu maximaal winnen in een klein land als Nederland? En hoeveel extra geld moet je daarvoor over hebben? Ik zie wel andere verbetermogelijkheden. Vroeger kon ik ik rechtstreeks, zonder overstappen, met de Intercity van Amsterdam naar Groningen of Leeuwarden. De afgelopen tijd moet ik altijd overstappen in Amersfoort. Vroeger ging dat overstappen van de ene kant van het perron naar de andere kant. Tegenwoordig moet je van het ene perron naar het andere, trapje op en trapje af. Dat vind ik nou irriterend, want dat zijn verslechteringen, waarvan ik reden niet kan achterhalen.

Wel een verbetering is dat er meer lijnen komen waarop je iedere tien munten een trein kunt nemen. Je hoeft niet meer te kijken hoe laat een trein gaat. Je gaat gewoon naar het station, waar je hooguit tien minuten op je trein hoeft te wachten.

Op bepaalde lijnen in Limburg kun je kiezen tussen NS en een andere vervoerder. Daar kan geconcurreerd worden op, naar ik aanneem, prijs en kwaliteit. Maar hoe lang zit je binnen Limburg nou in een trein en hoe groot zullen die prijsverschillen nou zijn? En kwalitatief heb ik nog nooit verschillen kunnen constateren tussen NS en andere railvervoerders. Binnen Amsterdam maakt het mij ook niet uit of ik nu met een bus van Connexxion of van het GVB reis. Veel belangrijker is de aansluiting van 'nationale' op regionale lijnen. Vroeger, toen alleen de NS het treinvervoer deed, wilde een stoptrein nog wel eens wachten op een (vertraagde) Intercity, maar onlangs vernam ik dat in Amersfoort de stoptrein naar Barneveld (van Connexxion) niet wacht op een vertraagde Intercity van NS. Dan kan je dus zomaar een klein half uur staan wachten op de volgende stoptrein. Lang leve de marktwerking!
x

vrijdag 18 november 2011

Afspiegeling

Nu komt Gerdi Verbeet,voorzitter van de Tweede Kamer  weer eens met een idee: er moeten meer laag opgeleiden in de Tweede Kamer. Volgens de Volkskrant zei ze: 'Het zou meer mensen het gevoel kunnen geven dat het parlement er niet alleen vóór hen is maar dat het ook ván hen is'. Het idee erachter is natuurlijk dat de samenstelling van de Tweede Kamer een afspiegeling van de maatschappij moet zijn. Sinds de laatste verkiezingen is de Tweede Kamer voor 90 procent samengesteld uit mensen met een academisch of hbo-diploma. In de samenleving als geheel is dat maar 30 procent, zo benadrukte Verbeet. Ze vindt de vraag gerechtvaardigd of de 70 procent lager opgeleiden zich nog wel vertegenwoordigd voelt door de parlementariërs. De lager opgeleiden zouden met hun levenservaring moeten kunnen goedmaken, wat ze missen door gebrek aan opleiding.

Ik heb nooit het idee gehad dat een hogere opleiding leidt tot een beter inzicht in wat maatschappelijk gezien nuttig en/of nodig is. Ik heb een hbo-opleiding, maar ik verwacht echt niet dat mensen op grond daarvan zullen aannemen, dat ik het daarom beter zou weten dan zij. Alleen als het om taal gaat durf ik te zeggen dat ik er meer verstand van heb dan de meeste Nederlanders. Dat heeft niet alleen met mijn opleiding te maken, maar ook met het feit dat ik met taal omgaan leuk vindt. Mede daarom schrijf ik hier iedere dag een stukje. Ik verwacht ook helemaal niet dat de Tweede Kamer 'in mijn geest' besluiten neemt, want ik weet al enige tijd dat CDA, VVD en PvdA er meestal wat anders over denken dan ik. En dan heb ik het nog niet eens over de PVV en de SGP, die tegenwoordig toch een aardige duit in het zakje doen. De financieel woordvoerder van de PvdA (Plasterk) heeft wel een beetje economie gestudeerd (tot de propedeuse), maar heeft vóór hij de landelijke politiek in ging, toch vooral naam gemaakt op het terrein van de moleculaire  biologie. Waarom zou ik vertrouwen hebben in de financieel-economische ideeën hebben van een bioloog? Als ik een vraag heb op het terrein van de biologie, leg ik die echt niet voor aan kees Jan de Jager.

Nu we het toch over afspiegeling hebben: zitten er wel voldoende ex-gedetineerden in de Tweede Kamer? En voldoende mensen met een verstandelijke beperking? Dat zijn toch redelijk grote groepen. De boeren zijn naar mijn idee oververtegenwoordigd, want die hebben het CDA dat altijd op hun belangen let. De PvdA pretendeert nog altijd op te komen voor de belangen van de 'onderkant' van de de samenleving. Geloof jij dat? Net als VVD en CDA is ze er vooral voor de middenklasse, want daar zitten hun kiezers. En Geert Wilders neemt de 'onderbuik' van de samenleving voor zijn rekening.

Ik hoef helemaal geen volksvertegenwoordiging die 'van mij' is, want daar heeft mijn buurman geen boodschap aan. En omgekeerd is dat net zo. Het aardige van de democratie is nu eenmaal dat er altijd compromissen gesloten moeten worden en een compromis is een besluit waar niemand het helemaal mee eens is. Daar zullen we het mee moeten doen, want het alternatief is de dictatuur.
x

donderdag 17 november 2011

Economie

Onlangs las ik ergens een in deze tijd interessante uitspraak: Economie is geen exacte wetenschap, maar een gedragswetenschap. Bij een exacte wetenschap immers moet je het, na empirisch onderzoek een keer samen eens worden. Niemand twijfelt eraan wat er gaat gebeuren als je een pannetje water boven een warmtebron plaatst: dat water gaat koken en zal op een gegeven ogenblik verdampen. Bij nog wat hogere temperaturen worden ook metalen vloeibaar. Daar zijn geen normen voor, maar natuurwetten, die we maar hebben te accepteren.

