zondag 30 november 2008

Handel


Wie in Nederland bloeddonor is verwacht daarvoor geen financiële vergoeding, zoals bijvoorbeeld in de VS niet ongebruikelijk is. Handel in organen, zoals nieren ten behoeve van transplantatie, wordt helemaal - en naar mijn mening terecht - afgewezen. Het (ver)kopen van complete mensen wordt al heel wat langer in de meeste culturen als onethisch beschouwd en dus verboden, wat niet zeggen wil dat het niet toch op grote schaal gebeurt. Denk maar aan kinderarbeid, kinderprostitutie en prostitutie in het algemeen.

Een wat apart geval van mensenhandel werd afgelopen week behandeld door de rechtbank in Zwolle: de verkoop van een pasgeboren kind. Het kind is afkomstig van een paar in Gent dat om financiële redenen hun tweede kind afstond. Dat schreef Trouw. Niet duidelijk werd of het paar zich financieel niet in staat achtte een tweede kind te onderhouden, of dat het gewoon uit het oogpunt van financieel gewin een kind geproduceerd had. Voor de eerste reden zou je met wat moeite nog enig begrip kunnen opbrengen, de tweede reden is te abject voor woorden.

Moet ik er nou ook moeite voor doen begrip op te brengen voor die 'wensouders'? Volgens de rechtbank hebben de ouders gehandeld in strijd met de wetten die gelden voor adoptie van buitenlandse kinderen. Is dat alles? Hebben ze alleen een regeltje overtreden? Ergens geld voor betalen om dat in bezit te krijgen is handel. Als je geld betaalt om een mens(je) in bezit te krijgen, bedrijf je dus mensenhandel. Dat paar in België heeft het kind niet 'tegen vergoeding afgestaan', het heeft het kind verkocht.

Al eerder heb ik hier laten weten niet te begrijpen (maar dat ligt dus aan mij) waarom het krijgen van kinderen zo belangrijk is, maar ik moet vaststellen dat er veel mensen zijn die dat belangrijk vinden en er veel voor over hebben om die situatie te realiseren als dat niet langs de normale biologische weg lukt. Ik heb er ook geen moeite mee mee te betalen aan de dure medische behandelingen die daarvoor soms nodig zijn. En waar op het internet zoek je naar een kind dat in de aanbieding is? Gewoon bij 'Marktplaats' of 'eBay'? En hoe ga je later aan 'jouw' kind vertellen hoe het in jullie 'bezit' is gekomen?
"Was ik duur, mamma?"
"Je was niet duur, lieverd, je kostte veel geld, maar dat hadden pappa en mamma graag voor je over. We hebben gewoon nog twee jaar langer gedaan met onze oude auto."

zaterdag 29 november 2008

Gratis

Voor het eerst sinds mijn schooltijd ben ik gisteren weer eens in de OBA geweest, de Openbare Bibliotheek Amsterdam en wel in de vorig jaar geopende Centrale Bibliotheek, vlak bij Amsterdam Centraal. Dat wil niet zeggen dat ik nu weer boeken uit de 'bieb' ga halen. Boeken wil ik hebben.

Een bezoek aan de OBA is daarom al de moeite waard omdat je van de bovenste verdieping, waar een restaurant gevestigd is, een geweldig uitzicht over Amsterdam hebt. (Minpuntje is dat je zelfs op het terras niet mag roken.)

Ik ben lid van de OBA geworden omdat ik dvd's wil lenen. Dat had allereerst een speciale reden: op 27 december, wanneer ik met drie Jannen diverse films ga bekijken, wilden we o.a 'Casablanca' zien, een klassieker met Humphrey Bogart en Ingrid Bergman. Het nogal eens gebruikte citaat "Round up the usual suspects" is uit deze film afkomstig. Dat "Play it again, Sam" ook uit deze film afkomstig is, is een wijdverbreide misvatting.

Het aardige is dat ik helemaal gratis en toch voor niks lid kon worden van de OBA. Het enige wat ik daarvoor hoefde te doen was een 'Stadspas' aanschaffen. Die kan ieder Amsterdammer krijgen die tot de minvermogenden gerekend kan worden, maar je kunt hem ook - en ook gratis en toch voor niks - krijgen als je steenrijk bent, mits je tegelijkertijd 65-plusser bent. Aan één van die voorwaarden voldoe ik. Ik kan nu ook tien euro korting krijgen op een cursus 'Nordic Walking', maar ik houd niet van wandelen met dingen in mijn handen. Dan ga ik liever naar 'Sylvia's Tanning en Beauty', waar ik in één minuut bruin ben in een speciale spraycabine en dan bespaar ik ook nog eens 7,50 euro.

En de gratis dingen blijven - in deze dure tijden - op me afkomen. Van 1 maart tot 1 juni 2009 zal ik helemaal voor niets met tram, bus en metro door Amsterdam kunnen rijden. Dan kan ik eindelijk weer eens aan maatschappelijke activiteiten deelnemen en uit mijn sociale isolement geraken. Het is nog maar een proef, dus ik hoop dat veel oudjes dan het openbaar vervoer zullen pakken. Dan gaan ze het vast wel permanent maken.

vrijdag 28 november 2008

Bonus

Als je vroeger 1.650.000 gulden per jaar verdiende, vond iedereen dat een behoorlijk hoog salaris. Nu verdien je dan 750.000 euro per jaar. Op de een of andere manier lijkt dat wat minder 'erg'. Die 750.000 euro gaat Gerrit Zalm verdienen als directeur van ABN Amro/Fortis. Strikt formeel gaat hij in salaris achteruit, want bij DSB verdiende hij hetzelfde bedrag, maar daar werkte hij een dag minder. Dat zou je dus eigenlijk moeten waarderen: langer werken bij een veel grotere bank en toch niet meer willen verdienen. Waar vind je zulke onbaatzuchtige types tegenwoordig nog? Hij neemt er ook nog eens genoegen mee dat aan het eind van de rit zijn bonus maximaal 375.000 euro bedraagt.

SP en PVV (bien étonné de se trouver ensemble) vinden het salaris van Gerrit "onacceptabel". Sommige mensen zijn ook nooit tevreden en tot mijn spijt moet ik vaststellen dat ik het een keer eens ben met de PVV. Maar ik zal vandaag over de hoogte van dat salaris niet verder zeuren.

Wat ik hoe dan ook vreemd blijf vinden is die bonus. Ik denk dat als iemand voor een klus een jaarsalaris van 750.000 euro krijgt, het minste wat hij kan doen is: zijn stinkende best! Die bonus zit als het ware al in dat salaris verwerkt.

Naar verwachting wordt over een paar jaar de bank gewoon weer aan particulieren verkocht. Als het meezit met winst en op die winst is die bonus van Gerrit gebaseerd. Nu denk ik dat Gerrit die klus niet helemaal in zijn eentje zal klaren. Er werken nog een paar mensen bij die bank van wie je mag aannemen dat zij in het algemeen ook hun stinkende best zullen doen om er een succes van te maken. Is het niet redelijk om al die mensen ook een bonus te geven van maximaal een half jaar salaris? En dan heb ik het niet alleen over de (sub)managers, maar ook over de medewerkers van de postkamer, het archief en de telefonistes. Die managers hebben daar niet zo'n weet van, maar in de 'lagere regionen' kom je ook wel eens hardwerkende mensen tegen, die ook hart voor de zaak hebben. Met hun modale salaris kunnen ze een extraatje wel gebruiken. Gerrit Zal kan zich ook zonder bonus af en toe een extraatje veroorloven.

donderdag 27 november 2008

Allure


De 'Zuidas' moet het t.z.t. helemaal gaan worden. De Zuidas is ruwweg het gebied rond het NS-station Amsterdam Zuid. Als de Noord-Zuidlijn ooit een keer gereed komt, eindigt die daar. Op het plaatje zie je hoe het eruit moet komen te zien.Als ik zoiets zie, denk ik altijd dat een archtitect of een stel ruimtelijke ontwerpers de legostenen van een van de kinderen gepikt heeft en daarmee is gaan spelen. Maar dat kan helemaal aan mij liggen.

De plannen voor de Zuidas blijven over elkaar heen buitelen. In Trouw las ik gisteren dat de culturele sector in Amsterdam hapert. Dus wat doe je dan? Amsterdam krijgt mogelijk een expositiepaleis met de allure van het Grand Palais in Parijs. (Enig idee hoe de allure van dat Grand Palais aanvoelt?) Dat 'expositiepaleis' wordt dan ergens bij de Zuidas gebouwd.

Het ligt weer aan mij natuurlijk, maar het was mij nog niet opgevallen dat de culturele sector in Amsterdam hapert. Zeker, de twee grote musea, het Rijks en het Stedelijk, zijn tegelijk gedurende lange tijd vrijwel geheel dicht, resp. op een tijdelijke locatie beperkter geopend, maar dat is tijdelijk. Als er cultureel wat hapert is dat naar mijn idee ook tijdelijk. Om er nou meteen weer een, waarschijnlijk zeer duur 'expositiepaleis' (allure kost geld), tegenaan te gooien, lijkt mij redelijk overdreven.

