vrijdag 31 januari 2014

Ramp

Morgen gaan we dus met ons allen Beatrix bedanken voor de 33 jaar gedurende welke zij ons staatshoofd heeft willen zijn. Dat wordt een feestelijke bijeenkomst. Maar is dat wel zo’n goed idee? Ja, dat feest, daar zal natuurlijk niemand tegen zijn, maar moet dat nu precies op 1 februari gevierd worden? Waarom is dat niet zo’n goede datum? Ik heb het niet zelf bedacht, maar ergens gehoord of gelezen. Op 1 februari is het precies 61 jaar geleden dat delen van ons land onder water kwamen te staan, omdat dijken en duinen het niet hielde tegen een combinatie van een springvloed en een noordwester storm. Meer een dag voor herdenking dan voor feest dus.

De watersnoodramp van 1953 was naar Nederlandse, zelfs naar Europese, begrippen met ruim 1800 doden een ramp van grote omvang, maar van een jaarlijkse herdenking op landelijk niveau is het bij mijn weten nooit gekomen. Er was net iets langer dan een jaar tv in Nederland, maar de meeste Nederlanders buiten de direct getroffen bieden hebben voor het eerst beelden van de ramp gezien via het  Polygoon Journaal in de bioscopen. Tegenwoordig wordt een natuurramp van enige omvang bijna in real time in het collectieve geheugen bijgeschreven. Ik herinner me vooral het feit dat ik als padvindertje met andere padvindertjes de huizen langs ging om kleding in te zamelen voor de mensen die alles kwijtgeraakt waren. Enkele dagen later hebben we op het terrein van een scheepswerf in Amsterdam Noord meegeholpen bij het sorteren van die kleding. Later bleek dat er veel meer kleding was ingezameld dan nodig was. Met Zweedse hulp werden op Schouwen-Duiveland houten bungalows gebouwd als tijdelijke opvang voor hen die hun huis waren kwijtgeraakt. Vele jaren daarna, misschien nog steeds, werden die bungalows als vakantiebungalows verhuurd.

Ik ben te weinig royalistisch om morgen naar de feestelijke dankbetuigingen te kijken, maar ik ben wel benieuwd of de watersnoodramp nog ter sprake komt. Als jij wel kijkt, laat het me dan even weten. 


x

1 opmerking:

  1. Mijn vader is in die tijd ter plaatse ingezet ihk van de hulpverlening. Ik denk dat ik zaterdag maar eens langs ga want hij kan daar nog beeldend over vertellen. Moet hij ook nog maar eens de herinneringsmedaille laten zien die hij voor zijn inzet heeft ontvangen. Volgens mij een donker bronzen ding met een pluizig kwastje eraan. Mooi. Voor mij dus ook geen Beatrix.

    BeantwoordenVerwijderen