woensdag 18 maart 2015

CEL

Gisteren hebben ruim veertig mensen van 10.00 tot 17.00 uur in een Rotterdamse cel gezeten. Ze hadden niets verkeerds gedaan, het was, schrijft Trouw, een prikkelende concept van Prison Day, een nieuw initiatief van Arjan Erkel, coach Jeroen Jonk en organisatiebureau Findig. Zij beloven een 'unieke' en 'transformerende' ervaring die moet leiden tot een grotere 'persoonlijke effectiviteit'. Door eenzame opsluiting - 'een gijzeling light' van 10 tot 17 uur - krijgen de deelnemers volgens hen meer zicht op hun eigen belemmeringen en mogelijkheden. Mocht je je dat niet herinneren: Arjan Erkel, medewerker van Artsen Zonder Grenzen, werd in 2002 enkele maanden in Dagestan gegijzeld.

Vergeleken met zijn gijzeling in de Russische deelstaat Dagestan is Prison Day natuurlijk een eitje, erkent Erkel, maar toch is een verblijf in een Rotterdamse cel wel "confronterender dan de conferentiezaal, waardoor het programma meer impact heeft". Ja, dat zal best, maar ik ben er vrij zeker van dat ik die zeven uur eenzame opsluiting moeiteloos zou doorstaan. Je weet immers precies hoe laat er een eind aan komt. Dat weet je van een echte gijzeling niet. Zou die je nu ergens in Syrië overkomen, dan mag je er zelfs op rekenen dat je het niet overleeft. Erkel merkte onder meer op: Ook in zo'n situatie kun je verantwoordelijkheid nemen en er iets van proberen te maken. Hij spreekt uit ervaring. Ik kan daar niets tegenin brengen. Maar van die zeven uur vrijwillig in een Rotterdamse cel zou ik echt wel iets kunnen maken. Ik heb ooit, na het innemen van een dosis radioactief jodium, zo'n achtenveertig uur in 'eenzame opsluiting' doorgebracht. Dat heb ik ervaren als een onverwachte korte vakantie.

Ik vermoed dat de deelnemers aan die opsluiting in Rotterdam (waarvoor ze € 295 moesten betalen) dat beschouwden als een soort 'survivaltraining'. John de Mol heeft Talpa verkocht omdat hij weer nieuwe 'fomats' wil bedenken. Hij moet eens met Arjan Erkel, coach Jeroen Jonk en organisatiebureau Findig gaan praten.