Ik twijfel ook nog om een andere, niets met kunst of allure te maken hebbende, reden aan die plek. Als je een tijdje door een museum hebt rondgedrenteld, wil je daarna even bij een kopje koffie of een geestrijker versnapering uitrusten. Kom je over een tijdje uit het Rijks of Stedelijk, dan zit je bijna in het centrum van Amsterdam, met horecagelegenheden te kust en te keur in een aantrekkelijke ambiance. Maar kom je uit dat 'expositiepaleis' dan sta je daar tussen al die opgestapelde legostenen. Probeer daar maar eens een kroeg met die typisch Amsterdamse allure te positioneren.

Ik zit me natuurlijk op te winden voor niks. Tegen de tijd dat het 'expositiepaleis' zijn deuren opent zal ik denken: "Zo'n expositie vond ik zonder rollator al vemoeiend."

En wat lees ik dan in Het Parool van gisteren? "Nog meer hinder en opbrekingen kan de stad gewoon niet aan," zegt stadsregisseur Cas van Eerden. (...) Met zeven megabouwprojecten, (...) plus nog eens 293 kleinere bouwprojecten, zit Amsterdam aan zijn taks. Er komt niet één bouwproject meer bij.


woensdag 26 november 2008

Waarborgen


Hoe je ook over godsdienst denkt, het valt niet te ontkennen dat godsdiensten - en niet-religieuze levensbeschouwingen - invloed hebben op het menselijk handelen en daardoor op maatschappelijke ontwikkelingen. Wil je menselijk handelen en maatschappelijke ontwikkelingen goed begrijpen, dan is het dus handig als je iets weet van de belangrijkste godsdiensten en niet-religieuze stromingen. De aangewezen plaats om daar het een en ander van te leren lijkt me het onderwijs.

Openbare scholen hoeven geen lessen in levensbeschouwelijke vorming te geven. Pas als ouders daarom vragen, moeten zij dat faciliteren. De inhoud van die lessen blijft overigens buiten de verantwoordelijkheid van de schoolleiding.

Het bovenomschreven systeem liep jaren lang op rolletjes. Geen hond keek ernaar om en niemand maakte zich er druk over. Maar ja, toen kwamen er ineens een hoop kindertjes die geen christenen, joden of humanisten als ouders hadden, maar moslims of hindoes. Die hindoes en moslims hadden na een tijdje door dat ze een bijzondere school konden oprichten. Dat was geregeld. Maar veel moslimkindertjes gaan naar openbare scholen. Ahmed Marcouch, de 'burgemeester' van stadsdeel Slotervaart, waar veel van die moslimkindertjes wonen, zag daarin een reden om te streven naar islamonderwijs op de basisscholen. De Tweede Kamer, althans de coalitiepartijen, zag volgens Het Parool de bui al hangen: De Kamer wil jaarlijks tien miljoen euro vrijmaken om docenten te betalen en de kwaliteit van het onderwijs te waarborgen. De schoolleiding is dus niet verantwoordelijk, maar de Tweede Kamer wil de kwaliteit van godsdienstonderwijs waarborgen.

Wat wordt er nou bedoeld met dat 'kwaliteit waarborgen'? Mag een christelijk-gereformeerde dominee aan christelijk-gereformeerde kindertjes vertellen dat de wereld in precies zes dagen van 24 uur geschapen is? Als schoolleider zou ik denken: "Wat een onzin, maar het is mijn pakkie an niet." Hetzelfde geldt voor alles wat rabbi's en imams aan 'hun' kindertjes vertellen. Daar zit natuurlijk het probleem, niet bij de rabbi's, maar bij de imams. Die schijnen dingen te vertellen die niet in 'onze' cultuur passen. Dan is er plotseling iets mis met de kwaliteit.

Ik heb wel een oplossing. In het reguliere onderwijs, op openbare en bijzondere scholen, ruim je plaats in voor lessen over alle belangrijke levensbeschouwelijke stromingen. Die vindt dit en die vindt dat. Ouders die vinden dat hun levensbeschouwing op een openbare school onvoldoende in het licht komt sturen hun kinderen maar naar een bijzondere school. Als die niet in de buurt is, hebben ze pech. Dan nemen ze hun kinderen thuis maar af en toe even apart als ze het zo vreselijk belangrijk vinden. Of ze sturen hun kind wekelijks naar een dominee, imam of wat voor voorganger dan ook. Kunnen ze zelf ook de kwaliteit waarborgen.

Sharon Dijksma heeft overigens andere prioriteiten, zoals conciërges op scholen. Lijkt me ook een goed idee.

dinsdag 25 november 2008

Taalles

Mijn ouders - en vele geslachten voor hen - waren Drents. Onder elkaar spraken zij altijd in het Drentse accent. Kort na de Tweede Oorlog kwam mijn grootmoeder bij ons wonen, die ook altijd Drents sprak met mijn ouders. Van dat Drents spreken zag ik als kind al één voordeel: ik wist altijd zeker of een woord met 'ij' of 'ei' geschreven moest worden. De 'ij' wordt namelijk in het Drentse dialect altied als (een lange) 'ie' uitgesproken. In twiefelgevallen vroeg ik mie dus af: hoe zouden mien ouders dat uitspreken? Je kunt ook zeggen dat ik als kind al redelijk taalvaardig was. Ik wist hoe ik zo'n trucje moest gebruiken.

In Trouw las ik een artikel niet over dialecten, maar over de taalvaardigheid van kinderen van allochtone afkomst. Die laat te wensen over. 'De politiek' weet waar dat aan ligt: de ouders spreken geen of gebrekkig Nederlands. Die moeten dus een cursus volgen. Op het ministerie van integratie zoeken ze nu uit hoe ze zo’n cursus verplicht kunnen stellen. Een beetje verstandig kabinet laat zich daarbij voorlichten door deskundigen, in dit geval taalkundigen. Zonde van de moeite, oordelen taalwetenschappers. Volgens hen zal het project uitdraaien op een mislukking. Als je de taalvaardigheid van kinderen wilt verbeteren, moet je niet bij de ouders beginnen: te indirect, en uiteindelijk misschien zelfs contraproductief.

Je kunt de Turkse en Marokkaanse ouders een cursus Nederlands geven, maar onder elkaar blijven ze gewoon hun moedertaal spreken, zoals mijn ouders het op Drents hielden. Natuurlijk spraken mijn ouders tegen hun kinderen gewoon Nederlands en al zullen er allochtone ouders zijn die hun best willen doen, hun kinderen zullen nog altijd beter Nederlands spreken, want zij doen het de hele dag op school en buiten school met hun vriendjes niet anders. Als ze al het Nederlands van hun ouders gaan overnemen, zal dat vaak slechter Nederlands zijn.

Nog niet zo lang geleden heb ik twee jaar lang elke woensdagochtend op een basisschool in Slotervaart aan een groepje kinderen met een taalachterstand extra taalles gegeven. In dat groepje zaten net zoveel autochtone als allochtone kinderen. Er zijn namelijk nogal wat autochtone volwassenen met een taalachterstand en die geven ze zonder moeite door aan hun kinderen. Is er ooit iemand op het idee gekomen die autochtone ouders naar een verplichte taalcursus te sturen?

Aan de hoogleraar Nederlands als tweede taal Folkert Kuiken wordt gevraagd: Hoe lang zal het nog duren voordat iedere allochtoon goed Nederlands spreekt? „Moeilijk te zeggen”, antwoordt Kuiken. „Er gaan zeker een paar generaties overheen." Het ministerie van integratie wil die generaties overbruggen met 'een cursus'. In werkelijkheid vergemakkelijkt een goede beheersing van de ene taal juist de verwerving van een tweede. Onderwijs aan immigranten in de moedertaal zou daarom helpen, stelt de Tilburgse sociolinguïst Nadia Eversteijn. "Maar dat is momenteel voor geen enkele politicus bespreekbaar." (Onderstreping toegevoegd.) Zou het geen enkele van die politici zijn opgevallen dat er een complete Nederlandse provincie is waar al gedurende generaties kinderen tweetalig worden opgevoed? Is de taalachterstand wat Nederlands betreft daar groter dan in andere provincies?

Ik ben er altijd voor mensen met wat voor achterstand dan ook te helpen, dus ook kinderen met een taalachterstand, maar dan goed. Zo'n verplichte taalcursus is niet meer dan een schoolvoorbeeld van symboolpolitiek.

maandag 24 november 2008

Misbruik


"There are more things in heaven and earth, Horatio, Than are dreamt of in your philosophy." Dat laat Shakespeare Hamlet zeggen in het gelijknamige toneelstuk. Dit citaat wordt vaak aangehaald als een 'paranormaal begaafde' of een astroloog weer eens zijn of haar 'gaven' ten toon gespreid heeft. Ik kom daarop omdat ik zaterdagavond het laatste stukje van 'Raymann is laat' zag. In zijn rol van Tante Essie had Raymann een gesprek met Derek Ogilvie, die via via contacten heeft met baby's.

Ik weet ook dat er dingen zijn waarvoor wij geen verklaring hebben, maar ik weiger daarvoor allerlei esoterische, metafysische of anderszins op niets gebaseerde 'verklaringen' te accepteren. Voor het vinden van die verklaringen hebben we geen geloof nodig, maar wetenschappelijk onderzoek.

