zondag 30 november 2014

Stekkeren

Omdat ik geen kinderen heb grootgebracht en geen kleinkinderen heb en mijn eigen jeugd ver in het verleden ligt, weet ik niet zo goed (meer) wat kinderen leuk vinden.

Een tv-commercial van Mitsubishi voor de Mitsubishi Outlander PHEV X-line  begint met beelden van een schoolklas. De juf vraagt de kinderen voorbeelden van goed omgaan met het millieu. Er zijn al twee voorbeelden gegeven: 'TV uitzetten' en 'Kort douchen'. Dan komt 'Wouter' met 'stekkeren'. Juf heeft geen idee wat hij bedoelt.

In het volgende beeld zie je Wouter in in de Mitsubishi van paps stappen. Na een tijdje vraag Wouter aan paps: "Mag ik stekkeren?" Als de auto gestopt is blijkt de Mitsubishi Outlander PHEV X-line een elektrische auto te zijn. Met stekkeren bedoelt Wouter dat hij de stekker van de auto in het stopcontact mag steken.

Je kunt mij veel wijsmaken, maar niet dat een normaal kind van basisschoolleefttijd, zeg groep 7 of 8, het boeiend, leuk of spannend vindt een stekker in een stopcontact te steken. Het huis waarin hij woont sterft van de apparaten met stekkers. De meeste, TV, koelkast, magnetron, om er enkele te noemen, zijn constant met het elektriciteitsnet verbonden, maar zijn Xbox, zijn smartphone zal hij toch van tijd tot tijd moeten stekkeren. Al zij waarschijnlijk zeggen dat hij het apparaat moet opladen. Het woord stekkeren zal hij naar alle waarschijnlijkheid niet kennen. Officieel bestaat het woord niet. Het komt niet voor in de Woordenlijst Nederlandse Taal (het Groene Boekje).

zaterdag 29 november 2014

Verbod

Het zou me niet verbazen als Wilders binnenkort gaat voorstellen het Wilhelmus te vervangen door het volkslied dat we tot 1933 zongen:
Wien Neerlandsch bloed door d'aderen vloeit,
Van vreemde smetten vrij,
Wiens hart voor land en koning gloeit,
Verheff' den zang als wij:
Hij stell' met ons, vereend van zin,
Met onbeklemde borst,
Het godgevallig feestlied in
Voor vaderland en vorst.
En zo volgen er nog zeven coupletten.

Vooral de eerste twee regels zullen Wilders c.s. bevallen. Die moeten er immers niet aan denken dat er moslimbloed door Nederlandse aderen zal gaan vloeien.

Wat het PVV-kamerlid De Graaf deze week naar buiten bracht ging zelfs de Telegraaf te ver: Het extremisme van de PVV lijkt geen grenzen te kennen. Met het pleidooi om alle moskeeën in Nederland te sluiten, plaatst de partij van Geert Wilders zichzelf buitenspel in de democratische rechtsorde. (...) Onaanvaardbaar en ronduit verwerpelijk. Kamerlid De Graaf overgoot zijn betoog tegen de islam ook nog eens met bewoordingen die fascistoïde associaties oproepen. (...) De PVV is de afgelopen jaren steeds verder geradicaliseerd. Het voeden van onverdraagzaamheid en vreemdelingenhaat is daarbij de leidraad geworden van deze politieke hooligans. Nou, dat liegt er niet om.

Hoe walgelijk de opvattingen van Wilders en zijn vriendjes ook zijn, andere partijen zijn inmiddels al een stukje in zijn richting opgeschoven. Tijdens het kamerdebat, waarin PVV-er De Graaf die walgelijke opvattingen verwoordde, tekende zich, las ik in Trouw, een kamermeerderheid af voor een verbod op partijen die de sharia willen invoeren. Het CDA diende een motie in, die ook ondertekend werd door VVD en PVV. Ook SGP en ChristenUnie voelen er wel wat voor. Minister Asscher zei serieus te willen onderzoeken of het voorstel juridisch mogelijk is. Voor de Kerst belooft hij duidelijkheid. Hoe ver kun je gaan als PvdA-minister? Was het nu echt zo moeilijk om meteen te zeggen dat hij er niet over peinsde zoiets te gaan onderzoeken?

Let wel: er is momenteel geen enkele partij in Nederland die de sharia wil invoeren; er valt dus niets te verbieden. Volgens het CBS is momenteel 1 op de 10 Nederlanders van allochtone afkomst, inclusief een belangrijk deel van de Koninklijke Familie. Dat zijn niet allemaal moslims. Ik gok erop dat 1 op de 9 moslim is. Als alle stemgerechtigde moslims bij Tweede Kamerverkiezingen zouden stemmen op een moslimpartij die de sharia wil invoeren, zou die partij 17 zetels verwerven. Probeer daarmee maar eens de sharia in te voeren.

Op 18  maart 2015 gaan we Provinciale Staten kiezen, die op hun beurt de Eerste Kamer gaan kiezen. Best belangrijke Statenverkiezingen dus. Dan mag je als CDA, VVD, PvdA, ChristenUnie en SGP toch wel een beetje inspelen op de door de PVV aangewakkerde, en totaal overbodige moslimangst? ('Wij zijn ook tegen de sharia!') Iedere stem is er één, toch?

vrijdag 28 november 2014

Lang

Nou duren tenniswedstrijden weer te lang. Een groot deel van het (tv-)publiek wil niet een paar uur wachten tot de winnaar van een wedstrijd bekend wordt. Dus zinnen de sponsors (en dus de organisatoren die van de centjes van de sponsors afhankelijk zijn) op nieuwe regeltjes waardoor de wedstrijden eerder beëindigd kunnen worden, bijv. een set die niet uit 6 maar uit 4 games bestaat. Tijdens de 'Australian Open', die op 19 januari a.s. van start gaat, zal een proefwedstrijd volgens nieuwe regels gespeeld worden tussen Roger Federer en Lleyton Hewitt.

Bij golfen moet je soms wel een paar dagen wachten voor je weet wie een tournooi gewonnen heeft. (Het 'KLM open' nam dit jaar twee weekends in beslag.) Dat kan stukken korter. Om te beginnen kan het aantal holes  (nu 18, als ik het wel heb) teruggebracht worden tot pakweg 5. Als je de holes een stuk groter maakt, wordt het 'putten' behoorlijk makkelijker. Al die 'bunkers' en waterpartijen maken het ook alleen maar lastiger. Ze leiden tot nadenken en dus tot vertraging.

De grote wielerrondes (Tour de France, Giro en Vuelta) worden een stuk boeiender als je de 'vlakke' etappes niet langer dan een kilometer of vijf laat zijn. Al die soms meer dan 200 kilometers daarvóór worden immers alleen maar gebruikt om een groepje koplopers een voorsprong te laten nemen en die vervolgens weer in te lopen.

Een voetbalwedstrijd kun je in een uur afwikkelen, als je die vent uit het veld haalt die de wedstrijd af en toe hinderlijk onderbreekt door op een fluitje te blazen.

Bij de athletiek is niet voor de niets de 100 m het 'koningsnummer', niet de marathon, maar die marathon wordt vaak van begin tot eind nog live uitgezonden.

