zaterdag 25 februari 2012

Meeleven

Ik heb hier eerder kritische woorden gewijd aan de berichtgeving over de toestand van prins Johan Friso. Voor alle duidelijkheid: net als ieder ander normaal mens zou ik niet graag datgene meemaken, waarmee de koninklijke familie de komende tijd moet (leren) leven. Inmiddels bijna zestien jaar geleden kreeg ik zeer onverwacht te horen, dat mijn vrouw niet lang meer te leven had. Wat is nou erger: degene van wie je veel houdt voorgoed verliezen, of weten dat je man/vader/zoon/broer weliswaar nog leeft, maar dat je waarschijnlijk nooit meer enig of behoorlijk beperkt contact met hem zult hebben? Ik leef al ruim vijftien jaar met een groot verlies. De familie van de prins wordt mogelijk nog jaren geconfronteerd met een uitzichtloze situatie.

Mark Rutte heeft Beatrix laten weten dat 'de hele bevolking' met haar en haar familie meeleeft. Wat mij betreft heeft hij ongelijk. Is dat een gebrek aan empathie? Ik denk pas aan de koninklijke familie als ik weer een nieuwsbericht hoor of lees. Het grootste deel van de dag ben ik met totaal andere dingen bezig en dat geldt waarschijnlijk voor heel wat meer Nederlanders. Bij de Oranjeverenigingen zit men zich intussen af te vragen of Koninginnedag wel op de gebruikelijke wijze kan worden gevierd. Is dat een uitdrukking van empathie? Onder normale omstandigheden vind ik het al belachelijk dat je een hele familie verplicht naar allerlei domme spelletjes te kijken. De komende Koninginnedag heeft die familie wel wat anders aan het hoofd. Ik zou tegen al die Oranjeklanten willen zeggen: Laat de Koningin niet naar jullie toekomen, maar ga massaal naar het Malieveld. Ze woont daar vlakbij. Geef het geld dat je had willen besteden aan bier of Oranjebitter en aan speciaal voor de gelegenheid gebakken taarten aan een goed doel. Richt bijvoorbeeld het 'Frisofonds' op voor de bevordering van wetenschappelijk onderzoek naar de behandeling van comapatiënten.

'Meeleven' is meer dan zeggen dat je het vreselijk vindt.
x