donderdag 5 maart 2009

Waardevast

Wouter Bos, bleek mij uit een item in het NOS-journaal, is er inmiddels ook achter gekomen: de financieel/economische crisis waar me momenteel midden in zitten, is mede de schuld van aandeelhouders. Hoewel ik een financieel onbenul ben, was ik daar al lang geleden achter en nog niet zo lang geleden heb ik daar zelfs wat over geschreven.

Vroeger kocht je aandelen met geld dat je "over" had. Iedereen die aandelen kocht wist dat zhij risico nam: het kon goed gaan met het bedrijf, dat leverde dan dividend op of je aandelen werden meer waard; maar het kon ook slecht gaan met het bedrijf: geen dividend en als het bedrijf naar de knoppen ging waren je aandelen geen rooie cent meer waard. Geld dat je in aandelen stak werd daarom 'risicokapitaal' genoemd.

Er is intussen het een en ander veranderd. Ik citeer mezelf: "Beleggers gingen steeds vaker denken dat aandelen niet een mogelijkheid waren om wat extra's te verdienen, maar recht gaven op iets extra's." Het woord risicokapitaal kwam in hun woordenboek niet voor. Er werd dus druk uitgeoefend op de raden van bestuur van grote bedrijven: gij zult zorgen dat de koersen van onze aandelen stijgen, kan niet schelen hoe!

Kijk, dat particuliere beleggers zo redeneren, daar kan ik me nog iets bij voorstellen. Weten zij veel? Het ging lekker met de economie, dus met de aandelen en waarom zouden ze niet hun graantje meepikken? Het was helemaal niet hun bedoeling met een kapitaalinjectie(tje) het bedrijf (nog) beter te laten functioneren, ze wilden ook wat extra's verdienen. Maar intussen weten we dat ook de institutionele beleggers, de grootaandeelhouders dus, de bedrijven net zo hard achter de broek zaten. Die institutionele beleggers, zoals het ABP, hebben deskundigen in dienst, die alles afweten van de werking van de markt. Met al hun deskundigheid hebben zij ervoor gezorgd dat mijn ABP-pensioen in de gevarenzone terecht is gekomen. Op een waardevast pensioen, een pensioen dat ten minste aan de inflatie wordt aangepast, hoef ik voorlopig niet meer te rekenen, geloof ik. Ik heb geen medelijden met aandeelhouders.