vrijdag 31 juli 2009

Kenmerken

Op 26 april jl. schreef ik hier over het programma 'Blootgewoon' dat de KRO zou gaan uitzenden. Ik was daar niet wild enthousiast over en liet doorschemeren dat ik er niet naar zou kijken. Ik schreef daar: "Die aangenaam ogende Anita zou een stuk in mijn waardering stijgen als zij het aandurft die vijf programma's geheel naakt te presenteren." Ik bedoelde natuurlijk wat de Engelsen aanduiden met "full frontal nudity".

Gisteren was het eerste programma in een serie van zes te zien en ik beken: ik heb gekeken. Dat komt zo. Zoals elk nieuw programma werd ook dit programma ruim van tevoren in zgn. promo's aangekondigd, door Anita Witzier. Je zag daarin haar blote schouders. Als ze zich omdraaide zag je blote schouderbladen. In een volgend beeld zag je haar helemaal, van een afstand, op de grond zittend. Het was geen al te duidelijk beeld (ik heb niet zo'n grote tv), maar - ik zeg het voorzichtig - je zou de indruk kunnen krijgen dat ze helemaal niets aan had. Ik herinnerde me dat er een website is van Blootgewoon en verdomd als het niet waar is: Anita zit daar gewoon helemaal bloot! Maar ja, wel op zijn puriteins-christelijk-Nederlands bloot. Je kunt niet ontkennen dat ze daar zit zonder enige kledingstuk, maar datgene wat haar fysiek nadrukkelijk onderscheidt van een man is niet te zien. Als je nieuwsgierig geworden bent: hier kun je die foto zien.

Maar goed, ik begreep de KRO wel een beetje. Zo'n promo is niet alleen een lokkertje, het is ook een waarschuwing: "Pas op mensen, als je niet tegen tv-beelden van blote mensen en al helemaal niet van blote BN'ers kunt, moet je niet kijken." Dus ze laten ze wat onschuldig bloot van Anita zien, maar in die uitzending, waarnaar alleen ruimhartige, in goede doelen geïnteresseerde personen kijken, laten ze 'alles' zien. Dacht ik dus.

Nu ben ik niet alleen ruimhartig en geïnteresseerd in de gekste dingen, personen en gebeurtenissen, ik ben ook vieze oude man genoeg om 'alles' te willen zien. Niet alleen van Anita, maar van al die mensen die zich ten behoeve van een goed doel wel bloot willen laten fotograferen. Het was bovendien bij een publieke zender en een rooms-katholieke omroep. Als er maar iets vies of voos aan die uitzending zou zijn, zou de paus of in ieder geval een bisschop wel iets geroepen hebben. Dus om half tien gisteravond schakelde ik Nederland 1 in.

Zal ik weer heel eerlijk zijn? Ik was zwaar teleurgesteld. Op plekken waar mensen zich vrijelijk bloot bewegen (sauna, naaktstrand, thuis) zie je, weet ik uit ervaring, ook hun primaire geslachtskenmerken, tenzij ze zich in allerlei bochten zouden wringen, maar dat lijkt me, in die omstandigheden, geen consistent gedrag. Je kan het ook zo zeggen: een primair geslachtskenmerk is - net als neus, oren, handen, tenen - een essentieel deel van het menselijk lichaam. Die hoef je, net zo min als een neus of oor, nadrukkelijk in beeld te brengen, maar waarom zou je die angstvallig en/of krampachtig buiten beeld houden? Ik heb namelijk gisteravond in 'Blootgewoon' geen primair geslachtskenmerk gezien.

Waarom heb ik het over 'primaire geslachtskenmerken' en noem ik de beestjes niet bij hun naam? Ik schrijf in de sfeer van het programma. De KRO namelijk vindt eerlijk bloot ook nog altijd niet 'gewoon'. Borsten mag, billen mag, maar kunnen we k***** en l***** ook gewoon op tv laten zien? Dacht het niet. Dat is niet 'gewoon'. Zal ik de KRO eens iets vertellen: er is geen smid die in zijn blootje gaat staan smeden, dus welke idioot maakt foto's van een blote man in een smederij en noemt dat 'gewoon'? Noem het wat mij betreft 'kunst' en verkoop het voor welk goed doel dan ook, maar ga niet op benepen wijze liberaal zitten doen. De KRO laat blote mensen gewoon zien? Laat me niet lachen. Bij gewone blote mannen zie je een penis en bij gewone blote vrouwen zie je schaamlippen. Duidelijk?

En dan nog dit: het spijt me voor Anita, maar ze is niet in mijn waardering gestegen.
x

donderdag 30 juli 2009

PC

PC staat niet alleen voor 'personal computer', het staat ook voor 'Permanente Commissie'. Dat klinkt behoorlijk saai en - als je geen Fries bent - dat is het waarschijnlijk ook. Met dat PC wordt ook een sportwedstrijd aangeduid die al sinds 1853 jaarlijks gehouden wordt op het Sjûkelân te Franeker. Omdat het gisteren de vijfde woensdag na 30 juni was, werd die wedstrijd dus gisteren gehouden. Daar waren, volgens Trouw spelers en toeschouwers wel een hele dag mee zoet.

Het zal wel duidelijk zijn: ik heb het over kaatsen, een sport die alleen in Friesland en dan nog vooral in het kleiige gedeelte beoefend wordt. Bij deze sport slaan teams van drie personen (parturen) een klein balletje, gemaakt van koeienhaar, met de hand heen en weer. De 'ontvangende' partij mag, net als bij tennis, het balletje één keer laten stuiteren vóór het terugslaan, maar volleren mag ook.

Volgens mij is het met kaatsen net zo als met cricket: als je er niet mee opgegroeid bent, vind je er geen bal aan. Bij wikipedia heb ik eens naar de spelregels en de puntentelling gekeken. Dat is genoeg om je alle lust te doen verliezen om spoorslags naar Franeker af te reizen om de PC mee te maken.

De edele kaatssport wordt volgens Trouw bedreigd: Friese jongeren lopen nauwelijks warm voor ontoegankelijke volkssport. Ik denk dat dit een gunstige ontwikkeling is. Dat betekent niet dat ik het kaatsten graag zou zien verdwijnen. Het betekent dat we hier te maken hebben met een sport die nog gespeeld wordt omdat de deelnemers het leuk vinden. Heel veel andere sporten immers zijn verworden tot 'optredens voor publiek', waarmee (soms veel) geld te verdienen valt. Er zijn 'belangen' in het spel. Dus als de pingpongclub te Oud Hakkelaarsbrug uit de hoofdklasse dreigt te verdwijnen, wordt er een scout naar China gestuurd die terugkomt met een daar overjarige, maar hier nog zeer bruikbare speler (m/v). Voetbalscouts schuimen de trapveldjes van de favela's in Brazilië af om jonge talentjes tijdig te kunnen contracteren. Onze volleyballers vertrekken naar Italië. Onze hockeyers halen we uit Pakistan. En elke Nederlander is parttime en onbezoldigd coach van het nationale voetbalelftal.

Het wordt hoog tijd dat we weer zelf tegen een bal gaan schoppen of slaan, over hordes springen of het water induiken. En we gaan nog alleen naar wedstrijden kijken waaraan een familielid, vriend, kennis of buurman of -vrouw deelneemt. Alleen voor schaatsen maak ik een uitzondering. Ik hoef toch niet altijd consequent te zijn?
x

woensdag 29 juli 2009

Stalling

Er is geen land ter wereld met zo'n hoge 'fietsdichtheid' als Nederland. Fietsen is, binnen zekere (afstands)grenzen het ideale vervoermiddel voor woon-werkverkeeer. Het is niet vervuilend, relatief goedkoop en je hebt en passant ook nog eens de broodnodige lichaamsbeweging. Ook in de vrije tijd kun je aan fietsen veel plezier beleven.

Nederland heeft ook, vergeleken met de meeste andere landen, een redelijk fijnmazig spoorwegnetwerk. Werk je niet in de plaats waar je woont, dan is de combinatie van trein en fiets in principe een voor de hand liggende wijze van woon-werkverkeer. De fiets meenemen in de trein zou dan het plezierigste zijn, maar door de jaren heen heeft NS er alles aan gedaan om dat te ontmoedigen. Het is relatief duur, er is weinig plaats voor meegenomen fietsen en juist in de spits mag je helemaal de fiets niet meenemen in de trein. In 2001 ging ik een dagje met de trein van Santa Cruz naar San Francisco, een reisje van ruim twee uur met een boemeltrein van 'Caltrain'. Amerika is geen uitgesproken fietsland, maar tot mijn niet geringe verbazing bevatte een deel van de trein een ruimte met plaats voor (uit mijn hoofd) zo'n twintig fietsen. Daar waren ook gewone zitplaatsen, zodat je je fiets tijdens de reis in de gaten kon houden. De kosten voor het meenemen van de fiets: één dollar. (In die tijd was je daarvoor in fietsland Nederland al gauw tien gulden kwijt.)

Je kunt je fiets ook achterlaten bij een station, als je tenminste graag van je fiets af wil, want er is een schrijnend tekort aan stallingplaatsen en helemaal aan bewaakte stallingplaatsen. Dat is intussen ook ProRail opgevallen. Dat gaat nu, las ik in Trouw, de komende vier jaar voor 100.000 extra stallingplaatsen zorgen bij 150 stations. Daarmee is 'de grootste nood gelenigd'; m.a.w.: dan zijn er nog altijd niet voldoende stallingplaatsen.

We willen het milieu sparen. We willen dat mensen meer bewegen. Dus nemen we wat halfbakken maatregelen. Gisteren schreef ik over dat belachelijke City racing in Rotterdam. Daar heeft een gemeentebestuur toestemming voor gegeven. Hoeveel van de verwachte 500.000 bezoekers komen daar met de auto op af? Hoeveel mensen die dat hele evenement niet willen zien moeten omrijden omdat een belangrijke verkeersader en een complete brug in het parcours liggen? Hoeveel liters benzine en dieselolie worden er dankzij dit evenement geheel onnodig verstookt? Zal ik Freek de Jonge nog eens citeren?

Laat het milieu de kolere krijgen
Leve de CO2-uitstoot
Er is leven, er is leven na de dood.

x

dinsdag 28 juli 2009

Race

Door de STER-reclame ben ik ervan op de hoogte gebracht dat op 16 augustus in Rotterdam voor de zoveelste keer Çity Racing wordt georganiseerd. De organisatie ligt in de handen van bierbouwer Bavaria. In het STER-spotje zie en hoor je Formule 1-wagens door de stad rijden en maakt er één een soort pirouette, wat tot veel gesmolten rubber leidt. Naar verwachting trekt dat City Racing meer dan 500.000 bezoekers.

Voor zover ik weet heeft City Racing nauwelijks iets met racen te maken. Het is gewoon een show van dure auto's. Vroeger kon je één keer per jaar die auto's nog redelijk dicht in de buurt - op het circuit van Zandvoort - van dichtbij echt racend bekijken, maar tegenwoordig moet je daarvoor een iets duurdere reis naar een buitenland maken. Dat is vreselijk zielig voor de liefhebbers van die auto's en de bijbehorende pestherrie en stank. Gelukkig voorziet Bavaria in die leemte.

Je zou het op zich al merkwaardig kunnen noemen dat een bierbrouwer een soort positieve relatie legt tussen bier en autorijden, maar ik geef toe dat dit erg ver gezocht is. Ik weet ook wel dat er nauwelijks een zinnige verklaring voor iemands liefhebberij is. Ik neem het dus niemand kwalijk als zhij een bepaald soort auto's mooi vindt en die dingen graag heel hard ziet rijden. Er zijn mensen die er niets van begrijpen dat ik geboeid zit te kijken naar mannen of vrouwen die rondjes schaatsen op een ijsbaan.

