vrijdag 27 augustus 2010

Subsidies

Toen ik tegen de twintig liep (1958 - 1959) was in Cuba de gewapende opstand gaande onder leiding van Fidel Castro. Ik herinner mij nog goed dat ik sympathiek tegenover die machtsovername stond. Dat was niet algemeen gebruikelijk, want Castro was immers een communist en communisten waren toen onze grootste vijanden. In de Verenigde Staten vond men het maar niks: communisten aan de macht in hun achtertuin. Dat was een dictatuur. Vrijwel geen enkel Zuid-Amerikaans land kende toen democratie, maar volgens Amerikaanse opvattingen heersten daar geen 'dictatoriale', maar 'autocratische' regimes en daar wilden de Amerikanen best zaken mee doen.

Nog altijd is Cuba geen democratisch bestuurd land, maar in veel andere Zuid-Amerikaanse landen is het ook nog steeds wat dat betreft geen ideale toestand. De gemiddelde Cubaan leeft bepaald niet in weelderige omstandigheden, maar in materiële zin heeft zhij het denk ik toch wat beter dan de miljoenen bewoners van sloppenwijken rond de grote steden in Zuid-Amerika, waar niet de regering maar bendeleiders de feitelijke macht uitoefenen. In Cuba kun je nog steeds rekenen op goede gezondheidszorg en onderwijs en je zult er niet verhongeren.

Maar als het hier economisch al niet zo goed gaat, gaat het in Cuba zeker niet goed en moet ook daar de overheid bezuinigen. Trouw berichtte daarover en ik las over mij onbekende zaken. Steun van de overheid aan de wat minder bedeelden ga ik zeker niet uit de weg, maar in Cuba was men hier en daar wat te ver doorgedraafd. De ongeveer 2,5 miljoen Cubanen van 54 jaar en ouder krijgen vanaf volgende maand niet meer hun vier pakjes sigaretten van de staat. De Cubaanse regering vindt dit niet meer onder de eerste levensbehoeften vallen. Hoewel ik een straffe roker ben, vind ik dat daar wel iets in zit. Ook gesubsidieerde huwelijksreizen en vakanties zijn verleden tijd. Tja, zelfs hier is een weekje bungalowpark niet voor iedereen weggelegd, maar als mij gevraagd zou worden of de staat dat financieel mogelijk moet maken, zou ik toch niet direct volmondig "Ja!" zeggen.
x

1 opmerking:

  1. Ik ben ook iemand die dicht bij communistische denkbeelden zit. Ik begrijp nog steeds niet hoe de VS al 50 jaar wegkomen met sancties tegen een land dat toevallig andere ideeën heeft.

    Maar ik kom net terug uit Cuba, mijn tweede bezoek, en heb toch ook wel mijn twijfels over hoe het daar gaat. Er wordt wel gebedeld. Vaak voor shirts, schoenen, kinderkleding, zeep en andere zaken, maar ook gewoon om geld. Er zijn twee muntsoorten die naast elkaar functioneren. De dure, de Peso Convertible (CUC) is voor de meeste Cubanen niet te verkrijgen, maar vele levensbehoeften moeten wel in winkels gekocht worden die geen gewone peso's meer accepteren.

    Water is in bepaalde streken gewoon niet verkrijgbaar, dan moet je maar kraanwater drinken, je hebt geen keuze.

    Ik vind Cuba een prachtig en fascinerend land, ik heb zelf gezien hoe efficiënt en goed de gezondheidszorg is, maar ik geloof niet dat ze nog tien jaar op de huidige voet verder kunnen.

    Jammer, want het alternatief dat vele Floridiaanse Cubanen voor ogen hebben is ook niet aantrekkelijk...

    BeantwoordenVerwijderen