FESTIVAL

Vroeger, nog in de tijd dat Teddy Scholten het Eurovisie Songfestival won met 'Een beetje', was het allemaal nog redelijk overzichtelijk. Toen in 1956 het eerste festival gehouden werd, deden er 7 landen mee. Teddy had in 1959 tien concurrenten. Dat was op één avond wel te doen. Duncan Laurence, die in mei ons land zal vertegenwoordigen, heeft er 40. Ja, dat krijg je als zelfs een ander continent mee mag zingen en de vroegere Sovjet-Unie is veranderd in een Federatie van 21 republieken.

Het Songfestival zal ook dit jaar weer drie hele avonden van NPO1 in beslag nemen, eerst tweee halve finales en dan nog eens een finale. Je kan dus drie avonden naar liedjes luisteren waarvan er veel nauwelijks enig niveau hebben en die het vooral moeten hebben van het gehups erom heen.

Dat schijnt allemaal nog niet genoeg te zijn, dus, las ik in het AD: Driekwart van het deelnemersveld van het Eurovisie Songfestival was zaterdag al bijeen in Amsterdam, in Afas live. Er komen nog soortgelijke evenementen in Londen en Madrid. God verhoede dat die ook nog eens worden uitgezonden.

Om de een of andere reden wordt het liedje van Duncan, Arcade, door bookmakers hoog ingeschat als winnaar van het Songfestival. Dat wordt dus weer een latertje voor de hard core fans van het Songfestival, want die blijven wakker tot de winnaar zijn liedje nog een keer mag zingen. Je kunt het sowieso nu alzo vaak beluisteren als je wilt  bij YouTube. Je kan merken dat Duncan niet alleen singer is, maar ook nog songwriter. De tekst Ooh-ooh-ooh, ooh-ooh, ooh-ooh komt diverse malen terug.

Los daarvan: het liedje waarmee Teddy Scholten destijds won leverde ook nog een rel(letje) op. Het liedje eindigt zo:
Je hart kwam wel eens meer op een ideetje,
Dat speet je, maar ach weet je, soms vergeet je
Wel een beetje gauw je eedje van trouw!
In streng christelijke kringen werd er schande van gesproken dat de huwelijksbelofte werd aangeduid als eedJE.