Toch zet ik vraagtekens bij dat City Racing. Auto's zijn vervuilend en dragen bij aan de opwarming van de aarde. Ik wil het autogebruik niet verbieden, want daarmee zou onze economie tot stilstand komen. We kunnen wel het onnodig laten rijden van auto's voorkomen. Naar mijn idee staat dat City Racing wel zo'n beetje aan de top van onnodig autogebruik, overigens direct gevolgd door echte autoraces en rally's en particuliere plezierritjes in de vrije tijd langs wegen waarlangs je beter kunt fietsen en wandelen. Zo! Nu eerst een Grolsch
x

maandag 27 juli 2009

Misverstand

Een ANP-bericht in de Volkskrant meldt een Historisch verlies voor Leger des Heils in 2008 van circa 12 miljoen euro. Voor de goede orde: in feite gaat het om een waardevermindering van het aandelenpakket (zoals bij veel meer instellingen voorkwam) met ongeveer 6,5 miljoen, terwijl op een waardevermeerdering van 5,5 miljoen gerekend was. Het gaat hier dus, in mijn ondeskundige ogen, om een boekhoudkundig verlies.

Veel mensen bezien het Leger des Heils met een positieve blik, omdat het geld inzamelt en daarmee nooddruftigen helpt. Van oudsher gaat bij het Leger hulp vóór evangelisatie. In het Engels werd dat aangeduid met "Soap, soup, salvation", in die volgorde.

Laat me voorop stellen dat het Leger op veel plaatsen goed werk verricht. Maar ik wil ook een wijdverbreid misverstand uit de wereld helpen. Nog geen tien procent van het werk van het Leger wordt gefinancierd met gelden die uit particuliere giften en giftjes voortkomen. Het overgrote deel van het werk van het Leger speelt zich af in reguliere zorginstellingen die met overheidsgeld, zoals jeugdhulpverlening, of geld van de zorgverzekeringen worden gefinancierd. In de jaren dat ik bestuurlijk was betrokken bij de jeugdhulpverlening in Den Haag en omstreken, heb ik heel wat keren met vertegenwoordigers van het Leger gesproken en onderhandeld. En geloof me: zonder uniform waren ze niet te onderscheiden van andere bestuurders. Ook voor hen ging het belang van de eigen instelling vaak boven het belang van de gezamenlijke instellingen en daarmee boven het belang van de cliënten. Religieus geïnspireerd idealisme werd wel eens verdrongen door ordinaire eigenbelang. Ik was realistisch genoeg om daarmee te kunnen leven. Maar het gaf me ook een wat genunaceerdere kijk op liefdadigheidswerk.
x

zondag 26 juli 2009

Schokkend

Stel: je hebt ergens gehoord dat een vliegtuig is neergestort. Je hoort ook nog dat een amateurfilmer dat neerstorten gezien heeft en compleet op video heeft vastgelegd. Thuisgekomen ga je op het internet zoeken naar die videobeelden. Mooie kans dat je die vindt bij 'Uitzending gemist' of YouTube. Je vindt die beelden schokkend. Je wordt er zo door geschokt dat je daardoor (psychische) schade oploopt. Dus wat ga je doen? Je gaat onderzoeken wie die 'Shockschade' kan vergoeden en bij wie je dus een claim kunt indien.

Echt, ik verzin het niet. Zulke mensen bestaan. Ik lees daarover in Trouw: Bij de autoverzekeraar van Karst T., de man die op Koninginnedag de aanslag in Apeldoorn pleegde, zijn schadeclaims binnengekomen van mensen die op tv en op de site YouTube de beelden hebben gezien van de Suzuki die door het publiek raast.

Deskundigen zijn het erover eens dat claims als hierboven beschreven kansloos zijn. Dat mag je wel hopen. Half Nederland heeft die Suzuki 'live' door het publiek zien razen en de andere helft heeft dat wel ergens in een herhaling gezien. Maar los daarvan: je moest eens weten hoe vaak ik beelden op tv of het internet zie die ik schokkend vind. Ik lees en hoor ook vaak schokkende dingen.

Bij het bericht in Trouw wordt ook een aantal zaken vermeld waarin een rechter schadevergoeding op zijn plaats achtte. Het gaat dan meestal om familieleden/nabestaanden of mensen die daadwerkelijk bij de schokkende gebeurtenis aanwezig waren. Ze moeten aan die confrontatie bovendien een in de psychiatrie erkend ziektebeeld hebben overgehouden. Het hoogste daarbij genoemde bedrag is 27.000 euro. Ik kan me niet voorstellen, maar dat ligt aan mij, dat een geldbedrag mij over geleden psychische schade kan heen helpen. Ik zou het gevoel hebben dat ik financieel voordeel wilde halen uit persoonlijk leed. Wat ik schokkend vind is dat er mensen zijn die alleen al bij het zien van beelden op tv of pc bedenken welk financieel gewin ze daaraan kunnen behalen.
x

zaterdag 25 juli 2009

Creatief

In 1865 werd via een wijziging van de Grondwet de slavernij in Amerika formeel afgeschaft. Het zou nog zo'n tweehonderd jaar duren voordat ook in de zuidelijke staten zwarten naar de universiteit konden, konden stemmen en in het openbaar vervoer hun eigen plaats mochten zoeken. Een half jaar geleden werd de eerste niet geheel blanke man president van de VS. De integratie van minderheden (d.w.z. bevolkingsgroepen die niet afstammen van blanke Europeanen) is tot een succesvolle afronding gebracht? Dat ligt nog wat genuanceerder.

Eergisteren kwam in het nieuws dat een met Obama bevriende zwarte hoogleraar aan de universiteit van Harvard met een taxi met een zwarte chauffeur aankwam bij zijn woning in een, volgens de Volkskrant, chique blanke wijk in Cambridge, Massachusetts. De voordeur wil niet open, dus de man gaat via de achterdeur naar binnen. Daarna gaat hij samen met de chauffeur de voordeur openmaken. Ineens staat er een agent in je huis, en een paar minuten later word je in handboeien afgevoerd omdat de buren dachten dat je een inbreker was. De hoogleraar toonde aan dat hij de bewoner van het huis was en zou daarbij de (blanke) politieman beschuldigd hebben van racisme. De uiteindelijke reden voor zijn arrestatie was, volgens The Washington Post, disorderly conduct and racial harassment. Om commentaar gevraagd zei Obama dat het optreden van de politie stom was. Zowel blanke als zwarte collega's van de politieman verdedigden zijn optreden, volgens 'Times online'. Overigens kon de hoogleraar na vier uur weer naar huis en zal er geen vervolging worden ingesteld.

Op grond van de berichten in Amerikaanse media denk ik dat het om een uit de hand gelopen woordenwisseling ging, waarbij ook de hoogleraar zich wat minder snel 'aangebrand' had kunnen gedragen. Maar dat een op zich vrij onbeduidend incident tot een discussie op nationaal niveau kan leiden toont, denk ik, aan dat het integratieproces in de VS nog niet helemaal succesvol is afgerond. Dat is ons probleem niet. Wij hebben onze eigen integratieproblemen. Ik wil er alleen nog maar eens op wijzen dat wij binnen één generatie iets willen oplossen wat de Amerikanen in tweeënhalve eeuw nog niet volledig is gelukt.

Het nauwelijks verholen racisme in onze samenleving kwam weer eens goed tot uiting bij www.geenstijl.nl. Afgelopen donderdag overhandigde Maxime Verhagen het geprepareerde hoofd van een Afrikaanse stamhoofd, die 170 jaar geleden door Nederlanders onthoofd werd, aan een aantal Ghanese stamhoofden, die gekleed waren in traditionele kledij in de rouwkleuren rood en zwart. Geenstijl plaatst bij de foto de kop: Verhagen weer vriendjes met Goudkustnegerts. Ja, die t staat in de originele tekst. Grappig, toch? Het bericht leidt tot een aantal 'leuke' reacties:

"Die foto had evengoed in de Bijlmer gemaakt kunnen zijn. Ik meen zelfs twee PvdA-deelraadsleden te herkennen."

"Dat hoofd zal die negerTs een rotzorg zijn, ze keken meer uit naar de grote zak met Wiedergutmachungsgeld die Verhagen er bij gaf."

"Tokkie in de rimboe?"

"O, hadden we nog ergens een zwarte harses liggen dan."

"mensen die er zo bij lopen kan je toch niet serieus nemen? die zijn vast ook nog wel te paaien voor een goede ruilhandel met wat plastic kraaltjes"

"Willen ze nu ook allemaal gebruik maken van het generaal pardon en een uitkering?"

We zijn een creatief volkje.
x

vrijdag 24 juli 2009

Tobben

Het blijft Tobben met de nieuwe ov-kaart, schrijft Het PAROOL. Het gaat nu om het 'enkeltje' dat je in bus of tram van het GVB koopt. Allereerst is daar de prijs: het oude enkeltje (twee strippen) kostte 1,60 euro, het nieuwe 2,60 euro. Dat lijkt een forse prijsverhoging, maar dat moet je toch wat genuanceerder bekijken. Voor die 1,60 kon je maar in één zone reizen, bijvoorbeeld van Amsterdam Centraal tot de Apollolaan. Voor die 2,60 kun je van Amsterdam Centraal tot aan het eindpunt van de metro in Amstelveen en dat is drie zones. Het hangt dus nogal van je vervoersgewoonten of -wensen af of je duurder of goedkoper uit bent.

Wel een probleem is dat het nieuwe enkeltje nogal eens niet blijkt te werken of kapot gaat. Dat is vervelend als je moet overstappen. Kopers van het enkeltje, waarschijnlijk geen vaste gebruikers van het openbaar vervoer, zullen er ook op bedacht moeten zijn dat ze moeten uitchecken bij het uitstappen als ze daarna moeten overstappen. Niet-uitchecken maakt de kaart ongeldig voor opnieuw inchecken bij overstappen.

Binnen Amsterdam kun je ook overstappen op de bussen van andere vervoersmaatschappijen, maar als die bus nog niet zo'n incheckapparaat heeft, kan je gewoon weer een nieuw strippenkaartje kopen. Dan zul je als chauffeur maar net een reiziger met een kort lontje treffen. Het ontbreekt dus duidelijk aan samenwerking en coördinatie tussen de diverse vervoersmaatschappijen, die ons gezamenlijk de ov-chipkaart door de strot duwen voor het systeem werkelijk af is.

Iemand als ik, met een persoonlijke ov-chipkaart, zou op www.ov-chipkaart.nl mijn reisgegevens moeten kunnen inzien, om bij gemaakte fouten geld terug te kunnen krijgen, of omdat je de reiskosten ergens kunt declareren. Helaas, dat kan dus nog niet.

Al weer jaren geleden heeft iemand eens gezegd: "De computer is van hulpmiddel tot een excuus geworden." Je kent die excuses wel: de computer is down, plotselinge drukte, softwarefoutje, stroom uitgevallen etc. De met veel tamtam aangekondigde invoering van de ov-chipkaart is al enkele jaren vertraagd en nog steeds heeft het GVB het over "kinderziektes". Wat staat ons nog te wachten wanneer dat kind in de pubertijd komt?

donderdag 23 juli 2009

Smirten

Acht jaar geleden, toen ik een maand in de VS doorbracht, was het voor mij een nog nieuw verschijnsel: een groepje mensen dat buiten een gebouw stond te roken. Inmiddels doet dat verschijnsel zich ook hier voor. In de VS heeft dit tot een nieuw werkwoord geleid: to smirt. Dat is een samenvoeging van 'smoke' en 'flirt'. Als je toch staat te roken, kun je net zo goed tegelijkertijd gezellig wat flirten met die aantrekkelijke collega. We nemen alles van de Amerikanen over, dus het zal niet zo lang meer duren voor de rokers ook hier even naar buiten gaan om te 'smirten'. Ik las hierover in de Volkskrant die een uitgebreid artikel wijdde aan Straattaal: Algemeen Cool Nederlands.

