Dode

Achteraf gezien heb ik, denk ik, nog geluk gehad. Ik lijk in niets op de 'klerenkasten' die om Geert Wilders heen lopen als die zich onder het publiek begeeft. Mijn leeftijd werkt ook niet echt mee. Toch heb ik in mijn onnozelheid diverse malen bij Amsterdam Centraal een taxi geweigerd omdat een chauffeur aangaf mij wel te willen vervoeren, maar dan tegen een hogere prijs dan het gewone tarief volgens de meter. Ik ben zelfs een keer uit een taxi gestapt waar ik al in zat. Het had zomaar kunnen gebeuren dat de chauffeur mij er enigszins hardhandig op gewezen had dat ik het tarief moest betalen dat hij en zijn maatjes hadden vastgesteld. Het lijkt me niet onwaarschijnlijk dat de man die zondagochtend door een taxichauffeur zodanig gemolesteerd werd dat de dood erop volgde, geweigerd had zich voor een exorbitante prijs te laten vervoeren. Dat gebeurde op de taxistandplaats bij het Leidseplein. Trouw schrijft over de chauffeurs die daar op een vrachtje wachten: Ze zouden korte ritten weigeren, veel te hoge prijzen vragen, ruzie maken met elkaar en klanten intimideren. Ook elders in Amsterdam zijn er veel problemen met chauffeurs. De taxistandplaats bij Amsterdam Centraal krijgt in het artikel het predikaat "berucht". In Het PAROOL wordt een Rotterdammer beschreven die 40 euro zou moeten betalen voor een rit van het Leidseplein naar het Alexanderplein. Volgens de meter zou dat hooguit 25 euro zijn. Een Duits echtpaar zou 35 euro moeten betalen voor een rit naar de Koninginneweg. Volgens de meter zou dat 15 euro zijn (als ze tot het eind van de Koninginneweg zouden gaan).

De Amsterdamse wethouder Hans Gerson (verkeer) noemde het incident in een reactie 'een absoluut dieptepunt in de taxiwereld en iets wat absoluut niet te tolereren is'. Op 6 december vorig jaar wijdde ik al een 'Beggartalk' aan mijn ervaringen met taxi's bij Amsterdam Centraal. Daarin schreef ik ook dat een ambtenaar van de gemeente ronduit toegaf dat er aan 'handhaving' bij Amsterdam Centraal niets gedaan werd. Hans Gerson lult dus uit zijn nek. De wantoestanden bij die taxistandplaatsen en bij het taxivervoer in het algemeen worden al getolereerd sinds het taxivervoer - in 2000 - geliberaliseerd werd. Die liberalisering was erop gericht het vervoer klantvriendelijker en goedkoper te maken. Het is duurder geworden en nu is er inmiddels een dode gevallen.

Er is een nieuw tariefsysteem gekomen, maar daarmee wordt niet genoeg verdiend. Dat betekent niet dat het tarief te laag is. Het betekent dat er, sinds de liberalisering, veel te veel taxi's zijn en vele varkens maken de spoeling nu eenmaal dun. Het kalf is inmiddels verdronken. Nu nog even de put dempen.
x

Statistiek

Binnenkort is het precies 45 jaar jaar geleden dat ik voor het laatst een scheermes heb gebruikt. Dat was zo'n apparaatje waar nog maar één mesje in zat. Gistermiddag heb ik talloze malen Thierry Henry, Roger Federer en Tiger Woods Gillette met 5 mesjes horen aanprijzen. Daar kan ik nog wel tegen, al zal ik ze niet aanschaffen. Waar ik niet goed van word zijn commentatoren.

Het zal wel duidelijk zijn dat ik gisteren naar de herenfinale van Wimbledon gekeken heb. Het was een zeer boeiende en ook nog spannende partij tennis op hoog niveau. Ik was bepaald niet de enige die de wedstrijd via de tv volgde. De meeste kijkers zullen wel enig idee gehad hebben van wie er precies speelden. Die hebben wel eens gehoord dat Roger Federer al eens eerder een partijtje tennis had gewonnen. Maar een gewetensvolle commentator vertelt vóór de wedstrijd of tijdens de eerste games nog even waar en hoe vaak hij gewonnen heeft. Daarna gaat hij weer commentaar geven: mooie lob, mislukt dropshot, geweldige backhand, van die dingen. Dat zie ik allemaal ook wel, maar een commentator kan misschien nog een ander licht op het voetenwerk van Andy Roddick werpen. OK, na de vierde set vertellen ze alles nog één keer, "voor de mensen die net ingeschakeld hebben", maar waarom moet ik tijdens een ruim vier uur durende partij talloze malen horen dat als Federer wint hij het record van Pete Sampras, veertien keer een Grand Slam wedstrijd gewonnen, heeft verbeterd? Dat hij al vijf keer Wimbledon gewonnen heeft? Dat hij altijd wint van Roddick in een tie break? Zelfs een oudje als ik kan die wetenschap vasthouden tot het eind van een tenniswedstrijd, dus andere kijkers ook wel.

