Het afgelopen weekend kwam in Washington het IMF bijeen ter bespreking van maatregelen die een einde moeten maken aan de internationale bankcrisis. De belangrijkste vergadering was die van het International Monetary and Financial Committee (IMFC), waar met name ministers van financiën en directeuren van centrale banken bij elkaar zaten.
De hele crisis is veroorzaakt door Amerikaanse banken en bankiers en werd mede mogelijk door de Amerikaanse afkeer van al te veel toezicht van de overheid op 'de markt'. We moeten ons hier trouwens niet al te hard op de borst slaan, want dat de Amerikaanse crisis zich als een lopend vuurtje over hele wereld kon verspreiden, kan alleen maar betekenen dat het toezicht in andere landen, Nederland bijvoorbeeld, ook nog wat scherper had kunnen zijn.
Dat IMFC zat dus afgelopen zaterdag bij elkaar, maar Wouter Bos vond het volgens Trouw "Heel pijnlijk", dat hij zijn Amerikaanse collega Henry Paulson al vroeg (zag) vertrekken en Ben Bernanke, de voorzitter van het Amerikaanse stelsel van centrale banken, haalde ook het einde van de vergadering niet. "Ze lieten het over aan de hoge ambtenaren", zo stelde Bos enigszins misprijzend vast.
Hadden die Paulson en Bernanke iets in hun agenda staan wat nog veel belangrijker was? Ik kan het me niet voorstellen. Ik weet eigenlijk wel zeker dat het niet zo is. Wanneer politici of andere beleidsmakers zich bij enig overleg laten vertegenwoordigen door ambtenaren of andere onderknuppels, kan dat verschillende redenen hebben. Een daarvan is: "Ik kan me niet met iedere futiliteit bezighouden." Paulson en Bernanke zullen die IMFC-vergadering niet als futiliteit beschouwd hebben. Dus moet er een andere reden geweest zijn voor hun vroegtijdig vertrek.
Besluitvorming vindt plaats aan het eind van een bespreking. Als je vóór die tijd 'moest' vertrekken, kun je achteraf altijd tegenover je achterban beweren dat er een ander besluit was uitgekomen als jij maar ... etc., maar helaas: "Druk, druk, druk." De VS hebben maar vast een excuus ingebakken om niet volledig mee te doen bij de uitvoering van de afspraken die er in dat IMFC gemaakt zijn. Het IMF gaat namelijk niet meer vrijwel automatisch beslissingen nemen die naadloos passen bij de Amerikaanse economische politiek. Trouw schrijft: Het, al dan niet tijdelijke, verdwijnen van de VS als supermacht op het toneel van de financiële wereld, schept ruimte voor het IMF. De bloedneus die het sterkste jongetje van de klas op '9/11' opliep wist hij goed te maken door nog meer geweld te gebruiken. Nu is hij op een nog veel gevoeliger punt geraakt: zijn portemonnee. Dat is pas echt schrikken.
De hele crisis is veroorzaakt door Amerikaanse banken en bankiers en werd mede mogelijk door de Amerikaanse afkeer van al te veel toezicht van de overheid op 'de markt'. We moeten ons hier trouwens niet al te hard op de borst slaan, want dat de Amerikaanse crisis zich als een lopend vuurtje over hele wereld kon verspreiden, kan alleen maar betekenen dat het toezicht in andere landen, Nederland bijvoorbeeld, ook nog wat scherper had kunnen zijn.
Dat IMFC zat dus afgelopen zaterdag bij elkaar, maar Wouter Bos vond het volgens Trouw "Heel pijnlijk", dat hij zijn Amerikaanse collega Henry Paulson al vroeg (zag) vertrekken en Ben Bernanke, de voorzitter van het Amerikaanse stelsel van centrale banken, haalde ook het einde van de vergadering niet. "Ze lieten het over aan de hoge ambtenaren", zo stelde Bos enigszins misprijzend vast.
Hadden die Paulson en Bernanke iets in hun agenda staan wat nog veel belangrijker was? Ik kan het me niet voorstellen. Ik weet eigenlijk wel zeker dat het niet zo is. Wanneer politici of andere beleidsmakers zich bij enig overleg laten vertegenwoordigen door ambtenaren of andere onderknuppels, kan dat verschillende redenen hebben. Een daarvan is: "Ik kan me niet met iedere futiliteit bezighouden." Paulson en Bernanke zullen die IMFC-vergadering niet als futiliteit beschouwd hebben. Dus moet er een andere reden geweest zijn voor hun vroegtijdig vertrek.
Besluitvorming vindt plaats aan het eind van een bespreking. Als je vóór die tijd 'moest' vertrekken, kun je achteraf altijd tegenover je achterban beweren dat er een ander besluit was uitgekomen als jij maar ... etc., maar helaas: "Druk, druk, druk." De VS hebben maar vast een excuus ingebakken om niet volledig mee te doen bij de uitvoering van de afspraken die er in dat IMFC gemaakt zijn. Het IMF gaat namelijk niet meer vrijwel automatisch beslissingen nemen die naadloos passen bij de Amerikaanse economische politiek. Trouw schrijft: Het, al dan niet tijdelijke, verdwijnen van de VS als supermacht op het toneel van de financiële wereld, schept ruimte voor het IMF. De bloedneus die het sterkste jongetje van de klas op '9/11' opliep wist hij goed te maken door nog meer geweld te gebruiken. Nu is hij op een nog veel gevoeliger punt geraakt: zijn portemonnee. Dat is pas echt schrikken.