Economie is volgens mij in hoge mate normatief: er worden beslissingen genomen om een bepaald doel te bereiken, maar iedereen heeft zo zijn/haar eigen opvattingen over het te bereiken doel en de daarvoor geschikte middelen. Generaliserend zou je kunnen zeggen: iedereen wil dat iedereen het materieel goed heeft, maar een VVD'er en een SP'er zullen het niet gauw eens worden over hoe we dat gaan realiseren. Er wordt ook heel wat afgediscussieerd over ecologisch verantwoord ondernemen. De huidige crisis gaat ook over de vraag: moeten wij Nederlanders ons iets gelegen laten liggen aan het economische lot van de Grieken? Binnen onze eigen economie hoor je nog wel eens kritiek op het feit dat 'wij' (hard werkende mensen) een deel van ons zuur verdiende geld moeten afstaan ten behoeve van 'klaplopers' die 'genieten' van een uitkering. We mogen niet te veel een beroep doen op de jonge generatie om de oudere generatie van een AOW-uitkering te voorzien. Maar die jongere generatie mag wel een beroep op mij doen, om zijn haar studie te financieren, waarmee een beroep gekozen kan worden, waarmee meer verdiend kan worden dan ik ooit heb verdiend. Als ik zou voorstellen dat ieder ouder zelf maar moet zorgen voor de opleiding van zijn kinderen, wordt ik niet echt serieus genomen. Intussen heeft een beperkte groep beleggers en speculanten ervoor gezorgd dat mijn inkomen voorshands bevroren  is en wellicht omlaag zal gaan, omdat zij maar één doel voor ogen hadden: hun vermogen, niet het collectieve vermogen, nog verder vergroten.

Het afschaffen van de aftrekbaarheid van de hypotheekrente is niet alleen een economisch, maar ook een moreel probleem: mogen we van de minvermogenden verwachten dat zij mede die aftrek in stand houden voor hen die zich een hypotheek van enkele tonnen kunnen veroorloven? Die aftrek is ooit bedacht om bezitsvorming te bevorderen. De Franse anarchist Proudhon (1809-1865; "Eigendom is diefstal") vond dat de collectieve factor van de arbeid het zich toe-eigenen van het product van die arbeid onrechtvaardig maakte. Het Chili van Pinochet volgde de theorieën van de Amerikaanse econoom Milton Friedman, de 'aartsvader' van de vrijemarktwerking en adviseur van Ronald Reagan. Het ging economisch goed met Chili, dat wil zeggen: op macro-niveau, de gewone Chileen werd er geen cent beter van.

Als onze huidige regering roept dat 'we' dit of dat moeten doen om onze economie weer op te vijzelen, heb ik altijd de neiging te denken: Hoezo moeten? Wie gaan het dan beter krijgen?
x

woensdag 16 november 2011

Crisis?

Griekenland heeft een nieuwe regering. Berlusconi is van het politieke toneel verdwenen. Even gingen de beurskoersen omhoog, om meteen weer te dalen. Je kunt de radio of tv niet meer aanzetten of je hoort het woord crisis. 'Wij' houden dus de hand op de knip en dat is ook weer niet goed voor de economie. De PVV speelt op alle onlustgevoelens in, door maar weer eens te roepen dat het allemaal aan de euro moet liggen, dus dat moet maar eens onderzocht worden.

Het lijkt mij handiger eens te gaan onderzoeken wat nou precies de rol van die kredietbeoordelaars is. Per slot van rekening schijnen die op een of andere manier uit te maken tegen welke rente een staat nog geld mag lenen. Er gaan immers al geruchten dat Frankrijk zijn Triple A-status gaat verliezen. Op de website beursduivel.be lees ik: " In de strijd tegen de schuldencrisis gaat de Europese Unie de macht en invloed van de omstreden kredietbeoordelaars beperken. Ook het lucratief, maar schadelijk speculeren met staatsschulden wordt aan banden gelegd." Er zijn nog altijd mensen die aan de crisis verdienen. Intussen moet de 'gewone man' in Griekenland lijdzaam toezien hoe zijn salaris achteruit gaat, (als hij nog een baan heeft) en de belastingen omhoog. Dat zal de 'gewone Italiaan' binnenkort waarschijnlijk ook overkomen. En hier wordt geroepen dat de regering binnenkort waarschijnlijk nog meer moet bezuinigen, zodat ons vrij besteedbare inkomen weer wat minder wordt.

Al weer een paar jaar geleden vonden 'wij' (incl. de sociaaldemocratische PvdA) het noodzakelijk, zelfs goed voor de economie, dat 'de markt' zijn gang kon gaan. Nou, dat heeft de markt gedaan. En waar zitten we nu? Midden in een crisis.

Mensen, noem elkaar geen mietje
Eenmaal zing je allemaal,
Allemaal het ouwe liedje:
't Is de schuld van 't kapitaal.

Intussen heb, dankzij de verhuizing, aardig wat geld in onze economie gepompt. Gisteren heb ik voor het eerst sinds de verhuizing weer eens een soepje kunnen maken. BCC had de inductiekookplaat nog niet bezorgd, of het installatiebedrijf belde met de vraag of het een dagje eerder dan afgesproken kon komen. Nou, dat mocht! Die installateur was zelfs zo vriendelijk mij te assisteren bij het in elkaar zetten van een bijzettafel van Ikea in de keuken, waar ik net met mijn twee linkerhanden aan begonnen was. Zo zie ik de markt graag werken.
x

dinsdag 15 november 2011

Woonplaats

Een pedoseksueel die zijn straf heeft uitgezeten, moet weer kunnen terugkeren in de maatschappij. Het is niet zo gek hem niet te laten terugkeren naar zijn oorspronkelijke woonomgeving, want dat zou allerlei negatieve emoties en reacties wakker maken. Maar wat moet je als pedoseksueel, wanneer vijf burgemeesters  weigeren je in 'hun' gemeente toe te laten? Dat overkomt Sytze van der V. Die heeft zich intussen aan het toezicht van de reclassering onttrokken en nu wil een Kamerlid van het CDA dat zijn gezicht herkenbaar op de tv vertoond wordt.

We hebben in Nederland de goede gewoonte namen en gezichten van verdachten en veroordeelden niet bekend te maken, al was het alleen maar omdat zij vaak ook kinderen en andere familieleden hebben, die slachtoffer kunnen worden van de wraakgevoelens van 'nette' burgers. Dat kan ook gebeuren met personen die toevallig enige gelijkenis vertonen met de verdachte/veroordeelde. En als er één soort misdadigers heftige emoties en reacties wakker maakt, dan zijn het wel pedoseksuelen. Zelfs onder andere misdadigers, in gevangenissen, staan ze helemaal onderaan in de pikorde. 'Pedojagers' en een website als 'Geen stijl' zullen er alles aan doen, om naam en verblijfplaats van deze mensen bekend te maken.

Intussen komen er jaarlijks meer dan 100.000 gevallen van kindermishandeling voor. Er moeten, lijkt mij, heel wat mishandelende ouders zijn die geen pedoseksueel die zijn straf heeft uitgezeten in hun buurt willen laten wonen, want stel je voor dat hij aan 'mijn' kind komt. Gaan we al die ouders ergens met naam en gezicht vermelden? Gaan we daar een speciale website voor inrichten? Nee, daar sturen we een kudde hulpverleners op af.

