zondag 25 juni 2017

EENZAAM

Ruim 60 procent van de 75-plussers voelt zich vaak alleen. Dit heeft allereerst te maken met partnerverlies. Veel ouderen zijn weduwe of weduwnaar en drinken hun kopje koffie tegenover een lege stoel. Aldus Het PAROOL.

Al bijna 21 jaar voel ik me niet alleen, ik ben alleen. 'Alleen' in de zin van 'geen vaste partner'; ook geen (serie) losse partners overigens. Ik schreef hier al eens: "Ik ben het merendeel van de tijd ALLEEN, maar ik ben NIET EENZAAM.'Alleen zijn' is een fysieke toestand: er zijn geen (bekende) mensen om je heen. Je kunt dus alleen zijn in de supermarkt, in de tram en (wat mij vaak, uit vrije wil, is overkomen) in de kroeg. Ik heb er geen enkele moeite mee alleen 'op vakantie' te gaan." Eenzaamheid is, naar mijn idee, een emotie, een gevoel dat je nauwelijks of geen banden hebt met anderen, met name dierbaren (partner, kinderen, familie, vrienden). Heel vervelend natuurlijk, maar aan emoties kun je iets doen.

Eenzaamheid is een groeiend probleem in Amsterdam, dat ook oneerlijk is verdeeld. Afkomst, opleiding en leeftijd spelen een rol. Ik ben het merendeel van de tijd ALLEEN, maar ik ben NIET EENZAAM.

Amsterdam groeit en anonimiseert. Veel mensen kunnen het tempo van alle veranderingen niet meer bijbenen. "Ze voelen zich in mindere mate deel van de samenleving," zegt Van Tilburg (hoogleraar aan de VU en gespecialiseerd in eenzaamheid). Dat veroorzaakt woede, denk aan de boze witte man. En eenzaamheid. (...)

"Met een kop koffie redden we het niet," zegt Maarten Poorter, gemeenteraadslid van de PvdA. Hij gaf de aanzet tot een gemeentelijke aanpak van eenzaamheid, waarvoor jaarlijks 1 miljoen euro wordt uitgetrokken. (...)

Amsterdam gaat de komende jaren 50.000 woningen bouwen. Wat van Tilburg betreft, moet de nieuwbouw gericht zijn op ontmoeting: een plek waar mensen elkaar tegenkomen. Een ruimte om feesten te geven, een extra kamer in complexen om logés te ontvangen. Een gezamenlijke tuin.
(Onderstreping toegevoegd.)

In het complex (seniorenwoningen) waarin ik woon bevinden zich 290 appartementen. Ik vermoed dat tenminste de helft daarvan door alleenstaanden bewoond wordt. Er is een gemeenschappelijke ruimte. Toen ik er net woonde, was daar één maal per maand, op een zondagmiddag, gelegenheid elkaar te ontmoeten bij een drankje en een hapje. Dat gebeurt niet meer. Er is een gemeenschappelijke tuin. Daar zie ik nooit iemand. Wonen in dit complex uitsluitend alleenstaanden die door "afkomst en opleiding" niet geneigd zijn tot eenzaamheid?

Eenzaamheid neemt toe naarmate de leeftijd vordert. Ruim 60 procent van de 75-plussers voelt zich vaak alleen. Dit heeft allereerst te maken met partnerverlies. Veel ouderen zijn weduwe of weduwnaar en drinken hun kopje koffie tegenover een lege stoel. Die lege stoel valt me nooit zo op. Ik zie de monitor van mijn laptop, de bladzijde van een boek of mijn e-reader, of de tv. Die lege stoel staat er trouwens ook als ik eet. Als ik een avond ben weggeweest, kom ik in een leeg huis. Dan kan ik gaan zitten miezeren, maar wat schiet ik daarmee op?