Florence (2)

Je brengt vier dagen door in een stad met een zeer rijke historie. Het weer is aangenaam: er kan zonder jas rondgewandeld worden. Er kan lekker gegeten en gedronken worden op terrasjes en dat allemaal in gezelschap van een drietal vrienden die je al zo'n vijftig jaar kent en met wie je voor het achtste achtereenvolgende jaar een stad in het buitenland voor een aantal dagen bezoekt. Het 'patroon' is elk jaar hetzelfde: er worden cultureel/historisch interessante plaatsen bezocht, zoals musea en kerken; er wordt een ruim aantal horecagelegenheden bezocht. Tijdens de laatste lunch in Florence, voor we naar het vliegveld vertrekken, komen we tot een conclusie die we al eens eerder getrokken hebben: het aardigste aspect van al die bezoeken is dat er nooit één kwaad woord gevallen is, hoewel er veel gepraat en gediscussieerd wordt over van alles en nog wat en er keuzes gemaakt moeten worden over wat wel en niet bezocht en bekeken/bewonderd moet worden en waar en wat er gegeten en gedronken zal worden. Alles gaat vanzelf en plezierig.

Een vliegreis maken is in dit tijdsgewricht nog vervelender dan het altijd al was. Ik heb al talloze malen een grens overschreden, maar moest bijna 71 zijn voordat voor het eerst mijn koffertje geopend moest worden en de inhoud bekeken werd. Ik moest mijn schoenen uittrekken. Shampoo en tandpasta moeten in een doorzichtig zakje apart getoond worden. De vliegreis zelf duurt gelukkig maar anderhalf uur. Het uitchecken in Florence gaat sneller en rond één uur zijn we al bij het hotel dat aan de kade langs de Arno ligt. Het bevindt zich op loopafstand van diverse 'highlights' van Florence: de Duomo, de Santa Croce, de Ponte Veccchio, het Palazo Vecchio en, last but not least, de Galleria degli Uffizi. Die zondagmiddag nog bezoeken we de Duomo en de Santa Croce waar beroemde Italianen als Gallilei, Michelangelo en Macchiavelli begraven zijn. Na afloop strijken we neer op een terras op de Piazza Santa Croce. Beide kerken zijn, in tegenstelling tot veel kathedralen, bijna sober ingericht. Het heeft misschien ook met de bouwstijl, laat romaans of vroeg gothisch, te maken, dat ze me zeer bevallen. Ik houd van eenvoudig. Gebouwen en andere kunstvormen in Barokstijl of, nog erger: Roccoco, loop ik het liefst snel voorbij. Ik voel me zeer thuis in deze stad, zeker als er ook nog een pilsje voor me staat.

In tegenstelling tot voorgaande jaren hebben we in Florence verhoudingsgewijs zeer weinig bier genuttigd. Daar staat tegenover dat wij op dinsdag vijf flessen wijn soldaat hebben gemaakt. Dat krijg je als de eerste fles al bij de lunch wordt opengetrokken. Daarna moesten we nog wat meer bijkomen van het bezoek aan de Uffizi. Het merendeel van de daar te beschouwen kunst is afkomstig uit de zestiende eeuw of eerder en ook dat beviel me zeer. En het is aardig 'De geboorte van Venus' van Botticelli nu eens in het echt te zien. De wijn dronken we weer op de Piazza Santa Croce. Toen ons terras in de schaduw kwam te liggen, verhuisden we naar de overkant en de volgende fles. Daar heb ik voor het eerste vers geplukte olijven gegeten. Die zijn nog veel lekkerder dan olijven uit een potje. Die avond zouden we aan de andere kant van de Arno gaan eten. Een van ons had van een vriend, die vaak in Florence is geweest, twee restaurants aanbevolen gekregen. Het ene was gesloten, het andere zou binnenkort opnieuw geopend worden, maar dan als Japans restaurant. Bij een simpele trattoria heb ik een uitstekende risotto met groene asperges gegeten. Mijn reisgenoten hadden wat anders, maar ook daar hadden ze na ons vertrek twee flessen wijn minder in voorraad.

De maandag was 'Vecchiodag': eerst de Ponte, daarna het Palazo. De Ponte wordt ontsierd door de juwelenwinkels aan beide zijden over bijna de gehele lengte, waar overduidelijk wordt aangetoond dat je van goud en mooie stenen bijzonder veel kitscherige sieraden kunt maken. Het Palazo toont aan dat het allemaal veel mooier kan. Ook hier vooral veel 'oude' kunst en net als in de Uffizi is er geen plafond onbeschilderd.

Hoewel het hoogseizoen nog niet is aangebroken, was het druk. Er liepen vooral grote kuddes schoolkinderen rond, die kennelijk door de leerkrachten een kunstzinnig schoolreisje kregen voorgeschoteld. Ik had niet de indruk dat ze allemaal diep onder de indruk waren van wat Florence hun te bieden heeft. De aandacht was nogal eens gericht op medeleerlingen van het andere geslacht. Ook diverse roedels Japanners vielen op.

Over de inwendige mens, het versterken daarvan, heb ik het al gehad. Wij dronken niet uitsluitend alcoholische dranken. Een slechte kop koffie hebben wij nergens gedronken. Als liefhebber van de Italiaanse keuken, meer nog dan van de Franse, kwam ik uiteraard voldoende aan mijn trekken. De komende dagen moet ik 'afkicken'. Het begon al met het ontbijt, waar ik thuis nooit aan toekom. De lunch was diverse malen spaghetti, waaronder een keer mijn lievelingssoort: de spaghetti alla carbonara, heel simpel en dus heel lekker. Aan een Italiaans ijsje zijn we ook een keer toegekomen.

Bijkomend effect van het mooie weer en het daaruit volgend terrasbezoek was dat ik vrij veel tegemoet kon komen aan mijn nicotineverslaving. Het hotel had een dakterras waar ik ook mijn gang kon gaan. Daar zat ik dus 's morgens rond een uur of acht. Rond half negen joeg ik, geheel volgens traditie, de anderen uit hun bed.

De plannen voor volgend jaar zijn al ruwweg besproken. Het is al vrijwel zeker dat er niet gevlogen wordt. Er zijn diverse opties: Londen en Parijs, waar we al jaren niet geweest zijn, maar ook Lyon en Luik werden genoemd. Maar als het wat anders mocht lopen zullen we ons ook in Dokkumer Nieuwe Zijlen weten te vermaken, misschien zelfs in Doodstil.

X