Thomas

Het is donderdagochtend als ik om een uur of 9 gebeld word. De vliezen zijn gebroken, meldt mijn zoon. OK dan, dat betekent dat mijn vaderschap op het punt staat naar de overtreffende trap te gaan. Ik wens hem en zijn vriendin sterkte toe de komende uren want ik weet wat hen te wachten staat. Ik herinner me de machteloosheid. Als man sta je er bij en je kijkt er naar. Het schouwspel is door niets te overtreffen.

Het is vrijdagochtend, 2 uur. De telefoon gaat en met bonzend hart neem ik op. Mijn zoon staat voor het ziekenhuis een sigaretje te roken. Ze zijn dus niet meer thuis. De ontsluiting verloopt langzaam en de verloskundige vond het beter om daar tijdig naar toe te gaan. Verder ging het wel. Droogjes merkte hij op dat weeen niet fijn zijn... Als er weer wat te melden was dan zou hij weer bellen.

Het is 7 uur als de telefoon gaat. Thomas is een uur eerder geboren! Ik ben zojuist OPA geworden van mijn eerste kleinkind. Een warme golf van geluk en liefde stroomt door mijn lijf. Ik ben zo trots op ze! Straks gaan we kijken, ik kan niet wachten. Een nieuwe fase in mijn leven is aangebroken en ik ga daar volop van genieten.