Ik heb ook weer eens gekeken op de website van de James Randi Educational Foundation. James Randi heeft er zijn werk van gemaakt de beweringen van o.a. helderzienden en mediums te onderzoeken en slaagt er altijd weer in van die beweringen gehakt te maken. Al jaren lang biedt hij op zijn website één miljoen dollar aan de helderziende of het medium, dat onder gecontroleerde omstandigheden zijn of haar beweringen kan hard maken. Het aanbod is nog nooit geclaimd. Randi geeft ook het voorbeeld van het in Amerika zeer bekende en zeer veel verdienende medium Sylvia Brown. In januari 2007 vertelde ze de ouders van een vermist jongetje dat hij dood was en waar hij gevonden kon worden. Hij werd later springlevend gevonden. Ze heeft meer van die missers op haar naam staan.

Merkwaardig vind ik ook altijd dat helderzienden pas in actie komen als er al iets gebeurd is. Waarom zien ze een ontvoering, een moord of gewoon verdwalen nooit van tevoren aankomen? Waarom hebben helderzienden niet gewaarschuwd voor de kredietcrisis? Waar waren ze voordat New Orleans door Katrina getroffen werd? Waarom hebben ze niet voortdurend alles goed in de Lotto? Waarom vervangen we dat dure KNMI niet door één helderziende? Omdat we gelukkig niet helemaal op ons achterhoofd gevallen zijn.

Helderzienden, mediums, alternatieve therapeuten en meer van dat soort oplichters maken in het algemeen misbruik van de emotionele situatie waarin mensen verkeren en waarin de kritische zin wat op de achtergrond raakt. Wie door de medische wetenschap is 'opgegeven' is vaak tot alles bereid. Wat heerlijk om te horen dat je overleden partner nog steeds veel van je houdt en dat het met hem/haar prima gaat. Als je weer eens een tv-programma met zo'n type ziet, let dan eens goed op. Ze geven geen antwoorden, ze stellen vragen.

Ik 'zie' vier mensen die vandaag deze 'Beggartalk' lezen.

zondag 23 november 2008

Invloed


Een klein berichtje in de Volkskrant bracht me naar een artikel in de Engelse krant The Guardian. Dat artikel gaat over de Amerikaanse 'National Intelligence Council' (NCI). De NCI coördineert het werk van diverse inlichtingendiensten, zoals de CIA, en brengt één keer in de vier jaar een rapport uit, waarin prognoses gegeven worden voor de globale (politieke) ontwikkelingen in de komende jaren, dit keer tot 2025.

Vier jaar geleden voorzag de NCI nog een "doorgaande Amerikaanse dominantie" en beweerde hij dat de olie en gasvoorraden in 2020 "voldoende zouden zijn om te voorzien in de wereldwijde vraag". Dat optimisme is danig geslonken.

De NCI kijkt niet alleen naar (de invloed van) de VS, maar ook naar die van EU. In 2025 zal de EU "een manke reus" zijn, geplaagd "door interne ruzies en een democratische kloof tussen Brussel en de Europese kiezers". Daartegenover staan de opkomende economieën van China, India en Brazilië, die gezamenlijk ruwweg vier keer meer inwoners hebben dan de VS en de EU samen. Volgens de NCI is, schrijft The Guardian, de EU in het genoemde jaar "unable to translate its economic clout into global influence", wat de Volkskrant vertaalt als de EU "die economische macht niet kan vertalen naar mondiale invloed."

Bij de laatste opmerking past een kanttekening. Als hier economisch sterke personen invloed uitoefenen op economisch zwakkeren, zijn we geneigd dat af te keuren. Eeuwen lang heeft 'het Westen' niet alleen enorme invloed uitgeoefend op wat we nu 'derde wereld' noemen, we hebben die landen economisch uitgebuit en onderdrukt. De 'globalisering' had vooral tot doel het westers kapitalistisch systeem op te leggen aan de rest van de wereld. De derde wereld begint te ontdekken dat ze dat niet meer hoeven te pikken. Gelijk hebben ze.

zaterdag 22 november 2008

Verbieden


Van 1919 tot 1933 was Amerika 'drooggelegd', dat wil zeggen: het vervaardigen, verkopen, vervoeren, importeren en exporteren van alcohol ('intoxicating liquors') was grondwettelijk verboden. Het gebruik zelf ervan was niet verboden. Tot in de hoogste kringen werd vrolijk doorgedronken, al kon dat - afgezien van hier of daar een privévoorraadje - alleen maar illegale drank zijn. Het resultaat van de drooglegging was een enorme toename van de georganiseerde misdaad (de Maffia), die er ook nog eens steenrijk van werd.

In Nederland geldt voor weed ongeveer het zelfde wat destijds voor drank in Amerika gold, met dien verstande dat de verkoop en het gebruik in zeer kleine hoeveelheden worden gedoogd. Dit beleid heeft hetzelfde gevolg als in Amerika: de georganiseerde misdaad is er door toegenomen en verdient er miljoenen mee.

Geen mens heeft alcohol, weed en tabak nodig. Overmatig gebruik is zelfs schadelijk voor de mens. Maar omdat deze stoffen ook effecten heb die als aangenaam worden ervaren, worden ze op grote schaal gebruikt en zullen ze, ondanks alle verboden, gebruikt blijven worden.

Het aantal slachtoffers van weedgebruik valt in het niet bij de slachtoffers van het gebruik van alcohol en tabak. (In een artikel in de Volkskrant uit 2002 vond ik dat volgens het CBS in de toen tien afgelopen jaren weed en hash voor 0 dodelijke slachtoffers hadden gezorgd, alcohol voor ruim 8.000 en tabak voor ruim 230.000.) Toch wordt steeds weer opnieuw gepleit, recentelijk nog door Pieter van Geel, fractieleider van het CDA, voor afschaffing van het gedoogbeleid, dus een totaalverbod van weed en sluiting van de coffeeshops. Omdat ze in de ons omringende landen strenger zijn dan wij, is er een enorm drugstoerisme op gang gekomen en wordt 80% van 'onze' weedproductie geëxporteerd (door de georganiseerde misdaad).

De burgemeesters van 33 gemeenten waar coffeeshops gevestigd zijn gaan nu opnieuw proberen de regering op andere, soepeler gedachten te brengen. Het zal wel weer niet in het regeeerakkoord passen.

vrijdag 21 november 2008

Afkomst


Prem Radhakishun heeft er genoeg van. Rem, een Nederlander van Hindoestaanse afkomst, maakt tv-programma's, bijvoorbeeld 'Premtime'. Tijdens het maken daarvan is hij meermalen bedreigd en aangevallen door jonge Nederlanders van Marokkaanse afkomst. Gisteren heeft hij daarover een open brief geplaatst in SP!TS, die medeondertekend is door een aantal Nederlanders van Marokkaanse afkomst. Zij menen dat aan het gedrag van die groep jongeren een halt moet worden toegeroepen en gelijk hebben ze.

Hiervóór gebruik ik diverse malen de term "van ... afkomst". Rem was dinsdagavond te gast in 'De Wereld Draait Door'. Daarin zei hij nadrukkelijk niet te willen spreken over 'Marokkaanse jongeren', maar over 'jongeren van Marokkaanse afkomst'. Jort Kelder, die avond de 'sidekick' van Matthijs van Nieuwkerk, vond dat steeds zo'n 'mond vol'. Ik vind dat Rem gelijk heeft. We hebben het hier over in Nederland geboren Nederlandse jongeren. We noemen Richard Peter Stanislav Krajicek ook geen Tsjechische (ex-)tennisser. We noemen Ramses Shaffy geen Pools/Egyptische (ex-)zanger. We noemen Jebiwott Lornah Kiplagat een Nederlandse langeafstandsloopster en Brigt Rykkje een Nederlandse schaatser. Zodra 'allochtonen', waaronder zo ongeveer het hele Koningshuis, iets doen waar we om de een of andere reden trots op zijn, worden ze 'ingelijfd', maar zodra en zo lang ze iets doen - en vaker doen - wat ons mishaagt, blijven het Marokkanen of Antillianen. Zo werkt discriminatie, zowel de positieve als negatieve varianten daarvan: de eigenschappen van een enkeling of een kleine groep toeschrijven aan de totale groep. 'De Marokkaanse jongeren' moeten eens flink worden aangepakt.

Er is een groep Nederlandse jongeren die het anderen lastig maakt of nog erger: ze begaan daarbij overtredingen en misdaden. Die jongeren moeten strafrechtelijk worden aangepakt, ongeacht hun etnische voorgeschiedenis. We hebben rechters om te bepalen in hoeverre de etnische achtergrond (en alles wat daarmee samenhangt) een rol moet spelen bij het bepalen van de strafmaat. Het ritselt in dit land van organisaties, projectgroepen, task forces, clinics, workshops, symposia en individuele goedwillenden die jeugdcriminaliteit willen voorkomen en erkende jeugdcriminelen terug op het goede pad willen brengen. Als ze daarbij in die groep een aantal jongeren aantreffen die vanwege gemeenschappelijke kenmerken (lage opleiding, psychische problemen, onvoldoende intelligentie, ongeschikte ouders, flaporen, seksuele geaardheid, etniciteit of wat dan ook) een gemeenschappelijke aanpak vragen, moeten ze dat vooral doen. Het is niet discriminerend vast te stellen dat onder jeugdcriminelen jongeren van Marokkaanse of Antilliaanse afkomst buitenproportioneel vertegenwoordigd zijn. Feiten discrimineren niet. Mensen die feiten verkeerd interpreteren discrimineren.


donderdag 20 november 2008

Amber


Ruim 50.000 duizend Nederlanders hebben zich, een week nadat de mogelijkheid daartoe geopend werd, aangemeld voor 'Amber Alert', las ik in de Volkskrant. Dat betekent dat zij via sms of e-mail een bericht krijgen als er een kind ontvoerd is, met de gegevens van dat kind. De term is afkomstig uit Amerika en genoemd naar het negenjarige meisje Amber dat in de negentiger jaren van de vorige eeuw werd ontvoerd en vermoord. Het idee achter dit waarschuwingssysteem is dat 24 uur na een ontvoering de kans op signalering van het kind zeer snel afneemt.

