maandag 14 september 2015

SCHRIJVER

Een kleine week geleden werd veel aandacht besteed aan het overlijden van Joost Zwagerman. De algemene tendens zou aangeduid kunnen worden als: 'We hebben een groot schrijver verloren.'

Ik werd weer eens met de neus op de feiten gedrukt: ik had nog nooit iets van Zwagerman gelezen, zoals ik van vrijwel geen enkele hedendaagse Nederlandse schrijver ook maar iets gelezen heb. Al meer dan veertig jaar lees ik vrijwel uitsluitend Amerikaanse en Engelse schrijvers, in hun eigen taal.

Ik realiseerde mij weer eens dat het niet-lezen van Nederlandse schrijvers voor een belangrijk deel op vooroordelen berustte. Hoog tijd om daar iets aan te doen. Ik schafte dus bij bol.com de e-bookversie van Gimmick! (verschenen in 1989) aan. Op de site van de Arbeiderspers, de uitgever, las ik: Gimmick! veroorzaakte een sensatie bij pers en publiek en groeide uit tot de roman van een generatie. Gimmick! typeert in een onweerstaanbaar hoog tempo het snelle stadsleven maar is tegelijkertijd het onvergetelijke verhaal van een jongen die zijn onschuld verliest en treurt om zijn verloren geliefde.

Ik lig wel een generatie (24 jaar) voor op Zwagerman. Ik behoor dus niet tot de generatie die zich kennelijk door Gimmick! aangesproken voelde, maar in mijn onnozelheid denk ik dat een goed boek iedere generatie moet aanspreken, waarmee ik niet zeggen wil dat iedereen ook elk genre goed moet vinden. Niet iedereen zal willen lezen wat ik een goed horror-, sf- of thrillerverhaal vind. Ik heb het dus over 'algemene' romans.

Nicolaas Beets schreef ooit:
De mortuis nil nisi bene wordt geduid
Als moest men niets dan goeds van hen verkonden!

Van de doden niets dan goeds, dus, al was Beets het daarmee niet eens. Is dit een goed moment om iets negatiefs over (een boek) van Zwagerman te schrijven. Moet ik dan gaan zitten liegen? Citaat: "Schrijf een boek met veel seks erin en je hebt een bestseller. Boek zonder seks? Ook een bestseller." Dat wordt gezegd tijdens een gesprek over kunst in de Gimmick. Het citaat komst voor op pagina 36  (van 197). Verder ben ik niet gekomen. Maar ik was al vrij veel seks tegengekomen.

"Onweerstaanbaar hoog tempo"? Misschien wel, maar het boeide me niet echt. En dat is het eerste vereiste dat ik aan een roman, aan elk boek, stel. Als Joost Zwagerman (een van) onze beste schrijver(s) is, laat ik voorlopig de Nederlandse schrijvers nog maar een tijdje links liggen. Er zijn voldoende Engels schrijvende auteurs waaruit ik kan kiezen.