Gistermiddag keek ik naar een discussie onder leiding van Jacobine Geel in 'Schepper & Co' tussen dat CDA-Kamerlid en een psychiater met ruime ervaring in Tbs-klinieken en iemand van de reclassering. De laatste twee wezen op het gevaar juist van het in isolement dringen van pedoseksuelen.

Ik ben er helemaal voor dat pedoseksuelen, net als andere ex-veroordeelden, door de bevoegde instanties nog geruime tijd 'gevolgd' worden, maar ze hebben wel het recht om ergens te wonen en beschermd te worden tegen mensen die wel eens even zullen laten merken hoe ze over hun denken, door een ruit in te gooien of de auto te bekrassen.
x

maandag 14 november 2011

Privacy

Gistermiddag ging ik dus naar de veertiendaagse 'bewonersborrel' in de gemeenschappelijke ruimte van het appartementengebouw waarin ik sinds  1 oktober woon. Ik denk niet dat ik daar een gewoonte van ga maken, want buitengewoon boeiend was het niet. Er waren ongeveer dertig personen aanwezig, twee rolstoelen en drie rollators. De conversaties gingen voornamelijk over hoe het nou ging met 'jou' of met 'hem' of  'haar'. Eén onderwerp sprak mij enigszins aan. Bij mijn allereerste bezoek  was het mij al opgevallen dat nergens namen van bewoners  te zien waren. Je ziet mijn naam pas verschijnen, als je op een display mijn flatnummer intoetst. Gisteren hoorde ik dat de woningbouwcorporatie die namen niet vermeldt ter bescherming van de privacy.

Dat ik dat beleid van de woningbouwcorporatie wat vreemd vindt, ligt niet aan mij, want degenen die daar hun mening over gaven, hadden er geen enkel bezwaar tegen hun naam op bijvoorbeeld  de brievenbus vermeld te zien. En voor zover  ik weet is het overal in ons land gebruikelijk je naam in de buurt van je huisdeur te vermelden. Dat is wel handig voor incidentele bezoekers, zoals leveranciers van bestelde goederen of personen die iets komen repareren. De woningbouwcorporatie is ook niet bepaald consequent in haar beleid op dit punt. Mijn schoonzus huurt een flat van dezelfde corporatie in Amsterdam-Zuid. Het complex is veel nieuwer dan dat waarin ik nu woon: zij trok daar, ik geloof minder dan twee jaar geleden, als een van de eersten in. Maar haar naam en die van andere bewoners worden, zoals overal gebruikelijk, bij de ingang vermeld. Daar hoeft de privacy kennelijk niet beschermd te worden.

Hebben we hier nu met een typisch stukje bureaucratie te maken? Bij de bouw van het complex is besloten dat er geen bellen kwamen, maar zo'n voor bezoekers wat onduidelijk systeem, waarbij je een flatnummer moet intoetsen, waarna de naam van de bewoner verschijnt. Dat systeem is er, dus daar houden we het bij. Dan gaan we niet ook nog eens een naambordje leveren. 'Bescherming van de privacy' wordt daar als argument bijgesleept, hoewel niemand in dit verband aan die bescherming behoefte heeft. Zou het zo kunnen zijn dat de woningbouwcorporatie het lastig vindt steeds nieuwe naamplaatjes te moeten aanbrengen? Het is nu eenmaal een complex van seniorenwoningen. De doorstroming zal daar wat sneller zijn, want het sterftecijfer zal daar hoger liggen dan in een complex 'voor alle leeftijden' en er zal wat 'gedwongen' doorstroming plaatsvinden naar een verpleeg- of verzorgingshuis, want de thuiszorg wordt steeds verder ingekrompen. Hoe dan ook, ik houd niet van bescherming waar ik niet om heb gevraagd.
x

zondag 13 november 2011

Onveilig

Een man die verdacht wordt van een inbraak in het Frans Ottensstadion in Amsterdam ligt al een aantal dagen in coma vanwege het optreden van een viertal medewerkers van dat stadion. De Volkskrant schrijft: Ze betrapten een man zou die het gemunt had op zou hebben op koolzuurflessen, die 120 euro statiegeld opleveren. Deze flessen waren bij eerdere inbraken ook al ontvreemd. De mannen gebruikten zoveel geweld tegen de vijftigjarige man, dat hij nu nog steeds in coma ligt.

Het gebeuren heeft weer voor veel commotie gezorgd. Hero Brinkman van de PVV sprak over het beroepsrisico van inbrekers. Het gesundenes volsksempfinden in deze kun je omschrijven als "eigen schuld, dikke bult". De algemene verontwaardiging zal weer groot zijn, mocht justitie ertoe overgaan de vier medewerkers van het stadion te vervolgens wegens 'het toebrengen van zwaar lichamelijk letsel' of zoiets.

Het is ieders goed recht geweld te gebruiken bij het beschermen van eigen lijf en leden en eigendommen en dat van anderen. Maar dat geweld moet wel in overeenstemming zijn met het gepleegde vergrijp of de poging daartoe. Stond die vier stadionmedewerkers echt niets anders te doen dan die vermoedelijke inbreker bijna te doden? Of speelden woede/verontwaardiging over eerder inbraken hier een rol? Wilden ze hun gram  halen? Dat zijn zeer menselijke en begrijpelijke emoties, die aangewakkerd worden door media-aandacht voor overvallen met geweld en door oproepen van de overheid om geweldplegers te filmen. Er wordt een sfeer gecreëerd van: we zijn nergens meer veilig, we moeten voortdurend op onze hoede zijn. Onlangs was een monteur bij mij de videofoon aan het aanleggen, waarop ik kan zien wie er aanbelt. Daarvoor was het volgens hem nodig even bij de buurman recht onder mij een verbinding te controleren. Hij kwam onverrichter zake terug, want de buurman wilde hem niet binnenlaten. Ik moest er zelf heen om e.e.a. uit te leggen. Toen kon het wel. Een beetje merkwaardig, want die buurman kende mij net zo min. Zou dat komen omdat ik er autochtoner uitzag dan de monteur?

Mijn hele leven heb ik in een grote stad gewoond, maar ik heb me nooit onveilig gevoeld, zelfs niet nadat er eens - jaren geleden, in Den Haag - bij ons was ingebroken. Natuurlijk maakte het wat uit dat het overdag, bij onze afwezigheid gebeurde. Er was geen sprake van persoonlijke bedreiging, die diverse winkeliers wel ervaren hebben. Maar ons werd a.h.w. aangepraat dat we het toch vreselijk moesten vinden dat iemand zich ons privédomein was binnengedrongen en privéspullen ontvreemd had. We vonden het jammer dat we dingen kwijt waren, maar daar bleef het bij. Van de aangeboden slachtofferhulp hebben we geen gebruik gemaakt.