Moeten we nu blij zijn met dit nieuwe systeem? Ik heb zo mijn twijfels. Uit onderzoek in Amerika blijkt dat 98% van de als vermist opgegeven kinderen uit eigen beweging van huis is weggelopen en zich bij familie of vrienden blijkt te bevinden. In Amerika zijn - naar schatting - in 8 jaar tijd 33 kinderen dank zij Amber Alert levend teruggevonden. Vertaald naar Nederland (al vermoed ik dat er Nederland iets minder ontvoerd wordt) zouden dat er hier 2 in acht jaar zijn. Je kunt natuurlijk zeggen: elk systeem is goed al wordt er maar één ontvoerd kind in de vijftig jaar op tijd mee teruggevonden. Maar ik zie nog wat andere bezwaren.

50.000 mensen lijkt heel veel, maar als een kind in Den Helder ontvoerd is en je krijgt daar in Winterswijk een mededeling van op je mobieltje, ren je niet direct de straat op. En laten we nou eens aannemen dat de ontvoerder zich ook bij Amber Alert heeft aangemeld. Die weet dan meteen wat hem te doen staat: het kind buiten het gezicht van anderen houden. Dan moeten we maar hopen dat hij niet in paniek raakt.

Dan heb je nog de valsmeldingen. Je ziet een kind dat naar jouw idee voldoet aan de beschrijving in de e-mail, die je de vorige avond gekregen hebt. Maar wat stond daar ook al weer precies in? Was het nu een donkerblauwe of lichtblauwe muts? 1.20 m of 1.30 lang? Voor alle zekerheid toch maar even de politie bellen. Nooit geschoten is nooit raak, toch?

Tot nu toe maakt de politie in dit soort gevallen gebruik van een politiebericht direct na de tv-journaals of van 'Opsporing verzocht', dat volgens een ouder bericht uit de Volksrant vooral oudere dames bereikt die zich niet zo vaak in de buurt van een plaats delict ophouden, aldus het landelijk Openbaar Ministerie. Een meer succesvolle methode (maar dat gaat uiteraard niet alleen om vermiste kinderen) blijkt een vermelding in het gratis ochtendblad SP!TS: Ruim 10 procent van de misdrijven die in het gratis tabloid werden behandeld, zijn dankzij de rubriek GEZOCHT opgelost.

Amber Alert wordt hier alleen gebruikt bij "urgente vermissingszaken" (onderstreping toegevoegd). Ik vraag me dan af: hoe lang heeft de politie nodig om te beslissen dat een vermissingszaak urgent is? De beslissingstijd gaat van die 24 uur af, lijkt me. Of zijn er dan al gegevens bekend over een mogelijke ontvoerder en worden die ook in de sms'jes en e-mails vermeld? Tot hoeveel valsmeldingen leidt dat dan weer?

Het lijkt zo lekker modern om overal de moderne communicatietechnieken voor te gebruiken. Het geeft een onterecht gevoel van zekerheid. Maar ja, op dit terrein is er minstens zo veel onterecht gevoel van onzekerheid.

woensdag 19 november 2008

Honger

We kijken er al nauwelijks meer van op als we op tv weer eens beelden zien van kinderen die honger lijden. Er zal in een of ander land wel weer eens een burgeroorlog of zo aan de gang zijn, of er is een natuurramp gebeurd. De kinderen (en hun ouders) komen bij elkaar in vluchtelingenkampen en worden gefilmd om ons tot goedgeefsheid te verleiden.

Veel kinderen met honger vallen pas echt op als ze dicht bij elkaar zijn. Maar 691.000 kinderen vallen niet op als ze over een groot deel van een heel continent verspreid zijn. Die 691.000 kinderen die op enig moment in 2007 honger hadden leefden in het land van de onbegrensde mogelijkheden, de Verenigde Staten van Amerika. Dat las ik in Trouw. Een onderzoek laat tevens zien dat 36,2 miljoen Amerikaanse volwassenen en kinderen of 12,2 procent van de bevolking op een bepaald moment in 2007 met honger te kampen hadden. Pas dat percentage op Nederland toe en je komt uit op ruim 2.000.000 mensen. Ik denk dat zo'n aantal tot Kamervragen en een spoeddebat zou leiden.

In de eerste zeven jaar van de periode dat George W. Bush president van de VS was is de Amerikaanse economie gegroeid, dat wil zeggen: op macroniveau. Groei is fijn, maar het zou nog fijner zijn als die groei eerlijk verdeeld werd. Maar winst verdelen klinkt in de VS naar socialisme en dat is een vies woord.

Het jaar 2008 zal geen groei van de Amerikaanse economie te zien geven. Daar mogen we wel vanuit gaan. Hoeveel kinderen en volwassenen hebben inmiddels al honger geleden? Barack Obama heeft 'verandering' beloofd. Als ik hem was, zou ik aan de basis beginnen.

dinsdag 18 november 2008

Vrijheid

Iedereen mag in Nederland een school oprichten. Dat is een uitvloeisel van onze grondwettelijke vrijheid van onderwijs. Sharon Dijksma, staatssecretaris van onderwijs, vindt dus dat zij geen (kwaliteits)eisen mag stellen aan bestuursleden van scholen. Daarnaast moet zij vaststellen dat met name bestuursleden van Islamitische scholen niet zo goed functioneren. Zo wordt geld dat is bedoeld voor onderwijs (...) vaak aan heel andere zaken uitgegeven, zoals excursies, huisvesting en leerlingenvervoer. Dat schrijft Trouw. Ook blijkt het onderwijs op veel islamitische scholen onder de maat.

Hoewel ik elke vorm van geloof bijgeloof vind, ben ik een groot voorstander van vrijheid van onderwijs in die zin, dat iedereen het recht heeft onderwijs te geven op levensbeschouwelijke basis. Ik ben er ook voor dat dat onderwijs door de overheid gefinancierd op dezelfde grondslag als het openbaar onderwijs, dat overigens net zo min waardevrij is als het bijzonder onderwijs.

Ik vind ook dat als de overheid het onderwijs financiert, zij eisen mag stellen aan de kwaliteit van dat onderwijs en aan de kwaliteit van iedereen die zich daarmee op een of andere wijze bemoeit. De leerkrachten moeten het diploma van de pabo op zak hebben, de schoonmaker moet Glorix van pure chloor kunnen onderscheiden. Als de kinderen de school verlaten, moeten zij een bepaalde hoeveelheid kennis verworven hebben. En hoe christelijk, islamitisch, joods, hindoeïstisch of antroposofisch een bestuurslid ook is, je mag verwachten, zelfs eisen, dat zhij het verschil weet tussen (kosten voor) rekenles en (kosten voor) leerlingenvervoer. Het is mij volstrekt onduidelijk wat dat te maken heeft met vrijheid van onderwijs.

Het is zeer begrijpelijk dat islamitische (dus waarschijnlijk allochtone) bestuursleden de zeer uitgebreide en ingewikkelde regelgeving op het terrein van het onderwijs nog niet helemaal door hebben. Daar kun je een cursus tegenaan gooien en/of je regelt dat de boekhouder dat netjes in de gaten houdt.

Volgende week praat de Tweede Kamer verder over de misstanden in het islamitisch onderwijs. Ik ben benieuwd.


maandag 17 november 2008

Fascisme

Tegelijk met de presidentsverkiezingen werden in diverse Amerikaanse staten volksstemmingen gehouden over allerlei onderwerpen. In Californië, Florida en Arizona werden referenda gehouden over het het homohuwelijk, of zoals dat in Amrika genoemd wordt 'same sex marriage'. In de drie staten was een meerderheid vóór het verbieden van het homohuwelijk. In Californië hebben overigens, ten gevolge van een uitspraak van het (Californische) Hooggerechtshof inmiddels al ruim 18.000 van die huwelijken plaatsgevonden.

Toevallig ontving ik deze week via e-mail de (gratis) 'Skeptic's Dictionary Newsletter', waarin een artikel staat over 'Religieus fascisme' in de VS. Nog altijd weten in een land waar kerk en staat formeel gescheiden zijn conservatieve christenen hun opvattingen op te leggen aan de gehele bevolking. De schrijver van het artikel merkt terecht op dat als deze mensen consequent zouden zijn, ze ook echtscheiding zouden moeten willen verbieden. Daar is de Here God namelijk ook geen voorstander van.

Even terecht wijst de schrijver erop dat deze conservatieve groeperingen op allerlei terreinen vaak sterk gekant zijn tegen bemoeienis van de overheid. Maar juist op terreinen als het homohuwelijk, de evolutietheorie en de abortus - om een paar christelijke stokpaardjes te noemen - moet de overheid strenge, beperkende regels stellen.

