dinsdag 26 april 2011

Hoogtechnologisch

Over kinderwens heb ik het hier al eens eerder gehad. Die zegt me niets, maar als mensen er veel voor over hebben aan die wens te voldoen, maak ik er geen bezwaar tegen dat ik meebetaal aan de (medische) kosten daarvan. Maar waar eindigt de kinderwens en begint de obsessie?

In Trouw las ik een uitvoerig artikel over Lisanne (28) en Tjibbe (38). Lisanne en Tjibbe hebben drie gezonde kinderen die langs geheel natuurlijke weg verwekt en geboren zijn. Na de geboorte van de laatste, nu een jaar geleden, moest in verband met een levensbedreigende bloeding de baarmoeder van Lisanne verwijderd worden. "Toen ik dat hoorde, stortte mijn wereld in", vertelt Lisanne in haar lichte woonkamer, met rondslingerend speelgoed, een driewieler en een vrolijke slinger van geboortekaartjes (nog van Lucas) voor het raam. Haar toekomst leek ineens heel grauw: "Ik zei: had mij maar niet uit narcose gehaald. (...) Ik ben nog niet klaar, dat zeggen mijn lijf en hoofd en hormonen. Ik heb nog niet gegeven wat ik kan en wil geven." Haar man vult aan: "Onze kinderwens is oprecht."

Lisanne en Tjibbe willen dus nog een kind en mogelijk nog meer. Jolande, een vriendin van Lisanne, bood spontaan aan als draagmoeder te fungeren. Dat kan met een embryo ontstaan uit een eicel van Lisanne en zaad van Tjibbe. Dat heet hoogtechnologisch draagmoederschap, die in Nederland alleen kan worden uitgevoerd in het VU Medisch Centrum. Dat wil die operatie niet uitvoeren bij paren die al twee kinderen hebben. Dat stond niet eens in de protocollen, omdat bij de opstelling daarvan geen mens eraan gedacht had dat stellen met meer dan twee kinderen zoiets nog zouden willen. (Het staat nu wel in de protocollen.) Lisanne en Tjibbe gaan nu naar een ziekenhuis in België, dat hiertoe in beginsel wel bereid is.

Ik vind mezelf redelijk liberaal: wat mij betreft schakelen Lisanne en Tjibbe nog een hele reeks draagmoeders in, waarbij ik er vanuit ga dat geen ziektekostenverzekering de kosten zal vergoeden. Maar als ik de wens van Lisanne en Tjibbe wat overtrokken vind, vind Tjibbe dat ik te makkelijk oordeel. Ik ben dus kennelijk ook wat "verkrampt".

In het team van het Belgische ziekenhuis dat het verzoek moet beoordelen zit ook een psychiater. Die zou tegen Lisanne moeten zeggen: "Mevrouw, als u als moeder van drie gezonde kinderen liever niet uit de narcose had willen ontwaken, moet u ook eens gaan nadenken over andere zaken dan hoogtechnologisch draagmoederschap. Daarvoor hoeft u niet naar België te komen. Ook in Nederland zijn goede psychiaters."
x

15 opmerkingen:

  1. Ik ben ook even verbaasd (op zijn minst) over de reactie van de moeder. Triest ook: wees blij met wat je wel hebt in plaats van te gaan lopen zwelgen in je 'probleem'. Wat mij betreft is moeder zelf het grootste probleem.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Na 3 gezonde kinderen niet uit de narcose gehaald willen worden .... jeetje

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hoewel ik zelf andere keuzes zou maken wanneer ik al drie kinderen zou hebben, begrijp ik wel de eerste reactie van de dame in kwestie.

    Ze was op dat moment iets heel belangrijks kwijt geraakt. Iets waardoor haar leven er nooit meer hetzelfde uit zou zien. Als je altijd een groot gezin gewenst hebt en je leven staat wat dat betreft ineens helemaal op z'n kop, nou dan vind ik dat je wel even recht hebt op een kleine depressie. (en dan heb ik het niet eens over de schok van bijna dood geweest zijn) Ik geloof niet dat je op zo'n moment alleen maar dankbaarheid voelt voor wat je nog hebt. Er zijn niet voor niets meerdere stadia van rouw. Daar moet je doorheen. En daar moest zij doorheen.

    Voor zover ik begreep heeft zij, nooit geprobeerd een einde aan haar leven te maken en is ze nu juist bezig maar haar levenswens te verwezenlijken.

    Nogmaals, ik denk dat ik zelf andere keuzes zou maken. Maar ik zit niet in de situatie van dit stel en daar dank ik God voor op mijn blote knietjes

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat zou het toch fijn zijn als mensen die het nodig vinden om oordelen over anderen, zich eerst eens in de situatie van die ander zouden verdiepen. Inleven in zo'n situatie is onmogelijk omdat je gewoon niet wéét hoe iemand die een zeer belangrijk deel van zijn of haar leven (in dit geval de baarmoeder) kwijt raakt, zich zou voelen.