Ik praat geen enkel misdrijf goed. Ik vind dat iedereen zich op gepaste wijze mag beschermen. Maar die vier stadionmedewerkers hebben naar mijn mening een grens overschreden.
x

zaterdag 12 november 2011

Overtuiging

Stelling: Bij belangrijke beslissingen ga ik liever op mijn intuïtie en gevoel af dan op mijn verstand. Die stelling wordt door Trouw, in het kader van de 'Maand van de Spiritualiteit, voorgelegd aan Elbert Dijkgraaf, bijzonder hoogleraar empirische economie aan de Erasmusuniversiteit en lid van de Tweede kamer voor de SGP. En wat is het antwoord van Elbert? Ja. Dingen die er echt toe doen beslis je op basis van een gevoel diep van binnen. De SGP is momenteel een belangrijke factor in het instandhouden van ons huidige kabinet. De beslissingen van Elbert zijn dus niet zonder belang.

Laat ik nou altijd gedacht hebben dat leden  van de Tweede Kamer beslissen na goed nadenken over voors en tegens van maatregelen die er echt toe doen voor ruim zestien miljoen Nederlanders. Maar wat doet Elbert, die als wetenschapper beter zou moeten weten? Die gaat kijken wat zijn gevoel diep van binnen zegt. Ik weet niet wat zijn collega's daar van vinden, maar ik vind "Dat voel ik nu eenmaal zo" geen geweldig argument. Met zo'n man kan ik ook niet discussiëren.

De SGP stemde zowel tegen de invoering van de euro als tegen Griekenlands toetreding tot de eurozone. Die besluiten waren niet gebaseerd op keiharde feiten, maar op overtuiging, zegt Elbert. Ja, zo lust ik er nog wel een paar. De afkeer van de volgelingen van Geert Wilders van islamitische allochtonen is niet gebaseerd op keiharde feiten, maar op overtuiging, een diep gevoel van binnen. Als ik eens voor de rechter zou staan omdat ik een medetreinreiziger een klap voor zijn kop had gegeven, kom ik niet weg met het argument: Ik voelde dat die man mij wilde beroven.

Elbert is opgehouden met pogingen te duiden wat God precies is. Daartoe zijn wij niet in staat. Er zullen altijd dingen zijn die we niet begrijpen. Ik vind dat juist geruststellend, het biedt me een stuk ontspanning. Het is niet zo gek dat we niet alles begrijpen, want God is altijd hoger. Ik vrees dat alle 'spirituelen' geen moeite (meer) doen te duiden wat datgene wat voor hen de basis voor hun 'zijn' is precies is.

Elbert Dijkgraaf is volgens de Spiritest  'zeer spiritueel'. Hij gelooft ook in wonderen: De Bijbel geeft er genoeg voorbeelden van. De sprookjes van 1001 nacht staan er ook vol mee, maar wat zegt dat? Het krijgen van een kind kunnen we biologisch verklaren, maar voor de ouders is het veel meer dan dat, een echt wonder. Ja, een iPad is een stukje verklaarbare moderne techniek, maar voor veel mensen blijft het een wonder boven wonder. En zo kan ik nog uren doorgaan.
x

vrijdag 11 november 2011

Schuld

Ik begin er een beetje genoeg van te krijgen. Het lijkt erop dat men mij en andere ouderen een schuldcomplex wil aanpraten, vanwege de steeds maar stijgende kosten van de gezondheidszorg en van de  daarmee verband houdende premies. Zal ik dan maar dood gaan? Dan ben ik geen kostenpost meer.

Ik heb ook al horen zeggen dat kinderen (verplicht) meer voor hun hulpbehoevende ouders moeten gaan zorgen. Dat scheelt immers in de kosten van verpleeg- en verzorgingshuizen. Mag ik even weten wie er dan voor mij gaat zorgen?  Moet ik een beroep gaan doen op (achter)neefjes en -nichtjes? Die kennen me nauwelijks, laat staat dat er een warme band bestaat.

Ik heb het al eens eerder gezegd: al die maatregelen hebben niets te maken met bezuinigingen: er worden alleen maar kosten verplaatst. De premiestijging wordt beperkt door de invoering of verhoging van de eigen bijdragen, maar betalen zul je. Minder ouderen in verpleeg- en verzorgingshuizen betekent dat jij, naast je drukke baan en zorg voor je kinderen, ook nog een behoorlijk stuk mantelzorg op je mag nemen. Het zou best kunnen dat dat wat stress en vervolgens een burn out oplevert, ziekteverlof, medische hulp. Wie gaat dat betalen? We worden al gestresst, omdat we dagelijks te horen krijgen, dat de euro in gevaar is. De beleggers, dat zijn mensen die nog altijd geld over hebben na de dagelijkse uitgaven en het betalen van de vaste lasten, zien het niet meer zitten. Wat moet je als je het nu nog net kan redden, maar die eigen bijdrage er niet meer bij kan hebben, tenzij je de contributie voor de sportclub van je kinderen maar afschaft. Laat ze maar een eind gaan fietsen voor de broodnodige beweging.

In Trouw las ik dat VVD, CDA en PVV gaan onderhandelen over een nieuw regeerakkoord, want er moet nog meer bezuinigd worden, d.w.z.: nog meer collectieve lasten moeten private lasten worden. De PVV staat momenteel in de peilingen op verlies, want die zou die lastenverhogingen niet pikken. Zal Wilders verdere verhoging blijven gedogen? In dezelfde peilingen is de SP intussen net zo groot als CDA en PvdA samen. Ik ga hier niet beweren dat de SP garant staat voor een oplossing van alle financiële kwalen, maar ze staat wel voor SOLIDARITEIT. Je weet wel: sterkste schouders die zwaarste lasten dragen.
x

donderdag 10 november 2011

Sneeuwvrij

De afgelopen winter heeft hier en daar ook in Amsterdam aardig wat sneeuw gelegen. Een dame woonachtig in het appartementencomplex waarin ik nu woon had toen spontaan het initiatief genomen de route naar de vuil- en papiercontainer sneeuwvrij te maken, zodat de tocht daarheen wel gladjes, maar niet over te gladde ondergrond zou verlopen. Anderen hadden zich daarbij aangesloten.

Op het prikbord in de toegangshal hing een uitnodiging van de bewonerscommissie voor een bijeenkomst om te spreken over de organisatie van het sneeuwruimen in de komende winter. Die bijeenkomst werd gehouden in een gemeenschappelijke ruimte op de begane grond. Ik besloot daar eens heen te gaan, al was het alleen maar om te ervaren, wat er zo al aan gemeenschappelijks wordt ondernomen in zo'n complex, dat overigens de naam Zilverberg draagt. (Ik heb ook al tweemaal het 'Zilverbergnieuws' in de bus gehad.)