Barack Obama is tegen het homohuwelijk, maar ook tegen een (grond)wettelijk verbod ervan. Hij is wel voor het verlenen aan homostellen van diverse rechten die echtparen 'automatisch' hebben. Waar het op lijkt is dat hij niet hardop durft te zeggen wat hij werkelijk wil, omdat dat stemmen kost. In Californië stemde 57% van de zwarte kiezers tegen het homohuwelijk, tegen 52% van de bevolking totaal. Een lang gediscrimineerde bevolkingsgroep ziet er geen been in andere bevolkingsgroepen op andere terreinen te discrimineren.

President Clinton wilde destijds het verbod op homoseksualiteit in de krijgsmacht afschaffen. Hij kwam niet verder dan de regeling 'don't ask, don't tell': wij vragen niks, als jij niks vertelt.

Het eerste amendement van de Amerikaanse Grondwet begint aldus: "Congress shall make no law respecting an establishment of religion". Dat zouden die religieuze fascisten nog eens moeten lezen.

zondag 16 november 2008

Ouderschap

Onlangs had ik het met iemand over ouderliefde, of wat daarvoor doorgaat. Ik weet niet uit eigen ervaring wat ouders voelen, denken of ervaren bij of over hun kinderen. Ik neem direct aan dat het iets bijzonders is, dat mij eigenlijk niet goed kan worden uitgelegd. Dat zij zo.

In de loop der jaren heb ik uiteraard wel eens opgemerkt dat niet iedere ouder zijn/haar ouderschap, ondanks alle goede bedoelingen, tot een succes weet te maken. Sommige gaan zelfs over tot mishandeling en seksueel misbruik van hun kinderen. En als we dan eens horen of lezen over het vermoorden van eigen kinderen, denken we: de hoeveelste is dat dit jaar al weer? Kinderen worden speelballen tussen ruziënde ouders: als ik dat kind niet krijg, dan jij ook niet. Die kinderen zijn niet langer jonge mensen, van wie je verondersteld wordt te houden en voor wie je een grote verantwoordelijkheid draagt. Zij zijn statussymbolen geworden, of eigendom. Het is ook niet geheel ongebruikelijk dat met een nieuwe partner ook weer een nieuwe nakomeling verwekt moet worden. Alsof een partnerschap pas echt compleet wordt als er niet alleen een gezamenlijk huishouden, maar ook een gezamenlijk kind is.

Hoe kom ik hier nou weer op? Op de site van Trouw las ik een ANP-bericht. In de Amerikaanse staat Nebraska is in juli een wet aangenomen, de 'Safe Haven Law' (Veiligehavenwet). Dankzij die wet konden wanhopige moeders hun ongewenste kind straffeloos bij een ziekenhuis brengen in plaats van het te vondeling leggen. De staat zou zich over het kind ontfermen. Geen slechte regeling, lijkt me. Maar de wetgevers hadden in de wet geen leeftijdsgrens opgenomen. Dat leidde tot onverwachte gevolgen. Inmiddels zijn kinderen tot 17 jaar bij ziekenhuizen in Nebraska gedumpt. Ook kwam er een soort kinderdumptoerisme op gang: ouders uit staten als Florida, Georgia en Michigan kwamen hun kinderen inleveren bij ziekenhuizen in Nebraska. (...) De meeste ouders maken gebruik van de mogelijkheid hun kroost anoniem in te leveren. Het gaat veelal om kinderen met gedragsproblemen. De staat Nebraska heeft inmiddels 34 kinderen onder zijn hoede.

Ik dacht eerst aan een 'Broodje aap', maar na enig googelen vond ik talloze Amerikaanse (nieuws)sites waarop hiervan melding werd gemaakt. USA Today schrijft: "The law allows parents to leave a child at a licensed hospital without explaining why." Eén van de indieners van de wet was (staats)senator Arnie Stuthman. "We really opened a can of worms," he says. "We have a mess."

Ouderschap is voor velen ongetwijfeld iets moois. Er zijn veel goede ouders. Heel wat kinderen komen goed terecht ondanks hun ouders. Het willen hebben van kinderen is een puur egoïstische wens en daar is niets mis mee. Alleen de eerste 18 achttien jaar na de vervulling van die wens zul je dat egoïsme even moeten vergeten.

zaterdag 15 november 2008

Opvolging

Gisteren was het een korte 'Beggartalk'. Ik had me weer eens kwaad gemaakt en dan heb ik niet zo veel woorden nodig. Deze keer zat ik wat na te denken over het opstappen van Ella Vogelaar als minister en de daar wel razend snel op volgende benoeming van haar opvolger. Daar hadden ze dus al enige tijd over nagedacht bij de PvdA. Als je wat verder rondkijkt op het internet, blijkt dat de PvdA daarover al sinds april nadenkt. Dan ga ik weer nadenken over de PvdA. Daar zullen ze 'de politiek' ook wel dichter bij 'de mensen' willen brengen. Daar ben ik snel over uitgedacht: ik weet weer hoe de PvdA politiek bedrijft.

Vandaag dus weer een korte 'Beggartalk'.

vrijdag 14 november 2008

Voordringen

Moet er in een ziekenhuis een ingreep gedaan worden ergens in jouw lichaam, maar sta je op zo'n verdomde wachtlijst? Kan het nog weken of misschien zelfs maanden duren voor jij aan de beurt bent? Heb je nog ergens 900 euro over? Meld je aan bij het Kennemer Gasthuis en binnen een week word je geholpen. Heb je geen 900 euro over? Jammer dan. Dan gaat die ander wel vóór jou. Voor de specialisten daar is een extra zakcentje ook nooit weg.

Fijn hè, die marktwerking in de zorg? Eén troost heb je: als je kanker hebt mag iemand niet voordringen. Nog niet tenminste. Als we eenmaal aan het nieuwe systeem gewend zijn, komt dat ook wel. Een slimme zorgverzekeraar komt met iets nieuws: voordringkosten in de aanvullende verzekering.

donderdag 13 november 2008

Staatshoofd

Dat boek van Fasseur over Juliana en Bernhard ga ik niet lezen. Wat ik erover gehoord en gelezen heb is ruim voldoende. Leden van Oranjeverenigingen en nog levende oud-verzetsmensen zullen misschien nog geschokt zijn, zoals dinsdag in Netwerk de 'royaltyverslaggever' van de EO.

In zijn (jonge) tijd was Bernhard een 'normale' man: een positie in de schijnwerpers verwerven en koste wat het kost behouden, af en toe een slippertje (die twee buitenechtelijke dochters tot gevolg hadden), af en toe wat bijverdienen (Lockheedaffaire). Er was niets nieuws onder de zon. Hoewel zeker de grote lijnen van dat verhaal al lang en breed bekend waren, bleven veel mensen hardnekkig geloven in de door God zelf gegeven status van ons koningshuis. Destijds waren (toen nog wat minder oude) oud-verzetsmensen bereid Greet Hofmans te liquideren. Die hadden dus gestreden voor de terugkeer van de democratie en ons rechtssysteem, maar HET KONINGSHUIS was wel een moord waard. In 1672 hadden de Oranjegezinden ook al een van onze grootste staatslieden ooit (en tevens republikein), Johan de Witt, vermoord. Al veel eerder had een echte Oranje, prins Maurits, zijn politieke tegenstander Johan van Oldebarnevelt op politieke gronden laten veroordelen en executeren wegens hoogverraad.

Juliana was een 'normale' vrouw. Ze voelde zich - ten onrechte - schuldig over de oogafwijking van haar jongste dochter. Ze geloofde in paranormale geneeswijzen. Ze kende haar positie in het gezin. Ze was bereid de slippertjes van haar man over het hoofd te zien. Wat maakt die familie nou zo buitengewoon geschikt voor het leveren van steeds weer een nieuw staatshoofd?

Als we als natie toch ergens trots op moeten zijn, is dat op het feit dat wij al in 1581 met de 'Acte van Verlatinghe' ons toenmalig staatshoofd, Philips II, de bons gaven. We grepen opnieuw de kans toen in 1702 de laatste nakomeling van Willem de Zwijger overleed en daarmee het Huis van Oranje ophield te bestaan, maar in 1747 maakten de Oranjegezinden een eind aan het Tweede Stadhouderloze Tijdperk door de stadhouder van Friesland en Groningen (heel verre familie van Willem de Zwijger) tot erfstadhouder te benoemen, ook van Holland en Zeeland. Dezelfde Oranjegezinden maakten de nakomeling in 1813 tot koning en daarna ging het maar door en doen we het al ruim honderd jaar met een vrouwelijk staatshoofd. Kom daar in andere landen maar eens om.

