zondag 6 december 2009

Lidwoord

Het woord 'blog' is voor mijn (taal)gevoel (wat dus helemaal niets zegt) een het-woord. Nu zag ik ergens "deze blog" staan. De schrijver daarvan ziet het dus als een de-woord. Ik check dat in de 'Woordenlijst Nederlandse Taal' en lees: "blog, de[m.], blogs". Mijn gevoel zat dus fout.

'Blog' komt van 'weblog'. Daarvan zegt de Woordenlijst: "weblog [web·log], de[m.] en het, weblogs [web·logs]". Ik mag dus wel het weblog schrijven en zeggen. De Taalunie kan wat mij betreft het dak op. Ik blijf het blog schrijven en zeggen.
x

Immuun

Dit wordt niet het zoveelste stukje over de Mexicaanse griep, maar het zoveelste stukje over Silvio Berlusconi. Hij staat al jaren in een kwade reuk en recentelijk kwam daarbij de beschuldiging dat hij contact heeft gehad met de Cosa Nostra. Dat is op zich al wat ironisch, want Cosa Nostra betekent 'Onze zaak'. Berlusconi heeft altijd beweerd dat je een staat als een zaak kunt moet runnen. De recente beschuldiging werd gedaan door een maffioso en dat soort lieden moet je zeker niet op hun woord geloven, maar anderzijds zijn contacten tussen de diverse takken van de maffia en de Italiaanse politiek niet helemaal ongebruikelijk.

Berlusconi heeft geruime tijd strafvervolging weten te voorkomen doordat hij als parlementslid immuniteit genoot. Overigens niet alleen in Italië bestaat de merkwaardige regel dat parlementsleden niet strafrechtelijk vervolgd kunnen worden. In ons land hebben we die immuniteit beperkt. Artikel 71 van onze Grondwet zegt: "De leden van de Staten-Generaal, de ministers, de staatssecretarissen en andere personen die deelnemen aan de beraadslaging, kunnen niet in rechte worden vervolgd of aangesproken voor hetgeen zij in de vergaderingen van de Staten-Generaal of van commissies daaruit hebben gezegd of aan deze schriftelijk hebben overgelegd." Dat is een prima regel, die garandeert dat iedereen in het parlement onbevangen zijn zegje kan doen. Maar als bijvoorbeeld die brave Pieter van Geel ervan verdacht wordt er met de kas van de CDA-fractie vandoor te zijn gegaan (onvoorstelbaar natuurlijk), dan mag justitie hem daar rustig op aanspreken.

Ondanks die kwade reuk kan Berlusconi op een grote mate van populariteit rekenen. Dat komt vooral doordat hij een ook een groot deel van de media - tv en schrijvende pers - bezit, waardoor hij hem onwelgevallig nieuws kan weghouden of manipuleren. Daarnaast bestaat in sommige culturen de merkwaardige gewoonte ongebreidelde bewondering te hebben voor oude mannetjes die het nog goed doen bij de "de (jonge) vrouwtjes".

Maar, zo las ik in de Volkskrant, nu beginnen ze er ook in Italië achter te komen dat Berlusconi geen ideale premier is en geen steunpilaar van de democratie. Gisteren werd, door een aantal bloggers de "No Berlusconi Day" 'georganiseerd'. De daaraan gewijde website was zelfs in het Nederlands vertaald en je kon zelfs op de Dam in Amsterdam demonstreren. Daar was de opkomst niet groot, maar waarschijnlijk waren er in Washington DC nog minder. In Rome echter waren er, volgens het NOS-journaal, enkele honderdduizenden. Power to the people!
X