In de bijeenkomst bleek dat de bewonerscommissie al het nodige 'voorwerk' had gedaan: de woningbouwcorporatie stelt sneeuwschuivers en bezems ter beschikking en een ambtenaar van het deelgemeentebestuur heeft toegezegd voor een container met zout te zorgen. Die container is er inmiddels al. In de uitnodiging was ook sprake van de gezelligheid van het samen sneeuw ruimen.

Door aanwezig te zijn bij de bijeenkomst werd ik meteen aangemerkt als lid van de toekomstige sneeuwploeg en dat heb ik maar zo gelaten. Een bezem of sneeuwschuiver moet ik nog zonder al te veel problemen kunnen hanteren, zodat de rollatorgebruikers en anderen die minder goed ter been zijn, zonder ongelukken naar het winkelcentrum kunnen komen. Dat betekent een sneeuwvrije route maken tot aan het viaduct. De winkeliersvereniging heeft toegezegd het stuk weg tussen het winkelcentrum en de andere zijde van het viaduct met professioneel materiaal sneeuwvrij te houden.

De ruimte waar de bijeenkomst werd gehouden is bepaald niet onaardig ingericht, er is ook een bar. Elke zondag om de veertien dagen is daar 's middags een soort 'open huis', waar drankjes en knabbeltjes verstrekt worden. Ik heb mij voorgenomen daar komende zondag maar eens heen te gaan. Ik ga me maar weer eens wat socialer opstellen. Ook gisteren werd na koffie en thee aan de liefhebbers een glas wijn verstrekt. De bewonerscommissie heeft een budget dat wordt verstrekt door de woningbouwcorporatie op basis van de regel: een vast basisbedrag, plus een bedrag per appartement. Ik zal ook eens nagaan of er een soort huishoudelijk reglement is en wat je daarmee kunt doen om van alles bij de corporatie gedaan te krijgen. Zo kan er wat mij betreft nog wel wat verbeterd worden aan het contact tussen huurder en corporatie. De rol van luis in de pels heeft mij altijd wel gelegen.
x

woensdag 9 november 2011

Stokpaardje

"Voel je voeten plat op de grond." Eén zin uit de trailer voor het KRO-programma (in de maand van de Spritualiteit) 'Heb ik genoeg spiritualiteit?' van presentatrice Karin de Groot, waarover 'Trouw' schreef. Na de maandenlange opnames voor haar nieuwe programma 'Heb ik genoeg spiritualiteit?' heeft presentatrice Karin de Groot zich voor het eerst in haar leven ziek gemeld. "Ik ben helemaal ingestort." Ik kan me nauwelijks voorstellen dat dat de bedoeling is van al die spirituele bewegingen.

Maar ja, vind je het gek? Bij de hare krisjna's: Seks was alleen geoorloofd als je eerst het huis van boven tot onder had schoongemaakt, extra uitgebreid had gekookt en gebeden. Nou, ik kan je vertellen, daarna heb je echt geen zin meer. Bij de sjamanen: Om me het sjamanisme eigen te maken heb ik vier dagen en nachten in mijn eentje in het bos doorgebracht. Met hangmat, kompas, en water. En wat droge kleding, maar zonder eten. Je zwakt zo af, op een zeker moment heb ik me afgevraagd hoe gras eigenlijk zou smaken.

"Toen ik het bos uitkwam heb ik gehuild van opluchting. Ik zat een kwartier lopen af van de eerste mensen, en moest al mijn spullen daarheen sjouwen, kapot als ik was. Maar ik was weer bij mensen en eten."

Karin zegt zelf dat ze teveel dingen in te korte tijd had gedaan. Dat zal best. Maar ik vraag me af of ik zo nodig mijn voeten plat op de grond moet voelen en als ik dat al zou doen of ik daar een beter of spiritueler mens van wordt. Dan kun je het innemen van een flesje Yakult ook spiritueel noemen, want dan heb je weer eens naar je darmen geluisterd. Maar hoe ik ook mijn best deed, ik heb van mijn melkzuurbacteriën nog nooit een duidelijke boodschap gekregen. Voor gezond eten luister ik liever naar het Voorlichtingsbureau voor de voeding. Van Kooten en De Bie, als de Klisjeemannetjes, wisten het ook al: "Goed kauwen, zodat je eten gelijkmatig in je bloed komp. En verantwoord roken."

Sorry hoor, ik kon het weer even niet laten. Al die spirituele groepjes hebben, net als de kerken, zo hun eigen regeltjes die je moet volgen om het 'goed' te doen. Al zie ik niets in de regeltjes van de Oud-Gereformeerden, ik vind ze wel een stuk duidelijker dan die van de sjamanen. Die zullen in de koude winters van Siberië wel eens een paar dagen zonder eten in het bos gezeten hebben, maar zijn ze daar collectief nu veel spiritueler van geworden? En heb ik nou een hare krisjna nodig om te leren dat peace and love beter zijn dan war and hate?
x

dinsdag 8 november 2011

Code

Veel tv-kijkers, de meeste vermoed ik, hebben een hekel aan de commercials. Ik heb dat nauwelijks, al heb ik wel een voorkeur voor het systeem van de publieke omroepen, die ze uitzenden tussen programma's, boven dat van de commerciële omroepen, die ze in de andere programma's uitzenden. Een voordeel van het laatste systeem is wel weer dat je niets hoeft te missen,omdat je tijdens een programma even iets anders kunt doen: een plasje, een consumptie uit de keuken halen, van die dingen.

Wat mij steeds meer irriteert zijn de vooraankondigingen van programma's. De geoefende tv-kijker weet wanneer zijn favoriete programma's worden uitgezonden, omdat die altijd op dezelfde weekdag en dezelfde tijd worden uitgezonden. Wil je iets anders zien dan kijk je in de gids, de krant, of op het internet.

De kroon, qua irritatie, wordt de afgelopen dagen wat mij betreft gespannen door een programma dat de EO vanaf donderdag gaat uitzenden: de Pelgrimscode. Dat wordt weer zo'n programma waarin kunstmatig spanning wordt opgeroepen, door een aantal BN'ers "in de voetsporen van Mozes" door de woestijnen van Israël en Jordanië te sleuren, waarbij ze gegevens krijgen waarmee ze een bedachte code moeten ontcijferen die naar een 'schat' leidt: 10.000 euro die de winna(a)r(es) aan een goed doel mag besteden. Op de website van de EO schrijft een toekomstige kijkster:"pelgrimscode is egt super ik vind het mega gaaf toppie kzou zelf ook wel mee wille doen kannie bale veelte jong echt stom". Het is natuurlijk mooi dat de EO 10,000 euro voor een goed doel over heeft. Maar ze zouden dat goede doel nog veel meer kunnen steunen, als ze de kosten van die hele woestijnreis voor tien mensen, plus de complete crew die alles moet voorbereiden, organiseren, filmen en cateren, vervingen door de kosten van 10 OBN'ers (onbekende Nederlanders) die je in een willekeurige kroeg in Nederland, of gewoon in een studio, Yahtzee laat spelen. Daar ben je met wat reiskosten en twee consumpties per persoon vanaf. Daar kan je geen weken durende serie van maken, maar dan houdt de EO wel zendtijd over voor programma's die ergens over gaan. Een mooie kerkdienst bijvoorbeeld.

