Uit de media begrijp ik zo af en toe dat Berlusconi die christelijke wortels niet altijd even serieus neemt, maar los daarvan: net zo min als die van de islam ligt de oorsprong van het christendom in Europa. Beide komen uit het gebied dat wij thans het Midden-Oosten noemen. Europese volkeren geloofden in goden als Jupiter, Wodan en Cernunnos. Onze religieuze wortels zijn polytheïstisch, voor elke activiteit en/of gelegenheid een andere god(in). Amanda moet eens teruggaan naar het jaar 313 toen Constantijn de Grote het 'Edict van Milaan' uitvaardigde. Daarbij werd het christendom gelijkgesteld aan, niet verheven boven andere godsdiensten. De verbreiding en uiteindelijke suprematie van het christendom had meer met (machts)politiek dan met religiositeit te maken. Staande voor de keus 'bekeren of sterven' hoefde men niet lang na te denken. Omdat de 'heidenen' toch al gewend waren een feestje te brouwen tegen het einde van december paste de kerk zich aan door te bedenken dat Jezus rond die tijd was geboren.
Jupiter, Wodan, Cernunnos, Quetzcoatl, Panacaca, Anubis, God, Jahweh, Allah: kies er een uit als je behoefte hebt aan een macht buiten jezelf. Ik houd het maar bij dat gedicht van Willem Kloos:
Ik ben een God in 't diepst van mijn gedachten,
En zit in 't binnenst van mijn ziel ten troon
Over mij zelf en 't al, naar rijksgeboôn
Van eigen strijd en zege, uit eigen krachten.
x
Geen opmerkingen:
Een reactie posten