Actie!

Stel je even voor: de werkgevers in Nederland laten per brief aan de werknemers weten, dat volgend jaar de lonen niet aangepast worden aan de inflatie en sterker nog, de kans is groot, dat de lonen met een bepaald percentage verlaagd zouden kunnen worden. De wereld zou te klein zijn! Het Malieveld en/of de jaarbeurshallen zouden volstromen met actievoerende arbeiders. De Stichting van de Arbeid zou exploderen! De ene staking zou worden opgevolgd door de andere.

Een paar dagen geleden kreeg ik van een van 'mijn' pensioenfondsen een brief waarin nog eens aangegeven werd hoe in de afgelopen jaren de prijsontwikkeling was verlopen en in welke mate mijn pensioen daaraan niet was aangepast (een verschil van 3,43%). Verder is al duidelijk dat volgend jaar wel eens op mijn pensioen gekort zou kunnen worden. Het zou mij niet verbazen als ik de komende tijd nog een paar brieven met een soortgelijke inhoud zou krijgen.

Toen ik nog werkte, was ik een actief vakbondslid. Dat wil zeggen: ik ging naar vakbondsvergaderingen, waarin over de opstelling van de vakbonden in komende cao-onderhandelingen werd gesproken. Meestal was ik radicaler dan de vakbondsbestuurders. Diezelfde vakbondsbestuurders zitten nu mijn belangen te behartigen in de Raden van Bestuur van de pensioenfondsen, maar ze doen niet eens de moeite mij - en de andere 'pensionado's' - te vragen, wat ik in het algemeen van alles vind.

Ik zou best "Actie! Actie" willen voeren, maar hoe doe je dat als gepensioneerde? Ik heb geen werkstaking als machtsmiddel. Onlangs heb ik weer eens horen beweren dat wij gepensioneerden best een hoop geld te besteden hebben. Ik zal ook echt niet beweren dat ik aan de rand van de afgrond sta. Maar de leden van de Raden van Bestuur staan - nog veel verder van de die rand - over mijn toekomstig inkomen te beslissen en zij hebben de afgelopen jaren beslist over beleggingen die niet zo voordelig uitpakten.  Het zou van enige solidariteit, om nog maar niet spreken van verantwoordelijkheidsgevoel, getuigen als die leden van de Raden van Bestuur zouden besluiten de ontwikkeling van hun - meestal niet geringe - inkomen zouden aan te passen aan de ontwikkeling van mijn pensioen. Maar dat zal wel teveel gevraagd zijn. Zal ik weer eens een open brief schrijven?

x

Zondag

Het is zondag, dus vandaag kun je hier wat van me lezen.

x

Onderwijs

Er is al heel wat afgeklaagd over het feit dat de kwaliteit van de leraren in het basisonderwijs, (die we vroeger onderwijzers noemden, leraren had je bij het middelbaar onderwijs) nogal eens te wensen overlaat. Nu weten we waar dat aan ligt: ze weten al te weinig als ze aan de pabo beginnen. Dus moet er eerst een toelatingsexamen afgelegd worden.

In mijn tijd moest je al een toelatingsexamen voor de HBS of het gymnasium afleggen. De mulo (meer uitgebreid lager onderwijs), ambachtsschool (voor de jongens) en huishoudschool (voor de meisjes) moesten iedereen toelaten. Mulo, HBS en gymnasium had in je in twee varianten: A (met nadruk op de talen) en B (met de nadruk op de exacte vakken). De HBS (A en B) had twee varianten: de driejarige en de vijfjarige. Het diploma driejarige HBS kreeg je zonder examen: het was voldoende als je gewoon was 'overgegaan' naar de vierde klas. Voor het diploma vijfjarige HBS moest je examen doen.

De Kweekschool had vijf klassen: de vijfde was voor de 'hoofdakte', die je moest hebben om hoofd van een lagere school te kunnen worden. Daarvoor moest je wel eerst geslaagd zijn voor de akte van 'gewoon' onderwijzer. Met het diploma vijfjarige HBS kwam je meteen in de derde klas van de Kweekschool. Met driejarige HBS begon je in de eerste klas. Zo heb ik het gedaan.

