dinsdag 11 februari 2014

500 m

Als je naar mijn website kijkt, weet je dat ik iets met schaatsen heb. Voor de Nederlandse schaatsliefhebbers was gisteren een bijzondere dag. Nederlandse schaatsers hebben in de loop der jaren al heel wat prijzen behaald, waaronder behoorlijk wat Olympische medailles.Vrijwel altijd werden die prijzen behaald bij het allround schaatsen of bij de twee langste afstanden. De afgelopen jaren kwam het al eens voor dat een Nederlander wereldkampioen sprint werd, maar de basis daarvoor lag niet bij de 500 m, maar bij de 1000 m.

Afgelopen zaterdag was niemand er verbaasd over dat de drie medailles voor de 5.000 m alle naar een Nederlander gingen.Gisteren was het een unicum dat de drie medailles voor de 500 m ook alle drie naar een Nederlander gingen. Bijkomende bijzonderheid was dat twee van de drie winnaars niet alleen broers zijn, maar tweelingbroers.

'We' hebben nog drie afstanden te gaan. Je kunt er vergif op innemen dat bij de 10.000 m opnieuw drie medailles naar Nederland gaan. Bij de 1.000 en de 1.500 m zullen 'we' ons ook niet geheel onbetuigd laten, vermoed ik.

Als je wat nationalistisch/chauvinistisch bent aangelegd vind je al die medailles natuurlijk prachtig. Ik vrees dat ze daar in het buitenland, voor zover ze daar iets aan schaatsen doen,wat anders over denken. Waarom zou je je al die moeite en opofferingen getroosten als de hoofdprijzen toch door een Nederlander gewonnen worden?

Wat ik hiervoor schreef gaat over mannen.Bij de vrouwen is er ook al een gouden medaille naar Nederland gegaan en daar kunnen er ook nog wel wat bij komen. Misschien vanmiddag al. Het wordt tijd dat we wat meer tijd en aandacht (en geld!) gaan besteden aan het skiën, snowboarden, rodelen, bobsleeën en wat je nog meer aan wintersporten hebt.