Het handigste is natuurlijk directe uitzendingen helemaal af te schaffen en ons te beperken tot samenvattingen. Als ik op zaterdag en zondag in een uurtje vier of vijf samenvattingen van voetbalwedstrijden kan zien, is dat voor mij ruim voldoende. Vaak is de kwaliteit van een voetbalwedstrijd toch niet van het niveau waar je anderhalf uur naar wilt kijken.

donderdag 27 november 2014

Groen

Ik wist niet eens dat hij bestond, maar ik las erover in Trouw: een 'Groene Vakantijlijst'. Dat is een lijst met vakntiebestemmingen. "De lijst is samengesteld op basis van zes criteria die alleen betrekking hebben op de duurzaamheid van de bestemming zélf", zegt Paul Peeters, lector Duurzaam Toerisme en Transport van de Hogeschool in Breda. "Maar die bepaalt maar voor een klein deel het groengehalte. De reis er naartoe is veel belangrijker." Veel van die bestemmingen, bijvoorbeeld van nummer één op de lijst, de Azoren, de 'groenste' bestemming dus, worden met een vliegtuig bezocht en vliegtuigen zijn niet echt 'groen'. DeAzoren zouden pas terecht de groenste besteming genoemd mogen worden als je erheen ging zwemmen, roeien of zeilen. En ben je echt goed bezig dan huur je daar geen auto of brommer, tenzij elektrisch, maar beperk je je tot wandelen of fietsen.

Wil je je vakantie van volgend jaar echt groen houden, dan blijf je in Nederland en ga je met een tentje op een camping staan. Daarheen en van daaruit ga je wandelen of fietsen, of je trekt wandelend of fietsend van camping naar camping. Neem van mij maar aan dat je zo een goede en ook nog groene vakantie hebt.


woensdag 26 november 2014

Phishing

Op de site van Consuwijzer lees je er dit over: "Wat is phishing?
Phishing is een vorm van oplichting op het internet. De slachtoffers worden vaak via een e-mail benaderd. In de mail staat een link die het slachtoffer naar een valse website lokt. Zo'n e-mail lijkt te komen van een betrouwbare instantie, bijvoorbeeld een creditcardmaatschappij of een bank. Het verzoek van de oplichter is meestal om 'de inloggevens te controleren'."

Ik heb al aardig wat vormen van Phishing voorbij zien komen in mijn 'Ingekomen berichten', maar gisteren had ik weer een heel nieuwe:

incassogegevens

incassant

H&M Online Retail

kenmerk

8070546304544

datum

24-11-2014

omschijving

zie brief d.d. 14-11-2014

bedrag

EUR 167.40


H&M Online Retail schrijft heden het bovengenoemde bedrag af van uw betaalrekening.
Als u akkoord gaat met deze afschrijving dan hoeft u verder niks te doen.
Als u niet akkoord gaat met deze afschrijving dan kunt u de opdracht annuleren.
Hiervoor klikt u eenmalig op de volgende blokkadelink:

Het is eigenlijk best slim. Er staan eens een keer geen taalfouten in en wie wil er nou niet graag een onjuiste afschrijving voorkomen. Wat weer niet zo slim is: "zie brief d.d. 14-11-2014'. De meeste mensen zullen toch wel weten of ze recentelijk een brief hebben ontvangen.

Ik heb deze mail doorgestuurd naar 'valse-email.nl@nl.abnamro.com, omdat me eens verteld was dat ABN AMRO graag kennis neemt van dit soort berichtjes. Ze zullen er wel iets mee doen ook, vermoed ik. Ik neem aan dat de andere banken dit ook doen.

dinsdag 25 november 2014

Beleven

Bezoekersaantallen Amsterdamse musea rijzen de pan uit, 'kopt' Het PAROOL. Fijn voor de cultuur in het algemeen en die musea in het bijzonder.

Het totale aantal bezoekers van Amsterdamse musea is in tien jaar bijna verdubbeld. Hoe komt dat nou? De heropening van het Rijskmuseum heeft daaran behoorlijk bijgedragen. Belendende musea, het Stedelijk en het Van Gogh, pikten daarvan een graantje mee. Ook de crisis, waardoor meer mensen hun vakantie in eigen land doorbrengen, speelt mee.

Wat ik niet had kunnen vermoeden: Omdat de musea het met minder overheidssubsidie moeten doen, zetten ze steeds meer in op de beleving van de bezoeker (...) - experience is het nieuwe toverwoord. Gewoon naar schilderijen of sculptuuren kijken en die vervolgens 'mooi' of 'niet mooi' te vinden is er niet meer bij.

Wat ik onder 'beleving' of 'experience' moet verstaan wordt er in het artikel niet bij verteld en als iets een "toverwoord" is, zou je dat toch mogen verwachten. Het schijnt iets met doelgroepen te maken te hebben, want de musea bieden naast hun gewone tentoonstellingen speciale programma's voor kinderen, jongeren of yuppen.

Ik ga pas weer naar het Rijksmuseum als ze daar 'Frans Hals voor senioren' in de aanbieding hebben. En mocht er iets komen als 'Jan Steen voor witte werksters', dan zal ik een kaarje kopen voor de mevrouw die eens in de veertien dagen mij flat komt schoonmaken.

maandag 24 november 2014

Zorgkosten

Heb je afgelopen zaterdag de uitzending van Kassa gezien? Het ging over de zorgverzekering. We mogen binnenkort weer van verzekeraar veranderen en die hebben flink hun best gedaan om het allemaal zo ingewikkeld mogelijk te maken. Het wemelt van de verschillende pakketten en bijbehorende premies.

Met enige weemoed dacht ik terug aan dat goeie, ouwe ziekenfonds. Ruim 60% van de bevolking was verplicht bij een ziekenfonds verzekerd. De premie was inkomensafhankelijk, dus wie het minst verdiende betaalde ook de laagste premie. Het verzekerde pakket was overal en voor iedereen gelijk.

Toen ik in de zestiger jaren bij de Ziekenfondsraad ging werken, werd me voorgehouden dat het Nederlandse ziekenfondssysteem veel beter was dan het Engelse van de National Health Service. De NHS immers was in handen van de staat. De kosten ervan maakten onderdeel uit van de nationale begroting. Het zou dus best zo kunnen zijn dat er gekozen moest worden tussen meer zorg of meer onderzeeërs. In feite gaat het hier momenteel niet anders. Bij het vaststellen van de belasting en de premies voor de sociale verzekeringen kijkt de regering naar de totale 'lastendruk': als de premies omhoog moeten, moet de belasting maar wat minder omhoog.

Toen de ziektekostenverzekering een volksverzekering werd, werd er ook besloten tot 'marktwerking'. Dat zou kostendrukkend werken. Tot nu toe is er nauwelijks een jaar voorbij gegaan waarin de premie en/of het eigen risico niet steeg, Iedereen, behalve de fracties van de PvdA en VVD in het parlement, houdt zijn hart vast over wat na 1 januari 2015 met de zorg voor ouderen gaat gebeuren. Nu de gemeenten voor een groot deel van de zorg verantwoordelijk worden is de kans niet denkbeeldig dat de inwoners van de ene gemeente meer rechten hebben dan de inwoners van de andere gemeente. Verhuizen naar een andere gemeente zou wel eens voordelig kunnen zijn. Je zou ook kunnen overwegen naar Engeland te verhuizen.

zondag 23 november 2014

Presentator

Het begint een soort traditie te worden: eens in de zoveel jaar komt de overheid met plannen om de Nederlandse Omroep te hervormen. Het is me nooit opgevallen dat door die veranderingen de kwaliteit van de programma's toenam, maar dat zal wel weer aan mij liggen.

Sander Dekker, de huidige staatssecretaris van omroepzaken kwam ook met zo'n plan: onafhankelijke tv-producenten en maatschappelijke organisaties zouden de concurrentie met de huidige omroepen moeten aangaan. Een soort marktwerking, zeg maar.

