zaterdag 23 juni 2018

FANTOOM

Bij mij kun je op twee plekken aanbellen: op straat en in de hal waarin de lift uitkomt en naast mijn flat nog twee andere. In beide woont een alleenstaande weduwe. Wanneer op straat wordt aangebeld gaat de bel bij mij drie keer over. Wordt er in de hal gebeld, dan gaat hij slechts één keer over. Het geluid van beide bellen is ook verschillend. Die bel in de hal wordt niet vaak gebruikt. Eigenlijk  alleen als een bezoeker, bijvoorbeeld iemand van de thuiszorg, tegelijk de straatdeur binnen kan als net iemand anders bij een andere flatbewoner heeft aangebeld en wordt toegelaten.

Ik heb hier al eens geschreven over de 'fantoombel'. Dat is een verschijnsel dat zich al voordeed toen ik nog in De  Baarsjes woonde. Dat betekent dat ik wakker wordt door de huisbel, terwijl er in werkelijkheid helemaal niet aangebeld wordt. Het geluid kan zich 's nachts voordoen, maar ook als ik 's middags een dutje doe. Toen ik nog in De Baarsjes woonde, hoorde ik ook wel eens een 'telefoon'. Dat was dan niet het geluid van de telefoon die ik toen had, maar het gerinkel van zo'n ouderwetse telefoon. Dan wist ik dus meteen, dat het niet echt was. De telefoon heb ik sinds ik in Noord woon niet meer gehoord.

Die fantoombel maakt nooit onderdeel uit van een droom. Het is een geheel op zichzelf staand verschijnsel. Als ik de 'straatbel' hoor weet ik meteen dat het 'fake' is omdat hij nooit drie keer, maar altijd slechts één keer overgaat.

Vanochtend werd ik wakker van de bel, niet de 'straatbel', maar de 'halbel'. Die doet zich veel minder vaak voor dan de 'straatbel'. Ik zat al op de rand van mijn bed en zag dat  het precies zes uur was. Ik wilde al naar de deur lopen, maar dan moest ik wel wat kleren aantrekken. Voor ik daar aan toe kwam bedacht ik dat de thuiszorg echt nog niet voor de deur zou staan, want die komt niet vóór acht uur. Ik kleedde mij dus niet aan en ging weer onder mijn dekbed liggen, maar bedacht toen, dat het helemaal niet uitgesloten was dat één van mijn buurvrouwen (een van hen is 92) hulp nodig zou kunnen hebben. Voor alle zekerheid heb ik toch maar even gekeken, maar er stond/zat/lag niemand voor mijn deur.

Ik zie het echt niet als een probleem (zo vaak komt het ook weer niet voor), maar vreemd vind ik het wel. Is het een (psychische afwijking? Is het vergelijkbaar met de 'stemmen' die sommige mensen horen? Kent een van jullie dit verschijnsel?