Het was niet erg nieuw natuurlijk wat er in het artikel stond. Taal verandert voortdurend: wat vroeger fout was, is nu ABN. In mijn jeugd zou ik ter plekke gecorrigeerd worden als ik zou zeggen dat ik 'mijn ding deed'. Dat was een vreselijk anglicisme, eigenlijk een amerikanisme. Ik zou ook niet het germanisme 'losgaan' moeten gebruiken. Het gebruik van deze woorden is tegenwoordig schering en inslag.

Een ontwikkeling die al veel langer gaande is, is het algemeen en publiek gebruik van woorden die je vroeger hoogstens - en dan nog spaarzaam - in de privésfeer gebruikte. Nu wordt 'menstruatie' gewoon in STER-reclames gebruikt en mannen worden verwezen naar www.erectiestoornis.nl. We hebben het niet meer over 'K', of 'de vreselijke ziekte', maar gewoon over kanker. Het zijn niet alleen meer de kinderen, maar ook hun grootouders die zeggen dat hun dag 'kut', of 'klote', of 'shit' was.

Omdat ik (klein)kinderloos ben, kom ik niet of nauwelijks in aanraking met allerlei nieuwe woorden of uitdrukkingen als 'chillen' of 'dissen'. In het artikel in de Volkskrant kom ik woorden en uitdrukkingen tegen die ik nog nooit eerder gehoord of gelezen had: 'dikke scot' (net goed voor je), 'faja' (erg), 'fattoe' (grapje) en 'pattas' (schoenen).

Sms'en doe ik hoogstzelden. Als ik het doe, maak ik nog hele zinnen, gebruik ik hele woorden (niet 'ff' voor 'even', niet 'd8' voor 'dacht'), let ik op de interpunctie en verdeel ik de tekst nog in alinea's. Nog altijd kijk ik met enig afgrijzen naar de taal die soms gebruikt wordt in e-mails, weblogs en internetforums (en dan heb ik het niet over echte taalfouten).

Ik prijs me nog altijd gelukkig met het feit dat ik enkele leraren Nederlands heb gehad die me ertoe brachten mijn taal, in ieder geval op schrift, zorgvuldig te gebruiken. Ze hebben mij ook geleerd dat iedere verandering in de taal begint met een fout. Dus al te druk maak ik me ook niet om fouten en veranderingen. Het zou me niets verbazen als over zekere tijd het algemeen aanvaard wordt dat "hun dit jaar met vakantie in eigen land blijven." 'Hullie' en 'zullie' zullen waarschijnlijk nog wat langer duren.

Taal leeft en verandert dus en het taalgebruik verandert mee. Als ik praat zeg ik: "Ik wort." Pas als ik ga schrijven moet ik me afvragen of dat met t, d of dt geschreven wordt en waarom ook al weer. Het is volkomen ABN de n na een onbeklemtoonde e aan het einde van een lettergreep niet uit te spreken: "Ik loop op twee bene." We zeggen allemaal 'pannekoek' en niet 'pannenkoek'. Het uitspreken van de n kan zelfs als hypercorrect beschouwd worden. Dat schrijven van de tussen-n is niet meer dan een bedacht regeltje. Om het nog wat ingewikkelder te maken heeft de Taalunie ook bedacht dat je in samenstellingen met (bijvoorbeeld) 'gedachte' die n weer niet moet schrijven. (Ken jij die uitzondering op de regel uit je hoofd?) Zijn al die regels nodig? Waarom schrijven we niet zoals we spreken? Dat zou een behoorlijk rommeltje worden. Een geboren Amsterdammer als ik spreekt vrijwel elke z uit als een s en elke v als een f. Uit mijn jeugd herinner ik me nog de kreet: "Sal me so een sorg sijn sou me susje Sientje seggen als se op sondagavond sonder senten in de Sineac sou sitten." Vraag een geboren Hagenaar niet de ei/ij te schrijven zoals hij hem uitspreekt. Mag een Rotterdammer "Ik hebt" schrijven? Een paar regeltjes zijn dus wel handig. Maar ik zou er geen enkel probleem mee hebben als we afspraken "zhij/jij word" en "zhij/jij rijd" te schrijven. Die extra t staat er alleen maar achter omdat we "hij kijkt" en "hij loopt" zeggen en schrijven, de regel van de gelijkvormigheid. Het afschaffen van dt zou het aantal schrijffouten enorm terugbrengen. We maken nog wat minder fouten met ons allen als we die 'kofschipregel' afschaffen. Dan hebben we met de trein gereist, omdat het kaartje was afgeprijst. Dat ziet er - nu nog - net zo gek uit als: we hebben met de trein gereizd, omdat het kaartje was afgeprijzd. Alles went. Intusse hout ik me schrijvend braaf aan de regeltjes.
x

woensdag 22 juli 2009

WAARHEID

Hoe komt de dagelijkse 'Beggartalk' toch steeds maar weer tot stand? Het wordt tijd dat ik daarover openheid verschaf. Elke ochtend, bij een flinke mok thee en met een net aangestoken shaggie, stel ik mijn geest open voor krantenkoppen. Zij komen in aanraking met de vitale energie die mijn leven richting geeft. Ik zie allerlei paden en wegen die naar een doel leiden. Maar slechts één doel is het juiste. Dat doel is: DE WAARHEID. Elke aanraking met mijn toetsenbord is als een stap op het pad dat ik gekozen heb. Vaak moet ik terug omdat het pad nergens toe leidt. DE WAARHEID immers is geen berg die hoog boven het landschap uitsteekt. Zij is een ondergrondse rivier die ergens uitmondt in een meer van kristalhelder water. Als ik van dat heldere water gedronken heb, weet ik dat ik mijn doel bereikt hebt en kijk ik achter mij om te zien wie mij gevolgd heeft.

Het valt nog niet mee om een klein stukje bullshit zoals hierboven te schrijven. Daar moet je echt over nadenken. Sommige mensen draaien er hun hand niet voor om, maken er een boek van en voor je het weet hebben ze honderdduizend exemplaren van dat boek verkocht. Neem nou Christiane Beerlandt, waarover Trouw schrijft in het katern 'Religie en Filosofie'. Zij heeft 'De Sleutel tot Zelf-Bevrijding' geschreven. Daarin behandelt ze maar liefst 1100 ziekten en levert ze er de psychische oorzaken bij. Bij een zere knie, maar ook bij kanker, aids en sterfelijkheid. Het is allemaal te genezen, als je maar weet waar de sleutel ligt.

"OP WELKE WIJZE KWAMEN DE TEKSTEN TOT STAND IN DE BOEKEN DIE IK SCHREEF?" Die vraag stelt Christiane zelf op haar eigen website. Het antwoord is verbluffend simpel: "Voor alle teksten heb ik me afgestemd op de frequentie van waarheidsenergie, die men niet kan vatten noch bezitten, ook ik niet, maar waarvoor men zich kan openstellen. De ontvangen gegevens schrijf ik neer in contact staande met mijn hart, mijn diepste innerlijke Bron en dus met de Levens-Bron van alles wat is." Het boek kost 48,10 euro, maar daar krijg je dan ook wat voor. Je leert bijvoorbeeld wat de oorzaak van aids is: 'twijfel aan je eigen meesterschap en aan je eigen kracht en immuniteit' (...). "Dáárom heb je 'aids' nu naar je toe gehaald om je van deze diepste oorzaak bewust te worden." (...) Volgens de schrijfster zijn alle ziekten te genezen. "Ik heb veel mensen zien genezen van kanker. Mensen met borstkanker die vol opgekropt verdriet en boosheid zitten." Het boek beschrijft zo 1100 ziektes in 1088 pagina's. Ik heb een paar jaar in een boekhandel gewerkt die gespecialiseerd was in medische boeken. Sommige dikke pillen gingen over maar één ziekte. Die waren kennelijk geschreven door uitslovers.

Beerlandt legt uit hoe ze aan de 1100 diagnoses in haar boek is gekomen. "Ik heb 1100 briefjes geschreven, met op elk een ziekte. Vervolgens pakte ik een briefje zonder te zien welke ziekte er op stond. Ik opende mij voor mijn diepste zielskern, de bron, en stemde mij af op de frequentie van waarheid. Heel sterk geconcentreerd vroeg ik naar de diepste oorzaak van de ziekte op het briefje dat ik dan in mijn hand had: waar precies begint deze ziekte psychologisch te ontkiemen? En allez, dan typte ik snel het antwoord op dat helder en klaar doorkwam." Zo makkelijk gaat dat dus.

Was dat boek maar in 1996 verschenen en niet pas in 2002. Dan had ik Boukje kunnen vragen wat voor verdriet en boosheid ze allemaal had opgekropt. Ze had geen borstkanker, maar een uitgezaaid oogmelanoom. Veel ergere vormen van kanker zijn er niet, dus bij Boukje moest er wel heel veel opgekropt zijn. En dertig jaar lang heb ik daar met mijn stomme kop niets van gemerkt.

De boeken van Christiane worden verzorgd door haar echtgenoot dr. Dirk Lippens, een reguliere arts. Het zal wel duidelijk zijn dat het boek vooral in trek is bij alternatieve genezers, maar ook reguliere artsen maken er gebruik van. Zo'n alternatieve genezer is Mariet van Buuren van het 'Instituut voor Eclectische Energetische Natuurgeneeskunde', waar je, verdomd als het niet waar is, een natuurgeneeskundige hbo-opleiding kunt krijgen. "Beerlandts gedachtengoed (sic) sluit uitstekend aan bij onze opleiding", zegt Van Buuren. "We bevelen het boek daarom aan bij onze studenten. Nee, verplichten doen we het niet, want sommigen houden niet van lezen." Laat dat even tot je doordringen vóór je naar een alternatieve genezer gaat: sommige houden niet van lezen. Je zou kunnen vragen waar die zijn/haar kennis dan vandaan haalt. Ik weet het antwoord op die vraag al.

PS
Op de website van Chistiane trof ik gisteravond tegen 23.00 uur het volgende bericht aan:

Christiane Beerlandt verkeerd geciteerd in krant

Op 21 juli 2009 verscheen in een Nederlands dagblad een artikel over Christiane Beerlandt. In dit artikel legt de journalist Christiane vele, vele woorden in de mond die ze helemaal niet gezegd heeft. We vonden het nodig u, beste lezers, hiervan op de hoogte te brengen. Wij van Uitgeverij Beerlandt Publications en Christiane zelf distantiëren ons volledig van de inhoud van dit artikel. Christiane is momenteel druk bezig met het schrijven van nieuw werk en zal aan deze leugens verder geen aandacht schenken.

En… al is de leugen nog zo snel, de waarheid achterhaalt hem wel.

De échte mening van Christiane Beerlandt staat in haar boeken te lezen.
(Cursivering toegevoegd.)

Wat mij betreft zegt haar website genoeg.
x

dinsdag 21 juli 2009

Aandacht

In de loop der jaren heb ik heel wat kilometers per fiets afgelegd. In mijn jeugd fietste ik naar de HBS. Naar de kweekschool hoefde ik niet te fietsen, want die bevond zich op een afstand van ongeveer 500 m van huis. Naar mijn werk fietste ik altijd. Later, toen Boukje het sjouwen door bergen met een rugzak wel gezien had, kwam het fietsen tijdens de vakanties daarbij: diverse malen in Engeland, één keer in Ierland, Frankrijk, Tsjecho-Slowakije, Zweden, Amerika en Nieuw-Zeeland. Ik was er nooit op uit gigantische afstanden af te leggen (100 km op een dag vond ik ver zat), hoge snelheden te bereiken (mijn gemiddelde lag rond de 20 km/u) of tegen hoge bergen op te fietsen (al heb ik in de Rocky Mountains boven de 3200 m gefietst). Al die fietstochten waren een beetje inspannend, maar vooral ontspannend, omdat ik, in tegenstelling tot de rest van het jaar, helemaal zelf mijn route kon bepalen en mijn dag kon indelen. OK, meestal was er wat overleg met één of enkele medereizig(st)ers, maar dat was nooit een probleem. Als bonus was er altijd een mooi landschap om doorheen te fietsen.