Het spreekt vanzelf dat de bestaande omroeporganisaties niet staan te trappelen bij de plannen van Sander. Een uitgesproken tegenstander is Omroep Max, bij monde van zijn opricter en directeur Jan Slagter.

Als ik Slagter zie en hoor pleiten voor het vasthouden aan de bestaande structuur (en dat we daarom met ons allen lid van Max moeten worden), heb ik toch steeds het gevoel dat het bij hem om meer gaat. Jan is niet alleen directeur, hij is niet van de tv weg te slaan: hij is ook nog eens presentator van o.a. 'MAX Maakt Mogelijk', 'MAX Geheugentrainer', 'Missie MAX', 'MAX Proms'. Ik weet niet of hij daarvoor extra betaald wordt, maar je krijgt toch het idee dat Max er vooral is om Slagter op tv te krijgen. Inderdaad: MAX maakt mogelijk, maar als andere organisaties zendtijd krijgen, wordt er minder mogelijk voor Slagter

zaterdag 22 november 2014

Amsterdam

Het zal de trouwe lezers van Beggartalk niet ontgaan zijn dat ik een enthousiaste Amsterdammer ben. Maar er zijn ook Amerikanen die van Mokum houden. De Amerikaanse websiet 'BuzzFeed' geeft

46 Reasons You Should Never Leave Amsterdam

Ga er maar eens voor zitten!

vrijdag 21 november 2014

Sukkel!

Het is in Amerika een bekende uitspraak die aan diverse personen wordt toegeschreven: "There's a sucker born every minute." (Er wordt elke minuut een sukkel geboren.) Onder professionele oplichters wordt een zogenaamde 'sukkellijst' gehanteerd. Recentelijk besteedde 'Opgelicht?!' of 'Radar' - dat weet ik niet precies meer - er aandacht aan en ik las er ook over in het Brabants Dagblad. Je komt op die lijst, als je veel geld hebt en nog meer wilt hebben en er dus intrapt als een crimineel je een aantrekkelijk ogende belegging voorhoudt en er vervolgens met jouw centen vandoor gaat. Een beetje sukkel is al gauw tienduizenden euro kwijt.

Nederlanders die gisteren een brief van de Autoriteit Financiële Markten (AFM) op hun deurmat vonden, moeten zich zorgen maken.

Zij staan op een zogeheten ‘sukkellijst’ van 750 landgenoten die vatbaar zijn voor beleggingsfraude door zogeheten boiler rooms. Het is voor de eerste keer dat AFM een dergelijke lijst -‘de term sukkellijst komt niet van ons’ - in handen krijgt. De betrokkenen wordt op het hart gedrukt niet in zee te gaan met boiler rooms. Dat zijn criminele organisaties die mensen het hoofd op hol brengen met gehaaide verkooppraatjes over schitterende rendementen. Het gaat echter om beleggingen in nepaandelen van bedrijven die aan niet gereguleerde beurzen staan. De koers van die aandelen wordt door de criminelen gemanipuleerd. „Ze zoeken mensen uit met veel vermogen of ondernemers die geld hebben na de verkoop van hun bedrijf. Vergis je niet, er staan ook advocaten en notarissen op de lijst. Het zijn niet de domsten die er in trappen,” zegt woordvoerder Marcel Proos van AFM. Wie er op de lijst staan, wil hij niet zeggen. Hooguit wil AFM kwijt dat de lijst bijvangst is uit crimineel onderzoek.

Natuurlijk ben ik tegen elke vorm van crimineel gedrag, maar het lukt me niet enig medelijden te hebben met deze sukkels. Ik heb namelijk het idee dat dit soort sukkels, die geen ander doel voor ogen hebben dan nog rijker te worden dan ze al zijn, voor een belangrijk deel verantwoordelijk zijn voor de financiële crisis waarin we een aantal jaren geleden terecht kwamen. Oplichters op de schaal van die boiler rooms kunnen alleen maar bestaan dankzij sukkels die liever niet door hard, eerlijk werk, maar slapende rijk willen worden. Ze kunnen weten dat die "schitterende rendementen" in de harde werkelijkheid maar weinig voorkomen. Als ze het luchtje dat eraan zit niet willen ruiken, verdienen ze geen andere naam. SUCKER!

donderdag 20 november 2014

Cadeau

Op 18 oktober jl., Boukjes zeventigste geboortedag, maar niet verjaardag, schreef ik hier dat ik mezelf een cadeau had gegeven. Er moest alleen nog aan gewerkt worden. Eergisteren werd me verteld dat de werkzaamheden waren afgerond en gisteren heb ik het opgehaald. Het is een armband. Waarom een armband?

Voor Boukjes vijftigste verjaardag had ik een sieraad laten ontwerpen door een Haagse edelsmid. Het hing aan een halsketting en zag er ongeveer zo uit:

Dat gele was goud, het grijze bewerkt zilver; het groene steentje was een toermalijn.

Na Boukjes overlijden wilde ik het sieraad niet ergens in een laatje laten liggen. Door dezelfde edelsmid heb ik het in een armband laten verwerken, die ik elke dag droeg.

Een aantal jaren geleden bracht ik de jaarwisseling door bij mijn zus in Weesp, samen met mijn andere zusje. Op Nieuwjaarsdag ging ik naar huis. Toen ik bij Amsterdam Centraal op tram 13 stond te wachten, realiseerde ik me ineens dat ik de armband niet meer om had. Er zat een sluiting aan die naar mijn mening nauwelijks toevallig kon los gaan en alleen een heel slimme zakkenroller zou hem ongemerkt kunnen losmaken. Maar ik was hem wel kwijt en dat vond ik heel erg. Ik huil niet zo gauw, maar toen wel.

Misschien had ik die armband opnieuw kunnen laten maken, maar dat voelde niet 'echt'. Toch wilde ik wel weer een nieuwe, naar Boukje 'verwijzende', armband, maar hoe zou die eruit moeten zien? Ik zat er niet dagelijks over te dubben, maar af en toe had ik wel een idee, dat ik een tijdje later weer verwierp. Tot ergens in afgelopen september. Toe kreeg ik een idee dat me na een tijdje nog beviel. Ik ging googelen op 'edelsmid' en 'Amsterdam-Noord' en kwam zo terecht bij Barbara van Schajik. (Dat is geen typefout, zo schrijf je die naam echt, met ji.) In goed overleg kwamen we tot een definitief ontwerp.

En zo ziet hij er dus uit:


(De foto's zijn door Barbara gemaakt.) 

De armband is van zilver, het portret van Boukje is, computergestuurd, in wit goud gegraveerd. Het blauwe steentje is een saffier, het gele korund (familie van de saffier, of eigenlijk is de saffier lid van de familie korund, waartoe ook de robijn behoort).

Ik ben heel blij met mijn nieuwe armband, want hij is precies geworden wat mij voor ogen stond, met dank aan Barbara.

woensdag 19 november 2014

Verhuizen

Nee, ik ga niet opnieuw onverwacht verhuizen. Het PAROOL had een artikel dat mij terug deed denken aan mijn jonge jaren, de jaren zestig van de vorige eeuw. De grootste boekhandel van Nederland, Scheltema, verhuist na veertig jaar terug naar het Rokin. De winkel vertrekt in de eerste helft van 2015 vanaf de huidige plek aan het Koningsplein naar het nieuwe onderkomen. Scheltema komt pal naast de uitgang van de toekomstige Noord-Zuidlijn te zitten. (...) Scheltema huisde van 1885 tot 1975 ook al op het Rokin, toen nog onder de naam Scheltema & Holkema's Boekwinkel.

