dinsdag 3 februari 2009

Sociaal

Ik ben geboren in een woning van 'Patrimonium'. Dat was een christelijke woningcorporatie. Dat kon toen nog: christelijk wonen. In de Rivierenbuurt in Amsterdam, waar wij vanaf mijn derde jaar woonden, was een groot blok van Patrimonium dat wij onder elkaar het 'Gereformeerd Kasteel' noemden.

Patrimonium is niet meer. Het is onder de leiding van de toenmalige directeur, Hubert Möllenkamp, gefuseerd met een andere woningcorporatie, Rochdale. Möllenkamp werd de grote baas. Hij stond in het wereldje van woningcorporaties hoog aangeschreven. Hij was zo sociaal, werd gezegd, schrijft Het PAROOL. Je kunt je afvragen wat ze in dat wereldje 'sociaal' noemen. Want Het PAROOL schrijft ook: Toen bestuursvoorzitter Roel Otten (van Patrimonium) vertrok, greep Möllenkamp zijn kans. De stijlbreuk met Otten was gigantisch. Otten had vooral belangstelling voor de huizen, en voor het wonen van de leden van de vereniging. Möllenkamp had alleen oog voor de organisatie.

Van dat 'sociale' gezicht van Hubert is niet veel meer over. Hij berhoogde diverse malen zijn eigen salaris; besloot zelf dat hij bonussen verdiende en verhoogde zelf zijn pensioenuitkering. Hij verkocht panden van Rochdale ver onder de prijs. Hij kocht panden ver boven de prijs. Zo maak je wel vrienden, maar niet in kringen van de gemiddelde doorsneehuurder van Rochdalewoningen. Die zie je ook maar zelden rijden in een Maserati met chauffeur.

De medebestuurders van Hubert wisten van niets. De Raad van Commissarissen wist van niks. Welke accountant onderzocht daar eigenlijk de boeken? Welke notaris was er bij dat verkopen en kopen van panden betrokken? Welke makelaars hadden de waarde van die panden getaxeerd? Nee, ik ga niet vragen wat de overheid hier had moeten doen. Die had al een tijd geleden besloten dat de corporaties wat zelfstandiger moesten kunnen opereren.

Ik vind het volkomen verantwoord als iemand met een drukke baan zich door een chauffeur laat rijden in een auto van de zaak. Dat hoeft van mij ook geen Fiat 500 te zijn. Maar de goedkoopste Maserati die ik tegenkwam kost iets van 162.000 euro. Dat vind ik vrij veel voor een organisatie die zich bezighoudt met sociale woningbouw. Voor hetzelfde geld koop je drie keer een Mercedes-Benz C 180 K Estate, toch ook geen lullig wagentje, als je zo nodig in iets representatiefs moet rijden.

Hubert is nu ontslagen. Misschien komt hij nog voor de rechter ook. Laat ons dan niet vergeten dat hij door al die publiciteit al behoorlijk 'gestraft' is. Laat hem als taakstraf maar een heel blok in de Bijlmer schilderen en behangen.