Qua fietsen ben ik dus een volstrekte amateur. Ik behoor niet eens tot degenen die in hun vrije tijd ook wel eens 'Luik-Bastenaken-Luik' of de 'Omloop Het Volk' willen fietsen. Laat staan dat ik tegen Alpe d'Huez op ga fietsen. Veel te vermoeiend. Het moet wel leuk blijven. Waarmee ik niets ten nadele wil zeggen van mensen, zoals mijn jongste broer en een neef die dat wel leuk vinden.

Ik vind het dus in het algemeen ook wel leuk om te kijken naar mensen die zich beroepsmatig uit de naad fietsen om ergens eerder aan te komen dan de anderen die graag een keer een medaille of een gekleurde trui willen ontvangen, naast de zoenen van een aantrekkelijke jonge dame en de handdruk van een BVF'er (Bekende Voormalige Fietser). Het is niet geheel onlogisch dat de meeste aandacht uitgaat naar de winnaar van een wedstrijd. Maar als er één de eerste is, is er ook één die als allerlaatste over de finishlijn komt. Doe dat een paar keer en je krijgt bijna net zo veel aandacht als de nummer 1. In de Tour de France overkomt dat nu onze landgenoot Kenny van Hummel, die inmiddels 'Hummeltje' genoemd wordt, een passende bijnaam. 'The Boss', Lance Armstrong, schrijft over hem: "I have big respect for Kenny van Hummel. He is Super Man!" Rijdt Kenny nou zo langzaam? Hij heeft intussen 2.581,5 km afgelegd met een gemiddelde snelheid van 37,30 km/u. Probeer dat maar eens na te doen. Dat is al een aardige klus als je die afstand door Nederlandse polders aflegt. Hummeltje moest ook nog eens tegen een aantal bergen op fietsen. Helemaal in zijn eentje. En als hij dan, zoals afgelopen zondag, ruim drie kwartier na de winnaar aankomt is hij niet te beroerd om zich te laten interviewen. Hij neemt zelfs de tijd zich te verontschuldigen voor het feit dat hij wat krachttermen gebruikt. Aardige jongen, toch?

PS
Ik val ook overal buiten: een ANP-bericht heeft als 'kop' FORSE GROEI ALLEENSTAANDEN. Ik ben in dertien jaar geen millimeter gegroeid.
x

maandag 20 juli 2009

Historisch

De komende nacht is het veertig jaar geleden dat ik, met Boukje, bij vrienden naar de tv ging kijken. We zouden allemaal opblijven tot HET gebeurde: een mens zou voet zetten op de maan. Ik kan me echt niet herinneren hoe laat het precies was. Wel weet ik dat de andere drie het te lang vonden duren en naar bed gegaan waren. Ik weet ook nog dat ik een citaat van Goethe in mijn hoofd had: "und ihr könnt sagen, ihr seid dabei gewesen". (Ik ben geen Goethekenner, ik ben een citatenkenner.) Natuurlijk was ik niet 'dabei', maar dankzij de techniek kon ik het wel direct meebeleven. Ik ging dus niet naar bed. Hoe je ook over ruimtereizen en het nut ervan denkt, je kunt niet ontkennen dat het een historische gebeurtenis was. Daar wilde ik 'bij' zijn.

Het was, in een bepaald opzicht, ook een opmerkelijke historische gebeurtenis. Al een aantal jaren was de vraag niet: "Zal de mens ooit voet op de maan zetten?" De vraag was: "Wanneer zal de mens voet op de maan zetten?"

Destijds waren er heel wat mensen die vonden dat al dat gedoe in de ruimte maar weggegooid geld was. "Waar heb dat nou voor nodig?" Inmiddels zijn er al weer twee generaties opgegroeid voor welke het nauwelijks nieuws is dat er weer een bemande space shuttle omhoog geschoten is. Het is de gewoonste zaak van de wereld geworden direct getuige te zijn van een sportwedstrijd aan de andere kant van de wereld. Als je broer of vriendin veilig is teruggekeerd van de Mount Everest stuurt zhij je een sms'je. Dankzij een satellietje dat zijn baantjes om de aarde draait.
x

zondag 19 juli 2009

Voorspelling

(Als je niet geïnteresseerd bent in wielrennen in het algemeen en de Tour de France in het bijzonder, kun je nu iets gaan doen dat leuker is dan 'Beggartalk' lezen.)

Hoewel de berichtgeving in de diverse media anders doet vermoeden, is de Tour de France nog altijd niet echt begonnen. Zeker, er wordt gefietst en er is elke dag een winnaar. Er is al 2.374 km afgelegd. De snelste, een tot nu toe vrijwel onbekende Italiaan, heeft daar 58 uur, 13 minuten en 52 seconden over gedaan. De nummers twee t/m vier hadden daar resp. 5, 6 en 8 seconden meer voor nodig. Anders gezegd: toen nummer één 2.374 km had afgelegd, moest nummer vier nog 11,32 meter afleggen.

Vandaag gaan ze in de Alpen fietsen. De finish is bergop naar een col van de eerste categorie. Dat zou een mooie etappe kunnen worden, maar ik vrees dat het niet zover komt. Die onbekende Italiaan zal zijn leidersplaats wel verliezen. Het zou zomaar kunnen dat George Hincapie hem opvolgt

Anders dan vrijwel alle voorgaande afleveringen gaat deze Tour om de 'strijd' tussen twee fietsers uit één ploeg: Lance Armstrong en Alberto Contador. Op het laatste stukje van één etappe na hebben hebben ze voortdurend gelijk op gefietst. Alle andere fietsers mochten etappes winnen, punten verzamelen voor de diverse klassementen en truien aantrekken. Voor beide heren is dat nog steeds niet interessant.

Ik waag me maar weer eens aan een voorspelling. Aan de voorlaatste etappe beginnen Armstrong en Contador met nog steeds een tijdverschil van enkele seconden. Na 138,5 km beginnen ze aan een klim van 1.688 m over een afstand van 28,5 km. Ze fietsen dan tegen de Mont Ventoux op, één van de zwaarste beklimmingen - hors categorie - die de Tour de France kent. De totale lengte van de Tour is 3.459,5 km. Voor de einduitslag van de Tour 2009 is alleen dat stukje van 28,5 km (=0,82%) interessant. Na afloop van die etappe trekt óf Armstrong, óf Contador de gele trui aan. Ik houd het op Armstrong. Niet omdat ik een fan van hem ben en hem graag zie winnen. In feite heeft hij er bijna eigenhandig voor gezorgd dat de strijd om de eerste plaats nauwelijks interessant was. Armstrong gaat winnen omdat hij en zijn ploegbaas Johan Bruneel dat hebben bepaald. Ik hoop dat ik ongelijk krijg.

Toegevoegd om 11:04 uur
Op zijn Twitterpagina schrijft Lance Armstrong 'aubout 2 hours ago': Big day today @ the TdF. Expect fireworks. Lots of them.
Ik ben benieuwd.

Toegevoegd om 17.14 uur
Met nog 5 km te rijden was er enig vuurwerk. Contador zorgde ervoor. Ik heb dus ongelijk gehad, gelukkig.
x

zaterdag 18 juli 2009

Afluisteren

Een paar dagen geleden schreef ik hier over de uitreiking van het 'Gouden oor' aan Albert Verlinde van RTL. In Trouw van gisteren las ik dat deze 'prijs', uitgeloofd door een aantal medewerkers van BNN, een - op zijn zachtst gezegd - merkwaardige bedoeling had. Albert had de prijs mee naar huis genomen. Dat had hij beter niet kunnen doen, maar uiteraard kon hij niet vermoeden dat er afluisterapparatuur en een zendertje in dat oor verborgen waren. Hoewel dat niet met zoveel woorden uit het krantenbericht blijkt, mag je aannemen dat het bedoeling was het door BNN ontvangen geluidsmateriaal te gebruiken in een uitzending van 'VOC'. Dat is volgens omroep.nl/gids een "Satirisch programma. Het Verbond van Ongeleide Correspondenten (VOC) bestaat uit Steyn de Leeuwe, Loes Haverkort, Sophie Hilbrand, Filemon Wesselink en Sander Lantinga. Het VOC zet grote vraagtekens bij de laatste trends en nieuws en onderzoekt alternatieve oplossingen voor allerlei maatschappelijke ontwikkelingen. Rauw, direct, komisch, maar soms ook pijnlijk."

Het zal die ongeleide correspondenten niet ontgaan zijn dat er sinds enige tijd wat commotie heerst over het door de AIVD afluisteren van journalisten. De hele journalistieke wereld in Nederland maakt zich, naar mijn mening terecht, heel kwaad over de afluisterpraktijken van de AIVD. Ik ben nooit een groot liefhebber van BNN-programma's geweest. Ik heb kennelijk een wat ander visie op rauw, direct, komisch en pijnlijk. Maar als er voor hun visie een markt is, gaan ze hun gang maar. Als het hun bedoeling was Albert Verlinde in een komisch en/of pijnlijk zonnetje te zetten: ze doen maar. Het is echter, in mijn visie, helemaal niet komisch om daarvoor via afluisterapparatuur materiaal te verzamelen. Het is niet alleen strafbaar, het is gewoon SMERIG. De AIVD kan zich nog beroepen op iets vaags als 'landsbelang'. BNN heeft maar één belang: kijkcijfers. Dat werkt kennelijk totaal verblindend.
x

vrijdag 17 juli 2009

Wens

Er zijn van die situaties waarvan ik denk: moet ik daar nu een mening over hebben en, zo ja, moet ik die dan ook nog een keer publiek maken? Uiteindelijk kan ik het toch niet laten over wat dan ook een mening te hebben, zelfs als 'het probleem' zich bij mij niet kan voordoen.

Stel je een vrouw van een jaar of 35 voor. Ze heeft een goede opleiding genoten en heeft een baan die ze plezierig vindt. Ze heeft geen partner, wel een kinderwens. En de biologische klok tikt door. Maar misschien wil ze pas over een jaar of tien een kind, al of niet samen met een partner. Het AMC heeft daar nu een oplossing voor: een aantal eicellen invriezen en later terug zetten. Dat terug zetten kan tot de vrouw 50 is. De mogelijkheid bestond al en werd bijvoorbeeld toegepast als een vrouw vanwege kanker eerder dan normaal onvruchtbaar zou worden. Het AMC maakt deze mogelijkheid beschikbaar voor vrouwen die gewoon gezond zijn, maar 'nu' nog niet aan het vervullen van de kinderwens toe zijn.

Uiteraard levert de handelwijze van het AMC kritiek op. Over kritiek van medische zijde kan ik geen verstandig woord zeggen. Hoogleraar verloskunde en gynaecologie Didi Braat van het Universitair Medisch Centrum St. Radboud in Nijmegen laat in Trouw weten dat als het invriezen van eicellen straks helemaal veilig blijkt, (...) het 'niet wenselijk' (is) dat een sociaal probleem (het niet vinden van een partner) met medische techniek wordt opgelost. Janneke Schermers, Tweede Kamerlid voor het CDA, keurt de door het AMC gestelde leeftijdsgrens van 50 jaar af: "Dat is geen natuurlijke leeftijd meer om kinderen te krijgen. De gezondheidszorg is ervoor om fouten in de natuur te herstellen, niet om het tegennatuurlijke te bewerkstelligen."

Je kunt een hele boom opzetten over de vraag wat nou precies 'tegennatuurlijk' is. Heel veel ziekten worden door 'de natuur' - waarvan bacteriën en virussen deel uitmaken - veroorzaakt. De gezondheidszorg gaat tegen de 'natuurlijke' gang van zaken in met mesjes, chemicaliën, radioactieve straling en weet ik wat nog meer. We zijn maar wat blij dat dat allemaal kan. Met uitsluitend 'natuurlijke' middelen houdt een mens het niet lang uit op de maan, maar er hebben wat mensen rondgelopen. De mens kan van nature niet vliegen, dus hebben we iets bedacht om toch redelijk snel aan de andere kant van de wereld te komen.