Ik heb gedurende de jaren '65 - '68 bij Schel en Hol, zoals wij het noemden, gewerkt en met heel veel plezier. Het enige wat tegenviel was het salaris. In die jaren werd de Wet op het minimumloon ingevoerd. Dat betekende voor mij een salarisverhoging.

Schel en Hol was een wetenschappelijke boekhandel, gespecialiseerd in medische boeken. Dat leverde veel klandizie op van medische speicialisten in het Binnengasthuis dat vlak daarbij was gevestigd. Het Binnengasthuis was het Academisch Ziekenhuis van de Universiteit van Amsterdam. Met het Wilhelmina Gasthuis fuseerde het later tot het AMC. Ook veel medische studenten kwamen hun studieboeken aanschaffen bij Schel en Hol. September, begin van het academisch jaar, was daarom altijd een zeer drukke maand.

Toen ik begon bij Schel en Hol was het nog usance dat bestelde boeken gratis bezorgd werden, binnen de grachtengordel door een al wat oudere man op een transportfiets, daarbuiten per post. In 'mijn tijd' werd besloten de bezorgkosten door te berekenen aan de klanten. Dat leidde tot een storm van protesten. Veel vaste klanten waren medisch specialisten en wat verdienden die nou helemaal?

De winkel zat op de hoek van het Rokin en een steeg naar de Kalverstraat. Ook aan die zijde waren er etalages. We hebben een keer die etalages vol gelegd met 'winkeldochters', waarvan we er nog aardig wat verkocht hebben.

Op het Rokin, dichter bij de Munt, bevond zich nog een goede boekhandel, Urbi et Orbi, die zich specialiseerde in boeken over filisofie en religie. Daar werkte een zeer fraaie verkoopster, op wie ik hevig verliefd was geworden en met wie ik bijna dertig jaar zeer gelukkig ben geweest. Ik kwam er overigens pas achter dat zij daar werkte, nadat ik haar, bij een feestje op Texel, had ontmoet. Wij lunchten altijd samen bij een coffeeshop op het Rokin, waar toen nog geen soft drugs, maar koffie verkocht werd.

Omdat de salarissen nogal laag waren, was er aan het eind van het geld vaak nog een hoop maand over. Mijn collega's en ik haalden dan geld uit de kassa. Niet stiekem, we prikten ergens een briefje op met onze naam en het bedrag. De boekhouder verzamelde die briefjes en verrekende de bedragen met het salaris. We begonnen elke nieuwe maand dus sowieso met een financiële achterstand. Een lichte compensatie werd gevormd door het feit dat wij boeken konden kopen met een korting van 30%. Aan de omvang van mijn boekenvoorraad is dat nog altijd te merken. Vooral ook omdat Boukje tot 1974 in de boekhandel bleef werken.

Als Schel en Hol eenmaal verhuisd is en de Noor-Zuidlijn functioneert eindelijk, zal ik er weer vaker komen. Ik woon immers vlak bij het beginpunt van die lijn. Ik rijd er met mijn scoormobiel naartoe, rijd ermee de metro in en stap bij Schel en Hol voor de deur weer uit. Is die Noord-Zuidlijn toch nog ergens goed voor.

dinsdag 18 november 2014

Positief

Gisteren had ik een mevrouw op bezoek van de MOzaak. Zij gaat de gemeente adviseren over mijn aanvraag voor een scootmobiel. Zij vroeg uiteraard naar mijn fysieke toestand en de reden voor mijn aanvraag. Ik heb de vragen naar waarheid beantwoord. Zij zei dat ze de gemeente positief zal adviseren. Natuurlijk is dat, benadrukte zij voor alle zekerheid, een advies, de gemeente beslist, maar meestal werd haar advies gevolgd.

Ik vermoed dat het al 2015 zal zijn voor ik daadwerkelijk op vier wieltjes zal voortkarren, maar ik kijk er vol verwachting naar uit.

maandag 17 november 2014

Allergie


In een column in de Volkskrant lees ik dat over een maand ieder restaurant over ieder gerecht moet vermelden of er pinda, noot, gluten, lactose, vis, ei, soja, schaaldier, weekdier, selderij, mosterd, sesamzaad, sulfiet of lupine in zit. Verandert de kaart daarvoor te vaak, dan moet er altijd iemand aanwezig zijn met een allergie-diploma.

Ik heb natuurlijk mazzel dat er, voor zover ik weet, geen enkel voedingsmiddel of -supplement is waarvoor ik allergisch ben en kan in een restaurant alles bestellen wat me lekker lijkt. Maar zo langzamerhand ga ik me toch afvragen hoe ver we willen gaan met onze regelgeving. Bij mij is ooit allergie voor katten, honden en paarden vastgesteld. Een paard kom ik zelden tegen, maar in de lift in de flat, waarin ik woon kom ik wel eens een hondje tegen. Een medebewoner kom ik wel eens tegen met een kat aan een riem. In het openbaar vervoer worden ook wel eens honden meegevoerd. Moet dat allemaar maar mogen?

Allergieën bestaan al wat langer dan dan al die theorieën die je tegenwoordig kunt lezen over wat je wel en niet moet eten. Iemand die allergisch is voor selderij weet dat en zal dus geen bak snert bestellen, want de kans is groot dat er knolselderij in zit.De meeste mensen met een allergie zulen daar, neem ik aan, zelf wel op letten.

Als het over te veel vet, zout en suiker gaat, beperkt de overheid zich tot het gevn van adviezen en voorlichting, waar een groot deel van de bevolking niets mee doet. Waarom ineens wel die strenge regels voor pinda's, noten en lupine?

zondag 16 november 2014

Achterban

Tot voor kort kenden maar weinig mensen de Tweede Kamerleden Kuzu en Öztürk. Ze waren vooral bekend bij hun eigen achterban: Nederlanders van Turkse afkomst. De PvdA zette ze graag op de kandidatenlijst voor de Tweede Kamer, want dat leverde veel 'Turkse' stemmen op.

Kuzu en Öztürk bedrijven, (schrijft de Volkskrant) zoals meer allochtone Kamerleden, een manier van politiek die in Nederland ongebruikelijk is: dicht bij hun eigen achterban, waaraan zij zich ook verplicht voelen. Ze kwamen in het nieuws toen ze uit de PvdA-fractie en uit de partij werden gezet vanwege hun kritiek op de het integratiebeleid van minister (en partijgenoot!) Lodewijk Asscher. Tegen de fractiediscipline ingaan ligt gevoeilig bij vrijwel alle partijen in ons parlement en zeker bij partijen die de regeringscoalitie vormen.In feite ben je geen volksvertegenwoordiger, maar een partijvertegenwoordiger. Het volk kan kiezen uit mensen die door partijen op hun lijstje zijn gezet. Je kunt je als individu kandidaat stellen, maar ik geef je niet veel, eigenlijk helemaal geen kans.