Intussen heb ik nu al besloten niet naar de Pelgrimscode te gaan kijken. Woestijnen en eeuwenoude ruïnes kun je van tijd tot tijd ook bij National Geographic of Discovery bekijken. Daarbij word je niet afgeleid door de prietpraat van een BN'er of de Voice Over die vertelt wat Jezus of Mozes op een bepaalde plek is overkomen.
x

maandag 7 november 2011

Besteedbaar

Voormalig PvdA-leider Wouter Bos heeft tegenwoordig een functie bij KPMG. In die functie werd hij gisteren geïnterviewd in Buitenhof. Ik viel midden in het gesprek, want ik was even aan het zappen tijdens een dweilpauze in het schaatsen, waar ik eigenlijk naar keek. Het ging over de steeds maar stijgende kosten van onze gezondheidszorg en dus van de premie die we daar met ons allen voor betalen, waardoor ons vrij besteedbare inkomen achteruit gaat.

Natuurlijk werd er gezegd wat al uit den treure gezegd is: de kosten stijgen vooral doordat de ouderen steeds meer een beroep op de zorg doen, of steeds meer ouderen dat beroep doen en die ouderen ook nog het lef hebben steeds ouder te worden. Daar moeten we iets aan doen, want we kunnen niet een beroep op de jongere generaties blijven doen om de zorg voor de oudjes mogelijk te maken. Nee, stel je voor dat ze niet meer toekomen aan de nieuwste smartphone of hun tweede vakantie.

In mijn jonge jaren hadden we het nog wel eens over solidariteit. Ik betaal, hoewel kinderloos, al jaren mee aan de kinderbijslag en de kosten van onderwijs aan 'onze' kinderen en het gratis meeverzekerd zijn van kinderen. Dat zal ik blijven doen, zolang diverse pensioenfondsen en de Sociale Verzekeringsbank maandelijks een bedrag op mijn bankrekening storten. Je hoort mij er niet over klagen dat mijn vrij besteedbare inkomen daardoor lager wordt. Kinderen krijgen hoort erbij, wat de kosten daarvan ook zijn. Oud worden hoort er ook bij. Ik maak het onderhouden en onderwijzen van die kinderen mede mogelijk. Het minste wat ze (terug) kunnen doen is eraan bijdragen dat mijn oude dag nog redelijk comfortabel is.

Een nieuw idee waarvan ik gisteren hoorde is: sparen voor de de kosten van gezondheidszorg die je op latere leeftijd veroorzaakt. Dat moet je dan ook weer wettelijk regelen, neem ik aan. Er wordt dan door de belastingdienst een stukje van je inkomen afgehaald, een soort ver vooruit betaalde premie. Die betaal je dan niet meer voor de oudjes van nu, maar voor het geval je zelf een van die oudjes wordt. Ik zal het wel verkeerd zien, maar dat betekent ook weer dat je vrij besteedbare inkomen wat minder wordt. Daar gaat je nieuwe smartphone of tablet.

Die vooruit betaalde premie wordt in een soort fonds gestort, vermoed ik. Dat wordt door een paar knappe koppen beheerd. Die gaan het geld beleggen, zoals de pensioenfondsen nu doen, want met geld maak je meer geld, toch? Hoewel...
x

zondag 6 november 2011

Het

"Het" is langzaamaan aan het verdwijnen. Ik heb het niet over "het" in de betekenis van: Hij en zij deden "het". Ik het over de bepalend lidwoord, dat steeds vaker wordt vervangen door "de". Ik heb Wilders er nog niet over gehoord, maar het zijn vooral de mensen voor wie Nederlands de tweede taal is, die er vaak moeite mee hebben de goede lidwoord te gebruiken. Er zijn ook nauwelijks regels voor. Waarom zeggen we het paard en de koe? We hebben wel als regel: verkleinwoorden worden altijd vooraf gegaan door 'het", dus het paardje en het koetje. Er is ook een duidelijk onderscheid tussen het mens, waarmee we een vrouw aanduiden, en de mens, waarmee we een biologische soort aanduiden.

In een radioprogramma, waarin de verdwijnen van 'het' werd besproken werd opgemerkt dat de Engelsen al lang geleden de zaak versimpeld hebben door slechts één bepalend lidwoord ('the') te gebruiken. De Fransen houden nog altijd vast aan 'le' (mannelijk) en 'la' (vrouwelijk) als moet je vanaf je geboorte Frans gehoord en gesproken hebben, om altijd de juiste lidwoord te gebruiken. De meeste autochtone Nederlanders hebben ook geen moeite met de juiste gebruik van 'de' en 'het'.

Moeten we van 'taalverarming' spreken als 'het' zou verdwijnen. Daar ging het ook over in die radioprogramma. Er werd daarin gewezen op de feit dat we vroeger moesten zeggen en schrijven "jij zult", terwijl nu "jij zal" algemeen aanvaard is. Steeds vaker wordt in de spraakgebruik (minder in schriftelijk taalgebruik) 'zij' vervangen door 'hun': "Hun gingen" of "Hun zeiden". Er komt een tijd dat dit tot de ABN gaat behoren. Is dat erg? Ik lig er niet wakker van. Alle veranderingen in een taal werden aanvankelijk als fout aangemerkt door de taalkundigen. Maar de grote massa van de taalgebruikers trok er zich niets van aan en de veel gebruikte fout werd 'goed'. Geen autochtone Nederlander zal zeggen: Het meisje deed zijn jas uit en hij hing die aan de kapstok, hoewel de regel is bij het-woorden  mannelijke voornaamwoorden horen. Taal is niet alleen in taalkundige regeltjes te vangen.
x

zaterdag 5 november 2011

Jetsers

Ik had nog nooit van Britt Dekker gehoord, tot Mathijs van Nieuwkerk c.s. het nodig vonden de Playboy te pluggen waarin foto's van een naakte Britt te bewonderen te zijn. In de rubriek Privé van de Telegraaf viel te lezen: Ze beseft nu dat ze kan worden gezien als lustobject. Ze zal toch niet gedacht hebben dat Playboy de bedoeling heeft het bevorderen van artistiek verantwoord fotowerk en dat uitgerekend zij de fysieke eigenschappen heeft die tot een hoogtepunt van artistiek verantwoord fotowerk kunnen leiden. In SP!TS viel te lezen, dat ze de meedeed aan de fotoserie: omdat "zoveel mensen het wilen"(sic) en ze de kans niet kon laten liggen om haar jetsers aan heel Nederland te vertonen, toen ze voor het naaktblaadje werd gevraagd. In ieder geval is mijn woordenschat weer uitgebreid, want het woord jetsers kende ik niet. Uit de context meen ik te mogen begrijpen dat het niet over haar ogen ging. In mijn jonge jaren zou men over haar roepen, dat ze een aardige bos hout voor de deur had.