Ik begrijp niet waarom iemand op of na zijn of haar vijftigste nog ineens vader of moeder zou willen worden, maar dat ligt helemaal aan mij. Ik begrijp ook niet wat er nou zo leuk is aan autorijden of zo lekker aan marsepein. Een neanderthaler die niet met zijn blote handen maar met een eind hout een dier om zeep bracht greep al in de natuur in en zo schreed de beschaving voort.

Over een aantal jaren, let op mijn woorden, is het volledig geaccepteerd dat een vrouw van 50 voor het eerst moeder wordt. Vóór die tijd moeten we nog een probleempje oplossen: wie betaalt dat? Je hebt daar artsen en een ziekenhuis voor nodig, maar is het dan automatisch gezondheidszorg en vallen de kosten dan onder de zorgverzekering? Moet ik meebetalen aan het vervullen van iemand kinderwens? Al die mensen die nooit wat hebben, hebben wel meebetaald aan de tien keer dat ik in een ziekenhuis lag, alle keren dat mijn bloed in een laboratorium werd onderzocht, alle pillen die ik slik, alle ct-scans die er van mijn kop en thorax zijn gemaakt, alle röntgenfoto's die er van mijn enkel en hand zijn gemaakt. Als iemands kinderwens niet vervuld kan worden, leidt dat misschien wel tot psychotherapie. Die is ook niet goedkoop. Waar ligt de grens tussen plastische en cosmetische chirurgie? Het leven zit soms ingewikkeld in elkaar.
x

donderdag 16 juli 2009

Foto

De trouwe bezoekers van 'Beggartalk' kijken er al lang niet meer naar, denk ik, die foto van mij rechts van de tekst. Diezelfde trouwe lezers herinneren zich wellicht mijn blog van 5 juli jl., waarin ik het had over de uiterlijke kenmerken van mijn leeftijd. Daarover zat ik nog wat verder te denken, wat mij tot de conclusie bracht dat de op zich heel aardige foto inmiddels wat gedateerd was. Die foto is zo'n jaar of zeven oud en het verouderingsproces heeft in die jaren niet stilgestaan. Maar zoals Al Stewart zingt in 'On the border': "You never see the change from day to day".

Ik beschikte niet over recente foto's van mezelf, dus bezon ik mij. Vrijwel iedereen kan tegenwoordig 'instantfoto's' maken en per omgaande aan anderen toesturen. Het wachten was dus op een ontmoeting met iemand die tussen de bedrijven door even een hedendaagse foto van mij wilde maken. Afgelopen dinsdag deed die gelegenheid zich voor.

Al ruim een jaar volg ik het eveneens (vrijwel) dagelijks verschijnende blog van 'Zuster Klivia' en zij het mijne. We reageren wel eens online op elkaars teksten en een enkele keer doen we dat wat uitgebreider via e-mail. Op die manier ontstond een soort relatie, die je overigens niet in 'romantische' zin moet duiden, alleen al gelet of het feit dat ik ruim ouder ben dan haar moeder. Zuster Klivia begon afgelopen maandag aan haar vakantie en deze week bevindt haar dochter zich in een ponykamp. De zuster is niet het type dat dan een week met de ziel onder haar arm rondloopt en voortdurend op zoek is naar gezelschap. Maar toen ik een ontmoeting suggereerde, zodat we ook eens 'het gezicht achter het blog' konden zien, had ze daar wel oren naar. Zo troffen we elkaar dinsdag om 15.15 uur op het terras van Café Reijnders op het Leidseplein. Rond 20.00 uur nam zij de tram naar Amsterdam Centraal en ik de tram naar huis. Het was, dat zal wel duidelijk zijn, een aangenaam samenzijn, dat op passende wijze werd begeleid door bier, fish and chips, cider, wijn, espresso en cappuccino. En tussendoor werd dus mijn duidelijk ouder geworden kop vastgelegd op Klivia's mobieltje. Kijk en huiver.

In haar weblog van gisteren schreef Zuster Klivia: Voorzichtig als ik ben (ben geen allemansvriendje), had ik een uurtje of twee uitgetrokken voor een borrel. Maar die twee werden er vijf. Daaruit kun je dus opmaken dat het erg gezellig was. Na bier en cider besloten we daar ook wat te eten te nemen en na de 'fish and chips' dronken we nog even koffie. Ik zat weer in de trein van 20h40 terug naar Delft en was dus omstreeks tien uur weer 'zu hause'. Waarvan acte.

Let op! Vandaag is er een dubbele 'Beggartalk'. Zie hieronder.
x

Blaren

Obama strikt Balkenende. Dat was een 'kop' in Het PAROOL van gisteren. Balkenende wil toch overwegen om gevangenen uit Guantánamo Bay op te nemen in Nederland. (...) "Er zijn geen garanties, want dit onderwerp ligt buitengewoon gevoelig in Nederland." Dat mag je wel zeggen. Ik zou in Balkenendes plaats gezegd hebben: "Beste Barack, we hebben in Nederland een spreekwoord: Wie zijn gat brandt moet op de blaren zitten."

Toen Amerika in de 'war on terrorism' gevangenen ging maken kon er gekozen worden uit twee dingen: 1. het zijn krijgsgevangen; 2. het zijn misdadigers. In geval 1. zou de Conventie van Genève van toepassing zijn geweest. In geval 2. zouden de gevangenen voor een normale rechter kunnen worden gebracht, hetzij in Amerika, hetzij in een andere land. Tegen beter weten en adviezen uit andere democratische landen in, koos Amerika voor een geheel nieuwe optie. Het ging hier niet om krijgsgevangen, niet om misdadigers, maar om "unlawful combattants" (onwettige strijders). Zij zouden worden berecht door een speciaal daarvoor ingestelde rechtbank in Guantánamo Bay. Intussen is duidelijk geworden dat, zelfs volgens de Amerikaans regels, een aantal personen volkomen onterecht gevangen werd gehouden. Intussen is ook duidelijk dat een rechtszaak voor een 'gewone' rechtbank niet tot een veroordeling zou leiden, omdat het 'bewijsmateriaal' op onwettige wijze (bijv. marteling) was verkregen. Bovendien zijn veel gevangenen na zeven jaar gevangenschap nog altijd niet voor welke rechter dan ook gebracht. De behandeling van de gevangen was, kortom, een aanfluiting van elk democratisch rechtssysteem.

Obama kan niet persoonlijk verantwoordelijk gehouden worden voor wat zijn voorganger willens en wetens fout gedaan heeft. Maar hij is nu 'de regering' en de Amerikaanse regering zal in eigen huis een oplossing moeten vinden voor de opvang van die personen die niet naar hun land van herkomst terug kunnen, omdat hen daar mogelijk een lot wacht dat nog een graadje erger is dan het verblijf in Guantánamo Bay. Amerika kent een 'getuigenbeschermingsprogramma'. Dat kan volgens mij zo toegepast worden op de personen die Guantánano Bay mogen verlaten. Het zal een paar dollarcenten kosten, maar waarom zouden wij de rotzooi van de Amerikanen opruimen die ze zelf gemaakt hebben?

woensdag 15 juli 2009

Roze

Iemand die om wat voor reden ook gediscrimineerd wordt heeft het volste recht acties te ondernemen die aan die discriminatie een eind zouden kunnen maken. In Nederland zijn we zo tegen discriminatie dat we onze Grondwet beginnen met een verbod daarvan. We moeten natuurlijk niet de illusie hebben dat we daarmee discriminatie ook volledig uit onze samenleving hebben gebannen. Links en rechts wordt er nog altijd flink op los gediscrimineerd. Dus verenigen gediscrimineerden en hun sympathisanten zich. Ze bedenken acties om die discriminatie onder ieders aandacht te brengen. Hoofddoel is, denk ik, duidelijk te maken dat 'we' op een onderdeel wel anders zijn dan de meerderheid, maar daarom niet minder waard(ig). In het algemeen kunnen zulke acties, zeg maar: ongezien, op mijn sympathie rekenen.

Acties kunnen allerlei vormen hebben. Een daarvan is: laten zien dat 'wij' iets net zo goed kunnen als 'jullie'. Een andere is: een evenement dat veel publiciteit krijgt aangrijpen om 'jouw groep' weer eens in het zonnetje te zetten. Het was mij ontgaan, maar een van de trouwe lezers van 'Beggartalk', 'Zuster Klivia', bracht het onder mijn aandacht. Volgende week wordt er in Nijmegen en aanpalende slikken en zompen weer massaal gewandeld. Alleen al op statistische gronden kon je aannemen dat er onder de rond 40.000 deelnemers ook wel wat homo's en lesbo's rondwandelen, maar sinds 2002 kennen we 'Roze woensdag'. Dan wordt er aan homo's en lesbo's in het algemeen en aan wandelende homo's en lesbo's extra aandacht geschonken. OK! Mooi! Prima! Vooral doen.

Het ligt ongetwijfeld aan mij, maar soms bekruipt mij een gevoel van "Moet dat nou?" Dat heb ik bijvoorbeeld bij de 'Canal Parade' van 'Gay Pride Amsterdam'. Ik ben er niet trots op hetero te zijn en begrijp dus niet zo goed waarom iemand er trots op is homo te zijn en daarom gedeeltelijk ontkleed door Amsterdam gaat varen. Het is net zo iets als trots zijn op het feit dat je van nature blond haar hebt of twee meter lang bent. Daar heb je namelijk zelf helemaal niets voor hoeven doen. Wat gaan ze nou op die 'Roze woensdag' doen? Dan krijgt Ronnie Tober, als eerste, de 'Roze ster', omdat hij meeloopt in de Vierdaagse en van betekenis is voor de homo-emancipatie. Ik twijfel geen moment aan beide feiten, maar hoe vaak krijgen we nog iets soortgelijks? Wordt er binnenkort een 'Roze joint' uitgereikt aan een coffeeshopuitbater die van betekenis is voor de homo-emancipatie? De 'Roze knuppel' voor een diender (m/v>? De 'Roze fluit' voor een NS-conducteur? De 'Roze interruptiemicrofoon' voor een kamerlid? De 'Roze dobber' voor een sportvisser? Zullen we nou eens ophouden met al die flauwekul?

"Aha", zal de kenner zeggen, "Evert is eigenlijk latent homofoob. Hij doet wel heel tolerant, maar ze moeten niet al te duidelijk naar buiten komen." Goed, ik zeg het nog een keer: ik ben niet vóór homo's. Ik ben ook niet vóór hetero's. Ik ben vóór verzet tegen discriminatie op een serieuze manier.

dinsdag 14 juli 2009

Ramp

De Koude Oorlog heb ik helemaal meegemaakt. Ik kan me niet herinneren ook maar een minuut wakker te hebben gelegen omdat ik me zorgen lag te maken over de mogelijke komst van de Russen of, nog erger, het boven Nederland ontploffen van een atoombom. Een van de hoogtepunten van de Koude Oorlog, de 'Cubacrisis', vond plaats tijdens de laatste week van mijn verblijf in militaire dienst. Ook toen had ik niet het gevoel dat ik wat langer in dienst zou moeten blijven dan verwacht.

