vrijdag 8 september 2017

BANG

Noord-Korea heeft een raket over Japan heen geschoten en vermoedelijk een waterstofbom tot ontploffing gebracht. Al weer een aantal maanden geleden liet Trump weten dat Amerika weer koploper moest worden, qua aantallen kernwapens en op de Noord-Koreaanse provocaties reageert hij met nogal oorlogszuchtige taal. Voor veel mensen is dat gedoe van beide landen aanleiding tot een beetje bang worden, bang voor een kernoorlog.

Ik lig er nog niet wakker van en zorgen maak ik me ook niet. Ik heb de hele Koude Oorlog meebeleefd. Gedurende al die jaren stonden de dichtstbijzijnde 'vijandige' troepen (Rusland, Warschaupact) niet veel verder dan 500 km van mijn bed. Hun raketten zouden binnen enkele minuten na het afschieten op mijn kop kunnen vallen.

De Cubacrisis van 1962 leek de wereld dicht bij een kernoorlog te brengen. Oorzaak was het door Rusland plaatsen van kernraketten in de achtertuin van de VS (Cuba). Dat pikten de VS niet, al vonden die (en de NAVO-bondgenoten) het heel normaal kernraketten in de achtertuin van Rusland (Turkije) te plaatsen. Volgens de publieke opinie in het Westen had president Kennedy door zijn opstelling een kernoorlog weten te voorkomen. Ik was en ben nog altijd van mening dat Chroestjew die oorlog heeft voorkomen door simpelweg 'de wijste' te zijn en het conflict niet op de spits te drijven, door zijn schepen met kernraketten terug te laten keren.

We mogen Noord-Korea een raar land vinden en Kim Yong-un een rare leider, maar als ze slim genoeg zijn om een waterstofbom en langeafstandsraketten te maken, zijn ze ook slim genoeg om te weten dat een kernoorlog geen enkele winnaar oplevert. In Amerika weten ze dat ook. Waarom zouden we bang zijn?