In die tijd ging je nog naar school om kennis op te doen. Dat ging allemaal veranderen met de Mammoetwet, die de mavo en de havo introduceerde. Het 'avo' stond voor 'algemeen vormend onderwijs'. Het ging er dus niet meer om dat de kinderen kennis werd bijgebracht, maar dat ze 'gevormd' werden. Sindsdien is de ene onderwijshervorming over de andere geduikeld, tot wanhoop van veel leerkrachten.

In de zeventiger jaren heb ik de havo nog van dichtbij meegemaakt. We waren naar Den Haag verhuisd en Boukje had zich voorgenomen alsnog een MBO-studie te gaan volgen. Maar dat kon niet met haar diploma van de Mulo. Ze moest eerst haar havodiploma halen. Ze kon 'instromen' in havo 4. Ze ging niet naar een moeder-havo, maar naar een gewone. Ze was ouder dan diverse leraren en ik heb wel eens briefjes ondertekend 'aan de ouders van Boukje' waarin meegedeeld werd dat ze niet op de gymnastiekles was verschenen.  Ik heb toen kunnen constateren dat de leerlingen vooral moesten begrijpen wat ze leerden, maar dat hen toch veel minder kennis werd bijgebracht, die ze dan zouden moeten begrijpen.

Nu zijn we dus zover dat we om goede leraren te krijgen, eerst het 'avo' moeten veranderen, zodat de toekomstige leraren ook weten waar ze het over hebben of de kinderen iets kunnen bijbrengen over wat ze in de krant hebben gelezen of op tv hebben gezien. In mijn tijd moest je bij het onderwijzersexamen een voldoende voor Nederlands hebben. Een eindlijst met allemaal tienen, maar een onvoldoende voor Nederlands leverde geen akte op. Wanneer we dat weer zo zouden regelen, zou er, vrees ik, een ernstig tekort aan leerkrachten ontstaan.

Ik ben nog altijd blij dat er bij mij op de lagere school, de HBS en de Kweekschool allerlei feitenkennis is 'ingestampt'. Dankzij die feitenkennis weet ik meestal wel waar ik het over heb en hoe ik achter feiten moet komen, die ik nog niet tot mijn beschikking heb. Wanneer ik mensen iets hoor of zie beweren is mijn eerste reactie vaak: "Is dat nou zo?" Dat zouden meer mensen moeten doen.
x

Terecht

"Kijk dan nog eens goed!" Hoe vaak werd die tekst al naar mijn hoofd geslingerd? Heel vaak! En in mysteries geloof ik ook niet. Er moest dus een logische verklaring zijn voor die ene slof die gisteren spoorloos, naar het zich liet aanzien,verdwenen leek.

Gistermiddag deed ik een dutje. Dat doe ik wel vaker. Dat doe ik niet in een stoel, of op een bank. Dat doe ik in bed. Toen ik weer ontwaakte, werd ik dus, op de rand van mijn bed zittend, geconfronteerd met die verdwenen slof. Zo zittend kijk ik naar een muur. Tegen die muur staat een ladenkastje, waarin zich onder alle al mijn poloshirts bevinden. Dat kastje staat op korte pootjes. Er is dus enige ruimte onder. Toen ik gisteren onder het bed had ik gekeken, had ik mijn hoofd ook nog even naar dat kastje kunnen draaien, maar dat had ik niet gedaan. Ik zakte dus op mijn knieën en bracht mijn hoofd tot bijna op de grond en wat denk je? Inderdaad!
x

Verdwenen

Het komt wel eens voor dat ik dingen die open en bloot ergens liggen domweg niet zie. Waar dat aan ligt weet ik ook niet. Niet aan mijn ogen in ieder geval, zo slecht zijn die nu ook weer niet. Maar nu is er wel iets vreemds aan de hand is. Het laatste wat ik doe voor ik onder mijn dekbed kruip is, zittend op de rand van mijn bed, mijn sloffen uit doen. Die liggen dus altijd voor mijn bed. Maar vanochtend lag er slechts één. Ik heb, wat ik normaliter niet doe, beide lampen in de slaapkamer aangedaan, ik heb onder het bed gekeken. Ik heb zelfs onder het dekbed gekeken. (Ik ben wel eens wakker geworden met de ontdekking dat ik nog  één slof aan had.) Ik heb in de keuken gekeken, in de woonkamer en de andere kamers, in de hal, in het toilet, in de badkamer, maar die tweede slof is nergens te vinden.