De komende weken ga ik weer naar de Tour de France kijken. Hoe vaak moet ik dan nog horen dat Lance Armstrong deze wedstrijd al zeven keer heeft gewonnen?

Oud

Wanneer precies het voor het eerst gebeurde weet ik niet, 5 á 7 jaar geleden denk ik. Ik heb het over het aanbod in de tram: "Wilt u hier zitten?" Gisteren gebeurde het weer en ik realiseerde me ineens dat het in toenemende mate gebeurt. Ik kan er niet meer onderuit: ik begin zo langzamerhand echt een ouwe kop te krijgen. Daar moet het volgens mij aan liggen, want ik beweeg nog niet op een gebrekkig aandoende manier.

Dit is geen uitnodiging tot het reageren met teksten als: "Dat valt best mee, hoor." Ook de dooddoener "Je bent zo oud als je je voelt." is niet aan mij besteed. Het is al enkele decennia geleden dat ik mij voor het laatst zorgen maakte over de vraag of ik er wel 'goed' uitzag, wat je dan ook onder 'goed' zou moeten verstaan.

Een aangeboden plaats neem ik niet altijd aan. Ik maak niet zo vaak een tramrit die langer duurt dan vijftien minuten. Ik houd ook niet zo erg van achteruitrijden. Ik beperk me tot die gelegenheden dat ik in de stad boodschappen heb gedaan en die Combinotram schommelt veel meer dan het vorige type tram. Dan neem ik met een volle tas liever wat minder risico.

Maar goed, dankzij het openbaar vervoer weet ik nu wat mij door een dagelijkse blik in de spiegel nog niet was opgevallen.

Salarisverhoging

De Amerikaanse bank Citigroup heeft al iets gevonden op de maatregel van president Obama de extreme bonussen aan banden te leggen, las ik in de Volkskrant. De bank heeft gewoon de salarissen van 'sleutelfunctionarissen' met 50% verhoogd.

Voorlopig zullen de Nederlandse banken ook geen bonussen meer mogen gebruiken om de door hun gewenste sleutelfunctionarissen in te huren. Maar ja, waar halen ze dan de goede mensen vandaan? Om te voorkomen dat die allemaal als een speer naar Amerika vertrekken, moet je hier ook iets aan de salarissen doen, toch?

In 'De Zomer Draait Door' van afgelopen donderdag ging het weer eens over de salarissen van tv-presentatoren. Te gast was Patrick Lodiers. Hij is voorzitter van BNN, waarvoor hij in 2008 63.000 euro ontving. Hij is daarnaast presentator. Daarvoor ontving hij 260.000 euro. Hij vertelde in DZDD dat we niet moesten vergeten dat daar ook de pensioenafdracht en de bijtelling voor zijn leaseauto bij zaten. Dus hoeveel zit hij nou eigenlijk boven de Balkenendenorm?

Ik kijk zelden naar BNN, dus over de kwaliteit van Patrick als presentator kan ik niets zeggen. Ik weet wel dat hij niet de meestverdienende presentator is. Vergeleken met Paul Witteman, Jeroen Pauw en Matthijs van Nieuwkerk, die alle drie voor de 'arbeidersomroep' werken, wordt hij eigenlijk afgescheept met een schijntje. Paul, Jeroen en Matthijs heb ik wel aardig wat keren gezien. Laten we maar zeggen dat mijn oordeel over hun kwaliteiten wisselend is en niet maatgevend.

Je kunt over Balkenende en zijn kwaliteiten denken wat je wilt, maar niemand zal beweren dat hij een eenvoudig baantje heeft, waar hij zich met een Jantje van Leiden afmaakt. Het zou wel eens aardig zijn om functieanalyse toe te passen bij het werk van Balkendende en Witteman c.s. Wat voor salaris zou Witteman krijgen als we met de uitkomsten van die analyse rekening zouden houden?

