NIEUW

De kogel is nog niet door de kerk, maar hij is wel hard op weg. Waar slaat dat nu weer op? Dat slaat op mijn heup. Kort geleden besloot de orthopedisch chirurg van het BovenIJ ziekenhuis, na het bekijken van een CT-scan, dat het toch wel beter, in ieder geval aangenamer, voor mij zou zijn, als mijn rechterheup vervangen zou worden door iets kunstmatigs. Maar ja, ik zit wat krakkemikkig in elkaar, dus de anesthesist zou moeten bepalen of mijn hart en longen een operatie, met name qua verdoving, zouden kunnen doorstaan. En ik ben ook de jongste niet meer.

Gisteren had ik een gesprek met de anesthesist. Ik had al recentelijk on line een lange vragenlijst ingevuld over mijn fysieke toestand en eerdere ervaringen met operaties en verdovingen. Ik had de indruk dat de anesthesist het wel zag zitten. Een definitief besluit werd nog niet genomen. Er moest nog gekeken worden naar de uitslagen van een ECG en bloedonderzoek  en van wat ik nog niet eerder had meegemaakt: een soortement uitstrijkje van de binnenzijde van mijn neus. Overleg met mijn longarts in een ander ziekenhuis leek ook op zijn plaats.

Ik ga er vanuit dat al dat overleg en bestuderen van uitslagen geen weken meer hoeft te duren. Als de anesthesist zijn fiat heeft gegeven, duur het nog een week of vier voordat er in me gesneden gaat worden. Na twee dagen verlaat ik het ziekenhuis en verblijf ik nog een dag of acht in een verpleeghuis, waar begonnen wordt met revalideren. Daarna zal ik nog een tijdje thuis behandeld worden door een fysiotherapeut en/of ergotherapeut.

Hoed eerder, hoe beter.