Op de NOS-website lees ik: Het partijbestuur (van de PvdA) wil dat de politici vaker in gesprek gaan met mensen thuis, op de werkvloer, bij bewonersinitiatieven, in wijken en buurten. Was dat nou niet precies wat Kuzu en Öztürk deden? Zeker, zij hebben hun eigen, specifieke achterban. Ze weten wat er onder die achterban leeft. Het lijkt me geen al te boude veronderstelling dat zij beter dan Asscher en de rest van de PvdA-fractie weten hoe er bij die achterban gedacht wordt over (onderdelen van) de integratieplannen van Asscher en dt zde daarom tegen waren. Wellicht had er wat beter naar ze geluisterd moeten worden.

zaterdag 15 november 2014

Dreiging

Wat we tegenwoordig 'jihadisten' noemen, waren aanvankelijk personen die naar Syrië vertrokken om daar met de 'rebellen' te vechten tegen het regeringsleger. Ik vermoed dat inmiddels bij 'jihadist' al heel snel een relatie gelegd wordt met IS, die een veel ruimere doelstelling heeft dan de Syrische rebellen en zo'n beetje alles en iedereen die niet tot de eigen gelederen behoort als doelwit voor dodelijke acties beschouwt. Inmiddels zijn 30 jihadisten naar Nederland teruggekeerd. Overheden maken zich grote zorgen. De Nationaal Coördinator Terrorisme bestrijding heeft het 'dreigingsniveau' gesteld op 'substantieel'. Dat betekent (ik citeer de website van de Nationaal Coördinator):
  • Er worden nieuwe trends en fenomenen waar dreiging vanuit gaat ontdekt
  • De kans dat een aanslag in Nederland zal plaatsvinden is reëel
  • Aanslagen vinden plaats in andere, met Nederland vergelijkbare landen
  • Radicalisering en rekrutering vinden op aanzienlijke schaal plaats
  • Nederland wordt geregeld genoemd in verklaringen van serieus te nemen terroristische netwerken
Bij mijn weten (maar ik kan best wat over het hoofd gezien hebben) heeft tot nu toe één teruggekeerde Syriëganger een aanslag gepleegd. Dat was die Fransman die bij een Joods museum in Brussel een aantal maanden geleden enkele mensen doodschoot. In Nederland hebben teruggekeerde Syriëgangers nog geen aanslagen gepleegd, maar met name de Haagse burgemeester Van Aartsen maakt zich gote zorgen en pleit voor allerlei maatregelen. Het Algemeen Dagblad schreef daaarover: Gemeenten kunnen het toezicht op teruggekeerde Syriëgangers en tegengehouden jihadisten niet meer aan. Burgemeester eisen hulp van het rijk. Zij willen dat deze mensen op een centrale locatie gedwongen worden behandeld tot zij geen gevaar meer vormen. Jihadisme is kennelijk een ziekte, die je therapeutisch moet aanpakken. In feite wordt de juihadisten, zonder rechterlijke tussenkomst, TBS opgelegd. Dat lijkt me geen correcte werkwijze in een democratische rechtstaat.

De Tweede Kamer reageert bezorgd op de noodkreet van de gemeenten. "De terugkeerders zijn wandelende tijdbommen, daar moet wat mee gebeuren," zegt CDA-leider Sybrand van Haersma Buma. "Heel zorgelijk dat Nederland krijgt voorgespiegeld dat alles onder controle is, maar dat burgemeesters met de handen in het haar zitten." Ik heb helemaal niet de indruk dat mij voorgespiegeld wordt dat alles onder de controle is. Van Aartsen beweert juist dat hij niets onder controle heeft. Het lijkt er meer op dat ik voortdurend door allerlei overheidsfunctiomarissen bamg gemaakt wordt. Dat lukt ze overigens niet.

Is de dreiging van  jihadisten tot nu toe imaginair, er is wel degelijk echte dreiging, waarover je nauwelijks iets hoort. Lees deze column uit Het Parool maar. Honderden lezers reageerden op de column van Roos Schlikker over haar moeder die werd lastiggevallen. Ouderen in de hele stad herkennen de straatintimidatie. (...) Bij Seniorenvereniging Sooj in de Jordaan horen ze vaak dergelijke verhalen. Over een tunneltje met hangjongeren waar ouderen niet meer langs durven, of over mensen die van hun scootmobiel worden getrokken. Over 'substantiële dreiging' gesproken. Zullen we daar eerst eens wat aan gaan doen?

vrijdag 14 november 2014

Intolerantie

Weet je wat ook heel erg is? Gluten. Als je echt een beetje wil meedoen, moet je snel een glutenintolerantie onwikkelen. De Nieuwe Revue bevat er een uitgebreid artikel over. Niet zeggen dat je een glutenallergie heb, want daaraan leidt slecht tussen de 0,5 en 1% van de bevolking en die moet door echt medisch onderzoek worden vastgesteld. Glutenintolerantie kan door iedere kwakzalver worden vastgesteld.

Dus geen gluten meer gebruiken (die vooral in granen zitten) en je in plaats daarvan toch vooral te voeden met een dieet van chia-zaad, goji-bessen en ander exotisch spul dat naast ‘gezond’ vooral ook reteduur is. Ook in Nederland heeft de glutenpolitie inmiddels vaste voet aan de grond gekregen, met Rens Kroes - ‘het zusje van Doutzen’ en health coach - als bekendste vaandeldrager. Op een korte homeopathische cursus na heeft Kroes geen enkele scholing op het gebied van gezondheid of voeding, maar dat belet haar niet in allerhande media haar waanzin ten toon te spreiden . Kijk, als je gelooft dat een zich 'health coach' noemend persoon iets kan bijdragen aan jouw fysiek welbevinden, dan ben je ook al gauw geneigd je ervan te laten overtuigen dat je aan glutenintolerantie lijdt.

Maar er is hoop voor iedereen: zoals alle voedselhypes zal ook de focus op gluten over een tijdje wel weer overwaaien. Verwacht althans Liesbeth Smit (voedseldeskundige). ‘De meeste van die trends volgen hetzelfde patroon. Het is nu eventjes superhip om op te scheppen over je ultragezonde lifestyle en de groene shake of hele avocado die je als ontbijt naar binnen hebt gewerkt. Terwijl het eigenlijk heel simpel is: als mensen de adviezen van het Voedingscentrum zouden opvolgen, kan 80 procent van het aantal gevallen van hartziekten worden voorkomen. Maar ja, we willen nieuw en sexy. Niet iets dat een tikkeltje saai is en al decennialang zijn doel heeft bewezen.’

Maar er is hoop voor iedereen: zoals alle voedselhypes zal ook de focus op gluten over een tijdje wel weer overwaaien. Verwacht althans Liesbeth Smit (voedingswetenschapper). ‘De meeste van die trends volgen hetzelfde patroon. Het is nu eventjes superhip om op te scheppen over je ultragezonde lifestyle en de groene shake of hele avocado die je als ontbijt naar binnen hebt gewerkt. Terwijl het eigenlijk heel simpel is: als mensen de adviezen van het Voedingscentrum zouden opvolgen, kan 80 procent van het aantal gevallen van hartziekten worden voorkomen. Maar ja, we willen nieuw en sexy. Niet iets dat een tikkeltje saai is en al decennialang zijn doel heeft bewezen.’

donderdag 13 november 2014

Zuiveren

Al maanden breken ze zich bij D66 het hoofd: hoe kunnen we als gedoger het kabinet laten struikelen zonder de zwartepiet te krijgen. (Onderstreping toegevoegd.) Ik las dit begin van een artikel in De Telegraaf. Ik ben niet verder gegaan met het artikel. Ik was stomverbaasd, sterker nog: geschokt, dat ze in een landelijke krant, die zo goed weet wat er onder 'het volk' leeft, zo'n onverbloemd racistisch stukje tekst durfden te plaatsen. Waarom roept een slecht gevolg van een mogelijke handeling of opstelling associaties op met onze zwarte medeburgers? Waarom is alles wat verkeerd afloopt hun schuld?

