Statistiek

Binnenkort is het precies 45 jaar jaar geleden dat ik voor het laatst een scheermes heb gebruikt. Dat was zo'n apparaatje waar nog maar één mesje in zat. Gistermiddag heb ik talloze malen Thierry Henry, Roger Federer en Tiger Woods Gillette met 5 mesjes horen aanprijzen. Daar kan ik nog wel tegen, al zal ik ze niet aanschaffen. Waar ik niet goed van word zijn commentatoren.

Het zal wel duidelijk zijn dat ik gisteren naar de herenfinale van Wimbledon gekeken heb. Het was een zeer boeiende en ook nog spannende partij tennis op hoog niveau. Ik was bepaald niet de enige die de wedstrijd via de tv volgde. De meeste kijkers zullen wel enig idee gehad hebben van wie er precies speelden. Die hebben wel eens gehoord dat Roger Federer al eens eerder een partijtje tennis had gewonnen. Maar een gewetensvolle commentator vertelt vóór de wedstrijd of tijdens de eerste games nog even waar en hoe vaak hij gewonnen heeft. Daarna gaat hij weer commentaar geven: mooie lob, mislukt dropshot, geweldige backhand, van die dingen. Dat zie ik allemaal ook wel, maar een commentator kan misschien nog een ander licht op het voetenwerk van Andy Roddick werpen. OK, na de vierde set vertellen ze alles nog één keer, "voor de mensen die net ingeschakeld hebben", maar waarom moet ik tijdens een ruim vier uur durende partij talloze malen horen dat als Federer wint hij het record van Pete Sampras, veertien keer een Grand Slam wedstrijd gewonnen, heeft verbeterd? Dat hij al vijf keer Wimbledon gewonnen heeft? Dat hij altijd wint van Roddick in een tie break? Zelfs een oudje als ik kan die wetenschap vasthouden tot het eind van een tenniswedstrijd, dus andere kijkers ook wel.

De komende weken ga ik weer naar de Tour de France kijken. Hoe vaak moet ik dan nog horen dat Lance Armstrong deze wedstrijd al zeven keer heeft gewonnen?