Peter

Peter

Elke dag kom ik langs Peter. Peter runt een boekingskantoortje voor excursies en hij is tussenpersoon voor de verhuur van auto’s en scooters. Zijn winkeltje, Manfredas Tours, is gelegen aan het begin van de oprijlaan naar het hotel en hij is een geboren aandachttrekker. Hij ziet er uit als een hoogst onbetrouwbare autoverkoper, maar de schijn bedriegt. Hij ontpopt zich als een ware charmeur (da’s handig als je excursies aan de toerist moet brengen) en we worden snel vrienden. Hij spreekt Grieks, Arabisch, Engels, Frans, Duits en Italiaans, is geboren in Egypte, heeft de hele wereld over gezworven, is een hotel aan de Rode Zee kwijt geraakt na een bomaanslag, heeft zijn dochter naar Frankrijk gestuurd waar zij in veiligheid in Parijs aan de Sorbonne geologie heeft gestudeerd en hij boekt nu dus gedurende zeven maanden per jaar bus- en boottrips op Zakynthos. Elke ochtend kletsen we een kwartiertje en vertelt hij over het leven op een Grieks eiland. Hoe je in een seizoen dat duurt van eind april tot begin oktober in een moordende concurrentie je jaarinkomen moet vergaren want je kunt op Zakynthos op elke straathoek een busreis, een boottocht, een duikcursus, een scooter of een auto boeken. Wat zijn geheim is: netwerken, persoonlijke contacten met alle bus- en booteigenaren en alle verhuurders van motorvoertuigen, zorgen dat iedereen je kent en vice versa. En aftersales: zorgen dat tevreden klanten over je kletsen en nieuwe klanten de weg wijzen. Daarnaast: improvisatievermogen (om altijd 'ja' te kunnen verkopen), eindeloos geduld (toeristen stellen alleen maar vragen; zelf denken doen ze thuis wel weer) en incasseringsvermogen (want God helpe je de brug over als de bus twee minuten te laat komt of de boot een kwartier te laat afvaart).
Er loopt een Zweeds stel binnen dat de Blauwe grotten wil zien. Binnen 5 minuten zijn de vouchers ingevuld en is het excursiegeld betaald. “Morgenochtend om tien voor negen op de stoep staan, want de bus vertrekt om negen uur precies!” is de opdracht. Ze zullen er zijn. Dan komen er vier Nederlanders binnen die gisteren om vijf over negen aan kwamen kakken: of ze morgenochtend alsnog het rondje om het eiland mee kunnen maken. Met een streng gezicht haalt Peter de hand over het hart en hij schrijft vier nieuwe tickets uit. Hij bezweert de vier om op tijd te komen; dit doet hij maar één keer! Als de vier vertrokken zijn legt hij met een glimlach uit dat de boten elke dag zo stampvol zitten dat een paar meer of minder nooit een probleem is. Zo heeft hij weer vier doorslagen waar hij wat andere inkomsten op kwijt kan. Hij zegt dat hij gelukkig is en ik geloof hem.

Ik wil een auto huren en dan heb ik het liefst een Suzuki Jimny met weinig kilometers op de teller. Gaat helemaal voor elkaar komen en inderdaad staat er de volgende ochtend een zo goed als nieuwe zilvergrijze Soes klaar.
Dak er af, pet op en het avontuur kan beginnen. Niks zo leuk als in een 4x4 de Griekse gravelpaden op en lanen in. Zakynthos kent een bergrug en daar kan je binnendoor overheen. Niet voor niets wil ik een jonge auto. In de binnenlanden doet je telefoon het niet en van uren teruglopen op je gympies word je ook niet vrolijk. Dan gebeurt er iets onverwachts. Halverwege het bergpad komen mij drie scooters tegemoet met daarop zes jongelui, gekleed in hemdjes, korte broeken en slippers. Het kan niet anders: dat moeten Nederlanders zijn. En ja hoor, in onvervalst Haags krijg ik de vraag of er aan het eind van dit pad weer een asfaltweg komt. Die vraag kan ik bevestigend beantwoorden (elk gravelpad komt op enig moment weer uit op een asfaltweg) en na een 'succes en doe voorzichtig' hobbelen ze verder in de stofwolk die ik heb opgeworpen.
Na een geweldige dag lever ik de auto weer in en stel meteen de vraag of ik ook een dag een cabriolet kan huren. Peter trekt een bedenkelijk gezicht. Alles is te huur, maar voor cabrio’s worden, als je ze maar één dag wil, absurd hoge tarieven gevraagd. Ik ben teleurgesteld. Ik zie hem denken en dan zegt hij dat hij nog iets van iemand tegoed heeft. Hij pakt de telefoon, toetst een nummer in en begint een gesprek met iemand. Ik kan er geen woord van verstaan maar het voelt aan als: 'Kan jij je herinneren dat ik, toen jij … '. Na een minuut of tien beëindigt Peter het gesprek. Met half dichtgeknepen ogen zegt hij dat ik de volgende ochtend om negen uur moet komen en dat er dan waarschijnlijk iets moois staat te gebeuren. In het slechtste geval wordt het weer een Jimny.

Het is negen uur en ik stap Peters kantoortje binnen. Hij werkt de laatste excursiegangers de bussen in en gaat achter zijn bureau zitten. “If they do what I think they will do, I am a man with power”, roept hij veelbetekenend uit. Vol verwachting klopt mijn hart. Na een tiental minuten loopt hij naar buiten en kijkt ongeduldig op zijn horloge. Dan schalt het over de straat: "I am a man with power!" Ik loop naar voren en zie een gloednieuwe, ivoorkleurige Peugeot 207 CC de straat indraaien. De bloeddruk stijgt. Ga ik daar de hele dag in rondtoeren? De auto stopt voor de deur en er stapt een figuur uit die zo uit The Godfather lijkt te komen: fout haar, foute zonnebril, foute ketting om zijn nek, fout horloge, foute schoenen, foute … OK, even voorstellen en dan krijg ik in half Grieks en half Engels uitleg over de bediening van het elektrische dak. Een rondje om de auto laat zien dat er geen spatje en krasje op zit en dat moet vooral zo blijven, want anders: duur, duur, duur. “Be careful, success and have fun”, zijn de laatste woorden en weg is de mafiafiguur. Peter geeft een knipoog, de huurprijs is dezelfde als voor de Soes, en zwaait me weg.

Die dag vormt het hoogtepunt van de vakantie. Wat is het toch leuk om zonder dak rond te rijden. Als ik de auto ’s avonds heb teruggebracht en we nog even nakletsen, blijkt dat hij om inlossing van een oude belofte heeft gevraagd en dat hij daar bijna net zo veel plezier aan heeft beleefd als ik. We spreken af dat ik een mooie foto van de auto op zal sturen. Peter wil ook een foto van mij en Carla. In zijn kantoor heeft hij een 'Wall of Fame' en daar voegt hij ons graag aan toe. Ik heb er weer een vakantievriendje bij.