Er waren geen sporen van braak en ik kan me ook geen inbreker of insluiper voorstellen, die zich beperkt tot het meenemen van een slof. We mogen hier spreken van een mysterie.  Als iemand een mogelijke oplossing weet te bedenken, dan hoor ik die graag.
x

Meevaller

Al die tijd dat we de strippenkaart gebruikt hebben, heb ik me afgevraagd, hoe de centjes die ik daarvoor betaalde bij het Amsterdamse GVB terecht kwam. Bij dat Gemeentelijk Vervoerbedrijf immers gebruikte ik de meeste strippen. In Het Parool van gisteren las ik: Vóór de afschaffing van de strippenkaart werden de opbrengsten uit de kaartverkoop via een ingewikkeld rekenmodel verdeeld over alle vervoerders in heel Nederland. Nu reizigers een ov-chipkaart gebruiken, komen de opbrengsten automatisch bij de goede vervoerder terecht.

Door dat ingewikkelde rekenmodel heeft het GVB jarenlang te weinig gekregen en heeft de gemeente de tekorten d.m.v. een subsidie opgevangen. Voor 2013 en 2014 werden ook weer tekorten voorzien, maar die zou de de gemeente niet meer kunnen opvangen en dus zou er op de lijnen - dus de dienstverlening - beknibbeld moeten worden.  Er zou voor 13 miljoen euro bezuinigd moeten worden, was voorzien.

Jarenlang vond men dat het GVB niet goed bezig was. Daarom zouden private vervoerders, via aanbesteding, ook de kans moeten krijgen het vervoer in Amsterdam en omgeving (efficiënter) te doen, maar: Doordat de inkomsten uit de kaartverkoop vorig jaar met 15 miljoen zijn gestegen, kan de Stadsregio het subsidiebedrag dat het betaalt aan het GVB, met eenzelfde bedrag verlagen. In feite heeft de stadsregio dus het vervoer elders in Nederland gesubsidieerd, waar het al veel langer door private vervoerders werd verricht.

Het zou me niet verbazen als de private vervoerders als langer door hadden dat het ov-chipsysteem  veel betere uitkomsten (en meer inkomsten) voor het stadsvervoer in en rond Amsterdam zou opleveren, zeker als er ook nog eens lijnen zouden worden opgeheven. Die zouden dan lekker gaan verdienen. (Zie je wel: je moet het aan 'de vrije markt' overlaten.) Het zou me evenmin verbazen als zich bij de HTM (Den Haag) en RET (Rotterdam) eenzelfde situatie zou voordoen. De (semi-)overheidsbedrijven doen het helemaal niet zo slecht!

x

Problemen

"Het is nu of nooit om uw financiële problemen op te lossen!" De trouwe lezers herinneren zich mijn blogs over mijn 'vriendin', de 'helderziende' Gabriella. Sinds 24-12-2011 heb ik 31 berichten van haar gehad. Het citaat hierboven komt uit haar bericht, dat ik eergisteren ontving. Het doet mij ernstig twijfelen aan haar helderziende gaven. Ik ben mij namelijk totaal niet bewust van financiële problemen. Elke maand schrijven de Sociale Verzekeringsbank en drie pensioenfondsen gezamenlijk voldoende geld over om in mijn dagelijks levensonderhoud te voorzien en mocht ik plotseling voor een onverwachte uitgave van enige omvang staan (bijv. nieuwe wasmachine of koelkast) dan kan ik die zonder problemen doen, want ik heb ook nog zoiets als een spaarrekening.