Misschien zou Beatrix het als gekozen president van de Republiek der Nederlanden best goed doen. Behalve een handjevol ingewijden weet overigens geen Nederlander wat ze precies doet, dus ook niet wat ze al of niet goed doet. Die ziet haar vriendelijk zwaaien, hoort haar bij een werkbezoek een intelligente vraag stellen en/of betrokkenheid tonen en heeft een mening over haar hoed. Willem-Alexander is ervoor 'opgeleid' om haar op te volgen. Mams zal er ongetwijfeld op toegezien hebben - en eraan meegewerkt - dat hij daartoe zo geschikt mogelijk is. Maar er zijn wel meer mensen ondanks een gedegen opleiding volledig de mist ingegaan. Momenteel is er vaak een tv-spotje van de Rabobank te zien waarin Fatima Moreiro de Melo een vertrekkend bedrijfseigenaar vraagt of zijn zoon hem opvolgt. Hij antwoordt (ik citeer uit mijn hoofd): "Je weet toch dat ik geen gekke dingen doe." Wat maakt Beatrix, de Oranjeverenigingen, de oud-verzetsmensen en god weet wie nog meer er zo zeker van dat Willem-Alexander en t.z.t. Amalia het als staatshoofd goed zullen doen? Is er iemand die vindt dat Amelie Balkenende haar vader moet opvolgen?

woensdag 12 november 2008

Schokkend

Afgelopen zaterdag zag ik in EénVandaag een item over de pensionering van Maarten van Rossem als hoogleraar geschiedenis in Utrecht. Van Rossem wordt veel gevraagd als men in een nieuws- of actualiteitenprogramma behoefte heeft aan commentaar op iets wat in Amerika of in de Amerikaanse politiek gebeurt. Ik luister graag naar hem, niet alleen omdat ik het vaak met hem eens ben, maar ook om de vaak relativerende en nogal cynische manier waarop hij zijn commentaar geeft. In het item kwam ook een stukje voor van het programma 'De Wereld Draait door', waarin kort daarvoor Van Rossem te zien was samen me o.a. het VVD-lid van de Tweede Kamer Arend Jan Boekestijn. Dat ging over de presidentsverkiezingen. Na afloop van die uitzending lopen Van Rossem en Boekestijn naar de bar. Je hoort van Boekestijn zeggen: "Hij heeft geen ideeën. Dat is schokkend hoor." 'Hij' is Mark Rutte, de fractieleider van de VVD.

Die uitspraak van Boekestijn viel mij wel op. Voor mij was die niets nieuws, want ik heb Rutte ook nog nooit op een goed, laat staan een inspirerend idee kunnen betrappen. Als ik een enthousiast VVD-er was, zou ik voortdurend op zoek zijn naar een plaatsvervanger. Ik dacht wel meteen: daar krijgt Arend Jan problemen mee. Dat bleek gisteren in Het Parool. Direct na de uitzending had hij zijn excuses aangeboden aan Rutte. Maar ja, dat was niet genoeg. Een aantal fractiegenoten wilde 'opheldering'.

De fractievergadering waarin Arend Jan die opheldering verschafte zou ik graag bijgewoond hebben. In de krant lees ik alleen dat hij zijn excuses ook aan de fractie aangeboden heeft. Rutte sprak van "een grote onhandigheid van een kamerlid", maar met de excuses is de kous af en is er geen sprake van dat Boekestijn onder curatele zou staan. Iemand van die VVD-Kamerleden moet toch gevraag hebben of Arend Jan zijn uitspraak wilde toelichten.
"Geef nou eens een voorbeeld, Arend Jan."
"Ja, hoor eens, hoe kan ik nou een voorbeeld geven van iets wat niet bestaat."
Was er dan geen enkel fractielid die zei: "Eigenlijk, Mark, ben ik het wel met Arend Jan eens. Geef jij nou eens een voorbeeld van een idee. Een idee van jezelf, bedoel ik dan natuurlijk."
"Ja, wacht even, daar gaat het nu even niet om. We zijn een liberale partij, waarin iedereen zelf mag weten wat hij vindt of zegt. Ik heb het druk genoeg met het leiden van een fractie. Waar haal ik de tijd vandaan om ideeën te ontwikkelen? Waar het om gaat is dat Arend Jan niet publiekelijk open deuren moet intrappen. Dat is gewoon onhandig. Dan gaan de mensen denken dat je niets beters hebt te vertellen. Dat hebben we ook niet, maar daar gaat het ook niet om. Het gaat erom dat je dingen zegt die mensen graag willen horen. Ik had laatst nog een goed idee over iets, maar dat willen mensen niet horen, dus ... Arend Jan, je staat niet onder curatele, maar hoe hoog denk jij dat je bij de volgende verkiezingen op de lijst staat?"




dinsdag 11 november 2008

Druk

Hoe onwaarschijnlijk dat ook klinkt, een enkele dag per jaar komt het voor dat ik het druk heb. Meestal betekent dat, dat ik iets voor een ander doe. Gisteren was zo'n dag. Ik heb geen krant gelezen, geen radio gehoord, geen tv gezien. Ik heb zelfs een aantal uren in de trein, Den Haag en aldaar in het provinciehuis van Zuid-Holland doorgebracht. Ja, er was dus geen inspiratie die tot een tekst voor 'Beggartalk' leidde. Morgen beter. Stay tuned.

maandag 10 november 2008

Fanclub

Wat is er in de VS veranderd? Dat zie je in de kaartjes hieronder, een vergelijking tussen de uitslagen voor de presidentsverkiezingen in 2004 en 2008. Rood is een staat met een Republikeinse meerderheid, blauw met een Democratische meerderheid.

De grijze staat is Missouri. Daar is de officiële uitslag nog niet bekend, omdat de verschillen zo klein zijn, met een heel lichte voorsprong voor McCain, dat ze waarschijnlijk nog steeds aan het hertellen zijn.

In Nederland, van alle landen buiten de VS het land met de grootste Obama-aanhang, is inmiddels een Obamafanclub opgericht. Veel mensen in Nederland schijnen het idee te hebben dat Obama nogal links en progressief is. Vergeet dat maar! Links en progressief bestaan nauwelijks in Amerika. Een middenpartij als de PvdA zouden ze daar al gevaarlijk socialistisch vinden. Partijen als GroenLinks en de SP zouden daar helemaal geen poot aan de grond krijgen. Naar Nederlandse verhoudingen kun je Obama, denk ik, ergens in het midden van de VVD plaatsen. Hij heeft alleen wat meer charisma dan alle VVD-leiders bij elkaar. Charisma is mooi, maar ik stem liever op een hork met goede ideeën dan op een charismatisch persoon met slechte ideeën. Stel je even een charismatische Geert Wilders of Rita Verdonk voor!

zondag 9 november 2008

Ongemakkelijk

Hoewel de titel boven dit blog anders doet vermoeden, houd ik het vandaag gemakkelijk. Het komt wel eens voor dat iemand iets schrijft waarvan ik denk: dat zou ik exact zo hebben kunnen schrijven. In dit geval gaat het om de column in Trouw van Sylvain Ephimenco. Je hoeft alleen maar hier te klikken om te lezen hoe de Franse journalist - die sinds 1981 in Nederland werkt en publiceert - haarscherp aangeeft waarom ik af en toe kots van dit 'tolerante' land.

zaterdag 8 november 2008

Krom

Soms lees je dingen in de krant die je niet wilt geloven. Je denkt dat je bedonderd wordt en controleert voor alle zekerheid even of het echt geen 1 april is. Dat had ik gisteren weer eens toen ik de Volkskrant las:
EU beslist of komkommers weer krom mogen zijn.
Na ik weet niet hoeveel jaar kom ik erachter dat ze ooit in Brussel hebben nagedacht, gediscussieerd en besloten hebben over de maten en vormen van groenten en fruit. Een kromme komkommer, die de natuur van tijd tot schijnt voort te brengen, kon dus niet meer. Hetzelfde gold voor een kromme of, naar Europese standaard, anderszins wanstaltige wortel. De Deense EU-commissaris voor landbouw Mariann Fischer Boel wil deze waanzinnige regels, die gelden voor 26 groente- en fruitsoorten, afschaffen. Zij krijgt daarbij steun van de Britse supermarktketen Sainsbury's. De grote keten verwacht dat de prijzen van groente en fruit wel 40 procent kunnen dalen. 'Nu mogen we zo'n 20 procent van de oogst in ons land niet gebruiken.' Maar niet iedereen is enthousiast. Veel supermarkten zijn tegen, want dat rare fruit en die rare groentes passen niet lekker makkelijk in dozen en schappen. Zuid-Europese landen zijn ook tegen: die vrezen dat een toevloed aan krom en puntig fruit de prijzen zal drukken.

Het zal niemand ontgaan zijn dat het globaal wat tegenzit met de economie. De al bestaande tekorten aan voedsel in arme landen zullen alleen maar toenemen of nog meer onbetaalbaar worden. Ondertussen gooien wij van 26 soorten groente en fruit twintig procent gewoon weg, omdat het niet in de schappen past, te krom of te puntig is of omdat het toevallig twee centimeter langer is dan binnen de Europese normen past. Dat al die rare maten en vormen niets te maken met de kwaliteit zien we dan gewoon over het hoofd. Als je dit leest vraag je je af waarom ze tegen genetische manipulatie zijn: dan kun je immers alles, ook koeien, varkens, schapen, kippen, noemen maar op, precies op maat kweken. Dan weet je tenminste zeker dat in jouw formaat Tefal koekenpan precies vier karbonaadjes passen.

De Eurocommissaris moet een compromis sluiten, want anders gaat er helemaal niets door. Van tien soorten groente en fruit mag nog steeds twintig procent weggegooid worden. Godzijdank blijft onder andere de aubergine zijn door de supermarkten gewenste formaat behouden. Hetzelfde geldt voor de tomaten die toch al jaren nergens meer naar smaken.

vrijdag 7 november 2008

Oplossingen

In een commentaar op de uitslag van de Amerikaanse verkiezingen hoorde ik iemand (ik weet niet meer wie) zeggen dat in de Amerikaanse gevangenissen zwarte mensen nog steeds buitenproportioneel vertegenwoordigd zijn. Hetzelfde geldt voor de lagere inkomensgroepen. De verkiezing van Barack Obama heeft tot een soort euforie geleid: in het land van de onbegrensde mogelijkheden heeft een gekleurde (niet: een zwarte) man het tot president geschopt. Wat een geweldig land hebben we toch, roepen de Amerikanen.