Een vast onderwerp van vermaak tijdens de Koude Oorlog was de BB, de Bescherming Bevolking. In dat kader werden onder de bevolking brochures verspreid waarin je kon lezen wat je allemaal moest doen, of juist niet moest doen, in geval van een ontploffende atoombom. Harry Mulisch heeft ooit een parodie daarop geschreven: 'Wenken voor de laatste dag'. In Trouw las ik dat Mark Traa, journalist bij HP/De Tijd, een boek - 'De Russen komen! Nederland in de Koude Oorlog' - heeft geschreven over de mate waarin Nederland voorbereid was. De conclusie die hij trekt - en die destijds algemeen bekend was - is dat die voorbereiding op zijn best uitermate knullig genoemd kon worden. (Dat zijn overigens mijn woorden.) Met andere woorden: een stelletje hotemetoten kon het enige tijd uitzitten in een beperkt aantal 'atoombunkers', de rest van de bevolking, voor zover nog in leven, kon de radioactieve straling over zich heen laten komen. Het meest stuitende wat de oud-journalist van Trouw tegenkwam, waren tot in detail uitgewerkte evacuatieplannen voor Amsterdam. "Een ambtenaar berekende op een calculator dat een voetganger 1 bij 1,2 meter ruimte nodig had en bij een uittocht gemiddeld drie kilometer per uur liep. Zo zouden er in twaalf uur tijd 180.000 burgers de stad kunnen ontvluchten. De vernietigende uitwerking van een atoombom en de nucleaire fall-out werden voor het gemak maar even buiten beschouwing gelaten."

In zekere zin is de huidige tijd te vergelijken met de Koude Oorlog, alleen zijn 'de Russen' vervangen door 'de terroristen'. Er is een duidelijk verschil: hoe erg een terroristische aanslag ook kan zijn, die is niet van dezelfde schaal als een ontploffende atoombom. De overeenkomst is, dat we ons kunnen voorbereiden op 'een' aanslag, maar dat we nooit zullen weten waar die plaatsvindt en welke omvang die heeft. Een aantal beleidsmakers houdt zich daar van tijd tot tijd mee bezig en een aantal ambtenaren verdient er zijn boterham mee. De rest van de bevolking gaat gewoon zijn dagelijkse gang en raakt gewoon in paniek als er werkelijk een aanslag plaatsvindt. De burgemeester van de gemeente waar de aanslag plaatsvindt stelt het 'rampenplan' in werking. Iedere gemeente heeft zo'n rampenplan. "Burgemeester en Wethouders dragen er zorg voor dat de bevolking (...) op passende wijze informatie wordt verschaft over de rampen die de bevolking en het milieu kunnen treffen, de maatregelen die zijn getroffen ter voorkoming en bestrijding van deze rampen en de bij deze rampen te volgen gedragslijn." Dat staat in in artikel 2a, eerste lid, van de Rampenwet. Heb jij die informatie ontvangen en, zo ja, weet je nog welke gedragslijn je moet volgen? Heb je - minimaal - het 'Noodpakket Basis' in huis en in je auto? Ik ook niet.

maandag 13 juli 2009

Afvallen

Hoe verbrand je calorieën? Op dezelfde manier als waarop je graden of meters verbrandt. Ja, natuurlijk is dat onzin. Maar ik las ergens dat 'paulinia cupana' de calorieverbranding stimuleert. Paullinia cupana (met twee l'en, niet met één) is de latijnse naam van de plant guarana die in Zuid-Amerika voorkomt. Van de geroosterde zaden wordt een sterk cafeïnehoudende drank gemaakt. Cafeïne heeft een vochtafdrijvende werking.

Paullinia cupana wordt gebruikt door o.a. Bette Midler, Sean Connery en Julia Roberts, waardoor ze kilo's zijn afgevallen. Met nog 11 andere ingrediënten vormt het 'Slimming Drops'. Enkele van die andere ingrediënten zijn ook sterk cafeïnehoudend. Julia Roberts vertelde bij Oprah Winfrey (waar anders?) dat zij dankzij Slimming Drops haar streefgewicht bereikte. Ja, dan wil half Amerika die druppeltjes wel hebben. En dan willen veel Nederlanders die druppels ook hebben. Dat kan! Als je ze nu online bestelt betaal je maar 69,95 euro voor een flesje dat genoeg druppels voor een maand bevat. Normaal kost zo'n flesje 99,95 euro. Tel uit je winst!

Zoals bekend, ben ik een achterdochtig type. Ik zet dus vraagtekens bij een bedrijf dat niet weet hoe het precies de naam van de ingrediënten van zijn product schrijft en nog meer vraagtekens als het klinkklare onzin schrijft over het verbranden van calorieën. Bij www.adformatie.nl lees ik dan ook nog eens dat het College van Beroep een uitspraak van de Reclame Code Commissie heeft bevestigd. En wat zei de Reclame Code Commissie? De adverteerder, Gustavsson Vandermark Orthomoleculair Laboratorium in Den Haag, heeft niet aannemelijk kunnen maken dat de verschillende bestanddelen van Slimming Drops samen de in de reclame genoemde werking hebben. O ja: orthomoleculaire therapieën worden gerekend tot de zgn. alternieve geneeswijzen.

zondag 12 juli 2009

Kwaliteit

1. Bridget Maasland;
2. Pepijn Padberg;
3. Ryan Reynolds;
4. Scarlet Johansson;
5. Albert Verlinde.
Wat hebben deze vijf personen gemeen? A: ze worden alle vijf genoemd in Trouw van gisteren; B: ik moest googelen om erachter te komen wat voor mensen dat zijn. Waarom wilde ik dat weten? Ja, kijk, Trouw is een kwaliteitskrant. Die schrijft niet over Jan en Alleman en plaatst geen onbenullige berichten. Dus als ik de kop 'Huwelijk Bridget wel degelijk rechtsgeldig' zie, wil ik weten wat er aan de hand is. Dus nu weet ik dat Bridget programma's presenteerde bij BNN (o.a. Neuken doe je zo) en tegenwoordig bij RTL. Zij en Pepijn hadden al een kind en blijken 'in het geheim' in Las Vegas getrouwd te zijn. Mocht jij je dus afvragen of dat huwelijk wel rechtsgeldig is, dan weet je dat nu.

Ryan Reynolds blijkt een Canadees acteur te zijn die in een reeks films gespeeld heeft, waarvan alleen 'The Amityville Horror' me iets zei. Ik heb niet het idee dat ik iets gemist heb door 'Two Guys, a Girl and a Pizza Place' niet te zien. Ryan en Scarlet (actrice) zijn getrouwd, overigens ook al in het geniep. Wat brengt hun in het nieuws? Ryan Reynolds wil adoptiekind. Dat wil zeggen: Ryan en Scarlet overwegen ooit een kind te adopteren. Is dat groot nieuws of niet? Nu maar hopen dat ze een beetje snel tot een beslissing komen.

Tenslotte: Albert Verlinde krijgt prijs BNN. Die prijs was het 'Gouden oor' dat Sophie Hilbrand hem overhandigde. Sophie ken ik wel. Die heeft zo'n BN-status dat je haar ook nog wel eens ergens anders dan bij BNN ziet. Hilbrand legde uit dat Verlinde de prijs krijgt omdat hij zijn oor zo goed te luister legt. Albert presenteer RTL Boulevard, weet ik nu. Daar heb je ooit kunnen vernemen, las ik, dat de moeder van Gordon - dat is een zanger die Robijn gebruikt om zijn kleren mooi wit te houden - een TIA had gehad.

Dat zijn dus drie berichten over vijf mensen, waarvan ik me afvraag wat de nieuwswaarde is. Als de president van de VS een TIA heeft gehad, of een oor krijgt aangenaaid door de senaat, is dat nieuws, maar ik hoef niet te weten dat zijn grootmoeder een ingegroeide teennagel heeft. Degenen die daarvoor belangstelling hebben vinden genoeg van hun gading in de Story en de Privé.
x

zaterdag 11 juli 2009

Hersenspinselen

Op een paar vierkante kilometer in de Amsterdamse binnenstad bevinden zich 1.800 kroegen met 900 terrassen. Dat las ik in de Volkskrant. Dat is aardig wat meer dan ik gedacht had. Het geeft in ieder geval aan dat wanneer ik bij aangenaam weer in de buitenlucht een consumptie wil nuttigen, ik niet lang hoef te zoeken. Helaas is op al die leuke terrasjes niet alles koek en ei. Er sluimert al enige tijd ongenoegen over de ambtelijke hoofdstedelijke hersenpinselen (sic). Er is zelfs een soort van actiegroep opgericht die zich tegen ambtelijke hersenspinselen gaat verzetten. De groep noemt zich Ai!Amsterdam, wat is afgeleid van die belachelijke kreet I amsterdam.

Een van de gewraakte hersenspinselen is een gevolg van het beleid van Ab Klink, die onvermoeibaar zijn strijd tegen nicotine en teer in de horeca voortzet. Dat leidt ertoe dat personen die hun consumptie willen combineren met een rokertje even naar buiten moeten. Die gaan op het terras - indien aanwezig - zitten. Nu kan het voorkomen dat het aantal rokers het aantal stoelen op het terras overtreft. Nou, dan sta je toch even? Zo lang duurt het roken van een sigaret nou ook weer niet. Nee, dan sta je niet. Het is namelijk VERBODEN op een terras te STAAN. Gebeurt dat toch dan krijgt de uitbater een bon. Na enkele bonnen gaat de tent enige tijd dicht. Een woordvoerder van de gemeente zegt: 'Mensen moeten op de stoep kunnen blijven als ze een terras passeren. Sinds het rookverbod is het veel drukker op de terrassen. Er is een handvol gelegenheden die problemen geeft.'

Het probleem is dus, lijkt mij, dat staande rokers/drinkers niet op het terras staan, maar op de stoep buiten het terras. Zij annexeren als het ware een stuk stoep en voegen dit, zij het tijdelijk, aan het terras toe. Zit alles nog meer tegen, dan staan ze ook nog eens op brallende wijze te converseren. De passant die daar een kritische opmerking over maakt kan iets krijgen dat besmettelijk of dodelijk is. Amsterdam zit al met die taxistandplaatsen waar ze wat meer aandacht aan moeten besteden. Nu moeten er ook weer terrasjes en aanpalende stukken stoep gecontroleerd worden. Maar ja, daar gaat Ab Klink niet over. Die gaat er hard aan werken dat ook de kleine kroegjes, waar de eigenaar zelf achter de bar staat, geheel rookvrij worden en dus ook maar een terrasje gaan regelen. Ik heb een advies voor Ab: neem nou eens een echte maatregel. Er overlijden meer mensen als gevolg van roken dan als gevolg van spuiten en slikken. Verbied het roken overal! Maar dan wel handhaven!
x

vrijdag 10 juli 2009

Negationisme

Weer een woord dat ik nog niet kende: negationisme. Ik hoef me voor dat gebrek aan kennis niet te schamen, want het woord komt in het Groene Boekje (nog) niet voor. Het is dus redelijk nieuw. Negationisme is, lees ik in Trouw: het in het openbaar ontkennen van genocide met als doel mensen te beledigen. De ChristenUnie gaat een initiatief-wetsvoorstel indienen waarin negationisme expliciet strafbaar wordt gesteld met een maximale straf van één jaar gevangenis. De ChristenUnie rekent tot genocide:
1. de uitroeiing van Armeniërs door de Turken;
2. de uitroeiing van Joden, sinti en homo's tijdens de Tweede Wereldoorlog;
3. de uitroeiing van Cambodjanen door de Rode Khmer;
4. de uitroeiing van Tutsi's in Rwanda;
5. de uitroeiing van moslims in Bosnië;
6. de uitroeiing van diverse etnische groepen in Darfur.

Tot vrij recent hadden we het bij ontkennen van genocide vrijwel alleen over de uitroeiing van de Joden: de Holocaustontkenning, die met name door antisemieten wordt bedreven. Het uitroeien van de Armeniërs werd weer actueel in het kader van de eventuele toetreding van Turkije tot de EU. Turkije ontkent bij hoog en laag dat het genocide betrof. De overige genoemde gevallen van genocide worden eigenlijk alleen ontkend door degenen die er verantwoordelijk voor waren.