    Ik kan niet anders dan misselijk worden van de veroordelende reactie van Zuster Klivia en de auteur van dit stuk. Bah.

    Als jullie je zouden hebben verdiept in de situatie rondom deze man en vrouw, dan zouden jullie weten dat het "had mij maar niet wakker gemaakt" een eerste reactie was. Op zo'n moment ben je gewoon niet in staat om dankbaar te zijn met wat je hebt, je hele lijf en hoofd is aan het overleven. Niets meer en niets minder.

    Ik raad jullie aan om de blog van de vrouw in kwestie te lezen, waarna jullie hopelijk begrijpen waarom ik zo boos wordt van dit soort veroordelende stukjes en reacties. Ga je schamen in een hoekje en, zoals Anita, God danken op jullie blote knieën dat jullie nooit voor een dergelijke keuze of situatie hebben gestaan.

    De blog van Lisanne: www.draagmoederschap.com

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Lijkt me een zeer gezonde eerste reactie, dat je niet meer leven wil, als je zoiets te horen krijgt. Dat kan elke psychiater je vertellen.

    Het lijkt me zeer ongezond, sterker nog dat weet ik wel zeker, als je dat niet in eerste instantie denkt, als dat altijd je droom is geweest.

    Je denkt dan niet rationeel, maar primair. Later wilde ze natuurlijk niet meer dood. Dat staat ook duidelijk in het artikel. ze is gelukkig met haar man en kinderen en wil er heel graag nog 1.

    Maar wie zijn jij en ik om er over te kunnen oordelen of iemand wel of niet nog een kinderwens heeft na 1, 3 of noem maar eens een getal 7 kinderen. Als ze er gewoon 4 zou hebben gekregen, dan zou het ineens gewoon zijn geweest, maar nu ze het op deze manier wil....

    @Zuster Klivia Misschien he.. Ik doe maar een suggestie, wil ze dit nog proberen. Zodat ze er daarna zeker van is, dat ze alles heeft geprobeerd om haar droom waar te maken. Dat lijkt me niet zwelgen in je probleem, maar voor jezelf er alles aan doen, zodat je later niet hoeft te denken "had ik maar." Dan zou het inderdaad misschien zwelgen in een probleem worden.

    Het verbaast me, dat mensen niet meer nadenken over dergelijke problemen of zich iets beter proberen in te leven, maar gelijk hun oordeel klaar hebben.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Wat zijn we toch weer lekker empatisch bezig. Kom je net uit narcose, was je bijna dood geweest, krijg je te horen dat je je baarmoeder kwijt bent EN DAN MOET JE DANKBAAR ZIJN MET JE 3 KIDS??? Je hebt zojuist te horen gekregen dat je je droomwens niet (verder) kunt verwezenlijken, maar ach... wat geeft het. We nemen wel een hond, een goudvis en een cactus EN HET HELE PROBLEEM IS OPGELOST.
    Ik kan me niet voorstellen dat dat voor ook maar iemand van jullie werkt. Misschien een ideetje om eens wat verder te kijken dan je neus lang is, voor je reageert?

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Heb het verhaal gelezen over de wensmoeder en draagmoeder, mijn mening:

    Als ik al 3 gezonde kinderen had gehad, dan had ik zelf de draagmoeder aan een kinderloos stel gegund...
    Draagmoeders zijn zeldzaam...weer er zuinig op en we zouden iedereen dit "moedergeluk" moeten gunnen

    BeantwoordenVerwijderen
  8. @ Anoniem: heb je ook het stuk van de draagmoeder gelezen? Zij zegt zelf dat ze nooit draagmoeder zou willen zijn voor een kinderloos stel, ik citeer uit het artikel: Dat Tjibbe en Lisanne al drie kinderen hebben, is voor Jolanda geen reden om hun kind niet te willen dragen. Sterker nog: “Als ze die niet hadden gehad, dan had ik het niet aangeboden. Nu weet ik hoe ze met kinderen omgaan. Het kind dat ik ga dragen, komt in een goed nest."