Gaan we nu eens beseffen dat die hele Zwarte Pietendiscussie nog maar het begin is van een discussie over het zuiveren van onze cultuur? We kunnen beginnen met onze taal.  De negerzoen is afgeschaft, geloof ik, maar de moorkop bestaat nog steeds. En we praten nog steeds over 'zwartboek', 'zwartgallig', 'zwart geld', 'zwartkijker', 'zwarthandelaar', zwartmaken', 'zwartrijders', 'zwartwerken', noem maar op. Zullen we daar ook eens een 'regenboog' op loslaten? 'Witwassen' kennen we al. Een goed begin: een negatieve activiteit die nou eens niet aan 'zwart' gekoppeld is.

woensdag 12 november 2014

Schoonmaak

Momenteel is een schoonmakbedrijf doende in opdracht van de woningbouwcorporatie de balkons aan de achterzijde van de flat vanaf een hoogwerker met een hogedrukspuit schoon te maken. Waren die balkons zo smerig dan? Daar schenen veel bewoners over geklaagd te hebben,

Wat is het geval? Die balkons zijn gemaakt van beton. Aan de binnenzijde, waar je kunt zitten, wat ik nooit doe, zijn ze netjes betegeld, maar aan de buitenzijde is verder niets gedaan. Waar heeft de natuur (dat is alles om ons heen, waarop we zo zuinig moeten zijn) nu voor gezorgd? Dat er hier en daar op de buitenzijde van de balkons iets groeit. Omdat ik veel vakanties heb doorgebracht in streken die bezaaid waren met rotsblokken, zag ik direct wat het was: korstmos.

(Dit is korstmos op een rotsblok.)

Korstmos is een symbiose tussen een schimmel en een bacterie of een alg.Er zijn veel soorten korstmos. Een ervan is een belangrijke voedselbron voor rendieren. Korstmossen hebben
maar weinig voedsel nodig en halen die uit de regen en stof in de lucht. Korstmossen zijn gevoelig voor luchtverontreiniging. Sommige soorten verdwijnen in gebieden waar de concentratie zwaveldioxide (SO2) hoog is. Met de luchtkwaliteit rond de flat val het dus wel mee, anders was dat korstmos er niet. Maar sommige bewoners beschouwen het dus als viezigheid (quod non) en iets lelijks.

In mijn jeugd werd nog verteld dat wij in het buitenland bekend stonden om de hardnekkigheid waarmee we onze stoepjes voortdurend schoonmaakten. Die traditie zit er kennelijk nog steeds in.

dinsdag 11 november 2014

Herdenken

Bij de herdenking van de Kristallnacht in de Portugees Joodse synagoge op het mr. Visserplein in Amsterdam heeft Lodewijk Asscher, volgens Het PAROOL gezegd: 'Ik wil niet leven in een land waar de Kristallnacht alleen met bewakers voor de deur herdacht kan worden'. Die bewakers stonden daar i.v.m. een mogelijke terroristische aanslag, zoals tegenwoordig veel Joodse gebouwen en evenementen bewaakt worden.

Ik sta hier met een verscheurd gevoel. Hier binnen, bij kaarslicht, herdenken wij een huiveringwekkende uitbarsting van Jodenhaat in 1938.

Daar buiten, met zwaailicht, staan bewakers om ons en deze eeuwenoude synagoge te beschermen tegen de dreiging van anti-Joodse agressie nu.

Ik kan me het onbehaaglijke gevoel van Asscher wel voorstellen, maar er is, naar mijn oordeel, wel een verschil tussen de anti-Joodse agressie van toen in Duitsland en die van nu in ons land. De Kristalllnacht was een van de vele uitbarstingen van een in Europa al eeuwen heersend virulent antisemitisme. Dat antisemitisme was gebaseerd op ongefundeerde veronderstellingen m.b.t. ongewenst geacht Joods gedrag. Nu wordt er gevreesd voor vooralsnog niet feitelijk gerealiseerd anti-joods terrorisme, dat uitgevoerd zou worden door Marokkaanse/moslim jongeren.

Laat me voorop stellen dat ik tegen iedere vorm van geweld ben, dus ook tegen terroristisch geweld, maar de moslimjongeren die zich tegen de Joden hier keren, hoeven niet alle geïnspireerd te zijn door blinde jodenhaat. Het is zeer goed mogelijk dat hun woede of haat zijn oorzaak vindt in het Israëlisch optreden tegen hun moslimbroeders in de al bijna 50 jaar bezette Palestijnse gebieden. Ik kan me zeer wel voorstellen dat die jongeren wat anders aan hun hoofd hebben dan onderscheid te maken tussen de staat Israël en Joden waar ook ter wereld.

Ik weet niet hoe Asscher denkt over de Israëlische politiek, maar hij lijkt me verstandig genoeg om puur antisemtisme te onderscheiden van politiek/religieus gemotiveerde  afkeer.

maandag 10 november 2014

Zelfbeschikking

Euthanasieartsen gaan soms te snel mee in beweringen van patiënten dat ze ondraaglijk lijden. Het valt daardoor niet uit te sluiten dat in Nederland euthanasie is verleend aan mensen die nog waardevolle jaren te leven hadden.

Dat zegt (in Trouw) ethicus Theo Boer, die in september na ruim negen jaar afscheid nam van de Regionale Toetsingscommissie Euthanasie. Hij zei het afgelopen zaterdag ook in 'Nieuwsuur'.

Euthanasie kan worden uitgevoerd als er sprake is van ondraaglijk en uitzichtloos lijden. Er is een arts voor nodig om de actiev hulp bij zelfdoding te verlenen, een andere arts die het daarmee eens is en achteraf gaat een toetsingscommissie nog eens beoordelen of alle (zorgvuldigheids)regeltjes wel gevolgd zijn.

Ik heb er niet om gevraagd geboren te worden. Dat gebeurde gewoon omdat in de kring waartoe mijn ouders behoorden voorbehoedmiddelen uit den boze waren. De wetgever - en waarschijnlijk de meerderheid van de bevolking - vindt nog altijd dat ik ook niet geheel zelfstandig en in mijn eentje mag bepalen wanneer het genoeg geweest is. Laat staan dat ze me de middelen wil verschaffen om op een beetje nette manier uit het leven te stappen, netter dan voor een trein of van een flatgebouw af te springen.

Nog altijd hoeven mensen die een kind ter wereld (willen) brengen daarover tegenover niemand verantwoording af te leggen. Ze hoeven aan niemand toestemming te vragen. Artsen en verloskundigen staan klaar om de geboorte probleemloos te laten verlopen. Ze zijn niet verplicht daarbij het oordeel van een collega te vragen en hoeven zich achteraf niet te verantwoorden bij een toetsingscommissie, bestaande uit een beroepsgenoot, een ethicus en een jurist.

'Ondraaglijk' en 'uitzichtloos' zijn naar mijn oordeel subjectieve begrippen. Waarom mag alleen een arts vaststellen of mijn lijden ondraaglijk en uitzichtloos is. Waarom mag een goede vriend die mij al veel langer en beter kent dat niet doen? Waarom mag ik dat niet zelf doen? Het leven is sowieso al niet meer zo geweldig als je geliefde partner al jaren geleden overleden is. Als daar ook nog eens een ernstige ziekte en pijn bij komen is het al gauw uitzichtloos. Mag ik dan zelf even uitmaken of ik nog verder wil? Hoeft een ethicus zich ook niet meer bezwaard te voelen.

zondag 9 november 2014

Snor

Het is een actie waaraan ik niet kan meedoen, want ik heb al een snor, die inmiddels al vijftig jaar, samen met mijn baard, mijn gezicht siert. Of ontsiert, dat mag je helemaal zelf weten. Ik liet beide 50 jaar geleden groeien niet omdat mij dat zou verfraaien of er 'mannelijker' uit zou doen zien, maar omdat ik mij dan niet meer dagelijks behoefde te scheren. Ik kan volstaan met één keer in de twee á drie weken een tondeuse ter hand te nemen.