Het wicht heeft begripvolle ouders: "Thuis loop ik naakt over de gang met mijn borsten bedekt, dus dat vonden ze wel vreemd. Maar ze legden de keuze uiteindelijk wel bij mij." Een net meisje, denk ik dan, bedekt meer dan haar borsten. SI!TS schrijft verder nog: Toegegeven, de foto’s zijn niet verkeerd. Een en al borst, dat wel, maar toch met stijl en klasse. Geen ordinair jetservertoon dus.

Uit verdere teksten leer ik dat Britt bekend is geworden door deelname aan en winnen van zo'n flutprogramma op een RTL: Echte Meisjes in de Jungle. Dat heb ik uiteraard niet gezien, maar ik kan me zo voorstellen dat daarin al ruim te zien was wat zij aan jetsers te bieden had. Op YouTube vond ik enkele fragmenten uit dat tv-programma. Daaruit bleek o.a. dat Britt dacht er geen bekende Surinamers zijn, hoewel: Nelson Mandela? Een van de andere 'Echte meisjes' noemde haar een "dom mokkel".

In ieder geval is ook weer eens aangetoond wat de VARA en Matthijs van Nieuwkerk onder 'Informatief' verstaan. In die categorie uitzendingen valt namelijk DWDD, Ik heb intussen wel een idee voor een nieuw wedstrijdprogramma: The BOOBIES of HOLLAND. Dat moet een nog groter succes worden dan The VOICE of HOLLAND. Dat levert gegarandeerd Kamervragen (vanuit SGP of ChristenUnie) en een Televizierring op.
x.

vrijdag 4 november 2011

Alleen

Ik woon al weer ruim een maand in mijn huidige appartement. Het bevalt me uitstekend, maar ik ben nog maar weinig alleen geweest. Het was natuurlijk prima dat een aantal mensen mij hielp bij de klussen waaraan ik een hekel heb of waarin ik domweg niets goeds kan doen. En natuurlijk vond ik het leuk dat vrienden of familieleden langskwamen, die mij bevestigden in mijn idee dat ik een goede beslissing heb genomen en zelfs mijn overwegend blauwe inrichting konden waarderen. Maar ik mis toch het alleen zijn. Dat zal nog een paar dagen duren, dan zal ook de laatste 'klusser' klaar zijn: de schilder die twaalf deuren en sponningen blauw maakt. Gelukkig had ik een vaste prijs afgesproken en niet een prijs per uur, want hij gaf spontaan aan zich enigszins  op de duur van de werkzaamheden verkeken te hebben. Overigens moest hij zijn werkzaamheden nog al eens onderbreken vanwege inkomende telefoongesprekken, of hij onderbrak ze zelf door op zijn tablet e-mail te checken of op andere wijze iets met het internet te doen. De nadelen van de moderne communicatietechnologie. Als actief werkende heb ik dat nauwelijks meegemaakt.

Maar goed, ik mis dus het alleen zijn, waaraan ik de gedurende de afgelopen dertien jaar zo gewend ben geraakt. Die schilder is bepaald geen onaardige man, die bij een kop koffie enthousiast vertelt over zijn hobby: modelvliegtuigen, die hij radiografisch bestuurd laat vliegen. Hij stoort me ook niet als ik met mijn pc bezig ben. Ik ben er gewoon niet meer aan gewend dat er dagen achtereen iemand anders in mijn directe omgeving aanwezig is. Naar alle waarschijnlijkheid rond hij zijn werkzaamheden vandaag af en heb ik verder weer het rijk alleen. Is het nou een afwijking dat ik daarnaar uitkijk of ben ik echt asociaal aan het worden?
x

donderdag 3 november 2011

Wet

De rechter te Leiden heeft uitgesproken dat een Gereformeerde school in Oegstgeest niet een leraar mag schorsen of ontslaan omdat die er openlijk voor uitkwam, door te gaan samenwonen, dat hij homo is. Die leraar was blij met de uitspraak. Dat kan ik me voorstellen, maar gaat hij nu weer gewoon dagelijks naar zijn werk? En gaat hij met plezier naar zijn werk? Staan zijn collega's hem met open armen op te wachten? Hoe hebben die zich opgesteld in zijn conflict met het schoolbestuur? Wat heeft de oudercommissie gedaan?

Als leraar kom je niet zo vaak een bestuurslid tegen, maar collega's en ouders elke dag. Hoe ga je om met mensen die geen poot uitstaken om het bestuursbesluit te voorkomen, maar die zich wel zouden opwinden als het gemeentebestuur een ambtenaar zou ontslaan die weigerde een homohuwelijk te voltrekken? Die ambtenaar moet het recht hebben om volgens zijn overtuiging te handelen, maar die leraar zou niet hetzelfde recht mogen hebben?

Als ik het me goed herinner staat in de Bijbel dat Jezus eens tegen  een stelletje Farizeeërs gezegd dat de mensen er niet zijn voor Wet, maar de Wet voor de mensen. Als ik daarover zou moeten of mogen beslissen, zou ik een 'weigerambtenaar' niet ontslaan. Er is altijd wel een ambtenaar te vinden die zonder bezwaar een homohuwelijk sluit. M.a.w.: de gemeente voldoet aan haar verplichting en daar gaat het om. Dat schoolbestuur  heeft er alleen maar voor te zorgen dat op de± school verantwoord onderwijs wordt gegeven en dat moet een homo net zo goed kunnen als een hetero. O ja, zijn manier van leven is niet in overeenstemming met de grondslag van de school. Is er al eens een leraar van een gereformeerde school ontslagen omdat hij zijn naaste niet net zo lief had als zichzelf?
x