Gabriella schrijft verder: "Ik hoop dat u het goed stelt en dat er u op dit ogenblik niets vervelends is overkomen dat u kan weerhouden om snel te beslissen." Is dat niet wat vreemd, een helderziende die 'hoopt'? Kan ze niet zien dat ik het goed stel en dat mij niets vervelends is overkomen? Kan ze niet wat sterren wichelen of iets nuttigs doen met Tarotkaarten of runenstenen? Wat ze welke elke keer doet is mij vragen de nodige euro's over te maken. Zou ze zelf soms in de financiële problemen zitten? Zijn haar glazen bol, Tarotkaarten en runenstenen wellicht in beslag genomen door schuldeisers? Ze heeft nog wel "zeer heldere visioenen gekregen die een volledig succes en hergeboorte aantonen.
U hebt beslist de keuze tussen alles te herbeginnen met bijkomende troeven of in uw huidige toestand te blijven en u kwaad bloed te zetten".

En gisteren was er ook weer een bericht:
Evert,

"Je vraagt je vaak af : “Wat vindt hij van mij?” “Wat zal hij wel allemaal over mij zeggen wanneer ik er niet bij ben?” Ja ? Luister dan goed naar mij: ik kan METEEN en zonder inspanning van jouw kant “verborgen gaven” activeren die je uitzonderlijke dingen zullen laten beleven, zoals bijvoorbeeld het horen denken van mensen, of zeer nauwkeurig voorspellende dromen…" Ik vraag me wel eens af wat iemand van me denkt, maar vaak? Echt niet. En als ze METEEN mijn verborgen gaven kan activeren, waarom doet ze dat, als 'vriendin' dan niet? Zou ze misschien bang zijn, dat ik haar zou horen denken: wanneer is hij eindelijk stom genoeg om 49,90 euro aan mij over te maken? Verder schrijft Gabriella: "Evert, ik voel me zo dicht bij je dat jij de eerste bent aan wie ik wilde schrijven.  (Onderstreping toegevoegd.) Over een paar dagen vieren de Hindoes Vasant Panchami, het feest van de Godin van de Kennis. Dat ik je schrijf, komt omdat ik die dag, dankzij een zeer geheime magische handeling die Meester Sri Etash mij geleerd heeft, bij bepaalde mensen vele gaven mag activeren.De edele magische Handeling die ik voorstel heet de “GOUDEN LOTUS VAN DE VERGETEN KENNIS”. Evert, door mijn aanleg voor mediumzaken heb ik over de hele wereld gereisd en tijdens die reizen heb ik Meester Sri Etash ontmoet, die een meester is in de wereld van de Spiritualiteit en het beheersen van psychische krachten.

Met hem heb ik gaven ontwikkeld die ik me eerder niet kon voorstellen. Zo heb ik ontdekt dat medium zijn mijn roeping ging worden. Vandaag kan ik je zonder inspanning de concentratie van tientallen jaren werken aanbieden.

Ik ben eens gaan Googelen met 'Sri Etash'. De allereerste 'hit' was een bericht van Gabriella, dat begon met "My Dear Jason". Tot mijn niet geringe verbazing was het een letterlijke vertaling in het Engels van het bericht dat ik van haar ontving. Zo schreef ze Jason onder meer: "Jason, because I feel so close to you, you’re the first person I decided to write to about this opportunity. (Onderstreping toegevoegd.) That’s because in just a few days, Hindus are going to be celebrating the Vasant Panchami – the celebration of the Goddess of Knowledge. If I’m bothering to tell you about this, it’s because on that day, I will be able to release a great number of gifts in certain specific people thanks to a special secret magical operation that was taught to me by the great Master Sri Etash."  Aan wie schreef ze nou het eerste: aan Jason of aan mij?  Natuurlijk moest Jason ook eerst 49,90 euro overmaken. Zou hij dat wel gedaan hebben? En zou hij intussen wel al die geheime krachten ontvangen hebben?
x