Ik herhaal mezelf nogal eens. Dat ga ik weer doen. In de Nederlandse misdaadcijfers zijn de (jonge) Marokkanen en Antillianen buitenproportioneel vertegenwoordigd. Je vindt ze ook niet terug bij de hoogstbetaalden. Die twee groepen vormen hier sinds enkele decennia een probleem. Keer op keer worden nieuwe oplossingen voor dat probleem aangedragen of oude oplossingen bijgesteld. Er moet nou toch eindelijk eens een eind aan komen, roepen onze politici (van elke schakering) en bestuurders om het hardst.

Sinds de afschaffing van de slavernij in Amerika, 145 jaar geleden, vormen de zwarten nog altijd een achtergestelde groep. (Laten we ook de 'native Americans', de Indianen, niet vergeten.) De verkiezing van een gekleurde president verandert daar voorlopig nog geen bal aan. Waar halen wij dan het lef vandaan om zelfs maar te veronderstellen dat wij een gelijksoortig probleem wel even in een paar jaar zullen oplossen? Eén 'Marokkaanse' burgemeester hier en één 'Turkse' staatssecretaris daar veranderen ook niets aan het probleem. Zijn in de VS alle zwarten, alle gekleurden, alle Indianen, alle Latino's al 'ingeburgerd'?

Hoe zagen onze 'gevangenisbevolking' en onze misdaadcijfers er eigenlijk uit vóór de komst van Marokkanen en Antillianen? Waren toen ook al niet de laagst opgeleiden en de laagst betaalden oververtegenwoordigd?

donderdag 6 november 2008

Gelijk

Omdat ik een man, blank en hetero ben en geen handicap heb, heb ik nooit aan den lijve ervaren wat het betekent om gediscrimineerd te worden. De meeste oorzaken voor discriminatie - ras, geslacht en handicap - zijn niet of nauwelijks te verbergen. Homoseksualiteit kun je wel verborgen houden. Mensen kunnen hoogstens wat gaan vermoeden als een volwassen persoon nooit een partner (van het andere geslacht) heeft.

Hoewel ons land zeker nog niet vrij is van homodiscriminatie, is er sinds mijn jeugd op dat terrein heel wat verbeterd. Tot in de regering en het parlement komen we personen tegen die openlijk homo zijn. Er is geen werkvloer van enige omvang waar geen openlijke homo's voorkomen. Als eerste land ter wereld maakte Nederland het homohuwelijk mogelijk. Merkwaardigerwijze is er een groep waaronder homoseksualiteit nauwelijks schijnt voor te komen: de sporters.

In de Volkskrant las ik dat volgende week donderdag Louis van Gaal het eerste exemplaar van het boek 'Gelijkspel' in het Olympisch Stadion krijgt aangeboden. Na de overhandiging van het eerste exemplaar zal Van Gaal een toespraak houden waarin hij zijn visie geeft op het taboe van homoseksualiteit in de sport. Onderwijsminister Ronald Plasterk is ook bij de presentatie aanwezig. In het boek van de auteur Hubert ter Haar worden tien homoseksuele sporters geportretteerd. Dat is allemaal in deze tijd, zou je zeggen, niet zo merkwaardig. Op het eerste gezicht zou ik geneigd zijn te zeggen: "Wat moet ik met zo'n boek? Dat lijkt me net zo boeiend als de portretten van tien homoseksuele loodgieters of Kamerleden."

Merkwaardig is wel het volgende: De schrijver had moeite in contact te komen met diverse homoseksuele sporters, in alle takken van sport. 'In 95 procent van alle gevallen weigerde de sporter in kwestie om mee te werken. Vooral in mannelijke teamsporten als voetbal en hockey blijkt sprake te zijn van een groot taboe.' (Onderstreping toegevoegd.) Over het aantal homo's als percentage van de bevolking lopen de meningen uiteen van ruim 2 tot 10. Ik ga op het gemiddelde zitten: 6%. In één ronde eredivisievoetbal komen er minimaal 198 mannen het veld op. Statistisch gezien zouden daar dus zo'n 12 homo's bij zijn. Ik ken er geen een. (Ik heb ook nooit moeite gedaan er achter te komen. Het is immers totaal irrelevant.)

Ik ga er vanuit dat de auteur van het boek sporters in de hoogste regionen van de diverse sporten heeft benaderd, niet spelers in de de vierde klasse van een regionale afdeling. Dat zijn geen 'rolmodellen'. Zijn homoseksuele topsporters nou terecht bang voor discriminatie? Zij vinden kennelijk zelf van wel. Zegt dat iets over hun of zegt dat iets over (top)sporters in het algemeen? Topsport heeft te maken met voor het oog van 'de wereld' presteren. Vrouwen, joden, zwarten: ze doen in het algemeen gewoon mee. Gehandicapten ook, al doen ze het dan onder elkaar. Hoog tijd, lijkt me, voor een gedegen onderzoek naar het antwoord op de vraag: kun je pas topsporter worden als je homo's discrimineert?

woensdag 5 november 2008

Verandering

Het is intussen wel duidelijk: Barack Obama wordt de 44e president van de Verenigde Staten. Het hoofdthema in zijn verkiezingscampagne was "Change", Verandering. Wat gaat er de komende jaren veranderen? Dat hang niet alleen van Obama af. Er werden ook 35 (van de 100) senatoren gekozen en alle 435 zetels in het Huis van Afgevaardigden waren, zoals iedere twee jaar, beschikbaar. Een meerderheid van Democraten in beide huizen van het Congres plus een Democratische president zegt in Amerika nog niet zoveel. Anders dan in, bijvoorbeeld, Nederland, stemmen de fracties lang niet altijd als blok. Senatoren denken net zo hard aan het belang van de staat die zij vertegenwoordigen als aan het belang van de Verenigde Staten. Leden van het Huis van Afgevaardigden denken nog iets harder aan de belangen van het district dat zij vertegenwoordigen. Als zij de belangen van de kiezers in hun district niet goed behartigen, kunnen ze na twee jaar weer naar huis. De senatoren hebben zes jaar om te laten zien wat ze waard zijn. Van de 35 'open' senaatszetels zijn er momenteel 23 in handen van de Republikeinen, 12 van de Democraten. Momenteel hebben beide partijen er 49. (Er zijn twee onafhankelijken.)

Wat kan Obama allemaal veranderen met een nationale schuld van 10.000.000.000.000 (tien biljoen) dollar en een negatieve handelsbalans van rond de 60.000.000.000 (zestig miljard) dollar? Een naar Europese standaard aanvaardbare algemene ziektekostenverzekering kan hij de eerste jaren wel vergeten. Een grote belastingverlaging voor de middengroepen en lagere inkomens lijkt me er ook niet direct in te zitten. Waar hij mee zou kunnen beginnen is het beëindigen van de geldverslindende oorlogen in Irak en Afghanistan. Dit jaar alleen al is aan de oorlog in Irak 500 miljard dollar uitgegeven. Dat is ruim zeven keer de nationale begroting van Irak. Als ik de president van Irak was, zou ik zeggen: "Geef ons het geld maar." In het algemeen kunnen de uitgaven voor defensie in de VS wel een tandje lager. Wie zit er eigenlijk te wachten op dat rakettenschild in Tsjechië?

Meer dan ooit geldt voor Obama wat voor een vorige president een motto was tijdens zijn campagne: "It's the economy, stupid!" De VS kunnen voorlopig heel weinig veranderen, als ze niet eerst hun economie weer een beetje op de rails hebben. Ze zullen moeten leren dat vooral hun plaats op het wereldtoneel een beetje veranderd is. Ze zullen moeten leren dat overleggen tot meer resultaat kan leiden dan dicteren.

"Change" was niet meer dan een tamelijk holle campagnekreet. Barack Obama mag nu in veel opzichten duidelijk maken wat hij er precies mee bedoelde. Amerika is grondwettelijk een seculiere staat, maar net als veel prominente Amerikanen roept Obama te pas en te onpas: "God bless America." Ik heb een andere kreet voor hem: "May God help America to cross the bridge." ("God helpe Amerika de brug over.")

dinsdag 4 november 2008

Verkiezing

Vandaag wordt NIET de volgende president van de Verenigde Staten gekozen.

Zit ik hier nou ineens onzin te vertellen? Nee, ik vertel geen onzin. Vandaag gaan de Amerikanen naar de stembus om de 538 leden van het 'Electoral College' (EC; het Kiescollege) te kiezen. Ze kiezen voor een Democraat als ze willen dat Obama president wordt en voor een Republikein als ze vinden dat McCain het moet worden. Elke staat heeft in dat EC net zo veel leden als die staat leden heeft in het Huis van Afgevaardigden en de Senaat samen. Het District of Columbia (Washington en omgeving), dat niet tot een staat behoort, heeft drie leden. Hoe meer inwoners een staat heeft, hoe meer leden in het Huis van Afgevaardigden, dus hoe meer leden in het EC. (Van 55 voor Californië, veruit de grootste, tot drie voor Wyoming en nog enkele kleintjes. In de Senaat heeft iedere staat twee leden.) Op 15 december a.s. (de eerste woensdag na de tweede maandag van december) kiest het EC de president en de vicepresident. Maakt dat wat uit dan?