    Bovendien heeft de draagmoeder het zelf aangeboden en heeft de wensmoeder haar niet gevraagd om draagmoeder voor hen te zijn. Dus dat "gunnen" gaat hier niet zo op geloof ik.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Ook ik heb het artikel gelezen, maar ik kende ook de blog al van www.draagmoederschap.com.
    Ik heb er dan wellicht ook wat langer over nagedacht dan de auteur van dit stuk en zuster Klivia. En de belangrijkste conclusie vind ik wel dat niemand anders dan de personen om wie het in deze gaat kan bepalen of je nog een 4e, 5e, 6e kind wil. Een arts zou dat niet mogen bepalen, maar de auteur van dit stuk of zuster Klivia ook niet. Lisanne en Tjibbe zijn de enige personen die kunnen bepalen of ze nog een 4 willen of niet. En als je dan weet dat je een 4e wilt maar dit niet meer kan omdat je geen baarmoeder meer hebt, dan mag je als Lisanne en Tjibbe blij zijn dat er zoiets bestaat als hoogtechnologisch draagmoederschap en een persoon zoals Jolanda. Ik gun het ze in ieder geval!

    Mariska

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Jezus, het kan wel een eerste reactie zijn maar wat ben je dan voor moeder voor je andere 3 kinderen? Op zo'n moment wens je eigenlijk dat je kindjes zonder moeder door het leven moeten omdat jij niet krijgt wat je hebben wilt.
    Ook voor een eerste reactie gaat dit veel te ver.
    Ik heb er 1 mogen krijgen en daar ben ik zo walgelijk gelukkig mee. Er is meer in het leven dan kindjes krijgen, en er zijn zoveel mensen die er geen krijgen.

    http://www.youtube.com/watch?v=oqBjjBkHnh0

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Wat zijn de meeste (met hun negatieve reacties) van jullie toch dan vooral bezig met oordelen over andermans keuzes, uitspraken, maar zelfs ook al gedachten in plaats van je lekker met je eigen leven bezig houden..
    Bah wordt er misselijk van zeg!
    Je mag er uiteraard anders over denken, het zelf (denk je) anders doen, zelf anders denken of voelen, maar wat geeft jullie het recht om zo wijzend en negatief te reageren over een situatie die je op twee bladzijdes gelezen hebt!
    Hebben jullie enig idee hoe zo'n situatie voelt, eruit ziet, eraan toe gaat? Hebben jullie dezelfde emoties en gevoelens als de personen uit het artikel? Hoe kan iemand uberhaupt oordelen over een ander en de bij de ander behorende gevoelens, gedachten en emoties: we zijn toch allemaal anders..?
    Laat staan als je in zo'n heftige, niet voor te stellen situatie beland!

    Bah wat wordt ik naar van zulke heftig negatieve, kortzinnige uitspraken zeg..

    Dus wie zijn jullie om te oordelen: hebben jullie in de situatie gestaan? Zitten we allemaal hetzelfde in elkaar?

    Dan zou ik namelijk zeggen: hou allemaal op met het gezeur, of je nou wel of geen kinderen kan krijgen, 1 of meerdere kinderen hebt of wat dan ook hebt meegemaakt: de kindjes in Afrika hebben het altijd het ergst..

    Dat is pas kortzichtig...

    BeantwoordenVerwijderen
  12. En als we dan toch aan het oordelen zijn:

    Wees blij dat dit kindje terecht komt in een gezin waar het toch o zo gewenst is...

    Ieder ander met een werkende baarmoeder mag maar kinderen op wereld zetten wanneer ze wil.. Inclusief verslaafden, psychisch gestoorden enz.
    Gewenst of ongewenst..

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Van harte eens zuster klivia.!!.Misschien ook eens luisteren naar hen een kindje hebben moeten verliezen.En dan na 3 gezonde kinderen deze reaktie???
    Nee dank je!!Ik kan hier geen begrip nog sympatie voor voelen alleen boosheid hoe iemand zo kan en durft reageren.

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Gelukkig heb jij dus kennelijk alle recht om te reageren zoals je zelf wil..
    Wat is het nou voor een vergelijking..?

    Laat ieder zijn leed zijn leed nou toch gewoon zijn.. Niemand kan over andermans leed en de gevolgen daarvan oordelen..

    Wat je dan zelf ook voor naars hebt moeten meemaken, geeft je nog niet het recht dus te oordelen en daarmee te bepalen voor een ander wat diegene wel of niet mag voelen, denken en doen..!

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Ik heb ook erg veel moeite met de keuze van de wens- en draagmoder na het lezen van het verhaal. Ik weet dat ik dit erg gekleurd lees aangezien wij ook een grote kinderwens hebben en als het goed is binnen enkele maanden ons eigen kind in de armen te kunnen houden. Dit na een zeer intensief medisch traject en uiteindelijk IVF.
    Ik weet dus alles van het verlangen naar een kind, maar heb ook het gevoel: tel je zegeningen als je al 3 gezonde kinderen hebt en richt je daar op. Er zijn zoveel mensen met een kinderwens die nooit het geluk van een kind zullen ervaren. Ik vind het dan ook erg goed dat er in NL niet aan meegwerkt wordt, aangezien dit anders de wachtlijsten voor andere mensen nog langer zou maken!

    BeantwoordenVerwijderen