Heerlijk

Verschillende groentesoorten staan in een kwade reuk.Voor alle soorten kool geldt dat bijna letterlijk. Dat komt door de generatie vóór mij. Die verkeerde in de veronderstelling dat je kool heel lang moest koken. Daar stonk inderdaad het hele huis nog dagen naar en bovendien ging het ook nog eens zwaar op de maag liggen. Ondanks dat ben ik ik een groot liefhebber van kool geworden, behalve van rode. In combinatie met hachee gaat die nog net. Als je kool even blancheert of roerbakt is het smullen. Spruitjes worden altijd in verband gebracht met geborneerde opvattingen, maar voor een beetgaar gekookt spruitje (met wat citroensap meegekookt) kun je me wakker maken. Met kerrie zijn ze ook erg lekker.

Tuinbonen zijn de grote kinderschrik en veel volwassenen moet je ze ook niet voorzetten. Ik vond ze als kind al lekker: met speklapjes (dus een vette jus) en een bloemige aardappel horen ze wat mij betreft thuis in een restaurant met drie Michelinsterren.

Gelukkig kwam ik er, door een recept in Het PAROOL, achter dat het tuinbonenseizoen eigenlijk al zo'n beetje voorbij is, maar ik heb dus nog op het nippertje deze lekkernij in huis gehaald. Het recept had niets met speklapjes en bloemige aardappelen te maken. Het doet Italiaans aan: 'Pasta met tuinbonen'. Andere ingrediënten zijn: lenteuitjes, peterselie, tijm, basilicum, geraspte citroenschil en geraspte oude kaas. Het bijzondere, ik had daar nog nooit van gehoord, is dat je de tuinbonen "dubbel" dopt. Eerst haal je dus de bonen uit de dop, je blancheert ze twee minuten en spoelt ze vervolgens af met koud water. Daarna ontdoe je iedere individuele boon van zijn jasje. Het is duidelijk dat dit tamelijk arbeidsintensief is. Je kan dit gerecht beter niet voor tien personen tegelijk klaarmaken. Maar het resultaat mag er wezen. Ik zou het recept hier kunnen publiceren, maar dan krijg ik de copyrightpolitie achter me aan. Op aanvraag stuur ik het je graag toe.
x

Gokken

Wie zou dat niet willen, een gloednieuwe laptop-pc in de wacht slepen voor minder dan 10 euro? Ik wist niet dat zoiets kon, maar dankzij de Volkskrant weet ik nu dat er zogenaamde 'centveilingen' bestaan. Die werken uiteraard via het internet. Het enige wat je hoeft te doen is het laatste bod met niet meer dan één cent te verhogen. Als binnen een bepaalde tijd - dat kan een minuut of een halve minuut zijn - dat bod niet weer verhoogd wordt, is die laptop, of een ander product, van jou. Het enige wat je hoeft te doen is gedurende enige tijd naar je pc zitten staren en elke keer weer een cent hoger bieden. Daar ga je mee door tot je vindt dat het geen echt koopje meer is.

Als iemand iets 'voor weinig' te koop aanbiedt, moet je altijd een beetje wantrouwig worden. De winstmarges op allerlei producten zijn misschien te hoog, maar als je een laptop voor minder dan 100 euro verkoopt kun je niet gek veel winst maken en die websites worden niet beheerd door filantropen. Die worden beheerd door zakenmensen die winst willen maken. Die maken ze dan ook.

Stel nou dat jij na veertig biedingen er de brui aan geeft. Of je moet ophouden omdat je ook nog even boodschappen moet doen. Jammer dan? Dat mag je wel zeggen! Elk bieding die jij doet kost je (bij 'Budson', een van die websites) tussen 1,20 en 1,40 euro. Je kunt ook per sms bieden. Dat kost 1,50 euro per sms, plus de normale telefoonkosten. Dat geld voor al die biedingen ben je gewoon kwijt als je niet de laatste bent. Er kan er maar één de laatste zijn, dus al die andere bieders zijn ook hun geld per bieding kwijt.

Op het tijdstip dat ik de website bekeek stond er een laptop (HP-Pavillion DV2-1010) te koop ter waarde van 599 euro. (Die prijs klopt wel zo ongeveer: ik zag op andere sites hogere en lagere prijzen.) Het hoogste bod lag rond 7.00 uur nog onder de 7 euro. Om 13.18 uur was het bod opgelopen tot 10, 54 euro. Minimaal had Budson toen al 1264 euro binnen.

