Serie

In Het Parool las ik dat vanaf vanavond BBC 2 de vierdelige serie 'House of Saddam' uitzendt. Daarin wordt het leven van Saddam als president geschetst. Het is geen documentaire, het is gespeeld, maar wel gebaseerd op interviews met leden van het regime, familieleden en anderen die in zijn omgeving werkten. Het verhaal begint in 1979, het jaar dat Saddam president van Irak werd, en volgt hem en zijn entourage terwijl ze steeds verder van de realiteit verwijderd raken, aldus de BBC.

Ik denk niet dat ik ga kijken, want ik ben niet echt geïnteresseerd in het dagelijks leven van een aperte ploert. Dat dictators en hun entourage in een eigen soort realiteit leven is nou ook niet bepaald een recent ontdekt fenomeen. Veel interessanter in het hele bericht vind ik nog wat een van de scenaristen, Alex Holms zei. Hij was vooral geïnteresseerd (...) in het feit dat Saddam 24 jaar aan de macht is geweest terwijl hij door veel van de mensen om zich heen en 'de rest van de wereld' gehaat werd. Als Holms de moeite had genomen even een geschiedenisboekje te lezen, had hij geweten dat Franco ruim dertig jaar in Spanje aan de macht geweest is. Franco was geen aardige man. In het naburige Portugal was de niet veel minder slechte Salazar nog iets langer aan het bewind.

Franco en Salazar werden ook in eigen land en 'de rest van de wereld' gehaat. Dat weerhield een heel rijtje zeer democratische NAVO-landen er niet van ze op te nemen in hun club. Toen Dick Cheyney nog geen vice-president was, maar CEO van Halliburton en ook toen al verdomd goed wist dat Saddam een ploert was, heeft hij uitgebreid zaken met dezelfde Saddam gedaan. Dat deed hij zo goed dat hij bij zijn vertrek een douceurtje van 34.000.000 dollar mocht opstrijken. Daar zou je ook een boeiende serie van kunnen maken. Dictators blijven aan de macht niet omdat ze dik in de vrienden zitten, maar omdat er voldoende meelopers zijn die er zelf beter van denken te worden. En omdat buitenlandse mogendheden, hoe democratisch ze ook zijn, 'realpolitik' belangrijker vinden dan de mensenrechten van 'die mensen daar'. "Erst kommt das Fressen, dann komt die Moral", schreef Bertold Brecht. Zo houd je dictators aan de macht.

LEES OOK IVARS BLOG. Klik HIER