Afvalhulp

Op het eerste gezicht lijkt het zo'n goed idee. Je vindt dat je aan een nieuwe computer toe bent en schaft die ook aan, maar wat doe je met die oude? Precies: er zijn nog tal van mensen in ontwikkelingslanden die onze oude computer nog een knap staaltje moderne techniek vinden. Daar kunnen ze er vast nog wel iets nuttigs mee doen. Je brengt je oude computer dus naar een of ander inzamelingspunt. Er zijn bedrijven in Europa en Amerika die zo hele massa's oude computers naar ontwikkelingslanden versturen. Die zullen daar wel blij mee zijn.

Die blijheid blijkt tegen te vallen. In Agbogbloshie wordt daar iets genuanceerder over gedacht. Agbogbloshie is een plaats in Ghana waar veel van die oude computers terecht komen, je mag ook zeggen: gedumpt worden. 80% ervan gaat regelrecht naar de toch al hoge afvalbergen daar. Er wordt daar wel iets nuttigs, in zekere zin, mee gedaan. De koperdraden worden schoongebrand, want koper levert geld op. Het verbranden echter levert vervuilde lucht op. In ziekenhuizen in de omgeving staat Agbogbloshie bekend om zijn vele gevallen van ademhalingsproblemen. Dat schrijft Trouw. Die computers bevatten ook veel zware metalen als lood, zink en cadmium. Die zijn dan ook in overvloedige mate in de grond onder die stortplaatsen te vinden.

Veel onderdelen van computers behoren bij het chemisch afval. Op grond van internationale verdragen is het exporteren naar landen als Ghana van giftig afval verboden. Chemisch afval hier - in het Westen dus - verwerken is duur. Er is een goedkopere oplossing bedacht: het is geen afval meer, het is ontwikkelingshulp geworden. Maar een computer uit 1992 wordt zelfs in een land als Ghana niet meer als 'state of the art' beschouwd.

Innovaties moeten vaak van het bedrijfsleven komen. Het is elke keer wat spijtig te moeten constateren dat innovatieve kwaliteiten op de verkeerde manier gebruikt worden.

LEES OOK IVARS BLOG. Klik HIER