Maar goed, die actie. Die heet 'movember'. Dat is een samentrekking van 'moustache' (snor) en 'november'. De bedoeling is dat mannen in de maand november hun snor laten staan. Die is, las ik in nrc.next, een icoon van mannelijkheid, kracht en autoriteit. Het is een symbool om de taboes en schaamte rond prostaatkanker te doorbreken. Ik wist niet eens dat die taboes en schaamte bestonden. Waarom zouden die er zijn? Omdat de prostaat zich in de buurt van de piemel bevindt?

Als ik deze maand in bus, tram of trein tegenover een man met een snor zit, moet/mag ik dan ineens wel met hem over prostaatkanker gaan praten? Als ik tegenover een vrouw zit met zo'n symbool:
op haar revers, ga ik toch ook niet meteen een goed gesprek aan over baarmoederhalskanker? Er gaat al bijna geen dag voorbij of er is wel een tv-programma, waarin uitgebreid over (het leven met) kanker wordt gepraat. Ik kan erover meepraten en dat doe ik ook wel eens, maar er zijn dagen dat ik daar niet zo'n zin in heb en er liever ook niet aan herinnerd wordt. En ik word helemaal wat iebelig als mensen zich ineens massaal druk maken over kanker en dan maar tegen een berg op gaan fietsen, maar veel dommer dan je snor laten staan kun je het niet maken.

zaterdag 8 november 2014

Zorg(?)

Ik ontving deze mail. Je mag hem ook lezen.

‘Er is niets ergers dan je partner in een verpleeghuis te zien. Daar gaat van alles mis. Ik kan er vreselijke verhalen over vertellen... zo is het leven.’

Dat was de reactie van VVD-senator en toezichthouder bij WoonZorgcentra Haaglanden (WZH) Heleen Dupuis in het tv-programma Pauw. Ze reageerde op de noodkreet van Ben Oude Nijhuis over de falende zorg voor dementerenden in het verpleeghuis van zijn vrouw.

Zo is het leven?

Nee mevrouw Dupuis. Zo is het leven niet, zo is de verpleeghuiszorg zoals dit kabinet en voorgaande kabinetten het georganiseerd hebben.

In de verpleeghuizen wordt hard gewerkt. Heel hard gewerkt. Maar door de berg aan bureaucratie en het tekort aan personeel loopt de werkdruk op en daalt de kwaliteit van zorg voor dementerenden.

Daar kunnen we wat aan doen. Grote zorginstellingen moeten we kleiner maken, dat scheelt bureaucratie, PR, management en papierwerk. We kunnen een streep zetten door al die zinloze keurmerken in de zorg. Ze hebben niks om het lijf en zijn (net als bij WZH) geen bewijs van goede zorg.

En laten we tot slot eindelijk ervoor zorgen dat de werkdruk in zorginstellingen daalt en dat er meer personeel komt. Een vaste norm voor het aantal medewerkers per groep bewoners, net als in de kinderopvang. Niet achter een bureau, maar aan het bed en in de woonkamers van de bewoners. Het leven voor hen hoeft niet zo te zijn als mevrouw Dupuis het beschrijft. Goede zorg is een keuze, een politieke keuze. Net zoals het ook een politieke keuze is om te blijven bezuinigen op de zorg en de werkdruk voor het personeel te vergroten.

Emile Roemer

vrijdag 7 november 2014

Rijk

Bij nu.nl is te lezen: De Franse econoom (Thomas Piketty) is inmiddels niet meer weg te denken uit nationale én internationale media dankzij zijn studie naar ongelijkheid. Het is lang geleden dat een econoom zoveel belangstelling genoot.

Met zijn boek Kapitaal in de 21ste eeuw, dat deze week in het Nederlands verscheen, mag hij overal aanschuiven om zijn belangrijkste conclusies te bespreken met beleidsmakers, wetenschappers en journalisten. Zo schoof hij onlangs aan bij de Tweede Kamer. Bij bol.com kun je lezen: "Piketty is hot op blogs, websites en twitter, waar honderden commentaren en beschouwingen zijn verschenen."

Ik heb het boek niet aangeschaft en zal het ook niet aanschaffen. Mijn eerste reactie toen ik erover las of hoorde was: 'Is er geen frisser nieuws?'

Belangrijke reden voor de oprichting van communistische, socialistische en sociaaldemocratische (zeg maar: linkse) partijen (en die zijn er echt al een behoorlijk lange tijd) was de ongelijkheid in inkomen en vermogen. Ook christelijke partijen kon je daarover wel eens horen.Was dat boek van Piketty echt een 'eye opener' voor de meeste leden van de Tweede Kamer? Wilden ze daarom nog meer van hem weten? Ze gaan binnenkort weer praten over nieuwe plannen voor de belasting. Wordt het dan beter voor de minst verdienenden? Ik geloof er barst van!

donderdag 6 november 2014

Woordenboek

Ik houd van (verklarende) woordenboeken en heb er dus divesre:
  1. de dikke Van Dale;
  2. Woordenboek van neologismen;
  3. Bargoens woordenboek;
  4. Groot woordenboek van synoniemen;
  5. Etymologisch woordenboek;
  6. Concise Oxford Dictionary;
  7. New Webster's dictionary and thesaurus;
  8. Woordenboek der Nederlandsche taal (op cd).
Gisteren las ik in Het PAROOL dat het 'Mokums Woordenboek' is verschenen. Er is iets geks aan de hand met dat Amsterdamse dialect, weten de auteurs. 'In Maastricht spreken zowel de dokter en de notaris als het 'gewone volk' het Maastrichtse dialect, maar in een grote stad als Amsterdam bleef of blijft het beperkt tot een lagere sociale groep.'

Het zal wel duidelijk zijn dat ik vind dat dit boek niet in mijn boekenkast mag ontbreken. Als ik al weet wat ik hebben wil, ga ik niet naar de boekhandel, maar naar bol.com. Als ik niet zeker weet of het door de brievenbus kan, laat ik het bezorgen bij de AH waar ik mijn dagelijkse boodschappen haal. Daar kan ik het vandaag halen. Iets om naar uit te kijken.

woensdag 5 november 2014

Dreiging

'Agenten moeten wapen altijd dragen'. Dat schreef Trouw, maar ook in andere kranten viel daarover te lezen en ook het NOS-journaal droeg zijn steentje bij. Alle agenten die een vuurwapen mogen dragen, moeten dit zoveel mogelijk en overal ook doen. Dat advies heeft korpschef Gerard Bouman van de Nationale Politie gegeven, uit voorzorg vanwege de terreurdreiging. Ook als ze niet in uniform zijn, moeten ze het wapen bij zich dragen. Dat lijkt me niet zo handig.