Eerlijk gezegd begrijp ik het voorstel van de ChristenUnie niet goed. Het lijkt me vrij theoretisch dat ooit iemand terecht zal staan voor het beledigen van Cambodjanen door in het openbaar de wandaden van de Rode Khmer te ontkennen. Het lijkt me even onwaarschijnlijk dat iemand Tutsi's wil beledigen door het in het openbaar ontkennen van de genocide in Rwanda. Relevant zijn in feite alleen de Holocaust en de Armeense genocide, ook wel 'de kleine holocaust' genoemd. In het artikel in Trouw wordt er op gewezen dat in het verleden op basis van de huidige bepalingen in het Wetboek van Strafrecht al ontkenners zijn veroordeeld: de Raad van State ziet weinig 'toegevoegde waarde' aan deze uitbreiding van de wet. Het lijkt me ook geen sinecure vast te stellen dat een Nederlander van Turkse afkomst die de Armeens genocide ontkent dit doet om de Armenen, of wie dan ook, te beledigen. Het lijkt me veel eerder een poging het Turkse verleden schoon te wassen.

Overigens ben ik van mening dat het hebben en het in het openbaar uitdragen van meningen, hoe verwerpelijk ook, niet strafbaar moet zijn.

donderdag 9 juli 2009

Prestigieus

Als je een aantal jaren een niet-onbelangrijke functie hebt gehad bij de Wereldbank en vervolgens bij de UNDP (United Nations Development Programme), ga je je carrière niet voortzetten als sous-chef van de afdeling catering van de Verenigde Naties. Dat begrijp ik ook nog wel. Dan wil je graag directeur van de UNDP worden. Daar heb je bij wijze van spreken wel enig recht op als je het in Nederland al tot minister hebt gebracht.

Ad Melkert, want daar heb ik het over, wordt dus geen directeur van de UNDP. Ban Ki-moon, de VN-chef, kon zich wel iets voorstellen bij de teleurstelling van Ad. Maar gelukkig had hij nog een andere baan in de aanbieding: VN-gezant voor Irak. Daar las ik een berichtje over in de volkskrant. Het einde van dat bericht vond ik wat merkwaardig. Die functie van VN-gezant voor Irak is volgens westerse diplomaten 'zeker zo prestigieus' (als directeur van de UNDP).

Ik heb geen duidelijk idee van de inhoud van de nieuwe functie van Ad Melkert, maar ik neem direct aan dat een VN-gezant in dat land iets nuttigs zou kunnen doen. Ik zou dan ook graag gelezen hebben waarom juist Ad Melkert de aangewezen persoon is voor dat nuttige werk. Zoiets als "typische bruggenbouwer", of "geboren diplomaat", of "kenner van de relaties tussen sjiieten en soennieten". Maar daar ging het kennelijk niet om. Ze zaten een beetje met Ad in hun maag, begrijp ik. Ze wisten natuurlijk dat hij niet zomaar alles pikt. Het moest wel een beetje niveau hebben. Misschien hebben ze nog wel met Wouter Bos gebeld: "Hebben jullie niet een leuk baantje voor hem bij een of andere bank, of zo?" Maar gelukkig had de VN zelf nog iets prestigeus'.
x

woensdag 8 juli 2009

Communicatie

Ergens las ik dat de nieuwe baas van MI6 (de Britse buitenlandse inlichtingendienst) in opspraak is geraakt omdat zijn vrouw gegevens van hem op de website 'Facebook' had geplaatst. Ik had wel eens wat gezien over Facebook, maar wist eigenlijk niet wat het precies was. Dus ik googelde en weet het nu wel. Het is net zo iets als Twitter. Je meldt je aan, vertelt wat over jezelf, zet er eventueel een foto van jezelf bij en vervolgens laat je daar allerlei berichten achter die anderen dan kunnen lezen. Het is de bedoeling dat je familie en vrienden op de hoogte stelt van je aanmelding. Die kunnen zich ook aanmelden, als ze dat al niet gedaan hebben, en zo kun je allerlei mededelingen uitwisselen. Communicatie, weet je wel?

Moeten we nou blij zijn met Twitter en Facebook? Ik twijfel nog. Er zijn niet zo gek veel mensen die een leven leiden dat anderen van 's morgens vroeg tot 's avonds laat boeit. We doen allemaal voortdurend dingen die niet of nauwelijks interessant zijn voor wie dan ook, zelfs niet voor familie en goede vrienden. Dat betekent, dat hoe meer je iets schrijft, hoe onbenulliger het wordt.

Intussen begin je zo langzamerhand wat achter te lopen als je met jouw mobieltje niet kunt internetten. (Ik loop dus achter. Ik kan er zelfs geen foto's mee maken.) Je kunt in principe dag en nacht bereikbaar zijn en anderen bereiken. Wil ik dat ook? Eerlijk gezegd beantwoord ik die vraag met een hardgrondig "Nee!" Het komt, wat mij betreft, hier op neer: als ik thuis ben zijn er al momenten dat ik liever niet gestoord word; als ik de deur uitga wil ik helemaal niet gestoord worden. Vroeger was ik tijdens vakanties volledig onbereikbaar, omdat ik vaak zelf 's ochtends nog niet wist waar ik 's avonds zou zitten. Ik belde ook nooit naar huis om te horen hoe het daar ging en/of te vertellen hoe het met mij ging. Ik heb het idee dat het zo langzamerhand als 'not done' beschouwd wordt tijdens je vakanties onbereikbaar te zijn. Je hebt ook geen excuus meer om niet af en toe iets te laten horen, terwijl je een communicatiemiddel altijd binnen handbereik hebt (tenzij je je bevindt in een stuk echt onbewoonde wereld, wat mij nogal eens overkomen is, maar je kunt natuurlijk een satelliettelefoon meenemen).

Het is toch leuk dat je al tijdens je vakantie het thuisfront foto's kunt laten zien en je ervaringen naar het thuisfront toe kunt communiceren? Doe dat vooral als je het leuk vind, maar ik ben niet beledigd als je mij van de verzendlijst schrapt. Ik hoor je verhalen wel als je weer thuis bent. Die paar dagen per jaar dat ik nog het land uitga, wil ik dit land ook achter mij laten. Wil je weten of ik me vermaakt heb? Desgevraagd vertel ik je alles, als ik weer thuis ben.
x

dinsdag 7 juli 2009

Dode

Achteraf gezien heb ik, denk ik, nog geluk gehad. Ik lijk in niets op de 'klerenkasten' die om Geert Wilders heen lopen als die zich onder het publiek begeeft. Mijn leeftijd werkt ook niet echt mee. Toch heb ik in mijn onnozelheid diverse malen bij Amsterdam Centraal een taxi geweigerd omdat een chauffeur aangaf mij wel te willen vervoeren, maar dan tegen een hogere prijs dan het gewone tarief volgens de meter. Ik ben zelfs een keer uit een taxi gestapt waar ik al in zat. Het had zomaar kunnen gebeuren dat de chauffeur mij er enigszins hardhandig op gewezen had dat ik het tarief moest betalen dat hij en zijn maatjes hadden vastgesteld. Het lijkt me niet onwaarschijnlijk dat de man die zondagochtend door een taxichauffeur zodanig gemolesteerd werd dat de dood erop volgde, geweigerd had zich voor een exorbitante prijs te laten vervoeren. Dat gebeurde op de taxistandplaats bij het Leidseplein. Trouw schrijft over de chauffeurs die daar op een vrachtje wachten: Ze zouden korte ritten weigeren, veel te hoge prijzen vragen, ruzie maken met elkaar en klanten intimideren. Ook elders in Amsterdam zijn er veel problemen met chauffeurs. De taxistandplaats bij Amsterdam Centraal krijgt in het artikel het predikaat "berucht". In Het PAROOL wordt een Rotterdammer beschreven die 40 euro zou moeten betalen voor een rit van het Leidseplein naar het Alexanderplein. Volgens de meter zou dat hooguit 25 euro zijn. Een Duits echtpaar zou 35 euro moeten betalen voor een rit naar de Koninginneweg. Volgens de meter zou dat 15 euro zijn (als ze tot het eind van de Koninginneweg zouden gaan).

De Amsterdamse wethouder Hans Gerson (verkeer) noemde het incident in een reactie 'een absoluut dieptepunt in de taxiwereld en iets wat absoluut niet te tolereren is'. Op 6 december vorig jaar wijdde ik al een 'Beggartalk' aan mijn ervaringen met taxi's bij Amsterdam Centraal. Daarin schreef ik ook dat een ambtenaar van de gemeente ronduit toegaf dat er aan 'handhaving' bij Amsterdam Centraal niets gedaan werd. Hans Gerson lult dus uit zijn nek. De wantoestanden bij die taxistandplaatsen en bij het taxivervoer in het algemeen worden al getolereerd sinds het taxivervoer - in 2000 - geliberaliseerd werd. Die liberalisering was erop gericht het vervoer klantvriendelijker en goedkoper te maken. Het is duurder geworden en nu is er inmiddels een dode gevallen.

Er is een nieuw tariefsysteem gekomen, maar daarmee wordt niet genoeg verdiend. Dat betekent niet dat het tarief te laag is. Het betekent dat er, sinds de liberalisering, veel te veel taxi's zijn en vele varkens maken de spoeling nu eenmaal dun. Het kalf is inmiddels verdronken. Nu nog even de put dempen.
x

maandag 6 juli 2009

Statistiek

Binnenkort is het precies 45 jaar jaar geleden dat ik voor het laatst een scheermes heb gebruikt. Dat was zo'n apparaatje waar nog maar één mesje in zat. Gistermiddag heb ik talloze malen Thierry Henry, Roger Federer en Tiger Woods Gillette met 5 mesjes horen aanprijzen. Daar kan ik nog wel tegen, al zal ik ze niet aanschaffen. Waar ik niet goed van word zijn commentatoren.

Het zal wel duidelijk zijn dat ik gisteren naar de herenfinale van Wimbledon gekeken heb. Het was een zeer boeiende en ook nog spannende partij tennis op hoog niveau. Ik was bepaald niet de enige die de wedstrijd via de tv volgde. De meeste kijkers zullen wel enig idee gehad hebben van wie er precies speelden. Die hebben wel eens gehoord dat Roger Federer al eens eerder een partijtje tennis had gewonnen. Maar een gewetensvolle commentator vertelt vóór de wedstrijd of tijdens de eerste games nog even waar en hoe vaak hij gewonnen heeft. Daarna gaat hij weer commentaar geven: mooie lob, mislukt dropshot, geweldige backhand, van die dingen. Dat zie ik allemaal ook wel, maar een commentator kan misschien nog een ander licht op het voetenwerk van Andy Roddick werpen. OK, na de vierde set vertellen ze alles nog één keer, "voor de mensen die net ingeschakeld hebben", maar waarom moet ik tijdens een ruim vier uur durende partij talloze malen horen dat als Federer wint hij het record van Pete Sampras, veertien keer een Grand Slam wedstrijd gewonnen, heeft verbeterd? Dat hij al vijf keer Wimbledon gewonnen heeft? Dat hij altijd wint van Roddick in een tie break? Zelfs een oudje als ik kan die wetenschap vasthouden tot het eind van een tenniswedstrijd, dus andere kijkers ook wel.

De komende weken ga ik weer naar de Tour de France kijken. Hoe vaak moet ik dan nog horen dat Lance Armstrong deze wedstrijd al zeven keer heeft gewonnen?

zondag 5 juli 2009

Oud

Wanneer precies het voor het eerst gebeurde weet ik niet, 5 á 7 jaar geleden denk ik. Ik heb het over het aanbod in de tram: "Wilt u hier zitten?" Gisteren gebeurde het weer en ik realiseerde me ineens dat het in toenemende mate gebeurt. Ik kan er niet meer onderuit: ik begin zo langzamerhand echt een ouwe kop te krijgen. Daar moet het volgens mij aan liggen, want ik beweeg nog niet op een gebrekkig aandoende manier.

