maandag 10 maart 2014

Vertel

Sportverslaggevers zijn rare mensen, die er een gewoonte van maken naar de bekende weg te vragen. Het komt bij alle sporten voor, maar toevallig zag ik het gisteren weer eens bij een stukje verslag van de paralympics, de afdaling bij het skiën. De Nederlandse deelnemer maakt ergens een foutje en vliegt uit de baan. Het komt allemaal uitgebreid in beeld en ten overvloede beschrijft de verslaggever het ook nog maar eens, misschien wel voor de visueeel gehandicapte kijkers.

Na afloop gaat de verslaggever met de sporter praten. Zijn eerste vraag is: "Vertel eens, wat ging er mis?" Goeie vraag! Als alles meezit krijg je nog eens een herhaling van de beelden te zien terwijl die sporter zijn relaas doet, eindigend met "wat er door hem heen ging" in die situatie.

Ik vermoed dat je pas verslaggever bij de tv kunt worden, als je je sporen verdiend hebt bij de radio  en dat dan ook geruime tijd gedaan hebt. Daar is er bij je ingestampt dat je altijd duidelijk moet beschrijven wat de luisteraars niet kunnen zien. Dat is er zo goed ingestampt, dat ze het niet meer kunnen laten. Cameramensen weten in het algemeen sportgebeurtenissen adequaat in beeld te brengen. Toch kunnen de commentatoren het niet laten om, als er een groep wielrenners tegen de grond gaat, te roepen dat er een valpartij heeft plaatsgevonden. Een spreekverbod lijkt me een mooie oplossing voor al het oeverloze geouwehoer.x