donderdag 29 januari 2009

Naam

De kans erop is zeer miniem, maar mocht ik nog eens definitief naar een ander land verhuizen, dan zal ik mij daar laten nationaliseren en zal ik zonder enig verdriet mijn Nederlandse nationaliteit opgeven. When in Rome, do like a Roman. Nationaliteit zegt me niets. Als mensen daar anders over denken, vind ik dat ook best. Wat mij betreft gaat iemand nationaliteiten verzamelen. De regering van Marokko, weten we intussen, denkt daar heel anders over: eenmaal Marokkaan,altijd Marokkaan. Heel voorzichtigjes ben ik geneigd te veronderstellen dat dit standpunt de integratie van Marokkanen in de Nederlandse cultuur mogelijk enigszins in de weg zou kunnen staan. Een van de aardige punten van integratie vind ik dat de 'ontvangende' cultuur ook dingen gaat overnemen van de 'binnenkomende' cultuur, al is het maar iets simpels als koeskoes in het menu opnemen. In mijn jeugd was knoflook al een heel merkwaardige toevoeging aan het dagelijks eten, maar daar zijn we intussen ook aan gewend. Begrippen als islam, Hadith, salafisme, shiiten en soennieten kwamen toen niet heel vaak ter sprake.

In Trouw las ik dat de Marokkaanse regering weer een stapje verder gegaan is in het moeilijker maken van integratie. Het is nu verboden kinderen een Berberse naam te geven. Dat is daarom merkwaardig, omdat 60% van de bevolking etnisch een Berber is, geen Arabier. Het percentage Berbers onder de Marokkanen die naar Nederland zijn gekomen is, als ik het goed heb, nog groter.

Nu maak ik even een ommezwaai: je zou ook kunnen zeggen dat de maatregel van de Marokkaanse overheid integratiebevorderend zal werken. Nu al zijn er Nederlanders van Berberse afkomst die behoorlijk pissig zijn over dat verbod. Je kan bij wijze van spreken een kind al niet meer naar opa of oma vernoemen, omdat iemand ver weg vindt dat hij zijn land moet Arabiseren en dat dit meteen maar goed gelden voor mensen die buiten dat land zijn geboren en wonen. Of ze dat willen of niet, de 'Marokkanen' die hier geboren en getogen zijn, krijgen toch een tik mee van de Nederlandse cultuur, bijvoorbeeld dat je geen overdreven ontzag voor de overheid moet hebben, laat staan voor een overheid ver van je bed. Die zullen wellicht de neiging krijgen te denken: krijg nou helemaal het heen en weer. En hier heb je mijn paspoort ook terug. Zo zorgt de Marokkaanse overheid ervoor dat Wilders zijn zin een keer krijgt.