Dit is geen uitnodiging tot het reageren met teksten als: "Dat valt best mee, hoor." Ook de dooddoener "Je bent zo oud als je je voelt." is niet aan mij besteed. Het is al enkele decennia geleden dat ik mij voor het laatst zorgen maakte over de vraag of ik er wel 'goed' uitzag, wat je dan ook onder 'goed' zou moeten verstaan.

Een aangeboden plaats neem ik niet altijd aan. Ik maak niet zo vaak een tramrit die langer duurt dan vijftien minuten. Ik houd ook niet zo erg van achteruitrijden. Ik beperk me tot die gelegenheden dat ik in de stad boodschappen heb gedaan en die Combinotram schommelt veel meer dan het vorige type tram. Dan neem ik met een volle tas liever wat minder risico.

Maar goed, dankzij het openbaar vervoer weet ik nu wat mij door een dagelijkse blik in de spiegel nog niet was opgevallen.

zaterdag 4 juli 2009

Salarisverhoging

De Amerikaanse bank Citigroup heeft al iets gevonden op de maatregel van president Obama de extreme bonussen aan banden te leggen, las ik in de Volkskrant. De bank heeft gewoon de salarissen van 'sleutelfunctionarissen' met 50% verhoogd.

Voorlopig zullen de Nederlandse banken ook geen bonussen meer mogen gebruiken om de door hun gewenste sleutelfunctionarissen in te huren. Maar ja, waar halen ze dan de goede mensen vandaan? Om te voorkomen dat die allemaal als een speer naar Amerika vertrekken, moet je hier ook iets aan de salarissen doen, toch?

In 'De Zomer Draait Door' van afgelopen donderdag ging het weer eens over de salarissen van tv-presentatoren. Te gast was Patrick Lodiers. Hij is voorzitter van BNN, waarvoor hij in 2008 63.000 euro ontving. Hij is daarnaast presentator. Daarvoor ontving hij 260.000 euro. Hij vertelde in DZDD dat we niet moesten vergeten dat daar ook de pensioenafdracht en de bijtelling voor zijn leaseauto bij zaten. Dus hoeveel zit hij nou eigenlijk boven de Balkenendenorm?

Ik kijk zelden naar BNN, dus over de kwaliteit van Patrick als presentator kan ik niets zeggen. Ik weet wel dat hij niet de meestverdienende presentator is. Vergeleken met Paul Witteman, Jeroen Pauw en Matthijs van Nieuwkerk, die alle drie voor de 'arbeidersomroep' werken, wordt hij eigenlijk afgescheept met een schijntje. Paul, Jeroen en Matthijs heb ik wel aardig wat keren gezien. Laten we maar zeggen dat mijn oordeel over hun kwaliteiten wisselend is en niet maatgevend.

Je kunt over Balkenende en zijn kwaliteiten denken wat je wilt, maar niemand zal beweren dat hij een eenvoudig baantje heeft, waar hij zich met een Jantje van Leiden afmaakt. Het zou wel eens aardig zijn om functieanalyse toe te passen bij het werk van Balkendende en Witteman c.s. Wat voor salaris zou Witteman krijgen als we met de uitkomsten van die analyse rekening zouden houden?

vrijdag 3 juli 2009

Heerlijk

Verschillende groentesoorten staan in een kwade reuk.Voor alle soorten kool geldt dat bijna letterlijk. Dat komt door de generatie vóór mij. Die verkeerde in de veronderstelling dat je kool heel lang moest koken. Daar stonk inderdaad het hele huis nog dagen naar en bovendien ging het ook nog eens zwaar op de maag liggen. Ondanks dat ben ik ik een groot liefhebber van kool geworden, behalve van rode. In combinatie met hachee gaat die nog net. Als je kool even blancheert of roerbakt is het smullen. Spruitjes worden altijd in verband gebracht met geborneerde opvattingen, maar voor een beetgaar gekookt spruitje (met wat citroensap meegekookt) kun je me wakker maken. Met kerrie zijn ze ook erg lekker.

Tuinbonen zijn de grote kinderschrik en veel volwassenen moet je ze ook niet voorzetten. Ik vond ze als kind al lekker: met speklapjes (dus een vette jus) en een bloemige aardappel horen ze wat mij betreft thuis in een restaurant met drie Michelinsterren.

Gelukkig kwam ik er, door een recept in Het PAROOL, achter dat het tuinbonenseizoen eigenlijk al zo'n beetje voorbij is, maar ik heb dus nog op het nippertje deze lekkernij in huis gehaald. Het recept had niets met speklapjes en bloemige aardappelen te maken. Het doet Italiaans aan: 'Pasta met tuinbonen'. Andere ingrediënten zijn: lenteuitjes, peterselie, tijm, basilicum, geraspte citroenschil en geraspte oude kaas. Het bijzondere, ik had daar nog nooit van gehoord, is dat je de tuinbonen "dubbel" dopt. Eerst haal je dus de bonen uit de dop, je blancheert ze twee minuten en spoelt ze vervolgens af met koud water. Daarna ontdoe je iedere individuele boon van zijn jasje. Het is duidelijk dat dit tamelijk arbeidsintensief is. Je kan dit gerecht beter niet voor tien personen tegelijk klaarmaken. Maar het resultaat mag er wezen. Ik zou het recept hier kunnen publiceren, maar dan krijg ik de copyrightpolitie achter me aan. Op aanvraag stuur ik het je graag toe.
x

donderdag 2 juli 2009

Gokken

Wie zou dat niet willen, een gloednieuwe laptop-pc in de wacht slepen voor minder dan 10 euro? Ik wist niet dat zoiets kon, maar dankzij de Volkskrant weet ik nu dat er zogenaamde 'centveilingen' bestaan. Die werken uiteraard via het internet. Het enige wat je hoeft te doen is het laatste bod met niet meer dan één cent te verhogen. Als binnen een bepaalde tijd - dat kan een minuut of een halve minuut zijn - dat bod niet weer verhoogd wordt, is die laptop, of een ander product, van jou. Het enige wat je hoeft te doen is gedurende enige tijd naar je pc zitten staren en elke keer weer een cent hoger bieden. Daar ga je mee door tot je vindt dat het geen echt koopje meer is.

Als iemand iets 'voor weinig' te koop aanbiedt, moet je altijd een beetje wantrouwig worden. De winstmarges op allerlei producten zijn misschien te hoog, maar als je een laptop voor minder dan 100 euro verkoopt kun je niet gek veel winst maken en die websites worden niet beheerd door filantropen. Die worden beheerd door zakenmensen die winst willen maken. Die maken ze dan ook.

Stel nou dat jij na veertig biedingen er de brui aan geeft. Of je moet ophouden omdat je ook nog even boodschappen moet doen. Jammer dan? Dat mag je wel zeggen! Elk bieding die jij doet kost je (bij 'Budson', een van die websites) tussen 1,20 en 1,40 euro. Je kunt ook per sms bieden. Dat kost 1,50 euro per sms, plus de normale telefoonkosten. Dat geld voor al die biedingen ben je gewoon kwijt als je niet de laatste bent. Er kan er maar één de laatste zijn, dus al die andere bieders zijn ook hun geld per bieding kwijt.

Op het tijdstip dat ik de website bekeek stond er een laptop (HP-Pavillion DV2-1010) te koop ter waarde van 599 euro. (Die prijs klopt wel zo ongeveer: ik zag op andere sites hogere en lagere prijzen.) Het hoogste bod lag rond 7.00 uur nog onder de 7 euro. Om 13.18 uur was het bod opgelopen tot 10, 54 euro. Minimaal had Budson toen al 1264 euro binnen.

Onze immer waakzame minister van justitie, Hirsch Ballin, wil de centveiling verbieden. Niet omdat hij begaan is met het lot van de argeloze bieders. Hij vindt dat het hier niet om een veiling gaat, maar om een kansspel en daar heb je een vergunning voor nodig. Het is natuurlijk ook gewoon een gokspel, net als poker. Wanneer 'ga je mee'? Hoe lang ga je mee?

Een variant op de 'centveiling' is de 'laagste bod veiling'. Het product gaat naar degene die het laagste unieke bod doet. Op een zelfde laptop als hierboven vermeld werd 980 keer een bod uitgebracht. Vermenigvuldig dat met 1,30: Budson heeft een laptop ter waarde van 599 euro verkocht voor 1274 euro. Kijk, dat is slim zaken doen. Dit is nog veel duidelijker een ordinair gokspel.

Het product dat je koopt wordt niet geleverd door Budson, maar in dit geval door Bol.com. Budson is een soort doorverkoper. Dat kan een probleempje opleveren, zag ik op de website van TROS Radar, als je een beroep doet op de garantieregeling. Je hebt geen recht op garantie want je bent niet de oorspronkelijke koper. Dat is Budson. Op de site van Radar staan nog veel meer klachten, bijvoorbeeld over lange levertijden en een niet-reagerende klantenservice.

Als je het geld voor de aanschaf van iets nieuws net niet hebt, kun je het lenen. Je kunt ook een gokje wagen bij de Staatsloterij, het Casino, de Lotto, of je koopt een kraslot. De centveiling is weer een nieuwe manier van gokken. Waar zijn je winstkansen in vergelijking met je inleg het grootst? Volgens mij maakt die centveiling een goede kans.

woensdag 1 juli 2009

Indicator

Een oude wijsheid uit mijn jeugd: "De beste manier om een trein te halen is de vorige net te missen." Autorijden heb ik nooit geleerd, dus voor interlokaal vervoer gebruik ik de trein en met veel plezier. Vrij recent bezocht ik een feestje in Oosterbeek. Van twee kanten kreeg ik het aanbod van goede vrienden in hun auto mee terug te rijden naar Amsterdam. Ik heb ze vriendelijk doch beslist bedankt, omdat ik zo'n afstand liever in de trein zit dan in een auto.

Gedurende de laatste twee jaren dat ik nog voor mijn inkomen werkte heb ik heen en weer gereisd tussen Amsterdam en Den Haag. (Eén jaar vier dagen per week, één jaar drie dagen per week.) Gedurende een maand of negen heb ik alle vertrek- en aankomsttijden genoteerd en de verschillen met de tijden uit het spoorboekje in een spreadsheet opgenomen. De conclusie was duidelijk: de verhalen over de treinen die "altijd maar te laat" kwamen, waren sterk overtrokken. Daar komt dan nog eens bij dat toen al en nu nog steeds files zekerheden zijn en treinvertragingen mogelijkheden.

Wanneer wordt een trein als 'vertraagd' beschouwd? Als hij 3 minuten te laat aankomt, maar dat gaat veranderen. Met ingang van 2010 is een trein pas vertraagd als hij 5 minuten te laat aankomt. Dat is nieuw beleid en dat heeft meteen een nieuw woord opgeleverd: punctualiteitsindicator. Daarin wordt niet alleen gekeken naar het aantal vertraagde treinen, maar wordt het aantal daardoor vertraagde reizigers meegewogen. De NS voldoet aan de eisen als 93% van de treinen op tijd aankomt. Nu is dat 87%. (Die 5-minutengrens wordt ook elders in Europa gehanteerd.)

Over een treinvertraging van 5 minuten zul je mij niet horen klagen. Maar ik heb makkelijk praten: de gelegenheden waarheen ik me per trein begeef hebben uitsluitend een sociaal karakter, waarbij een paar minuten niet uitmaakt. Die vertraging kan oplopen als ik door de vertraging een aansluiting met een andere trein of aansluitend lokaal/regionaal vervoer mis. Meestal zit ik daar ook niet mee: ik ga gewoon verder op de bladzijde waar ik gebleven was.

Uit mijn jeugd, toen het autoverkeer beduidend minder intensief was dan nu, herinner ik me nog de kreet: "Liever 5 minuten te laat in deze wereld dan 20 jaar te vroeg in de volgende." Dat ging over verkeersdoden. Te hard rijden is geen nieuw probleem. Nog altijd vallen er honderden doden (en nog veel meer gewonden) per jaar in het autoverkeer. Vergelijk dat eens met het aantal doden en gewonden in het openbaar vervoer.