woensdag 2 november 2011

Huisbezoek

Huisartsen in Nederland doen niet veel huisbezoeken meer en dat is veel 'patiënten' een doorn in het oog. Dat wordt nog versterkt als je in de avond of het weekend een huisarts meent nodig te hebben. Veelal wordt je dan verwezen naar een huisartsenpost. Je moet dan je klacht uitleggen aan een receptioniste. Ik weet niet hoe dat elders gaat, maar de keren dat ik een huisartsenpost belde, werd mij verteld dat zij mijn klachten zou voorleggen aan de dienstdoende huisarts en dat ik daarna teruggebeld zou worden. Al die keren werd mij gevraagd naar de huisartsenpost toe te komen en ik vond dat geen bezwaar. Ik vermoed dat veel mensen de indruk hebben dat die receptioniste zelf beslist of de huisarts een huisbezoek zou moeten doen. Ik zou daar geen bezwaar tegen hebben als zij een deugdelijke opleiding heeft genoten. Ik heb niet het idee dat een huisarts telefonisch een veel beter oordeel kan hebben. Zhij is immers ook afhankelijk van de subjectieve waarnemingen van een waarschijnlijk enigszins gestrest persoon. Het gebruik van SOS in de naam van de nieuwe onderneming moet kennelijk de indruk wekken, dat de het bedrijf er vooral is voor spoedeisende hulp. Het wijst er zelf al op dat vaak ten onrechte een ambulance besteld wordt.  Hoe vaak zal dan ten onrechte het bedrijf gebeld worden?

In Het Parool las ik dat aantal artsen wel brood ziet in de wens om thuis door een arts bekeken te worden. Zij zijn, met hun achten, in dienst van SOS Arts, waarop je 24/7 een beroep kunt doen. Je moet wel direct 70 euro betalen. Als je eigen huisarts het noodzakelijk vindt naar jou toe te komen, krijgt hij daarvoor een vergoeding van 22 euro.

SOS Arts speelt in op de wens van de patiënt, zegt oprichter Arnold Verhoeven. Hij keek het idee af van Frankrijk, waar artsen van SOS Médecins al 45 jaar huisbezoeken afleggen. 'Mede daardoor heeft Frankrijk geen huisartsenposten.' We hebben hier dus weer een stukje marktwerking. Verhoeven meent dat SOS Arts een einde maakt de frustrerende weigeringen van huisartsen om huisbezoeken af te leggen. 'Bij huisartsenposten hanteren telefonisten automatische selectiesystemen om te bepalen of een patiënt in aanmerking komt voor een visite. Dit heeft geregeld geleid tot dramatische incidenten omdat huisartsen niet kwamen. Wij geven patiënten het beslissingsrecht.'

Dat klinkt prachtig: de patiënt heeft het beslissingsrecht. Waar haalt die patiënt de deskundigheid vandaan om de aard van zijn klacht vast te stellen? Ik heb het idee dat de huisarts op de huisartsenpost meer apparatuur voor nader onderzoek dichter bij de hand heeft dan de huisarts die bij mij op huisbezoek komt. Wat zijn dat trouwens voor "dramatische incidenten"? Zijn er patiënten op weg naar het spreekuur van de eigen huisarts of naar de huisartsenpost overleden?

In het internetarchief van Trouw kwam ik een interview van 8 april 2011 tegen met die Albert Verhoeven, internetondernemer in Zuid-Frankrijk. Zijn vrouw drijft daar een hotel. Verhoeven voelt zich vooral tegengehouden door de organisaties van Huisartsen. Minister Schippers ziet wel wat in zijn plannen en enkele zorgverzekeraars zij bereid de kosten te vergoeden. Naar Frans voorbeeld had hij (Verhoeven) zelf al bedacht dat het het beste zou zijn als SOS-arts gewoon door de zorgverzekeraars zou worden betaald. "Minus een eigen bijdrage natuurlijk, van bijvoorbeeld 25 euro. Als alles wordt vergoedt, (sic) gaat er niemand meer naar zijn huisarts." Dat zou hoe dan ook betekenen, dat de huisartsenzorg duurder wordt en dat lijkt me in deze tijd niet zo handig. En elke keer een andere huisarts over de vloer lijkt me ook geen optimale zorg. Het wachten is dan op het eerste "dramatische incident" na het bezoek van de SOS Arts.
x

dinsdag 1 november 2011

Test

Het is weer zo ver: de spiritualiteit staat weer eens hoog in de belangstelling. Voor zowel de KRO als het dagblad Trouw is het 'de maand van de spiritualiteit. Ik heb de 'spiritest' van Trouw gedaan. Dit was de uitslag:

Niet spiritueel
Al dat gezweef, dat is aan u helemáál niet besteed. 'Reïncarnatie', 'karma', 'chakra', zoektochten naar 'innerlijke wijsheid' - wat u betreft is het allemaal gezeur, prut en pseudo. Eerst zien, dan geloven. Het verstand, redeneert u, heeft u immers niet voor niets gekregen. Redelijke argumenten zijn voor u veel belangrijker dan intuïtie. Iets is pas waar, zo luidt uw credo, als er ergens tastbaar bewijs voor is. Kortom: u heeft geen enkele affiniteit met spiritualiteit.

Ik hoorde een uitspraak die er op neer kwam dat inmiddels 'spiritualiteit' de religie is voor mensen die niet in (een) God geloven. Waarom hebben al die zichzelf spiritueel noemende mensen eigenlijk een religie nodig? Ik weet ook wel dat het leven niet altijd 'lachen, gieren, brullen' is, maar wat is er nou mis met de feitelijke werkelijkheid? Ik denk echt wel eens na over 'het leven' of over 'mijn leven', maar een 'hoger doel' heb ik nog nooit ontdekt. Ik vertrouw mijn eigen intuïtie niet eens, laat staan die van anderen. Ik heb er geen enkele behoefte aan af te reizen naar een Oosters land, omdat ze daar zoveel spiritueler zijn dan hier. Ik heb ook niet de indruk dat ze in Japan of India nou veel gelukkiger zijn hier, maar bij de KRO organiseren ze het volgen van een Japanse pelgrimsroute. Is die nou spiritueler dan een tocht naar Santiago de Compostela? Is het branden van een kaarsje spiritueler dan het aansteken van ledlampje? Ik heb nooit het gevoel ervaren dat ik één was met alle dingen. Ik heb me wel eens, helemaal alleen in een Laplands dal, bewust gelukkig gevoeld. Moet ik dat spiritueel noemen? Nonsens! Ik was in een gebied waar ik graag was. Het was aangenaam weer. Ik 'moest' niets, ik deed uit vrije wil wat ik plezierig vond. Maar ik heb daar nooit een religie van gemaakt en als ik anderen aanraad ook eens zo'n reis te maken, bedoel ik niet dat ze daar een beter mens van worden, alleen dat ze een prima vakantie kunnen hebben.

Ik heb een hekel aan al dat spirituele gedoe, omdat het de pretentie heeft mij een beter mens te maken. Ik vind me zelf goed genoeg. Wie het daar niet mee eens is, mag het mij recht in het gezicht zeggen.
x