Toen Al Gore het in 2000 opnam tegen George W. Bush, stemden meer mensen op Democratische kiesmannen dan op Republikeinse. Gore kreeg dus meer stemmen van het volk dan Bush, maar in het EC had Bush meer stemmen en hij werd president. Dat zou deze keer net zo makkelijk kunnen gebeuren. Hoe kan dat nou?

Van de 50 Amerikanse staten stemmen er in het EC 48 volgens het principe 'winner takes all'. (Alleen Maine en Nebraska wijken af, maar die kiezen resp. slechts 4 en 5 leden voor het EC.) Dat betekent bijvoorbeeld dat wanneer in Californië 27 leden van het EC voor Obama zijn en 28 voor McCain, toch alle 55 in het EC voor McCain stemmen. Kleine verschillen in aantallen stemmen in een aantal grote staten met veel kiesmannen kunnen dus leiden tot grote verschillen in het EC. In de tabel hieronder heb ik dat wat versimpeld en overdreven weergegeven.

In 2000 kreeg het Amerikaanse volk daardoor niet de president die de meerderheid wilde.

Thomas Jefferson, de schrijver van de Amerikaanse Onafhankelijkheidsverklaring, noemde dit kiessysteem al meer dan tweehonderd jaar geleden "the most dangerous blot on our Constitution" (de gevaarlijkste vlek op onze Grondwet). Hij had een vooruitziende blik, want het heeft de wereld opgezadeld met acht jaar George W. Bush en de zijnen. Er is verschillende keren geprobeerd de Amerikaanse Grondwet zo te wijzigen dat de president rechtstreeks door het volk gekozen wordt. De daarvoor benodigde meerderheid (tweederde van het aantal stemmen in het Congres en driekwart van het aantal staten) is nog nooit gehaald, met name omdat de kleinere staten daartegen zijn. De Amerikanen zijn erg trots op hun democratische syteem.

maandag 3 november 2008

Meerderheid

Als de Amerikaanse president in Nederland zou worden gekozen, kon Barack Obama rustig gaan slapen. Tachtig procent van de Nederlanders zou op hem stemmen. Dat is een meerderheid waar menig Nederlands politicus jaloers op zou zijn.

Ik vermoed dat niet veel Nederlanders heel erg goed op de hoogte zijn van de programma's van de Nederlandse politieke leiders. Nog veel minder Nederlanders zullen op de hoogte zijn van de programma's van Barack Obama en John McCain. Waar komt dan die overweldigende meerderheid van Obama vandaan?

Dan nog een vraagje. Eén Amerikaanse president is niet door het volk gekozen, ook niet als kandidaat voor het vicepresidentschap. Welke president was dat?

zondag 2 november 2008

Narrig

De benoeming van Ahmed Aboutaleb tot burgemeester van Rotterdam is rond. Da's fijn, want nu hebben we weer de tijd om lekker allerlei (partij)politieke robbertjes te gaan uitvechten die daarmee samenhangen. Wie heeft er 'gelekt' uit de vertrouwenscommissie van de gemeenteraad? Of is er toch uit 'Den Haag' gelekt? Waarom wist Jan Peter pas op het allerlaatste moment - en dan nog via via - dat iemand van 'zijn' ploegje naar die functie gesolliciteerd had?

Ik ben er geen voorstander van dat een burgemeester via een referendum gekozen wordt. Ik geloof niet in het principe 'vox populi vox dei'. Dat betekent niet dat ik vind dat een gemeenteraad vanzelfsprekend een betere beslissing kan nemen dan 'het volk'. Ook de stem van de gemeenteraad is niet gelijk aan de stem van God. Maar als AkzoNobel of Philips een nieuwe voorzitter van de Raad van Bestuur nodig hebben, schrijven ze ook geen verkiezing door het voltallige personeel uit.

Het enige waar ik bezwaar tegen heb is het feit dat zo'n burgemeestersbenoeming in het geheim plaatsvindt. We hoorden pas dat Aboutaleb gesolliciteerd had toen zijn voordracht al helemaal rond was en dus in feite zijn benoeming. Het was een publiek geheim dat Gerd Leers, burgemeester van Maastricht, graag zou 'promoveren' en dat het CDA het heel fijn gevonden zou hebben als hem dat gelukt was.

Wat zou er nu tegen geweest zijn dat beide heren in alle openheid gesolliciteerd hadden? Beiden zijn in het algemeen gerespecteerde bestuurders. Voor bestuurders is het burgemeesterschap van Rotterdam een uitdagende en aantrekkelijke functie. Niemand zou zich erover verbazen dat zij die baan ambieerden. Natuurlijk, ze hadden allebei al een mooie baan, maar er zijn meer mensen met een mooie baan die naar een andere, volgens hun nog mooiere, baan solliciteren. Daar kijkt niemand van op. Ja, er kan er maar eentje benoemd worden. Dat werd dus Aboutaleb. Is er nu iemand die denkt dat Gerd Leers een flapdrol is, totaal ongeschikt voor die functie? Dat denkt niemand. En als Gerd Leers het geworden was, had dat wat afgedaan aan de kwaliteiten van Ahmed Aboutaleb?

In dit land blijft niets lang geheim. ('Three can keep a secret, if two of them are dead.') 'Het volk' wordt pas narrig als er in achterkamertjes, achter gesloten deuren dealtjes worden gemaakt over iets heel normaals als het benoemen van een burgemeester. Het CDA zit nu te kniezen omdat in geen van de vijf grootste steden één van hun burgemeester is. En door al die financiële toestanden krijgt Wouter Bos veel te veel aandacht, volgens het CDA. Dan wordt het weer tijd voor politiek gezeur en gezever. Daarom houden mensen niet van 'de politiek'.

zaterdag 1 november 2008

Integer

'Zonder namen te willen noemen' wijst Wellink op een topbankier die achteraf aangaf niet te weten wat subprime was, terwijl zijn bank miljoenen op deze Amerikaanse rommelhypotheken verloor. Ja, sorry hoor, die kredietcrisis blijft me bezighouden. En Trouw (en alle andere kranten) blijven erover schrijven. Trouw wil trouwens wel die naam noemen: Michael Enthoven, voormalig topman bij zakenbank NIBC. Dat "voormalig" lijkt me wel logisch, toch? Maar wat lees ik dan een een paar woorden verder? Hij is "tegenwoordig voor minister Wouter Bos commissaris bij ABN Amro."

Wouter nationaliseert dus ABN Amro. Iedereen blij. Dan gaat Wouter zoeken naar iemand die namens hem toezicht gaat houden op wat de Raad van Bestuur van die bank de komende tijd allemaal gaat uitspoken. Daar neem je niet de eerste de beste voor. En bij wie komt Wouter dan uit? Bij iemand die in zijn vorige baan in het bankwezen niet wist waar hij het over had! Wat voor signaal geeft Wouter hiermee eigenlijk af? Michael heeft dan wel een foutje gemaakt, maar het blijft een topman?

Noud Wellink sprak op een symposium over integriteit. Zo'n symposium wordt in het algemeen bijgewoond door mensen die redelijk hoog op de maatschappelijke ladder staan. Weten die dan nog steeds niet wat integriteit precies is? Die hebben toch een nette opvoeding en op zijn minst een voltooide hbo-opleiding achter de rug? Heeft daarbij niemand precies geleerd hoe je je eerlijk en onkreukbaar moet gedragen? Waarom doen we dan zo moeilijk over die kutmarokkaantjes die zelfs hun vmbo-opleiding niet afmaken? Weten die veel hoe het precies hoort. Die krijgen geen uitnodiging voor een symposium.

Wellink zei nog wat moois: "In de top was onvoldoende kennis aanwezig, maar ik denk niet dat in Nederland bestuurders willens en wetens rotzooi hebben verkocht." Want waar zat het probleem? Bij de lagere regionen bij banken! "Daar zitten werknemers recht tegenover de klant. Er is op de werkvloer te vaak niet integer gehandeld." Mag ik weer even in herhaling vallen? In de top zitten mensen die een zeer hoog salaris krijgen, want anders krijg je die topmensen niet. In die top, blijkt nu, is onvoldoende kennis aanwezig en moeten ze nog altijd bijleren over integriteit. Ja, kijk, als de top al niet weet wat integriteit inhoudt, hoe moet de werkvloer dat dan weten? Die werkvloer zag alleen nog maar het bonussysteem dat in de volledige organisatie van banken is doorgevoerd. En wie had dat bonussysteem ingevoerd? Was dat niet de Raad van Bestuur?

Zal ik het nog een keer zeggen? Er zijn, vrees ik, nogal wat mensen die, als ze een extra centje kunnen verdienen, het niet zo nauw nemen met onkreukbaarheid en eerlijkheid, met integriteit dus. Ze weten verdomd goed dat ze niet helemaal integer handelen, maar de bonus lokt. Ze doen het willens en wetens, op de werkvloer en net zo hard aan de top.

Nog één uitspraak van Noud Wellink: "Er is sprake geweest van veel domheid, onvoldoende inzicht en kritisch vermogen in de top van de banken." Er is dus hoop voor ieder van ons: met veel domheid en onvoldoende inzicht en kritisch vermogen kun je nog altijd de hoogbetaalde top bereiken. Je moet alleen geen last hebben van integriteit.