Ik stel me even voor dat ik in de bus of de tram zit.Tegenover mij zit een man in een net pak. Door een beweging die hij maakt zie ik dat hij een pistool bij zich heeft. Nu weet ik het even niet meer. Wat is dit voor man? Er zijn diverse mogelijkheden:
  1. een terrorist;
  2. een crimineel op weg naar een afrekening in zijn milieu;
  3. een bange burger die zich uit voorzorg bewapend heeft;
  4. een politieagent in burger.
Moet ik een bestuurder of conducteur waarschuwen? 112 bellen? Of er maar op vertrouwen dat in Nederland alleen de politie een wapen draagt.

dinsdag 4 november 2014

Mobiel (vervolg)

Gisteren heb ik de eerste stapjes gezet naar de vergoeding door de gemeente van een een door mij aan te schaffen scootmobiel. In concreto: ik heb gebeld met de 'Helpdesk WMO'. Die heeft wat basisgegevens genoteerd, zoals adres, telefoonnummer, geboortedatum, burgerservicenummer en de reden voor mijn aanvraag.  Dat wordt nu doorgestuurd naar de ambtenaren die daarover gaan en binnen 8 weken word ik schriftelijk in kennis gesteld van de verdere procedure.

Met ingang van 2015 - daarvóór zal ik zeker nog geen scootmobielberijder zijn - dient er een eigen bijdrage betaald te worden. De hoogte daarvan is afhankelijk van het inkomen.

Gedurende het weekend en gisteren ben ik wel veel bezig geweest met  het scootmobiel, ook in de zin van 'Wat betekent dit nou?' Ineens behoor ik duidelijk tot de categorie 'mensen met een beperking'. Dat etiket vind ik niet erg, want feiten zijn feiten. De scootmobiel maakt enerzijds onafhankelijker, ik kan immers overal komen, zonder dat mijn rug en longen tegenwerken. Anderzijds word ik afhankelijker, want ik kom met dat ding niet zonder hulp de trein in.

Ik zal de scootmobiel niet dagelijks gaan gebruiken. Voor de boodschappen blijf ik, als het effe kan, de fiets gebruiken, want bewegen blijft noodzakelijk en dat doe je niet op een scootmobiel. Maar als er een niet te dikke laag sneeuw ligt, hoef ik toch niet voor een paar dagen eten te laten bezorgen. Ik zal blij zijn, als ik over het mobiel kan beschikken.

maandag 3 november 2014

Wit

Scholen stoten hun mavo- of vmbo-afdelingen af om aantrekkelijk te blijven voor witte leerlingen en vwo'ers. Witte leerlingen krijgen relatief vaker havo/vwo-adviezen, allochtone leerlingen daarentegen relatief vaker een vmbo-advies. Door het vmbo buiten de school te plaatsen of op te heffen, blijft een school makkelijker overwegend wit. Dat las ik in Trouw en daar ga ik dan weer over zitten nadenken.

Als een witte vwo-leerling  het schoolgebouw deelt met een wat minder witte vmbo-leerling gaan zijn/haar prestaties dan achteruit? Kennelijk zijn de ouders daar wel bang voor. Kinderen met vwo-advies in Amsterdam Nieuw-West en de Bijlmer vertrekken naar de vooraanstaande scholen in het centrum of Zuid. De brede scholengemeenschappen in deze buurten hebben allemaal moeite om hun vwo-afdeling te vullen.

Ik hoor het die ouders van die witte vwo-kinderen al zeggen: 'Ik heb niets tegen allochtone kinderen, maar ...' Vul verder zelf maar in. Wat zijn we toch een tolerant, ruimdenkend volkje.

zondag 2 november 2014

Mobiel

Afgelopen woensdag werd ik weer eens met mijn neus op de feiten gedrukt. Met mijn vrienden Jan, Jan en Jan, ging ik in Gouda, waar een van die Jannen woont, iets drinken in een café op de Markt en daarna iets eten bij een Mexicaans restaurant op diezelfde Markt. Een normaal, gezond mens zou de afstand tussen die twee etablissementen moeiteloos in enkele minuten overbruggen. Vanwege de artrose in mijn onderrug en de met bijna 50% verminderde longcapaciteit deed ik er wat langer over, vanwege pijn in de rug en ademnood. Tijdens het drinken en eten hadden we gesproken over mijn plan om eventueel een elektrische step aan te schaffen. Deze:


Bij een bedrijf in Duivendrecht dat zich toelegt op de levering van diverse elektrische vervoermiddelen heb ik gisteren de CityStep bekeken en er een stukje op gereden. Dat verliep best redelijk. Het ding leek me vooral handig mee te nemen in de trein. Mijn vrienden hadden me al gewaarschuwd dat hij waarschijnlijk te zwaar zou zijn. Ik dacht 40 kg, maar het bleek 35 kg te zijn, maar inderdaad: het ding de trein in tillen zou zeer problematisch zijn, niet alleen vanwege het gewicht, maar ook vanwege de onhandige vorm. Het stuur kun je inklappen, maar dan moet je dat zadel loskoppelen. Je moet voor dat ding ook nog eens een bromfietsrijbewijs hebben, wat ik niet heb. (Merkwaardigerwijs hoef je voor een elektrisch autootje van het type Canta, die sneller rijdt dan de CityStep - 45 km/u, resp. 18 km/u - geen enkel rijbewijs te hebben.)

Geen CityStep dus. Maar ze hadden wel een alternatief, dat ik ook al overwogen had: het scootmobiel. Dat is beduidend duurder en kost al gauw € 5.000,00 (tegen € 800,00 voor de CityStep) maar als alles meezit wordt dat geheel of grotendeels door de gemeente, in het kader van de Wet Maatschappelijke Ondersteuning betaald. Ook zo'n scootmobiel heb ik eens uitgeprobeerd. Ik kom er eind verder mee dan te voet.

De scootmobiel kan in de trein, als je vooraf e.e.a. regelt met de NS, die dan voor een 'oprit' bij vertrek en een 'afrit' bij aankomst zorgt. Een ander voordeel van de scootmobiel is, dat wanneer het, niet al veel, gesneewd heeft, ik schreef daar eergisteren  over, ik toch gewoon boodschappen kan doen. Op vier wielen ben je immers stabieler dan op de twee wielen van de fiets.

Ik fiets morgen of overmorgen maar eens naar het Stadsdeelhuis om daar te spreken over de aanschaf van een scootmobiel.

zaterdag 1 november 2014

Talent

Kop in Trouw: Bestuurders publieke sector vinden ministerssalaris écht te weinig. Momenteel mogen ze 'maar' € 230.000 per jaar verdienen. Dat is 130% van het ministersalaris. Per 1 januari 2015 wordt dat 100%, nog geen 170.000 euro, inclusief onkostenvergoedingen en pensioenbijdrage. Voor een beetje bestuurder is dat een schijntje, zo bleek gisteren. (...) "Buiten proportie", meent Nic van Holstein, bestuurder bij de Vakentrale voor professionals. Laat nu eerst maar eens dat vorige nieuwe topinkomen zijn beslag krijgen. Daar heeft de hele sector mee ingestemd. Meer inleveren gaat echt te ver. Ze konden het al in 2012 weten, want toen stond het al in het Regeerakkoord.

En daar komt ie weer: Talent zal naar het buitenland vertrekken. Welk talent bedoelen ze daar nou mee? Van die topbestuurders van woningbouwcorporaties, die voor miljarden schulden hebben veroorzaakt? Van die topbestuurders van ziekenhuizen waar de ene na de andere patiënt overlijdt? Wat is er tegen dat 'talent' naar het buitenland te laten vertrekken? Dat moeten we stimuleren! Geef ze als laatste bonus een vliegticket (economy class) of treinkaartje (tweede klas) naar een zelfgekozen bestemming buiten onze landsgrenzen.