Onze immer waakzame minister van justitie, Hirsch Ballin, wil de centveiling verbieden. Niet omdat hij begaan is met het lot van de argeloze bieders. Hij vindt dat het hier niet om een veiling gaat, maar om een kansspel en daar heb je een vergunning voor nodig. Het is natuurlijk ook gewoon een gokspel, net als poker. Wanneer 'ga je mee'? Hoe lang ga je mee?

Een variant op de 'centveiling' is de 'laagste bod veiling'. Het product gaat naar degene die het laagste unieke bod doet. Op een zelfde laptop als hierboven vermeld werd 980 keer een bod uitgebracht. Vermenigvuldig dat met 1,30: Budson heeft een laptop ter waarde van 599 euro verkocht voor 1274 euro. Kijk, dat is slim zaken doen. Dit is nog veel duidelijker een ordinair gokspel.

Het product dat je koopt wordt niet geleverd door Budson, maar in dit geval door Bol.com. Budson is een soort doorverkoper. Dat kan een probleempje opleveren, zag ik op de website van TROS Radar, als je een beroep doet op de garantieregeling. Je hebt geen recht op garantie want je bent niet de oorspronkelijke koper. Dat is Budson. Op de site van Radar staan nog veel meer klachten, bijvoorbeeld over lange levertijden en een niet-reagerende klantenservice.

Als je het geld voor de aanschaf van iets nieuws net niet hebt, kun je het lenen. Je kunt ook een gokje wagen bij de Staatsloterij, het Casino, de Lotto, of je koopt een kraslot. De centveiling is weer een nieuwe manier van gokken. Waar zijn je winstkansen in vergelijking met je inleg het grootst? Volgens mij maakt die centveiling een goede kans.

Indicator

Een oude wijsheid uit mijn jeugd: "De beste manier om een trein te halen is de vorige net te missen." Autorijden heb ik nooit geleerd, dus voor interlokaal vervoer gebruik ik de trein en met veel plezier. Vrij recent bezocht ik een feestje in Oosterbeek. Van twee kanten kreeg ik het aanbod van goede vrienden in hun auto mee terug te rijden naar Amsterdam. Ik heb ze vriendelijk doch beslist bedankt, omdat ik zo'n afstand liever in de trein zit dan in een auto.

Gedurende de laatste twee jaren dat ik nog voor mijn inkomen werkte heb ik heen en weer gereisd tussen Amsterdam en Den Haag. (Eén jaar vier dagen per week, één jaar drie dagen per week.) Gedurende een maand of negen heb ik alle vertrek- en aankomsttijden genoteerd en de verschillen met de tijden uit het spoorboekje in een spreadsheet opgenomen. De conclusie was duidelijk: de verhalen over de treinen die "altijd maar te laat" kwamen, waren sterk overtrokken. Daar komt dan nog eens bij dat toen al en nu nog steeds files zekerheden zijn en treinvertragingen mogelijkheden.

Wanneer wordt een trein als 'vertraagd' beschouwd? Als hij 3 minuten te laat aankomt, maar dat gaat veranderen. Met ingang van 2010 is een trein pas vertraagd als hij 5 minuten te laat aankomt. Dat is nieuw beleid en dat heeft meteen een nieuw woord opgeleverd: punctualiteitsindicator. Daarin wordt niet alleen gekeken naar het aantal vertraagde treinen, maar wordt het aantal daardoor vertraagde reizigers meegewogen. De NS voldoet aan de eisen als 93% van de treinen op tijd aankomt. Nu is dat 87%. (Die 5-minutengrens wordt ook elders in Europa gehanteerd.)

Over een treinvertraging van 5 minuten zul je mij niet horen klagen. Maar ik heb makkelijk praten: de gelegenheden waarheen ik me per trein begeef hebben uitsluitend een sociaal karakter, waarbij een paar minuten niet uitmaakt. Die vertraging kan oplopen als ik door de vertraging een aansluiting met een andere trein of aansluitend lokaal/regionaal vervoer mis. Meestal zit ik daar ook niet mee: ik ga gewoon verder op de bladzijde waar ik gebleven was.

Uit mijn jeugd, toen het autoverkeer beduidend minder intensief was dan nu, herinner ik me nog de kreet: "Liever 5 minuten te laat in deze wereld dan 20 jaar te vroeg in de volgende." Dat ging over verkeersdoden. Te hard rijden is geen nieuw probleem. Nog altijd vallen er honderden doden (en nog veel meer gewonden) per jaar in het autoverkeer. Vergelijk dat eens met het aantal doden en gewonden in het openbaar vervoer.